2r= I irs 11.-
nu
chemisch
reinigen
speciale
RAKONA
aanbieding
ARtSTONA PORTABLES
SPINAZIE
80ct
MAKREEL -
-beschuit
iMMy
oy
Voorgoed
V0G#
HfCJum
Smid je Verholen en de strijd tegen Mars
w MOSTERD
NASIG0RENG
32
ONTBIJTKOEK
9n tip voor een betere werkkring
SNIJW0RST
10
ct
mm
JONGENS, MEISJES
EN OUDERE KRACHTEN
4
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 30 AUG. 1965
VERHUUR VAN TENTEN
EN LUCHTBEDDEN
Verdonk
Verf - Behang
DEKKERS
KANTOORMACHINES
KANTOORMEUBELEN
TEKENMACHINES
HYPOTHEKEN
REINIGING
de móóiste - de nieuwste! Technisch perfect.
Fantastisch geluid. Vorm? Ultramodern!
Vanaf
Zonder aanbetaling!
Wees er vlug bij, ze vliegen weg!
per maand.
NIEUWE OOGST
ct-12 gratis geldzegels
van i
BLIK
VAN 179 VOOR
ct 1
Wé FIJNSTE
LEVERPASTEI
GROOT
BLIK
BLIK "VéGé NATUREL U
VêGé
GROOT
lZAKTUM-TUMen
1 ZAK DROPTOFFEES U
SAMEN
Volop interessante plaatsingsmogelijkheden voor
SCHUWER N.V.
GRATIS
kofferlabels
sparen
100 GRAM FIJNE
DOKTER JANE
Costuum Japon Rok Vest
Mantel Demi Topper Jumper
Mits gebracht en gehaald ;n onze winkels.
Bestel tijdig.
SCHOENMAKERIJ
Hoekeinde 12, Waalwijk
Telefoon 04160 - 3320
en SCHOONMAAK.
ARTIKELEN
Schildersbedrijf
Stationsstraat 31 Waalwijk
Telefoon 2705
Plasti-Color Dealer
Zuid Nederlandse
Repro grafische Industrie
N.V.
(DE ROOY)
Laageinde 89-91 - Waalwijk
Telef. 04160 - 3118
DRUKKERIJ
COPIEER-IN RICHTING
LICHTDRUKKE RIJ
BOEK- en KANTOOR
BOEKHANDEL
op nieuwbouw 80 90%
van de stichtingskosten.
Ook op bestaande pan
den 90%. Lage rente,
aantrekkelijke condities
Geen
bemiddelingskosten.
P. H. Jansen
Dr. Ariënsstraat 5
Tilburg Telefoen 20036
ISgf^SSS^AALWIJK: Stationsstraat 90, Tel. 2822, KAATSHEUVEL: Huygensstr. 4, teL 2564
f6,99
RAKONA
BREDA
GINNÉKENSTRAAT 61 IEL 3*850
LANGE 8HUGSTRAAT 14 IEL 3K2/
WAALWUK
GROTESTRAAT 281 TEL. 3052
BERGEN OP ZOOM
KREMERSTRAAT 4 TEL 3068
3V:;"
SPECIAAL
■159
V:
32 GRATIS GELDZEGELS
388*
GRATIS
"'ct PER
12 GRATIS OELDZEGEL9 R£)L
OVENVERS KOE^CIE
14 GRATIS GELDZEGELS
SNOEPJE 10%
véGé
19 GRATIS GELDZEGELS
1e Zeine 122, Waalwijk
Kerkstraat 6, Wijk en Aalburg
59,
BIJ VéOé KOFFIE
VëGé THEE
XèOi MARGARINE
IN GRATIS COLAGLAS
H0LL. 75 ct 30 geldzegels
I FRANS 79 ct 32 geldzegels
VLEESWAREN 10%
49
JTOOIO
6-46
200 gratis geldzegels 1 contante gulden
46.
Ondanks de spanning van het
zojuist beleefde avontuur, moest
smidje Verholen lachen of hij wil
de of niet. „Goeie hemel, Kneek, je
ziet er uit alsof je werkelijk de
oudste bewoner van de hele pla
neet Mars bent!" gierde hij. Doch
soldaat Kneek antwoordde niet.
Hij keek angstig uit zijn gebluste
ogen en mummelde maar wat voor
zich heen. En nu geschiedde er
wéér iets onverwachts. De smid
was namelijk al heel dicht in de
buurt van de kille burght gekomen
en de wachters op de muren had
den natuurlijk wel gemerkt, dat er
iets heel vreemds aan de hand was.
Een van hen schoot zijn geweer af
in de richting, waar hij beweging
meende waar te nemen. De smid
schrok natuurlijk geweldig, toen er
plotseling een knal weerklonk en
er een kogel vlak bij hem in de
drassige bodem sloeg.
„Wie is daar?" hoorde hij een
ruwe stem snauwen.
„Eigen volk met een gevangene
uit de stad Marsak!" snauwde hij
op even ruwe toon terug, want ja,
nu moest hij de rol van soldaat
weer spelen. „Kijk asjeblieft uit
voor je zomaar wat vuurwerk af
geeft!" vervolgde hij op spinnijdige
toon. Even was het stil. Toen klonk
het van de muren: „Waarom geef
je dan het wachtwoord niet? Hoe
kunnen wij weten, dat jij er een
van ons bent? Je kunt wel een spi
on zijn. Vooruit, zeg op! Wat is het
wachtwoord?"
„Grote hemel, ik ken het wacht
woord niet!" dacht de smid ge
schrokken. Bliksemsnel wendde hij
zich tot de nog steeds op de grond
liggende Knekelbleker. „Zeg op,
Kneek, wat is het wachtwoord!"
siste hij. „En denk erom, geen grap
jes, hé? Zowaar als mijn naam
smidje Verholen is, ik gooi je voor
het monster!"
De oude Kneek kreunde wat,
doch nog steeds verhinderde de
prop in zijn mond hem te spreken.
Daarom schreef hij met zijn oude,
knokige vingers het wachtwoord in
dc grond. De smid kon 't gelukkig
lezen. Er stond „karwats".
Juist op dat ogenblik flitste er
een schijnwerper aan, die de om
geving in 't volle licht zette. „Nou!
Horen we nog wat? Zeg op het
wachtwoord!" werd er van de
muur gebruld.
FEUILLETON
van
„De Echo van het Zuiden"
door Adeline McElfresh
3.
„Nee, Pete, dat doe je niet. Het
is alleen maar 't voortdurend con
tact en
„Doe niet alsof je 'n diagnose stelt
dokter Langford. Ik houd er niet
van een reageerbuisje te zoenen".
„Doe het dan ook maar liever
niet", zei ze nuchter en bevrijdde
zich uit zijn verbaasde armen. „Ik
mag je reuzegraag Peter. Maar ik
houd er niet van om aangehaald te
worden ook niet door iemand
die ik overigens graag mag".
„Nou, vooruit dan maar". Ver
ontschuldigend gleed er een glim
lach over zijn gezicht. „Luister. Ik
ken iemand die vanmiddag een
cocktailfuifje geeft. Zullen we de
strijdbijl begraven en er samen
heengaan? Maar ik waarschuw je
het is alleen een andere manier
om je te benaderen."
Zaterdag haar vrije dag, waar
op ze altijd zoveel vrouwelijke kar
weitjes op te knappen had. Maar
het kon wel leuk zijn. Ze was niet
van plan het Peter Farley te ver
tellen, maar ze was nog nooit op
een cocktailfuif geweest.
„Ja, graag, Pete. Bij wie is het
en waar?"
„Larry Appelby. Bij zijn vader
thuis, de rechter. Doe je zondagse
jurkje maar aan". Peter knipoog
de veelbetekenend. „Je zult er en
kele vrij belangrijke mensen ont
moeten".
Terwijl ze naar de schel rinke
lende telefoon reikte, vroeg Jane
met licht sarcasme: „Moet ik erg
onder de indruk zijn?" Dan zei ze
in de hoorn: „Met rokter Langford"
„Dokter Langford", kraakte de
stem van de baas, koel duidelijk,
„er wordt een patiënt binnenge
bracht. Dringend geval. Haast u
zich. Ik verwacht u over tien minu
ten in de oratiekamer.
„Ja, dokter Warren". Het was
niet nodig te wachten tot er opge
hangen werd, hij verbrak de ver
binding onmiddellijk, alsof hij een
beslissende punt achter zijn naam
zette. Jane hing de hoorn op en zei
onnodig, „Dat was dokter Warren".
„En jij moet assisteren. Tjonge,
tjonge, je gaat vooruit in de we
reld, dokter Jane".
Bij de deur bleef Jane even staan.
„Als ik je niet meer zie hoe laat
Pete?"
„Een uur of vijf".
Ze knikte en haastte zich weg.
Tien minuten had de baas gezegd.
Dankbaar voor het grijswollen
mantelpakje dat ze de vorige week
gekocht had, bekeek Jane het re
sultaat van haar „zondagse" kle
ding en was tevreden over wat ze
zag: lichtbruine, vrij ver van elkaar
staande ogen in een fijn besneden,
driehoekig gelaat, een mond die
makkelijk lachte, kort, donker haar
een een nauwsluitend grijs hoedje
met een goudkleurig veertje er op.
Het mantelpak en de goudgele
bloese die ze er bij droeg, hadden
speciaal voor haar gemaakt kunnen
zijn, zo volmaakt en zuiver sloten
ize om haar slanke figuur. Ze
dacht aan de „vrij belangrijke
mensen" van Peter Farley en
moest er even om lachen. Dr. War
ren was de enige „belangrijke
mens" waar ze op het ogenblik wat
om gaf; hij was die morgen genoeg
uit de plooi gekomen om zijn goed
keuring over haar werk kenbaar te
maken. Zo uitgeput als ze was na
twee uur werk in de operatiekamer
had ze op de lange ziekenhuisgang
van vreugde wel een luchtspronge-
tje willen maken. In gedachten had
ze dat trouwens gedaan en op weg
naar haar kamer had ze zich won
derlijk licht om het hart gevoeld.
Daar aangekomen had de vermoeid
heid het van de vrolijkheid gewon
nen; na een douche was ze in bed
gekropen en had tot in de middag
geslapen.
Ze keek op haar horloge. Kwart
voor vijf. Peter kon nu elk ogen
blik komen.
Peter. „Hoe komt het, dat je nog
nooit verliefd bent geraakt Janie?"
Ze kon zijn woorden nog horen
„een man en een paar kinderen,
een stuk of zes desnoods
De zoemer naast haar begon nu
onafgebroken te bommen. Het was
de bel van de voordeur en geirri-
teerd dacht ze, neemt hij dan nooit
z'n vinger van de knop! Een ogen
blik speet het haar dat ze beloofd
had mee te gaan. Ze kon de tijd
eigenlijk zo goed gebruiken.
Peter Farley begroette haar met
een goedkeurend gefluit.
„Dank u zeer, edele heer, sprak
ze met een diepe buiging" merkte
Jane luchtig op.
„Uitstekend. Breek mijn hart
maar met je lieftalligheid en lach
me maar uit". Hij grinnikte. „Lief
je, je zal furore maken!"
„Misschien is dat de reden juist
wel. Want je bent verbluffend
mooi, weet je".
Zijn handen bleven even op haar
schouders rusten nadat hij haar in
haar mantel geholpen had. „Gaan
we nog wat eten na afloop?"
„Worstebroodje met uien?"
„Een worstebroodje met uien
met jóu?" Er klonk hevige afschuw
in zijn stem.
„Dat heb je al eerder gedaan".
„Dat weet ik. Maar dat was voor
dat ik een aanval op je hart in de
zin had".
Lachend stak Jane haar arm door
de zijne. „Weet je Peter, ik vind je
reuze aardig".
„Dat weet ik", zei hij somber.
„Dat is juist de moeilijkheid".
Was dat zo? vroeg ze zich af.
Peter kon daar wel eens gelijk in
hebben; ze vond hem erg aardig
en hield dus niet van hepi. Wat een
onzinnige redenering eigenlijk. Ze
wist er immers niets van af. Het
idee om verliefd te worden was
nieuw voor haar. 't Was waar, dat
ze in geen jaren tijd voor mannen
had gehad. En ze had er nu nog
geen tijd voor hield ze zich stevig
voor, Peter Farley of geen Peter
Farley.
HOOFSTUK 2
Het huis van rechter Appelby
was 'n pracht stukje architectuur.
Gebouwd van een zachtkleurige
soort zandsteen stond het juist on
der de top van de heuvel in een
glooiing van het terrein. Aan de
achterzijde rezen hoge bomen op
en ook op het uitgestrekte, even
oplopende gazon aan de voorkant
stonden oude boomgroepen, die
daar al geweest waren, toen de hel
ling nog een weideveld voor koei-
en was en niet het chique villa
park van nu. De oprijlaan van wit
te natuursteen slingerde zich onop
vallend tussen de bomen en scheen
onverbrekelijk met het landschap
verbonden.
„Je vriend de rechter heeft oog voor
schoonheid, Pete", merkte Jane op
tegen de jongeman naast haar.
Prachtig aangelegd hier", gaf Pe
ter waarderend toe. „Maar de rech
ter is geen vriend van me, al ben
ik zeker van plan de connectie aan
te houden. Ik heb hem nog nooit
ontmoet. Wordt nu maar niet kwaad
op mePeter keek even grinni
kend opzij. „Een paar weken gele
den heb ik Larry Appelby op een
fuif ontmoet en hij vroeg mij waar
om ik niet eens een keertje kwam
aanlopen".
„Oh", Jane's stem klonk zacht en
ontdaan. Peter had zo gemakkelijk
gesproken over „een vriend van
mij". Hoe is hij?"
(wordt Vervolgd.)