BRIEF UIT BRAZILIË van Pater Si. v. d. Louw Zomerkampen en bivakken Andreas Zijlmansgroep Smidje Verholen en de rare alchimist pe iel Optica Bogaerts GE k Welpen bivakeerden in Bergeyk 1 fBO te st .,de DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 28 AUGUSTUS 1964 DE MAN MET DE LUCIFER Taf eltennis Ruitr en b jsw^ ondc mc zoel HOC Cocke we HUI Brasil, Estancia Mariante, aug. 1964 Beste Missievrienden, Het nogal 'ns gebruikte gezegd: "Uit 't oog, uit 't hart", kan en wil ik persoonlijk echter niet onderschrijven, want nog helder staan me voor de geest de vacantie-maan- den, waarin ik zóveel begrip en medeleven, sympatie en hartelijkheid heb mogen onder vinden, dat de "Kets" me nog na aan het hart ligt. Vandaar ook dat ik, na weer enkele maan den op mijn Missie-post te zijn terugge keerd, de pen opneem om u van het een en ander op de hoogte te brengen, waarnaar, zoals ik weet, uw belangstelling uitgaat. Reeds bij mijn vertrek ben ik in de ge legenheid geweest - o.a. op de preekstoel - u allen een welgemeend dankwoord toe te spreken, maar ik kan toch niet nalaten nogmaals te herhalen dat ikzelf, evenals mijn Moeder en familie getroffen zijn geweest door het wei-gezinde onthaal, me bereid, door de spontane medewerking, me ver leend en door de rijkvolle steun, me ge schonken gedurende mijn verblijf temidden van u. Graag zeg ik hiervoor nogmaals dank aan geheel Missie-bevriend Kaatsheuvel! Ik kan u verzekeren dat zo'n medeleven me een troost en tevens een stimulans is bij het vele en vaak moeilijke Missie-werk, waaraan ik, uitgerust en gesterkt, weer met nieuwe krachten ben herbegonnen. Wat mijn reis betreft het volgende Hoewel vanwege motor-defect 't K.L.M.- vliegtuig reeds bij de start een oponthoud had van drie kwartier, is mijn vliegreis ver der toch rustig verlopen. In 15 uur tijd ben ik met mijn confrater en reisgezel P. de Buin uit Velp (bij Oss) de oceaan overge stoken met slechtst één landing in Lissabon, 't Is natuurlijk niet te verwonderen dat mijn gedachten nog al 'ns heen en weer schom melden van de Kets naar Brazilië en omge keerd, maar ik ben toch met frisse moed het immense Missie-land, dat weer op me wachtte, tegemoet gevlogen. Veel geslapen hebben we samen niet, want we hadden veel te praten. Bij de daling over de wonderschone, met zon overgoten, wereldberoemde baai van Rio de Janeiro kwam de warmte me al te gen - 30 maar liefst - en de overjas had ik echt niet meer nodig. Toch went dat gauw. Reuze benieuwd waren we naar de politieke toestand, die zich echter gunstig liet aanzien, maar dat de revolutie eind mei kritiek is geweest, bleek wel uit het feit dat de douanen erg streng waren. In het vliegtuig al kregen we 'n stel papieren in te vullen met allerlei vragen omtrent afkomst, bagage etc. En inderdaad bij de controle moesten we alle koffers uitpakken - een gedetailleerd onderzoek - we moesten eens wapens bij ons hebben! En we sloegen een zucht van verlichting toen we 'n teken kre gen dat we alles konden inpakken, hetgeen overigens een hele toer was; maar dat heb je er dan wel voor over. Eén dag in Rio gebleven en toen verder per vliegtuig naar het Zuiden: Sao Paolo, Curitiba, Florianapolis en Pórte Alegre a' met al nog 8 uur in de schommel, want het ging af en toe nogal op en neer. In Pörte Alegre, de hoofdstad van de provincie Rio Grande do Sul, zijn we 'n vier dagen bij onze eigen confraters te gast geweest; 's maandags daarop zijn we aan de laatste etappe begonnen een bustocht van 3 uur naar onze binnenlandse Missie statie. Daar aangekomen, flink onder het stof, waren we al spoedig allen bij elkaar Pa ters, broeders, seminaristen, 42 in getal; het was werkelijk een feest en we kwamen han den tekort om allen zo ineens te begroeten, 's Avonds hebben we in een gezellig onder onsje - een goeie borrel en een geurende Hollandse sigaar - de veilige overtocht en het blijde weerzien gevierd; dat er genoeg te vertellen was, kunt u begrijpen. De volgende dag zijn we door onze se minaristen in een officiële feestzitting met zang en declamatie verwelkomd. Natuurlijk hadden we enkele cadeautjes meegenomen, die door allen met hartelijk applaus werden begroet, vooral ook de ruime geldelijke bij drage, door de "Kets" bijeengebracht, en die zo 'hard van pas komt, want het Semi- narie-in-aanbouw "eet" a.h.w. het geld met gulzige happen. Zoals u op de bijgaande foto kunt zien, wordt er met alle macht gewerkt aan een vleugel van 40 m lang met drie verdiepin gen; het dak is vorige week klaargekomen en vanzelfde vlag gehesen! Er is ech ter nog veel te doen, maar toch is het de bedoeling om bij de aanvang van het nieu we studiejaar in maart 1965, dit nieuwe ge deelte officieel in gebruik te nemen, als we /tenminste over voldoendebeschikken. De puzzle om "dat woord" in te vullen, is voor niet zo moeilijk, denk ik, maar de puzzle, dié wij op te lossen hebben, is gro ter hoe krijgen we "het" bij elkaar? We blijven volhouden! En wellicht mogen we ook op uw medewerking blijven rekenen. En de kans is er binenkort weer, naar het schijnt, want de eerste, hoewel nog vage klanken van een nieuw, maar reeds tradi tioneel geworden Songfestijn, zijn al tot in Brazilië doorgedrongen. Reeds staan op pa pier de beginnoten van een nieuw lied als uitnodiging om "steentjes" bij elkaar te "kopen" voor ons half afgebouwde Semina rie. Met grote voldoening hebben we hier van kennis genomen en met lof juichen wc de Missieliefde toe, waarvan het Comité, dat ons reeds eigen is geworden en bekend heid heeft verworven, opnieuw het voorbeeld geeft. Deze zich opofferende jongeren willen onze Missie-nood blijven lenigen en ik ben er van overtuigd dat aan hun oproep tot medewerkende steun door Kaatsheuvel en daarbuiten ook deze keer gehoor zal worden gegeven. Immers, u, beste Missie-vrienden, zult 't tot een eer rekenen, zo denk ik, een eigen ruime zaal van het "Seminarie Sacramen- tino" in Brasil te hebben gebouwd, een zaal, die voor altijd de naam van "Kaatsheuvel" met zich zal meedragen. "Seminarie" wil zeggen opleiding van nieuwe binnenlandse priesters, vorming van toekomstige arbeiders in Gods Wijngaard tot uitbreiding van Zijn Eucharistisch Rijk en tot het ware geluk van millioenen men sen. Aan zo'n verheven ideaal zijn diensten te bewijzen en die mensen van verre een helpende, vrijgevige hand toe te steken, is tevens een grote voldoening voor elk chris ten-hart. Moge dan ook dit 3e Kaatsheuvels Song- Hier ziet men de 40 m lange nieuwe vleugel van het Seminarie in aanbouw van meer nabij. Wat een hout en stenen alleen zijn er voor nodig. FEUILLETON VAN „DE ECHO VAN HET ZUIDEN" door Ids. van der Ploeg 41) Al bij een derde bezoek trof hij de man, die hij nodig had. In de Patroclosstraat, waar de chauffeur een vrachtje had' afgeleverd, werd hij aangeroepen door een dame. Zij was met hem meegereden naar de buitenkant van de stad, waar een heer, die op een donkere stoep zat, ook was ingestapt. Hij had gezien, dat de man moeilijk liep en blijk baar hevige pijn leed. „Naar de binnenstad", had de dame bevolen. Midden in de Leidsestraat, dicht bij de Keizersgracht, had hij hen afgezet. De Vet dacht aan Nonhe- bel. Hij ging naar diens woning en kreeg van de huisbewaarder te ho ren, dat de architect midden in de nacht bezoek had gekregen. Ge rucht horend, had hij de deur naar het portaal geopend en gevraagd of mijnheer Nonhebei misschien zijn diensten nodig had. Kortaf en onvriendelijk had de architect ge zegd, dat dit niet het geval was. La ter was er veel heen-en-weer ge loop geweest; enige keren had hij de voordeur open en dicht horen slaan, 's Morgens was het hem dui delijk geworden, dat Nonhebei de woning had verlaten. Van Beveren miste twee koffers en ook een paar pyama's en ander lijfgoed van de architect, 't Leek wel of hij heime lijk op reis was gegaan met de be doeling enige tijd weg te blijven. Reydel, gealarmeerd door De Vet's telefonische mededeling, haastte zich naar de Leidsegracht. Het nachtelijk gebeuren kon nu volledig worden gereconstrueerd. Met dat al was het drietal verdwe nen. „Misschien hebben ze de och tendtrein naar Parijs genomen", zei Reydel, „de Etoile du Nord ver trekt om half zeven." „Hun passen waren niet in orde". „Nee daar heb ik wel voor ge zorgd; maar ze kunnen het erop gewaagd hebben." De Vet reed naar het Centraal Station. Loes was nogal een op vallende verschijning, bovendïfen< had haar portret in de laatste da gen vaak in de kranten gestaan. Hij informeerde bij de controleren de ambtenaren, doch zonder enig resultaat. Hij keerde naar Nonhebeis wo ning terug en vond daar Reydel, festival weer een ongekend succes boeken, zoals de vorige jaren, onder het traditionele motto: Dit Songfestijn vermindert onze pijn. Blijven we allen in gebed met elkaar ver enigd, opdat we allen onder Gods zegen mo gen leven. Aan al de "Ketsbewoners", vooral buurt bewoners en al mijn Missie-vrienden, en aan het Comité, zijn hartelijke groeten, vanuit het verre Brazilië. Tot schrijfs! Mijn priesterlijke zegen aan allen. Uw toegenegen oud-plaatsgenoot en vriend in J.C., Pater SJEF VAN DE LOUW, Seminério "Sao José" Estancia Mariante (Munic. Venancie Aires) R.G.S. Brasil. Naar we vernemen is het comité, dat de zo succesvol verlopen song-festivals voor het in deze brief omschreven doel organiseerde, thans weer druk bezig met de voorberei dingen voor een nieuw songfestival om de "pijn" van pater Sjef v. d. Louw wat te ver minderen. Het ligt in de bedoeling dit fes tival in de maand november te houden. Daaraan voorafgaand wil men op 3 ok tober a.s. voor hetzelfde doel een steentjes actie organiseren. Men ziet dat het comité in kwestie in verschillende vormen aktief blijft om het seminarie-in-aanbouw van pater van de Louw en zijn confraters in Brazilië mee te helpen realiseren. Laten we hopen dat hun pogingen en moeiten bij de Kaatsheuvelse bevolking weerklank zullen vinden en suc ces hebben. Kort nabij de Belgische grens in de gemeente Bergeijk bivakeerden de beide welpengroepen van de Andreas Zijlmans Groep. Op zaterdag 25 juli werden de jongens door diverse va ders per auto weggebracht en verble ven in de bosrijke omgeving van Ber geijk tot en met donderdag 30 juli. Die dagen was het prachtig zomer weer en het zwemwater, "het Schut" genaamd, bood de jongens elke dag ELASTIEKEN KOUSEN STEUNZOLEN Grotestraat 220 WAALWIJK een verfrissend bad. Het programma bracht de welpen een dag in het land der Chinezen, terwijl een andere dag de jongens vertoefden in Luilekker land. Ook is men een dag naar België geweest, terwijl het leven op de boer derij voor de jongens zeer aantrekke lijk was. Inderdaad mogen de welpen ook dit jaar terugzien op een succesvol zomerbivak, vol zonnige dagen en ge varieerd programma. Wildevaartmatrozen voeren naar den Briel. Op zaterdag 1 augustus vertrok de wildevaart afdeling van de groep met 3 boten naar den Briel. Op een eiland in het Brielse meer hebben zij 14 da gen lang gekampeerd. Dit uniek wa tersportgebied gaf de matrozen ruim schoots de gelegenheid tot zeilen. In het programma waren nog opgeno men een excursie naar de Delta werken, een bezoek aan het brand weermuseum te Hellevoetsluis, een bezoek aan het strand van Hoek van Holland, een verkenning vati den Briel. Verder zijn de jongens een mid dag te gast geweest bij de Koninklijke Marine en hebben zij de gelegenheid gekregen enkele mijnenvegers van de Marine te bekijken. Ook waren er in het programma diverse sportactivi teiten opgenomen, terwijl de matro zen ook verschillende malen de gele genheid werd geboden om te gaan passagieren. Een goed geslaagd kampvuur werd nog gehouden met een zeeverkennersgroep uit Schoon hoven en met nog diverse gasten. Op 15 augustus is de A.Z.G. vloot weer teruggekeerd in de thuishaven en al was het weer de tweede week minder mooi dan de eerste, de wildevaart afdeling heeft een goed en interes sant waterkamp gehad en weer heel wat ervaring opgedaan op het gebied van varen, vooral de 'heen en terug reis over de grote rivieren. Junior-verkenners kampeerden in Duitsland. Op maandag 17 aug. j.l. vertrok ken de junior-verkenners met een bus naar hun kampterrein in Duitsland. In een prachtige omgeving tussen Dingden-Lankren en Bocholt sloegen zij daar hun tenten op. Vele spelen, het groot nachtspel en de tochten in de omgeving waren voor de troep hoogtepunten in het programma. Op maandag 24 augus tus keerden zij uit Duitsland terug en kwam hierbij een einde aan de bivak ken en kampen van de Andreas Zijl mans Groep. Nieuwe leden. Per september kunnen weer nieu we leden in de groep worden opge nomen. In die maand vinden meestal mutaties plaats. Elke jongen, die 8 jaar is kan welp worden. Jongens van 11 jaar kunnen zich aanmelden voor de junior-verkenners en jongens van 15 jaar zijn dan in de gelegenheid zich aan te sluiten bij dermatrozen van de wildevaart-afdeling. Schrifte lijk opgave kan worden gedaan aan de groepsleider M. J. W. Hooij- maaijer, Wilhelminastraat 35. meente Alkemade, door een vi 1 boot overvaren. De familie Toetenel maakte vakantietocht in een gehuurde Door het ongeluk met de uitft pen aan de IJsel afkomstige, or den zandboot zijn om het léve; komen de 50-jarige.vader, een rig zoontje en een dochter van jaar. Gered werden de moeder ®J 21-jarige zoon. Bij het ongeval ook zij in het water geraakt. ScW Geneugelijk van de vrachtboot heef. hen op het droge gebraoht. De vrom was bewusteloos. Enkele artsen hel. ben succesvol kunstmatige ademf, ling toegepast. De twee gereddenat laat in de avond naar Den Haag ruggekeerd. VISSERS GAF PELLENAARS KLAP MET STOEL. Ruzie over contracten. Heeft Kees Pellenaars met een bierglas willen slaan of heeft Ton Vissers alleen maar geslagen met een stoel? Dat zal de inzet worden van een juridische procedure, die zich voor de rechtbank van Heerlen gaat afspelen. In Simpelveld immers heb ben Vissers en Pellenaars vóór de aanvang van de ronde aldaar tegen over elkaar gestaan. Pellenaars heeft niet geslagen. Vissers echter wel. Het gevolg was, dat ploegleider Pel zeven krammetjes in zijn hoofd kreeg gezet. VADER, DOCHTER EN ZOON VERDRONKEN. Plezierjacht overvaren. Drie leden van het Haagse gezin Toetenel zijn maandagavond in het Brasemermeer verdronken. Tegen 8 uur is hun plezierjachtje op het meer, vlak voor hotel De Brasem in de ge- De laatste wedstrijden in de voorronf van de Waalwijkse door de weekse vii tijds-zomeravond bedrijfs-heren-tafelte^ wisselbeker-competitie zijn gespeeld. Er l ren weer zeer spannende wedstrijden bii j menige zweetdruppel op de groene lij heeft laten vallen. De uitslagen zijn in Pool A Stahlpoly 111 - Cowa 11 0- Stahlpoly I - Mombers t VGOV II - - ASOV J] Cowa II - Stahlpoly I Mombers- Cowa II n ASOV - Stahlpoly 1 c Stahlpoly-VGOV II Pool B: Cowa III - Lederleeuw l.j VGOV I - Lederleeuw 2-8; Stahlpoly i -Cowa III 6-4; Cowa I Lederleeuwi -6; VGOV I - Cowa I 0-10; Cowa 1- Stahlpoly II 3-7. De stand in pool A is als volgt gesp. gew. gel. verl, ASOV 10 9 10 Stahlpoly 10 8 - 2 Cowa 2 10 6 1 3 Mombers 10 4 - fj VGOV 2 10 1 - 9 Stahlpoly 3 10 1 - 9 De stand in pool B is Lederleeuw 8 7 1 j| Cowa I 8 6 - 2 1; Stahlpoly II 8 4 - 4 VGOV I 8 2 - 6 Cowa 3 8 1-7: Door de twee best geplaatste teams t; elke pool zal nog een halve competitie speeld worden om de Cowawisselbeker. I ze wedstrijden zullen in verband met de c canties iets later gespeeld worden en t op 3, 8 en 11 september in de cantine c: de fa. Cowa te Waalwijk, achter liet fe meenschapshuis te Baardwijk en begi om 19.30 uur. Dat er spannende wedstrijden te n wachten zijn is zeker en we hopen dat e sportief gestreden zal worden om de praè tige beker te winnen. De finale-teams zijn: Lederleeuw, ASOV, Stahlpoly I en 'Cowa I. De comp.-Ieüa TH, Dl en A. M. 1 t I t t t ffaalwi H. Mis rochiek Eecepti t WAALfl aan de l Makelaa: Kerkstra Tel. 0411 COPYRIGHT MuDiO AVAN T25. Frans Bulle en smidje Verho len zouden dus samen de Zwarte Kludde gaan vangen. Wel, we kun nen niet anders zeggen dan dat de smid daar een handig plannetje voor had bedacht. Luister maar. Toen ze zich 'savonds in de richting van het Knekelwoud begaven, zei hij: „Zie je dat huis daar, Frans! Daar woont nu professor Nosco. Ik ga bij dat huis op de loer staan en over een minuut of tien loop jij brutaal het Knekelwoud binnen. Je door kruist het alarmsysteem en de pro fessor zal gewaarschuwd worden. Hij rent natuurlijk onmiddellijk in zijn vermomming naar buiten om op zoek te gaan naar de indringer. Ik sluip hem achterna en neem hem met behulp van mijn vuurwapen gevangen." - „Prima," antwoordde Frans. „We trekken hem de zwarte kap van de kop, stellen vast dat hij Nosco is en leveren hem vervolgens over aan de politie. En als-ie lastig is, geef ik hem een prik met een snoekhaak. Ik ben sportvisser, zie je, en heb altijd van die dingetjes bij me...."- Met die woorden nam hij afscheid van smidje Verholen en wandelde er vandoor. De smid zelf sloop geruisloos op de woning van de professor af en stond wel dra vlak voor het raam van Nosco's studeerkamer. De gordijnen waren dichtgetrokken, maar toch kon hij wel zien, dat de geleerde ijverig zat te studeren. Doch plotseling sprong de professor overeind en stapte op het venster af. „Oei? Dse is 't alarmsein gegaan? Nu is Fra Bulle in het Knekelwoud," dacht ii smid. De professor echter 1 aan het raam te frommelen a smeet het open. Maar de smid we bliksemsnel in een lege regentoi gedoken, die daar stond en hii" zich muisstil. „Héla? Is daar ie mand!" riep professor Nosco gebogen over een tekening. „Alweer de Naamlozen", zei de inspecteur. „Dezelfde daklijn van de eerste tekening". „Ja, Nonhebei wil ze in beeld brengen vóór ze in vlammen op gaan". De schets was iets meer uitge werkt dan de vroegere. Nu waren ook enkele vensters en deuren aangegeven. Boven het papier stond ook nu in sierlijke letters: „De Naamlozen". Het was een complex van vier pakhuizen, alle van gelijke con structie, opvallend was de mooie lijn van de bovendorpel der ven sters. De Vet raadpleegde zijn aante kenboekje. „Ik heb onderzoek gedaan naar een boekwerk over oude pakhui zen", zei hij, „er bestaat een stu die van dr. Magda Revesz over ,Die alte Lagerhauser Amsterdams', maar het is niet meer verkrijgbaar". Reydel dacht even na. „Nonhebei moet dit boek heb ben", zei hij tenslotte. „Als hij het vannacht niet heeft meegenomen, moet het hier nog ergens zijn. Vraag Van Beveren eens". De Vet riep de huisbewaarder boven. Samen doorzochten zij al le laden en kasten, totdat de re chercheur in een hoek van de te kenkamer, verborgen onder 'n sta pel blauwdrukken, het boek vond. Haastig sloeg Reydel de bladen om, bijna alle oude pakhuizen stonden er beschreven en afge beeld. Eindelijk vond hij een foto, die hem dadelijk deed denken aan de krabbels van Nonhebel. „Packhaus- reihe Realengracht 15-1855, stond er onder. „Dit zijn ze", riep De Vet, „er staat geen opschrift hij". „Daarom noemt hij 1 ze ook de Naamlozen". „Wat wilt U, chef?" „Er naar toe. Ik hen zelfs bang, dat we te laat komen." Binnen een kwartier waren ze op de Realen gracht. Daar aan de overkant lagen de prachtige pakhuizen, die de ar chitect tot tweemaal toe getracht had te tekenen. Een venster ving het zonlicht op, even scheen het alsof vuur naar buiten brak, dan doofde het licht en sprong plotse ling over op de ruit van een be lenden huis. De gevels waren dood en dood waren ook de Oostindië- vaarders, die hier in vroeger eeu wen hun schepen hadden gemeerd. „Hier vlakbij woont Jan de Schoenmaker", zei De Vet. Ze liepen op de pakhuizen toe. „Die deur is niet gesloten", zei de rechercheur wijzend op het lin kerpand. „Kijk!" riep Reydel. Door de kieren en ook onder de drempel uit, kwam een dun slier tje rook. HOOFDSTUK XV „Opsporing, aanhouding en voor geleiding wordt verzocht van Edu- ard Gramshof, bankier te Amster dam, oud 55 jaar, vermoedelijk ge wond aan een der benen en van Louise Gramshof, oud 26 jaar. Zonder emotie klonk de metalen stem van de politie-omroeper in de ochtenduren opnieuw door de aether. Bartels, die in zijn atelier de op roep hoorde, hield even op met schilderen. Peinzend keek hij even naar het figuur op het doek, doop te dan zijn penseel in een potje met verf en ging door met z'n werk. Het zal stil worden in „De La", dacht hij spijtig. Op het redactiebureau van „Van daag" las Berkevoort zijn artikel voor de avondkrant nog even door - hij vond de uitdrukking: „Cata strofale gevolgen voor kleine be leggers" nogal tam, maar kon in zijn zenuwinspanning, waarin verkeerde, zo gauw geen hevige adjectieven vinden. Hij nam zié voor in de loop van de dag eens een bezoek te brengen aan bureau van de Rijks-Opsporing- dienst. Het zou hem niets ver» deren als hij zijn artikel nog Wf zigen moest, de tijd was rijp vooi nog sensationeler onthullingen, In het Huis met de Kluis heer ste een zeer opgewonde sfeer, vooral omdat de jonge Kiljan zié aanvankelijk niet liet zien, verscheen eerst tegen elf uur. maar met een vastberaden trek o> zijn mond, ging hij naar de direc teurskamer en liet de chefs zich komen. In korte afgebet® zinnen zei hij waar het op Er waren grote verliezen De schuldvraag kon onbesprok® blijven-zijn vader, die op noodlottige wijze om het leven tf' gekomen, had alles gedaan om A moeilijkheden het hoofd te bied® maar de geldlening, bedoeld met één slag alle gaten dichte maken, had het deficit nog gi* gemaakt. (wordt vervolgél I R (straat... Iplaab5" V Mt zich ioor machi: lieven om bureau van Jonge g voor halv hverschill rijbew ven om xireau var Te bevrage I, v. Lo Dirve tan telefi 11 KOOP Imnd. Tel. 070 1 zelfsta gevraagd voor 3 of 4 vóór- of na A ff. DE St. Antonii ffaalwjjk Statk 1 Wacht niet jw ontmoet 'even in de 1 'e geven. 0 Seid. Aarze roePt u onz1 achttien •S relaties v ■e land in lea en van e 'ainloor re fen tot sta wk voor u geschikt «breven, Ml gerande Waagt inlic tornt,

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1964 | | pagina 12