Na jaren van erbarmelijke huisves
ting nieuw riant schoolgebouw voor
R.K. Buitengewoon Lager Onderwijs
Smidje Verholen en de rare alchimist
t
Sprang-Capelle
f
1
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 11 NOV. 1963
2
„Dr. Broerenschool'
kosten ca. 1 miljoen gulden - volgende week in gebruik
VOLLEDIGE BEZETTING
VAN GROOT BELANG
Sprang
Korte berichten
i
HET
IN DE
LIJK
MAND
s)
Toen in 1937 in Waalwijk werd begonnen met het R.K. buitengewoon
lager onderwijs in het gebouw aan de Grotestraat tegenover de R.K.
Pastorie, werden meteen plannen gemaakt voor de bouw van 'n nieuw
en goed geoutilleerd schoolgebouw. Wie had toen durven veronderstel
len, dat het nog tot 1963 zou moeten duren voordat deze plannen zou
den kunnen worden verwezenlijkt. De tweede wereldoorlog heeft
vanzelfsprekend zeer vertragend gewerkt, maar tenslotte ligt die oor
log al bijna twee decennia achter ons. De hoofdinspecteur van het
buitengewoon lager onderwijs, de heer Frietstra, heeft het gebouw,
dat men nu eindelijk gaat verlaten, ooit het grootste crepeergeval in
Nederland genoemd. Maar nu is er een nieuw gebouw, een juweel op
het gebied van scholenbouw. Het staat aan de Taxandriaweg.
GESCHIEDENIS
De eerste besprekingen met be
trekking tot de oprichting van een
r.k. school voor buitengewoon lager
onderwijs dateren van 1934. Het
was de toenmalige pastoor Heeze-
mans van de parochie Sint Jan,
die plannen maakte om te komen
tot de stichting van een afzonder
lijke school voor minder begaafde
kinderen en voor imbecielen. Het
duurde nog tot 1937 voordat kon
worden gestart. De heel* C. J. van
Rooy werd benoemd tot hoofd van
de school en het leerlingenaantal
bedroeg 37. Het onderdak in het
huis aan de Grotestraat zou voor
lopig zijn. In 1961 vierde de school
en haar schoolhoofd het zilveren ju
bileum, nog in dat „voorlopige" ge
bouw. Het moest nog tot augustus
1961 duren, voordat de eerste steen
kon worden gelegd voor het thans
in gebruik te nemen gebouw.
Het schoolbestuur spreekt van 'n
lijdensweg, die is afgelegd, want
talloos waren de keren, dat plan
nen werden ingediend, die als af
gekeurd werden terugontvangen.
De omstandigheden, waaronder 't
onderwijzend personeel al die ja
ren heeft moeten werken, waren al
lerminst aantrekkelijk. Ook voor de
leerlingen moet het niet aangenaam
geweest zijn, in een dergelijk ge
bouw school te gaan. Maar geluk
kig is nu dan een einde gekomen
aan deze noodtoestand.
KOSTEN CIRCA 1.000.000.-
Het nieuwe gebouw, waarvan de
kosten ongeveer 1 miljoen gulden
bedragen, is gebouwd door de ge
meente Waalwijk. De heer J. Kob
ben, directeur van gemeentewer
ken, met zijn staf van medewerkers,
is er de architect van. Het aanne
mersbedrijf F. Couwenbergh uit
Waalwijk heeft het gebouw opge
trokken. Er zijn 10 klaslokalen in,
die in het totaal plaats geven aan
140 tot 150 leerlingen. Daarnaast is
ruime gelegenheid voor recreatie,
handenarbeid, lichamelijke vorming,
huishoudelijke vorming enz.
Wij waren in de gelegenheid het
schoolgebouw kort voor de inge
bruikname te bezichtigen. Het is
iets zeer bijzonders: ruim, licht, so-
lied en uitermate goed geoutilleerd.
Men heeft uitsluitend gebruik ge
maakt van de beste materialen. In
het keukenlokaal staan vijf volle
dige aanrechten met de modernste
kookapparaten, een provisiekast, er
is een z.g. waslokaal, waar de leer
lingen vertrouwd worden gemaakt
met electrische wasmachines en
centrifuges; naast de huishoudklas
is een huiskamer ingericht, die ge
heel door de leerlingen dient te
worden verzorgd. Men leert daar 't
dekken van de tafel, men gebruikt
daar de eigen brouwsels uit de keu
ken op een manier zoals het be
hoort. Het prachtige gymnastieklo
kaal voldoet aan de modernste eisen
en bevat een volledige gymnastiek-
inrichting. De ronde uitbouw aan
de westelijke vleugel van het 112
meter lange gebouw zal dienst doen
als overblijflokaal; ze is tevens ge
schikt voor gebruik als filmlokaal.
In het handwerklokaal staan trap
en electrische naaimachines; de
meisjes zullen beide typen moeten
leren gebruiken, 't Handaarbeidslo-
kaal was nog niet volledig ingericht
maar ook daaraan zal straks niets
mankeren.
STICHTINGSBESTUUR
UITGEBREID
Op initiatief van deken dr. v. d.
Hurk is onlangs het stichtingsbe
stuur uitgebreid met leden, die niet
allen uit Waalwijk afkomstig zijn.
Men is hiertoe overgegaan om te
accentueren, dat de school een
streekschool is.
Dit stichtingsbestuur is thans als
volgt samengesteld. Dr. B. J. R. van
den Hurk uit Waalwijk, voorzitter,
J. A. Swarts, Waalwijk, secretaris,
C. J. van Steenderen, Waalwijk,
penningmeester. De andere be
stuursleden zijn J. C. B. Annegarn
uit Kaatsheuvel, J. J. Bergman uit
Waalwijk, die tevens waarnemend
voorzitter is, Mej. A. Bos uit Dru-
nen, mevr. J. Rombouts-Vaarten,
Waspik, dokter A. E. N. de Vries,
Loon op Zand.
MEDEWERKING VAN DE
OUDERS
Het zal de taak van 't stichtings
bestuur zijn te bevorderen, dat de
nieuwe school volledig wordt bezet.
De school heeft thans ca. 100 leer
lingen; er kunnen er ongeveer 150
geplaatst worden. Men kan dus
spreken van een onderbevolking,
enerzijds, omdat het gebouw plaats
biedt aan veel meer leerlingen, an
derzijds, omdat nog te veel leerlin
gen, die in aanmerking komen om
buitengewoon lager onderwijs te
volgen, op de scholen zitten voor
gewoon lager onderwijs. Als men
voor Waalwijk en zijn omgeving,
waar ca. 7000 leerplichtige kinde
ren wonen, het landelijke percenta
ge debielen aanhoudt van 2,5 tot
3 percent, dan zou dit betekenen,
dat ca. 70 jongens en meisjes onder
wijs volgen, waartoe zij eigenlijk
niet in staat zijn. Het spreekt van
zelf, dat dit niet in het voordeel is
van die betreffende jongens en
meisjes. Men kan zich voorstellen,
dat ouders hun kinderen niet graag
naar een school voor buitengewoon
lager onderwijs sturen, maar zij
dienen toch die kinderen dat onder
wijs te laten volgen, waarvoor zij
in aanmerking komen. Zij bewijzen
dan op de eerste plaats een grote
dienst aan hun kinderen, en op de
tweede plaats aan het onderwijs in
het algemeen.
NIEUWE NAAM:
„DR. BROERENSCHOOL"
Het stichtingsbestuur is de me
ning toegedaan, dat de naam van de
school 'n beletsel kan vormen voor
ouders om hun kinderen naar een
school voor buitengewoon lager on
derwijs te sturen: de afkorting BLO
heeft nu eenmaal, zij het ten on
rechte een ongunstige klank gekre
gen. Het bestuur heeft daarom ge
meend, voortaan niet meer te moe
ten spreken van R.K. Don Bosco-
school voor BLO, maar van de „Dr.
Broerenschool".
Dr. Broeren, die onlangs plotse
ling overleed, was inspecteur van 't
buitengewoon lager onderwijs. Hij
heeft zeer veel gedaan voor de tot
standkoming van 't nieuwe school
gebouw in Waalwijk. Dr. Broeren
heeft zich gedurende zijn leven bij
zonder ingespannen voor 't zwak
zinnige kind in Nederland. Mevr.
Broeren heeft toestemming ver
leend tot het geven van de naam
van haar man aan de nieuwe school.
De nieuwe school bevat twee vol
ledig gescheiden afdelingen: een
voor imbecielen en een voor debie
len. De afdeling imbecielen zal de
naam Don Boscoschool blijven dra
gen.
Het stichtingsbestuur ziet als mo
gelijkheid tot de oplossing van het
„bevolkingsprobleem" van de school
een nauwe samenwerking met an
dere schoolbesturen, met de school-
artsendienst en met schoolpsycho
logen, naast uiteraard de volledige
medewerking van de ouders.
Wil de school bovendien 'n lonen
de exploitatie krijgen, dan zal het
ook nodig zijn, dat de vergoeding,
die het schoolbestuur thans per
leerling ontvangt om de exploita
tie-kosten te bestrijden, aanmerke
lijk wordt verhoogd.
Het bestuur hoopt dan ook, dat een
verzoek om hogere vergoeding in
welwillende overweging zal worden
genomen, niet alleen door de ge
meente Waalwijk, maar ook door de
omliggende gemeenten, die liggen
in het rayon, waarvoor de nieuwe
school bestemd is. Dat zijn de ge
meenten Drunen, Vlijmen, Loon op
Zand, Waspik en Raamsdonk.
INZEGENING UITGESTELD
A.s. maandag, 13 november, zal
de nieuwe school door haar leer
krachten en door de 102 leerlingen
in gebruik worden genomen. Het
zal een vreugde zijn voor allen. De
plechtige inzegening is in verband
met de ziekte van de voorzitter van
het schoolbestuur, deken dr. van
den Hurk, tot een nader te bepalen
datum uitgesteld.
Het ligt in de bedoeling van het
schoolbestuur om de belangstellen
den in de gelegenheid te stellen de
nieuwe school te bezichtigen. Wan
neer dat zal kunnen plaats hebben,
wordt nog bekend gemaakt.
zijn pupillen zich eindelijk gewonnen geven.
Het resultaat schijnt aanvankelijk averechts
te zijn, want de lieverdjes komen in opstand
tegen de tyrannieke onderwijzers en maken
er in de school zo'n puinhoop van, dat Saun
ders gedwongen wordt zijn ontslag te ne
men. Dan riskeert hij de krachttoer om te
weten of ook zijn methode is mislukt: staan
de tegenover de nog opgewonden troep,
roept hij: „Wie vóór mij is, komt nu naast
me staan" Een poos verroert zich niemand.
De filmbeelden tonen de zware innerlijke
strijd die deze misdeelden doormaken. En
niet zonder ontroering ziet men dan hoe de
een na de ander bewijst dat meester Saun
ders niet voor niets in hun betere ik heeft
geloofd.
CHR. METAALBEWERKERS
AFD. SPRANG-CAPELLE.
Bovengenoemde afdeling ontving dezer
dagen van het hoofdbestuur het droeve be
richt dat de districtsbestuurder van de bond
voor het zuiden, de heer F. van Tuijn te
Eindhoven, na een ernstig verkeersongeval
op 31 oktober bij Son, op 7 november in de
ouderdom van 41 jaar aan de gevolgen is
overleden. Met verslagenheid werd door de
afdleling van dit bericht kennis genomen,
want de heer van Tuijn was hier niet alleen
voor de afdeling van de Chr. Metaalbond,
maar ook voor de plaatselijke centrale, de
Chr. Besturenbond geen onbekende; voor
beide genoemde instanties trad hij meerma
len als spreker op en toonde hij zich een be
kwaam en toegewijd bestuurder, die in deze
kringen zeker zal worden gemist.
CHR. FILMACTIE
AFD. SPRANG-CAPELLE.
Vanwege de afdeling Sprang-Capelle van
de Chr. Filmactie zal a.s. donderdag 14 no
vember, des avonds half 8, in de zaal ach
ter de Geref. Kerk aan het Bruggetje, weer
een filmavond worden verzorgd, waarbij als
hoofdfilm zal worden vertoond: „Spaar de
roede", of „De held van 2 b", die het leven
van een onderwijzer op een Londense school
in beeld brengt. Om de bezoekers in kennis
te brengen met de inhoud van deze rol
prent, menen wij niet beter te kunnen doen
dan hieronder weer te geven wat „De Rot
terdammer" hierover schreef
„De held van 2 b" is een boeiende, soms
aangrijpende, maar ook met humor door
trokken sociaal-maatschappelijke schets van
de „lieverdjes" uit de sloppen in het Lon
dense East-End. Het milieu heeft deze kin
deren recalcitrant gemaakt. Bij de gering
ste aanleiding laten zij zich opzwepen door
primitieve instincten, waarvan haat en
sexuele ongeremdheid de meeste conflicten
veroorzaken. De kinderen hebben boven
dien het ongeluk in hun naargeestige mid
deleeuwse school te worden beschouwd als
wilde dieren.
Minstens zo schokkend als de mentaliteit
van de vrijgevochten jongens en meisjes is
de geestesgesteldheid van de schoolleiding
voor ie de jeugd slechts een vijandige horde
is, die je met ranseen onder de knie moet
houden. Van onderwijs is nauwelijks sprake
en een beetje liefde of begrip komt er niet
aan te pas.
John Saunders, een nieuwe leerkracht,
probeert het fatale dwangsysteem te door
breken. Hoewel de kinderen ook hem tot 't
uiterste tergen, blijkt Saunders een echte
„meester" te zijn, aan wie de meeste van
OPENING VISWINKEL H. RIJSDIJK.
Vrijdagmiddag werd de nieuwe viswinkel
van de heer H. Rijsdijk, v. d. Duinstraat 13,
door burgemeester M. van Prooijen, offi
cieel geopend. De burgemeester feliciteerde
de heer Rijsdijk en zijn echtgenote daarbij
van harte met deze mooie nieuwe winkel,
die hij een aanwinst voor onze gemeente
noemde.
Er bestond reeds vrijdag na de opening,
alsmede zaterdag, zowel van de zijde van
grossiers en leveranciers, als van het pu
bliek grote belangstelling en de fam. Rijs
dijk mocht van alle zijden veel medeleven
met de opening van haar zaak ontvangen;
een 20-tal bloemstukken en planten werden
aangeboden, waaronder van het gemeente
bestuur en van grossiers en leveranciers.
De verbouwing van de winkel, voor wat
betreft het metsel- en timmerwerk is geheel
door familieleden uitgevoerd en ziet er in
één woord keurig en verzorgd uit, waarbij
o.m. niet minder dan 85 vierkante meter
tegels gezet werden in winkel en bakkerij
achter het winkelpand; dit laatste voorkomt
de hinderlijke baklucht in de winkel, die
verder door de schilders v. d. Schans en
de Groot in frisse lichte tinten werd ge
verfd en door de fa. H. Raamsteijn van
een TL-verlichting werd voorzien.
De winkel is geheel volgens de eisen des
tijds ingericht en bevat o.m. een diepvries
installatie, waarin de vers van de afslag te
IJmuiden aangevoerde vis wordt bewaard,
zodat steeds alle soorten verse zeevis ver
krijgbaar zijn, terijl door de eigen bakkerij
wordt gezorgd voor vers gebakken soorten
vis op ieder uur van de dag.
De winkel bevat naast een etalage, waar
in o.m. een zwaardvis en een jonge haai
prijkten, vitrines voor alle soorten vis in
blik, groentenconserven enz.
In de bakkerij is ook een grote ijskast
aanwezig, zodat met recht kan worden ge
zegd dat Rijsdijk's Vishandel geheel modern
is ingericht en wij wensen de ondernemer
dan ook gaarne alle succes toe.
VOETBALVERENIGING NEO.
J.l. vrijdagavond hield de voetbalvereni
ging NEO haar jaarvergadering in het club
lokaal café Trompen. Om pl.m. kwart over
acht opende de voorzitter, de heer Tj. Heij
met aen welkomstwoord de vergadering.
Daarna volgden de jaarverslagen van secre
taris en penningmeester, die op keurige wij
ze waren verzorgd en een duidelijk beeld
gaven van de toestand der vereniging.
Bij de bestuursverkiezing werden de he
ren B. Bax, B. Spierings, A. Bax, W. van
Beek en M. van Vuuren met algemene stem
men herkozen; de elftalcommissie werd
eveneens herkozen met toevoeging van dhr.
J. Snijders.
Bij de rondvraag werden verschillende
vragen gesteld, die naar genoegen werden
beantwoord. Het was een geslaagde jaar
vergadering.
Folk je en Tjitske de Vries uit
Bergum, de vroegere Siameese twee
ling (indertijd met gunstig gevolg ge
opereerd, zijn gisteren gezond en wel
10 jaar geworden.
- Een 27-jarige arbeider heeft
bekend de moord gepleegd te hebben
op mevrouw Pienstra te Nes bij Ak-
krum en daarna de boerderij in brand
te hebben gestoken, nadat hij f 500
van haar had ontvangen. Maar hij
werd, zoals hij zei, toen ze hem toe
riep; „daar zult ge meer van horen",
kwaad en toen heeft hij haar ge
wurgd.
- Prof Oud is zaterdag gehuldigd
en benoemd tot Minister van Staat.
- In Japan zijn bij een ontplof
fing in een mijn, 600 meter onder de
grond, 465 mensen gedood.
Terzelfder tijd liepen in Japan drie
treinen op elkaar, waarbij 169 doden
waren.
STUDIO AVAN
49. Knarsend en piepend hield de
bus halt en smidje Verholen vroeg:
„Gaat U naar de stad?" „Natuur
lijk," antwoordde de chauffeur.
„Waar zouden de laatste bussen in
dit verlaten oord ergens anders
heengaan?" „Dan rij ik mee,"
lachte de smid, stapte in en kocht
een kaartje. Even later zat hij naast
een knikkebollend en eerzaam per
soon, die niet erg spraakzaam was.
Deze legde na een poosje zijn hoofd
zuchtend tegen de schouder van de
smid, blijkbaar menend, dat gedeel
de slaap dubbele slaap was. Maar
wie nu zou menen, dat de smid
hiervan in slaap zou sukkelen, die
heeft het mis. Hij begon ingespan
nen na te denken over die geheim
zinnige geschiedenis van de Zwarte
Kludde, van het oude kasteel en
de rare alchimist. „Hoe moet dat
nu?" vroeg hij zich af. „Ik had de
alchimist beloofd, dat ik hem weer
zou komen opzoeken. Doch dank zij
een nare samenloop van allerlei
droevige omstandigheden ziet die
geleerde professor Nosco mij nu
voor de Kludde aan. Ik ben uit de
gevangenis ontvlucht en kan dus
onmogelijk teruggaan als smidje
Verholen. Iedereen zou me immers
dadelijk herkennen, en me met de
vinger nawijzen Nee, nee, voor
lopig kan ik me niet in de buurt
van het Knekelwoud wagen. Ten
minste niet in de gedaante van
smidje Verholen. Maar. ja! Dat
is het! Ik héb het!" Blij met zijn
idéé sloeg de smid vol vreugde zijn
handen in elkaar. Maar daarop had
die slaperige persoon op zijn schou
der niet gerekend, zodat hij van z'n
zetel schoof en op de grond beland
de. Dat hij daarvan wakker schrok
spreekt wel vanzelf en hij vroeg
met een dwaas stemmetje: „Hè?
Watte? Is er een bom ontploft? Of
heeft us Abe een gooi gemaakt?"
„Welnee," lachte de smid. „Ik
zei alleen maar dat ik het had. En
dat betekent, dat ik weet wat ik
'moet gaan doen." „En ik weet
ook wat jullie moeten gaan doen,"
zei de chauffeur, zich omdraaiend.
„We zijn aan het eindpunt. Dus pul-
lie moeten er uit. Goeienacht en
wel te rusten."
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door George Bagby
Die steken van de Staatspolitie ho
ren eigenlijk slecht bij deze tijd. Ze
hebben iets Napoleontisch en ze doen
je aan de Carmen denken. Eigenlijk
moesten ze er nogal komisch uitzien,
zo boven op die zelfvoldane, slape
rige gezichten van de Guardia Civil
ze moesten eigenlijk leuk lijken, maar
zo is het niét; Ze maken een lelijke
barse indruk en op die namiddag
maakten ze me wild. Ze hoorden zo
echt bij wat ik die middag in de „Kei
ler" had meegemaakt.
Noem het Pruisendom of Nazisme
of wat u wilt, maar stel het u maar
eens echt voor en dan zult u begrij
pen wat ik bedoel. Ze maakten me
gewoonweg beroerd.
Ik had een probleem op te lossen
en ik had tijd nodig om er nuchter en
klaar over te denken. En je kunt nu
eenmaal niet nuchter en helder den
ken als je drie-, viermaal per minuut
uit je humeur wordt gebracht. Ik
moest nadenken. Nadenken over Sal
ly White en David Horsham en over
mezelf. Ik wil helemaal niet beweren
dat ik ongerust was over mijn toe
stand. En zeker was ik niet bang.
Maar ik voelde me een dwaas. Dat
irriteerde me. Het ergste was - en
dat is altijd als je geïrriteerd bent -
dat ik maar niets kon bedenken zon
der nog meer op een dwaas te lijken.
Daarover was ik het al spoedig met
mezelf eens geworden, maar deson
danks had ik er helemaal geen zin in
om de zaak verder maar te laten va
ren.
Ik mompelde zelfs in mezelf, ter
wijl ik daar zo voortwandelde. „Je
kan jezelf nog erger voelen dan een
dwaas."
Daar kwam het allemaal op neer. Ik
had Horshams naam en adres. Als ik
een vént was, dan ging ik hem op
zoeken. En wat dan? Hij had zelf een
aantal mogelijkheden opgesomd. Ik
kon m'n excuus maken, of - als ik
daar meer zin in had kon ik het
uitvechten. Het was natuurlijk onmo
gelijk mijn excuus te gaan aanbieden.
Het idee alleen maakte me woest en
ik begreep dat ik als ik er maar
lang genoeg over dacht uiteinde
lijk naar de „Florida" zou gaan om
alles uit te vechten.
Ik trachtte me mijn bezoek aan
Horsham voor te stellen Ik zou pro
beren hem alles uit te leggen. Ik kon
hem zeggen dat ik een Amerikaan
was, en dat ik heel wat meer onder
vinding had van Amerikaanse vrou
wen die een trip naar Europa maken
dan hij in de verste verte kon hebben.
Ik kon hem vertellen hoe gemakkelijk
te huilen. Hoe geneigd ze zijn alles
maar luchthartig op te vatten, hoe ze
denken buitenslands alles maar te
gen doen.
Ik kon zelfs uitleggen hoe flauw
de Amerikaanse lolletjes zijn. Ik was
er niet zeker van of ik hem kon ver
klaren hoe vooral dat speciaal soort
zuidelijke vrouwen er behagen in
schept moeilijkheden te veroorzaken
door hun ijdelheid, die groeit als er
mannen om haar willen vechten.
Het was wel duidelijk dat David
Horsham er geen woord van zou ge
loven, of minstens niet dat dit alles
ook op Sally White zou kunnen
6laan. Wat voor bewijs kon ik aan
voeren? Hij zou heus haar tas niet
gaan nasnuffelen voor dat oestermes.
Hij zou het haar niet eens vragen.
Daar was hij teveel heer voor.
Ik mompelde geringschattend over
zulk soort heren, maar ik hoefde me
zelf niets wijs te maken. Ik wist hoe
het zou aflopen. Ik zag mezelf al be
zig dat alles op te dissen, voor zover
hij daar tenminste nog naar zou wil
len luisteren. Op een bepaald ogen
blik zou hij zich gedrongen voelen me
een opstopper op mijn neus te verko
pen en dan zou ik me weer verplicht
voelen bij hem hetzelfde te doen.
Ik probeerde mezelf al maar in te
prenten dat het geen enkele zin had
door te gaan met zo'n onzinnige zaak,
die alleen nog maar onzinniger kon
worden. Maar steeds probeerde ik me
voor te houden dat ik niet bang was
voor David Horsham.
Ik had eigenlijk niets bijzonders te
doen in mijn hotel op dat uur van de
dag, maar hoe gaat het? Je loopt
maar zo'n beetje doelloos rond en dan
kom je opeens tot de ontdekking dat
je gewoontegetrouw de weg naar huis
hebt ingeslagen. Maar eigenlijk deed
ik dat weer niet. Het hotel waar ik
logeerde was juist aan de andere kant
van de Plaza Espana, en aangezien
het hotel vlak naast een geweldig
groot bioscooptheater van diezelfde
naam lag, kon ik het moeilijk mis
sen.
En tóch liep ik het voorbij, maar
dat was eigenlijk onbewust. Ik liep er
gewoon langs en liep verder naar het
kruispunt van José Antonio en de
Plaza Callao. Onbewust moet ik ge
wacht hebben tot de verkeerslichten
op veilig stonden, want ik herinner
me helemaal niet hoe ik aan de over
kant ben gekomen. Er zijn heel wat
beroerde kruispunten op de wereld
en ook Madrid is er niet vrij van;
maar de Plaza Callao, met zijn twee
verkeersagenten, zijn verkeerslichten
en de wilde alarmschei als de lichten
veranderen is toch wel een van de be
roerdste.
Hoe dan ook het eerste wat ik
ontdekte was dat ik overgestoken was
en dat ik vlak voor hotel Florida
stond, terwijl heel Madrid, naar het
me toescheen, langs me heen draafde.
Vraag me niet waarom ik niet naar
binnen ging om naar Horsham te vra
gen. Ik geef toe dat het niet zo erg
plezierig geweest zou zijn, maar het
is ook niet alles zo voor iemands hotel
te staan kijken met een woedend ge
zicht.
Enfin, dat deed ik in feite; mis
schien trachtte ik tot een besluit te
komen omtrent wat ik moest doen,
maar dat geloof ik niet eens. Ik ge
loof dat ik me alleen maar een beetje
stond op te warmen...
Ik denk dat het jochie er de hele
tijd al aanwezig was geweest. Doch
ik was me pas van hem bewust toen
een toerist in een van die moderne
overhemden stilletjes achter hem aan
kwam en hem bij z'n kraag greep. Er
was heel wat gebeurd voordat ik me
iets begon te realiseren.
Het was een grote kerel, die
toerist, en hij had het ventje behoor
lijk beet. Het jochie was als zovelen
van zijn slag klein en magertjes, en
lenig, zoals al die jongens zijn, maar
hij had - evenals zo velen van die
jongens - een vaalgrauwe gelaats-
Ideur. Die gespierde lenigheid krij
gen ze omdat ze van hun handigheid
moeten leven. Dat vaalgrauwe komt
door ondervoeding.
De jongen kronkelde zich in de
greep van de toerist, maar de man
hield vast en schreeuwde tegen hem.
Hij schold hem uit voor dief. Deze
keer, vloekte hij, zou hij hem niet
ontsnappen. Hij zou er wel voor zor
gen dat de jongen nu in de gevange
nis terecht kwam. Dat zou hem wel
leren, schreeuwde hij.
Het lag me reeds op m'n lippen de
man te vragen of hij wel eens de bin
nenkant had gezien van een Spaanse
gevangenis. Zelfs bij ons in Amerika
moet ik nog de eerste gevangenis zien
die eruit ziet als een opvoedingsin
stituut. Maar over Spaanse gevange
nissen wil ik het liever niet hebben.
Er zijn er een heel stel en ze zijn
groot; hun reputatie is allesbehalve
goed.
(Wordt vervolgd)
