wAAlwijkse en LAnGStRAAtse couRAnt
Jgmpe
2 leerlingen
2 netis MEISJES
Succes voor
Kaatsheuvelse schoenontwerper
WaaSwijjkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
0 WORDT STEEDS GEKKER
Potloden, pruiken, broches, kleding, tassen, pennen en
soep, puddingen, gitaren, eierdopjes en borstbeelden
Voer voor economen
Meer dan 100
En borstbeelden
Borduren
Pliseren
Stofknopen
Stofceintuurs
Knoopsgaten
Stoppen
Verkorten van
rokken en
mantels
Damesmode
IN NIEUW-ZEELAND
DE MAN MET DE
LUCIFER
MAANDAG 17 AUGUSTUS 1964
85e JAARGANG No. 64
tcho vAn het Zuióe
tirSijksche Scoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur JAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2 x per week
Abonnement:
J>. week (0.24 1 ct. inc.k.) f 0.25
p.mnd. (1.00+ 5 ct. inc.k.) v 08
p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10
p. kwrt. p. post 3.35 bij girobetaling
(bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra!
Advertentieprijs: 11 cent per mm.
Contractadvertenties: speciaal tarief
Opgericht 1878
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdensstraat 8 Tel. 04167 - 2002
Telegram-adres: „ECHO
Omzet Beatle-waren f370.000.000
Mijnheer, wij zagen zojuist dat U
enkele aantekeningen maakte met 'n
potlood. „Dat is mijn goed recht'"
zult U zeggen en inderdaad, dat wil
len wij ook niet betwisten. Maar
waarom gebruikt U geen Beatle-
potlood? Hebt U iets tegen die
toffe" jongens uit Liverpool? Kunt
U het niet hebben dat zij met la
waai maken de kost verdienen en
duizenden guldens verdienen met 't
lanceren van allerlei malle fratsen,
waarmee U het hoogstens tot een
psychiatrische inrichting zou bren-
6en?
Mevrouw, op uw borst zien wij
een broche prijken. Een aardig
kleinnood, dat mede verklaart
waarom men U zo aantrekkelijk
vindt, al ziet het er duurder uit dan
het is (wij bedoelen de broche na
tuurlijk), maar waarom koopt U
geen Beatle-broche Wilt U straks
ervan verdacht worden niet met uw
tijd mee te gaan Als je boven de
vijfendertig bent, moet je zorgen,
dat ze dat nooit van je kunnen
En mevrouw, waarom serveert U
uw eieren nog steeds niet in een
Beatle-eierdopje? U weet wel, zo'n
plastic geval, waar de afbeelding
van Liverpoolse jongens op staat.
Dat lijkt ons ook aardig voor Uw
dochter, die (zoals het degelijke
meisje betaamt) wèg is van de Bea
tles, en trouwens ook voor uw zoon,
die weliswaar op de h.b.s. weer is
blijven zitten, maar die toch maar
de moed had in het water van de
Amsterdamse gracht te springen,
toen de Beatles er langs voeren.
Opnieuw brengen de Beatles de
tongen in beroering, en het heeft
een aantrekkelijke kant. De ouderen
kunnen weer eens bedenkelijk kij
ken en wijs het hoofd schudden, en
eerlijk gezegd, dat doen wij bijzon
der graag. Welaan, er is weer alle
reden toe!
De vier Liverpoolse jongelui, die
met hun „Mersey Sound" in korte
tijd de tienerwereld hebben vero
verd en de ouderen de dankbaar
aangegrepen gelegenheid hebben
geschonken mistroostig te mijmeren
over de jeugd van tegenwoordig,
hebben nu de markt veroverd van
de artikelen die afbeeldingen of na
men van beroemdheden voeren. Is
het Beatle-verschijnsel nog steeds 't
onderwerp van studie voor sociolo
gen en psychologen, hebben de ge
dragingen van de Beatle-fans in
psychiatrische kringen 'n levendige
interesse, nu gaan waarachtig zelfs
economen en het zakenleven zich
er al mee bezighouden.
De totale omzet van Beatle-waren
wordt momenteel reeds op 370 milj.
gulden geschat. De statige Wall
Street Journal, die men toch aller
minst tot de Beatle-fans mag reke
nen, raamde reeds in februari een
te verwachten omzet aan deze arti
kelen van 180 miljoen gulden, alleen
a! in de Ver. Staten.
De Beatles zien hun naam en ui
terlijk nu al aan meer dan honderd
artikelen verbonden. Deze collectie
omvat alle ook maar enigszins in
aanmerking komende voorwerpen,
zich uitstrekkende van scooters via
kleding, pruiken, tassen en broches,
tot potloden en kogelpennen toe.
Nu is dit verschijnsel qp zich zo
vreemd niet. In het verleden zijn
er tal van vooraanstaande personen
nagedaan in manieren en kleding.
We kennen de Eden-hoed, het Tru-
man-shirt, de Kaiser-Wilhelmsnor
en de Churchill-sigaar. Uit latere
tijd dateren de speelgoedrevolvers
en holsters met de „merknaam"
van beroemde cowboyfilmhelden.
En hoeveel meisjes hebben na de
oorlog hun aantrekkelijkheid niet
te grabbel gegooid om toch maar op
Brigitte Bardot te kunnen lijken
Geen beroemdheid heeft echter
een handel kunnen stimuleren in
zo'n grote verscheidenheid van ar
tikelen als de Beatles. In Engeland
is een gitaarfabrikant in enkele
maanden tijd rijk geworden door
de verkoop van „Beatle-guitaren"
(maandelijkse productie 150.000).
En hebt U al Beatle-soep ge
proefd, of de „overheerlijke Beatle-
pudding"?
Een Schotse fabrikant is begon
nen met de fabricage van (plastic)
borstbeelden van de populaire ster
ren en verwacht hiervan per week
50.000 stuks te kunnen verkopen.
Vraag: moet ons parlement ook niet
met de tijd meegaan en er eentje
plaatsen in de Ridderzaal? En is dit
ook niet wat voor de bejaardente
huizen waar mensen wonen, voor
wie het goed is dat zij zich jong
blijven voelen
De oorsprong van deze handel in
Beatle-waren ligt bij een Engelse
maatschappij, opgericht door. de
manager van de Beatles. Onderne
mingen, die de naam Beatles willen
voeren, moeten rechten betalen. De
zaken worden grootscheeps aange
pakt. Voordat de Beatles een be
paald gebied bezoeken, adverteert
voornoemde maatschappij met de
exclusieve rechten. Wat dat betreft,
valt het resultaat in Nederland te
gen. Want we kennen hier nog geen
Beatle-soep, we zitten nog steeds
te smachten naar onvervalste Bea-
tle-boter en wanneer kunnen wij
onze volkswagen nou eindelijk in
ruilen tegen een Beatle-car? U be
grijpt toch wel, dat wij hier met
ongeduld op zitten te wachten.
Heuvelstraat 14 Telefoon 26882
Kaatsheuvels' schoenenfaam reikt ver. Tot in Nieuw-Zeeland om pre
cies te zijn. Daar heeft de Kaatsheuvelse emigrant Gerrit van Boxtel,
broer van de onlangs overleden Giel van Boxtel, de eerste prijs gewon
nen in een wedstrijd in het ontwerpen van schoenen.
Deze Shoe Design Competition werd gehouden ter gelegenheid van de
vierde Shoe and Leather Fair in Wellington.
De federatie van Nieuw-Zeelandse schoenfabrikanten had de wedstrijd
dit jaar voor het eerst georganiseerd en er werd aan deelgenomen door
de ontwerpers van alle schoenfabrieken van het land.
De heer G. van Boxtel, werkzaam bij het Nieuw-Zeelandse bedrijf van
Bata, behaalde zijn eerste prijs in de afdeling "gelegenheidsschoenen
voor dames".
De prijs werd hem aan de voor
avond van de opening van de Shoe
and Leather Fair, op dinsdag 28 juli,
door Lady Furgusson, First Lady van
Nieuw-Zeeland, echtgenote van Sir
Bernard Furgusson, de gouverneur-
generaal, uitgereikt.
Bij de prijsuitreiking waren aan
wezig verschillende hooggeplaatste
personen, ministers, de leider van de
oppositie, de burgemeester van Wel
lington en 800 genodigden.
De heer van Boxtel berichtte ons,
dat hij de avond van de 28ste juli van
dit jaar niet gemakkelijk zal vergeten,
toen hij als enigste buitenlander, Bra
bander en "Kaatsheuvelse schoenma
ker" tot winnaar werd uitgeroepen
door de First Lady van zijn tweede
vaderland.
De heer G. van Boxtel emigreerde
in mei 1951 naar'Nieuw-Zeeland.
Het pronkstuk van de tentoonstel
ling in Wellington was overigens een
gouden schoentje ter waarde van
27.500 gulden. Het schoentje was
van 18 karaats goud en had een dia
manten gesp van 2500 gulden.
Rondom dit gouden schoentje was
de gehele tentoonstelling van schoe
nen gegroepeerd.
Lady Furgusson overhandigt de eerste prijs aan de heer G. van Boxtel. In het midden
Sir Bernard Furgusson, de Gouvern eur-Generaal van Nieuw-Zeeland.
EEN KRABBENDE HOND
OPENT GASKRAAN
ECHTPAAR GESTIKT.
In Den Haag zijn donderdagoch
tend de 23-jarige bedrijfsleider S.
Costa uit Milaan en zijn 28-jarige
echtgenote, mevrouw P. Costa-Ste-
vens, door gasverstikking om het le
ven gekomen.
Het echtpaar en zijn hond logeer
de bij familie in Den Haag. Op deze
kamer stond een gaskachel. De poli
tie vermoedt dat de hond toen hij zich
krabde, de gaskraan heeft openge
stoten.
Ook de hond is gestikt. Het dier
sliep bij het echtpaar Costa op de ka
mer en had een plaatsje in de hoek,
waar zich de gaskraan bevond.
EEN WREDE VADER
De Rotterdamse recherche heeft
de 24-jarige bankwerker P. J. v. V.
uit Rotterdam-Zuid gearresteerd, die
ervan wordt verdacht zijn vier maan
den oude zoontje te hebben doodge
trapt. De man heeft inmiddels be
kend. Als motief voor zijn daad gaf
hij op, dat hij geïrriteerd werd door
het huilen van het kind. Omdat hij op
de middag van het misdrijf (3 augus
tus) ook door andere oorzaken een
kwade bui had, haalde hij de huilende
baby uit zijn bedje, gooide het kind
op de grond en schopte het toen tegen
het hoofdje.
UITSTEL
MILITAIRE DIENST VOOR
ONDERWIJZERS
Voor het schooljaar 1964 zal voor
het verlenen van uitstel militaire
dienst aan onderwijzers bij het ge
woon lager onderwijs dezelfde ge
dragslijn als voor het schooljaar 1963
worden gevolgd aan onderwijzers,
aan wie voor het gehele schooljaar
1963/'64 uitstel van eerste oefe
ning werd verleend voor onder
wijs aan een afgelegen grotere twee-
of driemansschool, waar zij onmis
baar waren en nog zijn, zal vrijstelling
van dienst als gewoon dienstplichtige
worden verleend.
De vrijstelling zal pas na 't school
jaar 1966/'67 voorgoed worden ver
leend. Tot dat tijdstip zal de onder
wijzer, aan wie vrijstelling werd ver
leend, op de school waaraan hij thans
is verbonden, werkzaam moeten blij
ven.
Vervroegd klein verlof in afwach
ting van groot verlof zal in zo ruim
mogelijke mate worden verleend aan
in werkelijke dienst zijnde onderwij
zers.
Aan onderwijzers die dit jaar af
studeren zal wederom slechts uitstel
voor het gehele schooljaar 1964/'65
worden verleend, indien zij een func
tie gaan vervullen aan een zeer afge
legen grotere twee- of driemans
school, en dan alleen in de meest ur
gente gevallen.
In wat ruimere mate kan uitstel
worden verleend tot omstreeks maart
1965. Bij een verzoek om zodanig
uitstel moet de betrokken onderwij
zer een verklaring overleggen, waar
uit blijkt, dat het hem bekend is, dat
het slechts gaat om een verschuiving
van de opkomstdatum naar een 4 of
6 maanden later liggend tijdstip en
waarin hij voorts te kennen geeft, dat
hij het uitstel niet zal aanwenden om
te solliciteren naar een betrekking
aan een afgelegen grotere twee- of
driemansschool.
NED. VACANTIEGANGERS
AAN DE COSTA BRA VA.
Hevige regens hebben de afgelopen
dagen alle toeristen, onder wie vele
Nederlanders, van de campings en
kampeerterreinen aan de Costa Bra-
va en de Costa Dorada ten noorden
en ten zuiden van Barcelona, ge
spoeld. De tenten konden niet over
eind worden gehouden in de felle
storm en in een regenval, zoals die
hier sinds 1923 niet meer is waar
genomen. In Villanueva, een vissers
dorp ten zuiden van Barcelona, viel
binnen het uur op een vierkante me
ter 88 liter water.
De 180 Nederlanders, die op de
camping El Buen Vino te Calafell, 30
km van Tarragona, verbleven en daar
heen gebracht zijn door de reisafde
ling van het Sporthuis Centrum te
Rotterdam, zijn onmiddellijk opge
vangen door de directeur van hotel
Alorda ter plaatse, door de pastoor
en door particulieren. De volgende
dag zijn een aantal Nederlanders naar
de camping teruggekeerd.
kunnen wij in ons bedrijf plaatsen. Minimum 7 jaar
lager onderwijs of nijverheidsonderwijs.
Volledige vakopleiding voor diploma (4 jaar)
Goede C.A.O.
9 Lonen met bomilo (boven minimum-loon)
Drukken of zetten is een mooi vak en heeft een der
beste C.A.O.'s. Stel Uw aanmelding niet uit
Ook is er in onze Binderij plaats voor
Goed loon en bomilo.
Sollicitaties
Grotestraat 205, Waalwijk
>v
FEUILLETON
VAN
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door Ids. van der Ploeg
37)
„Als ik mijn hart niet verloren
had aan de architectuur, zou ik
speurder zijn geworden wat een
voldoening zou het mij geven zo'n
moordenaar te ontmaskeren. Er
moet iemand op de treeplang ge
sprongen zijn. Koningen en dic
tators hebben geen treeplanken; ve
len hebben daardoor hun leven ge
red. Ik heb het niets begrepen op
de Wiener Madame de Pompadou".
„Nog meer, mijnheer Nonhebei?"
„Ja, ik kan de gedachte aam Dora
Höck niet loslaten.Wat een ver
houding Dora en dat cijfermens
Kiljan! Hij rook waar 't geld zat en
en hevelde dat dan over in de schat
kist van een volksstam die geld te
kort had. Dat was het bankiershuis
Gramshof en Kil jan.... wat een
vak! Maar ik wilde iets anders zeg-
gen o ja 't blijkt nu dat die
koudbloedige Kiljan toch tegen
wicht zocht en verstrikt raakte in
een liefdeshistorie met een dame,
die nu nog alleen maar denkt aan
haar oninbare chèqueMaar die
rekenmeester, dat getallenwonder,
komt juist door die heimelijke trek
naar het avontuur in een milder
daglicht te staan; misschien zocht
hij onbewust toch de zonkant op of
wat dan ook. Alleen hiervoor
zou ik willen, dat de moordenaar
zijn straf niet ontloopt. Daar luidt
de gong voor de lunch, mijnheer
Reydel".
Hij stond op. „We kunnen Loes
niet laten wachten", zei hij. „Op 'n
andere keer kunnen we ons gesprek
voortzetten".
„Gesprek? Dat was geen gesprek,
dat was een alleenspraak, dat was
het altijd tussen ons.
Er klonk een tweede gongslag,
korter en heftiger nu. Zij haastten
zich naar het huis, waar Loes en
Gramshof hen wachtten aan de kof
fietafel. Reydel merkte op, dat er
voor een vijfde persoon was gedekt.
Loes ving zijn blik en zei:
„Mijnheer Vernimmen zou ook
komen, maar toneelspelers houden
zich nooit aan een afspraak".
„Hij komt nog wel", zei de ban
kier, „als het zo doorgaat krijg ik
hier alle crediteuren aan de deur".
„Geen zaken aan tafel!" riep Loes
opgewekt, „als het moet, maak ik
met mijn Colibri een reclamevlucht
voor die gekke geldlening. Voel je
er iets voor om mee te gaan, Chris-
tiaan?"
„Dat ding is zo onbetrouwbaar als
wat; het is een schande dat er van
overheidswege geen toezicht op is".
„Die Fransman heeft getelefo
neerd dat de motor het nu prachtig
doet".
„Dat is dan de derde maal", zei
Nonhebei, „morgen werkt de pro
peller weer niet".
Reydel en Gramshof namen geen
deel aan de discussie. Na de luch
ging de bankier naar zijn werkka
mer en liet zich de hele middag niet
meer zien.
Nonhebei trachtte Loes over te
halen tot een wandeling, maar zij
gaf er de voorkeur aan thuis te blij
ven, ook al omdat ze, naar haar
zeggen, de plicht had haar gast be
zig te houden.
Reydel glimlachte eens; hij voel
de weinig behoefte aan haar gezel
schap. Het liefst had hij helemaal
geen mensen om zich heen, maar
hij bleef welwillend en beleefd ook
nog toen hij na het diner de bankier
tot zijn dochter hoorde zeggen dat
hij liever een hypotheek had op z'n
huis, dan een inspecteur in z'n huis.
Het was een mooie avond met 'n
zacht geel licht over het bouwland.
Uit de bossen kwam een nevel, die
naar aarde en vruchtbaarheid rook.
Zij zaten in de tuin; Loes, frivool
en uitgelaten als steeds, drong er bij
Vernimmen, die in de late namid
dag was gekomen, op aan dat hij
iets zou declameren. De toneelspe
ler streek eens over zijn geplooid
gelaat en zei met een blik op het
gezelschap, dat er een goede klank
bodem ontbrak. Hij had zich niet
verwonderd getoond, toen hij Rey
del zag.
Gramshof zat aan een bijzettafel
tje te cijferen, zonder zich om zijn
gasten te bekommeren; hij ver
wachtte Frits Kiljan nog met een
overzicht van alle activa en passiva.
Toen deze eindelijk met een auto
voorreed, was het bijna geheel don
ker geworden. De bankier nam Frits
mee naar zijn werkkamer en vroeg
of Reydel bij de bespreking tegen
woordig wilde zijn.
„U weet toch alles, mijnheer Rey
del", zei hij, „mijnheer Kiljan heeft
belangrijke cijfers; ik kan 'n bank
roet niet langer tegenhouden. Op de
beurs wordt er openlijk over ge
sproken. Als er op korte termijn
geen uitkomst komt, is alles uit. Ik
hoop dat het schot niet ketst
maar Loes had ik dit einde graag
willen besparen".
Frits keek de bankier eens aan;
voorzover hij hem kende, achtte hij
hem tot zo'n dramatisch slot niet in
staat, maar toch. Gramshof's ge
laat stond strak en ernstig.
,,'t Buitenland?" vroeg hij.
„Ja dat is ook de reden waar
om ik u, mijnheer Reydel, verzocht
heb hier te komen. U hebt veel in
vloed; zoudt u morgen niet naar
Amsterdam willen gaan om mijn
paspoort in orde te laten maken?
In Parijs heb ik zakenvrienden, die
misschien bereid zijn iets voor mij
te doen".
„Morgenavond is de soiree op het
paleis", antwoordde de inspecteur
hem.
„Ja, eerst dacht ik weg te blij
ven, maar ik hoop daar enige geld
mensen uit de industrie te ontmoe
ten. misschien willen ze bij
springen ik heb dus nog twee
ijzers in het vuur. en dan over
morgen naar het buitenland ten
minste als ik een visum krijg".
Reydel beloofde zijn hulp, doch
meende dat het niet nodig was naar
Amsterdam te gaan. Telefonisch zou
hij trachten deze zaak in orde te
maken.
Na het vertrek van Frits begaf de
bankier zich dadelijk naar zijn
slaapkamer. Reydel maakte nog een
wandeling en keerde tegen 't mid
dernachtelijk uur naar „Mon Rève"
terug.
Op de slaapkamer van Nonhebei
brandde nog licht. Hij zag diens
schaduw op het-gordijn en af en toe
ook die van de toneelspeler. Hij
ging het huis binnen, in de hoop
dat ook Loes naar bed zou zijn ge
gaan, maar zij wachtte hem in de
huiskamer met koffie.
„Vader is erg neerslachtig", zei
ze, „misschien ga ik aan het toneel.
Ik heb er met Vernimmen over ge
sproken; hij zegt dat ik talent heb".
„Een goede oplossing", prees de
inspecteur, „ik geloof dat u op dit
gebied wel iets kunt bereiken, hoe
wel het voor velen een pad is vol
doornen en distels".
„Of ik schrijf met mijn Colibri
letters in de lucht, dat wordt goed
betaald. In ieder geval beter dan 't
schrijven van gedichten en zo
Christiaan heeft natuurlijk zijn best
gedaan om het idee uit mijn hoofd
te praten, maar hij ziet altijd en
overal moeilijkheden. Blijft u nog
lang op, mijnheer Reydel?"
Hij antwoordde, dat hij gewoon
was laat naar bed te gaan en nog
graag iets willen lezen.
Toen hij een uur later de trap op-
sloop, zijn best doende geen gerucht
te maken, leek het huis wel uitge
storven.
XIV
„Weet u of Versluis in Amster
dam is?" vroeg Gramshof aan het
ontbijt.
(wordt vervolgd)
