BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN jn Meisjes Jongens Oude raad" van Waalwijk was voor de laatste maal in openbare zitting bijeen Hoe krijgen evacué's hier een woning 3 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 27 AUG. 1962 3 Vaststelling van gedeeltelijk „City-plan" tmoette weinig bezwaren on Ie weinig op de hoogte slechte outillage mede oorzaak van vacatures Het geheimzinnige geval Biythe dank aan de leden van de raad Woningruil Batavus comfort 1962 Wij kunnen U goed gebruiken indien U wilt meehelpen aan een moderne aanpak van werk in onze bedrijven. DAAR STAAT TEGENOVER: "K zeer goede lonen -K winstdelingsregeling "K bedrijfsspaarregeling ■K volledige reisvergoeding -K enz. enz. enz. Meldt U bij een van onza bedrijven of vraag eens inlichtingen door onderstaande strook in ta vullen, uit te knippen en in te sturen aan Ivo van Haren N.V. Personeelzaken Waalwijk M Alvorens de leden van de raad ver het voorstel, zoals het ter ta- was gebracht, van gedachten te en wisselen, deelde de voorzitter dat het college van b. en w., iiilnQnvnftin rr Trnr* rv Het was vrijdagavond voor de laatste maal dat de gemeenteraad in haar samenstelling, zoals die vier jaar lang zitting heeft gehad, in openbare vergadering bijeen kwam. Het was overigens ook geen schokkende vergadering, want ondanks het feit dat er van de zijde van betrokkenen bij het city-plan nog al wat bezwaren tegen de vaststelling waren binnengekomen bezwaren veelal die niet naar voren gebracht hadden hoeven te worden wanneer appellan ten beter op de hoogte waren geweest van de gang van zaken, bleek de raad nagenoeg unaniem in te stemmen met het voorstel van het college van b. en w. stuur St. Clemens werden t.b.v. het kleuteronderwijs vier lokalen van de nieuwe pastoor .v Haarenschool in bruikleen gegeven. Vervolgens werd medewerking verleend voor aanschaffing van leermiddelen t.b.v. de r.k. lagere meisjesschool in Besoijen en t.b.v. de inrichting van een natuurkunde- lokaal in de r.k. meisjes ulo-school aan de Taxandriaweg. Van de heer W. M. Pullens werd grond aangekocht voor de uitvoe ring van het uitbreidingsplan Laag einde I, van de heer Verhoeven woning, bedrijfsgebouwen, erf en weiland. Omdat het nodig zal zijn in de nabijheid van het bestaande schakelstation een nieuw station bij te bouwen werden van de N.V. Van Gend en Loos de aan de Stationsstr. gelegen panden 53, 53a en 53b aan gekocht met een totale oppervlakte i van 1791 m2. Percelen grond, vroe ger deel uitmakend van het RWB- lerrein, werden verkocht aan H. J. Bergmans, J. C. van Herpen, J. J. M. A. Klijberg en J. G. Rouwmaat. Ann de Burg. Verleghstraathoek Forestierlaan werd grond verkocht aan P. J. M Vos, terwijl een bouw terrein aan de Burg. de Goeylaan werd verkocht aan de weduwe C. J. Verhoeven. Een bedrag van 2.785 werd ge- krediteerd voor de inruil van een volkswagen t.b.v. de politie, terwijl 50.675 beschikbaar werd gesteld voor de aanschaffing van een pers- huisvuilauto. lien wisselen, deelde de voorzitter dat het college van b. en w., ëen nadere uiteenzetting van de ^broeders Italiaander, aanleiding had gevonden nogmaals contact op ;e nemen met het stedebouw- iiindig bureau te Waalwijk, het- ,een tot resultaat had alsnog aan L bezwaar van de heren Italiaan- Her tegemoet te komen. Hierdoor al voor hen in de toekomst de mo gelijkheid worden opengelaten, om 00 het gedeelte dat staat ingeschre ven als „achtererf A", een tweede touw neer te zetten met een maxi male goothoogte van 10 meter met minimaal 3 etages. De heer v. d. Hoven toonde zich verheugd over deze wijziging, maar knoopte hier tevens de vraag aan of de achtergevel-rooilijn in zijn geheel niet méér naar het zui den verlegd kon worden, zodat ook •oor andere grote bedrijven de mo gelijkheid blijft bestaan met een grotere diepte te bouwen. Hij infor meerde tevens, of nu gelijkertijd 't totale overblijvende erf was vastge steld en of niet de mogelijkheid be stond een algehele lijn aan te geven. De voorzitter meende dat een nauwkeurige begrenzing niet exact te geven was, omdat dit afhangt van de waag of en wanneer de gemeen te over de grond dient te beschik ken. In antwoord op vragen, gesteld door de heer Brouwer, betreffende de panden van de heren v. Mierlo, v. Mil en v. Roessel, deelde de voor zitter mee, dat het pand van de heer v.Mierlo tot aanwerving in aanmer king komt, omdat op deze plaats de doorbraak geforceerd dient te wor den naar het hart van 't cityplan. De panden van de heren v. Mil en v. Roessel zijn opgenomen in 't ge heel van de bestemming van het ge deelte, dat ligt tussen de Stations straat en Wilhelminastraat. Zij zul len straks evenwel in de gelegen heid worden gesteld in dit deel hun bestemming te krijgen. In tweede instantie informeerde de heer v. d. Hoven of er geen nadere mededeling gedaan kon worden over de achter percelen, die grenzen aan de ont worpen straat. De heer Dercksen meende, dat de bevolking van Waal wijk nog te weinig op de hoogte was van de door het college en de raad genomen besluiten en plannen. 1 zag het hier als een taak van de gemeente dat zij voorlichting gaf aan de inwoners. In antwoord op de heer v. d. Ho ven, zei de voorzitter toe, dat de be trokkenen t.z.t. aan de hand van 'n kaartje mededeling gedaan zou wor den betreffende de achterpercelen, grenzend aan de ontworpen straat. De heer Mombers informeerde ten slotte nog of voor de heren Italiaan der de mogelijkheid openblijft om de thans bestaande uitrit vol te bouwen. De voorzitter antwoordde hierop dat dit een zaak van de betrokke nen zelf bleef. Het voorstel van het college van benw. om de verbindingstraat tus sen de Mr. van Coothstraat en de Stationsstr. te noemen naar H.K.H. Prinses Margriet, werd zonder hoof delijke stemming aangenomen, even- sis het voorstel tot wijziging van tel uitbreidingsplan in onderdelen Laageinde 1. Aan het r.k. kerk- en schoolbe- Bij het voorstel 25.300 ter be schikking te stellen voor de aan schaffing van een elftal carriers vijf voor de afdeling plantsoenen, drie voor de afdleing straatmaken, een voor de smederij, rioolgemaal en metselaars/rioolwerkers, merkte de heer Dercksen op dat het mis schien beter was geweest deze aan schaffing wat meer te temporiseren. Ook de heren v. Seters en Eibers waren deze mening toegedaan. De voorzitter bepleitte dit voorstel met aan te voeren, dat de gemeente Waalwijk op dit gebied nogal wat achterstand had in te lopen. Wet houder v. Hees wijk zei in dit ver band van oordeel te zijn, dat een aantal vacatures, met name bij de afdeling straatmaken, te wijten was aan de slechte outillage. Uiteinde lijk werd het voorstel met een ha merslag afgedaan. De raad stelde een krediet groot 57.475 beschikbaar t.b.v. de ver bouwing van het magazijn en de bouw van een garage ten dienste van de gemeente gas-, licht- en wa terbedrijven; 199.000 bleken er nodig te zijn voor de bouw van acht transformatorhuisjes en 37.500 voor de voorgenomen reiniging van 10.000 m. van het buizennet van het waterleidingbedrijf. Het voorstel tot wijziging van het reglement op de gemeentelijke in stelling voor maatschappelijke zorg werd bewaard tot de volgende raadsvergadering. De heer v. Seters meende dat hierbij een sterke bin ding moest zijn tussen het gemeen tebestuur aan de ene kant en de ge meentelijke instelling aan de ande re kant, daarbij pleitend dat aan het hoofd van deze instelling een wet houder zou komen te staan. Ook de dhr. Duijvelaar was dezelfde mening toegedaan. Hij zei dat, wanneer dit voorstel nu afgehandeld zou wor- FEUILLETON van M ECHO VAN HET ZUIDEN" Een oorspronkelijke speurders roman door l F. VAN NUGTEREN 31) Mevrouw Champion..." zei hij a wende zich, nu weer lachend tot We Clare. „Waar zou mevrouw toch eWeven zijn, Roosje. Want ik moet Ut beslist eens spreken. Jij weet ,cb wel waar zij woont, hé?" ■foe Clare schudde ontkennend Ur hoofd. „Ik heb mevrouw nooit gezien, zij is uit Horsham ver ben en ik heb niets meer van haar *4omen." Mé, maar ze heeft je toch zeker lé'eens geschreven?" Mee, meneer", klonk het spijtig, jJ0? geen prentbriefkaart... eigen- Ivond ik dat wel vreemd." "Ja, dat is zeker vreemd... Zeg, -:.fu^oe z*et mevroiiw er eigenlijk «Heb je geen foto van haar?" 'Mee, die heb ik niet, of ja, wacht «W, Alsof ze zichzelf verraste liep ze "■naar het dressoir en rommelde 111 ia een der laden. „Ja hier is 't!" riep ze verheugd. Ze had een geïllustreerd blad in han den en terwijl ze haastig begon te bladeren, vertelde ze opgetogen „Het was met het bloemenfeest in het dorp, vorig jaar zomer. Mevrouw en ik liepen gearmd langs de weg toen er een meneer met een fototoestel op ons afkwam. Hij vroeg of hij ons mocht kieken voor een damesblad. Kijk, hier staan we samen." Roosje toonde het blad. Het was de „Ladies Home Journal", 'n Ame rikaans blad, waarin over een ge hele pagina een kleurenfoto van mevrouw en Rose Clare prijkte. Daar stond het tweetal, de vrouw en het meisje in lichte zomertoi- letjes, gearmd tegen een rozenhaag als achtergrond. Ontegenzeggelijk was de persfotograaf een goed vak man mevrouw Champipn keek vriendelijk lachend naar Rose Clare die met haar vrije hand een tak ro zen omlaag trok tot naast haar ge zicht en teruglachte naar haar „me- vrouw-vriendin". Tot in details wa ren de natuurlijke kleuren weerge geven de werkelijke schoonheid van de slanke, ofschoon overigens goed geproportioneerde vrouw, viel terstond op. De redactie had de zeldzaam geslaagde foto voorzien van een passend onderschrift: „Zo mer en Charme". Als bijschrift stond nog te lezen: den, het idee kon worden gewekt, dat in het nieuwe college van b. en w. niemand te vinden zou zijn, die deze taak naar goed behoren zou kunnen vervullen. De heer Eibers sprak 'n gelijkluidende mening uit. Tot slot bracht de voorzitter dank aan de raad voor de prettige en con structieve samenwerking gedurende de afgelopen vier jaar. Hij wees er in dit verband op dat een groot aan tal voorstellen met betekenende draagwijdte voor meer vorm, groei en bloei van de gemeente waren ge nomen, waardoor mede een start schot voor een snelle ontwikkeling van Waalwijk was gegeven. „Wan neer er veel bereikt is", aldus de voorzitter, „dan is dat dank zij uw besluiten, uw inzicht en uw initia tieven, waarbij niets anders een rol speelde dan de belangen van de ge meente te dienen." Speciaal bracht hij dank aan de zes leden van de raad, die in de vol gende periode niet meer zullen te rugkeren, t.w. de heren Eibers, Mombers, v. Oss, Pullens, Vermeu len en wethouder Smolders. Hij hoopte dat zij een goede en prettige herinnering zouden bewaren aan deze afgelopen vier jaren. De heer Pullens, die cfeze verga dering niet kon bijwonen, bracht senriflelijk dank aan de voorzitter en de raad. De meeste gemeentelijke huisves tingsbureaus blijken niet bereid te zijn de gerepatrieerden uit Nieuw- Guinea in te schrijven als woning zoekenden. Deze worden verwezen naar de ministeries van Binnenlandse Zaken en van Maatschappelijk Werk, die zelf echter geen huizen ter be schikking kunnen stellen en weinig anders kunnen doen dan hen weer terug te sturen naar de gemeenten. De oorzaak hiervan lijkt te liggen in de omstandigheid dat de gemeenten wachten op richtlijnen van de rijks overheid, terwijl deze niet van zins is directieven te geven. „Deze onsym pathieke maatregel zou overbodig moeten zijn door een grotere bereid willigheid van de gemeentebesturen", zo zegt men. De gemeenten willen - bijvoorbeeld - extra bouwcontingent hebben om de gerepatrieerden te hel pen. Intussen hebben die gerepatri eerden, die overigens toch niet van dag op dag zouden kunnen worden geholpen, nog geen enkel uitzicht op het verkrijgen van een huis. De geringe bereidwilligheid, de gerepatrieerden voor een woning in aanmerking te brengen is gelegen in de lange wachtlijsten van woning zoekenden, die de gemeenten zelf al hebben. De ministeries achten het een „ongeschreven wet" dat de gerepa trieerden in de gemeenten waar zij het laatst in Nederland hebben ge woond met een zekere urgentie in de lijsten worden opgenomen. De ge meenten daarentegen voelen daar niets voor zolang deze wet nog „on geschreven" is. Het lijkt erop dat zo wel rijksoverheid als gemeenten be vreesd zijn grote weerstanden op te roepen bij hen die reeds jarenlang op een woning wachten en die met lede ogen zouden zien dat de gere patrieerden voorrang zouden krijgen. Niemand lijkt de beslissing te dur ven nemen. De zaak is dan ook bij zonder moeilijk. Hier en daar is men namelijk van mening dat het geven van voorrang aan gerepatrieerden bij het vinden van een huis niet geheel gerechtvaardigd zou zijn. „Men is in dertijd vrijwillig vertrokken, met alle risico's van dien. Men heeft daar ook de voordelen van gehad, bijvoorbeeld in de vorm van hoge salarissen. Nu moet men ook de nadelen weten te dragen". (De Tijd). AMSTERDAM—WAALWIJK Heb vrije 4-kamerwoning in Amsterdam-Zuid. Wil gaarne ruilen tegen ge lijkwaardige woning in Waal wijk of omgeving. Adres te bevragen aan het bureau van dit blad, of tel. 020 - 737776, Amsterdam. Wegens aanschaf van scooter TE KOOP 4500 km. gelopen Ortheliuslaan 1 (Tuindorp) Waalwijk AP». WAALWIJK, Hoogeinde 35 VUGHT, Stationsstraat 31 DEN BOSCH, Orthenseweg 142 I NAAM ADRES WOONPLAATS LEEFTIJD jaar jongen/meisje ontvangt gaarne nadere gegevens over lonen, sociale voorzieningen en soorten van werk zaamheden bij Uw bedrijf; alles vrijblijvend! h: V. copyright avon Ja hoor, hij lag er, die mooie deftige krant, die alleen door 't betere pu bliek gelezen werd. „Die zal ik eens fijn gaan lezen", monkelde smidje Verholen. „Maar eerst eens gezellig de kachel aangemaakt!" Hij haalde wat houtjes en een kitje kolen uit zijn werkplaats en nu snorde zijn kacheltje al gauw. Een behagelijke warmte vulde de kamer en het. was er lang niet zo gezellig geweest. De smid trok 'n paar sloffen aan, schoof z'n gemakkelijke stoel bij de kachel en stak een pijp op. Zo, nu zou hij eens fijn de krant uitpluizen en kij ken of zijn advertenties er in ston den. Ja hoor die stonden er in! Vlak onder elkaar nog wel, met 'n mooie duidelijke rand er omheen, zodat je ze goed kon zien. Verholen genoot. Zou er nu werkelijk iemand zijn die een beetje acht slaat op mijn adver tenties, peinsde hij. Hij wist natuur lijk het antwoord niet op die vraag, maar ik weet dat wel. Precies op datzelfde ogenblik zat er namelijk ergens in de stad een deftige heer ook in De Opregte Algemeene te le zen. Die heer zat in een rijk en def tig ingericht kantoor aan een groot bureau. Naast dat bureau stond een onderdanige secretaris met een no- tabloc in zijn hand. „Grmm, grmm", knorde die deftige heer. „Ik lees hier dat een zekere firma Verholen in staat is alle smidswerkzaamhe den aan te pakken en uit te voeren tegen billijke prijzen en in korte termijn. Nu kunnen de prijzen mij niet veel schelen, want ik heb geld genoeg. Als ik er maar zeker van kan zijn, dat er kwaliteitswerk ge leverd wordt. Noteer eens even, Ja mes. We gaan die man morgen op zoeken. Zorg dat de wagen om twaalf uur voor staat." De secreta ris schreef alles netjes op en de def tige heer wuifde hem vervolgens met een vriendelijk gebaar de ka mer uit. Maar er vonden ook nog andere gebeurtenissen plaats. Want terwijl smidje Verholen en de zo juist genoemde deftige heer in De Opregte Algemeene zaten te lezen, sloop er 'n geheimzinnige schaduw over het achterpad naar het stukje land van boer Gradus. Maar wat is dat nu? Daar herkennen we in die schaduw warempel mevrouw de weduwe Rozina Krent! Kijk! Ze heeft twee grote emmers in haar hand, ze klimt over het oude hekje en begeeft zich nu tussen al 't ijzer werk dat Verholen daar heeft laten neergooien. Wat zou ze gaan doen? „Hoewel dit bekoorlijke tweetal da mes geen mededingsters waren bij het bloemencorso in het dorp Hor sham in Engeland, zou de redactie haar ongetwijfeld een prijs hebben toebedacht bij een schoonheidswed strijd." „Hoe vindt u de foto?" vroeg Ro se, niet zonder vrouwelijke ijdel- heid. „De fotograaf zond twee tijd schriften helemaal uit Amerika." „Hoe ik 't vind?" klonk het op getogen, „ik vind het een pracht- foto." Jefferson hield het blad op armlengte voor zich. Ernstig zei hij: „Wel, Roosje, na al wat je me ver telde over mevrouw Champion, moet ik zeggen dat je niet over dreef. „Zomer en Charme;" mompelde hij in gedachten. „Nou", hij lachte ondeugend, „die charme geldt jullie beiden hoor." Rose Clare kleurde, doch voelde zich kennelijk gevlijd. „Maar me vrouw komt veel beter uit", vond ze toch. „Hm, kan ik niet vinden", meen de Jefferson. Dan, opeens verheugd, alsof hij plots op een idee was ge komen, hetgeen eigenlijk toch ook het geval was, zei hij: „Ik doe je een voorstel, Roosje." „Wat bedoelt u?" „Ik leen dit blad van je. Over morgen krijg je het van me terug met een grote, losse foto er bij. Bo vendien geef ik je nog een foto van mevrouw en van jou afzonderlijk, zonder dat tuinhek en die rozen haag de jouwe in een lijst." Rose aarzelde en Jefferson be dacht gelijktijdig: „Was misschien niet nodig, ik kan het blad waar schijnlijk nog bij de uitgevers in Amerika krijgen, maar dat duurt me veel te lang." „En wat doet u dan met de foto?" vroeg Rose. „Voor het dossier van de erfenis", zei hij droog en voegde er bluffend aan toe: „Maar je kunt het blad ook wel houden, dan bestel ik het even. Die foto van jullie beiden is in dui zenden exemplaren verspreid, dus het is geen geheim. Ik vond 't wel een leuk idee, mevrouw en jou ie der afzonderlijk te fotograferen." „O nee, meneer, neemt u 't maar mee", besliste Rose dan spontaan. „Maar hoe kan ik dan alleen op een foto komen?" Jefferson zette een brede borst en zei plechtig: „Advo caat Hardon is ook een heel goede amateurfotograaf." „Maar ik krijg het toch ook terug nietwaar?" „Overmorgen, met drie foto's, waarvan de jouwe in een mooie lijst. Afgesproken?" Hij stopte de „Ladies Home Journal" in zijn tas en stak Rose Clare zijn hand toe. „Dan rest me niets anders, Roos je, dan je heel hartelijk te bedan ken voor je gastvrije ontvangst en voor je lekkere koffie." Maar eerst bij dit moment, dat de „advocaat" weer heen zou gaan, re aliseerde Rose Clare zich, dat de „advocaat" toch voor een doel was gekomen. Het ging dus eigenlijk cm mevrouw Champion. „En als u mevrouw Champion ge vonden hebt", vroeg ze, terwijl ze verlegen aan haar jurk plukte, „wat gaat u dan doen?" Indien Jefferson al niet de over tuiging had, dat het meisje volko men te goeder trouw was, zou hij de vraag als onbescheiden hebben afgewezen. Hij keek haar nog eens lachend aan en antwoordde: „Dan breng ik haar, ter inleiding van ons zakelijk onderhoud voor mijn kantoor, eerst jouw groeten over en vraag haar, of ze haar jon ge vriendin uit Horsham, Rose Cla re, helemaal vergeten is. Zal ik dat doen?" „Dat laatste hoeft niet, maar u mag haar wel mijn groeten over brengen." „Goed, dan blijft het bij de groe ten, misschien zal mevrouw je dan ook wel schrijven." Terwijl ze beiden naar de voor deur liepen kwam Rose's grootmoe der de gang insloffen, alsof ze op dat moment had gewacht. Jefferson gaf ook haar de hand en sprak ver trouwelijk: „Zo, mevrouw Clare, ik verdwijn weer hoor het gesprek was enkel maar zakelijk." „En de betrekking van Roosje?" dorst het oude mensje bedeesd op te merken. Jefferson klopte haar familiaar op de schouder en terwijl hij la chend naar Roosje knipoogde, zei hij: „Ook die betrekking komt in orde. Op mijn erewoord." „En de foto, meneer, merkte Rose Clare gevat op. „Een foto?" vroeg het oudje ver wonderd, „van meneer?" „Welnee grootmoe", zei Rose Cla re en haar lachen klonk nu onge dwongen, „wat denkt u wel van meneer en mij „Vertel je grootmoeder gerust waarvoor ik kwam, Roosje", sprak Jefferson, die al buiten stond, „alles komt in orde hoor." Hij wuifde grootmoeder en klein dochter nog eens toe ten afscheid en verdween dan. „Lieve Roosje", sprak hij opgelucht tot zichzelf op weg naar het station, „ik geloof stellig dat jij de rol van Ariadne in het mysterie Lawrence Biythe gaat spelen." (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1962 | | pagina 3