BRIEF UIT BRAZILIË
van Pater Si. v. d. Louw
Zomerkampen en bivakken
Andreas Zijlmansgroep
Smidje Verholen en de rare alchimist
pe
iel
Optica Bogaerts
GE
k
Welpen bivakeerden in Bergeyk
1
fBO
te
st
.,de
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 28 AUGUSTUS 1964
DE MAN MET DE
LUCIFER
Taf eltennis
Ruitr
en b
jsw^
ondc
mc
zoel
HOC
Cocke
we
HUI
Brasil, Estancia Mariante, aug. 1964
Beste Missievrienden,
Het nogal 'ns gebruikte gezegd: "Uit 't
oog, uit 't hart", kan en wil ik persoonlijk
echter niet onderschrijven, want nog helder
staan me voor de geest de vacantie-maan-
den, waarin ik zóveel begrip en medeleven,
sympatie en hartelijkheid heb mogen onder
vinden, dat de "Kets" me nog na aan het
hart ligt.
Vandaar ook dat ik, na weer enkele maan
den op mijn Missie-post te zijn terugge
keerd, de pen opneem om u van het een en
ander op de hoogte te brengen, waarnaar,
zoals ik weet, uw belangstelling uitgaat.
Reeds bij mijn vertrek ben ik in de ge
legenheid geweest - o.a. op de preekstoel
- u allen een welgemeend dankwoord toe
te spreken, maar ik kan toch niet nalaten
nogmaals te herhalen dat ikzelf, evenals mijn
Moeder en familie getroffen zijn geweest
door het wei-gezinde onthaal, me bereid,
door de spontane medewerking, me ver
leend en door de rijkvolle steun, me ge
schonken gedurende mijn verblijf temidden
van u. Graag zeg ik hiervoor nogmaals dank
aan geheel Missie-bevriend Kaatsheuvel!
Ik kan u verzekeren dat zo'n medeleven
me een troost en tevens een stimulans is bij
het vele en vaak moeilijke Missie-werk,
waaraan ik, uitgerust en gesterkt, weer met
nieuwe krachten ben herbegonnen.
Wat mijn reis betreft het volgende
Hoewel vanwege motor-defect 't K.L.M.-
vliegtuig reeds bij de start een oponthoud
had van drie kwartier, is mijn vliegreis ver
der toch rustig verlopen. In 15 uur tijd ben
ik met mijn confrater en reisgezel P. de
Buin uit Velp (bij Oss) de oceaan overge
stoken met slechtst één landing in Lissabon,
't Is natuurlijk niet te verwonderen dat mijn
gedachten nog al 'ns heen en weer schom
melden van de Kets naar Brazilië en omge
keerd, maar ik ben toch met frisse moed
het immense Missie-land, dat weer op me
wachtte, tegemoet gevlogen. Veel geslapen
hebben we samen niet, want we hadden veel
te praten.
Bij de daling over de wonderschone, met
zon overgoten, wereldberoemde baai van
Rio de Janeiro kwam de warmte me al te
gen - 30 maar liefst - en de overjas
had ik echt niet meer nodig. Toch went dat
gauw. Reuze benieuwd waren we naar de
politieke toestand, die zich echter gunstig
liet aanzien, maar dat de revolutie eind mei
kritiek is geweest, bleek wel uit het feit
dat de douanen erg streng waren. In het
vliegtuig al kregen we 'n stel papieren in te
vullen met allerlei vragen omtrent afkomst,
bagage etc. En inderdaad bij de controle
moesten we alle koffers uitpakken - een
gedetailleerd onderzoek - we moesten eens
wapens bij ons hebben! En we sloegen een
zucht van verlichting toen we 'n teken kre
gen dat we alles konden inpakken, hetgeen
overigens een hele toer was; maar dat heb
je er dan wel voor over.
Eén dag in Rio gebleven en toen verder
per vliegtuig naar het Zuiden: Sao Paolo,
Curitiba, Florianapolis en Pórte Alegre a'
met al nog 8 uur in de schommel, want het
ging af en toe nogal op en neer.
In Pörte Alegre, de hoofdstad van de
provincie Rio Grande do Sul, zijn we 'n
vier dagen bij onze eigen confraters te gast
geweest; 's maandags daarop zijn we aan
de laatste etappe begonnen een bustocht
van 3 uur naar onze binnenlandse Missie
statie.
Daar aangekomen, flink onder het stof,
waren we al spoedig allen bij elkaar Pa
ters, broeders, seminaristen, 42 in getal; het
was werkelijk een feest en we kwamen han
den tekort om allen zo ineens te begroeten,
's Avonds hebben we in een gezellig onder
onsje - een goeie borrel en een geurende
Hollandse sigaar - de veilige overtocht en
het blijde weerzien gevierd; dat er genoeg
te vertellen was, kunt u begrijpen.
De volgende dag zijn we door onze se
minaristen in een officiële feestzitting met
zang en declamatie verwelkomd. Natuurlijk
hadden we enkele cadeautjes meegenomen,
die door allen met hartelijk applaus werden
begroet, vooral ook de ruime geldelijke bij
drage, door de "Kets" bijeengebracht, en
die zo 'hard van pas komt, want het Semi-
narie-in-aanbouw "eet" a.h.w. het geld met
gulzige happen.
Zoals u op de bijgaande foto kunt zien,
wordt er met alle macht gewerkt aan een
vleugel van 40 m lang met drie verdiepin
gen; het dak is vorige week klaargekomen
en vanzelfde vlag gehesen! Er is ech
ter nog veel te doen, maar toch is het de
bedoeling om bij de aanvang van het nieu
we studiejaar in maart 1965, dit nieuwe ge
deelte officieel in gebruik te nemen, als we
/tenminste over voldoendebeschikken.
De puzzle om "dat woord" in te vullen, is
voor niet zo moeilijk, denk ik, maar de
puzzle, dié wij op te lossen hebben, is gro
ter hoe krijgen we "het" bij elkaar? We
blijven volhouden! En wellicht mogen we
ook op uw medewerking blijven rekenen.
En de kans is er binenkort weer, naar
het schijnt, want de eerste, hoewel nog vage
klanken van een nieuw, maar reeds tradi
tioneel geworden Songfestijn, zijn al tot in
Brazilië doorgedrongen. Reeds staan op pa
pier de beginnoten van een nieuw lied als
uitnodiging om "steentjes" bij elkaar te
"kopen" voor ons half afgebouwde Semina
rie. Met grote voldoening hebben we hier
van kennis genomen en met lof juichen wc
de Missieliefde toe, waarvan het Comité,
dat ons reeds eigen is geworden en bekend
heid heeft verworven, opnieuw het voorbeeld
geeft.
Deze zich opofferende jongeren willen
onze Missie-nood blijven lenigen en ik ben
er van overtuigd dat aan hun oproep tot
medewerkende steun door Kaatsheuvel en
daarbuiten ook deze keer gehoor zal worden
gegeven.
Immers, u, beste Missie-vrienden, zult 't
tot een eer rekenen, zo denk ik, een eigen
ruime zaal van het "Seminarie Sacramen-
tino" in Brasil te hebben gebouwd, een zaal,
die voor altijd de naam van "Kaatsheuvel"
met zich zal meedragen.
"Seminarie" wil zeggen opleiding van
nieuwe binnenlandse priesters, vorming van
toekomstige arbeiders in Gods Wijngaard
tot uitbreiding van Zijn Eucharistisch Rijk
en tot het ware geluk van millioenen men
sen. Aan zo'n verheven ideaal zijn diensten
te bewijzen en die mensen van verre een
helpende, vrijgevige hand toe te steken, is
tevens een grote voldoening voor elk chris
ten-hart.
Moge dan ook dit 3e Kaatsheuvels Song-
Hier ziet men de 40 m lange nieuwe vleugel van het Seminarie in aanbouw van meer
nabij. Wat een hout en stenen alleen zijn er voor nodig.
FEUILLETON
VAN
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door Ids. van der Ploeg
41)
Al bij een derde bezoek trof hij
de man, die hij nodig had. In de
Patroclosstraat, waar de chauffeur
een vrachtje had' afgeleverd, werd
hij aangeroepen door een dame. Zij
was met hem meegereden naar de
buitenkant van de stad, waar een
heer, die op een donkere stoep zat,
ook was ingestapt. Hij had gezien,
dat de man moeilijk liep en blijk
baar hevige pijn leed. „Naar de
binnenstad", had de dame bevolen.
Midden in de Leidsestraat, dicht
bij de Keizersgracht, had hij hen
afgezet. De Vet dacht aan Nonhe-
bel. Hij ging naar diens woning en
kreeg van de huisbewaarder te ho
ren, dat de architect midden in de
nacht bezoek had gekregen. Ge
rucht horend, had hij de deur naar
het portaal geopend en gevraagd
of mijnheer Nonhebei misschien
zijn diensten nodig had. Kortaf en
onvriendelijk had de architect ge
zegd, dat dit niet het geval was. La
ter was er veel heen-en-weer ge
loop geweest; enige keren had hij
de voordeur open en dicht horen
slaan, 's Morgens was het hem dui
delijk geworden, dat Nonhebei de
woning had verlaten. Van Beveren
miste twee koffers en ook een paar
pyama's en ander lijfgoed van de
architect, 't Leek wel of hij heime
lijk op reis was gegaan met de be
doeling enige tijd weg te blijven.
Reydel, gealarmeerd door De
Vet's telefonische mededeling,
haastte zich naar de Leidsegracht.
Het nachtelijk gebeuren kon nu
volledig worden gereconstrueerd.
Met dat al was het drietal verdwe
nen.
„Misschien hebben ze de och
tendtrein naar Parijs genomen",
zei Reydel, „de Etoile du Nord ver
trekt om half zeven."
„Hun passen waren niet in orde".
„Nee daar heb ik wel voor ge
zorgd; maar ze kunnen het erop
gewaagd hebben."
De Vet reed naar het Centraal
Station. Loes was nogal een op
vallende verschijning, bovendïfen<
had haar portret in de laatste da
gen vaak in de kranten gestaan.
Hij informeerde bij de controleren
de ambtenaren, doch zonder enig
resultaat.
Hij keerde naar Nonhebeis wo
ning terug en vond daar Reydel,
festival weer een ongekend succes boeken,
zoals de vorige jaren, onder het traditionele
motto: Dit Songfestijn vermindert onze pijn.
Blijven we allen in gebed met elkaar ver
enigd, opdat we allen onder Gods zegen mo
gen leven.
Aan al de "Ketsbewoners", vooral buurt
bewoners en al mijn Missie-vrienden, en aan
het Comité, zijn hartelijke groeten, vanuit
het verre Brazilië. Tot schrijfs!
Mijn priesterlijke zegen aan allen.
Uw toegenegen oud-plaatsgenoot
en vriend in J.C.,
Pater SJEF VAN DE LOUW,
Seminério "Sao José" Estancia Mariante
(Munic. Venancie Aires) R.G.S. Brasil.
Naar we vernemen is het comité, dat de
zo succesvol verlopen song-festivals voor het
in deze brief omschreven doel organiseerde,
thans weer druk bezig met de voorberei
dingen voor een nieuw songfestival om de
"pijn" van pater Sjef v. d. Louw wat te ver
minderen. Het ligt in de bedoeling dit fes
tival in de maand november te houden.
Daaraan voorafgaand wil men op 3 ok
tober a.s. voor hetzelfde doel een steentjes
actie organiseren.
Men ziet dat het comité in kwestie in
verschillende vormen aktief blijft om het
seminarie-in-aanbouw van pater van de
Louw en zijn confraters in Brazilië mee te
helpen realiseren. Laten we hopen dat hun
pogingen en moeiten bij de Kaatsheuvelse
bevolking weerklank zullen vinden en suc
ces hebben.
Kort nabij de Belgische grens in
de gemeente Bergeijk bivakeerden de
beide welpengroepen van de Andreas
Zijlmans Groep. Op zaterdag 25 juli
werden de jongens door diverse va
ders per auto weggebracht en verble
ven in de bosrijke omgeving van Ber
geijk tot en met donderdag 30 juli.
Die dagen was het prachtig zomer
weer en het zwemwater, "het Schut"
genaamd, bood de jongens elke dag
ELASTIEKEN KOUSEN
STEUNZOLEN
Grotestraat 220 WAALWIJK
een verfrissend bad. Het programma
bracht de welpen een dag in het land
der Chinezen, terwijl een andere dag
de jongens vertoefden in Luilekker
land. Ook is men een dag naar België
geweest, terwijl het leven op de boer
derij voor de jongens zeer aantrekke
lijk was.
Inderdaad mogen de welpen ook
dit jaar terugzien op een succesvol
zomerbivak, vol zonnige dagen en ge
varieerd programma.
Wildevaartmatrozen voeren
naar den Briel.
Op zaterdag 1 augustus vertrok de
wildevaart afdeling van de groep met
3 boten naar den Briel. Op een eiland
in het Brielse meer hebben zij 14 da
gen lang gekampeerd. Dit uniek wa
tersportgebied gaf de matrozen ruim
schoots de gelegenheid tot zeilen. In
het programma waren nog opgeno
men een excursie naar de Delta
werken, een bezoek aan het brand
weermuseum te Hellevoetsluis, een
bezoek aan het strand van Hoek van
Holland, een verkenning vati den
Briel. Verder zijn de jongens een mid
dag te gast geweest bij de Koninklijke
Marine en hebben zij de gelegenheid
gekregen enkele mijnenvegers van de
Marine te bekijken. Ook waren er in
het programma diverse sportactivi
teiten opgenomen, terwijl de matro
zen ook verschillende malen de gele
genheid werd geboden om te gaan
passagieren. Een goed geslaagd
kampvuur werd nog gehouden met
een zeeverkennersgroep uit Schoon
hoven en met nog diverse gasten. Op
15 augustus is de A.Z.G. vloot weer
teruggekeerd in de thuishaven en al
was het weer de tweede week minder
mooi dan de eerste, de wildevaart
afdeling heeft een goed en interes
sant waterkamp gehad en weer heel
wat ervaring opgedaan op het gebied
van varen, vooral de 'heen en terug
reis over de grote rivieren.
Junior-verkenners kampeerden
in Duitsland.
Op maandag 17 aug. j.l. vertrok
ken de junior-verkenners met een bus
naar hun kampterrein in Duitsland.
In een prachtige omgeving tussen
Dingden-Lankren en Bocholt sloegen
zij daar hun tenten op.
Vele spelen, het groot nachtspel en
de tochten in de omgeving waren
voor de troep hoogtepunten in het
programma. Op maandag 24 augus
tus keerden zij uit Duitsland terug en
kwam hierbij een einde aan de bivak
ken en kampen van de Andreas Zijl
mans Groep.
Nieuwe leden.
Per september kunnen weer nieu
we leden in de groep worden opge
nomen. In die maand vinden meestal
mutaties plaats. Elke jongen, die 8
jaar is kan welp worden. Jongens van
11 jaar kunnen zich aanmelden voor
de junior-verkenners en jongens van
15 jaar zijn dan in de gelegenheid
zich aan te sluiten bij dermatrozen
van de wildevaart-afdeling. Schrifte
lijk opgave kan worden gedaan aan
de groepsleider M. J. W. Hooij-
maaijer, Wilhelminastraat 35.
meente Alkemade, door een vi 1
boot overvaren.
De familie Toetenel maakte
vakantietocht in een gehuurde
Door het ongeluk met de uitft
pen aan de IJsel afkomstige, or
den zandboot zijn om het léve;
komen de 50-jarige.vader, een
rig zoontje en een dochter van
jaar. Gered werden de moeder ®J
21-jarige zoon. Bij het ongeval
ook zij in het water geraakt. ScW
Geneugelijk van de vrachtboot heef.
hen op het droge gebraoht. De vrom
was bewusteloos. Enkele artsen hel.
ben succesvol kunstmatige ademf,
ling toegepast. De twee gereddenat
laat in de avond naar Den Haag
ruggekeerd.
VISSERS GAF PELLENAARS
KLAP MET STOEL.
Ruzie over contracten.
Heeft Kees Pellenaars met een
bierglas willen slaan of heeft Ton
Vissers alleen maar geslagen met een
stoel? Dat zal de inzet worden van
een juridische procedure, die zich
voor de rechtbank van Heerlen gaat
afspelen. In Simpelveld immers heb
ben Vissers en Pellenaars vóór de
aanvang van de ronde aldaar tegen
over elkaar gestaan. Pellenaars heeft
niet geslagen. Vissers echter wel. Het
gevolg was, dat ploegleider Pel zeven
krammetjes in zijn hoofd kreeg gezet.
VADER, DOCHTER EN
ZOON VERDRONKEN.
Plezierjacht overvaren.
Drie leden van het Haagse gezin
Toetenel zijn maandagavond in het
Brasemermeer verdronken. Tegen 8
uur is hun plezierjachtje op het meer,
vlak voor hotel De Brasem in de ge-
De laatste wedstrijden in de voorronf
van de Waalwijkse door de weekse vii
tijds-zomeravond bedrijfs-heren-tafelte^
wisselbeker-competitie zijn gespeeld. Er l
ren weer zeer spannende wedstrijden bii j
menige zweetdruppel op de groene lij
heeft laten vallen. De uitslagen zijn in
Pool A Stahlpoly 111 - Cowa 11 0-
Stahlpoly I - Mombers t
VGOV II - - ASOV J]
Cowa II - Stahlpoly I
Mombers- Cowa II n
ASOV - Stahlpoly 1 c
Stahlpoly-VGOV II
Pool B: Cowa III - Lederleeuw l.j
VGOV I - Lederleeuw 2-8; Stahlpoly i
-Cowa III 6-4; Cowa I Lederleeuwi
-6; VGOV I - Cowa I 0-10; Cowa 1-
Stahlpoly II 3-7.
De stand in pool A is als volgt
gesp. gew. gel. verl,
ASOV 10 9 10
Stahlpoly 10 8 - 2
Cowa 2 10 6 1 3
Mombers 10 4 - fj
VGOV 2 10 1 - 9
Stahlpoly 3 10 1 - 9
De stand in pool B is
Lederleeuw 8 7 1 j|
Cowa I 8 6 - 2 1;
Stahlpoly II 8 4 - 4
VGOV I 8 2 - 6
Cowa 3 8 1-7:
Door de twee best geplaatste teams t;
elke pool zal nog een halve competitie
speeld worden om de Cowawisselbeker. I
ze wedstrijden zullen in verband met de c
canties iets later gespeeld worden en t
op 3, 8 en 11 september in de cantine c:
de fa. Cowa te Waalwijk, achter liet fe
meenschapshuis te Baardwijk en begi
om 19.30 uur.
Dat er spannende wedstrijden te n
wachten zijn is zeker en we hopen dat e
sportief gestreden zal worden om de praè
tige beker te winnen.
De finale-teams zijn: Lederleeuw, ASOV,
Stahlpoly I en 'Cowa I. De comp.-Ieüa
TH, Dl
en
A. M. 1
t
I
t
t
t
ffaalwi
H. Mis
rochiek
Eecepti
t
WAALfl
aan de l
Makelaa:
Kerkstra
Tel. 0411
COPYRIGHT MuDiO AVAN
T25. Frans Bulle en smidje Verho
len zouden dus samen de Zwarte
Kludde gaan vangen. Wel, we kun
nen niet anders zeggen dan dat de
smid daar een handig plannetje voor
had bedacht. Luister maar. Toen
ze zich 'savonds in de richting van
het Knekelwoud begaven, zei hij:
„Zie je dat huis daar, Frans! Daar
woont nu professor Nosco. Ik ga bij
dat huis op de loer staan en over
een minuut of tien loop jij brutaal
het Knekelwoud binnen. Je door
kruist het alarmsysteem en de pro
fessor zal gewaarschuwd worden.
Hij rent natuurlijk onmiddellijk in
zijn vermomming naar buiten om
op zoek te gaan naar de indringer.
Ik sluip hem achterna en neem hem
met behulp van mijn vuurwapen
gevangen." - „Prima," antwoordde
Frans. „We trekken hem de zwarte
kap van de kop, stellen vast dat hij
Nosco is en leveren hem vervolgens
over aan de politie. En als-ie lastig
is, geef ik hem een prik met een
snoekhaak. Ik ben sportvisser, zie
je, en heb altijd van die dingetjes
bij me...."- Met die woorden nam
hij afscheid van smidje Verholen
en wandelde er vandoor. De smid
zelf sloop geruisloos op de woning
van de professor af en stond wel
dra vlak voor het raam van Nosco's
studeerkamer. De gordijnen waren
dichtgetrokken, maar toch kon hij
wel zien, dat de geleerde ijverig
zat te studeren. Doch plotseling
sprong de professor overeind en
stapte op het venster af. „Oei? Dse
is 't alarmsein gegaan? Nu is Fra
Bulle in het Knekelwoud," dacht ii
smid. De professor echter 1
aan het raam te frommelen a
smeet het open. Maar de smid we
bliksemsnel in een lege regentoi
gedoken, die daar stond en hii"
zich muisstil. „Héla? Is daar ie
mand!" riep professor Nosco
gebogen over een tekening.
„Alweer de Naamlozen", zei de
inspecteur.
„Dezelfde daklijn van de eerste
tekening".
„Ja, Nonhebei wil ze in beeld
brengen vóór ze in vlammen op
gaan".
De schets was iets meer uitge
werkt dan de vroegere. Nu waren
ook enkele vensters en deuren
aangegeven. Boven het papier
stond ook nu in sierlijke letters:
„De Naamlozen".
Het was een complex van vier
pakhuizen, alle van gelijke con
structie, opvallend was de mooie
lijn van de bovendorpel der ven
sters.
De Vet raadpleegde zijn aante
kenboekje.
„Ik heb onderzoek gedaan naar
een boekwerk over oude pakhui
zen", zei hij, „er bestaat een stu
die van dr. Magda Revesz over
,Die alte Lagerhauser Amsterdams',
maar het is niet meer verkrijgbaar".
Reydel dacht even na.
„Nonhebei moet dit boek heb
ben", zei hij tenslotte. „Als hij het
vannacht niet heeft meegenomen,
moet het hier nog ergens zijn.
Vraag Van Beveren eens".
De Vet riep de huisbewaarder
boven. Samen doorzochten zij al
le laden en kasten, totdat de re
chercheur in een hoek van de te
kenkamer, verborgen onder 'n sta
pel blauwdrukken, het boek vond.
Haastig sloeg Reydel de bladen
om, bijna alle oude pakhuizen
stonden er beschreven en afge
beeld.
Eindelijk vond hij een foto, die
hem dadelijk deed denken aan de
krabbels van Nonhebel. „Packhaus-
reihe Realengracht 15-1855, stond
er onder.
„Dit zijn ze", riep De Vet, „er
staat geen opschrift hij".
„Daarom noemt hij 1 ze ook de
Naamlozen".
„Wat wilt U, chef?"
„Er naar toe. Ik hen zelfs bang,
dat we te laat komen." Binnen een
kwartier waren ze op de Realen
gracht. Daar aan de overkant lagen
de prachtige pakhuizen, die de ar
chitect tot tweemaal toe getracht
had te tekenen. Een venster ving
het zonlicht op, even scheen het
alsof vuur naar buiten brak, dan
doofde het licht en sprong plotse
ling over op de ruit van een be
lenden huis. De gevels waren dood
en dood waren ook de Oostindië-
vaarders, die hier in vroeger eeu
wen hun schepen hadden gemeerd.
„Hier vlakbij woont Jan de
Schoenmaker", zei De Vet.
Ze liepen op de pakhuizen toe.
„Die deur is niet gesloten", zei
de rechercheur wijzend op het lin
kerpand.
„Kijk!" riep Reydel.
Door de kieren en ook onder de
drempel uit, kwam een dun slier
tje rook.
HOOFDSTUK XV
„Opsporing, aanhouding en voor
geleiding wordt verzocht van Edu-
ard Gramshof, bankier te Amster
dam, oud 55 jaar, vermoedelijk ge
wond aan een der benen en van
Louise Gramshof, oud 26 jaar.
Zonder emotie klonk de metalen
stem van de politie-omroeper in
de ochtenduren opnieuw door de
aether.
Bartels, die in zijn atelier de op
roep hoorde, hield even op met
schilderen. Peinzend keek hij even
naar het figuur op het doek, doop
te dan zijn penseel in een potje
met verf en ging door met z'n werk.
Het zal stil worden in „De La",
dacht hij spijtig.
Op het redactiebureau van „Van
daag" las Berkevoort zijn artikel
voor de avondkrant nog even door
- hij vond de uitdrukking: „Cata
strofale gevolgen voor kleine be
leggers" nogal tam, maar kon in
zijn zenuwinspanning, waarin
verkeerde, zo gauw geen hevige
adjectieven vinden. Hij nam zié
voor in de loop van de dag
eens een bezoek te brengen aan
bureau van de Rijks-Opsporing-
dienst. Het zou hem niets ver»
deren als hij zijn artikel nog Wf
zigen moest, de tijd was rijp vooi
nog sensationeler onthullingen,
In het Huis met de Kluis heer
ste een zeer opgewonde sfeer,
vooral omdat de jonge Kiljan zié
aanvankelijk niet liet zien,
verscheen eerst tegen elf uur.
maar met een vastberaden trek o>
zijn mond, ging hij naar de direc
teurskamer en liet de chefs
zich komen. In korte afgebet®
zinnen zei hij waar het op
Er waren grote verliezen
De schuldvraag kon onbesprok®
blijven-zijn vader, die op
noodlottige wijze om het leven tf'
gekomen, had alles gedaan om A
moeilijkheden het hoofd te bied®
maar de geldlening, bedoeld
met één slag alle gaten dichte
maken, had het deficit nog gi*
gemaakt.
(wordt vervolgél
I
R
(straat...
Iplaab5"
V
Mt zich
ioor machi:
lieven om
bureau van
Jonge g
voor halv
hverschill
rijbew
ven om
xireau var
Te bevrage
I, v. Lo
Dirve
tan telefi
11 KOOP
Imnd.
Tel. 070 1
zelfsta
gevraagd
voor 3 of 4
vóór- of na
A ff. DE
St. Antonii
ffaalwjjk
Statk
1
Wacht niet
jw ontmoet
'even in de 1
'e geven. 0
Seid. Aarze
roePt u onz1
achttien
•S relaties v
■e land in
lea en van e
'ainloor re
fen tot sta
wk voor u
geschikt
«breven,
Ml gerande
Waagt inlic
tornt,
