Vlijmen kende mgr. van Kessel ere-biirgerscliap toe
Competitiewedstrijden distr. Waalwijk KNBB
Een
nge?Een
Prisma
STtóSRR
BELEVENISSEN VAN SMIDJE VERHOLEN
DE KLOOF
Officiële ontvangst op het gemeentehuis
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 28 DEC. 1962
GEMEENTERAAD
Houdt Bogaerts voor ogen
Optica BOGAERTS
Prachtige serie's van Jan van Helvoirt (161) en G. Roomer (121)
8 - 0 overwinningen van Keesje1 - B.S.V.2
Centraal1, en Ons Genoegen3
Waalwijk
GARAGE VAN MOSSEL
VERHUUR VAN
Pluimvee
Als U nauwelijks meer op
of neer kunt van
Rheumatische Pijnen
Vrijdagavond is door de raad v. Vlijmen bij monde van burgemeester
Schweitzer, Mgr. van Kessel onderscheiden met het eerste ere-bur-
gerschap van Vlijmen. Burgemeester Schweitzer deelde dit aan mgr.
van Kessel meet tijdens een ontvangst op het gemeentehuis.
De bij het ere-burgerschap behorende gouden medaille, zal een dezer
dagen aan mgr. van Kessel worden overhandigd. Het is de eerste
maal in de geschiedenis van de gemeente Groot Vlijmen, dat een
ere-burgerschap wordt toegekend.
Mgr. van Kessel werd op het gemeente
huis ontvangen, na het afhandelen van de
verschillende agendapunten. Burgemeester
Schweitzer, voorzitter van de raad, heette
de bisschop, die geboren en getogen is in
Vlijmen, namens de gehele raad van harte
welkom. Hij noemde mgr. van Kessel de
grootste inspirator en stimulator van de
missie op Borneo. Als blijk van waardering
bood de gemeenteraad mgr. van Kessel het
ereburgerschap van Vlijmen aan.
De bisschop zei bezield te zijn met een
groot gevoel van dankbaarheid. Hij noemde
het tevens een onverwachte en ongekende
eer, dat een eenvoudige man, zoals hij zich
zelf wilde blijven voelen, uit Vlijmen, het
ereburgerschap werd verleend. Namens zijn
moeder, die wegens ziekte niet aanwezig
kon zijn, en die van de gemeenteraad van
Vlijmen een grote fruitmand thuis gestuurd
had gekregen, dankte Mgr. van Kessel de
gemeenteraad van Vlijmen bijzonder.
Na afloop van deze officiële ontvangst
ten gemeentehuize, waarbij ook de directe
familie van mgr. van Kessel aanwezig was,
toog het gezelschap naar elders voor een
minder officieel samenzijn.
TWEEDE PACHTER
Het voorstel betreffende de aankoop van
een perceel bouwland, van H. v. d. Wiel
ter realisering van het uitbreidingsplan de
Vliedberg, dat in de vorige raadsvergade
ring moest worden aangehouden, omdat de
heer van Meerendonk het onjuist vond, dat
RAAD STEMDE TEGEN.
Een derde agendapunt, dat vorige raads
vergadering om verduidelijking vroeg, kon
nu de goedkeuring van de gemeenteraad
niet krijgen. Het betrof hier de verkoop van
het weiland Buitendijks aan de heer W. van
Drunen voor de prijs van 20 cent per m2.
De heer Pulles gaf de vorige vergadering
te kennen dat dit bedrag wel erg laag was.
Omdat de voorzitter van de raad toen meen
de dat aan de heer van Drunen - met
goedkeuren van de raad optie was ver
leend, werd toen ook dat voorstel aange
houden. De voorzitter deelde donderdag
avond mee, dat gebleken was, dat de heer
van Drunen inderdaad optie op dit perceel
grond had gekregen. Verschillende raads
leden betoogden, dat deze optie dan ver
leend was zonder toestemming van de raad.
De heer Pulles stelde voor, de grond te
blijven verhuren en van verkoop af te zien.
Ook de heer van Merendonk betoogde dat
nergens in de notulen te vinden was, dat
de raad haar goedkeuring aan het verlenen
van deze optie had gegeven. Hij meende
dat indertijd het college van B. en W. bui
ten het boekje was gegaan. Ook de heer
Wilgers zei het voorstel van de heer Pul
les te steunen.
De voorzitter deelde mee het voorstel ter
stemming aan te bieden. Alle raadsleden
verklaarden zich tegen het voorstel tot ver
koop van de grond; de beide wethouders
6temden voor.
Als leden in het bestuur van de gemeen
telijke instelling voor maatschappelijke zorg
werden gekozen mevr. E. M. H. Ruys van
Veghel en mevr. van Mol. Beide aftre
dende leden waren door het college van B.
en W. als eerste op de lijst van aanbeveling
gezet. Zowel mevr. Martens als de heer
Wijkmans, moesten met 7 tegen 8 stemmen
het loodje leggen voor de twee bovenge
noemde dames.
Zonder enige discussie keurde de raad
het voorstel van het college van B. en W.
goed, een krediet beschikbaar te stellen van
f 4500 voor de aanschaffing van een nieu
we luidklok.
Voor de eerste voorbereidingen van de
stichting van een cultureel centrum, ver
leende de raad een krediet van f 10.000.
De heer de Kroon informeerde naar de be
heersvorm van het toekomstig cultureel cen
trum. In antwoord deelde de voorzitter mee,
dat zowel het particulier initiatief als de
gemeente hierin deel zouden nemen. De
voorzitter benadrukte dat het persé geen
dorps- of parochiehuis zou worden.
Over de plaats waar het cultureel cen
trum gebouwd zal moeten worden kon de
voorzitter de raad nog geen enkele mede
deling doen.
TE H0GE PRIJS.
Aan het slot van de vergadering zei de
heer Broeren zich niet accoord te kunnen
verklaren met de bedongen grondprijs voor
de firma Kivits, die per m2 f 5.87 moet
betalen, terwijl deze busonderneming reeds
jaren moeite doet, om een perceel grond
te verkrijgen. De heer Broeren zei dat de
onrechtvaardigheid schuilde in het feit, dat
toen de firma Kivits haar eerste aanvragen
indiende, de grondprijs nog op f 3,87 stond,
zodat deze firma door de trage gang van
zaken ernstig was gedupeerd.
De voorzitter zei hierop, dat verschillen
de motieven gewicht in de schaal hadden
gelegd. Het voornaamste hiervan is, dat de
grondprijs van f 3.87 belachelijk laag was,
ook enkele jaren geleden al en bovendien
dat het bedoelde perceel stukken gunstiger
was gelegen dan de overige percelen, die
inderdaad voor f 3,87 zijn verkocht.
Ook de heer van Meerendonk meende
dat de gemeente deze onderneming, die met
ernstig ruimtctekort zit te kampen, moest
steunen, temeer, omdat het de enige bus
onderneming is, die Vlijmen rijk is.
Een voorstel dienaangaande zal binnen
niet al te lange tijd de raad worden voor
gelegd.
Die nieuwe BRILLEZAAK
in de GROTESTRAAT 220
daar ga ik mijn BRIL kopen
Doet zoals velen
BRILLEN SPECIALIST
GROTESTRAAT 220 - tel. 3560 - WAALWIJK
Leverancier voor ALLE Ziekenfondsen
In het afgelopen weekend zijn de competitiewedstrijden in het district Waal
wijk voortgezet. De beste prestatie individueel leverde ditmaal Berry van
Cromvoirt van BSV 2, die zijn partij van 400 car. uitmaakte met een gem.
van 45 en een h.s. van niet minder dan 338 car. Dat H. Maas van 't Vosje
I tegen dit geweld kansloos was, ligt voor hand.
op de specificatie va^ schadeloosstelling een
waardevermindering van het pand ten be
drage van f 227,36 stond aangegeven, kreeg
nu de goedkeuring van de raad, omdat het
hier een waardevermindering pachtwaarde
van de bedrijfsgebouwen betrof.
Een tweede voorstel, eveneens de vorige
raadsvergadering aangehouden, omdat ver
schillende raadsleden de voorzitter van de
raad er op attendeerden, dat naast de heer
v. d. Ven, nog een andere pachter in het
geding was, namelijk de heer v. d. Ven.
Het betrof hier een aankoop van grond van
de heer v. d. Besselaar, voor de realisering
van het uitbreidingsplan in onderdelen van
de kom Nieuwkuijk. Hiervoor behoefde de
gemeente de beschikking over een gedeelte
groot 43.600 m2. Het perceel grond was
volgens het college in gebruik bij de eige
naar zelf en bij de heer van Huiten in Vlij
men. Het college stelde toen voor om de
eigenaar van de grond een vergoeding van
f 16.832.- toe te kennen, terwijl met de
pachter van een gedeelte van de onderha
vige grond een minnelijke regeling getracht
zou worden te verkrijgen.
De voorzitter van de raad deelde donder
dagavond mee, dat na een onderhoud met
verschillende personen gebleken was, dat er
inderdaad meer dan een pachter in het
geding was en dat de heer Harte van het
bestaan van een tweede pachter afwist. De
raad kon zich vervolgens accoord verklaren
met de aankoop van de grond.
Ook Jan van Helvoirt van HBS I speelde
een prima partij met een gem. van 28.50
en een h.s. van 161 car. gaf hij zijn tegen
stander C. Teurlings van Nooit Volleerd 2
ditmaal geen schijn van kans. Ook Gerrit
Roomer van OOG I produceerde een fraaie
serie van 121 car. en won zijn partij van
M. van Bracht, waarbij echter moet worden
opgemerkt, dat de man van 't Zwaantje
cadre speelde, hetgeen nogal enig verschil
maakt. Jan Passier van Ons Genoegen I
speelde eveneens een uitstekende partij te
gen J. Vissers van Nooit Volleerd I. Met
een gem. van 10.58 en een h.s. van 65 car.
werd Jan met ruim verschil winnaar.
In klasse D was het L Kuis van DGL I
die met het mooie gem. van 6.95 de partij
tegen W v Heesch van KNA I op zijn naam
bracht. In team-verband was daar in klasse
C BSV 2 die 't Vosje I een 8-0 nederlaag
bezorgde. In klasse D waren het Keesje I
die KOT I Waalwijk een 8-0 nederlaag
toebracht en Centraal I die BVO 2 met 8-0
klopte. Ons Genoegen 3 wist in klasse E
BSV 4 er met 8-0 onder te houden.
Dit waren ditmaal de voornaamste feiten.
We zullen gewoontegetrouw een beknopte
uiteenzetting geven van de gespeelde ont
moetingen, hoewel we ditmaal vanwege de
plaatsruimte ons moeten beperken tot klasse
C en van kl. D en E alleen de uitslagen zul
len vermelden, daar we in ons voorwoord
de beste prestaties ook in deze klassen reeds
hebben vermeld.
In klasse C ontving Nooit Volleerd I
WAALWIJK TEL. 04160 2519
PERSONENWAGENS
KAMPEERWAGENS
8 PERSONEN BUSJES
MM
Ons Genoegen I, waarvan we de partij J.
Vissers-J. Passier reeds memoreerden. Ook
F. Slaats van de gastheren moest de winst
punten laten aan B. Pullens van Ons Ge
noegen I, doch door overwinningen van L.
van Cromvoirt en G. Slaats, beiden van NV
I op J Swinkels en Hcuveling van Ons Ge
noegen I kwam de balans weer in even
wicht 4-4. OOG I was de gastheer van
't Zwaantje I. Ook over de partij G. Roo
mer - M. van Bracht schreven we hierboven
reeds, doch met de 2 winstpunten van hun
kopman moest OOG I zich ditmaal tevre
den stellen, want C v d Sanden van OOG
verloor van M Teurlings van 't Zwaantje en
G Brok en J Philippart van OOG beiden
van André Hamers van 't Zwaantje I, wel
ke laatste twee partijen voor zijn rekening
moest nemen. Eindstand dus 2-6 voor 't
Zwaantje I. HBS I ontving Nooit Volleerd
2 ook hierboven werd de partij Jan van
Helvoirt - C Teurlings reeds onder de loupe
genomen. Doch ook A. v. d. Wiel en Fr.
van Delft van HBS I wisten resp. J. Ver-
heijden en J. de Kuijper van NV 2 hun wil
op te leggen. Alleen J. van Delft van HBS I
moest de winstpunten afstaan aan H de
Jong van NV 2, zodat hier de uitslag 6-2
werd in het voordeel van HBS I. BVO I
moest het in eigen huis ditmaal opnemen
tegen BSV I, de club van Ad van Crom
voirt. Ad schijnt de laatste tijd totaal uit
vorm te zijn. Ook ditmaal moest hij de
overwinning laten aan W. Lamers van
BVO I, die echter een prima partij speelde
met een gem. van 7.77 en een h.s. van 34
car., doch verder dan deze twee winstpun
ten kwam BVO I niet, want G. van Veltho-
ven, H Pelders en J v d Wiel verloren van
resp. R Maas, P v Cromvoirt en M Slaats
van BSV I, zodat laatstgenoemd viertal de
ze ontmoeting met 2-6 won. BSV 2 deed
het nog beter dan hun le viertal. Hier was
't Vosje I op bezoek, en zoals we hierboven
reeds memoreerden won Berry van Crom
voirt met groot machtsvertoon van H Maas,
doch ook A v d Ven, F v d Hooff en P v d
Mee van BSV 2 wisten hun partijen te win
nen van resp. A Pullens, A v Oers en Th
Lommers van 't Vosje, zodat de volle buit
8-0 door BSV 2 werd binnen gehaald.
Hier volgen dan de gedetailleerde uitsla
gen: Klasse C: Nooit Volleerd I-Ons Ge
noegen 14-4; OOG I - 't Zwaantje I 2-6;
HBS I - N Volleerd 2 6-2; BVO I - BSV
12-6; BSV 2- 't Vosje 18-0.
Klasse D DGL I - KNA 12-6; Cen
traal I - BVO 2 8-0; Keesje I-KOT I
Waalwijk 8-0; OOG 2-HBS 2 2-6;
't Zwaantje 2-Ons Genoegen 2 2-6;
KOT I Elshout - Nooit Volleerd 3 4-4.
Klasse E BSV 3 - KNA 2 7-1; KOT
2 Waalwijk - KOT 3 Elshout 4-4; Keesje
2 - KOT 2 Elshout 4-4; KNA 3 - OOG 4
5-3; Ons Genoegen 3 - BSV 4 8-0; OOG
3 - BVO 3 6-2.
Hoogste serie Berry v Cromvoirt van
BSV 2 met 338 car.; hoogste gem. dezelfde
speler met 45 gem.
LEVERTRAAN, HAAR WAARDE VOOR
ONS PLUIMVEE.
Onder de sedert talloze jaren bekende en
veel gebruikte huismiddelen bekleedt de
levertraan een eerste plaats en een zeer
eervolle tevens. Vele mensengeslachten ge
bruikten haar in hun kinderjaren en dank
ten er hun betere lichaamsgroei, hun krach
tiger constitutie aan.
Ook toen reeds kwam men tot de ge
volgtrekking, dat er in de levertraan
en U hebt de remedie maar
voor 't grijpen
Waarom zoudt U dan niet 't voorbeeld van
die tienduizenden volgen, die U voorgingen.
Kruschen Salts, regelmatig de kleine dage
lijkse dosis. Kruschen's zegetocht over de
wereld begon omstreeks 1925 en steeds gro
ter werd de kring van gebruikers. En dan
zoudt U de uitzondering willen zijn? Na
tuurlijk gaat ook U de bloedzuiverende
Kruschen kuur doen. En wel liefst van van-
daag op morgen.
krachtstoffen moesten wonen, die niet al
leen op het menselijk organisme, maar ook
op het dierlijk lichaam van hoogst nuttige
invloed waren. In die langvervlogen dagen
toch was het reeds gewoonte geworden bijv.
aan jonge hondjes elke morgen een paar
druppeltjes levertraan te geven als voorbe
hoedmiddel tegen de gevreesde honden
ziekte. Men zag toen inderdaad reeds in dat
het geregeld gebruik van dit eenvoudig mid
del een zeker weerstandsvermogen, een
meerdere fisieke kracht aan de jonge dieren
gaf en hen zodanig versterkte, dat ze die
kritieke leeftijd beter doormaakten en als
bewijs van algemeen welzijn een mooi
glanzend haar verkregen. Later ging men
ook begrijpen, dat voor jong pluimvee die
zelfde stof nuttig kon zijn en toen reeds be
gon men aan slechtgroeiende kuikens le
vertraan toe te dienen.
cop^/ricjMl cvon
100)
Smidje Verholen en Sjaakie Yzer-
meier reden een paar straatjes rond
en Sjaakie zei: „We noeme onze wa
ge ook HOLSJAK Verhole! We
kenne trots weze op deze kar. We
hebbe hem eigelijk helemaal zelf
gemaakt. Waar of niet?"
„Ja, dat is waar", zei smidje Ver
holen peinzend. „En nu we toch een
fabriek hebben, die goed loopt.
vervolgde hij. „Nu we toch een fa
briek hebben, waarom zouden we
nu geen auto's gaan fabriceren? Ik
weet nu wel precies hoe het moet.
We kunnen dan niet alleen aan
hangwagens leveren, maar we kun
nen er meteen 'n goede trekker bij
verschaffen. Vrachtauto's kunnen
we ook maken. En als alles goed
gaat, kunnen we misschien nog een
personenwagen gaan maken ook. Ik
zie er wel wat in".
„Da's een reuze idee, Verhole!"
riep Sjaakie uit, en hij gaf smidje
Verholen een geestdriftige slag op
de schouder.
„Hela, laat dat!" riep smidje Ver
holen uit, want ten gevolge van die
hevige slag op zijn schouder was er
een onverwachte beweging in het
stuur gekomen en nu vloog de auto
zig-zag over de weg. Het had niet
veel gescheeld of ze waren in volle
glorie tegen een richtingbord ge
vlogen. Met moeite kreeg Verholen
de auto weer in bedwang en hij
slaakte een zucht van verlichting
toen hij zich weer netjes op het
rechter weggedeelte bevond. Maar
nu hadden ze toch buiten de waard
gerekend, want de onversaagde P.
Poppesnor trad onverwachts van
achter een dikke boom te voor
schijn. Gebiedend hief deze zijn
hand op en hij riep: „Halt! In naam
der wet, halt! Ho! Hu! Stop! Sta
stil!"
Smidje Verholen trapte op de rem
en vroeg verbaasd; „Wat is er van
je dienst?"
De hoofdagent kuchte eens streng
en zei: „Er is een heleboel van m'n
diénst! Jullie zijn een gevaar op de
weg. Dat rijdt maar raak en zwab
bert van links naar rechts!"
„Net as de regeringmom
pelde Sjaakie.
„Mond dicht!" beval P. Poppesnor,
„Jullie rijden zonder nummerbord.
Dat mag niet. En hebben jullie be
lasting voor deze wagen betaald?
En beschikken jullie over een rij
bewijs?"
„Nn .nee, 'n rijbewijs heb
ben we niet" zei smidje Verholen.
„Dat spijt me dan heel erg voor
jullie, want nu moet ik jullie op
schrijven", zei Poppesnor, en hij
vond zich zelf vreselijk gewichtig,
want het was in geen jaren voorge
komen dat hij een automobilist had
kunnen bekeuren.
„Hoe is je naam?" vroeg hij ferm.
„Stel je niet zo an, veldwachter",
zei Sjaakie Yzermeier. „Jij zal niet
wete datte wij Verhole en Yzer
meier benne, de direkteure van de
HOLSJAK-fabrieke".
„Ja, dat weet ik ook wel", ant
woordde Poppesnor. „Maar als een
agent iemand bekeurt, dan moet hij
vragen, hoe is je naam. Dat staat in
de eerste les van m'n politieboekje".
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
ROMAN VAN EEN
KANTOORBEDIENDE
door Jan van Maasdorp
2)
„De moderne maatschappij is
hard, meneer De Hoog. Wij u
en ik mogen ons gelukkig prij
zen, dat wij nog net in staat wer
den geacht het nieuwe te begrij
pen en te aanvaarden. Vreesman
was een jaar of twintig te vroeg
geboren, die kon het niet."
Meneer De Hoog knikte weer en
maakte een leeg gebaar. De oude
Vreesman had zijn nederlaag en
smaad niet lang overleefd na
zijn ontslag was hij vrij spoedig
overleden.
Meneer van Drunen stond op
het kwartier was om. „Kom, ik ga
gauw aan de slag, er ligt een berg
post van jewelste. U werkt vandaag
niet, ik heb de dag voor u inge
deeld vanmiddag breng ik u
met mijn wagen naar het hoofdkan
toor om door mister Harrison te
worden gefeliciteerd. Nog een jaar
tje, dan hebt u uw eigen wagen.
Hoort erbij met de vooruitgang van
de techniek, nietwaar? Hier, ver
geet de Klaroen niet met uw foto.
Het wordt nog een drukke dag voor
u. So long".
Meneer de Hoog zit, enkele avon
den daarna, op een avond, alleen
thuis in zijn zitkamer. Nora is met
Ans Kamphuis van het huis naast
hen, naar de bioscoop, Hansje slaapt
en Martha, het dienstmeisje, heeft
haar vrije avond.
Zo, veilig in eigen omgeving, ge
heel alleen, laat hij de davering der
gepasseerde dagen in de rust van
zijn home bezinken. Het was alles
verbijsterend geweest: na de huldi
ging op kantoor het feestje in eigen
kring met de Kamphuizen. Daar, te
genover hem, aan de wand, 't prach
tige schilderij van de Rotterdamse
haven en daar, de staande schemer
lamp, prijken de geschenken die
hem en zijn gezin blijvend zullen
doen herinneren aan die gedenk
waardige dag.
En toch waren het eigenlijk niet
die tastbare bewijzen van waarde
ring geweest die hem 't meest had
den getroffen. Neen, vooral de woor-
deii waren het geweest de ge
sproken en geschreven woorden. De
woorden op het blauwe lint in de
eerste plaats, waarmede mister Har
rison had willen verzinnebeelden d?
blauwe wimpel van de snelste sto
mer bij de A.T.C. Dat vertelde mis
ter Harrison later tijdens het diner
in een geestige speech. Overdreven
natuurlijk, maar toch geestig. En
dan de vele waarderende woorden
in het feestnummer van de A.T.C.
Klaroen. Een hele pagina aan hèm
gewijd, met zijn foto ernaast. Daar
aan had meneer Van Drunen na
tuurlijk ook zijn medewerking ver
leend. „Als eenvoudig bediende be
gonnen tegen matig salaris, door
vlijt, kennis en hard werken opge
klommen tot de plaats welke hij nu
bezet. Een voorbeeld voor de vele
jongeren bij de A.T.C.".
Hoe zo'n artikel in het personeels
blad tot stand kwam! Als je zoiets
van anderen las, lachte je er gemoe
delijk om. Och, waarom die man
ook niet eens met eer en roem over
ladenMaar nu was hijzelf
zo'n gewichtig personage.
Meneer De Hoog is opgestaan uit
zijn fauteuil en loopt nu met ge
bogen hoofd door de kamer, de han
den diep in de zakken gestoken.
Opeens blijft hij, als gefascineerd,
voor de wand staan, waar het ge
schenk van het gezamenlijk perso
neel hangt: de Haven van Rotter
dam. Prachtige geste was dat ge
weest van meneer Van Drunen, om
juist dit schilderij te kiezen. Niet
enkel uit kunstzinnig oogpunt, nee,
veeleer uit een oogpunt van fijnge
voeligheid niet van een chef, doch
van een vriend en medewerker. Ja,
juist dit schilderij, de Haven van
Rotterdam, had hem sterk ontroerd,
waarbij de andere stoffelijke blij
ken, als de mooie schemerlamp, in
het niet zonken. Meneer Van Dru
nen toch en hij zelf en niemand
anders wisten dat de woorden,
door meneer Van Drunen bij de ont
hulling van 't schilderij gesproken,
in werkelijkheid een veel diepere
betekenis hadden. „Als symbool van
de plaats waar u uw loopbaan bij
de maatschappij bent begonnen
in Rotterdam, waar het hoofdkan
toor bij de Haven gevestigd is".
Meneer Van Drunen toch kénde
zijn assistent, kende ook diens ver
leden, zijn afkomst de anderen
niet, ook niet mister Harrison. En
de bewondering en vriendschap voor
zijn assistent was bij meneer Van
Drunen juist om dat weten
oprecht.
Er gaat van dit schilderij, nu me
neer De Hoog daar zo geheel alleen
er tegenover staat, een wonderlijke
aantrekkingskracht uit een be
zieling, doch tevens iets van wee
moedige herinneringen. Want het
spreekt niet enkel tot hem door het
mozaïek van felle kleuren van zon,
lucht en water, die de kunstenaar
op zijn doek heeft getoverd. Neen,
aan dit schilderij is voor meneer De
Hoog geschiedenis verbonden. In
diezelfde Rotterdamse haven toch
kwamen en gingen niet alleen sche
pen ook mensen kwamen en gin
gen er. In diezelfde haven had ook
eens zijn vader geleefd en gewerkt
geploeterd en gestreden, zijn le
ven lang. In diezelfde haven was
ook hij ten onder gegaan.
Het is de zoon opeens of hij, te
midden uit het woelige water van de
havenstroom, het levensgrote beeld
van zijn vader ziet oprijzen. De ge
stalte bedekt nu het gehele doek,
zodat de andere dingen de sche
pen, de elevatoren, de kranen
aan die gestalte ondergeschikt wor
den. Daar staat hij, de vader, groot,
fors en sterk en ziet zijn zoon aan
met dezelfde ogen van destijds,
waarin de zoon de kameraadschap
leest, zoals hij die van zijn vader
heeft gekend. En dan is het de zoon
of hij ook de zware, sonore stem
van zijn vader hoort, als deze, be
wust van eigen onmacht, neerge
slagen in vergeefse strijd, zijn jong
ste zoon de bittere woorden toe
voegt: „Ik heb gewerkt in de haven
en ik heb er gevochten om mijn be
staan, maar ik heb de strijd verlo
ren. Zorg dat jij niet verliest, jong".
Als het gigantische beeld verdwe
nen is en meneer De Hoog het veel
kleurige doek weer voor zich ziet,
kijkt hij verbaasd rond zich heen
in de kamer. Dit is toch werkelijk
heid, denkt hij. Dit is mijn huis. Ja,
dit was zijn huis, het modern ge
meubileerde salon met bank en fau
teuils, de lichtkroon, duur tapijt, an
dere goede schilderijen. En de rest:
eetkamer, eigen kamer met bureau
en boekenkast, ruime en lichte
slaapkamer, kamertje voor 't dienst
meisje, badkamer en aparte kamer
voor zijn zoon. Zijn zoon! Die dat
alles, .deze luxe, heel gewoon vond,
het nonchalant aanvaardde als van
zelf sprekend. Bij zijn speelkame
raadjes in de Beukelaan bij de
Kampmannetjes, de buren en bij
Freddie, wiens pa generaal is, was
het nagenoeg precies eender. Niks
bijzonders, vond Hans de Hoog.
Hij loopt nu rusteloos heen en
weer van de zitkamer naar de
huiskamer terug en weer terug.
Met 'n niet te onderdrukken drang
blijft hij denken aan zijn verleden.
Maar waarom? Hij staat nu toch in
het heden, met beide benen erin ge
plant. Zijn positie, zijn succes, het
was alles zichtbaar en tastbaar.
(Wordt vervolgd)
