Herdenking 40-jarig bestaan Handelsavondschool
Alles ZIEN
en HOREN
over gezellig kolen stoken
Smidje Verholen en de rare alchimist
Provinciaal nieuws
IE SPIN
mrnnmm
dekkei
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 5 OKTOBER 1964
U BENT
WELKOM!
Breng een bezoek
aan de
V oorlichtingscaravan
van de Stichting
Vaste Brandstoffen.
Met film, folders,
haardmodellen
en alle gewenste
informaties
wordt U volledig
voorgelicht
omtrent gezellig
kolen stoken.
STICHTING
VASTI
en 7 oktober
14.21 uur
VREDESPLEIN
WAALWIJK
let mei
gevraag
Te kooj
W..„
wikt h
erf - Bel
In Hotel Verwiel kwamen vrijdag
avond 2 oktober, het bestuur en de
leraren van de Dr- van Beurdenschool
bijeen, om het 40-jarig bestaan van
deze bekende Waalwijkse onderwijs
instelling te vieren.
Alvorens de voorzitter van het be
stuur, de heer A. Meijs, 't woord
richtte tot directeur en leraren, deel
de hij mede, dat Deken Maesen en
burgemeester Teijssen tot hun spijt
niet aanwezig konden zijn wegens be
zigheden elders. In 'n schrijven sprak
de burgemeester zijn grote waardering
uit voor het handelsonderwijs, zoals
dit op deze school wordt gegeven en
bracht hulde aan voorzitter en direc
teur.
Vervolgens heette de voorzitter al
le aanwezigen welkom en maakte
duidelijk dat deze avond toch wel een
bijzondere achtergrond had de vie
ring van 't 40-jarig bestaan van deze
handelsavondschool, voortgekomen
uit de reeds in 1907 te Waalwijk op
gerichte z.g. Hanzecursus.
Deze cursussten waren instellingen
van de Katholieke Bossche Midden
standsbond, waarvan de opzet was
kennis van handel, administratie en
van het zakendoen in het algemeen hij
te brengen aan de houders van klein
bedrijven. Men zou deze cursussen 'n
soort middenstandsopleiding kunnen
noemen, welke begon lang voor de
Vestigingswet van 1937 het midden
standsdiploma ging eisen. In 1967
zullen wij dus 't 40-jarig bestaan kun
nen vieren van de afdeling Midden
standsopleiding, welke jaren lang een
soort ondergrondsleven heeft geleid,
maar op 1 jan. van dit jaar weer als
zelfstandige gesubsidieerde afdeling
is herrezen.
Jarenlang zijn de lessen aan de
Waalwijkse Hanzecursus verzorgd
door de heren Laarakker en Schoen
makers, ook toen in 1924 deze cur
sus werd omgezet in een Middelbare
Handelsavondschool. Tot eerste di
recteur werd benoemd de heer J. Sie-
mer, welke deze functie uitoefende
tot 1935. Daarna kwam de school te
stan onder leiding van de huidige di
recteur, de heer Van Well.
De omzetting in 1924 had tot ge
volg, dat voortaan ook vreemde talen
werden gedoceerd. De school werd 'n
3-jarige handelsavondschool met ver-
volgklassen voor de opleiding tot
praktijkdiploma's. Pas later werd het
instituut een 5-jarige.
Het aantal leerlingen, dat in 't jaar
van de omzetting 45 bedroeg, heeft
thans het driehonderdtal bijna be
reikt. Spreker meent te mogen con
cluderen dat de belangstelling voor
dit onderwijs bij de tegenwoordige
jeugd zeker niet is verminderd. Res
pect tegenover deze leerlingen en het
huidige lerarencorps is zeker niet mis
plaatst. Een extra woord van hulde
gaat uit naar de vroegere leraren, die
vaak onder de moeilijkste omstandig
heden en tegen een karig salaris hun
zware avondtaak met voorbeeldige
ijver hebben vervuld.
In dit verband herdacht de voor
zitter de helaas zo vroeg overleden
heer Engels, leraar Frans, en de ad
ministrateur de heer Verhoeven.
[oo.qos gzuo oba jejs óp jeejsaq sueqj
uit 24 leraren.
Als het aantal leraren en leerlingen
de bloei van een school zouden aan
tonen, dan zouden wij dit jaar een
hoogtepunt kunnen noemen. Meer
nog dan door het aantal wordt de
bloei van een onderwijsinstelling be
paald door de resultaten van dat on
derwijs, die alweer niet alleen in be
haalde diploma's behoeven te be
staan. De heer Meijs spreekt dan de
hoop uit dat over 10 jaar, bij het gou
den bestaansfeest, 'n het aantal leer
lingen en het aantal leerkrachten ho
ven het tegenwoordige zal uitkomen
en het is zijn vaste overtuiging dat dit
zal kunnen,, omdat het gehele lera
rencorps gezorgd heeft, en ook in de
toekomst zal zorgen, voor degelijk
onderwijs, gepaard aan een Christe
lijke vorming van de jonge mens.
Zijn medebestuursleden dankte de
voorzitter voor de prettige samenwer
king en voor de belangstelling, die zij
steeds voor de school hebben getoond,
in het bijzonder aan de heer Van Mill,
die verreweg het langst zitting in het
bestuur heeft. Verder ging zijn dank
uit naar die (bestuursleden, die ons in
al die jaren zijn voorgegaan de heren
De Leijer, Van Liempt en Eijkelen-
burg.
l ot wethouder Van Heeswijk, die
het gemeentebestuur op deze avond
vertegenwoordigde, zei de heer Meijs,
dat hij behoefte gevoelde om uiting
van dankbaarheid te geven tegenover
het gemeentebestuur voor de prettige
contacten die het schoolbestuur heeft
gehad met de gemeenteautoriteiten,
doch vooral voor de steun, die het
steeds van gemeentewege heeft mo
gen ondervinden. In het bijzonder
richtte de voorzitter zich tot de hui
dige directeur.
Hij stelde vast dat de heer Van
Well bijna dertig jaren als directeur
aan de school is verbonden en hoeveel
avondwerk en ook vrije uren hij aan
deze taak heeft gewijd. Hij memo
reerde de vele functies die hij in het
wetenschappelijk en sociale leven
heeft hekleed en nog bekleedt. Diep
respect heeft hij voor zijn persoon en
voor zijn werkkracht, die hij 40 jaar
heeft gesteld in dienst van het onder
wijs en dus ook in dienst van zijn me
demens. Hij heeft de school gemaakt
tot een van de grootste van ons land.
Hij is de grote voorvechter geweest
voor 'het verkrijgen van subsidie voor
de middenstandscursus. Voor dit al
les mag een woord van dank niet ach
terwege blijven.
De voorzitter eindigde met de wens:
Moge de Goede God hem de kracht
en gezondheid schenken om eens met
allen, die aanwezig zijn, het gouden
bestaansfeest van zijn school te vie
ren. Als bewijs van waardering over
handigde 'hij namens het bestuur een
kleine attentie.
Na deze hartelijke woorden nam de
heer drs. Jansen de gelegenheid waar
om namens zijn medeleraren de di
recteur te huldigen. Hij deed dit, door
vooral de mens in de persoon van de
directeur naar voren te brengen "U
bent directeur, maar laat dit nooit
voelen. U geeft leiding zonder
dwang".
Hartelijk dankte hij voor die lei
ding en voor de prettige sfeer op
school. Namens alle leraren biedt hij
de volle medewerking aan.
Wethouder Van Heeswijk aan het
woord komend, zegt het een voor
recht en eer te vinden namens de Bur
gemeester de gelukwensen aan leer
lingen, leraren en bestuur te mogen
aanbieden. Hoge waardering heeft
hij voor deze school, die in Waalwijk
niet meer gemist kan worden. De
vruchten, die deze school afwerpt zijn
op alle gebied zeer groot. Niet alleen
leerlingen uit de middenstand, maar
ook uit de werkende stand worden
hier opgevangen en vele hebben een
goede sociale positie bereikt, dank zij
dit onderwijs. Dit is het grootste
compliment dat hij de school kan mee
geven. Hij spreekt de hoop uit dat de
directeur tot aan zijn pensioengerech-
telijke leeftijd zijn krachten aan deze
school mag blijven geven. Het Ge
meentebestuur zal iedere medewer
king blijven verlenen.
In een kort geestig woord, de heer
Van Well eigen, bedankt hij de ver
schillende sprekers, maar moet toch
de opmerking maken dat deze bijeen
komst geen huldiging is van de di
recteur, maar een herdenking van 't
40-jarig bestaan van de school. Hij
dankt de heer Meijs voor de vriende
lijke woorden en in hem het bestuur
voor de hulp, die 'hij in deze jaren
heeft ontvangen. De heer Van Hees
wijk vraagt hij zijn dank aan het Ge-
meentebestuur over te brengen. Zijn
collega-directeuren in den lande be
nijden hem om het feit, dat zijn school
gevestigd is in een eigen gebouw. Dit
kon alleen door de medewerking van
't gemeentebestuur. Ook op financi
eel gebied is onze school een unicum.
Het is de enige school die door de
gemeente gesteund wordt voor cur
sussen, die niet door het Rijk worden
gesubsidieerd.
Tot slot richt hij zich tot het lera
rencorps. De heer Jansen bedankt hij
voor de toegezegde medewerking. Hij
waardeert dit ten zeerste en vindt de
ze toezegging het mooiste geschenk,
dat de leraren 'hem kunnen geven.
Met nog een kort samenzijn werd
deze herdenkingsbijeenkomst beslo
ten.
ook dit jaar wederom beslot»,
het kringconcours van rilt'
's-Hertogenbosch. ftt
Naast het normale
onze landelijke
met zijn afdelings- en ins; "IT111
dressuur en B- en L.-springcÏÏf1'
sen zal het nationale kakarkte
dit laatste zomer-ruiterfestijn
e Programma va» 1
KRINGCONCOURS IN
DEN BOSCH.
Traditiegetrouw wordt de grote rij
der Brabantse concoursen-hippique
iesuiji
den opgebouwd uit enn drietal
nummers, tw. open klasse
span, open klasse tweespanne
een concours eenspannen kik*
door dames. gereie»
Voorts een zwaar springen™,
van een twintigtal gesLet» Is
Brabantse Landelijke springc0!v
naties, terwijl het „CpringcL?
om de Grote Prijs van de S
's Hertogenbosch" wederom a»,
tanenstrijd zal inhouden tusse R
ruiters 6Ste Bu^
'.■orden get"
haar goec
filing van e
voor gr
Kaamsdon]
ie uitbreidn
toegewezf
'over het ja
s aanvankel
,"bouw ervan
de wc
Volksbelang
grote V'
burgem
dat dit
tot 15. Hier
in,
warei
der verheug1
B. en W.
.deelte va:
in de Vee
„Nieuw Sa
l aan te ki
inkopen van
De Borst
p. Kavelaars
111,970 m2)
Helder (15
mot aantal
Joor deze a
ate uit de
de woning
;eer zich be1
,1 uitgeput
i bouwgrond
■termijn zal
worden me
deelte van 1
tbreidingspli
Om de bouw
S mogelijk
verlet
sluit" de gr
Klimop
Wingerdst:
Iraat, een
Milaan a
an bouwrijp
B en 1
ïtten met a;
bet uitbrei
i van de e
werd, tene:
men, beslot'
voorlopige e
onteigenin
verband met
awe proviru
rijksweg w
id aan een
.klaar ma
die straks
kruisen. Hit
van 9.000
li de vacatu
missie woo
door het
ankhuizen
benoeming
nr. G. J. I
lid van i
van school
school te
beschikking
3.775 voor
I- en hulpm
in met sc
eren, voc
f hele dagen
je werkkring
i onder nr. 4
i van dit bla
135 Smidje Verholen en de alchi
mist hoorden twee schoten knallen,
maar verder gebeurde er niets. Ze
vielen niet van de muur en waren
dus niet geraakt. Beneden op het
plein trok de rook op en daar za
gen ze de Zwarte Kludde liggen.
De revolvers waren aan zijn han
den ontgleden en hij zelf lag er
roerloos bij. „O grutteckens?" riep
de alchimist. „De suckel heeft sich
selvers een blaauw boontj en door
syn lyf geschooten?" En samen met
de smid rende hij pijlsnel de ladder
af. Doch toen bleek al gauw, dat de
Kludde helemaal niet gewond was
door schoten. Doch onbegrijpelijker
wijze lag er wel een zware smidsha
mer naast zijn hoofd. De smid nam
de hamer en mompelde: „Ik geloof
waarempel, dat iemand ons leven
heeft gered door juist op tijd deze
hamer te smijten. Wie zou dat ge
daan hebben!" „Ik?" klonk toen
een tevreden stem en uit 't poortje
van een der bijgebouwen kwam
Sterke Stef aangestapt. Nee
maar, Stef? Ben jij het!" riep de
smid verheugd. „En of ik het
ben?" lachte Stef breed. „Ik was je
achterna gegaan, toen je vanavond
uit huis sloop. Je wilde me immers
niet vertellen wat je altijd 's nachts
deed, nietwaar! Daar wilde ik toch
het fijne van weten en daarom ging
ik je achterna. Ik deed precies het
zelfde wat jij deed. Ik kroop op mijn
buik het bos in, net als jij. Ik sloop
naar het oude slot, ook net als jij.
Het was allemaal héél gemakkelijk, HOE
want ik hoefde alleen maar achter
't lichtje van jouw zaklantaarn aai
te gaan. Ik zag toen wat die nare,
zwarte kerel met jullie van plan was
en toen vond ik, dat ik moest ingrij
pen. Daarom smeet ik hem mijn
zware hamer tegen zijn kop. Die
hamer had ik voor 't gemak mee
genomen, want je kunt nooit we
ten waarvoor zo'n dingetje te pas
kan komen
1LVER BRA
ergrijs KON
4A1J0
Iraat 137 A,
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
JOHNSTON McCULLEY
Vertaling
Herman Antonsen
„We zijn bijna aan de kamer van
mijn oom," fluisterde ze. „Hij is
nog wakker en zit te wachten of U
gehoor hebt gegeven aan mijn ver
zoek om hulp. Ik heb hem alles ver
teld, maar hij wist niet, of ik er
goed aan gedaan had. Hebt U een
beetje geduld met hem alstublief.
Hij is oud en kan niet veel doen."
„Laten we hopen, dat hij niet te
veel doet," mompelde Warwik.
„Bent H bang?"
„Ik ben nog nooit bang geweest.
Maar ik weet graag wat me te
wachten staat. Dit is een vreemd
huis en de omstandigheden zijn ei
genaardig genoeg
„Hier zijn we er," fluisterde ze.
„Zodra we binnen zijn, zal ik het
licht aandraaien. We moeten zor
gen, dat niemand ons hier ziet bin
nengaan."
Ze opende een deur en bracht
hem er een paar passen doorheen.
Het was stikdonker, want er scheen
zelfs geen maanlicht naar binnen.
Het meisje hield nog steeds zijn
hand vast. Hij hoorde, hoe de deur
achter hem sloot. En daarop fluis
terde ze door het duistere vertrek:
„Die heer is gekomen, oom. U kunt
nu het licht wel aandraaien.
Warwik hoorde het zachte knip
je van een schakelaar Opeens was
de kamer helder verlicht.
Op die wijze zag John Warwik
de Spin voor de eerste maal.
III
De nieuweling
Het was een ruim vertrek. Tegen
de wanden hingen een paar gewone
schilderijen. Gordijnen, vloerkleed,
alles was gewoon. Midden in de ka
mer stond een grote, mahoniehou
ten bureau-ministre. Daarachter
zat een man op een draaistoel. Te
genover het bureau stonden twee
stoelen. In een hoek een boeken-
rek, in een andere een paar kaart-
registers. Dat was alles. John War
wik zag op het eerste gezicht, dat
de man een buitengewoon persoon
was. Hij was breed en geweldig
dik. Zijn hoofd was reusachtig en
hij had een zware nek. Zijn witte
haardos was verward, zijn ogen wa
ren klein en doordringend scherp.
Zijn dikke lippen trilden onophou
delijk. Zijn wangen waren bleek
en slap en zijn dikke witte handen
lagen voor hem op het bureau.
„Gaat U zitten," zei hij.
Hij wees op een der stoelen en
Warwik nam zijn hoed af en zet
te zich neer. Hij bleef zijn rechter
hand in zijn zak houden. Een snel
le blik in het rond had hem geleerd,
dat er nog een deur in het vertrek
was. Er waren twee vensters. Geen
meubels, waarachter iemand zich
kon verbergen. Hij begon zich een
beetje veiliger te voelen.
„Silvia, je moogt wel heengaan,
lieve kind," zei de man achter het
bureau. „Je hebt je taak goed vol
bracht en je wordt wel bedankt."
Hij glimlachte tegen het meisje
dat zijn glimlach beantwoordde.
De laatste zin maakte wel geen
prettige indruk op Warwik, maar
hij 'trachtte die van zich af te zet
ten. Met een knikje naar hem toe
liep het meisje naar de andere deur.
Ze deed die open en stapte een an
dere, onverlichte kamer binnen. De
deur ging dicht. Warwik gaf oren
en ogen goed de kost. De man ach
ter het bureau keek hem scherp
aan.
„Uw nicht heeft me meegedeeld
dat ze in moeilijkheden. in gevaar
verkeerde," begon Warwik. „Ik ben
op haar briefje gekomen uit zucht
naar avontuur."
„Dat begrijp ik," antwoordde de
man. „Silvia is een heel handig
meisje., al is er nog veel dat ze
niet weet."
„Moet ik daaruit opmaken, dat
ik hierheen gelokt ben".
„Precies."
„Vlei U niet met de gedachte, dat
ik er niet op verdacht was. Ik was
er op voorbereid."
„En toch bent U gekomen?"
„Men heeft me nooit van lafheid
kunnen beschuldigen en ik ver
wachtte, dat ik iets nieuws zou zien.
„Juist! U verbeeldt uzelf, dat U
alles zo wat al meegemaakt hebt".
„Me dunkt van wel".
„U hebt wel enige ondervinding
mijnheer Warwik. Ja, ik ken uw
naam. Mijn nichtje heeft niet de
eerste de beste man in de val ge
lokt. Ze had het op mijnheer John
Warwik gemunt en op niemand an
ders."
„Ik voel me beslist gevleid."
„Dat mag ook wel."
De man keek hem een poosje
doordringend aan en leunde achter
over.
„Ik zal U alles uitvoerig verkla
ren. Ongetwijfeld zult U er belang
in stellen. Trek uw overjas uit en
maak het U gemakkelijk, want het
kan wel een poosje duren. Neem
een sigaar. In de hoek zult U een
glas en een fles met whisky vin
den. Bedien U. Maak U geen zor
gen over die revolver in uw zak.
U zult hem niet nodig hebben".
Warwik kreeg een kleur, maar
haalde zijn hand niet uit zijn zak.
„De sigaren zijn uitstekend en de
drank is niet vergiftigd", zei de
man met een grijns. „Ik verzeker
U, dat ik dergelijke ordinaire mid
delen niet gebruik."
„Ik geloof U wel. U schijnt me
een origineel mens toe.
Hij trok zijn jas uit, stak de re
volver in zijn broekzak, stak een
sigaar op en schonk zichzelf in. Hij
deed het zo rustig, alsof hij bij een
vriend thuis was.
„Het doet me genoegen te zien,
dat U sterke zenuwen hebt", zei
de man. „Dat wist ik trouwens al".
„Toch waar?"
„U bent John Warwik, de tweede
van die naam en de laatste afstam
meling van uw familie. U hebt een
goede opvoeding genoten. U bent
een bekend athleet, een graag ge
ziene gast en hebt veel vrienden en
vriendinnen."
„Juist."
„U woont alleen op kamers met
een Japanse bediende. U hebt de
hele wereld bereisd. U hebt een
half dozijn expedities meegemaakt,
naar de Pool, de Sahara, Egypte,
U hebt op grof wild gejaagd. 1)
hebt overal avonturen gezocht
„En er weinig gevonden."
„Juist. weinig. Er valt niets
nieuws meer voor U te doen."
„Neemt U me niet kwalijk, maar
dat wist ik al, voordat ik hier
kwam. Hoe zit het nu met die moei
lijkheden en dat gevaar Was dat
allemaal bedrog?"
„Juist."
„Wat was dan uw bedoeling met
me hierheen te lokken? Kom er mee
voor de dag!"
„U bent nog al haastig gebakerd,
nietwaar? Ik vertel het U toch zo
vlug me slechts mogelijk is. Let
maar goed op. U hebt geen verwar-
ten. U bent vrijgezel. U verlangt
naar afleidingen U hebt geld no
dig?"
„Geld nodig?"
„Zeker. Ik ben ingelicht. De we
reld denkt, dat John Warwik een
fortuin bezit. Ik weet toevallig an
ders. U leeft al jaren van uw kapi
taal en niet vanuw rente. U hebt
ongelukkig gespeculeerd. U hen'
door een paar vrienden geplunderd
al wilt U dat misschien betwijfe
len."
'a /nAMf,
Pappie
e-septem
ons:
heerlijke Roo
Woensdag
Waalwi
die Verko
a SCH00NM
•ARïIKELï
Schildersbed
(wordt vei
jrvolgd)
31
«lefoon 2i
flasti-Color I
