207,
li
Groot Jubileum Biljarttournooi
S mi die Verholen en de rare alchimist
CULTUREEL CENTRUM in Loon
op Zand wordt werkelijkheid
Ogen vragen brillen
van STASSAR
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 17 FEBRUARI 1964
2
Nederland telde op
1 januari 1964 12.041.000
inwoners
Geen belasting
verlaging
Kerkenbouw
korting
K.O.T. organiseert ter gelegenheid
van 10-jarig bestaan
feuilleton
HET LIJK
IN DE MAND
Het is onnodig te zeggen, dat de structuur van een dorp vandaag aan de dag
sterk gewijzigd wordt, dit ondervinden we dagelijks, hetzij in de economie, de
maatschappelijke toestand of in het culturele leven in de uitgebreidste zin,
Groot en klein komen dagelijks voor veranderde tijden te staan. We bepalen ons
hier tot de jeugdvorming in het dorpsleven van Loonopzand, met als middel
punt het Parochiehuis aan de Van Rijckevorselstraat. In vroeger tijden is hier
veel geschied wat de Loonse jeugd aangaat, maar nu is men ér niet meer mee
tevreden om eenmaal in een seizoen naar een toneel-uitvoering te gaan kijken.
Thans vraagt zo'n huis, dat voor de gehele gemeenschap is geplaatst, en waar
iedereen eigenlijk van moet profiteren meer dan dat oude. De jeugd van nu
beseft al langer hoe méér, dat de ontwikkeling en ontspanning in andere za
ken moet worden gezocht. Het patronaatssysteem van kaarten, dammen is voor
bij. Intensie werkt de jeugd en de ouderen onder hen naar iets moderner en
meer verantwoord is. Men wil vooruit! En door de veranderde omstandigheden
gaat Loonopzand met zijn tijd mee. Een verbouwing van het parochiehuis -
van Pastoor Schoenmakers - zal medewerken .an de aanpassing van de Loon
se jeugd voor ontspanning en voor culturele doeleinden.
PERSOONLIJK EN PARTICULIER
INITIATIEF.
Het oude patronaat is eigendom geweest
van de parochie, maar door de zeer zware
druk die op dit gebouw rustte kon kape
laan Smulders reeds in het jaar 1961 plan
nen maken om tot een andere regeling te
komen. De jeugd-verenigingen hadden toen
ook al weinig interesse in het gebouw, dat
danig aan een restauratie toe was, zodat
een investering eigenlijk niets anders was,
dan geld spenderen aan een bodemloze put.
Het werd op een andere manier gepro
beerd. De Kapelaan heeft met een z.g.
bouwcommissie er toch iets van gemaakt.
Juist dit punt was van belang, nu er per
soonlijk initiatief kwam, want daar had oud-
burgemeester Van der Heijden oren voor.
De Stichting Jeugdbelangen had naast het
particulier initiatief, er inmiddels ook al
heel veel voor gedaan. De toenmalige bouw
commissie had reeds een en ander met het
gemeentebestuur opgenomen met het gevolg,
dat na heel veel strubbelingen - want het
bisdom moest hierin ook haar beslissing ge
ven - door de gemeente een lening werd
verstrekt voor de aankoop van het gebouw
met daarnaast nog een lening voor de bouw
van een sporthal waaraan ook een dringende
behoefte was.
Uit de gevormde bouwcommissie is thans
een voorlopig bestuur gegroeid voor Het
Culturele Centrum, dat met de uitvoering
van de plannen is belast. Dit voorlopig be
stuur vormt tevens de Culturele Raad, die
'het culturele leven in Loonopzand op gang
zal brengen, daarom is een keuze gedaan uit
alle verenigingen en organisaties op dit ter
rein. Het doél zal worden het cultuurgoed
van Loonopzand te brengen aan onze eigen
gemeenschap, maar ook aan de buiten
Loonopzand wonenden. De volgende perso
nen hebben thans zitting in 'het Culturele
Centrum Kapelaan Heerkens en de heren
M. van Esch, J. Hamers, A. v. d. Velden
en J. Wiemer.
DE PLANNEN VOOR DE
NAASTE TOEKOMST.
Het Parochiehuis dat nu voortaan Cul
tureel Centrum zal gaan heten - zal nu
worden verbouwd. Het eerste komt de grote
zaal aan de beurt. Architect Hub. Prins uit
Kaatsheuvel heeft hier de leiding. Getracht
zal worden de grote zaal aan de passen
■tot een goede accoustieke zaal, waar het
mogelijk zal zijn alle muziekevenementen
uit te voeren om het geluid, waaraan zoveel
is gelegen, geen geweld aan te doen. Het
geheel zal een inrichting krijgen van een
klein theater, dat plaats 'biedt aan 400 per
sonen, waar ook alle accomodaties zullen
worden aangebracht voor toneeluitvoerin
gen. We denken hier aan goede kleedka
mers, garderobes, toneelruimten, etc. In
een speciale cabine wordt een modern bios
coopapparaat aangebracht. Kleinere zalen
bij deze zaal zuilen diverse verenigingen de
gelegenheid geven tot het houden van ver
gaderingen. Dit alles wordt uitgevoerd door
de fa. Van Hest alhier en het zal niet lang
meer duren eer met de verbouwing een
aanvang wordt gemaakt.
GROOT BELANG VOOR DE SPORT
EN OPVOEDING.
Naast en achter het oude patronaat ligt
nog terrein voor de bouw van de sporthal.
De gemeente en de Schoolinspectie doet
alles om hiér iets van te maken, dat meteen
aan alle mogelijke voorzieningen moet vol
doen. De scholen hebben nog geen gym
nastieklokalen, maar hier is een goede mo
gelijkheid om straks de jeugd datgene te
geven waaraan een groot gebrek is. Zeer
bedroevend was de lichamelijke opvoering
voor de jeugd, om maar niet te zeggen van
slecht. De verbouwing van de grote ge
hoorzaal van het Centrum is van belang,
maar een gymnastiekzaal is urgenter. Laten
we hopen, dat doe bouwvergunningen heel
spoedig los zullen komen.
Vermeldenswaard is nog, dat de ingang
van de sporthal komt aan de Willbrordus-
straat. De gymnastiekzaal zal het nieuwste
garnituur krijgen. Aan de voorzijde van de
hal komen de kleedkamers en douchecellen,
men ziet dus dat alles in het werk gesteld
is hier iets te verwezenlijken wat er wezen
mag, maar wat voornamer is, wat dringend
nodig is.
HET LIGT AAN DE
LOONSE BEVOLKING.
Het Gemeentebestuur heeft tot nu toe
alles in het werk gesteld de realisering van
dit grote plan te concretiseren, en zal dat
blijven doen, mits van de zijde van de Loon
se bevolking ook de nodige medewerking
wordt gegeven. Het is de bedoeling dat elk
gezin straks lid van het Cultureel Centrum
zal worden. Hieraan twijfelt het voorlopig
bestuur niet, want getracht zal worden op
alle terreinen iets voor de jeugd te doen.
Voor elk kind en ook voor de volwasse
nen wordt straks iets geboden, waarnaar
reeds zo lang is uitgezien.
Burgemeestér van der Heijden heeft met
de beide kapelaans Smulders en (de hui
dige) Heerkens, al bergen werk verzet. Als
burgemeester Van Erp hun werk overneemt
of stimuleert, dan zal het project Cultureel
Centrum binnen 1964 zijn verwezenlijkt.
Want de bedoeling is het, dat nog dit jaar
het kleine theater zal worden ingebruik ge
nomen. Van het tegenwoordige gemeente
bestuur gaat echter een goede stimulans
uit.
VOLWAARDIG.
Getracht is naar een volwaardig cultureel
centrum, dat alles opvangt en doet om de
cultuur over het Brabantse land té doen
uitwaaien.
'Mogen de plannen naar wens verlopen.
Iedere inwoner is vanzelfsprekend benieuwd
en dit is niet chauvinistisch. Met trots ziet.
iedereen uit naar wat al zo lang op het
Loonse verlangdijstje is geplaatst.
gen voor het stichten van permanente
kerk- of bezinningsgebouwen. De
premie bedraagt 30 percent van de
bouwkosten, de grondkosten en de
inventariskosten, voor zover die op
grond van de wet als stichtingskosten
kunnen worden aanvaard. De premie
regeling geldt niet voor vervanging
of uitbreiding van bestaande gebou
wen.
Blijkens door het Centraal Bu
reau voor de Statistiek vastgestelde
voorlopige gegevens vermeerderde de
bevolking van ons land in het afge
lopen jaar met ruim 151-000 inwo
ners (tegen 168.000 in 1962).
Het geboorte-overschot was in '63
wat hoger dan in 1962 (154.000 te
gen 152.000), doch de buitenlandse
migratie bracht een aanmerkelijk la
ger vestigingsoverschot (8.000 tegen
17.000), terwijl de teruggave der
Het aantal levendgeborenen lag
eveneens iets hoger dan in 1962
(249.000 of 20,9 per 1.000 inwo
ners tegen 246.000 of 20,8 pro mil
le).
De sterfte was bijna 2.000 hoger
(ruim 95.000 of 8.0 per 1.000 in
woners tegen ruim 93.000 in 1962
of 7,9 promille), de inbegrepen zui
gelingensterfte (kinderen beneden 1
jaar is wederom iets gedeeld (14,5
per 1.000 levendgeborenen tegen
15,3 in 1962).
De emigratie naar de z.g. over
zeese emigratiegebieden en de immi
gratie uit die gebieden waren in '63
met elkaar in evenwicht (emigratie
zowel als immigratie ruim 11.000),
nadat het migratieverkeer met die ge
bieden in 1962 nog een vertreksaldo
opleverde van ruim 4.000. Voorts
heeft de migratie met de E.E.G.-
landen in 1963 een vertrekoverschot
opgeleverd van ruim 2.000 en die
met de Europese landen buiten de
E.E.G. een vestigingsoverschot van
ruim 3.500 personen.
De minister van Financiën, prof.
dr- H. Witteveen, heeft in de
Tweede Kamer verklaard, dat de con
juncturele situatie in de EEG-landen
zorgelijk is. Zojuist in ons land te
ruggekeerd van een belangrijke con
ferentie in Rome, zei de bewindsman
bij het loon- en prijsdebat, dat een
sterke inflatiegolf, begonnen in
Frankrijk en Italië, zich nu over ge
heel Europa voortplant. De minister
sprak hierover zijn ernstige veront
rusting uit. Hij bevestigdedat het
tekort op de Nederlandse betalings
balans voor he lopende jaar wordt ge
raamd op ongeveer 1 miljard gulden.
In de huidige situatie kan er dan ook
geen sprake zijn van belastingverla
ging, ofschoon de nu genomen maat
regelen van de regering in 1964 rond
240 miljoen gulden extra in de schat
kist zullen brengen. Minister Witte
veen zei, dat het wegnemen van de
progressiefactor in de loon- 'en in
komstenbelasting nodig kan zijn, zo-
Ontspanningszaal
Cultureel-Centrum
lOONOPZARD.
dra de binnenlandse vraag afneemt.
Daarom moet een wetsontwerp tot
verlaging van de belastingen geheel
gereed liggen en dus ook tijdig wor
den ingediend, uiteraard met 'n open
ingangsdatum. Wanneer een dergelijk
wetsontwerp komt, weigerde de mi
nister te zeggen.
Vanaf maandag treedt de Wet
Premie Kerkenbouw in werking, die
tot 1 maart 1971 de mogelijkheid
opent om een rijkspremie te verkrij-
;-V
BUDDEMEYER
chemisch reinigen.
grotestraat 95 waalwijk
grensgebieden aan west-Duitsland
(Etten en Tudderen) per 1 augustus
1963 een bevolkingsvermindering
heeft opgeleverd van ruim 10.000.
Het aantal in 1963 gesloten huwe
lijken lag zowel absoluut als relatief
iets hoger dan in 1962 (95.000 of
8,0 per 1.000 inwoners tegen 93.000
of 7,9 promille).
Binnenkort gaat de biljartvereniging "Krijt Op Tijd" (K.O.T.gevestigd in
café van Oorschot in Elshout, haar tienjarig bestaansfeest vieren. Het is begrij
pelijk dat de 22 leden van deze biljartvereniging - onder wie één vrouwelijk
lid, mej. Willy van Oorschot, - hebben besloten dit heugelijke feit niet zon
der meer voorbij te laten gaan. Zo kwam men op het idee om in maart een
groot jubileum-toumooi op het groene laken te organiseren, waaraan kan wor
den deelgenomen door viertallen, die spelen in de klasse A of C, in het district
Waalwijk en Den Bosch.
Afhankelijk van het aantal deelnemende viertallen, zal dit tournooi, dat ver
moedelijk zaterdag 21 maart wordt geopend, ongeveer acht weken duren. De
speeldagen zijn gepland op vrijdag en zaterdag.
SEDERT DRIE JAAR AANGE
SLOTEN BIJ K.N.B.B.
De biljartvereniging "Krijt Op Tijd" die
ongeveer drie jaar geleden, dank zij het
gelukkige initiatief van de heer J. van Don
gen, besloot in K.N.B.B.-vetband in het
district Waalwijk te gaan spelen, ontstond
uit een vriendenkring van biljartliefhebbers,
die iedere zondagmorgen bijeen waren om
serieus een balletje te stoten. In oktober
1954 werd door o.a. de heren J. van Don
gen, J. Jozen en A. de Roos, de vereniging
K.O.T. opgericht. In totaal 7 jaar lang
speelden de leden vriendschappelijke wed
strijden in onderling competitieverband.
Het groene laken met de twee witte en
een rode 'bal kreeg van de toegetreden leden
van meet of aan alle aandacht. Serieus leg
den de leden zich op het biljartspel toe, het
geen reeds in het eerste jaar na toetreding
tot de K.N.B.B. resulteerde in een kampi
oenschap in klasse D. Bij de kampioen
schappen in het gewest Brabant-Zeeland
wist de vereniging datzelfde jaar beslag te
leggen op een tweede plaats. Het tweede
jaar bereikte de heer A. Kölmans de titel
in het persoonlijk kampioenschap vierde
klas libre van het district met promotie naar
de derde klasse. De heer Kolmans is sedert
dien de ster van de vereniging gebleven.
Na zijn promotie 'bereikte hij het geweste
lijk kampioenschap en veroverde een vierde
plaats tijdens de nationale kampioenschap
pen. Onlangs wist hij beslag te leggen op
een tweede plaats in de derde klasse in de
strijd om het persoonlijk kampioenschap.
INSCHRIJVINGEN.
Inschrijvingen voor het jubileum biljart
tournooi kunnen tot en met deze week don
derdag gericht worden aan de secretaris van
de vereniging, de heer A. B. de Roos, Heus-
denseweg 20 A in Elshout.
Inschrijvingen kwamen reeds binnen van
viertallen uit Waalwijk en Haarsteeg.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
Arch. H.Brins
Ontwerpschets ontspanningszaal van het Culturele Centrum van Loon op Zand.
75. „Nu moet ge niet zoveel tege
lijk vragen," zei smidje Verholen.
„Ik heb U toch beloofd, dat ik U
zal laten delen in mijn kennis?
Welnu, vertel mij dan eerst, wat gij
zélf allemaal weet. Daarna zal ik
het ontbrekende zo goed mogelijk
aanvullen. Als ge me werkelijk al
les eerlijk en oprecht vertelt, dan
zal ik U meenemen uit het kasteel
om U een echte locomotief te tonen
die op stalen banen loop met wel
twintig wagons achter zich aan."
„Ja, dat zullen we doen!" juichte
de alchimist blij. „Vraeg maer op
macker! Ick sal U alles segghen wat
ick weet!" „Wel ehhm, hm,
begon de smid. „Hebt gij dan mis
schien eens een keer een gekke uit
vinding gedaan? Toen ge probeerde
goed te maken, hebt ge toen een
raar stofje ontdekt, dat de mensen
helemaal van inzicht doet veran
deren en dat ze doet denken, dat
lelijk mooi is en mooi lelijk?"
„Ghy syt toch werkelijck een duy-
sentconstghen knapsack!" prees de
rare alchimist. „Zo een stofeken
hebbe ick inderdaed eens uytge-
vonden! Het is een waetereken,
helder als kristal en gans sonder
smaek. Ick proefde er self van en
nauwelijcks hadde ick dat gedaen
of myne geest draede helemael om-
me. So vond ick byvoorbeeld, dat
swaefelsulphur-waeterstofsuur le-
cker roock. Nu ghy weet self wel
dattee vreeselyck naer rotte eieren
rieckt. Maer kom aen, gae mee
naer myn laboor beneden, opdat
ick U het malle waetereken toone.
Ick hebbe het in een fles gedaen en
weggeset. Wat sal men immers met
so'n raer waetereken aanvanghen?"
Samen liepen de twee geleerden
naar beneden en even later ston
den ze in een diepe kelder voor 'n
ouderwetse muurkast. „Wel hebbe
ick van myn leeven!" mopperde de
oude alchimist, zenuwachtig zoe
kend naar zijn fles. „Het waeter
eken is wegh!" riep hij uit. „Waer
en can het weesen!?" „Zoek
maar niet langer, waarde heer,"
antwoordde smidje Verholen. „Het
was natuurlijk uw mooie bediende
Vosmaer, die het wegnam. Was de
ze op de hoogte van de werking
van de stof?" „En of hij dat was,
de racker!" mopperde de alchimist.
„Hij heeft er self oock een proef-
cken van genomen.
7S
van „De Echo van het Zuiden"
door George Bagby
31
„Zo eenvoudig is 't nu ook weer
hiet," wierp ik tegen.
Toen klopte Horsham op de deur.
Schmitty deed open en terwijl hij
de jongeman fluisterend de nodige
instructies gaf, begroette ik hem
zo uitbundig en uitgebreid moge
lijk. Op 't laatst wist ik bijna niet
meer wat ik nog zeggen kon en ik
was blij toen ik merkte dat de
fluisterpartij een eind had geno
men. Toen nam de inspecteur mijn
taak over. Hij vroeg Horsham of
zijn financieel probleem al was op
gelost. Horsham had inderdaad
iemand van de ambassade kunnen
opsnorren, die hem beloofd had de
hple zaak de volgende morgen in
behandeling te nemen. Nu hem ver
boden was Madrid te verlaten gol
den de bepalingen voor vakantie
gangers niet meer, maar viel hij
onder de regels voor degenen die
noodzakelijke buitenlandse reizen
moesten maken, dus zakenlui en
zo.
We waren het er allen over eens
dat dit een redelijke regeling was,
en Schmitty schakelde over op het
kritieke onderwerp wie mij toch
wel een pakje had kunnen sturen.
„Ik heb al geprobeerd Bagby te
overreden de kolonel een lijstje te
geven van personen die daarvoor in
aanmerking zouden kunnen ko
men," zei hij.
„Zo eenvoudig is 't nu ook weer
niet," begon ik weer. „Ik moet toch
minstens die mensen eerst waar
schuwen dat ik hun namen aan de
politie doorgeef. Ze zouden zich
doodschrikken als ze niet wisten
waarover 't ging."
Horsham was het met me eens.
„Zo'n politie-onderzoek kan hier
wel eens behoorlijk ruw zijn."
„Ruw?" lachte de inspecteur.
„Nu overdrijf je toch. De kolonel
en ik werken hierin samen. Dan zal
het er heus niet zo ruw toegaan."
Horsham keek even onovertuigd
als ik me voelde.
„Ik weet het nog zo niet," zei ik.
„Het lijkt me toch maar het beste
die mensen eerst te waarschuwen."
„Je kunt nog iets beters doen,"
stelde de inspecteur voor. „Mor
genvroeg bel je al die mensen op.
Het enige dat je te zeggen hebt is
dat je een pakje gestuurd hebt ge
kregen en dat het kennelijk niet
voor jou is. Dan probeer je te ont
dekken wie je iets heeft willen
sturen. Als er dan iemand is die ja
zegt, vraag je hem naar de kerel
die het had moeten afleveren. Dan
vertel je dat aan de kolonel en dan
hoeven je vrienden er zelfs niet
aan te pas te komen."
„Maar dan zal ik toch eerst goed
moeten nadenken wie ik kan bel
len. Op het ogenblik zou ik zo maar
niet iemand weten."
Toen we het hotel uitgingen en
een taxi aanriepen waasrehuwde
Schmitty ons opnieuw. „Vertrouw
geen enkele taxichauffeur," zei hij.
„Ook daar kan de kolonel een hand
in hebben."
We keuvelden dus maar iets ter
wijl we naar het restaurant reden.
Ik had mijn oog laten vallen op de
Almirante, een aardige zaak, rus
tig en met een voortreffelijke keu
ken. Maar vooral de rust was een
voordeel: er draaiden daar niet ge
durig kellners om je heen.
Toen we er aankwamen was het
al laat zelfs voor Madrileense di
ner-begrippen. We hadden daarom
geen moeite een tafeltje te be
machtigen. In feite was alles nog
beter voor ons doel dan we gedacht
hadden: de Almirante heeft geen
grote zaal, maar kleinere vertrek
jes, met een tafeltje in lek der vier
hoeken. We konden een tafeltje
uitzoeken, want de drie andere wa
ren onbezet. We bestelden vlug en
we waren juist bezig ons op ons
gemak in ons hoekje te nestelen,
toen ik ging twijfelen of de Almi
rante wel de meest geschikte plaats
was geweest voor onze doeleinden.
Mijn vriend uit Texas Roscoe Webb
uit Dallas, wandelde binnen. De
ober nam hem op sleeptouw naar
een ander vertrekje, maar natuur
lijk moest hij ons ontdekken. Het
gevolg was dat hij ons kwam be
groeten.
Het wilde idee kwam bij me op
hem zo spoedig mogelijk weg te
krijgen door te beweren dat we
weer een belangrijke politie-confe-
rentie hadden belegd. Ik gaf ech
ter mijn plan op, omdat ik er niet
zo zeker van was dat ik David
Horsham kon voorstellen als een
of andere hoge piet van Scotland
Yard of iets dergelijks. Bovendien:
ik wist eigenlijk te weinig van de
man. Stel je voor dat hij eens in
contact kwam met kolonel Marti
nez en dat het dan uit zou komen
dat ik me voor een politieman had
uitgegeven. Ik besloot daarom maar
zo gewoon mogelijk te doen.
„Aha, daar is de vriendelijke se-
nor Webb uit Dallas," riep ik uit.
„Mijn complimenten, senor, voor
uw ondernemingsgeest. Gij Ameri
kanen," zo wendde ik me tot
Schmitty, „zijt waarlijk wonder
bare mensen. Duizenden Madrile-
nos hebben zelfs nog nooit van dit
plekje gehoord, maar Amerikanen
weten het al te vinden als ze nog
slechts een dag hier zijn. Een fijne
neus voor dergelijke uitgezochte
gelegenheden hebt u."
„Och, dat valt wel mee," zei
Webb nederig. „Je schiet maar een
taxichauffeur aan, die vertelt je
wel waar je goed kunt eten."
Inspecteur Schmidt hielp een
handje. „Dan zult u toch gauw moe
ten bestellen voordat ze de keuken
sluiten," zei hij.
Webb knipoogde. „Ik begrijp 't,"
zei hij. „Natuurlijk nog steeds be
zig met politie-aangelegenheden.
Okee, ik zal u niet storen. Ik zie u
nog wel eens." Hij liet zich door
de ober meenemen naar een ander
plekje en Schmitty en ik vertelden
Horsham iets over onze relaties met
de man uit Texas.
„Ik begreep al dat er een aardig
heidje achter zat," mompelde Hors
ham, en hij probeerde er vrolijk
bij te kijken. Dat lukte hem maar
half, want hij was kennelijk niet in
de stemming voor grapjes. Dat kon
me weinig schelen, want ik was 't
evenmin.
„Wat dat telefoneren betreft,
morgenochtend, opperde ik. „Hoe
leg ik dat aan? Vanuit een tele
fooncel?"
„Gewoon vanuit je kamer."
„Met de kans dat ze meeluiste
ren? Dan heeft de kolonel gelijk
alle namen en telefoonnummers!"
„Hij is verstandig genoeg ze niet
te gebruiken. Als we alles goed spe
len dan laten we hem in de waan
dat we niets vermoeden van afge
tapte telefoons en verborgen micro
foons. Zo gauw hij de mensen die
je opbelt lastig zou vallen, zou hij
zich blootgeven. We gaan juist zo
te werk, dat hij de indruk krijgt dat
zijn geheime maatregelen de moei
te waard zijn. Je moet gewoonweg
al je bevindingen openlijk aan hem
doorgeven. Het ergste wat hij kan
doen is die mensen te laten scha
duwen. Verder is hij voorlopig nog
machteloos."
Nu wendde Schmitty zich tot
Horsham. „Vertel nu eens wat er
aan scheelt," vroeg hij.
Horsham zuchtte. „Zeg me eens
wat ik moet doen, inspecteur,"
mompelde hij.
„Ik heb al tegen de kolonel ge
logen. Het leek me het beste en
ook nu zie ik nog niet in dat ik van
gedragslijn kan veranderen."
(wordt vervolgd)
