Badhuis zal dit jaar nog
beperkt open blijven
n
Gemeenteraad Waalwijk
Smid je Verholen en de strijd tegen Mars
DE SPIN
8
Churchill en oud-wethouder W. Eibers herdacht
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 1 FEBRUARI 1965
2
ELKE BADER KOST
DE GEMEENTE 40.- PER JAAR
2
ten die een zelfde voorzieningsniveau
hebben, de gemeentelijke heffingen
aan de lage kant zijn.
Indien de inkomsten uit het ge
meentefonds onvoldoende blijven stij
gen, zullen wij de komende jaren
meer moeite hebben de begrotingen
sluitend te krijgen.
De uitgaven van de gemeenten zijn
weinig flexibelhet is bijna onmoge
lijk om taken die de gemeente ter
hand heeft genomen af te stoten of
om subsidies en bijdragen aan vereni
gingen en instellingen die werkzaam
zijn in de gemeente, te verminderen
of geheel stop te zetten.
Integendeel, eenmaal aangevangen
werkzaamheden zowel van de ge
meente als van het particulier initia
tief, zullen steeds hogere bedragen
vergen.
Voorts moet worden gewezen op de
onafwendbare stijging van kosten,
welke worden veroorzaakt door maat
regelen van de centrale overheid,
ivaarop de gemeente generlei invloed
kan uitoefenen.
De centrale overheid zal daarom
meer begrip dienen te tonen voor de
structuur der gemeentelijke uitgaven
en voor de omvangrijke taken van de
gemeenten op gebied van ruimtelijke
ordening, volksgezondheid, recreatie,
sport en dergelijke.
Indien het huidige strenge regime
ten aanzien van de toedeling der mid
delen uit het gemeentefonds en con-
tingentering der financieringsmidde
len nog enige tijd zal aanhouden, zal
ook onze gemeente niet ontkomen aan
drastische verhoging van de relatief
onbelangrijke eigen belastingen.
De cijfers van bevolkingsgroei,
woningbouw en werkgelegenheid ge
ven wederom reden tot tevredenheid
en bevestigen het beeld van de laat
ste jaren.
De verdere stedebouwkundige
vormgeving van onze gemeente is ge
durende de afgelopen maanden een
onderwerp van intensieve studie en
overleg geweest tussen gemeentebe
stuur - technische dienst en stede
bouwkundig adviseur.
Als resultaat van een en ander ho
pen wij U op korte termijn een ont-
werp-structuurplan aan te bieden
waarin naast ruimten voor woning
bouw ook terreinen zijn gedacht voor
uitbouw van plaatselijke industrie.
Ook de afronding van de plannen
Oost en West is bijna gereed.
Aan het einde van mijn beschou
wingen mag ik al degenen die ons ge
meentebestuur hebben terzijde ge
staan danken.
In de eerste plaats ons ijverig en
bekwaam ambtenarencorps onder lei
ding van de gemeentesecretaris en ons
personeel van de dienst gemeentewer
ken onder leiding van zijn directeur.
Voorts onze vrijwilligers van brand
weer en "bescherming bevolking", die
aan het begrip burgerzin in onze ge
meente gestalte geven.
Ik moge verder met waardering
melding maken van de grote activi
teit van verschillende plaatselijke
verenigingen waaronder ik met name
wil noemen de Harmonie Drunen, de
Fanfare te Elshout en de toneelver
eniging ONA.
Tenslotte moge ik U leden van de
raad danken voor het vertrouwen dat
U in het afgelopen jaar gesteld heeft
in het dagelijks bestuur van deze ge
meente.
Moge ook in dit jaar de goede
sfeer die het kenmerk is van de ver
gaderingen van onze raad bestendigd
worden.
Ik wil eindigen met de wens dat
Bij de aanvang van de openbare vergadering van de raad der gemeente Waalwijk, die donderdagavond
werd gehouden, namen de raadsleden enkele ogenblikken stilte in acht ter herdenking van de oud-pre-
mier van Engeland, Winston Churchill, en van de heer Willem Eibers, die zovele jaren raadslid en wet
houder van de gemeenteraad Waalwijk is geweest.
De nieuwjaarsrede van. burgemeester Teijssen, waarin hij enkele der belangrijkste uitgangspunten van
het gemeentelijk bestuurbeleid had gegeven, hebben in ons nummer vorige week vrijdag in haar geheel
afgedrukt.
Onderwerp van uitvoerige discussie vormde de mededeling van B. en W. aan de raad inzake de exploi
tatie van het gemeentelijk badhuis De raad had tijdens de vorige vergadering gevraagd om een voorstel
van B. en W. dat ertoe zou moeten leiden, de exploitatie van het bad-liuis zo spoedig mogelijk te beëindi
gen. Met het verstrekkende voorstel om het badhuis meteen te sluiten, hadden B. en W. nog niet wil
len komen; zij suggereerden de raad een aantal overgangsmaatregelen, die hierop neerkomen, dat het
badhuis voortaan alleen opengesteld zal zijn op vrijdagavond en op zaterdagdagcn, en dat het in de
zomermaanden geheel gesloten zal worden.
Het meerendeel van de raadsleden vond deze maatregelen zelfs nog te drastisch en wilde het ook gedu
rende de zomermaanden op vrijdagavonden en zaterdagen geopend houden.
Niet minder dan 10 raadsleden
zeiden er in de eerste termijn het
hunne over. De heer Smits wilde
graag weten, hoeveel mensen er
van buiten de gemeente gebruik
van maken van het badhuis. Hij had
liever gezien, dat B. en W. waren
gekomen met een definitief voorstel
tot sluiting. Hij stelde voor aan de
geregelde bezoekers een tegemoet
koming te geven in de aanleg van
een douchegelegenheid in hun wo
ningen.
De heer Van Seters vroeg zich af,
wat door deze nieuwe maatregelen
de werkelijke bezuiniging zal zijn.
Hoewel hij zich de vorige vergade
ring had uitgesproken voor een
snelle en definitieve sluiting, kon
hij nu toch wel met suggesties van
B. en W. meegaan. Hij zag de maat
regelen als overgangsbepalingen:
intussen zouden de geregelde be
zoekers de gelegenheid krijgen in
hun woning een douchcel te laten
aanleggen.
De heer Duyvelaar had uitgere
kend, dat elke bader de gemeente
f 40.- per jaar kost. Hij had ook uit
gerekend, dat iedere actieve voet
baller de gemeente f 150- per jaar
kost. Als dit laatste verantwoord
is, waarom het eerste dan niet?Zul-
len de badhuisbaders in de zomer
maanden naar het zwembad gaan
om zich te wassen? Als ze in het
zwembad zijn geweest, hebben ze
eerder een nawassing nodig. Hij
voelde er veel voor, het badhuis ook
in de zomermaanden open te laten.
De heer Brouwer vroeg B. en W.
of het gemeentebestuur de inwo
ners nog niet eens kan wijzen op
de mogelijkheden, die de „premie
regeling woningverbetering en
-splitsing 1953" bieden. Deze rege
ling maakt de inbouw van douche
gelegenheden financieel aantrekke
lijk.
De heer Kemperman wilde het
badhuis ook in de zomermaanden
open houden.
De heer Van Eijl had graag uit
de kostenbegroting de omvang van
de besparing gelezen, die door de
voorgestelde maatregelen zou wor
den bereikt. De heer Dercksen
vroeg hoe groot het percentage
Waalwijkers is, dat van het badhuis
gebruik maakt, en de heer Meijs
vroe zich af of het niet redelijk was,
om aan de buitengemeenten, wier
inwoners van het Waalwijkse bad
huis gebruik maken, een zekere fi
nanciële tegemoetkoming te vra
gen. Hij vroeg B. en W. de moge
lijkheden te bestuderen om van het
badhuis een z.g. instructiebad te
maken.
De heer Van Mosselveld zou de
„baders van buiten" wat meer wil-
het jaar 1965 voor onze gemeente,
al zijn inwoners en speciaal voor U
leden van de raad een voorspoedig
en gezegend jaar zal zijnl
len laten betalen. Hij stelde voor
het badhuis per 1 januari 1966 defi
nitief te sluiten. De heer Van En
gelen vond het niet zo vreemd, dat
veel mensen van buiten gebruik
maken van ons badhuis. Als we de
naam Streekcentrum waar willen
maken, kunnen we hier al begin
nen. Hij wees er de heer Duyvelaar
op, dat ook tal van passieve sport
beoefenaars profiteren van het ge
meentelijk sportpark.
35% VAN BUITEN WAALWIJK
Na al deze opmerkingen merkte
de voorzitter op, dat de raad zich
tijdens de vorige vergadering bijna
unaniem had uitgesproken voor on
middellijke sluiting. De thans ge
dane suggesties dienen als over
gangsmaatregelen te worden opge
vat. Ze zullen het nadelige saldo
zeker niet sterk beïnvloeden.
Een onder de bezoekers van het
badhuis gehouden enquête had uit
gewezen, dat 39% van de bezoekers
huurders Van gemeentewoningen
zijn, 61% van particuliere wonin
gen. 7% van de bewoners van ge
meentewoningen blijkt echter te
beschikken over een douchegele
genheid.
Van het aantal bezoekers is 35%
afkomstig van buiten, zo verduide
lijkte wethouder Van Heeswijk nog,
maar deze mensen zullen voor het
merendeel economisch aan Waal
wijk verbonden zijn. De voorgestel
de maatregelen zouden naar zijn
menig niet meer bezuinigen dan
4 a 5000 gulden.
Wat de toekomstige bestemming
zal zijn, is nog niet te zeggen. In
gaande op de opmerkingen van de
heer Duyvelaar zei wethouder Van
Heeswijk, dat Waalwijk zeker 900
a 1000 actieve sportbeoefenaars telt,
en van de sportparken woi'dt ook
gebruik gemaakt voor schoolvoet-
bal, voor zomeravondcompetitie en
voor het spelen van handbal. Hij
wees erop, dat de opbrengst van de
stedelijke belasting in verband met
de voetbalsport niet gering is.
Het aantal sprekers, dat in twee
de termijn het woord voerde, was
al terug gelopen tot 7. De heer Smit
verklaarde voor onmiddellijke slui
ting te zijn. De financiële positie
van de gemeente is niet rooskleu
riger, en daarom moeten we bezui
nigen waarmee kunnen.
De heer Duyvelaar verklaarde,
dat het met zijn cijfers over het
badhuis en sportpark alleen wilde
aantonen, hoeveel geld dat sport
park kost. De heer Van Eijl had be
rekend, dat ca. 150 gezinnen gedu
peerd zouden worden door sluiting
van het badhuis. Geef de baders 'n
circulaire met de mogelijkheden
van 't aanleggen van douchegele
genheden in hun woningen.
We kunnen alleen bezuinigen,
zei de voorzitter, als het badhuis
wordt gesloten, en als aan het ge
bouw een andere bestemming wordt
gegeven. De overgangsbepalingen
zijn gemaakt, om door verdere
equêtering te komen tot een duide
lijk inzicht van de situatie.
Wethouder Van de Hoven ging
nog eens nadrukkelijk in op de
aantrekkelijke financiële facilitei
ten bij het aanleggen van douche
gelegenheden.. Voor f 4 a 500.- kan
men al een douchegelegenheid la
ten plaatsen.
Als we een beetje medewerking
krijgen ook van de huiseigenaren,
dan zal de zaak binnen een jaar tot
ieders tevredenheid zijn opgelost.
Er bleken toch nog voorstanders
te zijn voor een definitieve sluiting,
en nog wel zo spoedig mogelijk,
maar het merendeel van de raad
ging akkoord met de maatregelen
die B. en W. hadden voorgesteld,
met dien verstande, dat ook in de
zomermaanden het badhuis geopend
zal zijn.
In de vergadering van oktober
zullen B. en W. de raad een nieuw
voorstel doen, dat als uiterste in
houd kan hebben: definitieve slui
ting. Er zal nog 'ns publiciteit wor
den gegeven aan de financiële fa
ciliteiten die kunnen worden ver
leend, wanneer men in zijn woning
een douchegelegeheid laat aanleg
gen.
De heer Smits verzorgt om aante
kening, dat hij dit beleid onaan
vaardbaar achtte.
VERKOOP
WONINGWETWONINGEN
Bij de behandeling van het voor
stel tot verkoop van 5 woningwet
woningen vroeg de heer Van Loon,
wie de huurder was van de woning
St. Crispijnstraat 76. Hij meende,
dat in deze woningen twee gezinnen
wonen en dat. de heer Verduin, die
het verzoek had ingediend om de
woning te kopen, niet de officiële
huurder is. Het was de voorzitter
niet bekend dat deze woningen door
twee gezinnen bewoond werd. De
heer Verduin moet de huurder zijn,
anders had de minister nooit toe
stemming gegeven tot verkoop. De
voorzitter zegde toe, de zaak te on
derzoeken.
RECONSTRUCTIE
BESOIJENSESTRAAT
B. en W. vroegen de raad om 'n
crediet van f 55.300.- voor de re
constructie van de Besoijensestraat,
die te smal is voor het uitermate
drukke verkeer. Van een vlotte
doorstroming van het verkeer is
geen sprake, en er moet veelvuldig
toevlucht worden gezocht tussen de
Deze week hebben wij een ver
dienstelijk bureer van Waalwijk
ten grave gedragen.
Velen bewezen de laatste eer
aan de heer Wilhelmus Petrus
Cornelis Eibers, die een groot
aantal jaren lid van de ge
meenteraad en daarvan een be
tekenend aantal jaren wethou
der en loco-burgemeester is ge
weest.
Gedurende bijna 'n kwarteeuw
heeft hij met helder inzicht en
vol toewijding de belangen der
gemeente uitstekend gediend.
Ik mag U hier zijn gedegen ar
beid nog eens herinneren en
memoreren, dat hij - welis
waar in een tijdsperiode, waar
in voor de gemeentelijke over
heid een andere taakstelling
gold - een verdienstelijke bij
drage heeft geleverd voor het
welzijn en de voorspoed van de
gemeente Waalwijk en haar be
woners.
Zijn naam blijft doorklinken in
de geschiedenis van Waalwijk,
die hij mede beïnvloedde.
Hij ruste in vrede!
Aldus herdacht Burgemeester
Teijssen in de gemeenteraad de
heer W. P. C. Eibers, oud
raadslid en oud-wethouder van
de gemeente.
geparkeerd staande auto's, 't Voor
stel beoogt en verbreding van de
rijbaan met 90 cm. De bomen zul
len worden gerooid, en dat vond
de heer de Brouwer toch wel jam
mer. Hij vroeg zich af, of er geen
parkeerhavens konden worden aan
gelegd.
De heer Smits wilde weten of de
klinkerkeien, die zullen worden
vervangen door betonkeien, nogj
voor andere doeleinden te gebrui
ken zijn. Hij was het er niet mee
eens, dat door het gebruik van be-
tontegels het z.g. kruipen van be
strating zou worden gereduceerd.
De 60 cm. trottoir, die er op enkele
straathoeken zouden overblijven na
de reconstructie, vond de heer Duy
velaar wel wat al te weinig. De
heer Van Eijl voorzag na de recon
structie weer een spoedig openbre-
COPYSKjHT 5TCB»0 avan
2. Reeds een vluchtige blik op het
prentje is voldoende om ons duide
lijk te maken, dat we heus wel met
iets anders te doen hebben dan met
zo'n al lang weer ouderwetse vlieg-
gende schijf. We kunnen met de
hand op het hart verklaren: „Wég
met die onzin van supertoomhel-
den, die niets anders schijnen te
doen hebben dan rond te razen door
het heelal in vreemde ruimtesche
pen, die niet eens bestaan!" - Waar
wij hier mee te maken hebben is
iets, dat tot nu toe weliswaar vol
komen onbekend is geweest, maar
waarvan het bestaan door deze ge
schiedenis toch glashelder wordt
bewezen, naar onze mening althans.
Wanneer de kenners onder ons even
een onderzoekende blik zouden wil
len werpen op de aërodynamische
vorm van dat vliegtuig, dan zullen
zij al gauw bemerken dat we hier
te doen hebben met een zéér voor
uitstrevende ontwikkeling in de
vliegtechniek. Misschen zegt het al
genoeg, dat dt toestel volkomen ge
ruisloos vliegt. Hier geen krankzin
nig gebrul van reactiemotoren of
geloei van uitlaatgassen: slechts het
strijken van de lucht langs de wan
den is hoorbaar en al wie wel 'ns
lucht langs de wand heeft horen
strijken, weet hoe geweldig zacht
dat kan zijn. We geven overigens
onomwonden toe, dat het vreemde
vliegtuig er van onderen misschien
wel als een soort vliegende schijf
kan uitzien, doch dat is dan ook
alles hier. Verder lijkt het in niets
op een schijf. Het heeft eerder wat
van een schaakstuk weg. Laten wij
het in het vervolge daarom daarom
liever een "vliegende pion" noe
men - Ziezo, dat weten we dus.
Smidje Verholen was binnengetrok
ken in een vliegende pion van zon
derlinge makelij. Hij keek eens ver
baasd rond en merkte toen, dat de
grijpers hem hadden losgelaten. Hij
kon weer op zijn eigen benen staan
en dat gaf hem moed. Het was wel
iswaar erg donker in het toestel,
maar hij kon toch wel zien, dat hij
beland was in een modern en in
zijn soort geriefelijk interieur. -
„Hela, is hier volk?" riep hij bars
uit, want hij was van plan zijn ont
voerders eens even flink de waar
heid te zeggen. „Hela! Maak eens
licht en kom maar eens voor de
draad! Laat je gezichten eens zien,
dan kan ik jullie een draai om je
oren - "Het zij zo, Verholen,
alhoewel er natuurlijk geen klap
pen worden uitgedeeld," viel een
vriendelijke stem hem toen in de
rede. Verbaasd keek smidje Verho
len in de richting vanwaar het ge
luid geklonken had. Flauwtjes afge
tekend tegen de duisternis zag hij
toen een paar gezichten
FEUILLETON
van
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN"
door
JOHNSTON McCULLEY
Vertaling
Herman Antonsen
38)
„Hier is een brief en een lijst met
effecten... en dit is naar het schijnt
een soort contract. Misschien wat
waard voor de eigenaar, maar in geen
geval voor ons. Niks dan scheurpa
pier, denk ik zo."
„Ik had gedacht, dat we er wat
aan zouden hebben", zei de andere
man, „waarom zou die kerel ze an
ders meegenomen hebben?"
„Hij heeft ze gewoonweg in don
ker meegepakt, denk ik. Hij zal net
gedacht hebben als wij... dat het ef
fecten waren of iets dergelijks.
„Klets! Hij had toch een lantaarn
bij zich. Je kunt er op rekenen, dat hij
ze goed bekeken heeft. Die kerel is
een slimmerik, wat ik je zeg. Ik heb
zo'n idee, dat ze hem heel wat geld
waard zijn."
„Ik snap niet goed waarom."
„Bekijk ze nog eens goed. We mo-
geen geen kansje verloren laten
gaan".
„Hier heb je een brief van een
vent, die Pelkingham heet", zei de
ander, „daarin staat, dat 'n zekere
George het vermogen moet beheren
en aan de jongen overgeven. Maar
wie dat is, staat er niet bij. Ik kan me
niet voorstellen, dat daar geld voor
ons in kan zitten."
„Maar die knul moet toch een re
den gehad hebben, om die papieren
weg te halen."
„Och, hij dacht natuurlijk, dat het
effecten waren."
„Misschien doen we toch het beste
ze te bewaren en te zien of er nog
wat uit kan komen."
„Nou, dat kan geen kwaad. Maar
dan mogen we ze wel goed verstop
pen. Als 'n diender ze zou vinden
kon hij wel eens lastige dingen vra
gen en willen weten, hoe we er aan
kwamen. Begrijp je? Ik houd er niet
van onvoorzichtig te zijn".
„Laten we ze op de kamer onder
de vloer verstoppen."
„Ja, dat zou wel kunnen", stemde
de ander toe.
Warwik had hen door de kier ga
degeslagen en afgeluisterd. Daardoor
had hij niet gezien, wat buiten het
hokje gebeurd was. Van de vier man
nen aan het tafeltje was er één, een
jonge man, die wat beschaafder
scheen dan de rest, al droeg hij ook
sjofele kleren. Onder het gesprek
over de papieren waren de twee schur
ken in het hokje luider gaan praten
en de jonge man had zich zover ach
terover gebogen, dat hij tussen de
gordijnen door in dat hokje kon glu
ren. Hij zag, hoe ze de papieren na
keken en hoorde bijna het gehele ge
sprek. Op zijn gelaat vertoonde zich
een uitdrukking van verbazing. Hij
schonk geen aandacht meer aan zijn
drie kameraden, die hun gesprek rus
tig voortzetten. Hij bestelde nog meer
drank en bleef het hokje zorgvuldig
in de gaten houden. Warwik zag daar
niets van. Hij zag alleen, dat de man,
die de papieren te voorschijn had ge
haald, ze weer opvouwde en met het
touwtje dichtbond. Daarna stak hij
ze in zijn jaszak.
„Kom, laten we opstaan en naar
huis gaan", zei hij tegen de ander.
„Ik denk, dat we voldoende alibi
hebben. De buit is niet zo vet, als we
dachten, maar kan er toch mee door.
Beter dan niks. En als die papieren
nog eens wat waard mochten blijken,
dan des te beter."
John Warwik was blij, dat ze naar
een of andere kamer gingen. Hij had
hen reeds dadelijk willen aanpakken,
maar wist, dat hij in die kroeg weinig
kans op succes zou hebben. Maakte
hij te veel herrie, dan zou de politie
er bij komen en Warwik wilde in geen
enkel geval de politie er in mengen.
De beide mannen verlieten hun
hokje en begaven zich naar de voor
deur, dronken nog wat aan de bar en
maakten een praatje met de kroeg
houder. Warwik verliet het zaaltje
door van het ene hokje in het vol
gende te sluipen, net zoals hij geko
men was. Hij haaste zich het smerige
steegje door naar de straat, waar hij
de voordeur in het oog kon houden.
Na een poosje kwamen beide man
nen naar buiten en Warwik kon hen
ongemerkt volgen. Dicht achter hem
aan volgde ook de jonge man, die
met de drie anderen aan het tafeltje
gezeten hadden. Hij merkte Warwik
niet op en zag alleen de twee mannen,
die een eind voor hem uit liepen. Hij
liep met gebalde vuisten en voorover
gebogen hoofd. Hij keek heel drei
gend. Twee zijstraten verderop gin
gen de mannen een steegje in en tra
den door een zijdeur een armoedig
kosthuis binnen, 't Huis had slechts
twee verdiepingen. Daar was Warwik
blij om, want nu zou hij de beide man
nen als ze eenmaal binnen waren, ge
makkelijker kunnen vinden.
XXVII
HET ONVERWACHTE
In een donkere hoek gedoken
tuurde Warwik naar de openstaande
deur, waardoor de beide mannen naar
binnen waren gegaan. Hij had hen
een andere deur open zien doen en
bij het licht, dat daar doorheen viel,
kon hij een trap naar boven onder
scheiden. Voordat de tweede man de
deur achter zich dicht gedaan had,
was de andere de trap reeds opge
gaan. Daaruit begreep Wardik, dat
ze zich naar de bovenverdieping be
gaven.
Er verliep een minuut voordat
Warwik op een der bovenkamers
licht zag opsteken. Een der twee man
nen kwam naar het venster toe en trok
het gordijn dicht. Warwik zag nu de
schaduwen der beide mannen over 'l
gordijn bewegen. Er scheen op dat
uur niemand in het steegje te zijn.
Warwik besloot het huis binnen te
dringen en zich meester te maken van
de papieren, die hij in opdracht van
de Spin bemachtigen moest. Hij kon
toch moeilijk bij deze aankomen met
het verhaal, dat een paar doodgewo
ne dieven hem die papieren voor zijn
neus hadden weggehaald, terwijl hij
er niet in geslaagd was ze terug te
krijgen. De Spin verwachtte van zijn
helpers, dat ze slimmer waren dan
de gewone misdadigers.
Dat huis, zo dacht Warwik, was er
een, waarvan de bewoners op elk uur
van de dag of de nacht in en uit
gingen en als hij zich er in waagde,
kon hij elk ogenblik verwachten een
of andere bandiet tegen het lijf te
lopen. Als hij gewone kleren aan ge
had had en zijn pet diep over de ogen
had kunnen trekken, zou hij er on
bevreesd zijn binnengegaan, want dan
zouden ze hem allicht voor een van
hun eigen soort hebben aangezien.
Maar het was gevaarlijk zo'n huis
in avondcostuum binnen te dringen.
Niet dat Warwik bang was, dat hem
iemand geweld zou aandoen, want hij
vertrouwde genoeg op eigen krach
ten. Hij vreesde alleen gestoord te
worden in zijn plannen en daardoor
de documenten voor goed te verlie
zen.
„Maar ik kan niet de hele nacht
in die stinkende steeg blijven staan",
mompelde hij in zichzelf. „Ik moet
opschieten... het zal gauw dag wor
den. Als het dag is,, kan ik moeilijk
meer in rok lopen, wat? Dat staat
niet. Ik moet aan de gang."
Hij greep zijn stok wat vaster en
stapte naar het huis toe. De jonge
man, die hem uit de kroeg gevolgd
was, zag hem gaan. Warwik liep bru
taalweg de openstaande deur binnen
en het smalle gangetje door, tot hij
aan de andere deur kwam.
Even luisterde hij, voordat 'hij die
opendeed. Er was niemand te zien.
(Wordt vervolgd)
