60 JAAR NIEUWE MAASMOND
(thans Bergsche Maas]
Smidje Verholen en de rare alchimist
glazenwassers - schoonmakers
Een stukje^historie
4
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 1 JUNI 1964
DRESSOIR
Verloren:
Pincher
balletpakje
balletschoenen
bandrecorder
Hooigras te koop
Unieke meubel-
inruilactie
Gemeente Waalwijk
M
UfH N.V.
KANTOORMACHINES
KANTOORMEUBELEN
TEKENM ACH1NKS
Bureau
Jan Tuerlings
enige leerling-
Schoonmaakbedrijf
DE SPIEGEL
49.S0
Fa. v. Boxtel Zonen
PERSONEEL
voor alle afdelingen
DE MAN MET DE
LUCIFER
KONINKLIJK BEZOEK
VAN 's-BOSCH, HEUSDEN
EN TERUG
Een oogenblik later reed de kleu
rige Koninginnestoet uit, om den
langen weg naar Heusden te aan
vaarden. En overal in de stad stond
het volk opgedrongen onder de vlag
gen en het sparregroen en alom
wapperden de wimpels van de hoo-
ge masten, terwijl de golven blijd
schap wijdom uit de torens klonken.
Maar de paarden in den stoet had
den een zestien kilometer voor den
kop, en dus na den Dommel en den
spoorweg te zijn overgestoken, ver
anderden zij het stappen in gestrek-
ten draf, den buitenweg op, waar
de menigte langzaamaan wat begon
te dunnen, tot telkens weer dichte
massa's landvolk in en bij de mooi
gemaakte dorpen stonden.
Bij het uitrijden was de zon al
gansch achter de wolken verdwenen.
Maar de felle wind, die buiten langs
de wijd-open wegen snelde, hield
den regen nog wat op. Het was een
storm gelijk, waar de paarden moei
te hadden tegenop te komen. Maar
weldra kwamen de booze buien los,
de regen gutste en striemde de Ko
ningin in het gezicht, die toch maar
aldoor opgewekt om zich heen bleef
zitten kijken in het open rijtuig, a
la daumont bespannen, waarvan de
kap zelfs niet werd opgezet om het
landvolk maar niet teleur te stellen.
Na een poosje sloeg de Prins zijn
gade een grijzen pelderinemantel
om het dunne zomerkleed, om haar
tegen het koude natte weer een wei
nig te beschutten. En heel de stoet
droop van het nat.
Langs den weg zag het er ook
treurig uit. Het volk stond wegge
doken onder parapluies, de school
kinderen rilden in hun wtte jurkjes,
de haren geplakt tegen het hoofd.
En overal natte klappervlaggen.
Het was een erbarmelijke gutsen
de stormreg en, zolang de Koningin
buiten Den Bosch was op den rij
toer en op den boottocht. Maar Wil-
helmina heeft bewonderenswaardig
al de weermisère gedragen. In Haar
rijtuig en in het kleine raderboot je
heeft zij gedaan als was het goed
zonnig weer. De kap van het rijtuig
bleef neer en gedurende den boot
tocht bleef zij steeds aan het dek.
Zoo was althans de teleurstelling
der arme Brabanters, die zooveel
moeite voor Haar ontvangst hadden,
niet al te groot. Hun moeizaam
wachten, urenlang, op een „goed
plaatsje", maar dat voortdurend
door regen en storm geteisterd
werd, gaf hun althans het profijt
van een vriendelijke koninklijken
groet.
De Koningin bleef als onbewogen
voor den storm elke groep opmer
ken, elk hoera hooren en hoe erg de
barre regen Haar striemde, zij gaf
Haar lacht je, Haar hoofdknik en
Haar handgroet. Naast haar steeds
de Prins in zijn admiraalsuniform,
rustig en stram, voor elke betooging
zijn militair saluut, en evenmin als
zijn gemalin uit de stemming ge
bracht.
Toch, ondanks het weer, hoe goed
zijn nog de meeste betoogingen ge
lukt! Ook op de terugreis, bij de
dorpen, waren alle hoofden en dij
ken vol feestgangers. En als de Ko
ninklijke boot naderde, bliezen de
fanfarekorpsen op den wal hun
volksliederen en de schoolkinderen
met de onderwijzers zongen dapper
mee. Van enkele dorpen: Andel,
Veen, Poederoven, Wijk, Nederhe-
mert, Well en Bokhoven kwam een
versierde sloep geroeid, de „Krayen-
hoff' stopte even en dan werd uit
die sloep aan de Koningin een bou
quet aangeboden en de burgemees
ter, in gekleurde jas en den ambts
ketting om, sprak haar toe.
Het was dan dagen tevoren in de
dorpen een naijver geweest om het
bootje te mogen roeien en wie daar
toe uitverkoren werd, kleedde zich
in Zondagsche pak en zette den
hoogen hoed op. Och, arme, met dit
weer! Wat tal van roeierscylinders
zijn in den stormenden stroom te
recht gekomen!
Van ons persbootje uit, dat achter
den „Krayenhoff" voer, hadden we
op elk dier waterovaties den eersten
en besten kijk. We zagen de Konin
gin zich met de verschillende water
staatsautoriteiten om de beurt on
derhouden, het meest met den mi
nister De Marez Oyens en den
hoofdinspecteur Leemans, met wie
ook de Prins telkens een gesprek
aanknoopte.
Het meest frappant in den terug
tocht was het voorbij varen van
Heusden, waar op de hooge wallen
en kademuren duizenden zich ge
schaard hadden om H.M. toe te jui
chen, terwijl wat verder af op een
landtong brave Heusdenaars onop
houdelijk den kattekop bedienden,
wat zware knallende slagen over 't
water gaf.
Het was soms even droog en dan
ging er in de lucht iets van een be
lofte glanzen, maar opnieuw joegen
de wolken dik en zwart bijeen en
de regen stroomde wederom. Zoo
toen we voorbij Well voeren, waar
de menschen toch zooveel werk van
hun walversiering hadden gemaakt
met gulle opschriften, vlaggen en
eerepoorten. En het was één ramp
zalige ineengesmeten warreboel ge
worden.
Maar de wal stond vol menschen
en er was een gejuich en een luid-
stemmig gezang, als ware er geen
wolkje aan de lucht. De Koninklijke
boot voer zeer dicht en zeer lang
zaam den wal voorbijde Welle
naars hebben althans de Koningin
en den Prins zeer nabij gezien en
beider bijzonder hartelijken groet
ontvangen.
Tegen half vijf waren we aan de
sluis te Engelen, waar moest wor
den geschut.
De vloot van voerrij tuigen, die
van Andel af voortdurend hinder
lijk om de dichtstbije vaart bij het
Koninklijk vaartuig hadden opge
drongen en dwars over en voor de
persboot waren gekomen, schoven
hier in de smalle sluishaven tot een
waar kluwen ineen. De „Krayen
hoff" voer de sluis in en de pers
boot die, na afspraak, volgen zou,
werd hierin verhinderd door de ei
genmachtige bevelen van een Haag-
schen waterstaatsingenieur op de
„W. F. Leemans".
De sluis werd voor ons dichtge
schoven en wij hadden te wachten.
Een niet onbelangrijke poos moest
gewacht worden, want de volgvaar-
tuigen waren thans alle controle
kwijt en drongen langs en voor el
kaar, dat de splinters er afsprongen
en de persboot kwam in de achter
hoede.
Vrijdag, dit is een "dag in hoofd
zaak voor Den Bosch, dus ook voor
Waalwijk en omstreken, want niet
een trein of tram vertrok er, of er
kon er ook maar één niet meer bij.
Alles was opgepropt en dat duurde
tot 's avonds toe. Het was nu een
prachtig weer ook. Het zonnetje, dat
zoo heerlijk scheen, lokte ons Waal
wij kers als vanzelf, om als één man
naar Den Bosch te gaan. En wij
hebben dat gedaan ook.
(Wordt vervolgd)
Wij hebben
SLAKKENDOOD
radicale verdelger
60 ct. per pakje
Drogisterij Van Amelsvoort
Aan de Markt - Kaatsheuvel
Telefoon 2286
TE KOOP aangeboden:
Thorbeckelaan 22, Waalwijk
vrijdagavond j.l. tussen 7 en
8 uur in Grotestraat, Waal
wijk, vermoedelijke omge
ving postkantoor:
LANGE GOUDEN SIER
SPELD, waarop gouden munt
(Willem III) bevestigd
(gedachtenis).
Tegen beloning terug te be
zorgen:
Mevr. de Graaff-v. d. Sanden
Kloosterweg 33, Waalwijk
TE KOOP:
(reu)
10 maanden
Grotestraat 34 E Waalwijk
TE KOOP
zo goed als nieuw
maat 40
Spitzen satijn
Te bevragen:
Victoriestraat 17, Waalwijk
Ter overname aangeboden:
EEN GRUNDIG TK 54
met extra luidspreker
Niet van nieuw te onder
scheiden, zonder gebreken.
Te zien en te horen,
Stationsstraat 36, Waalwijk
te Kaatsheuvel
Te bevragen bij:
Wed. v. Loon-de Graaf
Past. Dirvenstr. 56, Dongen
Ik heb geen telefoon.
Voor de overweldigende be
langstelling, welke wij heb
ben mogen ondervinden bij
gelegenheid van ons gouden
huwelijksfeest, brengen wij
bij deze onze hartelijke dank.
In het bijzonder danken wij
de buurtbewoners, familie,
vrienden en kennissen, het
gemeentebestuur, heren
chauffeurs van de B.B.A.,
winkeliers enz., voor de on
vergetelijke dagen die zij al
len ons hebben bereid en
voor de talrijke bloemstuk
ken en cadeaus in velerlei
vorm, die wij mochten ont
vangen.
W. van Ham-Vermeer
Sprang, mei 1964
Kerkstraat 8
Zeer soepele betalingsvoor
waarden.
Zo van de fabriek naar het
publiek.
Brieven onder nr. 4014 aan
het bureau van dit blad of
tel. 03402-5383
Het Gemeentebestuur van Waalwijk zal trachten bij
inschrijving te verkopen enige percelen gemaaid
hooigras.
Prijsaanbiedingen dienen uitsluitend schriftelijk te
worden ingediend bij de dienst Gemeentewerken,
Raadhuisplein 2 alhier, vóór 8 juni a.s. Op de enve
loppe dient te worden vermeld: „Inschrijving hooi
gras".
Voorlezing van de binnengekomen prijsaanbiedingen
zal in het openbaar geschieden op 8 juni a.s. des mid
dags om 2.00 uur op kamer 2,7 in het stadhuis.
T W-wvaflfiE
Inlichtingen en aanwijzingen worden verstrekt door
de technisch ambtenaar, de heer H. J. J. v. Velthoven,
Hertog Janpark 4 te Waalwijk.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
ÏOÖÏl
100. „Dat zul je vaak vinden in
huizen van geleerden" zei pro
fessor Nosco. „Voor onze weten
schappelijke proeven hebben we
veel stroom nodig, zie je." - De
smid kon niets meer zeggen, want
prrtdaar ging de telefoon en
professor Nosco verdween de ka
mer uit om antwoord te gaan ge
ven. De smid ging dus aan 't werk
met zijn meetapparaat, en waraa-
tje. daar had hij de fout! Ter
wijl hij even aan een nieuwe draad
frommelde, hoorde hij iets knette
ren en er sloegen blauwe vonkjes
uit. „Daar heb je de oorzaak van de
ellende," mompelde hij en trok nog
eens aan de draad. Deze schoot los
en een oude, vieze draad kwam te
gelijk mee naar boven, vol met
spinrag stof en andere rommel.
„Bah, wat een bende," gromde hij.
„Eerst maar eens schoon maken,
dat ding, anders kan ik niet verder."
- Doch omdat hij geen vodje of
lapje had om mee te vegen, keek
hij brutaal in de rommelkast of
daar iets te vinden was. Er lag in
derdaad een inelkaar gefrommelde
oude lap op de bodem. De smid
greep dat stuk textiel en wilde
juist de vieze draad schoon maken,
toen professor Nosco de kamer bin
nen kwam. „Ik heb de fout gevon
den lachte de- smid vriendelijk.
Maar de professor reageerde hele
maal niet vriendelijk. Met een gil
stortte hij zich op de smid en rukte
hem krachtig de zwarte lap uit de
hand. „Brutale vlerk! Hoe kom je
daaraan!?" brulde hij. Smidje Ver
holen schrok natuurlijk heel even
en keek sip. Maar hij had al weer
gauw zijn positieven bij elkaar en
snauwde: „Niet zo tegen me
schreeuwe, geleerde! Mag ik mis
schien effe een lappie pakke om
uw eigenste vuile dradenboel mee
schoon te vegen?" - „Uilskuiken!"
brulde de professor. „Noem jij dat
een lappie? Zie je dan niet dat dit
mijn zwarte pak, eh ja. tab
berd, nee eh. mijn professorsto
ga is?"
Zuid Nederlandse
Reprografische Industrie
(DE ROOY)
Laageinde 89-91 - Waalwijk
Telef. 04160 -S118
DRUKKERIJ
COPHEER-INRICHTING
LICHTDRUKKERE!
BOEK- en KANTOOR
BOEKHANDEL
Voor advertenties en abon
nementen blijft ons adres te
KAATSHEUVEL
Dr. v. Beurdenstr, 8 tel. 2002
Kaatsheuvel
Ook voor ale andere bladen
worden advertenties tegen
de geldende tarieven opge
nomen.
Klachten over bezorging en
aanmelden nieuwe abonné's
aan ons bureau:
Dr. v. Beurdenstraat 8
WIJ VRAGEN
voor spoedige indiensttreding
Wij bieden 'n prettige werk
krmg m de buitenlucht
Hoog loon.
Goede sociale voorzieninem
5-daagse werkweek.
Van Wielesteinstraat 17
Waalwijk - Telef. 347!
Dagelijks onderhoud kantoren en gebouwen.
Aanmelden
jen
wef
,ol verr
ass'
sld
ngen 1
SLAAPZAKKEN
Luxe slaapzak met thermolon-vul-
ling en optilon ritssluiting. Prach
tige dessins en royaal formaat
80 x 190
ALLEEN DEZE WEEK
Slaapzak van sterke stof met Ter-
lenka vulling. Geheel doorstikt en
rondom ritssluiting; 80 x 190
ALLEEN DEZE WEEK 37 gQ
Voortreffelijke slaapzak in diverse
dessins en uni-kleuren. Uitmunten
de masalonvulling; 80 x 190
ALLEEN DEZE WEEK 29 SO
LUXUEUZE ONDERJURK
Een prachtige nylon onderjurk met
rijke kantgarnering. In rose, bleu,
wit, donkerblauw en rood.
Maten 40 t/m 46
ALLEEN DEZE WEEK 3 Qg
MODERNE KEUKENHANDDOEK
Mooi, volle badstof; 55 x 55 cm. Ge
blokt in gezellige kleuren: geel,
rood en blauw.
ALLEEN DEZE WEEK J gQ
THEEDOEKEN
Sneldrogende theedoeken van IOC,,
katoen. Fraaie ruitdessins. Nu extra
voordelig. ALLEEN DEZE WEEK
3 stuks 2.50
GLAZEN SCHALEN
Schitterend vijfdelig nest schalen,
Gedistingeerde figuratie.
Een sieraad in elk huishouden.
ALLEEN DEZE WEEK J fjg
THEEBEURS
Onontbeerlijke noot voor echt ge
zellig theedrinken. Met frisse plas
tics overtrokken.
ALLEEN DEZE WEEK ©,95
Geldig t/m zaterdag 6 juni
ERASSTRAAT 53 TEL. 2567
KAATSHEUVEL
vraagt
Aanmelden dagelijks aan de fabriek
FEUILLETON
VAN
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door Ids. van der Ploeg
10
Er kwamen cementmolens en wa
gens met betonijzer totdat er een
gigantisch rasterwerk onststond
van muren en steunpunten waarop
strakt de moderne mammons-tem-
pel zou verrijzen.
Maar al spoedig onttrok een ho
ge schutting het bouwwerk aan
verdere waarnemingen, totdat op
een maandagmorgen Loes Grams
hof, opzichtig gekleed, temidden
van een grote kring belangstellen
de, 'n steen met wat kalk bestreek
alsof ze een toastje beboterde. In
snel tempo rezen daarna de muren
omhoog, totdat tenslotte in de kap
een meiboom hing en de aannemer
de werklieden een extra glas jene
ver liet drinken op de Westermarkt
daar waar de pezige wildeman
staat afgebeeld.
Er werden deuren aangevoerd,,
koperen deuren, zo massief als de
poorten van Gaza, die Samson de
berg opdroeg toen hij ongenoegen
had met de Filistijnen. Er kwa
men tenslotte sloten, veiligheids
apparaten en zware grendels en,
daarna ook nog de heer Mijarends,
een man zo trouw en waakzaam
als een Sint Bernhardshond, die tot
chef van de kluisinrichting was be
noemd, konden allen die iets te ver
bergen hadden, met hun goud en
juwelen afdalen in de catacomben
van Het Huis met de Kluis.
Gramshof en Kiljan hebben de
parterre in gebruik, maar al zijn
de overige verdiepingen verhuurd,
het huis blijft hun schepping. Zij
onderhandelen met vreemde rege
ringen over geldleningen, zijn
schrijven accepten en wisselbrieven
en hebben besprekingen tot in
andere werelddelen toe. Altijd op
nieuw weten ze mensen te vinden
die haast hebbben hun geld ergens
in te beleggen en alle inschrijffor-
lieren dragen het vignet „Het
Huis met de Kluis", dat gebouw
daar, dicht bij de Dam, dat op edel
stenen en goudstaven broedt, als
een kip op de eieren
De binnenhuis-architect, die het
privé-kantoor inrichtte, had aan
vankelijk een breed bureau ont
worpen, waaraan plaats was voor
beide compagnons, maar in de
loop der jaren hadden de lessenaars
een afzonderlijke plaats gekregen,
zodat de heren Kiljan en Gramshof
elkaar niet meer de gehele dag be
hoeven te zien.
Er lagen Perzische tapijten, de
meubelen waren van palissander
hout; alles bijeen was het een rus
tig, niet overdreven luxueus inge
richt vertrek.
Op een ochtend trad Gramshof,
een man van ruim 50 jaar met een
dik, wat opgezwollen gelaat, dat
bij de geringste aanleiding dadelijk
rood opvlamde, het vertrek binnen.
Hij maakte enkele brieven open en
keek af en toe met een stille vij
andigheid naar de rug van zijn
compagnon, die bezig was met een
nieuwe prospectus voor de Argen
tijnse geldlening.
„Gaat het?", vroeg Gramshof, die
op dat ogenblik behoefte had aan
enig geluid.
Kiljans blik dwaalde even naar
buiten; langs de Raadhuisstraat
raasden trams en auto'saan de
walkant werd met veel geraas van
lieren en kettingen een schuit ge
lost. Hij keerde zich een kwartslag
om, zodat hij zijn compagnon, die
rusteloos met een vouwbeen zat te
spelen, kon waarnemen.
„Je weet, dat het niét gaat", zei
hij korzelig.
Hij wreef zich in de handen, als
of hij het koud had, boog zich toen
weer over zijn werk. Het was on
nodig opnieuw iets te zeggen over
die emissie van tien miljoen gul
den, waarvoor zij tegenover Argen
tinië garant stonden. Het onder
werp was doodgepraat. Vast stond,
dat ze veertien dagen te laat kwa
men. Chili, Spanje en enkele an
dere binnenlandse industrieën had
den in korte tijd nagenoeg de gehe-
de beleggingsmarkt afgeroomd.. 10
miljoen - volgende week al zouden
ze de eerste geldzending naar Zuid-
Amerika moeten bewerkstelligen.
Kiljan stond op en begon de ka
mer op en neer te lopen, zich ervan
bewust, dat niets zijn compagnon
meer hinderde dan dat.
Gramshof opende de brief met
het hoofd: „Amsterdamsche belan
gen", van welke vereniging hij
voorzitter was. De secretaris
schreef, dat overeenkomstig het
bestuursbesluit een ledenvergade
ring was uitgeschreven. Nu moest
er nog iemand gevonden worden,
die bereid was een causerie te hou
den over de verbrande pakhuizen.
„Cristiaan"peinsede Gramshof,
„hij heeft er verstand van; als hij
niet gedronken heeft, kan hij heel
goed zijn woord doen.
Op zijn gezicht verscheen een
grimmig lachje, dat dadelijk weer
verdween, toen hij er aan dacht,
dat hij die vergadering zou moeten
presideren.
Het kwam hem minder gelegen
dan ooit-waarom had hij zich in
dertijd die benoeming laten aanleu
nen
IJ delheid - stelde hij vast, maar
toch niet geheel, ook Kiljan had 't
toegejuicht dat hun naam in open
baarheid kwam.
Chrisfiaan moest het openings
woord ook maar in elkaar draaien,
overwoog hij, mijn hoofd staat er
niet naar.
De komst van de afdelingschef
bracht afleiding.
„Veel toezeggingen?" vroeg
Gramshof.
„Als ik alle cijfers van de spaar
kassen en de verzekeringsmaat
schappijen optel, kom ik tot twee
miljoen, de rest moet komen van
de publieke markt."
„Hebt U vertrouwen in de zaak?"
De chef keek bedenkelijk.
„Er is weinig goeds op het ogen
blik."
Hij legde enige papieren op ta
fel en verdween zo snel mogelijk.
„Misschien valt het mee", zei
Gramshof toen ze al weer alleen
waren.
Kiljan streek'langs zijn benig ge
zicht en keek zonder veel belang
stelling naar de cijfers, die de chef
had verzameld. Gramshof speelt
va-banque, gonsde het opeens door
zijn hoofd. hij heeft niets te ver
liezen.
Hij trok de lade van zijn schrijf
bureau open, waar hij een kranten-
knipsel vond, dat hij haastig in
zijn portefeuille wegborg. Het was
een advertentie uit een Frans blad
van enige weken geleden, waarin
een vendumeester de veiling aan
kondigde van de juwelen der over
leden Markiezin Claire de Rambon-
net.
„Je zoon is niet op kantoor", zei
Gramshof opeens.
Kiljan knikte.
„Hij is een paar dagen op. reis-
hij voelde zich overwerkt".
De huistelefoon rinkelde. Grams
hof nam de hoorn op en hoorde de
stem van zijn dochter, die vanuit
de portiersloge vroeg of mijnheer
Mijarends mocht komen om haar
de safe-inrichting te laten zien.
Gramshof herinnerde zich de af
spraak, die hij aan het ontbijt met
Loes had gemeakt.
„Goed", zei hij, „maar kom eerst
even hier om mijnheer Kiljan goe
dendag te zeggen."
„Stoor ik?" vroeg Loes, toen zij
het privé-kantoor binnentrad.
(wordt vervolgd)