waaLwijkse en UnqstRAAtse couRAnt
Dok de herenschoen
gaat in het modebeeld meespreken
ijke- en financiële nood
minder ontwikkelde landen blijft knagen
Weer thuis
Houdt Bogaerts voor ogen
Zuui brand kunt U blussen
Carré- en spitse modellen bijzonder in trek
Minder perforaties -
meer opstiksels
Veel vlechtwerk
Gemak
Tentoonstelling "Amate" tracht een juiste indruk te geven
Optica BOGAERfS
met Rennies
VRIJDAG 12 OKTOBER 1962
84e JAARGANG No. 80
De tcho vAn het Zuióen
XSkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
^(dredacteur: JAN TIELEN
Lnummer 1069687
■L blad verschijnt 2 x per week
Abonnement:
22 cent per week
per kwartaal 2.85
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs: 10 cent per m.m.
Contract-advertenties: speciaal tarief
1878
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160-2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167- 2002
Telegram-adres „Echo"
op de voet
Nadat het woord „mode" jaren-
uf iets is geweest, wat alleen maar
de vrouw thuis hoorde, of bij die
(innen, die in de mode-industrie
werkzaam waren, is er in deze situa
te een kleine maar toch merkbare
rtrandering gekomen.
Was het voor jaren terug zo, dat
ie man zich weinig bekommerde, of
kt nieuwe jaar hem zwarte of brui-
ieschoenen aan de voeten zou bren-
pn (twee kleuren bij uitstek in de
lerenschoenen industrie) en of zijn
•.boenen nu spits of rond zouden
zjn,met of zonder opstiksels, sedert
tijd - geruimere tijd mogen
se wel zeggen - is daar merkbare
rerandering in gekomen.
Nadat de vrouw haar deel van
hing mode ruimschoots heeft ge-
id, jaren achtereen en nu nog
seeds, is de man komen opzetten om
xivoorhem een plaats in het mode-
op te eisen. Die plaats heeft
gekregen. Ieder seizoen opnieuw
gen zich specialisten over nieuwe
[Amen en vraagstukken die in
irect verband staan met de heren-
Zo hebben zij nu reeds voor het
mend voorjaar van gedachten ge-
eenvoudige maar sierlijke he-
toschoen. Het spitse komt op deze
wel bijzonder tot uiting.
wisseld, over het probleem, hoe de
aanstaande herenschoen er zal komen
uit te zien. Zij zijn hierbij tot de
conclusie gekomen, dat de spitse
vormen, opnieuw een groot aandeel
voor zich zullen opeisen. Daarnaast
zal de smalle carré-vorm een niet on
beduidend woordje meespreken, zo
dat er ook voor de heren een keus
blijft openstaan. De modellen zijn
overwegend eenvoudig. Perforaties
worden nog fijner en decenter, waar
door de schoen er bijzonder smaak
vol komt uit te zien.
De perforaties die dus een deel
van het in het verleden veroverde
terrein weer moeten afstaan, zullen
nu veelal overtroefd worden door de
opstiksels. Geheel nieuwe moderne
mokassins-opstiksels verlevendigen 't
modebeeld van het voorjaar 1963 bij
de herenschoenen.
Als een nieuwigheidje op het mode
gebied voor herenschoenen in de
leeftijd van 20 tot 30 jaar, zullen de
gecombineerde modellen verschijnen,
eveneens in de ietwat afgeronde
carré-vorm. Bij deze schoenen zullen
glad leder en krokodillenleer en an
dere fantasie-leersoorten heel aardige
combinaties kunnen vormen.
De typische sportieve herenschoen
heeft overwegend een afgeronde
carré-vorm, terwijl men ook bij deze
soort schoenen ziet, dat de grove
perforaties worden vervangen door
perforaties die stukken fijner aan
doen. Deze soort schoenen zal vaak
ook helemaal glad zijn, terwijl daar
naast hier en daar opstiksels te be
wonderen zullen zijn.
Bij de normale wandelschoen en
de schoen van het nog sportievere
genre, wordt vaak shadow finish
aangebracht, meer dan in de vooraf
gaande seizoenen het geval is ge
weest.
Een prachtig voorbeeld van een
vlechtschoen. Nagenoeg de gehele
schoen bestaat uit vlechtwerk.
Bij talloze mannen schijnt een bij
zondere voorkeur uit te gaan naar de
zg. vlechtschoen, zodat deze schoen
in het komend voorjaar een ruime
plaats zal innemen in de nieuwe
schoencollectie. Hierbij zullen ver
schillende schoenen te zien zijn, die
nagenoeg helemaal uit vlechtwerk
bestaan.
Ook bij de heren gaat men steeds
meer uitkijken naar gemak. De
schoenindustrie heeft zich daar uiter
aard bij aangepast. Voor het komend
voorjaar 1963, verwacht men dan
ook dat er een vrij grote vraag zal
bestaan naar geperforeerde heren
schoenen, bestaande uit een soepel
en ongevoerd bovenvlak, terwijl daar
naast, naar men verwacht, de vragen
naar herensandalen en vrijetijds-
schoeisel, zich zal handhaven en
misschien zelfs iets zal uitbreiden.
Wat betreft de kleuren, zal het bij
de herenschoenen voornamelijk gaan
draaien tussen rood en bruin. Het
roodachtige middelbruin, Teak ge
naamd en het diep roodachtige don
kerbruin Madeira, zullen de voor
naamste kleuren zijn. Bij sommige
soorten leer zal naast genoemde kleu
ren nog veel gebruik gemaakt worden
van de diepbruine kleur Coca.
Wanneer straks de „Amate" in Waalwijk haar deuren ver zal
openzetten, voor iedereen die geïnteresseerd is of nog enige be
langstelling op kan brengen, voor de missielanden, de mensen: le
ken en religieuzen, die daar vaak onder de meest moeilijke om
standigheden hun werk verrichten ,om de anderen zowel lichame
lijk als geestelijk een grotere beschaving bij te brengen, zal het
Missiewerk weer eens even in het volle daglicht uit de kast van
de vergetelheid worden gehaald. Het is, helaas, maar een al te
harde waarheid, dat wij, die iedere dag opnieuw bezig worden ge
houden met onze eigen dagelijkse beslommeringen en zorgen,
vaak zo weinig aandacht en tijd kunnen of willen schenken aan
onze naasten, waartoe wij toch zeker de leken en religieuzen in
de missiegebieden mogen rekenen, die geheel zonder eigen be-
Inng of eigen voordeel zich hebben ingezet voor de kerstening
Nan hen, die leven in soms nog de meest primitieve omstandighe
den. Daarom is het goed dat wij vooraf, voor dat de „AMATE"
haar deuren gaat openen, ons zelf even confronteren met dat
soort werk en met die mensen, die zich speciaal geven voor de
Missionering.
Bet
pwS V001! ons niet erg moeilijk
■feandon°m lets meer °ver de mis-
8 Tho aai? weet te komen. In
t::Jesiaklooster in Waalwijk,
te zM,„.omfnteel nog vier zusters,
Sihiin k e enkele tientallen ja-
aan h 6 jachten hebben ge
ssen j missionering, zieken-
s onderwijs in de tropenlan-
den. Zij hebben daar hun werk ver
richt, onder de meest moeilijke om
standigheden. Moeilijk door de on
begaanbaarheid van terrein, door
het vooral in het begin onge
loof van de stammen, die zich als
het ware hadden vastgezogen aan
dwaas bijgeloof, dat maar al te
moeilijk uit te roeien was. Moeilijk
ook door het politiek ontwaken van
de landen, hun zelf-bewust worden
en vooral door allerlei funeste in
vloeden van het in die jaren opko
mend communisme.
Vier zusters, die gemiddeld 20 tot
30 jaren hebben gewerkt in het
voormalig Nederlands-Indië, speci
aal in Noord- en Zuid Celebes, heb
ben veel verhalen te doen. Verha
len over hoe het vroeger was, wat
er in die jaren is veranderd, en hoe
het zal moeten worden, wil het
naar wens verlopen. Of het alle
maal inderdaad naar wens zal ver
lopen is nog een groot vraagteken
en hangt voornamelijk ook af, van
de belangstelling van de Europe
aan die momenteel zo mag men
het over het algemeen wel stellen,
zich in weelde baadt.
ECONOMISCHE MOEILIJKHEDEN
Het blijkt dat de momentele In
donesische regering de katholieke
en ook de andersgezinde scholen,
beslist niet tegen werkt, integen
deel. Er is nagenoeg geen sprake
van een ingewortelde haat tegen de
Nederlanders en tegen hetgeen
wat de Nederlanders daar hebben
opgebouwd.
Een grote moeilijkheid is, dat de
Indonesische regering, zelf met te
veel economische moeilijkheden
kampt om een voldoende steun te
geven aan missie-scholen, aan me
dische hulp, etc. Hierdoor vooral
komt het, dat de paters, zusters,
fraters en leken die daar werken,
voornamelijk zijn aangewezen op
steun van het klooster in het moe
derland, giften van liefdadige in
stellingen, zoals Memisa, die zowel
vanuit Nederland, als Amerika
enorm veel bijdragen levert. Deze
steun is broodnodig, wil niet verlo
ren gaan, datgene wat in moeilijke
jaren met veel zwoegen is opge
bouwd. Men is nodig toe aan uit
breiding. Uitbreiding van scholen
en ziekenhuizen, uitbreiding van
internaten voor in de steek gelaten
kinderen. Er zijn kleren nodig, me
dicijnen om ziekten te bestrijden
en te onderdrukken, instrumenten
voor in ziekenhuizen en ploiklinie-
ken. Dat alles kost geld, véél geld.
BLOEI EN BESCHAVING
De zusters van J.M.J. zoals zij
heten en die gehuisvest zijn in het
Theresiaklooster in Waalwijk, wor
den, wanneer zij daarvoor in aan
merking komen vanuit het moeder
huis in Den Bosch naar de missie
gebieden uitgezonden. Naast India
hebben zij als missiegebied, Austra
lië, Afrika en Indonesië. Ook door
hun toedoen is er al veel bloei en
beschaving gebracht op Celebes.
Deze zusters hebben vele enthou
siaste verhalen. Verhalen die voor
ons vaak zo wonderlijk aandoen,
maar die voor hen een geheel an
dere inhoud hebben, omdat zij het
zelf zijn geweest, die er voor heb
ben gewerkt. Gewerkt is er. Dat
blijkt uit getallen, die ofschoon niet
officieel, toch wel heel dicht de
werkelijkheid benaderen. Wanneer
bij aankomst van enkele zusters in
'n streek slechts 1 katholiek woont
en bij vertrek na enkele jaren het
getal 1 is uitgegroeid tot 200 dan
spx-eekt dit voor zich zelf. Of wan
neer eerst een school wordt bezocht
door 150 kinderen en nu door meer
dan 2000, waarbij die ene school is
Die nieuwe BRILLEZAAK
in de GROTESTRAAT 220
daar ga ik mijn BRIL kopen
Doet zoals velen
BRILLENSPECIALIST
GROTESTRAAT 220 - tel. 3560 - WAALWIJK
Leverancier voor ALLE Ziekenfondsen
uitgegroeid tot een scholencomplex,
dan is duidelijk dat dit werk veel
geld moest kosten.
Naast fröbelscholen, lagere scho
len en vakscholen, verschenen er
scholen voor Mulo-onderwijs en
middelbaar onderwijs. Voor hen die
het meer in het huishouden zoch
ten werden huishoudscholen ge
bouwd en vanuit Nederland o.a.
vertrokken weer nieuwe onderwijs
krachten die zich daar, heel vaak,
belangeloos hebben ingezet voor de
verbreiding van beschaving.
De noodzaak tot het oprichten
van ziekenhuizen en poliklinieken
deed zich al gauw voelen. Ook toen
werden de handen weer ineen ge
slagen en, vooral in het begin, werd
het werk aangepakt met de meest
primitieve hulpmiddelen.
Voor u zullen de verhalen wel
duidelijk zijn en ook de belangrijk
heid van de o zo noodzakelijke
steun. Het is een kleine moeite om
de verantwoording die niet alleen
wij, maar de gehele beschaafde we
reld draagt, af te schudden. Maar
dat is juist niet de bedoeling. Er
is teveel nood om daar zomaar
lichtelijk overheen te stappen. Er
is nog veel te veel nodig, aan geld,
kleren en medicamenten. De nood
zaak tot dit alles zal zeer zeker ook
nog blijken tiidens de aanstaande
„AMATE"-tentoonstelling, die be
slist een bezoek waard zal zijn.
Weer thuis, na een verblijf van negen maanden bij onze kinderen
in New Zealand, een pracht wereldreis, die ons altijd zal blijven
herinneren aan het mooie dat wij hebben gezien in vele landen
van de wereld.
Toen wij op 14 augustus op de
kade in Wellington aankwamen,
keken wij (en de meesten met ons)
de ogen haast uit op het grote en
majestueuze schip „Johan van 01-
denbarnevelt", welk daar gemeerd
lag om ons weer terug te brengen
over vele zeeën naar ons kleine,
doch dierbare Nederland. Vele oude
bekenden van „De Waterman" ont
moetten we in de loodsen en op het
schip, zodat direct de oude vriend
schapsband weer werd aangehaald,
die al op de heenreis was gelegd.
Ook mevr. Trimbach kwam vanuit
Auckland om met ons terug te gaan
naar kinderen, familie en kennissen
die we vorig jaar bij ons vertrek
hadden achtergelaten.
Het afscheid nemen van kinderen,
kleinkinderen en vrienden en be
kenden, die in grote getale bij het
vertrek aanwezig waren, was ont
roerend; vele traantjes werden er
gelaten en toen de J. v. O., ander
half uur over tijd, zich langzaam
van de kade, door kleine motor
bootjes liet wegtrekken van dit
jonge en prachtige land, werd er
door vertrekkenden en achterblij-
venden geroepen en gezwaaid, tot
het schip en kade voor beiden een
schim geworden was.
Wij gingen eerst de hutten op
zoeken en de bagage bergen om
daarna ons wat te verfrissen, zodat
we om 7 uur ons eerste diner, in de
prachtige eetzalen, goed lieten sma
ken. Na afloop daarvan werd eerst
nog het interieur van de schitteren
de zalen en bars in ogenschouw ge
nomen, nog enkele formaliteiten
aan de bureaus werden vervuld en
nog wat uitgerust van de vermoeide
reis, in gemakkelijke fauteuils. Al
spoedig kwam voor ons de tijd dat
we onze mooie hutten met bedden
gingen opzoeken om er een goede
nachtrust te gaan genieten.
CHINEZEN
De volgende morgen (15 aug.)
moesten we om kwart voor acht
bij het ontbijt aanwezig zijn, het
geen betekent: tamelijk vroeg uit
de veren. Er is van alles en nog wat
op tafel en zodoende kan men de
inwendige mens naar behoren ver
sterken. Evenals op „De Waterman"
geschiedt ook hier de bediening
door Chinezen. Er zijn 3 paters aan
boord, een Nederlander, die de reis
vanaf Amsterdam heeft meege
maakt en 2 uit New Zealand, waar
van er een voor studie naar Enge
land en een die met zijn bisschop
(die per vliegtuig naar Rome reist)
naar het concilie gaat. Ook een
Nederlandse dominee heeft de hele
reis meegemaakt. We hebben nu
wat meer tijd om eens rond te neu
zen en alles eens in ogenschouw te
nemen. Het is alles zo groots en
comfortabel ingericht, dat men zich
niet kan voorstellen op een schip te
zijn. Aan alles is te merken dat de
J. v. O. een klasseschip is geweest,
de uit noten- en palisander houten
wanden van de zit-, lees en schrijf-
zalen met uitgesneden portretten
en figuren zijn een lust voor het
oog en zijn gezellig om erin te ver
toeven en er in de gemakkelijke
met prachtig leer beklede banken
ien fauteuils uit te rusten en van
tijd tot tijd van de muziek van een
goed orkestje te genieten. Er is een
mooie bioscoopzaal, zwembassin en
sportdek aanwezig, benevens voor
de kinderen een grote zaal met al
lerlei speelgoed, waarmee ze zich
naar hartelust kunnen vermaken.
Ruime buitendekken met voldoende
rieten leunstoelen en tafeltjes, waar
men kan genieten van de gezonde
zeelucht en een prachtig vergezicht
in een mum
en zonder dat Uw omgeving er weet van
heeft. Gewoon maar laten smelten op de
tong, zonder water of wat ook. Rennies zijn
nog lekker ook.
over de zeespiegel; bij slecht weer
worden deze dekken met glazen
èchotten dichtgemaakt.
BELASTINGVRIJ
De bad-, douche- en wasgelegen
heden zijn op alle dekken veelvul
dig en hygiënisch ingericht. Er zijn
4 bars aan 2 dekken, met vele tafel
tjes en stoelen, waar men een
verfrissende dronk en een hartver
sterkend glaasje kan nemen en zich
ook kan voorzien van goede en
goedkope sigaren en sigaretten (be
lastingvrij en van dit laatste
wordt, vooral door ons, veelvuldig
gebruik gemaakt omdat we in New
Zealand niet veel goeds aan rook
artikelen en drank konden krijgen.
We maken het eigenaardige geval
mee, dat we twee woensdagen ach
ter elkaar hebben van 15 augustus,
Hetgeen op de terugreis altijd het
geval moet zijn, vertelde men ons.
Het weer is de eerste dagen niet
best en de zee nogal woelig, doch
de J. v. O. trekt zich daar weinig
van aan, want de deining is voor de
passagiers bijna niet merkbaar.
Op 20 aug. 's morgens 7 uur lagen
we gemeerd in Tahitti, vlak bij het
plaatsje Paperte, dat met zijn mooie
torentjes van kerkgebouwen, zijn
hoge bergen, begroeid met grote
palmbomen en uitgestrekte bana-
nenvelden, enkele moderne hotels
en een prachtige jachthaven een
zeldzaam mooie aanblik geeft.
Wij zijn ook een kijkje gaan ne
men in het stadje en de omgeving.
De wegen zijn er niet best en stof
fig. Winkels zijn er veel, doch op
een paar uitzonderingen na, niet erg
fraai en vuil, de meeste verkopen
souvenirs en deze zijn niet zo duur
als in New Zealand. Wij konden
er met francs of dollars betalen.
Het was er erg warm in de stra
ten en de bevolking loopt er zonder
schoeisel met enkel een kort broek
je aan, ze zijn donkerbruin van
huid, de kinderen zijn erg bewege
lijk in het lopen en springen om
ons heen of wij iets te eten hebben
voor hen. We hadden een lunchpak
ket meegekregen en het meeste
daarvan verdween in de vuile
handjes en mondjes van de stum-
perdjes.
De volgende morgen om 4 uur
moesten alle passagiers weer aan
boord zijn en om 7 uur werden de
trossen aan de kade losgemaakt en
kozen we weer zee om aan onze
langste route van de terugreis te
beginnen (n.l. 11 dagen) naar Bal
boa.
Vanaf Taihitti hebben we erg
warm weer gehad en ook in de hut
ten was het benauwd, zodat het el
ke dag nogal laat was voordat er
aan slapen werd gedacht. Er ko
men ook nogal enkele gevallen van
griep voor onder de passagiers, zo
dat er bij de maaltijden verschei
dene plaatsen onbezet blijven.
NEPTUNUSFEEST
Elke avond is er wat anders te
doen (bioscoop, bingo, dansen, enz.)
om zodoende de lange duur van de
route wat te verkorten.
30 aug. was het 's morgens 10 uur
Neptunusfeest, en precies op tijd
kwam Neptunus met zijn vrouw op
het upperdek en de kapitein droeg
voor deze gelegenheid zijn gezag
aan hem over en verzocht enkele
landrotten, die daarvoor in aanmer
king wilden komen te willen dopen.
Het was een vermakelijk uurtje
voor de passagiers om al die zotter
nij te aanschouwen en de ene lach
salvo volgde op de andere.
Zondag 2 sept. kwamen we in
Balbao aan en om 2 uur mochten
we aan wal, en werd met een bus
naar Panama-city gereden. Onder 't
gekraak van wielen en remmen van
't primitieve vervoermiddel, dwars
door de stad met zijn vele en vieze
krotwoningen kregen we in Pana
ma werkelijk iets moois te zien
met zijn fraaie winkels en gebou
wen; het was erg warm (29 graden)
en we waren blij dat we weer terug
waren op de boot.
De volgende morgen precies 6 uur
kwamen we aan de eerste van de
drie sluizen van het Panamakanaal,
waar we geschut moesten worden,
het verschil van de waterstand tus
sen zeespiegel en kanaal is 38 me
ter; in een ommezien was de sluis
volgepompt met water en waren
wij plm. 12 meter gestegen, zo ging
dat 3 maal en toen waren we in het
Panamakanaal aangekomen, een
prachtig tussen rotsen en bergen
liggende vaargeul dat een reuzen
werk is geweest om het aan te leg
gen, met mooi groen water en
prachtige hoge en fraai begroeide
heuvels met op sommige plaatsen
watervallen, dat alles bood een fan
tastische aanblik.
Vele woningen staan tussen de
hoge palmbomen en een bonte
mengeling aan kleuren van bloe
men verscholen, een paradijs om
daar te wonen en werken. Twee
derde van de afstand is een prach
tig natuurlijk meer, breed, met vele
kleine eilandjes en kreken, waar
kleine motorbootjes van de men
sen die er omheen wonen, met gro
te snelheid voorbijschieten. Wat een
prachtig natuurschoon zich hier aan
ons oog vertoond is met geen pen
te beschrijven. Alles gaat veel te
snel en na ongeveer 8 uur varen
komen we weer aan de sluizen bij
Christobal die ons naar beneden
schutten om weer gelijk met de zee
oppervlakte te komen. Wat een ver
schil met het Suez-kanaal, waar we
tijdens de heenreis doorkwamen.
Christobal is ongeveer gelijk aan
Balboa; hier werden we onthaald
op een onweersbui die in enkele
minuten de straten blank zette,
veel bijzonders was er voor ons
niet meer te zien. De volgende
morgen vertrokken we hier met
als doel Miami, waar we op 7 sept.
om 6 uur in de morgen aankwamen.
Tijdens de reis zagen we nog de
kust van Cuba te liggen, het land
van de veelbesproken Fidel Castro.
Aan boord was er een groot gala
diner ter ere van de Amerikaanse
passagiers die in Miami en New
York zullen debarkeren.
VEEL LUXE
Om 8 uur mochten we reeds aan
wal, honderden taxi's en grote bus
sen stonden klaar om met de passa
giers het onnoemelijk vele moois te
gaan bezichtigen van wat er in Flo
rida en Miami te zien is, hoge flat-
