1
1
1
1
1
UI
LUIDRUCHTIGE LITTLE TERUG I
Gij zult niet doden
door lamb. f. van beers
^JKatLhijn
JKontoa.
„COME BACK"
TWEEDE JAARGANG NO. 17
blad vóór en dóór de jeugd
17 AUGUSTUS 1962
never
VERSCHIJNT ELKE VEERTIEN DAGEN
V.
Bewerkt door B. Ouwerkerk
II.
HOOFDREDACTEUR:
Lamb. F. van Beers
REDACTIERAAD:
Hans Brokx
Gerard van Esch
Ine van Heesch
Ad van Liempt
Fred Meij
Ben Ouwerkerk
René van Montagne
Marcelle Romar
REDACTIE-ADRES:
Waalwijk.
Putstraat 40,
TELEFOON:
04160 - 3698
BANKIER;
A'damsche Bank,
Waalwijk.
CHINA HET
GEVAAR
(Van 'n sportmedewerker)
Waarom betitelt men heden
ten dage het werpen van
weerloze Christenen voor de
wilde dieren ten tijde van 't
grote Rome weerzinwek
kend" Ja, waarom ei
genlijk, wanneer er nog
steeds mensen te vinden
:ijn, die voor geld practisch
weerloze stieren bekampen
om ben de meest smartelij
ke dood te bezorgen?
0.li., deze lugubere „sport"
heeft reeds veel protest, zo
wel van de dierenbescher
ming als van particuliere
en overheidsinstanties. Het
gevolg is echter slechts, dat
het stierenvecliten tot Span
je en Portugal beperkt is
gebleven, wat natuurlijk
niet wil zeggen, dat er in de-
rest van de wereld slechts
beschaafde sporten beoe
fend worden. De moderne
generatie, opgejaad door
twee wereldoorlogen, opge
jaagd door het tomeloze ge
weld van het jachtige werk
leven, is belust geworden op
sporten met 't leven als in
zet. Neemt u de bokssport
eens in gedachten.
Reeds drie mensen lieten er
dit jaar het leven door, en
hoewel zowel het Goddelij
ke als wettelijke gebod „Gij
zult niet dodenhier ge
weld werd aangedaan, werd
er geen enkele stem, noch
van kerkelijke, noch van
wereldlijke zijde gehoord,
die deze sport veroordeelde.
Boksen is uitsluitend een
verdedigingssport"is altijd
de mening van de heren
trainers, officials en be
stuursleden geweest. Jawel,
een verdedigingssport in
wedstrijdformule waar men
voor geld kan doodslaan.
Werkelijk een erg mooi
voorbeeld van beschaving.
Er is reden om openlijk tot
protest over te gaan. Wan-
veer het leven der boksers
niet voldoende gewaarborgd
ban worden, dient deze he
le sport te verdwijnen.
Een arbiter is ook maar een
wens, die, bijna nooit in
staat is op het juiste ogen
blik in te grijpen, omdat 't
bier tenslotte gaat om frac-
hes van seconden, waarmee
slechts gezegd is, dat bij
elk boksduel twee mensen
levens in gevaar zijn, ter
wijl toch iedereen vanaf z'n
Ingere-school-tijd heeft ge-
eerd: „GIJ ZULT NIET
DODEN".
Wij zouden bijzonder graag
°°k jouw mening omtrent het
^bovenstaande vernemen.
Schrijf een woordje op een
fiefkaart en adresseer deze
aan bovenstaand redactie
adres. Red.
Bij het aanbreken van de dag wer
den de boeren uit hun bed getrom
meld en moesten aantreden voor
het appèl. Daarna marcheerden zij
met rode banieren in de hand naar
de nog nevelige velden. Op 'n fluit-
sein van de kampoe haastten zij
zich naar hun karwei. Die arbeid
bestond dan uit ploegen, wieden of
maaien. Bij een hoornsignaal legden
zij allen het werk neer en pakten
(ongeladen) geweren voor massa
exercitie. Daarna kwam er weereen
fluitsignaal en gingen zij naar pri
mitieve werkplaatsen om er canvas-
schoenen, grof papier of linnen stof
fen te maken. Ook gingen er arbei
ders naar hoogovens om uit ruw
ijzererts bruikbaar ijzer te maken.
Die communes zelf brachten geld
bijeen om machinerieën etc. te ko
pen om nieuwe mijnen, fabrieken
en ovens op te richten. Zo was een
commune in Honan 6000 varkens
rijk en bracht 136000 kg. vis per
jaar op. Maar zij moesten toezien,
dat alles door de staat werd gevor
derd, terwijl zij zelf een schrikba
rend klein rantsoen kregen, hetgeen
bestond uit wat kool, brood en een
schoteltje meelballetjes. In het eer
ste jaar van de grote sprong voor
waarts bracht de regering te Peking
fantastische bedragen van produc
tiecijfers ter tafel, waaruit bleek dat
alle cijfers van de voorgaande jaren
met een hoog percentage waren
overtroffen. Maar na verloop van
tijd werd het duidelijk, dat die cij
fers niet alleen te hoog waren, maar
ook dat er totaal foutieve cijfers ge
geven waren. Want de Kampoes
hadden uit angst voor straf, wan
neer de cijfers nogal aan de lage
kant waren, zeer hoge productiecij
fers gegeven, die, naar zij meenden,
de partij verlangde. Zo was het wel
heel duidelijk, dat de sprong voor
waarts, die was afgekondigd, had
geresulteerd in een sprong achter
waarts. Peking gaf toe, dat de oogst
in plaats van 375 miljoen ton, zoals
werd beweerd, slechts 250 miljoen
ton had opgeleverd, een verschil van
1^5 miljoen ton dus en bedenk nu
eens, hoeveel mensen van die z.g.
125 miljoen ton hadden kunnen pro
fiteren. Het zouden er duizenden
zijn geweest. Maar dit zijn slechts
de cijfers van de Chinese kant, want
de Westerse deskundigen schatten
de oogst slechts op 200 miljoen ton,
wat maar 25 miljoen ton meer is
dan in t jaar voor de grote sprong.
De katoenopbrengst was een derde
minder. Van de opgegeven 11 mil
joen ton staal bleek maar 8 miljoen
ton bruikbaar in de industrie. In de
zomer van 1961 waren de cijfers zo
ver teruggelopen, dat Peking ze niet
meer bekend wilde maken, maar
waarnemers schatten de oogst toen
op minder dan 150 miljoen ton. En
om! V°i°r een bevolking van bjjna
800 miljoen mensen, wat wil zeggen
dat een derde van de mensheid in
Chma woont. Communistische han
delsdelegaties verschenen in Aus-
tialië, Frankrijk en Canada om er
voor 362 miljoen dollar graan te
kopen. (In de U.S.A. mogen geen
Chinezen meer binnenkomen, zodat
het hiermede verklaard is waarom
deze delegatie geen zaken met de
V.S. gedaan heeeft). De exporthan-
del ging sterk achteruit, omdat men
niets kon leveren. Maar de ver
plichtingen jegens het buitenland
moesten worden nagekomen en
daarom leegde Peking de schatkist
en zond goud en zilver, dat afkom
stig was van versmolten munten
van het veroverde Tibet, naar Lon
den. De leiders in Peking, met na
me Mao Tse-toeng hadden als ex
cuus voor het mislukken Van de
oogst: het slechte weer. Maar dit
alleen is geen afdoende excuus,
want Formosa en Hong Kong heb
ben ongeveer hetzelfde weer als de
provincie Kwantoeng. Terwijl de
opbrengst in Hong Kong met 8%
terug liep en die van Formosa met
13% daalde; die van Kwangtoeng
met 30%. Verkeerde aanpak v^» de
landbouwpolitiek door de commu
nisten is hier de oorzaak van. Mao
had eigenmachtig verordend, dat
10% van het land braak moest lig
gen en dat om 't verlies weer goed
te maken, de rest dicht beplant
moest worden en diep omgeploegd.
Iedereen deed mee aan de tweeledi
ge campagne tegen verspilling en
„conservatisme" en werkte mee om
de 4 plagen; mussen, ratten, vlie-
gen en muggen uit te roeien. Het
j bleek echter, dat de dichtgezaaide
tarwe de verspreiding van de be
smettelijke en gevreesde zwarte
roest in de hand werkte. In de diep
omgeploegde rijstvelden werden de
rijststengels zo lang en zo zwak, dat
zij zelfs bij een normale wind wer
den neergeslagen en vernield. Als
gevolg van de massaslachting onder
de mussen nam het aantal graan-
verslindende insekten onrustbarend
toe. Een Japanse socialist zei na een
bezoek aan China, dat hij op zijn he
le rondreis nergens kunstmest had
zien gebruiken. Hoewel het toch
wetenschappelijk bewezen is dat
kunstmest tegenwoordig op de vel
den onontbeerlijk is, en wat 't peil
van de landbouw betreft, zei hij dat
China, vergeleken bij Japan, nog
minstens 50 jaar ten achter is. En
ook in de industrie bereikte Peking
de gestelde doelen niet. Want de
staven staal, die uit de communes
kwamen, waren te klein om ver
werkt te worden in de moderne
walswerken. En zodoende kwamen
vele van de pas gebouwde fabrie
ken stil te liggen door technische
storingen en gebrek aan grondstof
fen. Uitputting en onverschilligheid
deden de rest. Verleden jaar be
zocht de Engelse schrijver Felix
Greene een autofabriek, die door
Russen was gebouwd in Tsjang-
tsjoeng; daar zag hij tussen de ge
bouwen hopen roestige onderdelen
liggen, een lopende band van nog
geen meter per minuut. (Ter verge
lijking dit: In Amerika heeft men in
81 uur vanaf de ertsmijn tot en
met de fabriek een wagen kant
en klaar). Arbeiders, die maar wat
rondhingen, overal gebrek aan ener
gie en punctualiteit. Bij een inspec
tie van communisten van 31 belang
rijke industrieën in de provincie Li-
aoning ontdekte men 40.000 ton pro
ducten waarom niemand zich be
kommerde. De arbeiders werden
toen gestraft met een nog minder
rantsoen. Buitenlandse bezoekers
(slechts weinige) zagen katoengin-
machines, die gemaakt waren van
kisten en oude planken en textiel-
machines met houten onderdelen.
En dat is niet alleen in één district,
maar die toestanden zijn er overal
in China, want bij de moderne Wes
terse beschaving zijn zij nog min
stens 200 jaar ten achter en die ach-
erstand haalt men niet in enkele ja
ren in, zoals de Chinese leiders dat
wilden. Het zal 'n kwestie van tien
tallen jaren worden en dan nog ten
zij alles gemechaniseerd wordt. En
dat is juist het probleem van de an
dere communistische landen; zelfs
Rusland en zijn satellietlanden heb
ben genoeg aan hun eigen hoofd om
zich druk te maken hoe zij China
zullen kunnen helpen. Want het is
algemeen bekend, dat de landbouw
politiek van Chroutsjow ook dit
jaar weer gefaald heeft en mede
ook het zevenjarenplan. De leiders
van China zagen nu in dat het zo
niet langer ging en toen kwam de
grote ommekeer, die nu nog bezig is.
(Wordt vervolgd)
amazone
voor een
ieders gebruik...
Het verstand is duister, het geheugen
zwart. Je vinger gaat naar je voorhoofd
en krabbelt, grabbelt naar het thema.
Waarover ga je schrijven? Literatuur,
oliebronnen, veeteelt? Iets over judo of
filosofie misschien? Plots keert de vinger
terug en als je ziet welk geschenk hij
meebrengt, moet je je onvermogen niet
laten merken. Doe alsof je het wist, Lam
bert. Je weet toch, dat de grap der boos
aardigheden op dit ogenblik zestig minu
ten per uur danst. Zij danst, en jij scheldt
tot jezelf „muurbloempje" of op zijn
minst „ezel".
Maar het thema is er. Er zal iets gecom
poneerd worden over dat Brabantse meis
je dicht bij je en toch altijd weer heel
ver af.
Ofschoon we de laatste tyd van Little Richard in de lichte
muziek niets meer gehoord hebben, blykt hij zich op een
ander terrein in de muziek buitengewoon verdienstelijk te
maken. De Amerikaanse neger-zanger heeft de smalle
paadjes van de lichte muze plotseling verlaten, waardoor
we hem vanzelfsprekend uit het oog verloren, totdat
KING OF THE GOSPEL-
SINGERS
Totdat we een oude ster aan
Amerikaanse (toch al zo rijk aan
sterren) firmament opnieuw za
gen opflitsen: de stem van Little
Richard! Vroeger beroemd (resp.
berucht) om zijn uitermate wil
de „Dhythm-and-BIues"-stijl, had
deze stem in Los Angeles Maha-
lia Jackson ontmoet, die in deze
stem geloofde. Mahalia had hem
mee naar haar kerk genomen en
liet hem zingen. Zij was diep on
der de indruk van deze stein en
dat zegt wat, want Mahalia hoort
wekelijks tientallen goede en
minder goede stemmen van ras
genoten. Mrs. Jackson, de we
reldberoemde zangeres van gos
pelsongs, zorgde er voor, dat die
stem in de studio met hetzelfde
vuur zong en met dezelfde over
tuiging als in het kleine kerkje
aan het strand.
Het resultaat was dat de lang
speelplaat „It's Real", een der
beste spiritual-opnamen van de
laatste tijd. Little Richard be
wees hiermee, dat in de lichte
muziek wel degelijk betamorpho-
sen voorkomen. En wat voor
eenNadat hij de top gepasseerd
was, degradeerde men hem als
een zanger zonde enig muzikaal
gevoel. Ten onrechte!
Little Richard heeft de sporen
van Mahalia Jackson gevolgd, en
zal, wanneer de schijn niet be
driegt, zeker in Mahalia's onster
felijkheid delen.
GERARD VAN ESCH
Niet een blinkende verblindende zon
brengt het binnen van dit meisje voor de
dag, maar muziek. Muziek, mijn beste
muziek.
Ik stel vast: er komt een lawaai makende
dame te voorschijn. Een amazone. Ik heb
haar nog nooit met een zonnebril gezien,
maar kan haar kauwend op de haak van
het montuur, levendig voorstellen. Na
denkend haar toekomst is vanavond.
Uit haar oren spuien haar jonge jaren.
Ogen heeft ze slechts om capitulaties te
registreren.
Ze wuift mij toe ze wuift jou toe ze
wuift hem toe ze wuift ons toe ze
wuift jullie toe ze wuift hen toe.
Ze kijkt in een kiosk.
In elke kiosk: muziekbladen muziek
bladen muziekbladen.
Het trottoir kleppert. Daar gaat ze, die
zoete onschuld permanente strip-tease.
Ze is geserveerd ze wordt geserveerd
ze zal geserveerd worden. Voor de
consument echter ongeschikt. It's all pro
paganda! Vriendelijke mannelijke man
nen.
Natuurlijk, het is immers zo eenvoudig
met haar armen en benen om te gaan.
Slechts vriendelijke mannelijke mannen.
Ja, het thema is er maar hoe
Verder
Eigenlijk is alles nu hetzelfde met deze
lopende blikvangster reizend als rei
zigster, maar gewichtloos als een veer.
Ze rookt debatteert danst speelt.
En hier tussen in zweeft de muziekbox.
Ik weet het o ja, ik weet het heel goed:
alles zweeft alles draait.
Ze wenkt.
Ze wil zich tot teenager maken.
Ze heeft het beeld: steeds vrolijk te moe
ten zijn, altijd bij zich. Dansen zingen
flirten. Misschien slechts een masker.
Neen, het is vast en zeker een masker,
want zij heeft een ideaal, al likt zij tè
dikwijls aan het woord „romantiek".
Romantiek romantiek romantiek.
Ze noemt zich eerlijk is dat misschien
ook, maar ze blijft zakelijk. Ze speelt
ze speelde ze zal blijven spelen.
Het ene costuum na het andere elke
dag iets anders.
De ene liefde na de andere ook elke
dag iets anders.
Liefde kleren kleren liefde.
Ze haat snurken slaapt zelf nooit.
Haar houding tot het andere geslacht:
een voor allen allen voor een.
De gelijkberechting van de vrouw heeft
veel lasten veroorzaakt. Het loslaten van
de meisjes de wereld in, oogstte veel
moeilijkheden. Iedere blik van mijn
amazone is een bekentenis dat het dra
gen van veel te kleine schoentjes erg
pijnlijk een strakke rok erg ongemak
kelijke is. Emancipatie van de vrouw
openbare toiletten slechts voor de man.
Het thema is variabel medelijden
met de dame.
Maar het is nog niet uit.
Ze droomt van een trouwe partner, maar
kan dit zelf niet zijn. Een stoere partner
of een lieve partner het is maar voor
het even. Ze blijft dromen van die part
ner is geraffineerd kan flauwval
len, bleek worden en huilen.
Lachen en janken beiden spel.
Ze zoekt geluk ze zocht geluk ze zal
het geluk blijven zoeken
maar nimmer vinden