wAAlwijkse en UnqstRAAtse couRAnt volstrekte anarchie - dolk in de rug... st Jampe Bij de dood van Pater Henk Figee JDoaaertó kantooi SAIGON, stad van de wanhoop Laat Uw bril fERS akkeri Borduren Pliseren Stofknopen Stofceintuurs Knoopsgaten Stoppen Verkorten van rokken en mantels Damesmode Tilburg Brillenspecialist Optica Houdt Bogaerts voor ogen VRIJDAG 4 SEPTEMBER 1964 85e JAARGANG No. 69 'RlJZfit 50 De tcho van het Zuióen laalS'sche Stoomdrukkerij Antoon Tielen HoofdredacteurJAN TIELEN Gironummer 1069687 Dit blad verschijnt 2x per week Abonnement p. mnd. (1.00+ Bet. inc.k.) ƒ1.08 p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10 p. week (0.24+ let. inc.k.) 0.25 p. kwrt. p. post 3.35 bij girobetaling (bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra) Advertentieprijs: 11 cent per mm. Contractadvertenties: speciaal tariel Opgericht 1878 Bureaux: Giotestraat 205. Waalwijk Tel. 04160 - 2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdensstraat 8 Tel. 04167 - 2002 Telegram-adres: „ECHO" de eschikbaar. idse Industrie N.V. (DEROC 01 - Waalt 1118 RIJ INRICHïü UKKER1J VDEL rmachlm RMEÜBE11 VCH1NES 5a hakken) or halve Wat nu in Vietnam? gen aan >T (Van onze P. P.-correspondent) Met elk vliegtuig en met elk schip arriveren hier buitenlandse journalis ten, diplomaten, zakenlieden, waarnemers 'en avonturiers. In de bars is het drukker dan gewoonlijk. De goede hotels zijn steeds "com plet". De telefoonkantoren krijgen enorm veel internationale gesprek- ken te verwerken. Het beeld van de stad, die eens het Franse balkon aan de Zuidchinese lee was, is in vergelijking met enkele jaren geleden opmerkelijk gewij- ligd. Tussen de stroom van fietsen en richshaws nog altijd getrokken door dezelfde luidruchtige hardlopers) zoeken tientallen mannen van ie militaire politie, herkenbaar aan hun witte helmen, hun weg. Zij ver bieden samenscholingen, houden verdachte personen aan en hebben wa pens bij de hand wanneer zich eventualiteiten zouden voordoen, IS DIT SAIGON? De Rue Catinet, de prachtige hoofdstraat van Saigon, is een ware smeltkroes van rassen en culturen. De meest uiteenlopende typen ziet men hier 's avonds flaneren Amerikaan- seofficieren, Franse matrozen, slanke en bekoorlijke Voorindische schonen in hun pastelkleurige sari's en char mante Vietnamese vrouwen in wit sa tijnen broeken, Japanse zakenlieden, inheemse priesters met lange baarden en hier en daar zowaar een Afrikaan se neger. De restaurants en bioscopen doen goede zaken. En de eerste vraag die in ons opwelt is "Is dit nu Saigon, de hoofdstad van een land, dat nu al jaren in een uitzichtloze guerillaoor- log met de communistische Vietkong- troepen is gewikkeld?" Ogenschijnlijk is Saigon een stad, waar het leven van de mensen niet an ders is dan elders. De straten, waar men alleen 's ochtends gemakkelijk met de auto doorkomt, worden 's mid dags en vooral 's avonds overstroomd door een luidruchtige menigte, die schreeuwt, praat en lacht. Alle Viet namese jongeren gaan 's avonds de straat op, verdoven zich met het ge luid van hun eigen stemmen, maken ruzie of spreken liefdeswoorden. Bij allen voelt men de felle gehechtheid aan het leven, die temidden van de kritieke toestand, waarin stad en land verkeren, juist nog aangroeit. DIEP SCEPTICISME. Wie echter nauwkeurig oplet, kan merken dat de gezichten van al die mensen weinig ontspannen zijn en zelden een glimlach vertonen. Die OUDE SPAANSE GRAAF SCHIET ZOONS NEER. De veertiende graaf van Alva de ïeltes, de 77-jarige Don Gonzalo Aguilera, heeft op het graaflijke landgoed Sanchiricones te Salamanca een vlaag van waanzin zijn beide zenen doodgeschoten. De oude graaf, nakomeling van de ™a, die tijdens de 80-jarige oorlog in Nederland huishield, schoot zijn zoon Augustin (39) met drie kogels neer. Zijn oudste zoon Gonzales (47), hem probeerde tegen te houden, "eeg een kogel in het hart. Daarna trachtte de grijsaard zijn 72-jarige vrouw, gravin Magdalena, van het le- v® te beroven. Door zich in haar s napkamer op te sluiten en ten einde raad uit het raam te springen, wist ®ze laatste zich te redden. De oude graaf leed reeds lang aan vervolgingswaanzin en werd wegens ^berekenbaarheid dag en nacht °er zijn zoons bewaakt en verzorgd, 'j Woonde in het kasteel een aParte kamer met radio en televisie. leen zijn jongste zoon zijn vader ,wam bezoeken, haalde deze plotse- ln? oen oude Colt-45, die hij in zijn araerjas verborgen had, te voor- li 6n SC'10C)' ^em door de linker- Augustin vluchtte en wist om BP roepend de deur van de keuken P eWen, waar hij ineen stortte, onzales, die zijn vader wilde tegen - ouden, kreeg voor hij hem kon be- ei en een kogel door het hart en was Heuvelstraat 14 - Telefoon 268S2 kleine nuance bewijst hoe weinig hoop er nog is in de harten van deze men sen. Jarenlang hadden zij met een duistere hardnekkigheid volhard in hun verwachtingen aan een betere toekomst, maar de gebeurtenissen van de laatste maanden hebben in hen een diep scepticisme wortel doen schie ten, waarvan zij zich niet kunnen be vrijden. In gesprekken met verschillende mensen werden ons deze indrukken bevestigd. Wij doelen hier niet op ge sprekken met de officiële autoritei ten. Deze hebben zich, dat overigens op zichzelf al een veeg teken aan de wand is, gehuld in een dichte sluier van vage gemeenplaatsen en spits vondige gedachtenconstructies Op onze vraag, of de interne strub belingen die aan de alleenheerschappij van Khan een (vroegtijdig) einde maakten, niet in 't voordeel der com munistische infiltranten zijn, maakte onze zegsman haastig een hele hoop bezwerende gebaren en releveerde nog eens dat de Zuilvietnamese troepen kortgeleden in de Mekong Detal 200 Vietkong-guerilla's hadden gedood. Dat een dag later 127 Zuidvietna- mezen in Kien Hoa (60 km ten zui den van Saigon) sneuvelden, ver zweeg hij uiteraard WANTROUWEN. Hoe de werkelijke geestesgesteld heid van de bevolking is, wordt u pas duidelijk, wanneer u praat met de ge wone mensen, met kelners, kappers, havenarbeiders, onderwijzers, huis vrouwen of winkelmeisjes. Niet dat u hen gemakkelijk aan 't praten brengt. Bijna allen tonen zich afkerig over de politieke gebeurtenissen van dit moment te spreken. Er ligt wantrouwen en angst in hun ogen, wanneer wij hierover enkele, dan nog oppervlakkige vragen stel len. Men is bang zijn mond voorbij te praten en. dan misschien last met de autoriteiten te krijgen. Men vertrouwt hier vaak zelfs zijn naaste vrienden niet, op wier gezelschap men noch tans prijs stelt. Dit impliceert, dat iedereen zijn zorgen bij voorkeur voor zich houdt, ze niet met anderen durft uit te wisselen. Sommigen kunnen dit moeilijk ver dragen en vervallen in extreem ge drag. Vele boedhistische en katholie ke fanatici zijn voor hun eigen wan hoop op de vlucht teslagen en trach ten zich op gewelddadige wijze van hun gevoelens van onzekerheid en machteloosheid te bevrijden. ONAFGEBROKEN DRUK. Maar het merendeel der Vietname- zen draagt zijn lot met gelatenheid, een soort wanhopige berusting. Voor hen hebben al die wilde gebeurtenis sen, die de radikale elementen op zwepen, iets eentonigs. In hun herin nering zijn deze gebeurtenissen niet als steeds hoog oplaaiende, wrede vlammen, maar veeleer als een onaf gebroken druk die hen gaandeweg ge heel in de greep heeft gekregen. "Het wordt tijd, dat er eens verandering in komt", zeiden verschillende mensen hoofdschuddend tegen ons. Maar dit werd gezegd zonder enige overtui ging, het was slechts een uiting van een armzalige, absurde hoop, die hen nog overgebleven is. Saigon, centrum van een land dat sinds 1960 een der gevaarlijkste brandhaarden in de koude oorlog is, blijkt een stad vol wanhopige men sen, wier fanatieke of moederloze woorden op duidelijke en naargeesti ge wijze weerklank geven aan de blin de hardnekkigheid, die in hun harten de plaats van de hoop heeft ingeno men. DIEMISME ZONDER DIEM. Toen de 58 leden van de revolu tionaire raad, die kortgeleden in het zomerverblijf van Nguyen Khan in Cap St. Jacques bijeen waren, deze generaal niet de bevoegdheid wilden geven waarom hij vroeg, was in Zuid- Vietnam een nieuwe gezagscrisis ge boren. Men voelde niets voor een één mans democratie als die van Diem. Khan's streven werd hier in Saigon trouwens uitgelegd als "Diemisme zonder Diem" Het ziet er echter niet naar uit dat de nieuwe premier Oanh 'hier wèl een democratisch bewind zal kunnen uit oefenen. In Zuid-Vietnam zijn meer dan 60 politieke en religeuze groe peringen, die elkaar naar het leven staan. Een groot deel van de bevol king is hierbij dan nog niet eens aan gesloten, maar deze groep gelooft het helemaal wel. Hoe weinig eenheid er onder de bevolking is, ervoeren wij tijdens een tocht die ons door verschillende dor pen in de omtrek van Saigon voerde. In een van die dorpen waren 40 be woners door Vietkongstrijders ge dood. In een ander dorp werd dit be richt met gejuich ontvangen, want de gesneuvelden waren leden van een sekte, die in dit dorp bijzonder impo pulair was! ANARCHIE. Geen wonder dat Zuid-Vietnam ondergedompeld is in een sfeer van volstrekte anarchie en dat de verde diging van dit land tegen de commu nisten half mislukt is. Immers wat moet men verdedigen? Waar geen va derlandsliefde bestaat, wordt de ver dediging van het vaderland een vage aangelegenheid. De meeste Zuid- Vietnamezen geloven nergens meer in, en zeker niet in de toekomst. En waarom zal men waarden verdedigen, waarin men niet meer gelooft? Zo speelt zich in dit land thans een van de meest ernstige tragedies af in het naspel van het kolonialisme. Dit land kampt met moeilijkheden die niet door zijn regering, maar evenmin door Washington kunnen worden op gelost.Zullen Ho Tsji Minh en zijn strijders hier orde op zaken stellen? Men mag aannemen, dat de V.S. zich hiertegen krachtig zullen verzetten. Gevolg sterke internationale span ningen. Zo zei een Vietnamese hoofdon derwijzer tegen ons "Als we hier één De Gaulle hadden, zou ons volk eendrachtig tegen de communisten strijden." Maar het is niet een krachtig leider die hier een eenheid kan brengen, die 'het volk zelf niet wil. Zélfs De Gaulle zou hier wor den afgezet en vervangen door de on vermijdelijke militaire putch. Op zaterdag 27 juni j.l. kwam Pa ter Henk Figee om het leven bij een verkeersongeluk in zijn missie gebied. Voor de vele mensen, vooral in Baardwijk, die Pater Figee tijdens zijn laatste verblijf in Waalwijk, nu twee jaar geleden, hebben ontmoet en die graag nadere details over dit tragische ongeval zullen vernemen, laten wij hier enkele stukken vol gen die de confrater van Pater Fi gee, Pater J. Smeets, vanuit 't mis siegebied naar Nederland heeft ge zonden. Pater J. Smeets schrijft 28 juni aan Pater Provinciaal het volgende: Het droeve bericht van het tragi sche overlijden van Pater Figee hebt U ontvangen. Het is niet te beschrij ven hoe zijn plotseling heengaan en de wijze waarop dit plaats had, ons allen getroffen en aangegrepen heeft. De reactie in Nederland zal niet anders zijn geweest. De regio heeft een voortreffelijke confrater verloren, die een grote leemte heeft achtergelaten. Laat ik U nu eerst vertellen hoe alles in zijn werk is gegaan. Pater Henk had die morgen om half 7 in een college van Spaanse Zusters aan de Avenida Colon de mis ge lezen. Om kwart over zeven vertrok hij daar met zijn auto en begaf zich naar San Bernardo om les te geven. Hij deed dit iedere woensdag en za terdag. Een kilometer of drie naar beneden heeft hij bij een kruispunt een heftige botsing gehad met een zware vrachtwagen. Bij nader on derzoek is vastgesteld dat de vracht wagen door het rode licht reed, ter wijl Henk groen had en dus nor maal doorreed. De station-wagen van Henk kwam met volle kracht tegen een betonnen paal van de electrische leiding (tevens licht- paal) aan en werd weer terugge gooid op het wegdek, terwijl Henk uit de wagen werd geslingerd en bijna onmiddellijk moet zijn over leden. De chauffeur van de vracht wagen, die alleen in de cabine zat, mankeerde niets. De politie is er spoedig bij ge weest, want de politiepost van die sector ligt slechts 250 meter van de plaats waar het ongeluk gebeurde. Zij belde het college San Juan op, waar Broeder Athanasius op dat ogenblik alleen thuis was. Hij stelde zich met Santa Marta in verbinding. Ik was op assistentie bij Zusters. Toen Broeder Athanasius bij het fa tale kruispunt arriveerde en ver nam dat Henk werkelijk dood was, belde hij opnieuw Santa Marta op, waarna Pater Selders en ik in tussen terug van assistentie on middellijk vertrokken. Pater Figee lag op de grond naast de wagen, bedekt met een kleed. Zijn hoofd vertoonde verschillende diepe wonden; zijn rechterhand was gebroken, zijn overjas in flarden. Een priester van een nabij gelegen parochiekerk had hem inmiddels 't heilig Oliesel gegeven. Er was niets meer aan te doen. Wij stonden machteloos bij de overleden confra ter. De politie deed haar werk. Even later kwam een ambulance het lijk halen, daarna een takelauto de wa gen. Pater Selders en ik hebben toen de hele morgen de vereiste stappen gedaan om het lijk vrij te krijgen. Het was zaterdag, maar gelukkig waren wij juist tegen 12 uur klaar. Er was geen tijd te verliezen. Pas daarna is het telegram verzonden. In de namiddag werd het lijk vrij gegeven, zodat wij met de lijkwa gen om kwart voor vijf bij het col lege San Juan arriveerden. Pater Henk werd in gesloten kist in de in middels ingerichte chapelle ardente geplaatst. De kist mocht niet meer worden geopend. Intussen was het bericht van het ongeval als een lopend vuurtje door de stad gegaan. De radio had het aanstonds doorgegeven. Van alle kanten kwamen in onze huizen te Santiago bewijzen van deelneming binnen: persoonlijk en telefonisch. De verslagenheid van vrienden en kennissen was groot. Henk was im mers in de oost-wijk van Santiago, Providencia en Las Condes een be kende persoonlijkheid. Het college bracht hem in contact met veel ou ders en diverse instanties. Daarnaast zijn assistenties in de voorname pa rochies als Vitacura en Santa Elena, waar hij meestal de late missen van 11 en 12 uur nam; de missen met de Grotestraat 220, Waalwijk Telefoon 3560 b.g.g. 4140 meeste bezoekers, die altijd graag naar zijn preken luisterden. Hij was een gevierd predikant. Dat wisten wij voorheen al, hoe vaak werd het ons gisteren en van daag weer verzekerd. Het meeleven is buitengewoon; je moet zo iets meemaken. Gisteren en vandaag voortdurend aanloop in het college. Ook in Vitacura en Santa Marta staat de telefoon niet stil. Meeleven van de autoriteiten, de kerkelijken. De kardinaal zond gisteren een van zijn vicarii generales; een andere vicaris-generaal en de secretaris belden op. Vanmorgen kwam een adjudant ons namens de President condoleren enz. Ook vele priesters en religieuzen, de Nederlandse pa ters en broeders waren gisteren aanwezig. Vandaag ben ik de Neder landse ambassadeur op de hoogte gaan stellen; deze wist het nog niet. De begrafenis is morgen, maan dag, om 3.30 uur in de namiddag, waarna bijzetting in de grafkelder van het Aartsbisdom Santiago, tot dat wij over een eigen kerkhof, of juister gezegd, begraafplaats be schikken. De mis van requiem wordt opgedragen buiten onder de galerij, zodat de mensen op de speelplaats kunnen plaatsnemen. Er worden foto's genomen voor de familie. Dit is dan in het kort het verslag van het verloop van de gebeurtenis sen tot zondagavond. Het zijn droe ve dagen voor ons en voor de velen die met ons meeleven. Het is een zwaar verlies voor ons werk te San tiago, in het bijzonder het college San Juan, waarvan Henk in ver schillende opzichten de stichter was. Maar wij willen er in berusten, ook hier Gods Voorzienigheid zien en herhalen „dat zijn wil moge geschie den". Pater J. Smeets schrijft 30 juni aan Pater Provinciaal: De vorige brief is nog niet gepost. Ik sluit daarom hier nog een be schrijving bij in over de begrafenis plechtigheden. Deze hadden plaats maandag om 15.30 uur in het colle ge San Juan. We waren met 32 con fraters bijeen. De Paters Pouwels en Siebelink zijn onderweg met een warm-gelopen auto blijven steken en konden niet aanwezig zijn. De requiem-dienst werd op de speel plaats gehouden. Er was een over weldigende opkomst van het volk: ouders van leerlingen, de leerlin gen zelf, vele parochianen van Vi tacura, Santa Marta en Santa Ele na; een bus met leraren, zusters en vrienden uit San Bernardo; vele priesters, religieuzen. De Missiona rissen van de H. Familie en de Broe ders van Maastricht hadden een tal rijke delegatie gezonden. Pater Smeets celebreerde de mis met assistentie van de Paters Th. van Grieken (diaken) en P. Weij- mer (subdiaken); gecelebreerd als een Misa Comunitaria, dus groten deels in het Spaans volgens het laatste decreet van de Commissie van het Concilie voor Liturgie, spe ciaal voor Chili gegeven. In aanmerking genomen het uur, waren er vele communies. 29 juni is in Chili een verplichte feestdag en zodoende hadden vele mensen 's morgens al gecommuniceerd. Vóór de absoute een korte toespraak, „oracion funebre", zoals dat hier wordt uitgedrukt, gehouden door ondergetekende. Daarna werd de kist gedragen door confraters, in de lijkwagen gezet en zette de stoet van auto's zich in beweging in de richting van het „eementerio cato- lico". Toen wij daar aankwamen troffen we er al veel mensen aan, sommigen die vooruit waren gegaan, anderen die de kerkdienst niet had den kunnen bijwonen. Weer was er een persoonlijke afgevaardigde van de President van de Republiek aan wezig, die ons de waardering van de President voor het werk van de Ne derlandse priesters van het Heilig Hart in Chili kwam overbrengen. De processie naar het graf was in al haar eenvoud een van de indruk wekkendste ogenblikken. Onder het zingen van de liturgische gezangen, zoals In Paradisum, Ego sum, trok ken wij door de lange gewelfde gan gen van het kerkhof, geschaard rond en achter de baar met de overleden confrater. Bij het graf verrichtte Pater van Grieken de absoute, waar na het lijk in de grafkelder van het Aartsbisdom voorlopig is bijgezet. Wij zijn allen naar het college te ruggekeerd, waar wij gezamenlijk het avondeten hebben gebruikt en nog een tijdje bij elkaar hebben ge zeten. Deze bijeenkomst had nog 'n tragische noot. Onder het avondeten werd me het telegram overreikt, dat het overlijden van de moeder van Pater Yntema mededeelde. Alvo rens wij allen uit elkaar gingen heb ik pr Yntema van 't droeve nieuws op de hoogte gesteld., zodat wij allen gelegenheid hadden hem te condo leren en daarna voor de zielerust van zijn moeder een „de profundis" te bidden. Gisteravond hebben we samen nog piëteitvol gecommenteerd hoe Pater Henk er voor gewerkt heeft de bouw van het klooster zo spoedig mogelijk klaar te krijgen. Het is hem inderdaad in een recordtijd ge lukt. In 7 maanden was de bouw kant en klaar. Hij heeft het huis nog kunnen installeren, zichzelf geïn stalleerd in het bureau van de di recteur. Hij uitte vaak zijn blijd schap, dat spoedig met de verbin dingsvleugel van het college zou kunnen worden begonnen. Vooral echter hebben wij zijn gro te betekenis voor onze regio in Chi li herdacht. Wanneer onze congre gatie nu in. Chili en vooral in San tiago, een zeker prestige bezit, dan heeft m.i. Henk meer dan wie ook daartoe bijgedragen. Hij was gezien bij de mensen, hij had vele vrien den onder de clerus en onder de re ligieuze priesters; zijn figuur impo neerde; hij was een goede predikant waarna de gelovigen van Vitacura, Santa Elena, Santa Marta enz. bij zonder graag luisterden. Hij bezat vele vrienden; hij zocht deze vriend schap niet, velen kwamen naar hem toe vooral om geholpen te worden in hun problemen en moeilijkheden. Van de vele, echt priesterlijke rela ties die hij had, is de enorme be langstelling bij zijn overlijden een duidelijk en niet te loochenen be wijs. Wij zullen dankbaar blijven gedenken alles wat hij voor de re gio en de confraters heeft gedaan. Als religieus was hij „fidelis", zijn godsvrucht was diep mannelijk; hij hield van de congregatie. In een P.S. schrijft Pater Smeets nog: Er waren vertegenwoordigers van verschillende instanties: van het aartsbisdom, van de onderwijswe reld. De secretaris van de Neder landse Ambassade kwam een krans brengen. BUDDEMEYER chemisch reinigen g rote straat 95 wa'alw Ijk JUBILERENDE KARDINAAL. Samen met vijftien priesters cele breerde kardinaal Alfrink ter gele genheid van zijn 40-jarig priester jubileum en zijn 12 -jarig bis- schopsfeest, in de kapel van 't Klein seminarie te Apeldoorn de H. Mis in een zogenaamde pontificale concele bratie. Een H. Mis welke door ver schillende priesters tegelijk wordt op gedragen. Het is een van de vele ver nieuwingen in de liturgieviering, wel ke geleidelijk aan doorgevoerd gaan worden. Van het aartsbisdom namen ruim driehonderd priesters aan de feest viering deel. Na de H. Mis werd de kardinaal een couvert met f 20.000,- als geschenk aangeboden. Tijdens de plechtigheid werd een felicitatiebrief van Paus Paulus voorgelezen.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1964 | | pagina 1