ZONNEBRILLEN vanMAAREN KOELKAST Personeel gevraagd Bossers Mouthaan n.v. Smid je Verholen en de tegen Mars die het oog hekoren! mm mmrnmmÊÊÉmmmmBm Omboeksters Thuisstiksters Schifters m m 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 4 JUNI 1965 2 De exclusieve modellering accentueert de oog- lijn en verhoogt Uw charme. Want U bent mooier met deze aparte bril, verrassend pas send bij de 1965 zonmode. De bril welke U nog aantrekkelijker maakt. Het model voor charmante opgeruimde mensen, trouwe metgezel op alle blij-zorgeloze zonnige dagen. Voorbeeld uit de fabelachtige van Maaren zonnebrillen collectie. Veilige en beschermende brillen met geslepen glazen, die de beslist noodzakelijke filtering geven, Uw kostbaarste bezit is de beste be scherming waard. "ZeviAje. DEN BOSCH Vughterstraat 25 tel. 32555, Hinthamerstraat 156 tel. 39339 TILBURG BREDA EINDHOVEN HELMOND VENLO CHINCHILLA'S KWEKEN BOSCH INTERNATIONAALCHINCHILLA N.V. jeugdig personeel Kaatsheuvel kledingstoppage „Bloemenoord" Verf - Behang DEKKERS ABONNEERT U OP DIT BLAD Dank zij de nieuwste isolatie 20l o ruimtewinst. Handige tafelmodellen, niet breder dan een stoel en plat tegen de muur te plaatsen: de diepe, extra versterkte deur draait binnen de zijkant! Kom eens kijken bij: Jac. Ophorst HET GEHEIM VAN EEN NACHT Reeds vanf 8.50 kunt U een GOEDE zonne bril verkrijgen. PIATTI SCHOENFABRIEK vraagt voor direct 9 O PERSONEEL voor de finish-afdeling. Verder kunnen wij plaatsen: JONGENS en MEISJES voor alle afdelingen. Over de zeer gunstige voorwaarden die wij U bieden, kunt U dagelijks komen praten aan de fabriek Elzenweg 33, Waalwijk, tot half 7. Hebt u een paar duizend gulden en een kamer, zolder of schuurtje vrij? Gaat dan Als bijverdienste en beroep een „levende" en lonende bezigheid. Chinchilla's leveren de kostbaarste bontsoort ter wereld, waarbij wij u schriftelijk een prijs van ƒ75.tot ƒ150.per pels garanderenl Vraagt Inlichtingen bij Nederlands oudste en meest ervaren kwekerij: Dahliastraat'23 - Aalst (bij Eindhoven) -Tel. 04904-2628 Distriktsmedewerker voor Westelijk Noord-Brabant: z Dhr. A. v.d. Water, Loeffstraat 89, Waalwijk, Tel. 04160-2985.2 voor de VERFSPUITERIJ voor de KUNSTSTOFBEWERKING voor de HOUTBEWERKING voor de SCHUURDERIJ Verder kan geplaatst worden: ook voor de BANKWERKERIJ Rechtvaart 4 A (Tel. 04167 - 2010) AMERICAN-STOPPAGE VOOR AL UW KLEDING Mevr. v. Outheusden Bremstraat 6, Waalwijk en SCHOONMAAK ARTIKELEN Schildersbedrijf Stationsstraat 31 Waalwijk Telefoon 2705 Plasti-Color Dealer 11 111111 1 «i—ii i miss—— Elektro- en Radio-Technisch Bureau Gereedschappen en Ijzerwaren Besoijensestraat 17 - telefoon 3261 - WAALWIJK CQPv&iGMl STUDIO 26. „Ja, het is werkelijk zeer bij zonder," zei smid je Verholen. „Maar wat hebben jullie hier nu eigenlijk aan deze vogeltjes? Er heerst hier bij jullie toch altijd vre de? Jullie weten toch niet meer wat ruzie en onenigheid eigenlijk is. Dat zeggenjulliezelf!" - „Een zéér verstandigelligente opmerksel!" zei professor Drandalag. „Ge hebt vol komen gelijk. Die vogeltjes hebben voor ons op Mars niet zoveel waar de alsv oor u op de aarde der twee- handigen. We hebben ze daarom ook voor u op aarde bestemd, ziet ge? Hoe ik het voor elkaar heb ge slaagd om deze bijzonderaparte vogelvariëteit te fokken, dat zal u misschien niet zoveel interessebe- lang inboezemen. Er is onder ande re een vredeserum en een alveolus pacifactus bij gebruikt, waardoor de larynx cantoradius dulcis onder permanentvoortdurende invloed van de nervus musicus kwam te staan." - „Hohoho, niet zo geleerd alstu blieft!" riep de smid lachend uit. „Vertelt u mij nu alleen maar waar het om gaat. Die vogeltjes waren dus voor de aarde bestemd. Wat wilde u er dan precies mee doen?" - „We wilwouden ze in een van onze vliegschaakpionstukken naar de aarde vervoeren en dan wilden we ze daar in het bos loslaten," ver klaarde professor Drandalag. „De diertjes waren dan een nestje gaan bouwen en ze hadden veelboel ei ertjes neergelegd. Zo zouden ze bin nen enkele jaren met zéér velen zijn geweest. De tweehandigen op aarde zouden dan gedwongen zijn geweest om altijd maar door naar hun onbegrijpelijk schoon muziek zou dan zó vredig gestemd zijn ge worden, dat er nooit meer oorlog op aarde was geweest en de mensen daar zouden dan voortaan in het vervolg net zo blij gelukkig hebben geleefd als wij hier op Mars- „Dat klinkt heel aantrekkelijk," moest smidje Verholen toegeven. „Maar waarom brengen jullie die vogeltjes niet naar de aarde?" - „Dta kan niet meer," zeiden Grurantrog en Drandalag met een droeve toon. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" door A. ARNEFELT 17 Nog één keer had hij met Dröse over zijn persoonlijke aangelegen heden gesproken en hem een brief gegeven, waarvan de enveloppe dichtgeplakt en onbeschreven was. „Dröse", zei hij „Je bent dezer da gen een echte vriend voor me ge weest; mag ik je daarom een vriendendienst vragen, die ik aan niemand anders vragen kan?" „Maar mijheer Waldstaetten, wat een vraag! Ik wil alles voor u doen. Waar gaat het over?" „Als ik gearresteerd word moet deze brief onmiddellijk bezorgd worden. Hij mag onder geen voor waarde in handen van de politie komen, want dan wordt daar zeker huiszoeking gedaan. Draag daarom de brief altijd bij je of bewaar hem bij je thuis. En vergeet niet: on middellijk na mijn arrestatie." „Mijnheer Waldstaetten, u kunt op mij rekenen". Hij nam de brief aan, en zei meteen daarop ver wonderd: „U hebt het adres ver geten." „Nee", zei Waldstaetten enigzins van je om weer eens aan ons te ïrlorron rl o 4 efonf Ar KinnAmin T~^/-v 14 a a.11 J 1l_ verlegen, dat staat er binnenin. De brief zit in een dubbele enveloppe. U hoeft alleen maar de buitenste enveloppe open te maken, als het nodig is. Neem me die voorzorg niet kwalijk, beste Dröse, ik meen dit schuldig te zijn aan degene, aan wie de brief gericht is." „Maar mijnheer Waldstaetten, ik vraag dit immers niet uit nieuws gierigheid." „Dat weet ik wel. Maar ik heb er verder behoefte aan tegen u zo openhartig te zijn, als ik dat mag. Daarom dient u te weten, dat deze brief niets bevat, wat voor de po litie van enig belang kan zijn. Hij heeft alleen maar ten doel iemand die mij dierbaar is, van mijn ar restatie op de hoogte te brengen, voordat die in de kranten staat, en uit te leggen, dat de gevolgen niet ernstig zullen zijn. Ik dank je har telijk voor je bereidwilligheid. Ge loof me, ik zie de zaak nu veel rus tiger onder het oog." Er werd gebeld. Gretl Regius stond zuchtend op van haar plaats aan het raam. Er stond een dame buiten. „Ilse, ben jij het?" riep Gretl blij verrast en begroette de enige jaren oudere vrouw spontaan. „Wat lief denken. De laatste tijd heb je zo weinig van je laten horen en je was niet te bereiken ook. Telkens als ik je wilde opzoeken, werd ge zegd, dat je niet thuis was, of dat je op vakantie was. Maar kom bin nen, doe je jas uit en maak het je gemakkelijk. Want nu laat ik je zo vlug niet meer weggaan". Mevrouw Ilse Dellariva was een nicht van dr. Degius; in hun jeugd waren ze als broer en zusster met elkaar omgegaan. Later had Ilse de grondbezitter Dellariva leren kennen en deze was na korte tijd met haar getrouwd. In die tijd hoorde Regius alleen van zijn moe hij daardoor geestelijk ten onder ging. De huisarts drong aan op een andere omgeving, liefs in een rust huis. Maar daarvan wilde Delli- riva niet horen. Daarom hadden ze een villatje buiten de stad ge kocht en zouden daar teruggetrok ken gaan leven. Ze gingen met weinig mensen om en vermeden al le uitgaansleven. Desondanks ver beterde de toestand van Dellariva niet; hij maakte Use, die zijn gril len geduldig verdroeg het leven steeds moeilijker, Regius die een Paar maal getuige was geweest van der zo nu en dan iets over Ilse neitige scenes, die Dellariva over en hij wist dat haar huwelijk niet gelukkig was. Dellariva zou een uiterst moei lijk karakter hebben, dat Ilse door mateloze jaloezie en eeuwige vit terijen het leven zuur maakte zo dat ze al dikwijls overwogen had te scheiden. Maar dan dreigde hij altijd, dat hij haar dood zou schie ten, als het zover kwam. Twee jaar tevoren waren de Del- lariva's naar de provincieplaats ver huisd en toen kwam Ilse vaak bij Regius en Gretl. Ze had verteld dat haar man zijn landgoed had verkocht, omdat zijn zenuwachtige zang gefluit te luisteren. Iedereen natuur hem voortdurend in con- ten en trok zich helemaal terug, flict bracht met zijn omgeving en Ze ontving geen bezoek en ging ook zelf zelden uit. En geen maanden had ze Gretl iets van zich laten ho ren. Geen wonder, dat ze nu wat verlegen was. Maar het hartelijk optreden van Gretl verjoeg al gauw de lichte vervreemding, die zich eerst deed gelden. „Vertel nu eens wat je uitvoert, en wat voor een leven je leidt,Ilse. We hebben het elke dag over je. Het moet verschrikkelijk voor je geweest zijn, toen je man Maar ja, zoals het de laatste tijd ging was het ook niet vol te houden." „Nee, zo kon het niet langer. Ik was geen minuut meer zeker van mijn leven. De dokters zeggen, dat Otto al jaren lang geestesziek was". „Afschuwelijk! En heeft hij, toen hij die aanval kreeg, zich met jou in de kamer opgesloten om je te vermoorden? „Ja, in alle ernst. En weet je waarom? Omdat ik die dag toeval lig een blauwe jurk droeg: hij be weerde, dat ik dat deed om hem te plagen, want ik wist heel goed dat blauw hem opwond. En daarbij had hij zelf die jurk een week voordien voor me ge kocht omdat hij niet begrijpen kon, wat ik toch zag in die witte kleu ren. Kleuren, kleuren!" schreeuw- pietleuterige kleinigheden gemaakt had was al lang tot de overtuiging gekomen, dat de man niet normaal was en op een goede dag helemaal zijn verstand zou verliezen. De af gelopen maand was dat dan ook ge beurd, toen in een plotselinge aan val van razernij Dellariva het le ven van zijn vrouw bedreigde en Ilse dwong de hulp van anderen in te roepen. Hij moest naar het ge sticht overgebracht worden, waar de dokters verklaarden, dat hij niet meer te genezen was. Na deze ver schrikkelijke gebeurtenis was Ilse zelf aan het einde van haar krach- de hij toen, „ik kan dat lege wit niet verdragen, het doet me altijd aan kalkmuren denken." „Het moet ontzettend geweest zijn om met een razende gek in een huis te zitten, arme Ilse. En het was juist op zondag, en er was verder geen mens in huis niet waar?" „Alleen Rosa, het meisje, maar die was er meteen vandoor gegaan. Als er van straat af geen man te hulp gekomen was, zou ik waar schijnlijk niet meer in leven zijn. Gelukkig waren we in een kamer aan de straat, waarvan de ramen openstonden. Zodoende kon een heer, die mij om hulp hoorde roe pen naar binnen klimmen. Want de deur was op slot." „Maar dat moet toch een dap pere kerel geweest zijn! Het is geen kleinigheid om het tegen een waanzinnige op te nemen, die bo vendien nog een revolver in de hand had. Het is verwonderlijk, dat hij de krankzinnige aangekund heeft. Een aanval van rezernij geeft im mers reuzekrachten. Ik weet er overigens alleen maar iets van, doordat ik zo links en rechts wat gehoord heb. Hoe heeft die vreem deling eigenlijk de zieke baas ge kund?" (wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1965 | | pagina 2