Smidje Verholen en de rare alchimist
h
DE SPIN
Kaatsheuvel
irnvV'
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 30 OKTOBER 1964
GARAGE VAN MOSSEL
VERHUUR VAN
Damesmode
Tilburg
ren van de echtelieden van Lee-de
Roon. Borelinge en haar ouders onze
beste wensen voor deze onder zo bij
zondere omstandigheden geborene.
Sedert 't verschijnen van ons vo
rig nummer is in onze gemeente nog
als oorlogs-slachtoffer gevallen de
76-jarige Theodoras Kelder, die zich
even achter z'n woning in de St. Cris-
pijnstraat begaf en door een granaat
scherf in z'n ibuik werd getroffen.
Enige dagen later is hij aan de gevol
gen overleden.
Gisterenmiddag heeft de jeugd op
het Raadhuisplein een symbolische te
rechtstelling van Hitier en Mussert
uitgevoerd, waarbij een groot aantal
N.S.B.-paperassen in rook opgingen.
Een geweldig aantal kinderen en
ouders woonden deze vertoning bij.
In dit verband zouden wij toch wil
len waarschuwen tegen grote volks
verzamelingen, vooral van kinderen,
tegen kinder-optochten e.d., laat ons
toch bedenken dat het gevaar voor
granaten nog steeds niet van de lucht
is.
Laat onze jubel vooralsnog niet te
luidruchtig zijn, er wordt in plaats
en omgeving nog zo veel geleden!
Denkt b.v. eens aan Heusden!
Op de buitenwegen in onze en an
dere gemeenten liggen nog Duitse
landmijnen. De ingezetenen wordt
aangeraden voorzichtig te zijn en de
ze buitenwegen te mijden.
28-29 oktober
Blijde bevrijding - Droeve dagen.
Na weken van spanning kwamen
ze plotseling, de dagen van blijde be
vrijding, die desondanks droefenis
braChten in menig gezin. Zaterdag 28
okt. kwam Kaatsheuvel, nadat reeds
drie dagen eerder Loonopzand be
schoten was, onder het vuur der En
gelse artillerie liggen. Het vermoeden
dat een sterke Duitse macht de plaats
en omgeving bezet hield, was oor
zaak, dat met kracht opgetreden
moest worden. De gevolgen waren
vanzelfsprekend niet van geringe be
tekenis.
Terstond reeds waren doden te be
treuren, terwijl verschillende slacht
offers in het hospitaal van het Rode
Kruis in de Theresia-sChiool moesten
worden opgenomen. Ook de materiële
schade aan gebouwen en goederen
was groot.
In angst en spanning werd de zon
dag tegemoet gezien, toen onze plaats
opnieuw onder een hevig spervuur
kwam liggen. De doodsangsten op die
middag door duizenden uitgestaan,
werden eChter plotseling vergeten,
toen om goed drie uur de eerste En
gelse voorposten van verschillende
kanten de straten binnenslopen en
door de bevolking nog onder het ge
blaf der mitrailleurs en het geknal
der handwapenen met gejuich en tra
nen werden verwelkomd. Een offici
ële ontvangst ontbrak deze moedige
strijders, doch we zijn overtuigd dat
ze die niet verwacht hebben in onze
met puin overdekte straten, die nau-
welijke plaats boden voor de voet
gangers die uit kelders en onder
grondse schuilplaatsen opdoken, be
morst en bevuild, met gezichten bleek
nog van schrik, doCh met ogen, waar
uit de dankbaarheid sprak met wel
sprekender taal dan een officieel wel
kom onze bevrijders in de oren had
kunnen klinken.
Intussen deed ons Rode Kruis on
vermoeid en ongestoord haar werk.
De E.H.B.O. zwoegde en slaafde on
der kundige en kalmerende leiding
Waalwijkse bevolking omstuwt de eerste tank, die in de straten verschijnt.
van de heren doktoren en brachten
hulp en steun waar die gevraagd
werd. De hulp der geestelijkheid was
op meerdere plaatsen dringend nodig
en werd tijdens en na het bombarde
ment vanzelfsprekend met de meeste
toewijding verleend, daardoor de
laatste steun brengend aan de slacht
offers, die de tol betaalden voor onze
verlossing.
Inmiddels was het getal getroffe
nen tot een kleine honderd gestegen,
die ofwel als dood werden opgeno
men, ofwel als gewond in het hospi
taal werden binnengebracht. Met de
meeste voorkomendheid bood het En
gelse Rode Kruis terstond zijn dien
sten aan. Doktoren en ondergeschikt
personeel met massa materiaal kwa
men terstond in dienst en brachten
hulp en verlichting aan «onze plaatse
lijke R. Kr. dienst. Toen de lokali
teiten te klein bleken, werden de ge
wonden, na voorlopig verbonden te
zijn door de Engelse Ambulance op
transport gesteld naar Oisterwijk en
Eindhoven, ter verdere behandeling..
Ondanks alle geboden zorgen kon niet
voorkomen worden, dat Ook van de
gewonden nog enkelen naar de eeu
wige bevrijding over gingen. In totaal
kreeg Kaatsheuvel van deze dagen 31
slachtoffers te betreuren.
Een initiatief.
Het zal ongetwijfeld de hele be
volking sympathiek stemmen, dat
reeds stemmen opgingen om voor de
gevallenen van onze plaats in deze
onmenselijke strijd een gezamenlijk
gedenkteken op te richten. Wij weten,
dat dit idee reeds in verschillende
kringen is geopperd, doch vanaf de
ze plaats willen we het idee naar vo
ren brengen, meer op verzoek van de
leiding van de E.B.B.O. Iedereen zal
moeten toegeven, dat van geen sym
pathieker zijde het idee in 't publiek
gelanceerd had kunnen worden,
wij om onze medewerking gevraagd,
die zo spontaan mogelijk hebben toe
gezegd. We hopen zo spoedig moge
lijk aan de plannen van uitvoering te
kunnen medewerken overtuigd in de
ze op de medewerking van de pers te
kunnen rekenen.
Een roerende plechtigheid.
't Was een treffend gebeuren, dat
juist op Allerzielendag in de parochie
van St. Jan en in de kerk van St. Jo
seph de plechtige uitvaart plaats vond
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
JOHNSTON McCULLEY
Vertaling
Herman Antonsen
10)
„Goeie 'hemel, ik hoop van niet.
ledereen kan slim wezen."
„En denkt u, dat ik hier vandaan
zal gaan?"
„Nou, dan moesten we samen maar
gaan dansen. Het is jammer om die
goede muziek voorbij te laten gaan."
„Hoe laat is het?" vroeg ze.
„Kwart over elf".
„Dan... dan zou het dus niet on
waarschijnlijk klinken, als ik hoofd
pijn voorwendde en naar huis ging,
wel?"
„U bent een verstandig meisje", zei
Warwik.
„Ik zal mijn mantel gaan halen."
„Hoe ben u gekomen... per auto
Wacht die soms op u?"
„Ja"
„Zal ik die even voor u laten voor
komen?"
„Nee. Als ik mijn mantel heb, mag
u me tot aan het trottoir uitgeleide
doen, als u dat graag wilt. De chauf
feur ziet me dan wel en komt dan
dadelijk."
„Aha! U hebt dus uw vlucht al ge
regeldGoed, ik zal onder aan
de trap op u wachten."
Hij bracht haar door de hal naar de
trap toe.
„Ik zal toch wel even afscheid van
mijn gastvrouw moeten nemen, niet?"
„Als u het beslist nodig vindt",
antwoordde Warwik. „Maar houd uw
handen thuis. Ik zal in de nabijheid
blijven... en op u letten."
„Ik moet zeggen, dat het heel
vriendelijk van u is, me op deze ma
nier te laten gaan. U 'had me een on
prettig half uurtje kunnen bezorgen.
„U moet mij niet bedanken. Zo
lang u die juwelen maar niet in han
den krijgt, is alles in orde."
„Wat hebt u met... die drie man
nen uitgevoerd?"
„Och, alleen maar een beetje door
elkaar geschud. Eén is er weggelopen
en de andere twee zullen dat nu ook
al wel gedaan hebben."
„Ik héb bijna zin te blijven en u
te dwingen tot morgenochtend toe
met me te dansen."
„Doe, zoals u het liefste wilt, jonge
dame."
„Toch denk ik maar te gaan. Daar
is mevrouw Dwight netik zal
haar even gedag zeggen."
van de slachtoffers van de voorgaan
de dagen. Op medisch advies waren
reeds op woensdagavond de gesneu
velden in een massagraf bijeengezet,
doch niet minder treffend was de uit
vaart. Een lange stoet voorafgegaan
door een twintigtal kransen vlolgde de
lijkkoets waarin het stoffelijk over
schot van de oudste der gevallenen uit
Kaatsheuvel, mej. C. van Loon-van
Iersel vanaf ade Theresiaschool naar
de kerk werd vervoerd.
De Hoogeerw. heer Deken van den
Brekel, geassisteerd door de heren ka
pelaans v. d. Heuvel en Sleegers
WAALWIJK TEL. 04160 3678
PERSONENWAGENS
KAMPEERWAGENS
8 PERSONEN BUSJES
droeg de H. Mis van Requiem tot zie-
lerust voor de gevallenen op. Het
koor zong de grote mis van Perosi,
terwijl tevens bij het uitgaan der kerk
en op het kerkhof de liturgische ge
zangen werden uitgevoerd.
Na de absoute sprak de Hoogeerw.
Herder een kort zeer treffend woord
aan de geopende groeve, waarin 24
kisten waren neergelaten. Het zang
koor sloot met het treffende Ecce
quomodur van Handel.
In de parochie St. Joseph had de
zelfde plechtigheid op het zelfde uur
plaats voor vier gevallenen uit die
parochie. Ook daar was de belang
stelling niet minder treffend.
Aasgieren.
Wij schamen ons te moeten be
richten, dat ons verzocht is, er van
melding te maken, dat er momenteel
nog individuën in onze plaats rond
sluipen, die ziCh niet ontzien om in
de verlaten huizen van de burgers die
reeds door het bombardement zo
zwaar getroffen zijn, bij nacht en
duisternis rond azen om alles wat van
hun gading is te roven en te stelen.
De O.D.-dienst kan natuurlijk niet
alles voorkomen, doch dat de stinken
de gieren, belust op de buit van hun
zwaar getroffen medeburgers hun
schanddaden met de zwaarste straf
fen mogen bekopen, is de wens van
de gehele bevolking.
Hulde voor het kranige volk.
Er is nog weinig tijd voor 't bren
gen van hulde en zij, die het betreft,
zijn, we weten het reeds vooraf, niet
in het minst daarop gesteld, doch we
moeten deze eerste gelegenheid aan
grijpen, om namens de gehele bevol
king, zowel van Loonopzand als
Kaatsheuvel een warm woord van
hulde en dank te brengen aan het
grote onbaatzuchtige werk van de
E.H.B.O. in de vorm van nood-am
bulance tijdens de gevechtshandelin
gen der laatste weken. Nu eerst
heeft onze burgerij leren beseffen van
hoe groot nut de E.H.B.O. is. Wat
was onze plaats geweest in deze 'be
nauwde uren zonder onze E.H.B.O.-
ers? De doktoren Vercauteren en
Smals, de initiatiefnemers van de in
richting zijn de eeuwige dank der
bevolking waardig. Doch ze waren
niet alleen de pioniers van dit nood
zakelijk weik, doch tijdens de ge
vechtshandelingen tevens de leiders,
bijgestaan te Kaatsheuvel door de
doktoren Weijtenburg en de Haas..
Mevr. de Haas-Schoenmakers, Zus-
Onze coupeuses maken van
uw stof elk gewenst model
japon, pakje of rok
Exclusieve collecties
VESTEN, BLOUSES,
ROKKEN, SHAWLS en
PANTALONS
Ateliers voor Plisseren,
Borduren, Stofknopen,
Rokken verkorten, enz.
Ifcuveistraat 14 - Telefoon 26882
ter Mertens en zuster Aniceta gave
leiding aan de ploegen, heren en i!
mes van de E.H.B.O.
Te Loonopzand waren het de ZBs
ters Jovita fen Regina, die de hoofd'
verpleging op zich namen, terwijl dè
dames onvermoeid in de hospitalen
werkzaam waren, hadden de 'heren tot
taak bij eerste oproep uit te rukken
om, terwijl de granaten boven hm
hoofden uiteenspatten en dood en
verwoesting aanrichtten, de getrof.
fenen te zoeken en te transporteren
Menig staaltje van grote helden
moed niet onder doende voor die on
de grote slagvelden, valt hier te lo.
ven.
Naast 't kranige werkpersoneel 'n
bijzonder woord van hulde aan leider
C. Oomen en J. Toorians te Loon-op.
Zand en vooral aan mej. R. Rekkers
de keurige secretaresse van de afd
Kaatsheuvel, die 't leeuwendeel van
de organisatie te Kaatsheuvel te dra
gen had en op tactische wijze gedra
gen heeft.
TWEE ONGEVALLEN
VIER DODEN.
De 26-jarige mevrouw A. Roze.
boom-Kijzerwaard uit Markelo en de
73-jarige heer G. van den Berg uit
Rijssen zijn donderdagmiddag bij een
verkeersongeluk op de rijksweg Rij$.
sen-Wierden om het leven gekomen,
De heer van den Berg kwam uit de
richting Rijssen gefietst. Hij is ter
hoogte van de Grimberg vermoedelijk
linksaf de straat overgestoken, zonder
op het hem achterop komende verkeer
te letten. Hij werd geschept door een
auto, die bestuurd werd door mevi.
Rozeboom. De auto kwam in volle
vaart tegen een 'boom terecht. De
autobestuurster en de wielrijder wer
den op slag gedood.
Twee inzittenden van de auto, de
50-jarige mej. A. ten Bolsoherende
63-jarige mevr. J. SChot-Kijzerwaard,
beiden uit Rijssen, werden zwaar ge-
wind. Zij worden verpleegd in het
Prinses Irene-ziekenhuis in Almelo,
De 35-jarige Amsterdammer W. v,
Gisbergen en de even oude S. Her
ben uit Soestdijk zijn in de nacht van
woensdag op donderdag om 'het leven
gekomen. Zij reden op de Luikerweg
in Valkenswaard met hun auto tegen
een boom. De wagen vloog meteen in
brand. De slachtoffers moeten aldoor
de, klap tegen de boom gedood zijn.
COPYRIGHT STUDIO AVAN
141. „Wel verdraaid! Nou is-ie toch
nog weg riep smidje Verholen
uit. „Vooruit? We moeten wat doen!
Hem achterna!" „Rustig blijven,
mannen," zei de dienstdoende bri
gadier, die blijkbaar een helder
ogenblik had. „Windt u niet op.
Blijf kalm. We blijven rustig hier
en we sturen er mijn politiehond
Pluto op uit. Die brengt hem in een
wipje hier, wat ik je brom." Hij
greep nu de ons reeds bekende slo
me politiehond Pluto bij de hals
band en duwde hem met zijn neus
op het spoor van de vluchteling.
Toen sprak hij enkele ophitsende
woorden en zei„Zoek, Pluto
Zoek? Poesjes!Poesjes!" En het
woord „poesjes" deed een electri-
sche vonk door de slome Pluto
heenschieten. Hij schoot naar bui
ten en rende bloeddorstig blaffend
de straat over. „Fijn beest, hè?"
lachte de brigadier. „Wacht nu
maar eens rustig af wat er gebeurt.
„Nou, ikke ben benieuwd," snoof
de smid. „Die slome duikelaar van
een hond weet misschien niet eens
wie hij nu pakken moet. Hij hoorde
het woord „poesjes" en nou lopen
we .een mooie kans, dat hij direct
met 'n zwervende kat terugkomt!"
„Mijn Pluto is niet zo sloom als
ik er uit zie, meneer", zei de briga
dier bars. „Ehik bedoel
als ik er uitzie! Als hij er uitziet,
bedoel ik! Pluto is als een leeuw,
meneer! Maar. wel verhip!
De brigadier keek smidje Verho
len eens onderzoekend aan en liep
vervolgens op de muur af, waar dat
portret nog steeds hing. „Zeg,
vriendje. bromde hij toen. Ben
jij soms de gezochte smidje Verho
len? Jij lijks precies op hem! En
jij - - - -jij hebt mij tegen de grond
geslagen! Jij bent uit mijn bureau
ontvlucht! Dan ben jij de Zwarte
Kludde!" Welnee, man! Hoe kom
je daar nou bij?" lachte de smid.
„Ik ben toen ontvlucht omdat je
mij ten onrechte voor de Kludde
aanzag! Maar Pluto zal direct de
échte Kludde wel binnenbrengen!"
Mevrouw Dwight stond geen vijf
meter verder met twee gasten te pra
ten. 't Meisje glimlachte tegen War
wik en liep langzaam naar de gast
vrouw toe.
Warwik keek goed toe om te zor
gen, dat ze de Drie Driehoeken niet
wegnam. Hij zag haar mevrouw
Dwight aansprekenhij zag me
vrouw Dwight gimlachen en haar de
hand reiken
En toen ging het electrisdhe licht
uit!
VI.
ECHT EN NAMAAK.
De muziek eindigde in een schrille
dissonant. De dames slaakten gilletjes
van schrik. Een der heren lachte.
„Houdt uw handen op uw beurs
heren! Past op uw diamanten, da
mes!" riep Warwik luid.
„O, die Jöhn Warwik tooh!" gie
chelde een meisje, dat zijn stem her
kende.
„Het lijkt wel of we door een tun
nel gaan", zei een ander.
Warwik bleef niet werkeloos. Hij
besefte onmiddellijk, hoe het in el
kaar zat. Handig! dacht hij. Vroeg
me hoe laat het was! Medeplichtige
zou op bepaald tijdstip de draden
doorsnijden... ze moest op het juiste
ogenblik in de nabijheid van mevr.
Dwight zijn
Men zei wel eens van Warwik dat
hij, als een uil, in het donker kon
zien. Dat kon hij niet, maar ondanks
het plotseling donker worden verloor
hij toch niet het begrip van afstand en
plaats der dingen om zich 'heen. Hij
ging dan ook regelrecht naar de plek,
waar mevrouw Dwight stond toen het
licht uitgnng.
„Alles veilig, mevrouw Dwight?"
vroeg 'hij.
„Ja, dank je John. Ik 'begrijp niet,
wat er met het licht aan de 'hand is!
Wat vervelend hé?"
„Is er geen manier om gauw licht
te hebben?"
„De bedienden zullen natuurlijk
wel dadelijk met 'kaarsen komen, als
het licht niet meteen weer aangaat."
„Als in orde, Miss Gordon?" vroeg
'hij.
Er kwam geen antwoord.
„Wie is Miss Gordon?" vroeg me
vrouw Dwight.
„Ik meen de naam tooh goed ver
staan te hébben. Het was de jonge
dame met wie ik stond te praten, vak
voordat het licht uitging."
„Dan moet je de naam toch ver
keerd verstaan 'hebbel, lieve jongen".
„Ik geloof, dat u haar op dat
ogenblik net de hand wilde reiken".
„O! Nu moet ik me schamen. Ik
herinner me werkelijk haar naam
niet meer. Ze moet hier vlak in de
buurt zijn."
Maar het meisje zei geen woord en
liet Warwik niet merken, waar ze er
gens was. Warwik drong zich door de
menigte heen en haastte zich naar de
voordeur. Hij kwam nog net op tijd,
om 'haar op te vangen.
„Ik zal u moeten verzoeken te blij
ven, tot het licht weer aangaat", zei
hij.
„Maar ik heb gezegd, dat ik hoofd
pijn had en wegging."
„Toch moet u 'blijven, tot ik zeker
weet, dat mevrouw Dwight haar Drie
hoeken nog heeft."
„Gelooft u, dat ik ze weggenomen
heb en er nu mee vandoor ga?" vroeg
ze.
„Dergelijk dingen liggen niet 'bui
ten het bereik der mogelijkheden, jon
gedame."
„En als ik ze weggenomen had,
denkt u dan, dat ik ze nog bij me zou
hebben? Veronderstelt u me zo onhan
dig? Mijn medeplichtigen, als ik die
héb, zouden immers gemakkelijk, toen
het licht uitging, de hal binnengeko
men kunnen zijn fen ze van me over
genomen hebben?"
„Dat zal wel", gaf Warwik toe.
„Maar niettegenstaande dat moet ik
er op staan, dat u hier blijft tot het
lich weer aangaat".
„Dat zal, dunkt we, niet lang meer
duren."
„Dank u", zei hij, een beete sar
castisch. „Ik had zo'n idee, dat u 't
wist."
„Het ziet er uit, of we regen krij
gen, vindt u niet?"
Ze wilden de veranda opgaan,
maar vonden hun weg versperd door
een forse man, die hun terug wees.
„Niemand mag het huis verlaten",
zei hij. „Ik ben van de politie."
„En, wat is er aan de hand?" vroeg
het meisje.
„Misschien niets, en misschien
heel veel. Ik ben van het detective
bureau Burke. We zijn 'hier vanavond
met een stuk of twaalf. Bang voor
juwelendieven begrijpt u? Toen het
licht uitging, kregen we natuurlijk
argwaan. Blijft u dus binnen, tot het
weer licht wordt, dan komt alles wel
in orde."
Warwik geleide het meisje naar de
hal terug.
„Ziet u wel?" zei hij en vervolgde
zo dat anderen hem niet 'konden ver
staan „Het zal een hele toer zijn,
hier weg te komen, als u ze hebt. Als
het licht aangaat en ze worden ver
mist, wordt iedereen natuurlijk ge-
fouilleerd. En iedereen onderwerp'
zich daaraan natuurlijk graag, n'e'
waar?"
„Ja... ja... dat zal wel."
(Wordt vervolg
