wAAlwijkse en LAnqstRAAtse couRAnt
Be ottbe boos
i i irmmnhmhi
F. Leytens - beste leerling van het land -
ontving gouden horloge
„Ik heb hei gevoel een beeije aan het hooghouden
van de schoenindustrie te hebben meegewerkt"
Gewillige leerling
Verkeerde mening
Andere cursussen
Prachtige eindlêjst
Bnvloed
van de ouders
Cadeau
onder couvert
n -
(Naar waarheid opgetekend)
De Kerstklokken waren zijn rechters
VRIJDAG 21 DECEMBER 1962
84e JAARGANG No. 100
De tcho vAn het Zuióen
Uitgever
i'aalwijksche Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
hoofdredacteur JAN TIELEN
gironummer 1069687
pit blad verschijnt 2 x per week
Abonnement
22 cent ter week
per kwartaal 2.85
3.10 franco p.p.
Advertentieprijs: 10 cent per m.m.
Contractadvertenties: speciaal tarief
opgelicht 1878
Bureaux: Grot^straat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8 Tel. 04167 - 2002
Telegram-adres: „ECHO'
op de voet
Een gouden horloge, dat was de beloning, die Ferry Leytens,
Victoriestraat 11 in Waalwijk, voor hard werken en doorzetten
heeft mogen ontvangen van de Stichting Vakopleiding Schoen
industrie. Het is een waardige afsluiting van een periode gewor
den, die onmiddellijk wordt opgevolgd door een tweede, ingeluid
door de verdere studie, die Ferry is gaan volgen middels de cursus
V.M.T.O. Daarmee overduidelijk demonstrerend, bedacht te zijn
op het feit, dat met het behalen van dit vakdiploma B, in het ka
der van het leerlingenstelsel, de eindstreep nog niet is behaald.
Ferry Leytens heeft zich de beste
leerling getoond in het kader van dit
leerlingenstelsel en dat kan een pres
tatie genoemd worden. Het gaat er
bij het behalen van deze erepalm na
melijk niet alleen om, uit de bus te
komen met de beste cijfers, er wordt
tevens gevraagd, of de leerling tij
dens het volgen van deze studie zijn
plaats heeft geweten. Of hij de juiste
houding heeft weten aan te nemen
tegenover zijn superieuren en dege
nen, die hem bedoelde opleiding heb
ben gegeven.
Zowel op de Drunense avondvak
school, waar hij de cursus volgde,
als in de stikkerij van schoenfabriek
Greve, waar hij werkzaam is, toonde
hij zich als een gewillige leerling
waaraan men graag de nodige aan
dacht besteedde.
Het feit alleen al, dat hij deze cur
sus wilde volgen via de avondschool
typeerde hem, omdat hij met heel wat
minder moeite de opleiding overdag
had kunnen volgen.
De heer van Loon, voorzitter van
de stichting, beklemtoonde woensdag
middag in hotel Verwiel - waar de
overhandiging van het gouden hor
loge plaats vond - het nut van de
VAS, die zich ten doel heeft gesteld,
de schoenindustrie in al haar gele
dingen dienstig te zijn. Hij noemde
de mening, die wel eens naar voren
wordt gebracht, dat met de sterkere
industrialisatie de behoefte aan goed
geschoolde vakmensen gaat afnemen,
omdat de technische ontwikkeling
niet genoeg ruimte zou bieden, totaal
verkeerd. Met de grotere taak die de
machine in de schoenindustrie krijgt
stijgt ook de verantwoording voor de
man die er achter staat, en tevens be
tekent dit, een verzwaring van de ver
antwoording, voor degenen die deze
vakmensen opleiden. „Er is in grote
mate een werkterrein gelegen voor
de vakman, in wiens hand de ma
chine een verbeterd werktuig is", al
dus de heer van Loon.
Hij benadrukte dat er momenteel
alles aan wordt gedaan, om na te
gaan welke eisen aan het vakonder
wijs gesteld moeten worden. Zo
maakte hij tevens melding van een
rapport, dat aan dit onderwerp is
besteed, en waarin duidelijk naar vo
ren komt dat Nederland, t.o.v. het
buitenland, op baanbrekend werk kan
wijzen.
.T —-H i in
De stichting stelt zich voor, om
door middel van dit systeem van be-
drijfsvorming een partij te zijn, die
garandeert, dat aan de leerling een
behoorlijke opleiding wordt gegeven,
zodat aan de jongen de nodige aan
dacht wordt besteed. De stichting
heeft tevens een dienende taak, zo
meende de heer van Loon, omdat de
stichting adviserend moet optreden
op het gebied van de opleiding en
de methodiek die gevolgd dient te
worden. „Dit is soms een zeer deli
cate zaak". Het is juist daarom dat
de Stichting Vakopleiding Schoen
industrie voortdurend doende is, om,
- gelet op de ervaring, - zich op
de hoogte te stellen met de meest
moderne technieken bij het onderwijs.
De heer van Loon noemde het een
dringende noodzaak, dat men de be
schikking heeft over goede consulen
ten, die de bedrijven met raad en daad
bij kunnen staan.
Juist omdat men ervan overtuigd
is, dat vakmanschap alleen goede re
sultaten kan waarborgen, heeft de
stichting meeedere cursussen in het
leven geroepenwaarvan wij onder
meer kunnen noemen de opleiding die
is georganiseerd om de vakman meer
en een grondige industrievorming te
geven. De heer van Loon noemde de
ze cursus bijzonder nuttig voor dege
nen die verder willen komen.
Met nagenoeg allemaal achten
voor zijn examenlijst (er stond slechts
één zeven op voor patroontekenen) is
Ferry Leytens gekomen tot 'n prach
tig resultaat. De heer van Loon kon
tevens meedelen, dat de totale in
druk, die de consul van de stichting
- de heer Nuyten - van hem had
gekregen, zonder meer gunstig te
noemen was.
„Er waren er meer, die solliciteer
den naar deze ereprijs. Juist daarom
was het een uitermate moeilijke zaak,
de eerste plaats toe te kennen."
Naast de totale indruk, die be
rustte op de accuratesse en de wijze
waarop de werkboekjes waren inge
vuld, hebben de cijfers beslist die
werden behaald bij het aanvullend
onderwijs.
„Daarmee", zo meende de heer v.
Loon, „geeft de stichting te kennen
dat zij het uitermate belangrijk
vindt, dat naast een opleiding in het
bedrijf, nog een bepaalde schoolop
leiding wordt gevolgd". Hij noemde
het aanvullend onderwijs bijzonder
belangrijk, omdat de vakman niet
meer kan volstaan met enkel lager
onderwijs.
Ook de heer Nuyten sprak zijn
volle waardering uit voor de prestatie
die Ferry Leytens heeft geleverd.
„Deze prestatie heb je tevens gele
verd, door de bijzonder goede alge
mene indruk, die je gemaakt hebt en
niet alleen door de punten. Er waren
er veel met goede punten, maar qua
houding bleven ze ver achter.", zo
benadrukte de heer Nuyten.
Hij stelde tevens, dat degenen, die
niet in het bezit van het diploma dag-
L.T.S. waren, ook niet in aanmerking
waren gekomen voor de eerste plaats.
Dit als stimulans de dagschool volle
dig af te maken. De heer Nuyten
drukte de prijswinnaar nog eens na
drukkelijk op het hart, dat hij er met
het behalen van dit Vakdiploma B
nog lang niet is. „In het kader van
de Euromarkt, hebben wij vakmen
sen nodig, wij moeten laten zien dat
we er zijn mogen. Daarvoor zullen
wij op hoog niveau moeten blijven
werken."
De heer Nuyten bracht tevens dank
aan de ouders, waarbij hij speciaal de
invloed van de ouders of de ver
loofde benadrukte, omdat zij het
vaak zijn, die stimulerend op de jon
gen kunnen werken.
Tot slot bracht de heer Nuyten dank
aan allen die aan het slagen van de
cursist hadden meegewerkt, aan de
directie van schoeenfabriek Greve,
aan de heer Herwijnen, die Ferry
Leytens in het bedrijf heeft opgeleid
en aan de directeur van de vakschool
in Drunen, de heer Rechters.
Zowel de heer Rechter, directeur
van de Nijverheidsschool in Drunen,
als de heer de Kort, die aanwezig was
als voorzitter van de Ver. van Waal-
wijkse schoenfabrikanten, spraken
hun waardering uit over de prestatie
die door de cursist was bereikt. De
heer de Kort meende dat niet alleen
Ferry Leytens trots kon gaan op deze
eerste plaats, maar tevens de gehele
Waalwijkse schoenindustrie. Hij zei
verheugd te zijn, dat op deze manier
eens een ander licht op de schoen
industrie geworpen kon worden, om
dat maar al te veel een zekere aver
sie wordt getoond, die is voortge
sproten uit de moeilijke tijd die de
schoenindustrie heeft doorgemaakt
in de crisisjaren.
Tot slot mocht de eerste prijswin
naar van de heer Greve nog een ca
deau onder couvert ontvangen, waar
mee de heer Greve duidelijk demon
streerde hoe hij deze prestatie bijzon
der op prijs stelde.
„Dit horloge zal voor mij steeds
een stimulans blijven door te zetten",
aldus Ferry Leytens, die dank bracht
aan de sprekers van deze middag,
aan het bestuur van de VAS, aan de
heer Rechters, de heer Greve en de
heer Nuyten. „Ik ben erg blij dat dit
geschenk in Waalwijk gevallen is,
Waalwijk houdt de schoenindustrie
hoog en ik heb het gevoel daar een
beetje aan meegewerkt te hebben."
De uitreiking van deze prijs werd
tevens bijgewoond door o.a. de heer
van Loon, voorzitter van de Stich
ting, de heer Simons, waarnemend
voorzitter, de heer Nuyten consul en
de heer Borsten eveneens consul, de
heer Lamers van Sticht, adviseur in
zake vakopleiding, de heer v. d. Stap
van het gewestelijk arbeidsbureau, de
heer de Kort, voorzitter van de Ver.
van Waalwijkse schoenfabrikanten,
de heer Rechters, directeur van de
Nijverheidsschool in Drunen en de
heer van de Berkel, eveneens van de
VAS.
(Foto van de plechtigheid elders i. d. blad).
Mijn ware verhaal speelt zich af tussen de schoenen, als je t tenminste
schoenen mocht noemen. Verder zullen wij, om bepaalde gevoelens te
ontzien, in het midden laCen of de ,,deliquent" uit KaatsheuvelII aal
wijk of Dongen kwam. 't Was in elk geval een echte schoenmaker, een
man die het in de late twintiger jaren zeer moeilijk had. Moeilijk als
vele anderen, die als thuiswerkende, kleine ambachtslieden in „de schoe
nen" nauwelijks droog brood konden verdienen.
De kwaliteit van hun producten had er danig onder te lijden, zodat
in die jaren, de voor de ouderen onder U veelzeggende naamGUMMI
MANNEN ontstond. Het waren een soort pantoffels „boven van oude
jassen etc. en „onder" veelal van niet meer dan - schrik niet fiets
banden.
Die werden veelal - deur voor deur - verkocht, eerst in de direkte
omgeving van de schoenencentra, later verder van huis. Bij het krieken
van de dag vertrok dan „de baas"nadat hij vaak tot diep in de nacht
aan zijn handel had gewerkt. Als „het er nog af kon" ging de reis per
bus of trein, velen trokken er echter op de fiets op uit.
Zo vertrok ook KARELTJE, een ijverige SCHOENP1K, de dag voor
Kerstmis 's morgens al om vijf uur. Een zware zak koopwaar achter op
zijn gammele fietsje gesjord. Hij zou op deze donkere, koude dag, vlak
voor de Kerst, zijn geluk nog eens gaan beproeven in Werkendam.
Aanhouder als hij was, trotseerde hij voor 't onderhoud van zijn gezin
zonder blikken of blozen, het spiegelgladde wegdek en de striemende
sneeuwstorm. Hij bezat alles behalve geld om een succesvol zakenman
te zijn. GELD, GELD, GELD
Hij dacht aan niets anders, niet uit het oogpunt van luxe of luiheid,
maar uit bittere noodzaak, werkelijke behoefte.
Hij „werkte" in Werkendam, huis voor huis, en prees zijn schoenen
aan voor de prijs van 30 en 40 cent per paar, vier paar naar keuze voor
één gulden.
Helaas, gisteren waren er al twee met schoenen geweest, aan elke deur
die voor Kareltje openging
Met een goede gulden verkoop ging hij om twaalf uur schaften. In
het café'tje op de hoek schonk een half dove vrouw hem een kopje koffie.
In gedachten verzonken nuttigde hij zijn meegenomen boterhammen. Daar
na was het of Kareltje plots in een kwade droom de rol van een duivel
speelde. Hij zag een la vol geld, toen hij het kopje koffie betaalde, een
la vol. Verder was het hem al opgevallen dat de sleutel op de buitendeur
stak. Schijnbaar onhandig verliet hij de zaak, klungelde wat met de schoe-
nenzak, en ja hoor, hij had de sleutel uit het slot gegrist hij had
een plan.
Hij moest wat doen aan de oneerlijke verdeling van de rijkdom op
aarde het moest avond worden, donker worden als het
dan niet ander kon
Maar Kareltje was geen dief, diep in gedachten sprong hij op de fiets,
op weg naar Gorkum Gorinchem) om daar tot het avond werd nog
wat te venten.
Zonder licht, reed hij toen het donker werd terug naar Werkendam.
Het was stil op de weg, 't was overal stilalléénin het café tje
was nog volop leven. De biljartballen hoorde hij tegen elkaar knotsen.
Pas op, daar kwam een agent, kennelijk op weg om het café te ont
ruimen.
Inderdaad werd het ook daar gauw stil
Bevend zette Kabeltje zijn fiets tegen de gevel, met moeite kreeg hij
de sleutel in het slot, nóg moeilijker kreeg hij de deur open
De weg naar de la was een kwestie van twee, drie stappen.
Op SLOT 7
Zou alles nog voor niets geweest zijn? Kareltje zette ook nu door.
Tijdens de huldiging van een 8-tal jubilarissen bij de Timtur N.V.,
zaterdag 15 deeember, werden aan een aantal 35-jarige jubilarissen
een gouden horloge en een cadeau onder couvert aangeboden, nadat
door de heer Knoek, directeur, een kort huldigingswoord tot de ju
bilarissen was gesproken. Bovenstaande foto laat zien hoe een van
de 35-jarige jubilarissen uit handen van de heer Knoek het gouden
horloge in ontvangst mag nemen.
Voorzichtig betrad hij het opkamertje naast de gelagkamer.
Het zou hem noodlottig worden
Met een donderend laiuaai sloeg door de tocht de voordeur dicht, Ka
reltje zat gevangen.
Hij werd door een panische schrik gegrepen, vloog naar de deur en
schreeuwde nog harder dan de gealarmeerde bewoners.
Kareltje was geen dief, maar vluchten kon hij! Wèg was de kou, met
klamme handen omklemde Kareltje het stuur. Wèg wou hij, wèg van de
moord en brand schreeuwende mensen achter hem.
Met bonzend hart stopte Kareltje niet eerder dan bij de aanlegstijger
voor het veer over de Maas. Hij hoorde niets meer achter zich, hij kon
wat vrijer ademen. Aan de overkant zag hij flauw de veerpont in het
licht van een lantaarn. Hij hoorde de kettingen in het water slaan, de
oude pont kraakte. Kareltje was de enige passagier.
De man met de lantaarn (het bleken er later twee te zijnmannen wel
te verstaan) was aan de andere kant gebleven
Kareltje vertelde de nieuwsgierige schipper dat hij pech had gehad
aan de fiets. Tsjonge, en dat op kerstavond! Dichter bij de overkant
bleken de mannen met de lantaarn 'n auto bij zich te hebben. Ze waren
opvallend vriendelijk 'en boden hem toen ook zij het verhaal van de
kapotte fiets gehoord hadden, gaarne een lift aan. Omdat hij snel weg
Visscrslatijn op grote voet
wilde zijn, snel naar huis, naar het veilige THUIS. Omdat hij zich boven
dien had vastgepraat nam Kareltje de lift aan. Maar o wee, nauwelijks
gezeten voelde hij „nattigheid"Eén vraag, en ja hoor, hoe kon 't ook
anders, natuurlijk waren het politieagenten.
Kareltje draaide en loog, maar Kareltje was geen dief, hij praatte zich
weer vastzo vast als een muur.
Toen hij stopte was dat niet voor zijn veilige THUIS, maar voor een
bureau.
De handel werd doorzocht, de zakken omgekeerd.
Kareltje stond letterlijk 'en figuurlijk in zijn hemd. Kareltje ivas zó
klein, zó zielig, zó arm, dat er weldra een diepe stilte hing in de kamer
Luid verbraken galmende Kerstklokken de stilte Even later had
Kareltje twee klanten voor zijn GUMMI-MANNEN. Twee klanten die
hem zelfs thuisbrachten. „OMDAT ZIJN FIETS KAPOT WAS' zeiden
ze tegen zijn vrouw
Of Kareltje toch zijn straf nog kreeg? NATUURLIJK! Natuurlijk
hadden „ze" Kareltje die nacht gezien en „ze" kenden zijn „klanten".
Kareltje had zijn straf de volgende dag dik te pakken, toen hij naar
de kerk ging en „ze" hem nariepen
Hadden ze oe, Kareltje?!
Die „goede oude" tijd toch!
(Publicatie in samenwerking met Schuwer N.V. Kinderschoenfabrieken.)
FOTO'S UIT THAILAND
Brief van Prinses stelt weduwe gerust
De weduwe Aarts in Hilvarenbeek
heeft de afgelopen week een brief
van prinses Beatrix ontvangen, waar
in enkele foto's van het graf van haar
zoon Jaques waren ingesloten, die in
1943 aan de Birma-weg in Thailand
om het leven kwam.
Enkele weken geleden sprak de
Brabantse weduwe in een brief aan
prinses Beatrix haar zorgen uit over
de verzorging van het graf van haar
zoon, die vóór zijn gevangenschap
sergeant-vlieger en marconist in Ne-
derlands-Indië was. Prinses Beatrix
stond toen op het punt haar reis naar
het Verre Oosten te gaan maken.
Bij enkele kleurenfoto's en foto's
in zwart-wit van 't graf van sergeant
Aarts had prinses Beatrix persoonlijk
een brief aan de weduwe Aarts ge
schreven, dat zij zich beslist geen zor
gen over de verzorging van het graf
van haar dappere zoon behoefde te
maken. (Volkskr.)
MOEDER VERDRINKT VIER
KINDEREN
Drama te Brussel
Een geestelijk gestoorde vrouw
heeft vrijdag haar vier jonge kinde
ren in een kanaal geduwd nabij de
Belgische plaats Denderleeuw. De
vier kinderen verdronken. De vrouw
zelf, die kortgeleden uit een rusthuis
was ontslagen, was haar kinderen
nagesprongen, doch kon worden ge
red.
