nk
Industrie klaagt over ondeskundige
en bevooroordeelde TV-uitzendingen
Smidje Verholen en de rare alchimist
woens
prijzen
3848 125.-
9
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 31 AUGUSTUS 1964
wam
alleen geldig woensdag
kuren.
DE MAN MET DE
LUCIFER
wse ovy.
Mj et njj
n worden
•ioel voor
nak inlj.
beide be.
k van l,.
aten,
annen lt.
Muwelijis
van zaken
!w valt.
raad vu
d door de
ogelijk tt
name t(t
>treeks lij
Domb«
okken.
r.k.v.v.
koto wat
g naar de
ik. De
UNANT.
ank, keelt
ukkig ge.
week met
t. Pruijs.
er.
►'WV
ge Am-
30 april
;i« ging,
aendheid
„Anteri.
Holland
tich liet
se leef.
politiek
erdween
het ho-
gealar-
van de
ds vier
e, reed
je al in
pril jl
iaar En-
aar ou-
Parijs,
evonden
bij een
waren
t meisje
Europa
isbericht
veron-
tje ver-
ng was,
rappor-
PEUS
e Thant
„poten.
)e ernst
ook uit
spoed,
de Vei.
rd werd
r op de
uwe ac-
Hij ver
epen op
deTur-
gerech-
ijn ver-
liegveld
Genève,
In Ge-
nd con-
betrok-
t Staten
van de
BABÏ
ouw M.
en jaar
oaby in
leven
e span-
.at vrij-
t politie
dd. Ze
ibedien-
het kind
an haar
;edwon-
ehouden
gegeven
'estigde,
een ent-
n, maar
ot deze
vas toen'
e maga-
ar kind
ïige me-
irdat ze
moeder
gehou-
de wo
nde.
GEEN SCHRIFTELIJKE OF TELEFONISCHE BESTELLINGEN.
Uierwasketel. Van
binnen en buiten grijs-
reémailleerd, dus
100% roestvrij. Com
pleet met Q75
bodemrooster O
Handige gietijzeren
mini barbecue, met
verchroomd rooster en
houten handgreep.
Voor het maken van
saté, ragout, yj 95
fondue etc. T"
3/4 suede mantel, van
een 1 e kwaliteit. Vlotte
zadelsteek op de zak
ken. U kunt kiezen uit
hoog- of laaggesloten
modellen en de nieuw
ste kleuren, zoals teak,
lugano en laredo. Mtn.
Fotoboek, met om
slag van stof in verschil
lende leuke dessins. 60
bladzijden fotocarton
met spinnewebpapier.
;2S
233 x 23s cm.
Gedistingeerd Enka-
lon overhemd, met
fijne streepjes op wit
fond. Zeer moderne
boordvorm. Gecontro
leerd feilloze kwaliteit.
Let op het ^90
Poes etiket
Jongens- en heren
schoenen, met sterke*
pororubberzolen.
Lightweight. In zwart
of bruin.
M. 40-46 11.75
36-39
95
Bel-O-fast meisjes-
overhemdblouse, m.
modern stijf boordje.
Open of gesloten te
dragen. Met lange
mouw en manchet. In
vele kleuren.
14 jaar 6.75 95
2 jaar T"
kleine stijging per maat
Royale boodschaptas
vervaardigd van het
ijzersterke en afwasba-
re materiaal „Jusin".
Ook zeer geschikt als
weekendtas, in zwart,
rood, blauw, beige en
bernstein ^5Q
Donzig-zachte flanel
len lakens. Extra ge
ruwde anti-reuma
kwaliteit. Royale mtn.,
extra lang. Nu voorde
lig kopen voor de win
ter!
180x240 6.25 r 25
150x 240
Mooie blanke appelmoes, van goudrei-
netten. Per 2 grote potten Q Qc
(excl. statie) O
Zware metalen gereedschapskist, (53
cm. lang) met 3 grote vakken. Met handi
ge afsluitbare harmonica-sluiting. In
grijze hamerslaguitvoering Q50
Legpuzzels, waarmee de kinderen zich
urenlang bezig kunnen houden nu de
avonden weer langer worden. Uitzoeken,
nu 3 verschillende puzzels voor «g
Nylon damesjupon, met mooie brede
kant en plissé inzet. In wit, zwart, bleu,
marine, rose, rood of groen. ^90
Maten small, medium en large
Zomer melange, een kleurige sorte
ring lekker frisse drups. yf ^\c
Per 200 gram
Luxe radio-grammo
fooncombinatie, met
Telefunken platenwis-
selaar. 4 golfbereiken
met FM, 2 luidsprekers
(1 dubbelconus 1
dynamische concert
luidspreker). Hoge en
lage tonen regeling.
Grote platenbergruim-
te. Uitgevoerd in mat
edelnoten.1 jt C^«*
schriftel. gar, JJVi
DEN BOSCH
HELMOND
Prachtige gordijnstof,
in zeer aparte Schotse
ruitdessins. U kunt
kiezen uit een rode of
groene ruit. yg 95
120 br„ p. m.
den ge
ide. De
aar me-
rgif had
hiervan
ele da-
et net
i toege-
e zij
j naar
m voor
worden
van het
In industriële kringen blijkt men allesbehalve tevreden te zijn over de
wijze, waarop de Nederlandse ondernemer en de Nederlandse industrie
door Hilversum en Bussum aan de T.V.-kijkers worden gepresenteerd.
Metalectro-visie, maandbald van de Stichting Federatie Metaal- en
Electrotechnische Industrie (F.M.E.), heeft zich tot tolk gemaakt van
de verontwaardiging, die in ondernemerskringen heerst over het gebrek
aan deskundigheid en bevooroordeeldheid, waarmee volgens deze orga
nisatie tal van T.V.-programma's worden samengesteld. De FME stelt,
dat de opinievormende en de openiebeïnvloedende kracht van televisie
die van de andere bestaande communicatiemiddelen zozeer overtreft,
dat het voor vrijwel iedere belangengroep van de grootste betekenis is,
dat de televisievoorlichting zo objectief mogelijk luordt gegeven.
Hier komt volgens de F.M.E. bij'
1st televisie om financiële zowel als
programma-technische redenen
ts in zeer beperkte mate tege-
soet kan komen aan het recht van
lederwoord, dat kenmerkend is voor
iet "fair play", dat de dagbladjour
nalistiek op ruime schaal toegepast.
een indringend voorlichtings-
sedium als de televisie zijn naar het
van de F.M.E. dan ook codes
Ëxtden, die in het ontbreken van dit
Wedigingsrecht" voorzien. Omdat
objectiviteit nu eenmaal
m utopie blijkt te zijn, zal het moei-
anders kunnen dan dat deze codes
T op de programma's dan wel
ij Je programmaverzorgers worden
ieegepast. De overtuiging, dat in de-
:e richting stappen dienen te worden
pomen, wordt de F.M.E. opgedron-
|endoor de omstandigheid, dat in tal
T.V.-programma's op zeer eenzij-
i en ondeskundige manier wordt
jeoordeeld over feiten en ontwikke-
van algemene maatschappe-
jke betekenis en dat dientengevolge
lersoonlijke en groepsbelangen zozeer
den geschaad, dat de televisie in
land dreigt af te zakken naar een
niveau dat men in onze dagbladpers
Huwelijks tegenkomt.
POST-PUBERTEINSE
Zo wekken tal van uitzendingen de
Irak, aldus de F.M.E., dat 't mach-
|e T.V.-medium door post-puber-
nse figuren wordt aangegrepen om
lersoonlijke teleurstellingen in het
Matschappelijk verkeer af te reage-
Deze indruk wint voortdurend
bevestiging, zowel door de reoht-
geuite kritiek als door de
keuze van de programma's en de
vorm waarin deze worden gebracht.
De ondeskundigheid en het voor
oordeel, aldus nog steeds de F.M.E.,
manifesteren zich op verschillende
manieren in programma's van uit
eenlopende aard. Een van de figuren
die, overigens naast anderen, bij her
haling het kind van de rekening moet
worden geacht, is de ondernemer.
De F.M.E. zegt verder
Om de een of andere reden staat
de ondernemer er in Hilversum en
Bussum bijzonder slecht op. In de
eerste plaats krijgt hij en krijgen de
industriële prestaties slechts zelden
de aandacht, die men op grond van
hun sociaal-economische betekenis
zou mogen verwachten. Of men kent
deze betekenis in Hilversum en Bus
sum niet of men koestert hiervoor
zulk een onderschatting, dat zij a
priori niet in aanmerking komen hier
op in positieve zin de aandacht te
vestigen.
In een documentaire over de Ne
derlandse exportinspanning, op zich
zelf een lofwaardig initiatief, liet men
wel een aantal figuren uit de periferie
van het bedrijfsleven aan het woord;
de ondernemers en hun directe mede
werkers zelf - de mensen dus, die de
export mogelijk maken en bedrijven -
verschenen niet op het beeldscherm.
Wanneer dit dan een enkele keer wel
het geval is, dan komen zij er niet zo
goed af. Of hun verklaringen wor
den slechts gedeeltelijk weergegeven,
vooral wanneer het een van tevoren
opgenomen interview betreft. Of de
interviewer ontpopt zich als iemand
voor wie het aan de kaak stellen van
een eventuele tekortkoming 'hoofd
zaak is.
Ondernemer: GELDDUIVEL
Van deze laatste benadering was
het interview met een ondernemer
die zijn bedrijf had moeten opheffen,
nu al weer een goed maand geleden,
een pijnlijk voorbeeld. Uit de vraag
stelling bleek overduidelijk dat de be
trokkenen werd verweten dat hij de
ondernemingsraad niet tijdig had in
gelicht over de noodzaak het bedrijf
te sluiten en hoewel de ondernemer
zich beriep op het advies van de vak
vereniging om in dit geval in de
plaats van de ondernemingsraad het
gehele personeel te informeren, werd
na diens vertrek uit de studio toch
nog de opmerking geplaatst dat de
zaak mogelijk een minder ongunstig
verloop zou 'hebben gehad als de on
dernemingsraad tijdig zou zijn inge
licht. In èèn van de Hilversumse
werkkamers 'hangt een spotprent,
waarop de ondernemer staat afge
beeld als een geldduivel, die zijn
grijpklauwen uitstrekt naar 'het tele-
visiebestel. Zolang deze karikatuur
wordt gehanteerd als een wapen in
de strijd tegen de commerciële televi
sie kan men hierover nog de schou
ders ophalen. Maar wanneer deze
prent de projectie zou blijken te zijn
van een geestesinstelling, die in Hil
versum en Bussum vanzelfsprekend
wordt geacht, dan kan hiermee niet
langer worden volstaan. Dan immers
is de voorlichting van het Nederland
se publiek in het geding en dan wordt
de eis dat deze op onbevooroordeelde
en deskundige wijze 'behoort plaats
te vinden met de dag klemmender.
JUWELIERS KRIJGEN
VALSE DOLLARS.
Valse biljetten van 50 dollar, die
ai in oktober 1963 door Interpol wer
den gesignaleerd, zijn dezer dagen in
Amsterdam uitgegeven. Bij de juwe
lier Breen aan de Nieuwendijk kocht
een naar schatting 30-jarige man,
vermoedelijk een Arabier, voor 4.800
gulden aan horloges en sieraden en
bij de juwelier Pampus aan de Nieu
wendijk werd een hoirloge, ter waarde
van 700 gulden, betaald met vier val
se biljetten van 50 dollar. De man die
bij de juwelierszaak Breen opereer
de, betaalde met 28 valse biljetten van
50 dollar.
Beide juweliers koesterden geen
argwaan. oTen zij de biljetten don
derdagochtend bij een bank voor Ne
derlands geld wilden inwisselen, werd
dit geweigerd.
EEN MOOIE ZOMER
Als over enkele dagen de meteo
rologische zomer wordt afgesloten,
zal blijken, dat de gemiddelde tem
peratuur van de drie zomermaanden
juni, juli en augustus nog juist iets
beneden de normale waarde is ge
bleven. Toch is de goede indruk, die
deze zomer bij ons achterlaat, niet
onjuist. Het is de beste zomer van
de laatste vijf jaar.
Sinds 1959 is het aantal zomerse
en tropische dagen nooit meer zo
hoog geweest. Ook zijn er weer bij
zonder hoge temperaturen gemeten,
zelfs zó hoog, dat we ze moeten ver
gelijken met die van de warme zo
mer van 1947.
ZES DODEN OP DE WEG
ALLEEN OP VRIJDAG
Twee personen zijn vrijdag om 't
leven gekomen als gevolg van een
autobotsing in de Noordoostpolder;
de 52-jarige tuinder K. v. d. Veen
uit Marknesse en de 72-jarige heer
Groen uit Leeuwarden. De echtge
note van de Groen en mevr. Pous-
ma-Smit, een burvrouw van de be
stuurder, de heer v. d. Veen, liepen
ernstige verwondingen op.
Het ongeluk gebeurde in Mark
nesse. De auto van de tuinder reed
een voorrangsweg op, waar juist een
personeelsbusje naderde. De auto's
botsten op elkaar. De vijf inzitten
den van 't busje bleven ongedeerd.
De 74-jarige J. v. Someren is
vrijdagmiddag in zijn woonplaats
Meegen (Noord-Brabant) om het
leven gekomen. Hij fietste zonder
voorrang te verlenen een hoofdver
keersweg op en werd toen door een
vrachtwagen aangereden.
De 76-jarige J. Bruins uit Rijs-
sen is vrijdagmiddag door een auto
gegrepen en op slag gedood. De man
reed, zonder op 't achterop komen
de verkeer te letten, op de Vier-
densestraat in zijn woonplaats met
zijn brommer naar links.
iDe 12-jarige Joke Berg uit Al
melo is donderdagavond in de Oot-
marsumsesetraat in haar woon
plaats door een aanhanger van een
tankauto geraakt. Het meisje, dat
per fiets onderweg was, werd zo
ernstig gewond, dat zij tijdens het
vervoer naar het ziekenhuis is over
leden.
De 64-jarige J. Gorree uit Den
Haag is vrijdag bij een verkeerson
geval in zijn woonplaats om 't leven
gekomen. Hij wilde van richting
veranderen, toen een vrachtauto
bezig was hem te passeren. Hij sloeg
iets te vroeg af en kwam in aanra
king met het achterste deel van de
wagen.
126 Professor Nosco bleef nog
even voor het raam staan en riep
nogmaals: „Hela? Is daar iemand!"
- Maar hij ontdekte de smid in de
regenton blijkbaar niet en trok zich
mompelend weer in zijn kamer te
rug. Toen de gordijnen weer geslo
ten waren, kroop smidje Verholen
stilletjes uit de ton om opnieuw
naar het venster te sluipen. En
wéér zag hij professor Nosco rustig
aantafel zitten, ijverig studerend
met het hoofd in handen- „Hm,
loos alarm," mompelde de smid on
hoorbaar. „Zou hij gevoeld hebben
dat ik naar hem keek! Ik moet voor
zichtig zijn jongens. Hij is een lin-
kert en merkt blijkbaar gauw wan
neer er onraad is. Ik zal zo af en
toe eens binnen glurenDat
deed de smid, maar het werd een
eentonige zaak, want er gebeurde
niets. De professor bleef zitten stu
deren en minuten regen aaneen
tot urenZo leek het wel ten
minste. Ten einde raad haalde hij
zijn horloge uit zijn zak en stelde
onthutst vast, dat er al anderhalf
uur voorbij was gegaan. „Grrmmm,
zou Frans Bulle nu nog niet in het
Knekelwoud zijn geweest," gromde
hij. Hij besloot toen nog even te
wachten, alhoewel er zo langzamer
hand al enige twijfel van binnen be
gon te knagen. „Stel je voor, dat
Nosco tóch niet de Kludde was,"
peinsde hij. „Oei, oei, wat zou dat
een blunder zijn?" - En nogmaals
wierp hij 'n vorsende blik naar bin
nen, doch het feit, dat Nosco zijn
flimmende dasspeld niet droeg,
stelde hem gerust. De professor zat
nog steeds rustig te studeren en de
smid mompelde: „Je draagt je das
speld niet, meneer Nosco. Nee, nee,
allicht niet. Want die heb ik achter
de lapellen van mijn jas. - Toen
wist de smid het zeker: Nosco was
de Kludde en Nosco was- Maar
verder kwam hij niet met zijn ge
peins, want plotseling werd z'n aan
dacht getrokken door een vreselijk
gekreun, dat uit de buurt van de
weg kwam. Dat was de stem van
Frans Bulle
FEUILLETON
VAN
,DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door Ids. van der Ploeg
,42)
Bij was naar de rechtbank gegaan
surséance van betaling te krij -
I® Vermoedelijk zou dit wel luk
ken, Er was nog een kans om met
l®d werken er bovenop te komen.
Tenslotte sprak hij de verwachting
dat ieder op zijn post zou blij
ven..
Daarna riep hij de kassier apart
vertelde hem dat er die morgen
e® ^aine zou komen met een che-
van twee mill - deze moest in
'edet geval worden gehonoreerd
laste van zijn tantième-rege-
l
Komt mijnheer Mijarends te-
6 wilde de waarnemend kluis-
weten.
"Koe!" antwoordde Kiljan kort-
Berkevoort had intussen op het
antoor van de R.O.D. een bespre-
m8 met De Brave, die maar rook-
o° 3es naar het plavond blies en
i erigens weinig moeite deed om
e verslaggever te bevredigen.
„Ik moet weten of er verband
bestaat tussen de moord op Kiljan
en de verdwijning van Gramshof",
riep Berkevoort. „Het publiek heeft
er recht op".
De Brave gaf het communiqué,
dat hij pas had getypt, in de weten
schap dat er niets in stond, dat
Berkevoorts honger kon stillen.
De verslaggever stak het stuk
ongelezen in zijn zak.
„Waar zit Reydel?" vroeg hij. 'n
Collega van me heeft hem Mijn-
arends' woning zien binnengaan".
„Dat komt uit", antwoordde De
Brave. „Die kluischef is sinds de
moord op Kiljan geen half mens
meer. Nu zit mijnheer Reydel aan
zijn ziekbed om een bekentenis uit
te lokken, dat hij zijn patroon een
dolk in het hart heeft gestoken.
De Brave overdreef met zijn ziek
bed. Mijnarends zat op dat ogen
blik bijna geheel hersteld in zijn
kamer. Zelfs had hij behoefte aan
wat lichte muziek. Hij draaide 'ns
aan de knoppen van het radiotoe
stel, dat zijn vrouw, om hem wat
afleiding te geven, naast zijn bed
had gezet. Ergens in de lucht golf
de wel muziek, die hij verlangde.
Hij vond een dame met een re
cept voor een plumpudding, een
opdringerige jazz-band, iemand die
iets over levensgeluk zei en over
ouderdom sprak en dan een koude
onaandoenlijke stem, die aanmaan
de opsporing en aanhouding van.
Mijnarends luisterde maar half, na
tuurlijk was er ergens een auto ge
stolen of een kind verdwaald. Hij
wilde het pijltje al op een ander
station draaien toen hij de namen
hoorde noemen. Hij werd zo wit
als een doek.
„Loes!" riep hij op een toon van
een kind, dat zijn bal over een
schutting ziet vliegen. Loes'n
wezen nauwelijks van vliees ern
bloed. Hij draaide de knop om, hij
wilde niets meer horen, niets meer,
ook niet hoe zij was gekleed en
welke beloning voor de aanhouding
in uitzicht werd gesteld. Dit laat
ste was natuurlijk geheel overbo
dig, want al was de wereld vol on
verlaten, toch zou er niemand ge
vonden worden, die een dergelijk
Judasloon zou willen verdienen.
„Je hebt verhoging, ik zie het".
Naast hem stond zijn vrouw. Zij
droeg een lange werkschort met
van voren een ingezet stuk van een
andere kleur.
„Is er iets gebeurd?" vroeg ze.
„Die radio!"
„Wat is daar mee? Ik hoorde
niets, ik was in de keuken bezig".
„Mijnheer Gramshof is er van
door! Ik moet naar de kluis. Mis
schien is Loes daar ook".
„Loes? Wie is Loes?"
,,'n Fee".
Zij boog zich over hem heen.
„Koorts", zei ze op sussende toon,
die zij zich tegenover haar man had
eigen gemaakt. „Ik zal de thermo
meter halen".
Zij wiegde de kamer uit, maar
trapte op het „contact van de hond".
Mijnarends sprong overeind. Nu
zat hij op de vlakte. Hij wist niet
goed meer, waar hij die woorden
had gehoord, maar stellig hadden
ze betrekking op Loes Gramshof,
die nu werd achtervolgd door de
bloedhond van de politie. Schoon
heid prikkelt slechte mensen al
tijd tot tegenspraak dat stond in
een boek, waarmee hij gisteravond
was gaan slapen, hij meende nu de
betekenis daarvan te begrijpen.
„Schakel uit!" riep hij. „Die hond
heeft haar bijna." Zijn vrouw draai
de ergens aan en kwam terug, to
taal overstuur door die plotselin
ge instorting.
„Hier is het drankje, gauw, 't
helpt dadelijk heeft de dokter ge
zegd."
Mijnarends greep de toegestoken
arm beet en duwde die van zich af.
Hij voelde weerzin tegen alles, te
gen zichzelf, tegen de hele wereld,
maar het meest nog tegen die om
vangrijke arm onder dat mouw-
schort.
De aangebedene kon op dat ogen
blik best wat hulp gebruiken, al
was het alleen maar om te verhin
deren, dat haar vader en Christi-
aan, die een zenuwinstorting na
bij scheen, elkaar in de haren vlo
gen.
Een korte vlucht met de colibri,
een nachtelijke autotocht en een
gedwongen verblijf van een half
etmaal op de bovenste verdieping
van „De Naamlozen", dat alles was
voldoende geweest om de burgelij-
ke beleefdheid, die Gramshof en
Nonhebei tegenover elkaar in acht
hadden genomen, weg te spoelen.
De architect schreeuwde, dat zij
daar, ten koste van alles, weg moes
ten. Er dreigde levensgevaar, zo
wel voor zijn oom en Loes, als voor
hem. Maar Gramshof, die met een
verbonden been op een baal werk
broeken lag, was niet te bewegen
de schuilplaats te verlaten.
„Voorlopig zijn we hier veilig",
zei hij, „niemand heeft ons gezien
en als we de straat op gaan, wor-
dereen kent ons.
den we dadelijk gearresteerd, ie-
„U weet niet, wat er boven uw
hoofd hangt", zei Nonhebei, „we
moeten afzonderlijk weggaan".
„Laat Loes beslissen", riep Grams
hof.
Loes zat op een hoge krat en
zocht tevergeefs naar haar hand
tasje. Ze wist zeker, dat ze er zo
zonder poeder, crème en lippen
rood ontoonbaar uitzag. Als ze ooit
tegenover een rechter zou komen
zitten, moest ze zorgen, dat ee een
bekoorlijke indruk maakte, al was
het alleen maar om de strafmaat
wat te beinvloeden. Maar zover zou
het wel nooit komen. Hopeloos
stond de zaak lang niet. Dat hals-
snóer was toch min of meer hun
eigendom.
„We kunnen hier nog best een
tijdje blijven", zei ze, „en vannacht
er vandoor gaan".
„Waar naar toe?" vroeg Grams
hof wanhopig.
„Overal waar we komen, lopen
we in de val".
Van beneden klonk het dicht
slaan van een deur.
„Wat is dat?" riep de bankier ge
schrokken.
(wordt vervolgd)
