ZONNEBRILLEN
vanMAAREN
KOELKAST
Personeel gevraagd
Bossers Mouthaan n.v.
Smid je Verholen en de
tegen Mars
die het oog hekoren!
mm
mmrnmmÊÊÉmmmmBm
Omboeksters
Thuisstiksters
Schifters
m
m
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 4 JUNI 1965
2
De exclusieve modellering accentueert de oog-
lijn en verhoogt Uw charme. Want U bent
mooier met deze aparte bril, verrassend pas
send bij de 1965 zonmode.
De bril welke U nog aantrekkelijker maakt. Het
model voor charmante opgeruimde mensen,
trouwe metgezel op alle blij-zorgeloze zonnige
dagen.
Voorbeeld uit de fabelachtige van Maaren
zonnebrillen collectie.
Veilige en beschermende brillen met geslepen
glazen, die de beslist noodzakelijke filtering
geven, Uw kostbaarste bezit is de beste be
scherming waard.
"ZeviAje.
DEN BOSCH Vughterstraat 25 tel. 32555, Hinthamerstraat 156 tel. 39339
TILBURG BREDA EINDHOVEN HELMOND VENLO
CHINCHILLA'S KWEKEN
BOSCH INTERNATIONAALCHINCHILLA N.V.
jeugdig personeel
Kaatsheuvel
kledingstoppage
„Bloemenoord"
Verf - Behang
DEKKERS
ABONNEERT U
OP DIT BLAD
Dank zij de nieuwste isolatie 20l o ruimtewinst.
Handige tafelmodellen, niet breder dan een stoel en plat tegen
de muur te plaatsen: de diepe, extra versterkte deur draait
binnen de zijkant!
Kom eens kijken bij:
Jac. Ophorst
HET GEHEIM
VAN EEN NACHT
Reeds vanf 8.50 kunt U een GOEDE zonne
bril verkrijgen.
PIATTI SCHOENFABRIEK
vraagt voor direct
9
O
PERSONEEL voor de finish-afdeling.
Verder
kunnen wij plaatsen:
JONGENS en MEISJES voor alle afdelingen.
Over de zeer gunstige voorwaarden die wij U bieden,
kunt U dagelijks komen praten aan de fabriek
Elzenweg 33, Waalwijk, tot half 7.
Hebt u een paar duizend gulden en een
kamer, zolder of schuurtje vrij? Gaat dan
Als bijverdienste en beroep een „levende"
en lonende bezigheid. Chinchilla's leveren
de kostbaarste bontsoort ter wereld,
waarbij wij u schriftelijk een prijs van
ƒ75.tot ƒ150.per pels garanderenl
Vraagt Inlichtingen bij Nederlands oudste en meest ervaren kwekerij:
Dahliastraat'23 - Aalst (bij Eindhoven) -Tel. 04904-2628
Distriktsmedewerker voor Westelijk Noord-Brabant: z
Dhr. A. v.d. Water, Loeffstraat 89, Waalwijk, Tel. 04160-2985.2
voor de VERFSPUITERIJ
voor de KUNSTSTOFBEWERKING
voor de HOUTBEWERKING
voor de SCHUURDERIJ
Verder kan geplaatst worden:
ook voor de BANKWERKERIJ
Rechtvaart 4 A (Tel. 04167 - 2010)
AMERICAN-STOPPAGE
VOOR AL UW KLEDING
Mevr. v. Outheusden
Bremstraat 6, Waalwijk
en SCHOONMAAK
ARTIKELEN
Schildersbedrijf
Stationsstraat 31 Waalwijk
Telefoon 2705
Plasti-Color Dealer
11 111111 1 «i—ii i miss——
Elektro- en Radio-Technisch Bureau
Gereedschappen en Ijzerwaren
Besoijensestraat 17 - telefoon 3261 - WAALWIJK
CQPv&iGMl STUDIO
26. „Ja, het is werkelijk zeer bij
zonder," zei smid je Verholen.
„Maar wat hebben jullie hier nu
eigenlijk aan deze vogeltjes? Er
heerst hier bij jullie toch altijd vre
de? Jullie weten toch niet meer
wat ruzie en onenigheid eigenlijk is.
Dat zeggenjulliezelf!" - „Een zéér
verstandigelligente opmerksel!" zei
professor Drandalag. „Ge hebt vol
komen gelijk. Die vogeltjes hebben
voor ons op Mars niet zoveel waar
de alsv oor u op de aarde der twee-
handigen. We hebben ze daarom
ook voor u op aarde bestemd, ziet
ge? Hoe ik het voor elkaar heb ge
slaagd om deze bijzonderaparte
vogelvariëteit te fokken, dat zal u
misschien niet zoveel interessebe-
lang inboezemen. Er is onder ande
re een vredeserum en een alveolus
pacifactus bij gebruikt, waardoor
de larynx cantoradius dulcis onder
permanentvoortdurende invloed van
de nervus musicus kwam te staan."
- „Hohoho, niet zo geleerd alstu
blieft!" riep de smid lachend uit.
„Vertelt u mij nu alleen maar waar
het om gaat. Die vogeltjes waren
dus voor de aarde bestemd. Wat
wilde u er dan precies mee doen?" -
„We wilwouden ze in een van onze
vliegschaakpionstukken naar de
aarde vervoeren en dan wilden we
ze daar in het bos loslaten," ver
klaarde professor Drandalag. „De
diertjes waren dan een nestje gaan
bouwen en ze hadden veelboel ei
ertjes neergelegd. Zo zouden ze bin
nen enkele jaren met zéér velen
zijn geweest. De tweehandigen op
aarde zouden dan gedwongen zijn
geweest om altijd maar door naar
hun onbegrijpelijk schoon muziek
zou dan zó vredig gestemd zijn ge
worden, dat er nooit meer oorlog
op aarde was geweest en de mensen
daar zouden dan voortaan in het
vervolg net zo blij gelukkig hebben
geleefd als wij hier op Mars-
„Dat klinkt heel aantrekkelijk,"
moest smidje Verholen toegeven.
„Maar waarom brengen jullie die
vogeltjes niet naar de aarde?" - „Dta
kan niet meer," zeiden Grurantrog
en Drandalag met een droeve toon.
FEUILLETON
van
„De Echo van het Zuiden"
door A. ARNEFELT
17
Nog één keer had hij met Dröse
over zijn persoonlijke aangelegen
heden gesproken en hem een brief
gegeven, waarvan de enveloppe
dichtgeplakt en onbeschreven was.
„Dröse", zei hij „Je bent dezer da
gen een echte vriend voor me ge
weest; mag ik je daarom een
vriendendienst vragen, die ik aan
niemand anders vragen kan?"
„Maar mijheer Waldstaetten, wat
een vraag! Ik wil alles voor u doen.
Waar gaat het over?"
„Als ik gearresteerd word moet
deze brief onmiddellijk bezorgd
worden. Hij mag onder geen voor
waarde in handen van de politie
komen, want dan wordt daar zeker
huiszoeking gedaan. Draag daarom
de brief altijd bij je of bewaar hem
bij je thuis. En vergeet niet: on
middellijk na mijn arrestatie."
„Mijnheer Waldstaetten, u kunt
op mij rekenen". Hij nam de brief
aan, en zei meteen daarop ver
wonderd: „U hebt het adres ver
geten."
„Nee", zei Waldstaetten enigzins van je om weer eens aan ons te
ïrlorron rl o 4 efonf Ar KinnAmin T~^/-v 14 a a.11 J 1l_
verlegen, dat staat er binnenin. De
brief zit in een dubbele enveloppe.
U hoeft alleen maar de buitenste
enveloppe open te maken, als het
nodig is. Neem me die voorzorg niet
kwalijk, beste Dröse, ik meen dit
schuldig te zijn aan degene, aan
wie de brief gericht is."
„Maar mijnheer Waldstaetten, ik
vraag dit immers niet uit nieuws
gierigheid."
„Dat weet ik wel. Maar ik heb
er verder behoefte aan tegen u zo
openhartig te zijn, als ik dat mag.
Daarom dient u te weten, dat deze
brief niets bevat, wat voor de po
litie van enig belang kan zijn. Hij
heeft alleen maar ten doel iemand
die mij dierbaar is, van mijn ar
restatie op de hoogte te brengen,
voordat die in de kranten staat, en
uit te leggen, dat de gevolgen niet
ernstig zullen zijn. Ik dank je har
telijk voor je bereidwilligheid. Ge
loof me, ik zie de zaak nu veel rus
tiger onder het oog."
Er werd gebeld. Gretl Regius
stond zuchtend op van haar plaats
aan het raam. Er stond een dame
buiten.
„Ilse, ben jij het?" riep Gretl blij
verrast en begroette de enige jaren
oudere vrouw spontaan. „Wat lief
denken. De laatste tijd heb je zo
weinig van je laten horen en je
was niet te bereiken ook. Telkens
als ik je wilde opzoeken, werd ge
zegd, dat je niet thuis was, of dat
je op vakantie was. Maar kom bin
nen, doe je jas uit en maak het je
gemakkelijk. Want nu laat ik je zo
vlug niet meer weggaan".
Mevrouw Ilse Dellariva was een
nicht van dr. Degius; in hun jeugd
waren ze als broer en zusster met
elkaar omgegaan. Later had Ilse
de grondbezitter Dellariva leren
kennen en deze was na korte tijd
met haar getrouwd. In die tijd
hoorde Regius alleen van zijn moe
hij daardoor geestelijk ten onder
ging.
De huisarts drong aan op een
andere omgeving, liefs in een rust
huis. Maar daarvan wilde Delli-
riva niet horen. Daarom hadden
ze een villatje buiten de stad ge
kocht en zouden daar teruggetrok
ken gaan leven. Ze gingen met
weinig mensen om en vermeden al
le uitgaansleven. Desondanks ver
beterde de toestand van Dellariva
niet; hij maakte Use, die zijn gril
len geduldig verdroeg het leven
steeds moeilijker, Regius die een
Paar maal getuige was geweest van
der zo nu en dan iets over Ilse
neitige scenes, die Dellariva over
en hij wist dat haar huwelijk niet
gelukkig was.
Dellariva zou een uiterst moei
lijk karakter hebben, dat Ilse door
mateloze jaloezie en eeuwige vit
terijen het leven zuur maakte zo
dat ze al dikwijls overwogen had
te scheiden. Maar dan dreigde hij
altijd, dat hij haar dood zou schie
ten, als het zover kwam.
Twee jaar tevoren waren de Del-
lariva's naar de provincieplaats ver
huisd en toen kwam Ilse vaak bij
Regius en Gretl. Ze had verteld
dat haar man zijn landgoed had
verkocht, omdat zijn zenuwachtige
zang gefluit te luisteren. Iedereen
natuur hem voortdurend in con- ten en trok zich helemaal terug,
flict bracht met zijn omgeving en Ze ontving geen bezoek en ging ook
zelf zelden uit. En geen maanden
had ze Gretl iets van zich laten ho
ren. Geen wonder, dat ze nu wat
verlegen was. Maar het hartelijk
optreden van Gretl verjoeg al gauw
de lichte vervreemding, die zich
eerst deed gelden.
„Vertel nu eens wat je uitvoert,
en wat voor een leven je leidt,Ilse.
We hebben het elke dag over je.
Het moet verschrikkelijk voor je
geweest zijn, toen je man Maar
ja, zoals het de laatste tijd ging
was het ook niet vol te houden."
„Nee, zo kon het niet langer. Ik
was geen minuut meer zeker van
mijn leven. De dokters zeggen, dat
Otto al jaren lang geestesziek was".
„Afschuwelijk! En heeft hij, toen
hij die aanval kreeg, zich met jou
in de kamer opgesloten om je te
vermoorden?
„Ja, in alle ernst. En weet je
waarom? Omdat ik die dag toeval
lig een blauwe jurk droeg: hij be
weerde, dat ik dat deed om hem
te plagen, want ik wist heel goed
dat blauw hem opwond.
En daarbij had hij zelf die jurk
een week voordien voor me ge
kocht omdat hij niet begrijpen kon,
wat ik toch zag in die witte kleu
ren. Kleuren, kleuren!" schreeuw-
pietleuterige kleinigheden gemaakt
had was al lang tot de overtuiging
gekomen, dat de man niet normaal
was en op een goede dag helemaal
zijn verstand zou verliezen. De af
gelopen maand was dat dan ook ge
beurd, toen in een plotselinge aan
val van razernij Dellariva het le
ven van zijn vrouw bedreigde en
Ilse dwong de hulp van anderen in
te roepen. Hij moest naar het ge
sticht overgebracht worden, waar
de dokters verklaarden, dat hij niet
meer te genezen was. Na deze ver
schrikkelijke gebeurtenis was Ilse
zelf aan het einde van haar krach-
de hij toen, „ik kan dat lege wit
niet verdragen, het doet me altijd
aan kalkmuren denken."
„Het moet ontzettend geweest
zijn om met een razende gek in een
huis te zitten, arme Ilse. En het
was juist op zondag, en er was
verder geen mens in huis niet
waar?"
„Alleen Rosa, het meisje, maar
die was er meteen vandoor gegaan.
Als er van straat af geen man te
hulp gekomen was, zou ik waar
schijnlijk niet meer in leven zijn.
Gelukkig waren we in een kamer
aan de straat, waarvan de ramen
openstonden. Zodoende kon een
heer, die mij om hulp hoorde roe
pen naar binnen klimmen. Want
de deur was op slot."
„Maar dat moet toch een dap
pere kerel geweest zijn! Het is
geen kleinigheid om het tegen een
waanzinnige op te nemen, die bo
vendien nog een revolver in de
hand had. Het is verwonderlijk, dat
hij de krankzinnige aangekund
heeft.
Een aanval van rezernij geeft im
mers reuzekrachten. Ik weet er
overigens alleen maar iets van,
doordat ik zo links en rechts wat
gehoord heb. Hoe heeft die vreem
deling eigenlijk de zieke baas ge
kund?"
(wordt vervolgd)