60 JAAR NIEUWE MAASMOND II (thans Bergsche Maas) P a Gemeenteraad Waalwijk Een stukje historie B. en W. vragen extra subsidie voor Waalwijks Jachfhoorncorps «Cornu Copiae 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 25 MEI 1964 2 DE MAM MET DE LUCIFER GROTESTRAAT 246 - WAALWIJK Donderdag was de grote dag, de dag ook voor onze lezers van het meeste belang, de opening van den Nieuwe Maasmond en de onthul ling van de gedenknaald. Na eene aubade der schoolkinderen vertrok H.M. naar Heusden. Wij zullen deze reis vanaf Den Bosch beginnen, en komen zoo res pectievelijk door de bezochte ge meenten, waar overal zeer mooie versieringen waren aangebracht, welke wij natuurlijk niet allen af zonderlijk zullen bespreken. Een hele weg door de stad éér we buiten waren en overal weer een massa geestdriftig gestemde Brabanders, door smalle stegen en breede straten en de Markt langs de buitensingel den Mayweg en dan 't spoor over. Toen lag de keiweg naar Vlij men en het omringende verre Bra- bantsche land voor ons, waarover met grote hevigheid de regenstorm gierde. Allen in den stoet werden doornat en telkens woeien hoeden en steeken af, soms in het water wat tot gevolg had dat telkens ge deelten van de stoet stokten om de hoofddeksels op het droge te la ten brengen. Op die wijze is de tocht van dezen dag naar Heusden en de dorpen waar de plechtigheden zonder enige wijziging doorgaan, feestelijk mislukt, niet door de schuld van de wachtenden, die druipnat door het lange wachten in de kletsende regen toch uiting gaven aan hun geestdrift. In weerwil van dit ongunstige weer bleef de Koningin voortdu rend in het open rijtuig zitten. We kwamen toen aan Deuteren, gemeente Cromvoirt. Over de weg was een groene eereboog gezet met het opschrift „Cromvoirts ingezete nen betuigen liefde en trouw aan het Vorstelijk Paar. Een meisje, de dochter van den burgemeester, in aardige Brabant- sche kleederdracht, kwam een bou quet aanbieden; haar vader be groette de Vorstelijke Gasten op Cromvoirts grondgebied en de harmonie van Helvoirt speelde Hun het volkslied toe. De mannen en vrouwen van Cromvoirt stonden er langs Öexi weg dicht bij den eereboog, op 'n voor Midden Brabant belangrijke plaats. Hier was eertijds de boer derij, waar in 1566 door Cornelis van Driest de eerste Hervormde Predikatie werd gehouden. Er was slechts enkele minuten oponthoud. Toen reden we verder de ruwe keiweg en dan plots sterk rechtsaf een sterk hellende grintlaan naar Vlijmen op. Burgemeester Zwaans verwel komde de Vorstelijke Bezoekers op de grens zijn gemeente en ging den stoet vóór, zijn dorp binpen. Daar stonden eerepoorten en zui len als feestversiering over den geheele straatweg verdeeld. Voor het gmeentehuis hield het Konink lijk rijtuig stil. Daar waren, tegen het bordes, de leden van den raad bijeen, met de notabelen en daar stonden 450 schoolkinderen. Op het bordes, bij kleedjes van wit met oranje als een levende ver siering langs de trap, een vijftigtal bruidjes. En naar achteren de harmonie van het dorp en de schuts. De koningin ontving een bouquet van een dochtertje van de gemeen te ontvanger en zij hoorde den bur gemeester in volle oprechtheid ge tuigen hoe gelukkig Vlijmen was met de groote onderscheiding van den Koninklijke doortocht. Toen was 't even een aardig tafereel van geestdrift. De kinderen en de au toriteiten en heel de menigte van onze stoere Brabantse mannen en vrouwen. De meesten uren ver uit de omtrek aangelopen om de Ko ningin en den Prins te zien, hieven opeens een geweldig hoezee aan, de harmonie schetterde er haar Wilhelmus doorheen en 't was daar een vervaarlijke massa-hulde, Maar we reden weer verder, het gejuich achter ons nog onvermin derd klanstevig. Langs de lage huisjes waar over de onderdeuren oude vrouwtjes uitkeken - groot moeders moesten op de kinderen passen, vader en moeder waren naar het dorp gegaan! - en de kerk voorbij waar de eerwaarde geeste lijken buiten stonden en wuifden gingen we in tamelijke draf het dorp uit en de vrije wegen op. Na Vlijmen scheen het weer wat te willen gaan beteren. De lucht brak, de wind ging liggen en een koesterend zonnetje kwam zelfs even door. Maar het duurde slechts een paar minuten want weldra kletste de regen weer neer en vaag de de storm langs steken, pluimen hooge hoeden en doorweekte de re gen galarokken en de lichte zomer- sche toiletten van de dames in den stoet. Maar voort trok de stoet nu tot de grens van Nieuwkuijk, waar burgemeester P. J. van den Broek zijn ambtgenoot [van Vlijmen af kwam lossen. Aan 't landgoed On- zenoord bouqetten. En verder weer de burgerij vóór 't landelijk ge meentehuis saamgestroornd. Daar werd een korte welkomsgroet ge bracht. Henriette Mostermans en Christiana van den Besselaar bo den bloemen aan. De schoolkinderen stonden er met vlaggen te wuiven, de lieder tafel zong er het Salve Reginam Nostram, en met banieren en me dailles stonden er de boelen opge steld, de schotsen en schutterijen van St. Joris en St. Chrispijn, die hier in de Langstraat alle schoen makers beschermt, kaartgezelschap- pen enzovoorts, en zij droegen de oude ganzeveeren, de hand- en kruisbogen bij zich; daar, in 't ver schiet verrees de paal van 't vogel schieten. 't Eigenlijke dorp Drunen werd niet bereikt, maar toch bracht burgemeester van Huiten er met zijn burgerij aan 't Vorstenpaar hun groet, juist waar de stoet rechts zou zwenken, 't land van Heusden en Altana in, en bood een nichtje van den minister van Justitie een bouquet aan. Een eind verder bij den molen, kwam den burgemeester van Els- hout en Oudheusden, de heer van Breugel, de Koningin en den Prins complimenteeren om voor te rij den, door zijn gemeente, waar overal de vlaggen wapperden in 't groen; en 't daverde er van 't jui chen. Aan het kleine plein, bij de hooge versierde zuil werd halt ge houden. De raadsleden stonden er met de geestelijkheid van de pa rochie en de schoolkinderen wuif den met hun vaantjes boven de oranjepetten en hoeden uit, en vooraan hielden de allerkleinsten oranjewimpels uit waar op ieder een woord stond: „Ik-bemin-U-." De jongelingen-congregatie blies er schallende fanfares. En alweer verder ging het, door het vlakke land van haast louter vetweiderij en, met 'n enkele kamp vruchtbomen er tusschen langs het doode fort van de hystorische ves ting Heusden, waar nu vredige wa ter lelekes drijven op het singelwa- ter. En in de verte zag Hare Maje steit, hoog op de groene wallen het oude stadje liggen met de lichte grijze huizen onder breedroode da ken, en de kleine ruitjesvensters. Het volk had zich in grooten ge tale opgesteld aan den Oud-Heus- densche poort waar de Burgemees ter H. M. zou complimenteeren, maar wegens het vreeselijke we der werd doorgereden en had zulks op het stadhuis plaats. Het traphuis in dit gebouw is de hoogere kunst van metselwerk; die lenige bogen met hier en daar een gebroken lijn zijn daar in Vlaamsch verband zoo neergelegd en geschift door een eenvoudig Heusdens met selaar, een meester in zijn vak, waar dan ook door een der eerste Amsterdamsche architecten de hand is opgelegd. Hare Majesteit en de Prins, ge volgd door den hofstoet, schreden er door de antichambre de raadzaal binnen, zoo'n innig voornaam ver trek, dat elke groote stad het Heus den zou benijden. Mejuffrouw H. Honcoop bood er H.M. eene prach tige bouquet. Vervolgens had de presentatie plaats van raadsleden, den kantonrechter en den griffier, en toen sprak de burgemeester de hooge gasten toe: Mevrouw, Groot is de dag, verheven het oogenblik, waarop de ingezetenen dezer gemeente het onuitsprekelijke voorrecht mogen genieten, Uwe Ma jesteit, vergezeld van Hoogst derzel- ver Gemaal, Z.K.H. den Prins der Nederlanden, in hun midden te zien. Mogen de grootere gemeenten van ons vaderland met meer grond ver wachten, het zij vroeg of laat met een bezoek van Uwe Majesteit en Uwe Kon. Hoogheid te worden ver eerd, eene kleine plaats als de on ze had nimmer op zoo hooge gunst kunnen rekenen. De omstandigheden zijn ons even wel in bijzondere mate gunstig ge weest. Het groote en grootsche werk der verlegging van den Maasmond, dat heden door uw Majesteit plechtig zal worden geopend, is immers de onmiddellijke aanleiding tot dit Vor stelijk bezoek. En met de geschiede nis van dat zoo hoogst belangrijke werk, een werk, dat de van ouds bekende glorie van den Nederland- schen waterstaat in nog helderde licht plaatst, met deze geschiedenis is het stedeke Heusden op eigenaar dige wijze verbonden. Ik ga hier in mijn gedachten te rug tot den bangen winter van de jaren 1860 op 1861, toen onze erf vijand, het water, in machtige gol ven de Waaldijken deed bezwijken en een noodlottige doorbraak jam mer en ellende bracht over den Bommelerwaard. Heusden was in die dagen het toevluchtsoord voor vele ongelukkigen, die have en goed hadden verloren en in onze plaats onderkomen, hulp en steun zochten en die vonden in hun droevig, nij pend gebrek; Heusden genoot ook toen de eer van een koninklijk be zoek, zij het onder gansch andere omstandigheden. De traditie der Oranje's getrouw, stak Uwer Majesteits Koninklijke Vader, Z.M. Willem de Derde, aan stonds de reddende hand toe aan den door den ramp getroffen even- mensch en wist door Hoogstdeszelfs persoonlijke verschijning te midden der watersnoodlijdenden alhier op 26 Januari 1861, moed en troost in te boezemen. De herinnering aan dit treurig feit van vóór 40 jaar geleden, knoopt zich onwillekeurig vast aan de heu gelijke gebeurtenis van den dag van heden. Dank zij de wet van 23 Januari 1883, tot verlegging van den Maas mond, eene wet onder het zegenrijk bestuur van Uwer Majesteits Ko ninklijken Vader tot stand gekomen en onder Uwer Majesteits tegen woordige regering tot volledige uit voering gebracht, zijn waterrampen als vroeger telken jare te duchten waren, niet meer te verwachten. Aan dit gelukkig vooruitzicht dan ken de ingezetenen dezer gemeente het onschatbare voorrecht Uwe Ma jesteit en Hoogstderzelver Gemaal, Z.K.H. den Prins der Nederlanden, alhier te mogen begroeten. Ik maak mij dan ook ongetwijfeld den tolk van alle inwoners, als ik Uwe Maje steit en Uwe Kon. Hoogheid mijn diepgevoelde erkentelijkheid betuig voor de hooge eer aan onze gemeen te bewezen, eene onderscheiding, die met gulden letteren zal worden ge boekstaafd in de historierijke anna len onzer oude veste. De spontane uitingen van het volk in onze straten, de wel bescheiden maar met opgewektheid aangebrach te versieringen, dit alles moge ge tuigen van de innige gehechtheid, de groote toewijding, de trouwe liefde van ons allen voor het ons dierbaar Vorstenhuis, dat tot in lengte van dagen den scepter moge voeren over het eveneens ons zoo dierbaar Va derland. Lang leve Hare Majesteit de Ko ningin! Lang leve Z.K. Hoogheid de Prins der Nederlanden! Geestdriftig stemden allen in met dit gejuich. (wordt vervolgd) Het college van B. en W. heeft de gemeenteraad van Waalwijk voorgesteld om aan het Waalwijks Jachthoorncorps „Cornu Copiae", naast de reeds voor 1964 toegeken- de subsidie van 757.een extra j subsidie toe te kennen. Op deze 1 wijze wil het gemeentebestuur de dank en erkentelijkheid tot uit drukking brengen voor dit corps, dat zondag 10 mei op het te Tilburg gehouden concours een eerste prijs met lof van de jury in de afdeling uitmuntendheid wist te behalen. Bovendien werd aan „Cornu Co piae" een extra prijs toegekend voor het hoogst aantal punten op het concours. Verder behaalde de tam- bour-maitre van het corps de tam- bour-maitre-prijs van de tweede concoursdag en tevens de prijs voor het hoogst aantal punten voor beide concoursdagen. Tijdens de raadsvergadering van donderdagavond zal de gemeente raad tevens te beslissen krijgen over het voorstel van het college, de woning Winterdijk 23 onbewoon baar te verklaren. Gebleken is dat de ligging, inrichting en afmetin gen en tevens de toestand van de verschillende onderdelen van deze woning zodanig zijn, dat de woning niet meer verder bewoond kan wor den. De ontruimingstermijn is door de hoofdingenieur-directeur van de volkshuisvesting en bouwnijverheid, tevens waarnemend inspecteur van gezondheid, gesteld op 3 maanden. B. en W. stellen echter voor deze termijn te stellen op 6 maanden. Bij raadsbesluit van 30 december 1959 werd aan het gedeelte van de toenmalige Eerste Zeine, gelegen tussen de Akkerlaan en de Linie- dijk, tot de oostelijke gemeentegrens de naam gegeven van Drunenseweg. In overleg met de gemeente Drunen is het college van B. en W. tot de overweging gekomen dat de naam „Overlaatweg" beter gekozen is, omdat het van belang is dat deze weg, voorzover gelegen buiten de bebouwde kom van de beide ge meenten, dezelfde naam krijgt, ter wijl de naam „Drunenseweg" voor het weggedeelte dat in de gemeente Drunen valt, ongeschikt is. De gemeenteraad zal donderdag avond vervolgens overgaan tot de aankoop van een perceel grond, ge legen ten oosten van de Mr. van Coothstraat, met een oppervlakte van ongeveer 550 m2. De gemeente heeft deze grond, die tot het terrein van de Middelbare Vakschool be hoort, nodig voor de aanleg van de Margrietstraat (geprojecteerd tus sen de Mr. v. Coothstraat en Sta tionsstraat). Door deze aankoop is de mogelijkheid aanwezig om dat gedeelte van de Margrietstraat aan te leggen, waaraan de nieuwe hoofd ingang van het T.N.O. zal komen te liggen. Tot slot zal aan de heer P. Brok de woningwetwoning Putstraat 22 worden verkocht. FEUILLETON VAN „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" door Ids. van der Ploeg 6) „Ik geloof niet, dat het veel om het lijf heeft", zei hij tenslotte. „Stuur die neef eens een recher cheur op z'n dak; voorkomen is be ter dan genezenStraks heb ik een bespreking met de brandweer commandant. Je hebt, geloof ik, een brandenregister De Brave, die vaak genoeg te ho ren kreeg dat hij monnikenwerk deed met al zijn overzichten, ging naar een ladenkast en vond zonder moeite de tabellen, die zijn superieur nodig had. „Alstublieft, mijnheer Reydel", zei hij met enige trots. „Tot van daag toe bij". Een half uur later zat de inspec teur tegenover De Braauw. „We kunnen onze gegevens eens vergelijken", zei de commandant, die zag, dat Reydel goed beslagen ten ijs kwam. „U hebt waarschijn lijk dezelfde gevolgtrekkingen ge maakt als ik". „Welke?" vroeg de inspecteur. „Wel, er heeft een verschuiving plaats gehad in de objecten. Het aantal branden in woonhuizen neemt in de laatste jaren gestadig af, maar daartegenover staat, dat er meer bedrijfsruimten in vlammen op gaan". „Door de slechte tijdsomstandig heden mischien", verondrestelde Reydel. „Bij een vroegere economi sche crisis, nu tien jaar geleden, heeft zich hetzelfde verschijnsel voorgedaanhoewel „Nu?" „Er zijn enkele verschijnselen, waarvoor ik geen verklaring vin den kan." „U veronderstelt wel opzet?" „Het kan niet anders - brand stichting heeft dit op andere mis drijven voor - of liever tegen - dat alle sporen verdwijnen. Bekijkt U dit eens, mijnheer De Braauw". Hij schoof een grafiekje over tafel. „Pakhuisbranden zijn en vogue tegenwoordig dit is het onverklaar bare." „Frappant", oordeelde de com-" mandant, de tekening aandachtig bekijkend, „opvallend is ook het uur, waarop de branden uitbreken, meestal nadat het personeel naar huis is „Ja, en dan is er nog een omstan digheid, die mijn aandacht trok. In de regel zijn het pakhuizen met erg brandbare goederen. Eer gisteren waren het Chinese watten, vorige week een opslagruimte van kapok en enige tijd geleden brand de de hele papiervoorraad van de firma Horchnet en Swiep op. Mijn secretaris heeft verder uitgevon den, dat magazijnen, waar in ma- chineriën of andere metalen zijn geborgen tot nu toe geen beurt hebben gehad." Zij spraken nog enige tijd over het onderwerp, totdat de brand, op de Kloveniersburgwal ter sprake kwam. „Wij waren er vlug genoeg bij", zei de commandant, „zeven minu- j ten na de eerste melding stond Har- tog met zijn wagen van de Achter gracht al voor de brandende perce len. De haard zat in Groenland, het linker pakhuis, maar al gauw begon het in Nova Zembla. Eerst later sloeg het vuur ook door naar de Noordkaap, het middelste pakhuis. Gisteren heb ik de ruines nog eens bekeken, maar veel wijzer ben ik er niet uit geworden. Die panden zijn al jaren in gebruik bij de Yo kohama Handel-Maatschappij, een importfirma. Op verschillende plaatsen zijn er in de scheidingsmu ren openingen gemaakt om gemak- De gemeenteraad van Waalwijk komt donderdag 28 mei in openba re vergadering bijeen ter behande ling van onderstaande agenda. AGENDA 1. Vaststelling van de notulen der openbare vergadering, gehouden 1 mei 1964. 2. Ingekomen stukken. 3. Voorstel tot onbewoonbaarver- klaring van de woning Winterdijk 23. 4. Voorstel tot verlenging van het krediet in rekeningcourant aan de Deken van Riel-Stichting. 5. Voorstel tot vaststelling van 'n wegnaam. 6. Voorstel tot beschikbaarstelling van een krediet van f 15.000.- ter voorbereiding van de uitvoering van buitengewone werken. 7. Voorstel tot toekenning van een extra subsidie aan het Jacht hoornkorps „Cornu Copiae". 8. Voorstel tot beschikbaarstelling van een krediet voor het aanbren gen van voorzieningen aan de cen trale radio- en televisie-antenne masten op gemeentelijke woning complexen ten behoeve van de ontvangst van het tweede program ma der Nederlandse televisie-stich ting. 9. Voorstel tot onteigening van gronden ten oosten van de haven. 10. Voorstel tot aankoop van grond gelegen ten oosten van de Mr. van Coothstraat, van de Staat de Ne derlanden. 11. Voorstel tot verkoop der wo ning Putstraat 22, aan P. Brok. 12. Voorstel tot verkoop der wo ning Burgemeester Verwielstraat 7 aan Drs. K. J. E. M. Schretlen. 13. Voorstel tot verkoop van indu strieterrein ten oosten van de ha ven, aan de firma Appels' In ternationaal Transportbedrijf en Br andstoffenhandel, met wijziging van het raadsbesluit d.d. 30 juni 1960 tot uitgifte van grond in erf pacht aan genoemde firma. 14. Voorlopige vaststelling gemeen te- en bedrijfsrekening over 1961. 15. Wijziging begroting. n TRICOTAGE MET FRANSE CHARME DRIE PARIJSE KIDNAPPERS NA KLOPJACHT GEVANGEN Een snelle reactie van het Franse politie-apparaat, dat in het holst van de nacht in zijn totaliteit werd ge mobiliseerd, heeft in 34 uur tijd een spectaculaire ontvoering tot 'n suc cesvolle ontknoping gebracht. In de nacht van vrijdag op zater dag, kort na 12 uur, werd Madelei ne Dassault (65), echtgenote van het gaullistische paarlementslid en bou- werd van de straalvliegtuigen „Mys- tère" en „Mirage", Marcel Dassault (72), door drie gemaskerde kidnap pers in Parijs ontvoerd. Gistermor gen om 10 uur inspecteerden twee patrouillerende gendarmes in een bos, 60 kilometer benoorden Parijs, een oude, bouwvallige en verlaten boerderij. Het toeval had hen ge leid naar de plaats, waar de ont voerde verborgen was. Eén der kid nappers, die haar bewaakte, werd aangehouden. Later daagden de twee andere ontvoerders op. Zij lie pen eveneens in de val. Een vierde ontvoerder ontkwam. BUDDEMEYEB chemisch reinigen grotestraac 95 waalwijk kelijk van het ene pakhuis naar 't andere te kunnen. Dat verklaart waarom na Groenland het eerst Nova Zembla in brand vloog - er moeten twéé vuurhaarden zijn ge weest." „Dus opzet!" „Ja, voor mij staat het vast. U zult er goed aan doen al uw re chercheurs te mobiliseren." Buiten het vertrek klonken op eens opgewonden stemmen - de deur werd opgeworpen en een kort dik heertje drong door tot vlak bij de lessenaar van de commandant, gevolgd door een bediende die te vergeefs trachtte de man tegen te houden. „Wat betekent dit?" vroeg del Braauw geërgerd. „Die man van U zei, dat U niet te spreken was, maar ik laat mij zo niet afschepen!" ruziede de in dringer. „Wie is U?" „Visdrager natuurlijk.U hebt toch mijn kaartje? O, dat is mis schien in de wacthkamer blijven liggen. hier hebt U een ander. Hij zocht naar zijn portefeuille, maar vond alleen een krant, waar mee hij, alsof het een vlag was, be gon te zwaaien. „Hier hebt U het.leest U dit 'ns: Opzet mag nooit en zeker niet nu, waar de magazijnen propvol lagen met waardevolle goederen, uitgesloten worden geacht. Een ho ge verzekering dekt de schade, dat staat zomaar in de krant en ik vraag U of dit geoorloofd is, mijn heer de commandant." „U is iets van de Yokohama-Han- del-Maatschappij, vermoed ik?" „Iets? Ik ben de directeur.dat artikel is infaam. Wat een stijl! Het lijkt wel een beschrijving van een film, die ene zinswending is nog idioter dan de andere, maar 't ergste is die slotzin." „Dit is mijnheer Reydel, inspec teur van de Rijks-Opsporings- Dienst", zei de Braauw. „En mis schien is het voor uw gezondheid beter als U gaat zitten, daar, tegen over mijn bureau als U wilt". Visdrager nam op een puntje van de stoel plaats, legde de krant open op tafel: „Inspecteur van de Rijks-Opspo- rings-Dieiist? Beter kan het niet, ik zou wel eens willen weten of dat allemaal maar mag in Amsterdam. U is ambtenaar, U is geroepen'om te beschermen." „U 'schijnt bezwaar te hebben te gen een bepaald gedeelte van het zondagochtendblad?" vroeg Reydel langzaam. „Een bepaald gedeelte?" ant woordde Visdrager agressief, „die krant ergert mij van het begin tot het eind." „Als ik u goed begrijp, bevallen de literaire opvattingen van de re dactie u niet?" teemde Reydel ver der. „Literaire opvattingen? Daar heb ik geen woord over gezegd 't Gaat om feiten, om verdachtmakin gen, waarvoor ik genoegdoening verlang. Hier leest u zelf maar De directeur liet zijn lorgnet, die onder het driftige praten toch al een onzeker bestaan had geleid, nog verder langs de helling van z'n neus glijden, totdat zij op een punt kwam, waar ze vanwege een plaat selijke verdikking niet verder kon, en las weer een hoge verzeke ring dekt de schade." „Is dat even een laffe aantijging of niet? Iedereen in de stad weet, dat wij die pakhuizen in huur heb ben. 't Staat trouwens ook aan het begin van deze film-recensie." „Waar zijn uw goederen verze kerd, mijnheer Visdrager?" vroeg De Braauw. Visdrager haalde een dikke en velop uit zijn binnenzak en depo neerde deze op de lessenaar. (wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1964 | | pagina 2