wAAlwijkse en UnqstRaatse couraiu Jos van Seters ontving de onderscheiding „Pro Ecclesia et Pontifice" In memoriam A. H. Hendriks Ogen vragen brillen van STASSAR a*MAANDAG 5 APRIL 1965 85e JAARGANG No. 27 Uitgever Waal wij kse Stoomdrukkerij Antoon Tielen HoofdredacteurJAN TIELEN Gironummer 1069687 Dit blad verschijnt 2x per week Opgericht 1878 Bureaux Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160-2621 - Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8. tel. 04167 - 2002 Abonnement p. week (0.24 1 ct. inc.k.) 0.25 p. mnd. (100+ 5 ct. inc.k.) 1.05 p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10 p' ^rt- P- post f 3.35 bij girobetaling (bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra) Advertentieprijs: 11 cent per mm. Contractadvertenties: speciaal tarief Telegram-adres „ECHO" Jos van Seters krijgt door Deken Maessen de onderscheiding „Pro Ecclesia et Pontifice" opgespeld. Een groot aantal genodigden was vrijdagavond in de raadzaal van het Waalwijkse stadhuis bijeen gekomen, om getuige te zijn van het overhandi gen van de hoge kerkelijke onder scheiding Pro Ecclesia et Pontifice, aan de heer Jos van Seters te Waal wijk. Deze bijeenkomst werd geopend door de heer van Mosselveld, voorzit ter van de plaatselijke afdeling van de K.A.B. U zult het wellicht vreemd vinden, aldus de heer van Mosselveld, dat hier door mij het woord wordt ge voerd, doch ik hoop dat U nog even geduld zult willen hebben en dan twij fel ik er niet aan of U zult begrip voor die situatie kunnen opbrengen. Ik heb inderdaad ook iets te zeg gen op deze bijeenkomst, alleen is 't nodig voordien enkele sluiers op te tillen, voor welke zeer vreugdevolle bezigheid ik bij deze gaame 't woord verleen aan de Hoogeerw. heer De ken Maessen.. Deken Maessen sprak hierna als volgt Geachte heer van Seters, De Bisschop van den Bosch daargt mij op U een kerkelijke onderschei ding te overhandigen, aangevraagd door verschillende instanties die ja renlang van Uw ijver en toeleg heb ben geprofiteerd en ten verzoeke van de Bisschop verleend door Z. H. de Paus Paulus de zesde op 2 maart '65 en gisteren in ons bezit gekomen. De kerk houdt van al haar kinde ren, maar wil toch sommigen hunner, die zich bijzonder op het terrein van de godsdienst of voor de persoon van de Paus verdienstelijk hebben ge maakt, van haar bijzondere voorliefde doen blijken. Zij kent daarom de onderscheiding: Pro Ecclesia et Pontifice - Voor kerk en Paus - toe aan sommigen die op buitengewone wijze de zaak van de godsdienst gediend hebben, en daarom mijnheer van Seters heeft Z.H. de Paus U, mijnheer Adrianus Johannes van Seters, daarvoor aan- .gewezen en dit ereteken aan U ver leend, terwijl U tevens het recht krijgt dit ereteken ten allen tijde te dragen. U wordt deze onderscheiding ver leend, wegens Uw buitengewone ver diensten voor de Stands- en Vakor ganisaties der Katholieke mannen. Voor uw werk voor het Kanunnik van Schaikfonds; voor uw werk voor Herwonnen Le venskracht; voor uw ijveren voor het leken- apostolaat in de Credo Pugnoclubs; omdat U lid bent van het plaatse lijk bestuur van de vroegere KAB, thans NKV, voorzitter van de vakor ganisatie voor fabrieksarbeiders St. Willibrordus; omdat U vele jaren geijverd hebt voor de reclassering; voor het Charitatieve werk; voor het Mgr. Hendrixfonds tot uitzending van zwakke kinderen. Daarbij komt dat U bekend staat als een katholiek van goede naam. Daar ik zelf U te kort gekend heb om voldoende hiervan te kunnen ge tuigen, ben ik blij, dat de Pastoor van Stiphout, op uitnodiging van de heer van Mosselveld, gaarne heeft willen overkomen, om uit eigen ondervin ding er van te getuigen, dat deze on derscheiding inderdaad verdiend is. Gaarne wil ik Pastoor Lempens daartoe nu het woord geven. Pastoor Lempens sprak ongeveer als volgt Geachte heer van Seters In het bijzijn van de hoogste ker kelijke overheid in de persoon van de H.E. heer Deken Maessen, en de hoogste burgerlijke autoriteit in de persoon van de E.A. heer burgemees ter Teijssen, in het bijzijn verder van Uw vele vrienden en medebestuursle den van gemeente en talrijke organi saties, is het voor mij een grote eer om vanuit het kleine Stiphout naar het grote Waalwijk te komen, om op deze avond tot U het woord te mogen richten. Ik vind dit een grote eer, en ik zeg er bij, dat ik het bijzonder graag doe en ik dankbaar ben hiertoe in de gelegenheid te worden gesteld. Immers, jarenlang hebben wij hier samengewerkt. In het bestuur van de KAB, met zijn grootste vakbond St. Willibrordus, waarvan U de voorzit ter bent - in het bestuur van Her wonnen Levenskracht, dat zozeer Uw als mijn sympathie heeft - in het werk van het Kanunnik van Schaik fonds met zijn thermometeractie, dat hulp verleend aan de opleiding van priesters - in de Mgr. Hendrix- stichting voor het zwakke kind; ver der in liet benutten van hetgeen de KAB biedt in het uitzenden van moe ders die rust moeten hebben, of man nen die een tijdlang moeten rusten. Ik weet dat ik bij deze litanie nog niet aan het eind ben, maar ik weet ook dat het opgenoemde voor één mens al een overladen program van werkzaamheden vormt. Jos, er is aan jou, bij één uwer jubilea's die gij hebt gevierd, een hor loge cadeau gegeven. Op zo'n instru ment kun je zien hoe laat het is en 't zou je ook de tijd aangeven, waarop je je dagtaak moet afsluiten. Nu is het mijn vaste overtuiging, dat dit uurwerk maar de helft van zijn taak vervuld heeft, n.l. in het juiste aan geven van de tijd; maar in het aange ven van het sluitingsuur heeft het heel zeker gefaald, want jij kende geen tijd. 's Morgens voor dat je naar de fabriek ging, 's avonds, dikwijls halve nachten, op zon- en feestda gen, heb je klaar gestaan om te hel pen, waar geholpen kon worden. Je horloge wees de tijd aan, maar voor jou was het nog geen tijd. Christus heeft gezegdJe moet werken zolang het licht is. Nu, bij jou was het al tijd licht, omdat jouw activiteit ge dragen werd en voortkwam van bin nen uit, waar het licht is door het vuur dat daar brandt van naasten liefde en geloofsovertuiging. Jos, als ik dit nu allemaal zeg, dan lijkt het 'heel aardig op een heiligver klaring en dan zou jij zelf op de eer ste plaats zeggen: „Maar dat ben ik niet". Ik heb eens een professor van het groot seminarie horen zeggen: „Waar iemands grootste kracht schuilt, ligt ook zijn grootste zwak heid verborgen". Jos, we hebben verschillende keren meningsverschil gehad en het ging er soms heftig naar toe, maar op slot van zaken waardeerde ik het, dat je voor je overtuiging rechtstreeks durf de uitkomen en dat je bedoeling goed was. Dat gaf je ook de kracht om vol te houden en door te zetten. U kunt terugzien op een prachtige staat van dienst in het sociale en charitatieve leven van onze stad. Jos, ik ben blij dat ik de gelegen heid heb gehad om deze woorden te spreken en ook dat ik getuige mag zijn van de hoge onderscheiding, die de Paus U heeft verleend en U thans wordt uitgereikt. Nadat deken Maessen de hoge on derscheiding had opgespeld en de bij behorende oorkonde had overhandigd, was het woord aan burgemeester Teijssen. Zelden, aldus de burgemeester, stelt het gemeentebestuur deze zaal be schikbaar voor een gelegenheid als deze; bijeenkomsten in deze zaal lig gen gewoonlijk meer in het openbare vlak. Het gemeentebestuur heeft ech ter ditmaal spontaan en gaarne de zaal ter beschikking gesteld, mede ook omdat de heer van Seters reeds vele jaren de belangen der gemeente heeft gediend. Namens 't gemeentebestuur wens te de burgemeester de heer v. Seters van harte geluk met de door hem ontvangen hoge kerkelijke onder scheiding, als een bewijs dat de heer van Seters niet alleen het maatschap pelijk belang, doch ook de belangen van de kerk zovele jaren heeft ge diend. De burgemeester verzocht te vens deze gelukwensen aan mevrouw van Seters, die helaas niet aanwezig kon zijn, te willen overbrengen. Wethouder van Heeswijk richtte zich in een persoonlijk woord tot de heer van Seters en sprak als vriend, die nooit een vergeefs beroep op hem deed. Vooral de noden van de kinderen hadden uw grote belang stelling, aldus de heer van Heeswijk, die de heer van Seters tenslotte dank te voor zijn vriendschap en hem van harte geluk wenste met de hoge on derscheiding. De districtsbestuurder van de NKV de heer Rijnhardt, noemde de heer v. Seters een man, die de moeilijkheden van de tijd niet uit de weg ging en steeds met volle overtuiging heeft gewerkt in het belang van de bedrijfs tak waarin hij werkzaam was. Namens het hoofdbestuur felici teerde hij hem van harte met de hoge onderscheiding, die hij z.i. met recht en ere kan dragen. Mede namens Pastoor Lam (voor wiens afwezigheid hij excuus aan bood), wenste kapelaan v. Driel zijn parochiaan van harte geluk. Ook voor de St. Antoniusparochie is het een hele eer, dat een der parochianen zo'n hoge onderscheiding ontvangt. Hij hoopte dan ook dat de heer van Se ters hieraan nog veel geluk zal mo gen beleven. Verder werden nog gelukwensen aangeboden door de heer J. Naus, namens het Nederlands Katholiek Vakverbond, die de heer v. Seters tevens een kleine attentie voor zijn vrouw overhandigde en door de voor zitter van de Waalwijkse Schoenfa brikanten, de heer Jos de Kort, die de heer van Seters schetste als een man die steeds respect voor een ander wist op te brengen. De heer de Kort hoop te, dat de heer van Seters nog veel voor de organisatie zal kunnen doen en wenste hem tenslotte van harte ge luk met de hoge kerkelijke onder scheiding. Ook mevr. van Seters be trok de heer de Kort in zijn felicita tiewoord en wenste haar spoedige al gehele beterschap. Hierna nam de heer van Mossel veld voor de tweede maal het woord en sprak als volgt Als ik dan nu, nadat de sluiers zijn opgetild en wij met grote vreug de hebben kennis genomen van de zo eervolle onderscheiding, welke onze vriend, de heer Jos van Seters, heeft ontvangen en zijn borst is gesierd met het eremetaal Pro Ecclesia et Ponte- iice, en hem de daarbij behorende bul is uitgereikt, mag toespreken nadat geestelijke en wereldlijke autoriteiten mij reeds op een van grote waarde ring getuigende wijze zijn voorge gaan, ontbreken mij welhaast de woorden om getuigenis af te leggen van de overstelpende vreugde die ik gevoel. En waar ik hier spreek in mijn hoedanigheid van voorzitter van het N.K.V. afdeling Waalwijk, waarvan alle onderafdelingen en vakbonden deel uitmaken, moet ik gewagen van de grote blijdschap die wij allen, zon der uitzondering, gevoelen door de hoge eer die U is ten deel gevallen. Wij delen ten volle in die vreugde, omdat wij weten dat de onderschei ding verdiend is. Wij zijn dan ook met diepe dankbaarheid vervuld ten opzichte van de promotors die hun achting en hun wetenschap voor en van de persoon van de heer v. Seters en diens prachtig werk hebben be kend gemaakt in het Diocees. Wij zijn ook dankbaar gestemd jegens mgr. Bekkers, Bisschop van Den Bosch en Zijne Heiligheid de Paus in Rome, die uiteindelijk zijn fiat heeft gegeven op grond van de hem ter beschikking gestelde staat van verdienste. Ik zou hier een langdurige opsom ming kunnen geven van uw grote ver diensten voor de Katholieke Arbei dersbeweging in tal van functies, maar we kennen ze allemaal. Boven dien hebben sprekers voor mij dit reeds op bijzonder sympathieke wijze gedaan. Ik zal ook nog wel in eigen kring de gelegenheid krijgen om hierop nog nader terug te komen. Ik wil daarom thans volstaan met U namens mijzelf en mijn echtgenote en namens het ge hele N.K.V. en allen die daartoe be horen in de meest ruime zin, van he ler harte geluk te wensen met deze loffelijke en dubbel en dwars ver diende onderscheiding. Gaarne sluit ik Uw echtgenote hierbij in, want zij heeft het, door haar medegevoel en de steun die zij voor U geweest is, mogelijk gemaakt, dat gij steeds maar, dag in dag uit, uw krachten en Uw gaven hebt kunnen inzetten voor de organisatie en voor de werkende mens, vooral voor de werkende mens in nood. Moge 'het U gegeven zijn deze zeer hoge inderscheiding nog vele jaren in goede gezondheid en met ere te dra gen. Hartelijk dank voor uw werk en niet minder voor uw vriendschap. Als ik dan nog even mij mag rich ten tot U, mijnheer de Burgemeester en tot het gemeentebestuur, dan wil ik gaarne dank brengen voor Uw zeer welwillende en spontane medewerking en voor de bijzondere gastvrijheid die wij hier hebben genoten. Juist hier door zijn wij in staat geweest aan dit gebeuren die waardigheid en glans te geven, die de herinnering aan deze dag tot een zeer waardevolle voor ons maakt. Zeer ontroerd sprak de heer van Seters tenslotte een dankwoord. Hij vroeg zich af, waarom hij als gewoon arbeider deze huldiging had verdiend. Hij herdacht in dit verband zijn va der, die er ook steeds naar streefde verbetering in de toestand van de ar beiders te brengen. Bijzonder trots is hij op deze hoge kerkelijke onder scheiding, omdat het hier een onder scheiding betreft die de R.K. Arbei dersbeweging wordt toegekend. Hij is er trots op, omdat de samen werking en het begrip voor elkander, ook met de werkgeversvereniging zo veel is verbeterd. Tenlotte bracht de heer v. Seters dank aan de kerkelijke overheid, in 't bijzonder aan Pastoor Lempens; dank aan de hoogeerw. heer Deken Maes sen, dank aan wethouder van Hees wijk en aan kapelaan van Driel en dank tenslotte aan allen, zonder uit zondering, allen heel hartelijk dank. Jammer, aldus de heer van Seters, dat mijn vrouw vandaag niet aanwe zig kan zijn. In gedachten is zij ech ter wel degelijk aanwezig en zij leeft zeer zeker intens mede, met wat hiei momenteel plaats vindt, zoals ook zij het is geweest die mij steeds heeft gestimuleerd dit werk te blijven doen, waarvoor zij mij spontaan in de gele genheid stelde, en waarvoor ik haar uiterst dankbaar ben. Hierna werd de erewijn aangebo den en was een einde gekomen aan een plechtigeheid vol sfeer en harte lijkheid, waarvan Jos van Seters het stralende middelpunt vormde en in hem de gehele R.K. Arbeidersbewe ging. Ook wij, van "De Echo", bieden de heer van Seters gaarne onze geluk wensen aan. In de ouderdom van 59 jaar over- 1 leed 1.1. vrijdag alhier plotseling de heer A. H. Hendriks. Na' een bezoek aan zijn museum, ging hij te voet huiswaarts. Daar aan gekomen voelde hij zich onwel en werd direct dokters hulp ingeroepen. Deze werd verleend, maar heeft niet mogen baten, want kort daarna is de heer Hendriks aan een hartverlam ming overleden. De heer Hendriks was vanaf 1942, een jaar na de oprichting der school, leraar aan de Nijverheidsschool voor Waalwijk en omstreken, in de afde ling bovenwerk en tekenen, aan dag en avondschool en verschillende spe ciale cursussen die aan de school werden gegeven. Hij was een zeer bekwaam leraar, die zijn deskundigheid op prettige ma nier op de leerlingen wist over te dragen. De heer Hendriks was directeur van het Nationaal Museum voor de Schoen- en Lederindustrie, waarvan hij de initiatiefnemer en mede-op- richter was. Wat hij voor dit unieke instituut heeft gedaan grenst aan 't ongelooflijke, want hoe hij deze ver zameling steeds wist aan te vullen, ook bij gebrek aan middelen, begrijpt niemand. Maar daarin slaagde hij wonderwel. Al zijn vrije tijd besteedde hij aan 't museum; in zijn vakantie zocht hij gelegenheid om Brussel en Parijs te bezoeken en daar bij antiquairs of an tiekmarkten bijzondere dingen voor een zacht prijsje op de kop te tikken en dat gelukte hem bijzonder. Hoe kon hij ons triomfantelijk zijn nieuwe vondsten demonstreren en hoe verheugd was hij toen er een prach tige huisvesting werd gevonden voor het museum, dat een hobby voor hem was en waarvoor hij alles over had en heeft gedaan en dat alles vrijwel geheel belangeloos. Hoe sprak hij en thousiast voor radio en televisie over het museum, leidde journalisten rond, hij organiseerde exposities in tal van gemeenten in onze provincie en daar buiten. Maar ook op ander terrein was hij een verdienstelijk mens. Hij was me de-oprichter van de Ned. Bond van oudstrijders en dragers van het Mo- bilisatiekruis afd. Waalwijk, drager van het oorlogsherinneringskruis met de gesp voor bijzondere krijgsver richtingen. Hij was een steunpilaar van de lie dertafel "Oefening en Vermaak" en van het zangkoor van St. Jan. Zo ziet men dat met de heer Hen driks een zeer verdienstelijk burger is heengegaan, een verlies voor de hele gemeenschap, een verlies voor z'n echtgenote en enige zoon, die juist zijn diploma als scheikundig inge nieur in Eindhoven behaalde, en die weldra een functie zou aanvaarden en in 't huwelijk treden. Dit heeft hij - droevig genoeg - niet meer mogen beleven. Hij ruste in vrede. J.T. ANTON HENDRIKS f Met ontzetting en verslagenheid stonden wij bij het doodsbericht van onze vriend en collega Anton Hen driks. De heer Hendriks is 23 jaar onaf gebroken als leraar schoenmaken, afd. mach. bovenwerk, aan de Nij verheidsschool te Waalwijk werk zaam geweest. I oen ik, in 1946 bij het nijver heids-onderwijs komend, hem leerde kennen, was hij aanvankelijk voor mij een norm en een maatstaf bij mijn op gang in dit werk. Later werd hij een vriend van wie men graag aanwijzin gen in tekortkomingen accepteert, omdat men de inborst kent waarmee ze gegeven worden. Zijn bescheidenheid, zijn mildheid en begrip tegenover de wispelturig heid en kuren van de jeugd, de spon taniteit en de trefzekerheid, waarme de hij steeds de ziel van een zaak wist te raken, ook in de omgang met de jongens, de bewogenheid waarmee hij de mooie en goede dingen van het leven, vooral ook kunst, muziek en literatuur waardeerde, de precisie aan objectiviteit waarmee hij zijn me ning gaf over actuele zaken als po litiek e.d. en de felheid waarmee hij van leer trok tegen werkelijk of ver meend onrecht typeerden hem als een persoonlijkheid die we niet meer zul len vergeten. Maar nooit zou hij zich op iets laten voorstaan - of zich op de voor grond dringen. Onafgebroken en enthousiast kon hij praten over het werk, de jongens, het vak en zijn hobbie; het schoen museum, dat hij van meet af aan mee heeft opgebouwd en waarvan hij di recteur was, alsook over het wel en wee van de schoenindustrie waaruit hij voortkwam. We hebben hem gekend in zijn grote werkkracht, zijn ijver en zijn vaak laaiend enthousisme, maar ook bij de grote desillusies die hem in zijn werk bij 't Nijverheidsonderwijs niet bespaard zijn. met name: zijn onaf gebroken strijd voor een redelijke rechtspositie, waarvoor blijkbaar in al die jaren geen regeling was te vinden. Hij was aan onze school een der "mannen van het eerste uur" in een speciaal vak, waarvoor nog pas kort een bevoegdheid bestaat. Zoals zijn ridderlijke natuur hem ingaf; bij herhaling heeft hij dit zelf gezegd: "ik zal vechten voor mijn recht tot het einde toe". En hij heeft gevochten, de laatste jaren weliswaar met de rug tegen de muur, maar "tot het einde toe", zoals een ridder be taamt. De laatste tijd was hij wel wat stil en minder potent, maar zo'n plotse ling verscheiden had toch niemand verwacht. Een groot verlies voor leerlingen en school en voor ieder die hem van nabij kende, maar vooral voor zijn goede vrouw en zoon, van welke laat ste Anton nog mocht beleven dat hij zijn brevet voor chem. ir. behaalde. Moge Anton Hendriks hierboven bij God wèl de zekerheid en de er kenning reeds hebben gevonden, die hem door een hoogmoedige en na ijverige wereld niet altijd werd ver gund. Anton, beste vriend, rust in vrede en bid voor ons. Zijn collega C. B. De tcho vAn het Zuióen BUDDEMEYER chemisch reinigen grote,»»' tat95 waalwijk

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1965 | | pagina 5