een bekwaam CHAUFFEUR s TOTALE LEEGVERKOOP VERSE EIEREN HISPANO SUIZA (NEDERLAND) N.V. Breda 52 GOEDE WERKKRACHTEN een ervaren schilder een halfwas en een leerling BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN Illl opvouwbare KOFFERKINDERWAGEN s I 2S Ké 8 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 2 JULI 1962 VERBOUWINGSOPRUIMING Alle damesjaponnen, zomerrokken en blouses voor ^2 PUJJ> Alle kinderjurkjes 30°/0 korting Verder nog zeer vele artikelen met 50®/o kOTtillCJ Ziet onze etalage Vrij entree Wij vragen ervaren VERKOOPSTERS en leerling WONINGSTOFFEERDER Tevens te koop TOONBANKEN en WANDKASTEN Grotestraat 31 3 Waalwijk 1 gulden Joh. van Engelen GEVRAAGD voor internationaal transportbedrijf J. SCHILDERS vraagt Te koop een DUBBEL WOONHUIS Gevraagd een NET DAGMEISJE Gevraagd Het geheimzinnige geval Blythe DE MAGNEET vanaf 15 voor bij aankoop van div. artikelen n.c. Mgr. Zwijsenstraat 10 Waalwijk Noorder Parallelweg 75 - Waalwijk y die toegevoegd zullen worden aan de vaste kern van de beide fabrie- brieken en daar een goede werkkring kunnen vinden, waarvoor geen bepaalde vakkennis vereist wordt, doch wel een groot verantwoorde lijkheidsgevoel. Ervaring in fabrieksmatige arbeid geeft voorkeur. Voor vervoer per eigen bus wordt gezorgd. Op woensdagavond 4 juli 1962 zullen wij U gaarne alle gewenste in- Aanmelding S lichtingen verschaffen van 7 tot 8 uur in Café Thalia (Van Bracht), Stationsstraat 57 te Waalwijk. Tndien U niet op deze avond aanwezig kunt zijn, wilt U dan deze ad vertentie aan ons toezenden, voorzien van Uw naam adres en woonplaats Wij zullen dan een andere afspraak met U maken. 3, DRINKGLAZEN Cola-glazen van helder glas 6 stuks 1.15 Keukenkrukje plastic overtrok ken, metalen poten, plastic dekje, nu 3.98 JERRY CAN stevig plastic 5 liter - 4.50 10 liter - 7.50 Turngarnituur oestaande uit: schommel, rek stok, ringen, touw compleet 9.75 Kop en Schotel fleurig aardewerk diverse décors 6 stuks in doos 3.98 in het centrum van Kaatsheuvel Geen revolutiebouw, maar vooroorlogse degelijkheid. Brieven onder nr. 2636 aan bureau Jan Tuerlings, Kaatsheuvel. voor halve dagen, of een paar uren per dag. Adres Mevr. Smit-van Riel Dr. v. Beurdenstraat 12, Kaatsheuvel. TE KOOP: z.g.a.n. Westeinde 19 - Waalwijk Wij hebben LIBELLE SUPP-HOSE nu ook zonder naad a 16.90 Drogisterij Van Amelsvoort Aan de Markt - Kaatsheuvel Telefoon 2286 SCHILDERSBEDRIJF DEKKERS Stationsstraat 31, Waalwijk CAKE A heerlijke, fijn doorbakken, goudgele cake, lang model (dus vele sneedjes) wjj verpakt in cellophaan, deze week van 1.10 voor 98 ct. Vraagt Uw Smarius-Broodverkoper 3KRI copyright avan 52). Toen smidje Verholen zijn werk bij De Oprechte Algemene had gedaan, besloot hij onmiddellijk terug te gaan naar zijn dorp. Doch omdat hij nog een uurtje de tijd had voor de eerste bus ver trok, ging hij een wandelingetje maken door de mooie parken en plantsoenen, die deze stad rijk was. Na al de sneeuw en vorst, die er geweest was, waren er nu een paar zachte, zonnige dagen aangebroken. Menigeen zat dan ook te genieten van het mooie weer. En zo liep ook onze vriend Verholen daar dan te wandelen door dat park. Nu hebben de stadsparken één ding, dat overal gelijk is. De bankjes in zo'n park worden overdag tenminste ingenomen door kinderjuffrou wen met kinderwagens en oude mannetjes, die genieten van hun levensavond en terugzien op een welbesteed leven. Zo was het ook in dit park. Het was dus hele maal niet zo vreemd, dat er ook een deftig oud heertje met een streepjcsbrock en een hoge hoed op een bankje zat. Dat heertje was in een druk gesprek gewik keld met een ander oud baasje, terwijl een lusteloze kinderjuf frouw daarnaast in een roman netje zat te lezen en de haar toe behorende wagen zachtjes heen en weer bewoog. Voor de argelo ze toeschouwer was dit een wer kelijk vredig toneeltje. Maar smid je Verholen schrok zich een hoedje, toen hij dat oude heertje daar zag. Daar zat me zowaar de duivel, die zeker bezig was een nieuw slachtoffer te zoeken! De duivel was zo druk aan het pra ten, dat hij de smid gelukkig niet zag en deze trok zich dan ook zo snel mogelijk terug achter het beschermende struikgewas. Nu maakte smidje Verholen dat hij het park uit kwam. Langs 'n stil zijpaadje ging hij er vandoor, ter wijl een zorgelijke uitdrukking op zijn gelaat lag. Lieve grutjes, da's waar ook, dacht de smid. Daar had ie helemaal vergeten, dat de tijd erg snel gaat en dat de duivel over zeven jaar zou ko men om zijn ziel op te eisenEn had hij die morgen geen visioen gehad van die oude man met het ezeltje, die hem de raad gaf geen materiaal van de duivel bij het smeden te gebruiken? Wat nu? FEUILLETON van „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" Een oorspronkelijke speurders roman door J. F. VAN NUGTEREN pppprpprpprpprpppp 19). En tijdens deze voorstelling van de acteurs vis a vis zat de commissaris daar maar, licht achterover geleund in zijn hoge, rechte bureaustoel. Hij keek met zijn gewoonlijk half toegeknepen nietszeggende ogen neer op degene tegenover hem minstens een halve meter lager. En daar tussen je kon nooit weten met sommige zware jongens, was de opvatting van de commissaris stond dan als een brede barrière het kolossale schrijfbureau van de commissa ris. Harold Launders liet zich zak ken in de „kuip". Hij trok geër gerd de panden van zijn overjas onder zijn zitvlak uit, want de commissaris liet zijn onbekende bezoekers dit kledingstuk altijd aanhouden. Zelden waren ze zo vrijmoedig of brutaal, de com missaris te verzoeken, zich van hun jas te mogen ontdoen. Hoed of pet werden naast de fauteuil op de vloer gedeponeerd. „Een rare kerel, dan wel een vent zonder opvoeding en manie ren", was de eerste opwelling bij Harold Launders. Hij laxeerde de man tegenover zich, van wie hij niet wist, dat die reeds eerder een vrij nauwkeurige analyse van hem zelf had gemaakt. De commissaris leunde met z'n ellebogen op zijn antieke bureau en keek omlaag op zijn bezoeker. „Wel, meneer Launders", be gon hij, nadat hij z'n grote krom me pijp op een enorme glazen as bak had uitgeroffeld, „vertelt u me eens wat u wenst te weten. De brigadier heeft me een kort protocol of verbaal overhandigd" Hij streek met z'n behaarde hand over zijn spiegelgladde schedel, keek met een nietszeggende blik uit zijn half toegeknepen ogen naar zijn bezoeker en wachtte blijkbaar op enig antwoord. „U weet eigenlijk al waarvoor ik hier kom, als u het procesver baal van uw brigadier hebt gele zen", zei de bezoeker. „Juist... inderdaad las ik het verbaal en ik moet u zeggen, me neer Launders, dat de hele ge- schiedenies mij eh... vrij duister, om niet te zeggen mysterieus voorkomt." Commissaris Bloombury had inmiddels zijn aanvankelijk ver moeden, met een al dan niet ont vluchte psychopaat te doen te hebben, laten varen. Nee, gek was de kerel niet, enkel maar aanmatigend. Voor de rest wist hij niet wat hij moest denken van wat die meneer Launders alle maal had opgedist aan brigadier Smith. „Vertelt u mij nu eens omstan dig", nodigde hij zijn bezoeker uit, „hoe u aan uw eh... weten schap dat uw oom vermoord werd kwam." Hoewel het Harold Launders allesbehalve welkom was, het ge hele gesprek met notaris Forbes te herhalen, begreep hij wel dat hij daar met geen mogelijkheid onderuit zou kunnen komen. Zonder dat de commissaris ook maar één opmerking maakte of opheldering vroeg omtrent een of ander punt, hoorde hij Harold Launders aan. Ook de soms zeer heftige toon en verdachtmakin gen schenen de commissaris niet buiten de orde te zijn. „Dat is alles wat ik weet, me neer de commissaris", zei Laun ders. Hij sloot zijn mond vast opeen en leunde achterover in de „kuip". Ook de commissaris ging on deruit zitten, knikte en aaide z'n schedel. „Juist, meneer Launders", be- bon hij, „dat is dus alles wat u een bedroefd beetje is. En wat erger is: wat u weet, weet Scot land Yard waarschijnlijk ook. Maar meneer Launders, wat ik nu ook weet, is dat u denkt te veel te weten." De commissaris, die trachtte geen tekenen van ergernis of van boosheid te tonen om wat de jon geman daar tegenover hem alle maal voor beschuldigingen had geuit op de meest aanmatigende en prikkelend-agressieve toon, speelde met zijn vulpen en for muleerde zijn conclusie: „Hoort u eens, meneer Laun ders, de zaak komt in het kort hierop neer: het feit dat u, zoals u beweert, de enige bloedverwant bent van wijlen Lawrence Blythe doet u de echtheid van diens tes tament in twijfel trekken. Dat is punt één. Omdat u beweert, dat uw oom absoluut nooit de hand aan zichzelf zou slaan daar voor kende u hem te goed werd hij vermoord. Dat is punt twee. In een nutshell dient u dus een aanklacht in wegens valsheid in geschrifte. Apropos, dat is dan tegen notaris Forbes." Harold Launders maakte een onhandige beweging om op te vliegen hij viel terstond terug. Maar luid genoeg riep hij weet. Wel, ik moet zeggen, dat 't „Dat beweer ik in het geheel niet." „Wie hebt u dan op het oog?" klonk de onnozele wedervraag „Daarvoor kom ik bij Scotland Yard", luidde het vrijmoedige antwoord, hetwelk enkel maar 'n ironisch lachje bij de commissa ris opwekte. „Allright, meneer Launders, dan punt twee: de moord op uw oom. Als u zo pertinent de be schuldiging van moord uit, dan zult u ook een verdachte dienen aan te wijzen, of meer verdach ten, die alleen, dan wel in vere niging, die moord gepleegd heb ben," Commissaris Bloombury leun de voorover, keek Harold Laun ders recht in de ogen en zei: „Dit meneer Launders is, althans van daag, de enige logica, die ik in deze door u bedachte oplichtings- j en moordaffaire kan ontwikke len. Mogelijk dat die logica u niet erg bevredigt, het spijt me voor u, maar ik vrees, dat ik u met de ze apocriefe aanklacht niet kan helpen." De commissaris was opgestaan hetgeen voor Harold Launders 't sein was om dit ook te doen. Met een driftig gebaar nam hij zijn hoed van de vloer en sprak met trillende stem: „Als ik het dus goed begrijp, meneer, ben ik hier aan het ver keerde adres?" „Wanneer u Scotland Yard de ze eh... vreemde opdracht zou willen verstrekken, meneer, moet ik u antwoorden: ja." „Dus?" klonk het uitdagend. „Dus, meneer Launders, zult u zich moeten wenden tot de pro cureur-generaal van het Hoog Gerechtshof, die ongetwijfeld een rol zal hebben gespeeld bij het onderzoek in de zelfmoord-affai re van Lawrence Blythe. En dan daarna (hier lachte commissaris I Bloombury toegeeflijk) wie weet meneer Launders, of dan Scot land Yard misschien niet zal in geschakeld worden." (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 8