BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
jn
Meisjes
Jongens
Oude raad" van Waalwijk was voor
de laatste maal in openbare zitting bijeen
Hoe krijgen evacué's
hier een woning
3
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 27 AUG. 1962
3
Vaststelling van gedeeltelijk „City-plan"
tmoette weinig bezwaren
on
Ie weinig op de hoogte
slechte outillage mede
oorzaak van vacatures
Het geheimzinnige
geval Biythe
dank aan de leden
van de raad
Woningruil
Batavus comfort
1962
Wij kunnen U goed gebruiken
indien U wilt meehelpen aan
een moderne aanpak van werk
in onze bedrijven.
DAAR STAAT TEGENOVER:
"K zeer goede lonen
-K winstdelingsregeling
"K bedrijfsspaarregeling
■K volledige reisvergoeding
-K enz. enz. enz.
Meldt U bij een van onza bedrijven
of vraag eens inlichtingen door
onderstaande strook in ta vullen,
uit te knippen en in te sturen aan
Ivo van Haren N.V.
Personeelzaken
Waalwijk
M
Alvorens de leden van de raad
ver het voorstel, zoals het ter ta-
was gebracht, van gedachten te
en wisselen, deelde de voorzitter
dat het college van b. en w.,
iiilnQnvnftin rr Trnr* rv
Het was vrijdagavond voor de laatste maal dat de gemeenteraad
in haar samenstelling, zoals die vier jaar lang zitting heeft gehad,
in openbare vergadering bijeen kwam. Het was overigens ook geen
schokkende vergadering, want ondanks het feit dat er van de zijde
van betrokkenen bij het city-plan nog al wat bezwaren tegen de
vaststelling waren binnengekomen bezwaren veelal die niet
naar voren gebracht hadden hoeven te worden wanneer appellan
ten beter op de hoogte waren geweest van de gang van zaken,
bleek de raad nagenoeg unaniem in te stemmen met het voorstel
van het college van b. en w.
stuur St. Clemens werden t.b.v. het
kleuteronderwijs vier lokalen van
de nieuwe pastoor .v Haarenschool
in bruikleen gegeven.
Vervolgens werd medewerking
verleend voor aanschaffing van
leermiddelen t.b.v. de r.k. lagere
meisjesschool in Besoijen en t.b.v.
de inrichting van een natuurkunde-
lokaal in de r.k. meisjes ulo-school
aan de Taxandriaweg.
Van de heer W. M. Pullens werd
grond aangekocht voor de uitvoe
ring van het uitbreidingsplan Laag
einde I, van de heer Verhoeven
woning, bedrijfsgebouwen, erf en
weiland. Omdat het nodig zal zijn
in de nabijheid van het bestaande
schakelstation een nieuw station bij
te bouwen werden van de N.V. Van
Gend en Loos de aan de Stationsstr.
gelegen panden 53, 53a en 53b aan
gekocht met een totale oppervlakte i
van 1791 m2. Percelen grond, vroe
ger deel uitmakend van het RWB-
lerrein, werden verkocht aan H. J.
Bergmans, J. C. van Herpen, J. J.
M. A. Klijberg en J. G. Rouwmaat.
Ann de Burg. Verleghstraathoek
Forestierlaan werd grond verkocht
aan P. J. M Vos, terwijl een bouw
terrein aan de Burg. de Goeylaan
werd verkocht aan de weduwe C. J.
Verhoeven.
Een bedrag van 2.785 werd ge-
krediteerd voor de inruil van een
volkswagen t.b.v. de politie, terwijl
50.675 beschikbaar werd gesteld
voor de aanschaffing van een pers-
huisvuilauto.
lien wisselen, deelde de voorzitter
dat het college van b. en w.,
ëen nadere uiteenzetting van de
^broeders Italiaander, aanleiding
had gevonden nogmaals contact op
;e nemen met het stedebouw-
iiindig bureau te Waalwijk, het-
,een tot resultaat had alsnog aan
L bezwaar van de heren Italiaan-
Her tegemoet te komen. Hierdoor
al voor hen in de toekomst de mo
gelijkheid worden opengelaten, om
00 het gedeelte dat staat ingeschre
ven als „achtererf A", een tweede
touw neer te zetten met een maxi
male goothoogte van 10 meter met
minimaal 3 etages.
De heer v. d. Hoven toonde zich
verheugd over deze wijziging, maar
knoopte hier tevens de vraag aan
of de achtergevel-rooilijn in
zijn geheel niet méér naar het zui
den verlegd kon worden, zodat ook
•oor andere grote bedrijven de mo
gelijkheid blijft bestaan met een
grotere diepte te bouwen. Hij infor
meerde tevens, of nu gelijkertijd 't
totale overblijvende erf was vastge
steld en of niet de mogelijkheid be
stond een algehele lijn aan te geven.
De voorzitter meende dat een
nauwkeurige begrenzing niet exact
te geven was, omdat dit afhangt van
de waag of en wanneer de gemeen
te over de grond dient te beschik
ken.
In antwoord op vragen, gesteld
door de heer Brouwer, betreffende
de panden van de heren v. Mierlo,
v. Mil en v. Roessel, deelde de voor
zitter mee, dat het pand van de heer
v.Mierlo tot aanwerving in aanmer
king komt, omdat op deze plaats de
doorbraak geforceerd dient te wor
den naar het hart van 't cityplan.
De panden van de heren v. Mil en
v. Roessel zijn opgenomen in 't ge
heel van de bestemming van het ge
deelte, dat ligt tussen de Stations
straat en Wilhelminastraat. Zij zul
len straks evenwel in de gelegen
heid worden gesteld in dit deel hun
bestemming te krijgen. In tweede
instantie informeerde de heer v. d.
Hoven of er geen nadere mededeling
gedaan kon worden over de achter
percelen, die grenzen aan de ont
worpen straat. De heer Dercksen
meende, dat de bevolking van Waal
wijk nog te weinig op de hoogte
was van de door het college en de
raad genomen besluiten en plannen.
1 zag het hier als een taak van de
gemeente dat zij voorlichting gaf
aan de inwoners.
In antwoord op de heer v. d. Ho
ven, zei de voorzitter toe, dat de be
trokkenen t.z.t. aan de hand van 'n
kaartje mededeling gedaan zou wor
den betreffende de achterpercelen,
grenzend aan de ontworpen straat.
De heer Mombers informeerde ten
slotte nog of voor de heren Italiaan
der de mogelijkheid openblijft om
de thans bestaande uitrit vol te
bouwen.
De voorzitter antwoordde hierop
dat dit een zaak van de betrokke
nen zelf bleef.
Het voorstel van het college van
benw. om de verbindingstraat tus
sen de Mr. van Coothstraat en de
Stationsstr. te noemen naar H.K.H.
Prinses Margriet, werd zonder hoof
delijke stemming aangenomen, even-
sis het voorstel tot wijziging van
tel uitbreidingsplan in onderdelen
Laageinde 1.
Aan het r.k. kerk- en schoolbe-
Bij het voorstel 25.300 ter be
schikking te stellen voor de aan
schaffing van een elftal carriers
vijf voor de afdeling plantsoenen,
drie voor de afdleing straatmaken,
een voor de smederij, rioolgemaal
en metselaars/rioolwerkers, merkte
de heer Dercksen op dat het mis
schien beter was geweest deze aan
schaffing wat meer te temporiseren.
Ook de heren v. Seters en Eibers
waren deze mening toegedaan. De
voorzitter bepleitte dit voorstel met
aan te voeren, dat de gemeente
Waalwijk op dit gebied nogal wat
achterstand had in te lopen. Wet
houder v. Hees wijk zei in dit ver
band van oordeel te zijn, dat een
aantal vacatures, met name bij de
afdeling straatmaken, te wijten was
aan de slechte outillage. Uiteinde
lijk werd het voorstel met een ha
merslag afgedaan.
De raad stelde een krediet groot
57.475 beschikbaar t.b.v. de ver
bouwing van het magazijn en de
bouw van een garage ten dienste
van de gemeente gas-, licht- en wa
terbedrijven; 199.000 bleken er
nodig te zijn voor de bouw van acht
transformatorhuisjes en 37.500
voor de voorgenomen reiniging van
10.000 m. van het buizennet van het
waterleidingbedrijf.
Het voorstel tot wijziging van het
reglement op de gemeentelijke in
stelling voor maatschappelijke zorg
werd bewaard tot de volgende
raadsvergadering. De heer v. Seters
meende dat hierbij een sterke bin
ding moest zijn tussen het gemeen
tebestuur aan de ene kant en de ge
meentelijke instelling aan de ande
re kant, daarbij pleitend dat aan het
hoofd van deze instelling een wet
houder zou komen te staan. Ook de
dhr. Duijvelaar was dezelfde mening
toegedaan. Hij zei dat, wanneer dit
voorstel nu afgehandeld zou wor-
FEUILLETON
van
M ECHO VAN HET ZUIDEN"
Een oorspronkelijke speurders
roman door
l F. VAN NUGTEREN
31)
Mevrouw Champion..." zei hij
a wende zich, nu weer lachend tot
We Clare. „Waar zou mevrouw toch
eWeven zijn, Roosje. Want ik moet
Ut beslist eens spreken. Jij weet
,cb wel waar zij woont, hé?"
■foe Clare schudde ontkennend
Ur hoofd. „Ik heb mevrouw nooit
gezien, zij is uit Horsham ver
ben en ik heb niets meer van haar
*4omen."
Mé, maar ze heeft je toch zeker
lé'eens geschreven?"
Mee, meneer", klonk het spijtig,
jJ0? geen prentbriefkaart... eigen-
Ivond ik dat wel vreemd."
"Ja, dat is zeker vreemd... Zeg,
-:.fu^oe z*et mevroiiw er eigenlijk
«Heb je geen foto van haar?"
'Mee, die heb ik niet, of ja, wacht
«W,
Alsof ze zichzelf verraste liep ze
"■naar het dressoir en rommelde
111 ia een der laden.
„Ja hier is 't!" riep ze verheugd.
Ze had een geïllustreerd blad in han
den en terwijl ze haastig begon te
bladeren, vertelde ze opgetogen
„Het was met het bloemenfeest in
het dorp, vorig jaar zomer. Mevrouw
en ik liepen gearmd langs de weg toen
er een meneer met een fototoestel op
ons afkwam. Hij vroeg of hij ons
mocht kieken voor een damesblad.
Kijk, hier staan we samen."
Roosje toonde het blad. Het was
de „Ladies Home Journal", 'n Ame
rikaans blad, waarin over een ge
hele pagina een kleurenfoto van
mevrouw en Rose Clare prijkte.
Daar stond het tweetal, de vrouw
en het meisje in lichte zomertoi-
letjes, gearmd tegen een rozenhaag
als achtergrond. Ontegenzeggelijk
was de persfotograaf een goed vak
man mevrouw Champipn keek
vriendelijk lachend naar Rose Clare
die met haar vrije hand een tak ro
zen omlaag trok tot naast haar ge
zicht en teruglachte naar haar „me-
vrouw-vriendin". Tot in details wa
ren de natuurlijke kleuren weerge
geven de werkelijke schoonheid
van de slanke, ofschoon overigens
goed geproportioneerde vrouw, viel
terstond op. De redactie had de
zeldzaam geslaagde foto voorzien
van een passend onderschrift: „Zo
mer en Charme".
Als bijschrift stond nog te lezen:
den, het idee kon worden gewekt,
dat in het nieuwe college van b. en
w. niemand te vinden zou zijn, die
deze taak naar goed behoren zou
kunnen vervullen. De heer Eibers
sprak 'n gelijkluidende mening uit.
Tot slot bracht de voorzitter dank
aan de raad voor de prettige en con
structieve samenwerking gedurende
de afgelopen vier jaar. Hij wees er
in dit verband op dat een groot aan
tal voorstellen met betekenende
draagwijdte voor meer vorm, groei
en bloei van de gemeente waren ge
nomen, waardoor mede een start
schot voor een snelle ontwikkeling
van Waalwijk was gegeven. „Wan
neer er veel bereikt is", aldus de
voorzitter, „dan is dat dank zij uw
besluiten, uw inzicht en uw initia
tieven, waarbij niets anders een rol
speelde dan de belangen van de ge
meente te dienen."
Speciaal bracht hij dank aan de
zes leden van de raad, die in de vol
gende periode niet meer zullen te
rugkeren, t.w. de heren Eibers,
Mombers, v. Oss, Pullens, Vermeu
len en wethouder Smolders. Hij
hoopte dat zij een goede en prettige
herinnering zouden bewaren aan
deze afgelopen vier jaren.
De heer Pullens, die cfeze verga
dering niet kon bijwonen, bracht
senriflelijk dank aan de voorzitter
en de raad.
De meeste gemeentelijke huisves
tingsbureaus blijken niet bereid te
zijn de gerepatrieerden uit Nieuw-
Guinea in te schrijven als woning
zoekenden. Deze worden verwezen
naar de ministeries van Binnenlandse
Zaken en van Maatschappelijk Werk,
die zelf echter geen huizen ter be
schikking kunnen stellen en weinig
anders kunnen doen dan hen weer
terug te sturen naar de gemeenten.
De oorzaak hiervan lijkt te liggen in
de omstandigheid dat de gemeenten
wachten op richtlijnen van de rijks
overheid, terwijl deze niet van zins is
directieven te geven. „Deze onsym
pathieke maatregel zou overbodig
moeten zijn door een grotere bereid
willigheid van de gemeentebesturen",
zo zegt men. De gemeenten willen -
bijvoorbeeld - extra bouwcontingent
hebben om de gerepatrieerden te hel
pen. Intussen hebben die gerepatri
eerden, die overigens toch niet van
dag op dag zouden kunnen worden
geholpen, nog geen enkel uitzicht op
het verkrijgen van een huis.
De geringe bereidwilligheid, de
gerepatrieerden voor een woning in
aanmerking te brengen is gelegen in
de lange wachtlijsten van woning
zoekenden, die de gemeenten zelf al
hebben. De ministeries achten het een
„ongeschreven wet" dat de gerepa
trieerden in de gemeenten waar zij
het laatst in Nederland hebben ge
woond met een zekere urgentie in de
lijsten worden opgenomen. De ge
meenten daarentegen voelen daar
niets voor zolang deze wet nog „on
geschreven" is. Het lijkt erop dat zo
wel rijksoverheid als gemeenten be
vreesd zijn grote weerstanden op te
roepen bij hen die reeds jarenlang
op een woning wachten en die met
lede ogen zouden zien dat de gere
patrieerden voorrang zouden krijgen.
Niemand lijkt de beslissing te dur
ven nemen. De zaak is dan ook bij
zonder moeilijk. Hier en daar is men
namelijk van mening dat het geven
van voorrang aan gerepatrieerden bij
het vinden van een huis niet geheel
gerechtvaardigd zou zijn. „Men is in
dertijd vrijwillig vertrokken, met alle
risico's van dien. Men heeft daar ook
de voordelen van gehad, bijvoorbeeld
in de vorm van hoge salarissen. Nu
moet men ook de nadelen weten te
dragen". (De Tijd).
AMSTERDAM—WAALWIJK
Heb vrije 4-kamerwoning in
Amsterdam-Zuid.
Wil gaarne ruilen tegen ge
lijkwaardige woning in Waal
wijk of omgeving.
Adres te bevragen aan het
bureau van dit blad, of
tel. 020 - 737776, Amsterdam.
Wegens aanschaf van scooter
TE KOOP
4500 km. gelopen
Ortheliuslaan 1 (Tuindorp)
Waalwijk
AP».
WAALWIJK, Hoogeinde 35
VUGHT, Stationsstraat 31
DEN BOSCH, Orthenseweg 142
I
NAAM
ADRES
WOONPLAATS
LEEFTIJD jaar
jongen/meisje
ontvangt gaarne nadere gegevens over lonen,
sociale voorzieningen en soorten van werk
zaamheden bij Uw bedrijf; alles vrijblijvend!
h:
V.
copyright avon
Ja hoor, hij lag er, die mooie deftige
krant, die alleen door 't betere pu
bliek gelezen werd. „Die zal ik eens
fijn gaan lezen", monkelde smidje
Verholen. „Maar eerst eens gezellig
de kachel aangemaakt!" Hij haalde
wat houtjes en een kitje kolen uit
zijn werkplaats en nu snorde zijn
kacheltje al gauw. Een behagelijke
warmte vulde de kamer en het. was
er lang niet zo gezellig geweest. De
smid trok 'n paar sloffen aan, schoof
z'n gemakkelijke stoel bij de kachel
en stak een pijp op. Zo, nu zou hij
eens fijn de krant uitpluizen en kij
ken of zijn advertenties er in ston
den. Ja hoor die stonden er in! Vlak
onder elkaar nog wel, met 'n mooie
duidelijke rand er omheen, zodat je
ze goed kon zien. Verholen genoot.
Zou er nu werkelijk iemand zijn die
een beetje acht slaat op mijn adver
tenties, peinsde hij. Hij wist natuur
lijk het antwoord niet op die vraag,
maar ik weet dat wel. Precies op
datzelfde ogenblik zat er namelijk
ergens in de stad een deftige heer
ook in De Opregte Algemeene te le
zen. Die heer zat in een rijk en def
tig ingericht kantoor aan een groot
bureau. Naast dat bureau stond een
onderdanige secretaris met een no-
tabloc in zijn hand. „Grmm, grmm",
knorde die deftige heer. „Ik lees
hier dat een zekere firma Verholen
in staat is alle smidswerkzaamhe
den aan te pakken en uit te voeren
tegen billijke prijzen en in korte
termijn. Nu kunnen de prijzen mij
niet veel schelen, want ik heb geld
genoeg. Als ik er maar zeker van
kan zijn, dat er kwaliteitswerk ge
leverd wordt. Noteer eens even, Ja
mes. We gaan die man morgen op
zoeken. Zorg dat de wagen om
twaalf uur voor staat." De secreta
ris schreef alles netjes op en de def
tige heer wuifde hem vervolgens
met een vriendelijk gebaar de ka
mer uit. Maar er vonden ook nog
andere gebeurtenissen plaats. Want
terwijl smidje Verholen en de zo
juist genoemde deftige heer in De
Opregte Algemeene zaten te lezen,
sloop er 'n geheimzinnige schaduw
over het achterpad naar het stukje
land van boer Gradus. Maar wat
is dat nu? Daar herkennen we in
die schaduw warempel mevrouw de
weduwe Rozina Krent! Kijk! Ze
heeft twee grote emmers in haar
hand, ze klimt over het oude hekje
en begeeft zich nu tussen al 't ijzer
werk dat Verholen daar heeft laten
neergooien. Wat zou ze gaan doen?
„Hoewel dit bekoorlijke tweetal da
mes geen mededingsters waren bij
het bloemencorso in het dorp Hor
sham in Engeland, zou de redactie
haar ongetwijfeld een prijs hebben
toebedacht bij een schoonheidswed
strijd."
„Hoe vindt u de foto?" vroeg Ro
se, niet zonder vrouwelijke ijdel-
heid. „De fotograaf zond twee tijd
schriften helemaal uit Amerika."
„Hoe ik 't vind?" klonk het op
getogen, „ik vind het een pracht-
foto." Jefferson hield het blad op
armlengte voor zich. Ernstig zei hij:
„Wel, Roosje, na al wat je me ver
telde over mevrouw Champion,
moet ik zeggen dat je niet over
dreef.
„Zomer en Charme;" mompelde
hij in gedachten. „Nou", hij lachte
ondeugend, „die charme geldt jullie
beiden hoor."
Rose Clare kleurde, doch voelde
zich kennelijk gevlijd. „Maar me
vrouw komt veel beter uit", vond
ze toch.
„Hm, kan ik niet vinden", meen
de Jefferson. Dan, opeens verheugd,
alsof hij plots op een idee was ge
komen, hetgeen eigenlijk toch ook
het geval was, zei hij:
„Ik doe je een voorstel, Roosje."
„Wat bedoelt u?"
„Ik leen dit blad van je. Over
morgen krijg je het van me terug
met een grote, losse foto er bij. Bo
vendien geef ik je nog een foto van
mevrouw en van jou afzonderlijk,
zonder dat tuinhek en die rozen
haag de jouwe in een lijst."
Rose aarzelde en Jefferson be
dacht gelijktijdig: „Was misschien
niet nodig, ik kan het blad waar
schijnlijk nog bij de uitgevers in
Amerika krijgen, maar dat duurt
me veel te lang."
„En wat doet u dan met de foto?"
vroeg Rose.
„Voor het dossier van de erfenis",
zei hij droog en voegde er bluffend
aan toe: „Maar je kunt het blad ook
wel houden, dan bestel ik het even.
Die foto van jullie beiden is in dui
zenden exemplaren verspreid, dus
het is geen geheim. Ik vond 't wel
een leuk idee, mevrouw en jou ie
der afzonderlijk te fotograferen."
„O nee, meneer, neemt u 't maar
mee", besliste Rose dan spontaan.
„Maar hoe kan ik dan alleen op een
foto komen?" Jefferson zette een
brede borst en zei plechtig: „Advo
caat Hardon is ook een heel goede
amateurfotograaf."
„Maar ik krijg het toch ook terug
nietwaar?"
„Overmorgen, met drie foto's,
waarvan de jouwe in een mooie
lijst. Afgesproken?" Hij stopte de
„Ladies Home Journal" in zijn tas
en stak Rose Clare zijn hand toe.
„Dan rest me niets anders, Roos
je, dan je heel hartelijk te bedan
ken voor je gastvrije ontvangst en
voor je lekkere koffie."
Maar eerst bij dit moment, dat de
„advocaat" weer heen zou gaan, re
aliseerde Rose Clare zich, dat de
„advocaat" toch voor een doel was
gekomen. Het ging dus eigenlijk
cm mevrouw Champion.
„En als u mevrouw Champion ge
vonden hebt", vroeg ze, terwijl ze
verlegen aan haar jurk plukte, „wat
gaat u dan doen?"
Indien Jefferson al niet de over
tuiging had, dat het meisje volko
men te goeder trouw was, zou hij
de vraag als onbescheiden hebben
afgewezen. Hij keek haar nog eens
lachend aan en antwoordde:
„Dan breng ik haar, ter inleiding
van ons zakelijk onderhoud voor
mijn kantoor, eerst jouw groeten
over en vraag haar, of ze haar jon
ge vriendin uit Horsham, Rose Cla
re, helemaal vergeten is. Zal ik dat
doen?"
„Dat laatste hoeft niet, maar u
mag haar wel mijn groeten over
brengen."
„Goed, dan blijft het bij de groe
ten, misschien zal mevrouw je dan
ook wel schrijven."
Terwijl ze beiden naar de voor
deur liepen kwam Rose's grootmoe
der de gang insloffen, alsof ze op
dat moment had gewacht. Jefferson
gaf ook haar de hand en sprak ver
trouwelijk: „Zo, mevrouw Clare, ik
verdwijn weer hoor het gesprek
was enkel maar zakelijk."
„En de betrekking van Roosje?"
dorst het oude mensje bedeesd op
te merken.
Jefferson klopte haar familiaar
op de schouder en terwijl hij la
chend naar Roosje knipoogde, zei
hij: „Ook die betrekking komt in
orde. Op mijn erewoord."
„En de foto, meneer, merkte Rose
Clare gevat op.
„Een foto?" vroeg het oudje ver
wonderd, „van meneer?"
„Welnee grootmoe", zei Rose Cla
re en haar lachen klonk nu onge
dwongen, „wat denkt u wel van
meneer en mij
„Vertel je grootmoeder gerust
waarvoor ik kwam, Roosje", sprak
Jefferson, die al buiten stond, „alles
komt in orde hoor."
Hij wuifde grootmoeder en klein
dochter nog eens toe ten afscheid
en verdween dan. „Lieve Roosje",
sprak hij opgelucht tot zichzelf op
weg naar het station, „ik geloof
stellig dat jij de rol van Ariadne in
het mysterie Lawrence Biythe gaat
spelen." (Wordt vervolgd)