1 1 1 1 1 UI LUIDRUCHTIGE LITTLE TERUG I Gij zult niet doden door lamb. f. van beers ^JKatLhijn JKontoa. „COME BACK" TWEEDE JAARGANG NO. 17 blad vóór en dóór de jeugd 17 AUGUSTUS 1962 never VERSCHIJNT ELKE VEERTIEN DAGEN V. Bewerkt door B. Ouwerkerk II. HOOFDREDACTEUR: Lamb. F. van Beers REDACTIERAAD: Hans Brokx Gerard van Esch Ine van Heesch Ad van Liempt Fred Meij Ben Ouwerkerk René van Montagne Marcelle Romar REDACTIE-ADRES: Waalwijk. Putstraat 40, TELEFOON: 04160 - 3698 BANKIER; A'damsche Bank, Waalwijk. CHINA HET GEVAAR (Van 'n sportmedewerker) Waarom betitelt men heden ten dage het werpen van weerloze Christenen voor de wilde dieren ten tijde van 't grote Rome weerzinwek kend" Ja, waarom ei genlijk, wanneer er nog steeds mensen te vinden :ijn, die voor geld practisch weerloze stieren bekampen om ben de meest smartelij ke dood te bezorgen? 0.li., deze lugubere „sport" heeft reeds veel protest, zo wel van de dierenbescher ming als van particuliere en overheidsinstanties. Het gevolg is echter slechts, dat het stierenvecliten tot Span je en Portugal beperkt is gebleven, wat natuurlijk niet wil zeggen, dat er in de- rest van de wereld slechts beschaafde sporten beoe fend worden. De moderne generatie, opgejaad door twee wereldoorlogen, opge jaagd door het tomeloze ge weld van het jachtige werk leven, is belust geworden op sporten met 't leven als in zet. Neemt u de bokssport eens in gedachten. Reeds drie mensen lieten er dit jaar het leven door, en hoewel zowel het Goddelij ke als wettelijke gebod „Gij zult niet dodenhier ge weld werd aangedaan, werd er geen enkele stem, noch van kerkelijke, noch van wereldlijke zijde gehoord, die deze sport veroordeelde. Boksen is uitsluitend een verdedigingssport"is altijd de mening van de heren trainers, officials en be stuursleden geweest. Jawel, een verdedigingssport in wedstrijdformule waar men voor geld kan doodslaan. Werkelijk een erg mooi voorbeeld van beschaving. Er is reden om openlijk tot protest over te gaan. Wan- veer het leven der boksers niet voldoende gewaarborgd ban worden, dient deze he le sport te verdwijnen. Een arbiter is ook maar een wens, die, bijna nooit in staat is op het juiste ogen blik in te grijpen, omdat 't bier tenslotte gaat om frac- hes van seconden, waarmee slechts gezegd is, dat bij elk boksduel twee mensen levens in gevaar zijn, ter wijl toch iedereen vanaf z'n Ingere-school-tijd heeft ge- eerd: „GIJ ZULT NIET DODEN". Wij zouden bijzonder graag °°k jouw mening omtrent het ^bovenstaande vernemen. Schrijf een woordje op een fiefkaart en adresseer deze aan bovenstaand redactie adres. Red. Bij het aanbreken van de dag wer den de boeren uit hun bed getrom meld en moesten aantreden voor het appèl. Daarna marcheerden zij met rode banieren in de hand naar de nog nevelige velden. Op 'n fluit- sein van de kampoe haastten zij zich naar hun karwei. Die arbeid bestond dan uit ploegen, wieden of maaien. Bij een hoornsignaal legden zij allen het werk neer en pakten (ongeladen) geweren voor massa exercitie. Daarna kwam er weereen fluitsignaal en gingen zij naar pri mitieve werkplaatsen om er canvas- schoenen, grof papier of linnen stof fen te maken. Ook gingen er arbei ders naar hoogovens om uit ruw ijzererts bruikbaar ijzer te maken. Die communes zelf brachten geld bijeen om machinerieën etc. te ko pen om nieuwe mijnen, fabrieken en ovens op te richten. Zo was een commune in Honan 6000 varkens rijk en bracht 136000 kg. vis per jaar op. Maar zij moesten toezien, dat alles door de staat werd gevor derd, terwijl zij zelf een schrikba rend klein rantsoen kregen, hetgeen bestond uit wat kool, brood en een schoteltje meelballetjes. In het eer ste jaar van de grote sprong voor waarts bracht de regering te Peking fantastische bedragen van produc tiecijfers ter tafel, waaruit bleek dat alle cijfers van de voorgaande jaren met een hoog percentage waren overtroffen. Maar na verloop van tijd werd het duidelijk, dat die cij fers niet alleen te hoog waren, maar ook dat er totaal foutieve cijfers ge geven waren. Want de Kampoes hadden uit angst voor straf, wan neer de cijfers nogal aan de lage kant waren, zeer hoge productiecij fers gegeven, die, naar zij meenden, de partij verlangde. Zo was het wel heel duidelijk, dat de sprong voor waarts, die was afgekondigd, had geresulteerd in een sprong achter waarts. Peking gaf toe, dat de oogst in plaats van 375 miljoen ton, zoals werd beweerd, slechts 250 miljoen ton had opgeleverd, een verschil van 1^5 miljoen ton dus en bedenk nu eens, hoeveel mensen van die z.g. 125 miljoen ton hadden kunnen pro fiteren. Het zouden er duizenden zijn geweest. Maar dit zijn slechts de cijfers van de Chinese kant, want de Westerse deskundigen schatten de oogst slechts op 200 miljoen ton, wat maar 25 miljoen ton meer is dan in t jaar voor de grote sprong. De katoenopbrengst was een derde minder. Van de opgegeven 11 mil joen ton staal bleek maar 8 miljoen ton bruikbaar in de industrie. In de zomer van 1961 waren de cijfers zo ver teruggelopen, dat Peking ze niet meer bekend wilde maken, maar waarnemers schatten de oogst toen op minder dan 150 miljoen ton. En om! V°i°r een bevolking van bjjna 800 miljoen mensen, wat wil zeggen dat een derde van de mensheid in Chma woont. Communistische han delsdelegaties verschenen in Aus- tialië, Frankrijk en Canada om er voor 362 miljoen dollar graan te kopen. (In de U.S.A. mogen geen Chinezen meer binnenkomen, zodat het hiermede verklaard is waarom deze delegatie geen zaken met de V.S. gedaan heeeft). De exporthan- del ging sterk achteruit, omdat men niets kon leveren. Maar de ver plichtingen jegens het buitenland moesten worden nagekomen en daarom leegde Peking de schatkist en zond goud en zilver, dat afkom stig was van versmolten munten van het veroverde Tibet, naar Lon den. De leiders in Peking, met na me Mao Tse-toeng hadden als ex cuus voor het mislukken Van de oogst: het slechte weer. Maar dit alleen is geen afdoende excuus, want Formosa en Hong Kong heb ben ongeveer hetzelfde weer als de provincie Kwantoeng. Terwijl de opbrengst in Hong Kong met 8% terug liep en die van Formosa met 13% daalde; die van Kwangtoeng met 30%. Verkeerde aanpak v^» de landbouwpolitiek door de commu nisten is hier de oorzaak van. Mao had eigenmachtig verordend, dat 10% van het land braak moest lig gen en dat om 't verlies weer goed te maken, de rest dicht beplant moest worden en diep omgeploegd. Iedereen deed mee aan de tweeledi ge campagne tegen verspilling en „conservatisme" en werkte mee om de 4 plagen; mussen, ratten, vlie- gen en muggen uit te roeien. Het j bleek echter, dat de dichtgezaaide tarwe de verspreiding van de be smettelijke en gevreesde zwarte roest in de hand werkte. In de diep omgeploegde rijstvelden werden de rijststengels zo lang en zo zwak, dat zij zelfs bij een normale wind wer den neergeslagen en vernield. Als gevolg van de massaslachting onder de mussen nam het aantal graan- verslindende insekten onrustbarend toe. Een Japanse socialist zei na een bezoek aan China, dat hij op zijn he le rondreis nergens kunstmest had zien gebruiken. Hoewel het toch wetenschappelijk bewezen is dat kunstmest tegenwoordig op de vel den onontbeerlijk is, en wat 't peil van de landbouw betreft, zei hij dat China, vergeleken bij Japan, nog minstens 50 jaar ten achter is. En ook in de industrie bereikte Peking de gestelde doelen niet. Want de staven staal, die uit de communes kwamen, waren te klein om ver werkt te worden in de moderne walswerken. En zodoende kwamen vele van de pas gebouwde fabrie ken stil te liggen door technische storingen en gebrek aan grondstof fen. Uitputting en onverschilligheid deden de rest. Verleden jaar be zocht de Engelse schrijver Felix Greene een autofabriek, die door Russen was gebouwd in Tsjang- tsjoeng; daar zag hij tussen de ge bouwen hopen roestige onderdelen liggen, een lopende band van nog geen meter per minuut. (Ter verge lijking dit: In Amerika heeft men in 81 uur vanaf de ertsmijn tot en met de fabriek een wagen kant en klaar). Arbeiders, die maar wat rondhingen, overal gebrek aan ener gie en punctualiteit. Bij een inspec tie van communisten van 31 belang rijke industrieën in de provincie Li- aoning ontdekte men 40.000 ton pro ducten waarom niemand zich be kommerde. De arbeiders werden toen gestraft met een nog minder rantsoen. Buitenlandse bezoekers (slechts weinige) zagen katoengin- machines, die gemaakt waren van kisten en oude planken en textiel- machines met houten onderdelen. En dat is niet alleen in één district, maar die toestanden zijn er overal in China, want bij de moderne Wes terse beschaving zijn zij nog min stens 200 jaar ten achter en die ach- erstand haalt men niet in enkele ja ren in, zoals de Chinese leiders dat wilden. Het zal 'n kwestie van tien tallen jaren worden en dan nog ten zij alles gemechaniseerd wordt. En dat is juist het probleem van de an dere communistische landen; zelfs Rusland en zijn satellietlanden heb ben genoeg aan hun eigen hoofd om zich druk te maken hoe zij China zullen kunnen helpen. Want het is algemeen bekend, dat de landbouw politiek van Chroutsjow ook dit jaar weer gefaald heeft en mede ook het zevenjarenplan. De leiders van China zagen nu in dat het zo niet langer ging en toen kwam de grote ommekeer, die nu nog bezig is. (Wordt vervolgd) amazone voor een ieders gebruik... Het verstand is duister, het geheugen zwart. Je vinger gaat naar je voorhoofd en krabbelt, grabbelt naar het thema. Waarover ga je schrijven? Literatuur, oliebronnen, veeteelt? Iets over judo of filosofie misschien? Plots keert de vinger terug en als je ziet welk geschenk hij meebrengt, moet je je onvermogen niet laten merken. Doe alsof je het wist, Lam bert. Je weet toch, dat de grap der boos aardigheden op dit ogenblik zestig minu ten per uur danst. Zij danst, en jij scheldt tot jezelf „muurbloempje" of op zijn minst „ezel". Maar het thema is er. Er zal iets gecom poneerd worden over dat Brabantse meis je dicht bij je en toch altijd weer heel ver af. Ofschoon we de laatste tyd van Little Richard in de lichte muziek niets meer gehoord hebben, blykt hij zich op een ander terrein in de muziek buitengewoon verdienstelijk te maken. De Amerikaanse neger-zanger heeft de smalle paadjes van de lichte muze plotseling verlaten, waardoor we hem vanzelfsprekend uit het oog verloren, totdat KING OF THE GOSPEL- SINGERS Totdat we een oude ster aan Amerikaanse (toch al zo rijk aan sterren) firmament opnieuw za gen opflitsen: de stem van Little Richard! Vroeger beroemd (resp. berucht) om zijn uitermate wil de „Dhythm-and-BIues"-stijl, had deze stem in Los Angeles Maha- lia Jackson ontmoet, die in deze stem geloofde. Mahalia had hem mee naar haar kerk genomen en liet hem zingen. Zij was diep on der de indruk van deze stein en dat zegt wat, want Mahalia hoort wekelijks tientallen goede en minder goede stemmen van ras genoten. Mrs. Jackson, de we reldberoemde zangeres van gos pelsongs, zorgde er voor, dat die stem in de studio met hetzelfde vuur zong en met dezelfde over tuiging als in het kleine kerkje aan het strand. Het resultaat was dat de lang speelplaat „It's Real", een der beste spiritual-opnamen van de laatste tijd. Little Richard be wees hiermee, dat in de lichte muziek wel degelijk betamorpho- sen voorkomen. En wat voor eenNadat hij de top gepasseerd was, degradeerde men hem als een zanger zonde enig muzikaal gevoel. Ten onrechte! Little Richard heeft de sporen van Mahalia Jackson gevolgd, en zal, wanneer de schijn niet be driegt, zeker in Mahalia's onster felijkheid delen. GERARD VAN ESCH Niet een blinkende verblindende zon brengt het binnen van dit meisje voor de dag, maar muziek. Muziek, mijn beste muziek. Ik stel vast: er komt een lawaai makende dame te voorschijn. Een amazone. Ik heb haar nog nooit met een zonnebril gezien, maar kan haar kauwend op de haak van het montuur, levendig voorstellen. Na denkend haar toekomst is vanavond. Uit haar oren spuien haar jonge jaren. Ogen heeft ze slechts om capitulaties te registreren. Ze wuift mij toe ze wuift jou toe ze wuift hem toe ze wuift ons toe ze wuift jullie toe ze wuift hen toe. Ze kijkt in een kiosk. In elke kiosk: muziekbladen muziek bladen muziekbladen. Het trottoir kleppert. Daar gaat ze, die zoete onschuld permanente strip-tease. Ze is geserveerd ze wordt geserveerd ze zal geserveerd worden. Voor de consument echter ongeschikt. It's all pro paganda! Vriendelijke mannelijke man nen. Natuurlijk, het is immers zo eenvoudig met haar armen en benen om te gaan. Slechts vriendelijke mannelijke mannen. Ja, het thema is er maar hoe Verder Eigenlijk is alles nu hetzelfde met deze lopende blikvangster reizend als rei zigster, maar gewichtloos als een veer. Ze rookt debatteert danst speelt. En hier tussen in zweeft de muziekbox. Ik weet het o ja, ik weet het heel goed: alles zweeft alles draait. Ze wenkt. Ze wil zich tot teenager maken. Ze heeft het beeld: steeds vrolijk te moe ten zijn, altijd bij zich. Dansen zingen flirten. Misschien slechts een masker. Neen, het is vast en zeker een masker, want zij heeft een ideaal, al likt zij tè dikwijls aan het woord „romantiek". Romantiek romantiek romantiek. Ze noemt zich eerlijk is dat misschien ook, maar ze blijft zakelijk. Ze speelt ze speelde ze zal blijven spelen. Het ene costuum na het andere elke dag iets anders. De ene liefde na de andere ook elke dag iets anders. Liefde kleren kleren liefde. Ze haat snurken slaapt zelf nooit. Haar houding tot het andere geslacht: een voor allen allen voor een. De gelijkberechting van de vrouw heeft veel lasten veroorzaakt. Het loslaten van de meisjes de wereld in, oogstte veel moeilijkheden. Iedere blik van mijn amazone is een bekentenis dat het dra gen van veel te kleine schoentjes erg pijnlijk een strakke rok erg ongemak kelijke is. Emancipatie van de vrouw openbare toiletten slechts voor de man. Het thema is variabel medelijden met de dame. Maar het is nog niet uit. Ze droomt van een trouwe partner, maar kan dit zelf niet zijn. Een stoere partner of een lieve partner het is maar voor het even. Ze blijft dromen van die part ner is geraffineerd kan flauwval len, bleek worden en huilen. Lachen en janken beiden spel. Ze zoekt geluk ze zocht geluk ze zal het geluk blijven zoeken maar nimmer vinden

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 3