wAAlwijkse en LanqstRAAtse coupant Velen stierven voor een goede zaak Drs. G. J. de Vries verlaat schoolbestuur R.K. Huishoudschool ZDogaertó B Laat Uw bril van tijd tot tijd eens bijsteilen HET KOST U NIETS I 15 augustus a.s. is het Lekker... die zachte echte Virginia Lekker... die zachte echte Virginia Lekker... die zachte echte Virginia Mgr. Bekkers bij N.K.V. RAAT] OOK MET FILTER Er is een groeiende belangstelling voor de school, zo kon de voorzitter constateren. Steeds meer ouders ko men tot het besef, dat goed koken en naaien alléén niet voldoende is voor de moderne huisvrouw. Ook de alge meen vormende vakken, creatieve vakken als stofversieren, tekenen en handenarbeid werken er aan mee het jonge meisje een all-round en moder ne opleiding te geven. Bovendien zoe ken de meisjes meestal een betrekking die niet speciaal huishoudelijk ge richt is. Brillenspecialist Optica Grotestraat 220, Waalwijk Houdt Bogaorts voor ogen Telefoon 3560 b.g.g. 4140 OOK MET FILTER OOK MET FILTER VRIJDAG 24 JULI 1964 85e JAARGANG No. 57 De rcho van het Zuiöen Uitgever Waalwijkfiche Steomdrukkewij Antoon Tieler HoofdredacteurJAN TIELEN Gironummer 1069687 Dit blad verschijnt 2x per week Abonnement p. mnd. (1.00 5 ct. inc.k.) 1 1.05' p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) ƒ3.10 p. week (0.24 1 ct. inc.k.) 0.25 p. kwrt. p. post 3.35 bij girobetaling (bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra) Advertentieprijs: 11 cent per mm. Contrafctadvertenti.es: speciaal tariel Opgericht 1878 Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdensstraat 8 Tel. 04167 - 2002 Telegram-adres: „ECHO" PANAMAKANAAL 50 JAAR Als wij aan onze kinderen van 11 jaar vragen, welke twee oceanen er door het Panamakanaal met elkaar worden verbonden, dan dreunen zij het keu rige antwoord op „De Grote of Stille 'en de Atlantische oceaan". Zij vin den het allemaal maar heel gewoon, dat er een kanaal van zulke afmetin gen kan worden gegraven. Maar als wij ons in de geschiedenis van de aan leg verdiepen, beginnen wij te begrijpen waarom oud-president Eisenho wer dit het grootste door iverklieden gemaakte wereldwonder noemde, sinds de pyramide van Gizeh. En dan worden wij wel even stil. Reeds ten tijde van Karei V hielden de Spanjaarden, die in dit gebied grote nederzettingen hadden, zich reeds bezig met de gedachte aan een der gelijk verbindingskanaal. Dit zou namelijk voor hen zeer nuttig zijn ge weest en veel tijd hebben bespaard, omdat nu de bevoorrading van en naar de Westamerikaanse kust over land moest geschieden, met alle ge varen van dien. Men kon natuurlijk ook wel om de zuidelijke punt van Amerika varen, maar dit nam te veel tijd in beslag. Later zijn deze plannen op de achtergrond geraakt, maar toen de Spaanse kolonies zich in de 19e eeuw vrij maakten kwanten zij weer aan de opper vlakte. Het was vooral Alexander von Humboldt die zo'n verbinding pro pageerde. ËKöiGÉSH 33 JAREN. In 1876 werd er een serieus voor stel op tafel gebracht en onder aan sporing van de Fransman Ferdinand de Lesseps, de ontwerper en maker van het inmiddels geopende Suez-ka- naal, werd de „Société civile interna tionale du canal interocéanique" op gericht, die een achttal plannen ont wierp, waaruit er één van op het aardrijkskundig congres te Parijs van 1879 werd gekozen. Daarna stichtte De Lesseps een maatschappij, die zich met de aanleg van het kanaal zou be zig houden. In 1881 is een begin met het in- mensè werk gemaakt. Weinigen kon den bevroeden dat pas 33 jaar later het eerste schip een zegetocht door dit nu nog te graven kanaal zou ma ken, alhoewel men 18 jaar voor de aanleg had uitgetrokken. Het bijzon der ongezonde klimaat (Panama heeft een tropisch regenklimaat) en de voortdurende bergafschuivingen, wa ren de eerste tegenslagen. De aanleg bleek echter niet alleen een groot technisch probleem, maar zeker niet op de laatste plaats ook een even groot zo niet groter sanitair probleem. In dit gébied hadden gele koorts, ma laria, dysenterie en vele andere tro pische ziekten jarenlang welig ge tierd. Honderden arbeiders zouden dit aan den lijve ondervinden en hier hun leven laten. KLAP OP KLAP Natuurlijk werd er zoveel mogelijk gedaan om deze ziekten onder de knie te krijgen. Er werden leidingen aange legd voor zuiver water, er kwamen riolen en drainage, muskieten, vliegen en andere insecten werden bestreden als nooit te voren, ziekenhuizen wer den gebouwd en uit alle delen van de wereld kwamen doktoren en verple gend personeel, die handen te kort kwamen. Doch ondanks al deze maat regelen vielen honderden mannen en vrouwen ten slachtoffer aan dit ver stikkende, benauwende, duffe kli maat, waarin de gemiddelde jaartem peratuur ongeveer 27° C. bedraagt. Er waren echter niet alleen tech nische en medische tegenslagen te in casseren. De „compagnie universelle du canal interocéanique de Panama" kwam door de kostbare tegenvallers en de lange duur in financierings moeilijkheden, met daarbij financiële en politieke schandalen in Frankrijk, die onder de naam „Panamaschan daal" overal opschudding veroorzaak ten. De maatschappij werd gelikwi- deerd en het werk lag stil. In 1893 verleende Columbia, waar Panama toentertijd nog een deelstaat van was, opnieuw 'n concessie, waar op een nieuwe maatschappij de zaken slepende hield, totdat 6 jaar later de V.S. de concessie voor 40 miljoen dollar overnamen en zich met kracht en vol energie achter het veranderde ontwerp zetten. AMERIKAANS BEZIT De V.S. kregen de kanaalzone voor 99 jaar in pacht, doch het Columbi- aanse parlement weigerde dit akkoord goed te keuren. Toen ontketenden de Amerikanen een opstand in Columbia en Panama verklaarde zich onafhan kelijk, welke onafhankelijkheid tien dagen later al door de V.S. werd er kend. Er werd een nieuwe regeling getroffen, waardoor de V.S. het eeuwige bezit over de kanaalzone ver wierven. Nu pas kon er echt veel spoed achter het werk worden gezet. Op 15 augustus van het jaar 1914, nu 50 jaar geleden en juist bij het be gin van de eerste wereldoorlog, kon de Amerikaanse kolonel Goethals het gigantisch werkstuk aan zijn regering opleveren. Duizenden arbeiders, honderden in genieurs, doktoren, rechtsgeleerden, onderwijzers, geestelijken, kantoor bedienden, verpleegsters en vele, vele anderen, hadden tezamen een inmen- se arbeid voltooid, onder bijzonder moeilijke, zware, drukkende omstan digheden; een arbeid die zijn weerga bijna niet kent in onze moderne ge schiedenis. Honderdén gaven hun le ven voor een goede zaak, die vooral op economisch gebied van onschat bare waarde is gebleken. 81 lange kilometers werden uitge graven, 208.000.000 kubieke yards aarde moesten hiervoor worden ver zet. Schutsluizen en stuwmeren wer den aangelegd. Waarlijk een werk, waar men diep van onder de indruk moet komen! Drs G. J. de Vries, secretaris/penningmeester van het bestuur van de R.K. Huishoud- en Industrieschool, zal zijn functie neerleggen. Dit deelde Pastoor Oomens, voorzitter van het schoolbestuur mede, tij dens de diploma-uitreiking van de school op donderdag j.l. Eerder tijdens deze bijeenkomst had pastoor Oomens de gelegenheid aangegrepen zijn voorganger in het schoolbestuur, wijlen Deken v. d. Hurk, dankbaar te herdenken. Ook aan de gedachtenis van de eerste Voorzitter van het schoolbestuur, deken Heezemans wijdde pastoor Oomens enige welgekozen woorden. Vele ouders begrijpen dit, hetgeen blijkt uit hun belangstelling en daad werkelijke steun. Het is een verheu gend verschijnsel, dat meisjes die vroegtijdig de Mulo verlaten, op de huishoudschool die eigen vorm van eindonderwijs ontvangen, die een ver antwoorde beroepskeuze mogelijk maakt. Hierna werden de volgende getuig schriften en diploma's uitgereikt: 2e jaars: Janny v. d. Anker, Jenny Bax, Laura Bekkers, Thea v. d. Bo- gaart, Toos v. Delft, Lydia v. Dongen, Carolien v. Es, Lia Gadella, Ineke v. d. Gouw, Els Guzinski, Francien Hendriks, Tineke v. d. Hoek, Rina v. d. Hoeven, Gezy Hooymayers, El- ly v. d. Houdt Nelly v. Huiten, Em my Jansen (met lof), Popke Johan (met lof), Diny Kelder, Diny Kogels, Joriza Kolsteren, Ineke de Leeuw, Janny Leytens, Netty Leytens, Els Leytens (met lof), Diny Leytens, José Lombarts, Lies Mieris (met lof), Adje Molegraaf, Cilly Mortko, Adrie Nieuwkoop, Elly Passier, Ria Pul lens, Paula Pullens, Juultje Remigius, Truus Schagen, Jeanne Schalken, Ly- da Slotboom, Joke Spuybroek, Nelly Treffers, Corry v. Tuyl, Willy Ven- rooy, Beppie Verhoofstad, Diny v. d. Water, Jos Wetering, Gerry van 't Zand, allen te Waalwijk. Ria Biemans, Ineke v. Diem, Joke Kamp, Corry Schellekens, Greet Se vers allen te Waspik. Ineke Boer, Diny Gouda, Truus Ver doorn, allen te Eethen. Leny Beerens, Kaatsheuvel. Flly Bool te Doeveren. Janny Bosman, Vlijmen. Ria v. d. Brandt Elshout. Joke Deekens, Marianne Gielis, Ine ke de Munnik, te Drunen. Lia v. d. Griende, Oud-Heusden. Nelly de Haan, Diny Schilders, Betsy Vos, te Drongelen. Marietje Meyer, Rose-Marie Meyer (met lof), Corry Ophorst, Elly Pauli- des, Willy Ros te Sprang-Capelle. Anki Thijssen (met lof), Raamsdonk. Assistehen H: Leny v. Dongen, Helga de Haan, An- nemiek Hoevenaars, Ans Kiiypers, Ida v. Lieshout, Gerry Maas, Mariët- te Minke, Setske Reitsema, Annema- rie Stoffers, Ria Vink, allen te Waal wijk. Thea Bouman, Betsy v. Heyst, te Sprang-Capelle. Ria v. Galen, Wilhelmien Maaywee, Mieke Portier, te Drunen. Anny v. d. Nieuwegiessen, Dronge len. Corry v. Onzenoort, Toos de Zeeuw, te Waspik. Maja Straver, Eethen en Willemien Wouters, Meeuwen. Assistenten N: Willy v. Beek, Sprang-Capelle. Tonny Bruysters, Tineke v. Helvoirt, Marjan v. Heyst, Diny v. Hilst, Ton ny v. d. Hoven, Marlijn Kooien, Wil ly Nefkens, Jeanne Sohalken (met lof), Riet v. Suylekom, allen te Waal wijk. Janny v. Diem, Waspik, Ans v. Eeten, Jeanne v. Herpt, Hanneke v. d. Oord te Nieuwkuyk, Tonny de Gouw, Nelly v. Heeswijk, Ria Keet els te Drunen. C ostuumnaaisters; Henny v. Bladel, Drunen, Annelies Dirks, Riek v. Engelen, Waalwijk, Ine v. Loon (met lof) Loon op Zand, Leny Schilders, Drongelen. Coupeuses: Janny de Haan, Drongelen, Jet Kuy- pers, Mieke v. d. Rijken, Nell Sars, te Waalwijk. Na de diploma-uitreiking sprak di rectrice, mej. Gedden een gelukwens aan 't adres van leerlingen en ouders. Daarna maakte pastoor Oomens bekend, dat zeer tot zijn spijt de se cretaris-penningmeester van 't school bestuur aan het bestuur de wens te kennen had gegeven zich terug te trekken. Zijn hoge leeftijd en het ad vies van de dokter het wat kalmer aan te doen noopten hem hiertoe. De voor zitter betreurde het ten zeerste, maar meende niettemin de wens van de heer de Vries te moeten respecteren. In het kort schetste pastoor Oomens de enorme verdiensten van drs. G. J. de Vries voor de school in het bijzon der en het onderwijs in Waalwijk in het algemeen. Na de grote vakantie zal het af scheid van de heer de Vries in een passende omlijsting geschieden. Dan sprak de heer de Vries de vol gende treffende afscheidswoorden: Het vorig jaar hebben wij het 25-jarig bestaan van deze school feestelijk herdacht. In een offici ële bijeenkomst op 6 juli werd het Schoolbestuur door kerkelijke en wereldlijke autoriteiten, door zeer vele ouders en andere belangstel lenden hartelijk gecomplimenteerd en in die felicitaties deelden ook de lerares in de naaldvakken, mej. v. Turnhout, en ondergetekende, se cretaris van het schoolbestuur, die beiden vanaf het begin aan de school verbonden zijn geweest. Mijn dankwoord was geïnspireerd door een spreuk, welke ik gelezen had op een Fries wandbord en wel ke luidt: Van het concert van het leven krijgt niemand een program. In dezelfde metaforische gedachte voortmediterend, voegde ik er aan toe: het is niet onmogelijk, dat het Goddelijk orkest zich eerlang op maakt, om voor mij de finale te spelen. De mens wikt, God beschikt. Wie had kunnen vermoeden, dat kort na die feestdag niet van mijn leven, maar van dat van de veel jongere voorzitter, Deken v. d. Hurk, de trachische slotakte zou aanvangen. De vakature is inmid dels op hoogst bevredigde wijze aangevuld, het bestuur is uitge breid, er is nog slechts één bestuurs lid van de oude garde in leven. Op 28 september '64 overleed Dr. Lan- gemeijer, sedert 1943 lid van ons bestuur. Hij toonde altijd veel be langstelling voor deze school, over tuigd dat deze veel kan bijdragen tot de lichamelijke gezondheid van de gezinnen van de leerlingen en daardoor ook van het geestelijk welzijn. Het zal U bekend zijn, dat het ini tiatief tot oprichting van deze school met huisvesting in een waardig gebouw in 1936 is uitge gaan van de toemalige pastoor Hee zemans van de parochie St. Jan, die in april 1945 benoemd werd tot deken van Eindhoven. Eerst in de cember 1955 is het tegenwoordig gebouwencomplex gereed gekomen. 'In het slotstuk van het Historisch Overzicht van de R.K. Huishoud en Industrieschool over de jaren 1938-1963 is dit a.v. geredigeerd: De hartewens van een sociaal be wogen priester is in steen gereali seerd. Ik vrees, dat Deken Heeze mans zich hiervan niet voldoende bewust is geweest, toen hij op 5 juli speciaal naar Waalwijk is geko men, om het bestuur te complimen teren. Hij was lichamelijk niet meer in staat om zich te overtuigen van >de doelmatige en keurige inrich ting van dit gebouw en geestelijk te afgemat om kennis te nemen van het degelijke veelzijdige program van onze school. Op 26 januari van dit jaar is hij overleden, twaalf dagen na Deken v. d. Hurk. Jarenlang heb ik als naaste me dewerken mét deze twee nobele, priesters mogen samenwerken; met weemoed, maar toch ook met dank baarheid denk ik aan hen terug. Het geeft mij thans, terugziende op mijn lange verleden, een grote vol doening, dat ik ook als secretaris van deze school nuttig werk voor de gemeenschap van Waalwijk heb kunnen verrichten en beide oud voorzitters hebben mij daartoe de gelegenheid gegeven en gestimu leerd. Het is voor mij een offer afscheid te nemen van dit milieu, maar ik meen dit te moeten doen. Een school en vooral een nijverheids school is een organische instelling, welke een voortdurende aanpassing vereist van het zich steeds wijzi gende economisch en maatschap pelijk en cultureel milieu. Het schoolbestuur moet in grote lijnen leiding kunnen geven bij deze evo lutie, dit eist een dynamische in stelling, zeker van het dagelijks be stuur, en deze mag men niet ver wachten van iemand, wiens leef- tijd dichter bij 80 dan bij 75 jaar is gelegen. Mijn hele ambtelijke leven heb ik nauw contact gehad met de jeugd, meer speciaal rijpere jeugd. Tot de hier aanwezige meisjes zou ik een laatste woord willen zeggen. Ongeveer twee weken geleden kon men in en televisie-uitzending zien op welke wijze een spin haar web weeft. Men zag in de kleine holte van een muur een spin, welke een draad spon. De draad kwam naar beneden te hangen, de spin daalde daarlangs af, tot halverwege de holte, maakte daar het net en bevestigde dit met een paar zijdra den aan de wand. De spin wacht te min of meer verborgen de vangst vliegjes, mugjes, motjes, enz. af langs de eerste draad, de veilig heidsdraad ijlings naar boven te kruipen, als er gevaar dreigde. Een Deens letterkundige, JenS Jörgensen, heeft dit zelfde onder werp, een halve eeuw geleden, op interessante wijze beschreven, maar niet als een dierkundig verhaaltje, maar in de trant van de Fabels van Lafonfaine. Het verhaaltje heeft een zekere tendens, een bepaalde bedoeling, welke evenals bij de Fa bels van Lafontaine, aan het eind als moraal wordt samengevat. De spin is bij Jörgensen niet het be kende geleedpotige diertje, maar de mensheid van het begin van de ze eeuw, toen een golf van gods dienstloosheid en haat tegen elke vorm van godsdienstbeleving door de wereld ging. We hebben God niet nodig, hoorde men van alle kanten. De diepgelovige Jörgensen heeft daarom aan de web-beschrij ving een vervolg toegevoegd. Een bepaalde spin heeft het goed,, wordt minder aktief, moet 's nachts het web, maar ook de draad naar bo ven repareren. Verschillende dagen heeft deze geen dienst behoeven te doen en de spin breekt ze af. De volgende dag komt er een insek- tenetend vogeltje, de spin wil au tomatisch naar boven vluchten, maar dit was niet meer mogelijk en haar lot was beslist. De moraal: breek nooit de draad naar Boven af. Meisjes, jullie staat nog maar in het voorportaal van je maatschap pelijk leven. Je hebt nog éen hele toekomst voor je, Deze zal zoals voor alle mensen, wel voor- en te genspoed brengen. Maar houdt on der alle omstandigheden, vast aan je godsdienstige overtuiging, of, om het met de woorden van Jörgensen te zgegen: Breekt nooit de draad naar boven af. Dit is mijn finale. Ik dank U. Na de pauze presenteerden de leer lingen op de gebruikelijke wijze een kort amusementsprogramma van dan sen, toneel, o.l.v. het personeel. Het definitieve afscheid van leerlin gen onderling en leerlingen en onder wijzend personeel nam zoals gebrui kelijke geruime tijd in beslag. Zaterdag, op de tweede van de Studiedagen van het N.K.V. (KAB) van dit jaar, sprak drs. J. van de Lest, eerste socioloog van het Provinciaal Opbouworgaan te Tilburg over de maatschappelijke ontwikkeling van Noord-Brabant. In de laatste inleiding behandelde zondagmorgen Z.H. Exc. Mgr. W. M. Bekkers, de bisschop van Den Bosch, de plaats van de Kerk in het nieuwe Brabant. Vooraf sprak hij de hoop uit, dat Utrecht ook na de struc tuurwijziging in de KAB het belang zal inzien van streekeigen werkne mersorganisaties. De bisschop merkte op, dat de verschillen met vroeger in Brabant vrij scherp zijn. Veel gaat er ten aanzien van godsdienst en geloof overboord, doch niet alles. Wat ver dwijnt, zijn over 't algemeen de ui tingsvormen, niet de oude karakter trekken van geloof, godsdienst en trouw. Het is niet zo, dat Brabant minder katholiek wordt. De statistie ken wijzen uit, dat het aantal katho lieken hier in 1899 87.9 procent was en nu 89,5 procent. Natuurlijk zijn niet al die katholieken voor de volle honderd procent katholiek, maar dat was vroeger ook niet. „Wij moeten Kerk zijn in de we reld van nu", zei de bisschop. Wel betwijfelde de bisschop of we straks nog zullen kunnen spreken van een Brabants katholicismeBrabant is im mers niet meer een besloten leefmi lieu. Ten opzichte van een mogelijke bedreiging van onze godsdienst en godsdienstzin moeten wij over een be paalde smetvrees heen. Mgr. W. Bek kers stelde vast dat praktisch alles op de helling is gekomen. Er is in deze tijd geen plaats meer voor de autarkische pastoor van wel eer. Bij de oprichting van nieuwe pa rochies worden schoolbestuur en kerkbestuur al zoveel mogelijk ge scheiden gehouden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1964 | | pagina 1