wAAlwijkse en UnqstRAAtse couRAnt De regering van Kennedy WiïBË BINNEN- EN BUITENLAND Vraaggesprek lussen Min. Luns en Mr. Herman S C H O E N EN feuilleton Het geheimzinnige eval Blythe wel?" GEVALLENEN IN „DE KOVERT" HERDACHT personeel voor de onderwerk- afdeling en een overleer-schalmer MAANDAG 20 AUGUSTUS 1962 84e JAARGANG No. 65 oie j;»üivu.'li>no. DO De rcho v^n het Zuióen Uitgever: ffaalwijkse Stoomdrukkerij An toon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Gironummer 1069687 Dit biad verschijnt 2 x per week Opgericht 1878 Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002 Abonnement: 22 cent per week per kwartaal 2.85 3.10 franco p.p. Advertentieprijs: 10 cent per m.m. Contract-advertenties: speciaal tarief Telegram-adres „Echo" In Europa begint men langzaam naar zeker steeds sceptischer te •aan tegenover de politiek van pre sident Kennedy. Trouwens ook in nn eigen land ondervindt de presi dent scherpe kritiek en verkregen enkele door hem voorgestelde wets ontwerpen geen voldoende meer derheid. Werden er aanvankelijk 0te 'verwachtingen gekoesterd van êaze nog jonge president, zijn echec in de kwestie Cuba heeft zijn aanzien in de wereld reeds sterk doen dalen. pe onderhandelingen met de Rus sische ambassadeur in Washington over de kwestie Berlijn, heeft in Europa de vrees doen ontstaan, dat Amerika bereid zou zijn tot conces- cies aan de Russen inzake de status y3n west-Berlijn. Laatstelijk de op Nederland uitgeoefende drang om Nieuw-C-uinea cp de kortst mogelij ke termijn aan Indonesië over te dragen, de vervanging van de NA- T0-bevelhehber generaal Norstad, evo'.gd door het aftreden van de Amerikaanse ambassadeur in Parijs ie het beiden niet met de politieke i;jn van Kennedy eens waren, dit idles heeft in west-Europa het ver trouwen in de Amerikaanse leiding een knauw gegeven. Men is er niet zo zeker meer van dat de Ameri kaanse regering voldoende stand vastigheid toont tegenover 't steeds opdringende en nieuwe conflicten uitlokkened communisme. De ten oanzien van Laos getroffen regeling acht men daarvan mede een bewijs. De herdenking van het eenjarig bestaan van de „muur der schande" dwars door Berlijn gaat gepaard met geruchten over nieuwe Russi sche pogingen 'n zekere erkenning te verkrijgen van oost-Duitsland. Er vinden weer plagerijen in de luchtcorridors naar Berlijn plaats en dal duidt er altijd op, dat de Russen hopen weer enige conces sies te kunnen afdwingen. In Euro pa voelt men zich ten aanzien hier van nu niet helemaal zeker meer van de bedoelingen van Amerika, ondanks de beweringen van presi dent Kennedy dat de vrijheid van west-Berlijn gewaarborgd zal blij ven De situatie van dit ingesloten stadsdeel is zó précair, dat de min ste concessie van het westen aan de communistische verlangens, de le vensvatbaarheid van de stad kan benadelen. Dan zou in feite de vrij heid er van nog wel gewaarborgd kunnen blijven, doch voor n dood bloedende stad zou men tenslotte helemaal geen risico meer willen nemen en dan zou Rusland uitein delijk toch bereiken wat het zo graag wil. De Duitse bondskanselier Ade nauer en de Franse president De Gaulle zijn beide voorstanders van het voeren van een harde politiek tegenover Rusland en het is mede de wat weifelend geachte houding van Amerika geweest, die een nau wer samengaan van west-Duitsland en Frankrijk tot gevolg heeft gehad. Vooral president De Gaulle toont zich allesbehalve ingenomen met de Amerikaanse politiek. Vooral daaruit vloeit ook voort zijn streven om tot een eigen atoomwapen te kunnen komen, waarin hij wordt tegengewerkt door de Verenigde Staten. Wanneer nog meerdere lan den over atoomwapenen gaan be schikken en daarvoor de noaige proeven willen nemen, dan wordt 't uiteraard nog moeilijker om tot 'n vergelijk te komen over het staken van de kernproeven. Maar aange zien Rusland en Amerika, ondanks de aandrang in de wereld, daarover toch al niet tot een overeenstem ming kunnen komen, het nemen van de proeven integendeel steeds doorgaat, lijken de bezwaren tegen 'n derde of een vierde atoommacht steeds irreëler Men zou zich in Eu ropa wel wat afhankelijker willen maken van de Amerikaanse en de Russische politiek, waartussen men zich steeds meer bekneld voelt. Te meer groeit dit verlangen, nu het vertrouwen slinkt in de standvas tigheid van de Amerikaanse poli tiek, waaraan men 'n zekere week heid meent te bespeuren. President Kennedy heeft nog niet het verlossende woord, laat staan de claad, kunnen vinden om 't groeiend onbehagen in zijn politiek een halt toe te roepen. De bondgenoten van Amerika, waaronder ook Neder land, kunnen bepaald niet juichen over de leiding die er van dit land uitgaat, waarbij de belangen dezer bondgenoten-steeds meer „en baga telle" worden behandeld. Steeds meer begint helaas de mening post te vatten, dat de regering van pre sident Kennedy niet de gelukkigste is die de Verenigde Staten tot nu toe heeft geleid. Vooral wat ons land betreft, heb ben wij geen reden tot juichen. Hebben de Amerikaanse regeringen ons bij vroegere gelegenheden for meel in de steek gelaten, of sterker tegengewerkt, thans heeft men de liouwe bondgenoot ten aanschouwe van neel de wereld weer in zijn hemdje laten staan en het daarbij nog doen voorkomen dat men hem achter de schermen een weldaad heeft bewezen. Met dergelijke poli tiek zal Kennedy het o.i. nooit ha len en onze regering is opnieuw ge waarschuwd. EXCLUSIEF mm Grotestraat 153 Waalwijk Tel. 2505 Amerika liet ons weer in de steek Minister Luns heeft voor de tele visie tussen de regels door, maar zeer duidelijk, laten blijken, dat 'n koersverandering van de regering- Kennedy heeft geleid tot de huidige overeenkomsten tussen Nederland en Indonesië, waarmee mr. Luns „niet erg gelukkig" is, omdat er te veel wissels worden getrokken op de toekomst en omdat te veel af hangt van de goede trouw waarmee Indonesië de overeenkomsten zal uitvoeren. Doelend op de houding van de Amerikaanse regering, zei minister Luns, dat pas dit jaar duidelijk is geworden, dat Nederland niet op militaire bijstand kon rekenen als Indonesië zou aanvallen. Minister Luns dacht, dat de Amerikaanse po litiek de laatste maanden werd be heerst door de vrees, dat Indonesië in Russisch vaarwater zou geraken-. Amerika is toen de Indonesische aanspraken gaan steunen in de hoop dat Indonesië zich meer naar het westen zou keren. Minister Luns gaf geen details van de Amerikaanse druk. Hij be sprak niet welke grote invloed het bezoek van Robert Kennedy, de mi nisteriële broer van de president, aan Indonesië en Nederland heeft gehad op de wijzigingen in de Ame rikaanse politiek. De vraag of hij had overwogen af te treden, beantwoordde minister Luns met de opmerking, dat hij en zijn collega's er natuurlijk wel over hadden nagedacht. Een van de re denen waarom een bewindsman af kan treden, kan zijn, dat er dan een beter alternatief komt. Dit was nu niet het geval. Als het kabinet De Quay uit elkaar was gevallen, zou dit ook militair zeer bedenkelijk ge weest zijn. (Met andere woorden: het kabinet vreesde dat Indonesië van een Nederlandse kabinetscrisis gebruik zou maken om een grote aanval te doen). Op de vraag of zijn politiek was mislukt, zei minister Luns dat de Nederlandse politiek niet is mislukt als het akkoord wordt uitgevoerd zoals het op papier is vastgelegd. Een aftreden van het kabinet De Quay of een snelle ontruiming van Nieuw-Guinea zou het belang van de Papoea's niet hebben gediend. Zich tot tolk makend van een be volkingsgroep waartoe hij zelf niet behoort, vroeg mr. Hilterman, of niet te voorzien was geweest dat't zou lopen zoals het is gelopen. Mi nister Luns reageerde ontkennend. De ernstige Indonesische militaire dreiging dateert pas van het beign van dit jaar. Het plan-Luns, dat in de Verenigde Naties werd behan deld, was in nauw overleg met de Verenigde Staten opgesteld. De bewindsman antwoordde be vestigend op de vraag of 't akkoord niet een premie op agressiviteit ge noemd kan worden. Dat is nu juist wat de Nederlandse regering zozeer bezwaart. De openlijke dreiging met oorlog heeft een belangrijke rol gespeeld. Minister Luns ontkende wat op positionele groepen beweren, dat wat nu werd bereikt, reeds eerder te bereiken was geweest. Indonesië heeft nooit, zelfs niet op papier, een echte zelfsbeschiking van de Papoe a's aanvaard. Ook in mei nog niet. ITet akkoord geeft meer. dan wat Indonesië ooit bereid was te doen. Het is bepaald een feit, dat ook In donesië water in de wijn heeft ge daan. DE MILITAIREN VOOR KERST MIS NAAR HUIS Het ministerie van Defensie zal er naar streven dat vóór Kerstmis alle Nederlandse militairen uit N.- Guinea zijn vertrokken. De deskun digen zijn thans'hard bezig repatri- eringsschema's voor te bereiden, waarbij ook het charteren van vrachtschepen voor het afvoeren van het omvangrijke materieel is betrokken. Er zullen geen nieuwe aflossingstroepen meer naar Nieuw- Guinea gaan. Wel zal de terugkeer van militairen volgens het oude schema tot 1 oktober gewoon door gaan, zodat op die datum ongeveer vierhonderd man minder op Nieuw- Guinea zullen zijn dan thans (ruim achtduizend). van M ECHO VAN HET ZUIDEN" Zen oorspronkelijke speurders roman door J- F. VAN NUGTEREN 35). Ja, meneer, maar als u over me- neer Blythe begint, moet ik wel ze gachtig worden. Waarom vraagt me dat allemaal?" -Luister eens Roosje", sprak Jef- erson zacht en vertrouwelijk, „dat ral ik je eerlijk vertellen, waarom «t gaat." Je weet natuurlijk dat meneer Bly- e een heleboel geld naliet aan me- *0uw Champion?" Opnieuw verbazing bij het meisje, eneer Blythe liet... nee, meneer, aar wist ik niets van." mevrouw je daar niets van d. En ze ging zo vertrouwelijk 6et Je om!" Mevrouw vertelde me er niets van" -r aaide het meisje. En - naar het erson leek, volmaakt ongekun- ceer? Vr0e®' ze: »Was ^et veel me* Jefferson tuitte zijn lippen en ant woordde lachend: „Och veel... wat is veel... meneer Blythe zat er nogal warmpjes in hè? Mevrouw Champion erfde tweeduizend pond sterling." De uitroep van verrassing bleef in de openhangende mond van Roosje steken. „Tweeduizend pond?" kwam er eindelijk uit. Jefferson knikte zwijgend. En dan opeens - hij was zich bewust dat het een tikje gewaagd was wat hij deed, maar bij dit blijkbaar argeloze kind kon hij dit zich wel veroorloven - zei hij: „Maar jij kreeg toch ook een deel van de erfenis?" De vraag was lukraak gesteld, zon der veel hoop op succes. Het aan vankelijk zwijgen van het meisje be vreemdde hem en haar sterke kleuren nog meer. Ook deed ze opeens weer onrustig. „Nu?" drong hij aan, „hoeveel was dat?" „Ik kreeg honderd pond", bekende ze fluisterend. Jefferson's verbazing nam toe. Dus toch En ze wist niets van de erfenis van de huishoudster en kende de no taris Forbes niet! „Stelde notaris Forbes je dat geld ter hand?" „Notaris Forbes? Maar die ken ik toch niet!" Jefferson vond het eigenlijk een al lerzonderlingst vraag- en antwoord spelletje. Hij glimlachte. „Ja, je hebt gelijk", gaf hij toe. „Maar van wie kreeg je dat geld dan „Van mevrouw Champion. Toen ze voorgoed wegging, zei mevrouw dat we altijd zo prettig hadden samenge werkt. Ze gaf me een spaarbank boekje waarop honderd pond was ge stort. Mevrouw zei, dat ik dat moest be waren tot ik zou gaan trouwen". Jefferson had het meisje strak aan gekeken, doch wendde zijn blik af naar het raam, waardoor hij een paar spelende kinderen in de dorpsstraat waarnam. Met wie had hij nu toch te doen? Dat kind leek een en al arge loosheid. Maar honderd pond... Hij trom melde met de vingers op de stoelleu ning en merkte op: „Dat was dan nogal een aardig af scheidscadeau." Het meisje knikte en zei: „Ja, ik vond het zelf ook erg veel, maar ik moest het spaarbankboekje aanne men", zacht voegde ze er aan toe: „Mevrouw huilde toen ze wegging, ze gaf me een zoen. Mevrouw was al tijd erg lief voor me geweest". Weer wendde Jefferson zijn blik af, toen hij de vochtige ogen van Roosje zag. Wel, als dit kind come- die speelde, zou ze met het grootste Woensdag was het 20 jaar gele den dat vijf gijzelaars door de Duit sers werden neergeschoten op het landgoed „De Rovert" in Goirle. Drie gijzelaars vonden de dood in de bossen bij Woudrichem doch hun stoffelijke resten zijn later ook naar Goirle overgebracht. Ter herden king van de slachtoffers is woens dag op deze plaats rond 't middag uur een korte bijeenkomst gehou den, die door meer dan 200 oud-gij zelaars werd bijgewoond. De voor zitter van de Bond van Oud-Gijze laars, mr. J. A. H. J. van Leeuwen, de huidige burgemeester van Dord recht, plaatste met de secretaris van de bond, de heer P. van Leeuwen uit Zwijndrecht, een grote krans op de voet van het gedenkteken. Na deze eenvoudige, doch treffertde plechtigheid, reden de oud-gijze laars naar het seminarie in Haaren, waar de lunch werd gebruikt. Op 't monument staat te lezen: „Om de fiere geest van 't Nederlandse volk te breken, hebben de Duitsers in de zomer van het jaar 1942 vele hon derden burgers gevangen gezet in de seminaria St. Michielsgestel en Haaren. Acht hunner zijn door de vijand doodgeschoten. Opdat het nageslacht hun kostbaar offer, ge bracht voor het vaderland, niet ver- gete en er zich aan sterke, hebben hun medegijzelaars deze gedenk steen geplaatst. CONCOURS KERKRADE GESLOTEN Te Kerkrade zijn woensdag in het bijzijn van 25.000 toeschouwers, die voor de achtste en laatste keer het gemeentelijk stadion van de klank- stad vulden, de mars wedstrijden van het wereldmuziekconcours 1962 besloten. In totaal defileerden nog 16 korpsen in het volle stadion. Geen er van kon echter het succes van de „Trommelaeren van Roesen- daelen" uit Roosendaal, dat zondag werd behaald, evenaren. Met 116 van de 120 te behalen punten ble ven de Roosendalers aan de leiding. Des avonds werd het wereldmu ziekconcours officieel besloten met dc prijsuitreiking en de bekendma king van de uitslagen van de con- cours wedstrijden. KAPITALISME IN ZIJN SLECHTSTE VORM Er zijn misschien weinige feiten als de dood van de filmster Marilyn Monroe, die hoewel van persoonlij ke aard, toch in heel de wereld van het Westen zo'n diepe indruk heb ben gemaakt. En niet alleen in het Westen, ook in het Oosten. In de Sovjet-Unie is het gebeuren breed uitgespeld en beschreven. Vrijwel alle commentaren die zich serieus met deze zelfmoord hebben bezig gehouden, stemmen hierin overeen, dat Marilyn Monroe slachtoffer is geworden van de op geld beluste filmindustrie van Hollywood. Deze heeft de vrouw geen kans gelaten haar betere „ik" te ontdekken en tot ontwikkeling te brengen. Mari lyn Monroe moest en zou als „sex- bom" films maken, die geld, veel geld in het laadje brachten. Het is beschamend vast te moeten stellen, dat ook de communisten de zelfmoord van Marilyn Monroe zo zien. Maar beschamend of niet, zij leggen de vinger op de wonde: overal in het Westen en elders, heerst bij mensen, die even dieper doordenken, een wrevel tegen de filmindustrie. Zij is een van de gro te moderne amusementsmakers, die gemak een rol bij het toneel kunnen krijgen. Geen twijfel of ze sprak de volle waarheid. Hij dacht: „Ik moet de onbekende blonde schoonheid in ere houden en oppassen, dat het meisje mij terwille blijft." Deze vrees van Jefferson was niet ongegrond. Tenslotte behoefde Rose Clare zijn vragen helemaal niet te be antwoorden, als ze er geen lust in had - hij speelde hoog spel, dat louter uit bluf bestond. „Ik weet 't Roosje", huichelde hij vriendelijk, „ik heb niets anders dan goeds en liefs van mevrouw Cham pion gehoord. Maar je moet weten, dat er plotseling een neef van meneer Blythe uit India is komen opdagen. En die neef vindt, dat zijn oom (me neer Blythe was in feite zijn pleeg vader) hem te weinig liet erven. Nu wil die neef gaan procederen tegen de notaris." „Nu begrijp ik het beter", zei Roosje, „maar is dat dan diezelfde notaris, waar u het zoéven over had?" „Dus je kent die notaris toch", zei Jefferson verbaasd. „Maar daamet zei je toch dat je nooit van hem had gehoord." Hij bemerkte de verwarring bij het meisje en vond dit hoogst vreemd. „Ja... nee... stamelde Roosje, maar toen wist ik niet, dat u die notaris de mogelijkheden van het bedrijf meer ten nadele dan ten voordele van de mens uitbuiten. Wat talrijke goed wil lenden en niet in de laatste plaats de Kerk als mogelijkheden van de film zien, wordt eenvoudig aan de kant geschoven. De heren aandeelhouders van de film-maat schappijen wensen coupons te knip pen, hoge dividenden en tantièmes te incasseren. Het is een bij uitstek gewetenloos bedrijf op deze wijze, die een mens, die een moeilijke jeugd heeft en er z.g. niet meer te gen op kan, tot wanhoop brengt en ten gronde voert. BROEDERMOORD De 33-jarige Klaas B., monteur lasser heeft donderdagochtend vroeg in een slaapkamer van de boerderij van z'n ouders te Krabbendam (ge meente Warmenhuizen, bij Alk maar) zijn broer, de 27-jarige J. B. met de kolf van een grote windbuks de schedel ingeslagen. De monteur werd door de waarnemend dis trictscommandant van de rijkspoli tie te Alkmaar, luitenant F. Hylke- ma, in een weiland achter de boer derij aangehouden. De monteur was al enige malen in een inrichting voor geesteszieken te Zeist opgenomen geweest. Sinds oktober 1960 woonde hij weer met zijn vader, moeder, twee broers en twee zusters in de laatste boerderij van de West-Friesche Dijk en was hij werkzaam in de landbouw-sme- derij van de firma S. D. de Leeuw te Schoorldam. Bij de speurtocht naar het corpus delicti werd de onlangs in Zwitser land bekend geworden speurhond Cas van de riiksspeurhondengelei- der B. Karsten uit Bergen (N.-H.) ingeschakeld. De windbuks werd opgevist uit een sloot achter de boerderij. Waarom Klaas B. zijn broer van het leven heeft beroofd, is de dis- J trictsrecherche en de officier van justitie, jhr. mr. A J. Rijgersma, niet duidelijk geworden. Tijdens 't verhoor gaf de verdachte nietszeg gende antwoorden op de vragen van de politiefunctionarissen, die onom wonden verklaarden er niet aan te twijfelen met 'n geestelijk gestoor de te doen te hebben. De familie B. was woensdagavond rond half elf naar bed gegaan. Er was geen kwaad woord gevallen en de onderlinge verstandhouding was prima. De monteur sliep als ge woonlijk bij zijn broer Jan, met wie hij altijd zeer goed kon opschieten. Donderdagochtend wilde de 65- jarige veeboer zijn zoon Jan wek ken om de koeien te gaan melken. De man kreeg echter geen reactie op zijn roepen. Toen hij in de slaap kamer van zijn beide zoons kwam, bleek Klaas verdwenen en lag Jan hevig bloedend onder de dekens. Aan de gealarmeerde politie, de of- ficiev van justitie en de burgemees ter vertelde de vader, die na de tra gische ontdekking totaal overstuur was, dat hij vermoedde dat z'n zoon Klaas de daad gepleegd had. Toen de dader in 't weiland werd aangehouden, bekende hij direct met de kolf van de windbuks enige malen hard op het hoofd van zijn broer te hebben geslagen. Uiterlijk volkomen kalm, zei hij alleen maar in een Noordhollands dialect: „Dat is raar af kommen". Het slachtoffer moet in zijn slaap verrast zijn. De klap kwam zo hard aan dat een ge deelte van de kolf van de buks af brak. Het afgebroken gedeelte werd eerst donderdagmiddag door de po litie gevonden. HUISBAAS WK. OE THANT SECRETARIS-GENERAAL DER V.N. UIT ZIJN WONING ZETTEN De huisbaas van de waarnemend secretaris-generaal van de Verenig de Naties, Oe Thant, heeft woens dag een beschuldiging tegen Thant ingediend wegens het toebrengen van ernstige schade aan de meubi lering van zijn uit elf kamers be staande woning in New York. De huisbaas, William Wholey, zegt dat Thant „grote aantallen gas ten ontvangt en „grote hoeveelhe den sterke drank, voedsel en tabak" morst. Soms geeft hij twintig men sen onderdak voor de nacht, die op de vloer en elders slapen. Het eten „wordt neergesmeten" en „onwel riekende geuren" dringen tot de andere woning door. Bovendien worden de meubelbekleding en de vloerbedekking door dieren bescha digd, aldus Wholey. Wholey diende zijn klacht in na dat tegen hem zelf een klacht was ingediend wegens het berekenen van een te hoge huur. Volgens de staatshuurcommissie mag hij maar 402dollar per maand rekenen, terwijl hij bij Thant een rekening van 12.600 dollar pef- jaar heeft in gediend en met ingang van 22 juni 1961 deze rekening heeft verhoogd tot 14.400 dollar. Wholey zegt meer huur gevraagd te hebben wegens de beschadigingen die aan de kamers worden toegebracht. Hij heeft 'n eis ingediend tot uitzetting van de fa milie Thant uit zijn woning. „Ik neem niets meer. We willen dat ze er uit gaan. Deze hele zaak is belachelijk", aldus Wholey. Wholey verklaarde nog dat aan 't door Oe Thant bewoonde huis voor 6.447 dollar schade is aangericht. Oe Thant had 1.074 dollar van dit bedrag betaald. Hij had er mee in gestemd de rest te voldoen door maandelijks 150 dollar meer te be talen dan de door hem verschuldig de huur, totdat het bedrag geheel zou zijn afbetaald. LUXE HANDWERK SCHOENBEDRIJF ANTON VAN BLADEL WAALWIJK vraagt voor direct Aanmelden Wilhelminastraat 28 Hoek Irenestr. Waalwijk bedoelde. Ik wist ook niet dat hij Forbes heet. Er waren nog twee an dere heren bij." Jefferson was weer een en al vriendelijkheid. „Nou, dat is ie hoor" zei hij lachend. „Die ouwe heer met bakkebaardjes." „Ja", sprak Roosje spontaan, „die was die avond bij meneer Blythe, toen hij zo ziek was." „Precies", gaf Jefferson gretig toe, „hij is dezelfde. Jij was ook in de ka mer van meneer Blythe, nietwaar, toen die drie heren daar waren?" „Ik?" vroeg Roosje verbaasd, „neen meneer". „Niet? Maar de notaris zei toch dat meneer Blythe..." Op dit moment werd er op de deur geklopt. De grootmoeder verscheen en keek eerst bangelijk naar haar kleindochter en dan naar de vreemde bezoeker. Ze had een blad in de hand en zette twee kopjes neer. „Alstublieft meneer", zei ze, waar op Jefferson haar hartelijk dankte. „Ha", deed hij opgetogen, „de koffie ruikt heerlijk, dat zal smaken." Hij knikte grootmoeder glimla chend toe. Maar het oudje, die zo schuchter binnen was gekomen, keek nu tot Jeffersons verbazing tamelijk verstoord. „We zijn zo klaar met de bespre king, mevrouw Clare", sprak hij be moedigend. „Ik hoorde de naam van meneer Blythe zeggen", klonk het vrij stug. „Ik dacht dat u voor een betrekking voor Roosje kwam." „Maar grootmoeder!" berispte haar kleindochter. „Dat heb ik toch niet beweerd", verdedigde Jefferson zich. „Ik zei, dat ik misschien wel een betrekking voor uw kleindochter zal kunnen vin den en dat beloof ik ook nu nog. Maar ik kwam eigenlijk om inlichtin gen." Tot Jeffersons verbazing redde Roosje de situatie. Het verraste hem, dat het meisje blijkbaar overwicht op het oude mensje had. „Grootmoe", sprak ze vastberaden, „dat komt allemaal wel terecht. Me neer Hardon is zo klaar. Ik zal u al les vertellen straks." „Natuurlijk" beaamde Jefferson lachend, „het duurt nog hoogstens tien minuten." Nerveus aan haar japon treuzelend, maakte grootmoeder Clare een on willige beweging om de kamer weer te verlaten. „Nou ja", protesteerde ze, „waar voor is het nodig al die narigheid weer op te halen! Eerst de politie die Roosje zo van streek heeft gebracht (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 5