30 miljoen Chinezen
moeten steden verlaten
In september start
NU. school
en jongerencursus
Miljonair schonk landgoed,
buitenverblijf en zes ton weg
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
Gé
Sv M
rM
ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 23 JULI
2
Overval door infiltranten op kampong
aan kust van Nieuw-Guinea
Dr
DE
0
feuilleton
Het geheimzinnige
geval Blythe
i iitfkii ;S> If
tisch nummer en de ruim 70-jarige
hoboïst Jaap Stotijn en acteur Pie-
ter Lutz trachtten elkaar als muzi
kale clown de loef af te steken.
EIEREN BRENGEN WEER
MEER OP.
De maatregelen die het product
schap voor pluimvee en eieren op
27 juni heeft genomen ter onder
steuning van de eiermarkt, hebben
een gunstig resultaat gehad. Dit is
meegedeeld door de waarnemend
voorzitter van het productschap, de
heer J. M. Breukers, op de open
bare vergadering in Utrecht.
Volgens de heer Breukers is het
eieroverschot, dank zij de garantie
regeling, uit de markt genomen,
waardoor de prijzen aantrokken.
De producentenprijs, die de laat
ste week van juni 1.40 per kilo- i
gram bedroeg, is gestegen tot 1.5b
in de afgelopen week. Dhr. Breu
kers merkte op, dat de minimum
prijsregeling van Duitsland toch
frusterend blijft werken.
KOFFIEPRIJZEN OMHOOG
De prijs van koffie, een van 's we
relds populairste dranken, zal wel
licht omhoog gaan als gevolg van de
internationale koffieconferentie, die
op het ogenblik te New York aan
de gang is, meldt het Limb. Dgbl.
Een verhoging van de kleinhan
delsprijs is niet onvermijdelijk, zeg
gen de deskundigen, maar de gede
legeerden uit de 60 producerende
en importerende landen, die op de
conferentie vertegenwoordigd zijn,
menen dat de kleinhandelsprijs een
tot twee jaar na de ondertekening
van een langlopende overeenkomst
wellicht verhoogd zal moeten wor
den.
BOSSCHE BANKIER SCHENKT
ZIJN STAD KLEUTERHUIS
Het bankierskantoor F. van Lan-
schot in Den Bosch, dat zijn 225-
jarig bestaan herdenkt, heelt het
Bossche gemeentebestuur 'n cheque
van vijftienduizend gulden aangebo- 1
den voor de bouw van een kleuter-
dagverblijf. Donderdagmorgen over
handigde de heer J. van Lanschot,
de oudste firmant van 't jubileren
de kantoor, het geschenk op 't Bos
sche stadhuis aan burgemeester R.
Lambooy.
Het kleuterhuis zal waarschijnlijk
in de gemeente Drunen worden ge
bouwd. Na de plechtige aanbieding
op het stadhuis deelde de burge
meester mee, dat de heer v. .Lan-
schot is benoemd tot ridder in de
orde van de Nederlandse Leeuw.
de kust in het oog te houden. De
heer Reeser verklaarde opnieuw, dat
de actie tegen de parachutisten een
aflopende zaak is. Hij maakte daar
bij een uitzondering voor het gebied
bij Merauke. De moeilijkheid daar
is, dat het terrein zo vlak is, dat de
parachutisten snel kunnen weg-
vluchten. Het is ook mogelijk dat de
parachutisten in Merauke een vijfde
kolonne zullen trachten te vormen
door zich onder de Indonesische be
volkingsgroep te mengen. Merau
ke is nu een avondklok ingesteld.
Goede stemming.
Kolonel Eekhout, die een rondreis
heeft gemaakt langs de militaire
posten, vertelde over de grote mede
werking die de bevolking oveial
verleent. Hij deed het verhaal van
de overgave van 75 parachutisten
in Soesoenoe bij Kaïmana. Het ka -
pong-hoofd daar eiste eerst de over
gave van de commandant en regel
de daarna zelf het afvoersehema van
de gevangenen. De meeste parachu
tisten hadden al weken in het oer
woud rondgezworven, ponder enige
hulp van de bevolking te hebben
gekregen. Ze waren volkomen uit
geput.
Kolonel Eekhout, die op 1 augus
tus zal worden bevorderd tot bri
gade-generaal, zei, dat de samen
werking tussen de mariniers en de
landmacht voortreffelijk is. De
stemming illustreerde hij door te
vertellen, hoe hij onmogelijke bivak
hutjes in het oerwoud had aange
troffen met namen erop geschilderd
als: „Villa Goede Hoop" en „Kust
wat". j
Schout bij nacht Reeser antwoord
de op een vraag, geen idee er van
te hebben hoe lang het zou duren
voordat de militairen uit Nieuw-
Guinea weg zouden trekken, nadat
er een akkoord zou zijn bereikt over
het plan Bunker.
Bij de versterkingen voor de land
macht die vrijdag met de Zuider
kruis" in Nieuw-Guinea aankomen,
is ook luitenant Van Roijen, de zoon
van ambassadeur Van Roijen, die op
het ogenblik in Washington onder
handelingen voert met de Indone
siërs.
Soebandrio heeft reeds vrijdag
met Van Roijen geconfereerd.
Dertig miljoen rode Chinezen wor
den van de steden naar het platte
land overgebracht zo meldt een
rapport van het officiële Zuidslavi-
scne persbureau „Tanjoeg", dat in
Londen ontvangen werd. Met deze
grootste volksverhuizing aller tij-
aen, wil Peking de boerenbevolking
uitoreiden, om na de vele mislukte
oogsien dit jaar betere resultaten te
bereiken.
Van de stations in Peking vertrek
ken tremen naar het platteland, die
volgens Tanjoeg „uitpuilen van
mannen, vrouwen en kinderen. He
le families, die verplicht zijn naar t
platteland te verhuizen, kunnen al
leen de hoogst noodzakelijke huis
raad meenemen. Zij gaan terug naai
de streken, waar zij oorspronkelijk
vanaaan zijn gekomen".
Volgens het persbureau doen in
Peking geruchten de ronde, dat uit
deze stad 2U0.UUU mensen naar het
binnenland zullen verhuizen en uit
Sjanghai liefst 2 miljoen. De gezin
nen zouden voor een bepaalde tijd,
die door de rode Chinese regei ing
is vastgesteld, overgebracht moeten
worden. Tevens worden dan in de
steden fabrieken gesloten. Andere
berichten uit rood-China zeggen, dat
de productie in sommige industrie-
en dertig percent is gedaald.
Er zijn geen exacte cijfers bekend
over de huidige productie in de be
langrijkste industriecentra s. binds
twaail maanden is 't iedere buiten
lander verboden daar gegevens te
verzamelen. Hoewel sommige Wes
terse deskundigen geloven dat het
getal dertig miljoen te hoog is, staat
vast, dat de georganiseerde volks
verhuizing veie miljoenen mensen
omvat.
Dezelfde bevoegde lieden zien nog
andere redenen voor deze volksver
huizing; de grote steden zijn door
het sluiten van fabrieken wat
vaak een gevolg is van een tekort
aan grondstoffen en door het
schrikbarende voedselgebrek, be
volkt met hongerige en werkloze
mensen. Zij zouden voor de regering
fnuikende naarden van onrust kun
nen worden. De in de laatste jaren
sterk ontwikkelde industrialisatie
trok veel Chinezen van het land
naar de steden. Het aantal boeren
slonk aanzienlijk, terwijl de consu
mentengroep hand over hand toe
nam.
Voor de meeste plattelanders is de
trek naar de grote steden een grote
desillusie geweest: hen waren „be
tere tijden" beloofd in de industrie
kernen.
Tot leidster van de Mater Ama-
biüsschool en jongerencursus voor
Nieuwkuijk, Vlijmen en Drunen, is
benoemd mej. J. M. v. d. Hegden.
Hiermee is het vormingswerk voor
de werkende jeugd in handen gno
men van broer en zus. Haar broei
namelijk, de heer W. P. v. d. Heij
den, is sinds 1957 directeur van de
Kath. Levensschool voor Nieuw
kuijk, Drunen en omstreken, welke
school in Nieuwkuijk is fievesf^'
Mej. v. d. Heijden zal de eerste leid
ster zijn van de Mater Amabilis-
school. Deze avondschool is voorna
melijk bestemd voor meisjes van
ongeveer 17 jaar, die na de huis
houdschool of U.L.O. algemene vor-
mingslessen krijgen. Zij moeten in
de maatschappij hun plaats weten m
te nemen De Mater Amabilisschool
zal worden ondergebracht in de
huishoudschool te Drunen. Lerares
sen van deze school zullen, naast de
leidster, de lessen aan de school
gaan geven.
Mej. v. d. Heijden gaat in septem.
ber ook starten met een „dependan
ce" in Vlijmen. Ze hoopt dit in de
V.G.L.O.-school te kunnen doen. De
jongerencursus, een soort leYens"
school voor meisjes, zal uitsluitend
in Drunen worden gegeven. Meisjes
van 14 en 15 jaar die direct na de
lagere school in het bedrijfsleven
terecht komen, kunnen er een volle
dag kennis op doen, die voor hen de
overgang niet alleen helpt verlich
ten, maar hen ook meer wegwijs
maakt in de huidige maatschappij.
Ze denkt het eerste jaar te kunnen
beginnen met ongeveer 60 meisjes
op de school en de jongerencursus
samen.
In dubbel opzicht is het in sep
tember beginnende schooljaar voor
mej. v. d. Heijden nieuw. Niet alleen
zijn beide cursussen voor hier een
primeur, voor mej. v. d. Heijden is
ook het werk als leidster van de
cursussen nieuw. De uit Deurne af
komstige nieuwe leidster is 39 jaar
en was aanvankelijk coupeuse. Zij
doorliep met succes de school voor
maatschappelijk werk en hield zich
daarna bezig met jeugdwerk De
jeugd, die ook in de Langstraat aan
haar zorgen wordt toevertrouwd, is
haar dus welbekend. Het ligt in de
bedoeling dat zij zich in Drunen zal
vestigen.
Ook Levensschool-directeur W.
v. d. Heijden, oud 34 jaar, gehuwd,
en wonende op de Vliedberg alhier,
is vanuit de Peel naar de Langstraat
gekomen en is een broer van mej.
v. d. Heijden. Vóór hij in 1957 de
leiding van de school met welgeteld
18 leerlingen overnam, was hij o.m.
vakbondbestuurder van de K.A.J.
Ook hem zit het leiderschap in het
bloed. Thans telt de Levensschool
ongeveer 100 leerlingen. Het is nog
een halve dagschool met vier leer
krachten, aalmoezenier past. Kamp
van de Vliedberg meegerekend. De
school omvat, evenals de nieuwe
scholen van mej. v. d. Heijden,
practisch het gehele dekenaat Heus-
den. Een dozijn bedrijven verleent
medewerking aan de Levensschool
*~In september begint men met een
derdejaars-cursus. De cursus wordt
alleen in de avonduren gegeven en
kan worden vergeleken met de Ma.
ter Amabilisschool voor meisjes. De
heer v. d. Heijden houdt er meer
frisse ideeën op na. Hij speculeert
er op dat zijn school binnen een
jaar zal uitgroeien tot 150 jongens,
dat overeenkomt met ruim 60 prol
cent van de werkende jeugd. Groter
is niet nodig, zegt hij. Mijn persoon-
lijke mening is, dat een levensschool I
geen levensschool meer is als het 1
aantal leerlingen boven dit cijfer
uitgaat. De leider moet al zijn pu- I
pillen persoonlijk kennen, wil hij I
een goed leider zijn.
Waarom zijn er eigenlijk een le.
vensschool en een jongerencursus
voor de werkende jeugd? De heer
v. d. Heijden antwoordt hierop: „De
door de plotselinge overgang van I
school naar fabriek uit hun balans r
geslagen jongens en meisjes komen
in het bedrijfsleven, dat een volwas-
sen sfeer ademt. De jeugd van 14
en 15 jaar kent ook de onevenwich- J
tigheid van de puberteit en zij leeft
bovendien in een gecompliceerde
samenleving, die soms zelfs voor ons
te moeilijk is", aldus de heer v. d.
Heijden. En ter verduidelijking
voegt hij er aan toe: „Als we een
vergelijking maken tussen de wer-
kende jeugd van de middelbare j
scholen, dan zien we dat deze laat
ste groep opgevangen wordt in een
sfeer die is aangepast aan hun leef.
tijd. De Levensschool moet 'n stukje
goed maken van wat de werkende
jeugd van dezelfde leeftijd mist.
den 7
bleve
goed
niniir
leven
van z
jaren
nair>
aan J
Hij
Konii
groot
De hi
terug
staat
gebiei
en lo
stuk
de V-
ten. -
de n<
ment
mooi:
nen,
nen,
over
zijn
goed
stelle
hetzij
bliek.
Na,
nigin;
ineen
nooit
lijk t
ondei
ondei
verse
natui
in int
publi
Het groepje infiltranten dat aan
de noordkust van de Vogelkop was
geland per prauw, is nu door de Ne
derlandse mariniers gelokaliseerd en
omsingeld. Deze infiltranten hebben
blijkbaar de opdracht gehad een
„storingsactie" uit te voeren. Met 3
prauwen gingen ze woensdagmorgen
om half acht aan land bij 't kust-
dorpje Mega. Ze namen een Papoea
bestuursambtenaar en 4 kampong
bewoners als gijzelaars mee. s Mid
dags kwamen ze in Sausapor aan,
waar ze waarschijnlijk de radiozen
der van het bestuur vernielden. De
gevangenen lieten ze daar vrij,
waarop ze zelf verdwenen in de
richting van het eilandje Middel
burg vlak voor de kust.
Mega is een kleine kampong van
nog geen driehonderd inwoners. Ei
wonen geen Europeanen en de eni
ge gewapende macht is er een hand
jevol Papoea-politie. De ongeveer
zestig infiltranten zijn er maar zeer
kort aan land geweest voor ze ver
der voeren naar Sausapor. De be
stuursman die ze meenamen, was de
Biakker Prawa. In Sausapor wonen
eerde
nalat
Reddingmaatschappij kan boten
vernieuwen
Drie bekende Nederlandse in
stellingen hebben elk een enor
me schenking gekregen uit de na
latenschap van de miljonair J. a.
W. Luden, die op 7 juli overleed
op zijn landgoed Koningshot in
O ver veen. De Koninklijke Noord
en Zuid-Hollandsche Reddings
maatschappij kreeg een gift van
600 duizend gulden. De Vereni
ging tot Behoud van Natuurmo
numenten in Nederland kwam. in
het bezit van het 100 ha. p'nte
landgoed Koningshof, een bezit,
dat alleen met miljoenen is te
waarderen. De vereniging Het
Utrechts Landschap werd eige
naresse van de ridderhotstad
Moersbergen, een heerlijkheid
aan de weg Driebergen-Doom.
De heer Luden, die op 7I-jari
ge leeftijd overleed, was een zoon
van de bankier mr. dr. J. Luden
en kleinzoon van mr. H. L. M.
Luden, die eens de Amsterdamse
rechtbank presideerde. Van moe
ders zijde stamde J. A. W. Luden
van de bekende Bloemendaalse
familie Van der Vliet-Borski. In
rijkdom geboren, is de heer Lu-
ongeveer vierhonderd Papoea's. Ook
daar is geen militaire bezetting. Het
normale radio-contact met Hollan-
dia is verbroken. Daaruit is afgeleid,
dat de infiltranten de draagbare
zender-apparatuur hebben vernield,
al is het ook mogelijk dat deze on
middellijk bij de komst van de in
filtranten onklaar is gemaakt. Op
het eilandje Middelburg bevinden
zich volgens sommige berichten
slechts een deel van de indringers.
Het eilandje heeft geen vaste be
woners. Wel werken er regelmatig
wat Papoea's in hun tuinen. Er is
een oude vliegstrip uit de oorlog,
maar die is door versperringen on
bruikbaar gemaakt.
Aflopende actie.
Schout bij nacht Reeser maakte
deze bijzonderheden bekend op zijn
wekelijkse persconferentie. Hij zei,
dat de Nederlandse verdediging on
middellijk kan optreden na t mei
den van infiltraties. Het is echtei
onmogelijk de hele kustlijn te ver
dedigen en alle kleine eilandjes voor
Ig§S
58).
Dat ritje in de tram beviel smid-
je Verholen best. Maar aan alles
komt een eind, dus ook aan zo n
tramritje. Een half uurtje latei
stapte Verholen uit op het grote
plein voor het Centraal Station,
waar bussen, auto's en trains at
en aan reden. Links van het sta
tion vertrok de bus, die Verholen
hebben moest. Dit voertuig zou
om één uur afrijden. Het was nu
vijf minuten voor één en de smid
was dus prachtig op tijd. Hij
wandelde naar zijn bus toe en...
wie stond daar aan de deur van
die bus? Smidje Verholen keek
eens goed. Jawel hoor, het wa>
Pietje! Pietje, de portier van de
drooin-cafétaria! Pietje, de man
die hem een reuzcschop onder z n
zitvlak had gegeven toen hij zijn
verteringen niet betalen kon.
Daar stond Pietje in al z n pracht
en praal, uitbundig in het vlees
en breed als een beer. Hij had een
mooi chauffeurspak aan en een
tas met kaartjes en geld hing aan
een riem om zijn schouder. La
chend ging smidje Verholen op
hem af. „Zo, zo", zei hij schalks,
bent toch Pietje, hè? De
gesproken chauffeur keek
ci/iolen verhaard aan. „Ja, dat
klopt. Ik ben Pietje. En wal zou
dat? He'k soms wat van je arU
Verholen schaterde 't uit. „Niks
«JiJ
aanj
Verl
hoor", zei.hij, „maar ik wou je
eens wat vragen. Als ik nu in de
bus stap om mee te rijden, maar
ik heb geen geld om een kaartje
te kopen, smijt je me dan de bus
uit? Geef je me dan een stamp
onder mijn broek?" Pietje be
keek Verholen van top tot teen
en zei bedachtzaam: „Dat zal
d'r aan ligge." „Waaraan zal dat
liggen?" vroeg Verholen verwon
derd. „Dat zal hieraan ligge", zei
Pietje. „Ben je erg sterk? Kan je
goed knokke?" Verholen knikte
geestdriftig met zijn hoofd. «Ont
zettend sterk ben ik", zei hij. „Ik
heb zojuist nog een kadeschui
mer tegen de grond gebokst. Die
wou me beroven." Pietje week
angstig 'n pasje achteruit. „Wat.
Ge... gebokst?" stamelde hij. i
„Nee, nee, niks doen, hoor! Ik zal
je er niet uitsmijten. Je mag wel
meerijden. Maar doe me asje
blieft niks!" Nu had smidje Ver
holen nog veel meer plezier.
„Maak je niet dik, Pietje", lachte
hij. „Ik heb wel geld. hoor! Ik
koop netjes een kaartje, dus je
hoeft je nergens bezorgd over te
maken." „O, dat is je geluk", ant
woordde Pietje ferm. Doch toen
was het tijd om te vertrekken en
Verholen zocht zich 'n fijn plaats
je achter in de bus. Een kwar
tiertje later reden ze al buiten de
stad.
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
Een oorspronkelijke speurders
roman door
J. F. VAN NUGTEREN
26)
„Je schijnt die knaap wel te mo
gen."
„Zijn geval interesseere me, Bloom.
Eerst twijfelde ik ook sterk aan wat
hij zoal voor misdadigs veronderstel
de, maar later begon het toch wel te
kriebelen in mijn neus."
„Je gelooft dus óók aan moord.
„Nou, niet zo bruut, Bloom. Ik heb
idee van oplichting en wel van een
geraffineerde soort."
De commissaris ging verzitten in
zijn „badkuip" - zijn buik zat in de
Weg.
„Zit je niet prettig, Bloom?" in
formeerde Jefferson grijnzend. „De
beul op z'n eigen schavot... baha!
„Ik zit best hoor. Oplichting, zeg
je." Hij loensde neer op de ander en
trok zijn ene wenkbrauw op. „En wie
is de oplichter? Die weduwe? In com
pagnonschap met die notaris? Grote
genade, Jef, zou die oude Forbes met
die knappe weduwe dat op touw ge
zet hebben?" Hij wreef met zijn zak-
dijoek de zweetdruppels van zijn kale
schedel, maar dat kwam door de bad
kuip.
„Die notaris ga ik in ieder geval
eens opzoeken. Maar, Bloom, zeg nou
's zelf, vind jij het wel erg vaderlijk
van die Lawrence Blythe, zijn enige
pleegzoon, die hij altijd ruim van geld
voorzag, zó ontaard te behandelen?
Nou?"
De commissaris rees resoluut uit
z'n martelwerktuig, smeet jas en hoed
van Jefferson op z'n bureau en
schoof de bureaustoel onder zijn for
midabel achterwerk.
„Hoor es, Jef, wat wil je eigen
lijk? Ik ben geen hoofdcommissaris.
Dat is nog altijd Jenkins. En Jenkins
heeft het onderzoek in die zelfmoord
zaak van Lawrence Blythe geleid.
Jenkins en de procureur-generaal.
Denk je nu heus, dat Bloombury zo
dom is, in die affaire te gaan duiken?
Ik zie het al gebeuren klop op de
deur van het machtige hoofd van
Scotland Yard. Een barse stem: bin
nen! Mogge, meneer Jenkins, ik wou
wel eens het een en ander weten over
die zelfmoordzaak van Lawrence
Blythe. Gaat u zitten commissaris,
zegt de chef dan. Wat wilde u daar
van weten? Wacht, ik zal het dossier
even halen...
Jefferson lag met zijn hoofd ach
terover, zijn lange benen onderuit, te
schudden van het lachen.
„Hè ja", kwam hij gretig, „dat
dossier, Bloom, kun jij me dat niet in
handen spelen? Ik zelf heb natuurlijk
geen schijn van kans. Je weet, vooral
na die inbraak-affaire niet, waarbij
hij zo'n geweldige flater sloeg.
„Ik? Van Jenkins?"
„Nee, van de procureur".
De commissaris haalde zijn schou
ders op. „Mogelijk, dat ik door een
of andere list het dossier te pakken
kan krijgen, maar dan moet ik toch
een goede gelegenheid afwachten.
Misschien door middel van de grif-
fier, met die kan ik het heel goed
vinden, maar ja, dat is toch een soort
komplot en dan moet mijn list toch
wel uitgerekend goed zijn."
„Hoe komt 't eigenlijk, Bloom, dat
jij niets van die zaak afweet??
„Omdat ik in die tijd meer dan een
maand in Schotland was."
„En ik in de States - wonderlijk
noodlot, de kopstukken op crimineel
gebied van Groot-Brittannië waren
geen van beiden aanwezig. Natuurlijk
moest het dan mis gaan..."
Nadat de beide mannen nog eens
smakelijk hadden gelachen, stond Jef
ferson op.
„Hoor es, Bloom," zei hij. „Hoe
dan ook, dat dossier moeten we sa
men eens doorsnuffelen. Nogmaals:
deze zaak, die ik al gedoopt heb met
het opschrift „Het geheimzinnige ge
val Blythe", ik zei het je al, laat me
niet met rust. Mijn lange neus wordt
geprikkeld door een scherpe lucht".
„Een misdaadlucht?"
„Zoiets Bloom. Ik doe dus een be
roep op onze oude, nog altijd onge
schonden kameraadschap en ik hoop,
dat je me in geen geval in de steek
laat. Want Bloom, begrijp goed, wat
het zeggen wil, wat ik nu ga onder
nemen: een documentenvervalser op
sporen, of misschien enkel maar een
oplichter en dan zo en passant nog
zoeken naar de een of ander, die
Lawrence Blythe vermoordde.
Aanknopingspunten: een waar
schijnlijk doodfatsoenlijke en gere
nommeerde notaris, een verdwenen
huishoudster en... het al lang geleden
begraven slachtoffer. Nee, wat zeg
ik; gecremeerd! Dat betekent: ver
brand, verast! Er is dus niets meer
van het lijk van Lawrence Blythe te
vinden. Lollig, vind je niet?" Jeffer
son keek de commissaris aan, alsof
hij wilde zeggen: „Zie je er wat in?"
De commissaris wreef verstrooid met
zijn linkerhand over zijn kale schedel,
terwijl hij de rechter zijn vriend toe
stak.
,,'t Spijt me ontzettend Jef, dat ik
voorlopig hoegenaamd niets voor je
kan doen. Ik zal mijn angels uitste
ken om dat dossier te pakken te krij
gen. Ik wens je sterkte en geluk Jef,
ik ben er maar al te zeer van over
tuigd, dat je een onmogelijk karwei
op je hals gehaald hebt; je zult het
waarachtig niet gemakkelijk hebben.
Ik hoor natuurlijk nog van je? Good
luck, old boy."
VII
JEFFERSON VINDT NOTARIS
FORBES VERDACHT
Het onderhoud met notaris Forbe
dreigde aanvankelijk dezelfde onaai-
gename koers te zullen uitgaan ds
dat tussen Forbes en Launders.
Slechts de bijzondere tact van de ci-
minoloog, diens kennis van humeur
en karakter van de meest verscKl-
lende mensentypen, doch bovenal ajn
onverstoorbaar eigen goede humsur
en zelfbeheersing, welke hij te alen
tijde wist te bewaren, deden hem rijn
doel bereiken. En dat doel was:een
of ander lichtpuntje, al was het nog
zo gering, te ontdekken in de afiaire
van de laatste wilsbeschikking van
Blythe. Gezien het feit, dat nctaris
Forbes' aandeel in het hele conplex
niet verder kon gaan dan de rege
ling van het testament van Blytie -
een blijkbaar volkomen vreemd per
soon voor de notaris - diend; Jef
ferson zich dus uitsluitend te bepa
len tot het document in kwestie Meer
zou hij niet van de oude heer lunnen
verlangen. Het testament. Datpapier
wilde hij toch wel eens graag inzien.
Maar daarvoor was hij volkomen aan
gewezen op de welwillendheid van de
notaris. Met geen enkel recht, want
zonder opdracht en geen officieel po
litieman zijnde, kon Jefferson van
Forbes eisen, dat die hem het testa
ment ter inzage zou verstrekken.
Hij dacht: „Het uitgangspunt is in
elk geval het testament; ik zal maar
proberen meteen in de roos te schie
ten." Zonder verdere inleiding zei hij
tot de notaris
„U hebt waarschijnlijk geen be
zwaar, mij het testament van Blythe
even te laten doorlezen? U kent mijn
positie, ik treed op namens Harold
Launders, maar ik ben geen politie
man in de zin van het woord.
Notaris Forbes' gelaat kreeg een
boze trek. Hij ordende zijn papieren
op zijn bureau eerst - volkomen on
nodig, vond Jefferson. En, vreem
was dat, waarom trilden de handen
van de oude man zo? Waarvoor w#
hij zo nerveus?
„Hm, die Launders..." bromde de
oude heer, „een onsympathieke, on
besuisde jonge man."
„Maar mijn waarde heer Forbes-
stelt u zich eens even in de plaats van
die jonge man - hij was de plee?
zoon van Lawrence Blythe. En da
wordt hij door zijn pleegvader
maar eventjes onterfd."
(Wordt vervolgdj
Vrij
raad
tersch
bijeen
punte:
bevon
voorst
pitalei
raad
zonde:
ziensv
De
waren
ring a
Z.h.
J. Kli.
het dc
recht
Het
nemin
ruimti
den-B
ders i
uiteer
mige
re inl:
gen.
De
gestel
wonei
De
iets n
de to<
stel g
wonei
schulc
de tw
tigd.
zijn
sen?
De
het a
meem
gelijk
De
yoorg
éénmi
fase I
over i
ben g
ten v
geme<
bijdra
spr. n
trokk'
zal zi
geme<
dat z
overlt
All<
voors'
Blij
in on
ligt h
tenau
een g:
deze
Trans
in hu
De
teven,
worde
die d'
vrach
levere
De
gestie
outill;
in ve
Hij zc
ca
belanj
Pp de
opslag
haven
dere
nen d
