2r= I irs 11.- nu chemisch reinigen speciale RAKONA aanbieding ARtSTONA PORTABLES SPINAZIE 80ct MAKREEL - -beschuit iMMy oy Voorgoed V0G# HfCJum Smid je Verholen en de strijd tegen Mars w MOSTERD NASIG0RENG 32 ONTBIJTKOEK 9n tip voor een betere werkkring SNIJW0RST 10 ct mm JONGENS, MEISJES EN OUDERE KRACHTEN 4 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 30 AUG. 1965 VERHUUR VAN TENTEN EN LUCHTBEDDEN Verdonk Verf - Behang DEKKERS KANTOORMACHINES KANTOORMEUBELEN TEKENMACHINES HYPOTHEKEN REINIGING de móóiste - de nieuwste! Technisch perfect. Fantastisch geluid. Vorm? Ultramodern! Vanaf Zonder aanbetaling! Wees er vlug bij, ze vliegen weg! per maand. NIEUWE OOGST ct-12 gratis geldzegels van i BLIK VAN 179 VOOR ct 1 Wé FIJNSTE LEVERPASTEI GROOT BLIK BLIK "VéGé NATUREL U VêGé GROOT lZAKTUM-TUMen 1 ZAK DROPTOFFEES U SAMEN Volop interessante plaatsingsmogelijkheden voor SCHUWER N.V. GRATIS kofferlabels sparen 100 GRAM FIJNE DOKTER JANE Costuum Japon Rok Vest Mantel Demi Topper Jumper Mits gebracht en gehaald ;n onze winkels. Bestel tijdig. SCHOENMAKERIJ Hoekeinde 12, Waalwijk Telefoon 04160 - 3320 en SCHOONMAAK. ARTIKELEN Schildersbedrijf Stationsstraat 31 Waalwijk Telefoon 2705 Plasti-Color Dealer Zuid Nederlandse Repro grafische Industrie N.V. (DE ROOY) Laageinde 89-91 - Waalwijk Telef. 04160 - 3118 DRUKKERIJ COPIEER-IN RICHTING LICHTDRUKKE RIJ BOEK- en KANTOOR BOEKHANDEL op nieuwbouw 80 90% van de stichtingskosten. Ook op bestaande pan den 90%. Lage rente, aantrekkelijke condities Geen bemiddelingskosten. P. H. Jansen Dr. Ariënsstraat 5 Tilburg Telefoen 20036 ISgf^SSS^AALWIJK: Stationsstraat 90, Tel. 2822, KAATSHEUVEL: Huygensstr. 4, teL 2564 f6,99 RAKONA BREDA GINNÉKENSTRAAT 61 IEL 3*850 LANGE 8HUGSTRAAT 14 IEL 3K2/ WAALWUK GROTESTRAAT 281 TEL. 3052 BERGEN OP ZOOM KREMERSTRAAT 4 TEL 3068 3V:;" SPECIAAL ■159 V: 32 GRATIS GELDZEGELS 388* GRATIS "'ct PER 12 GRATIS OELDZEGEL9 R£)L OVENVERS KOE^CIE 14 GRATIS GELDZEGELS SNOEPJE 10% véGé 19 GRATIS GELDZEGELS 1e Zeine 122, Waalwijk Kerkstraat 6, Wijk en Aalburg 59, BIJ VéOé KOFFIE VëGé THEE XèOi MARGARINE IN GRATIS COLAGLAS H0LL. 75 ct 30 geldzegels I FRANS 79 ct 32 geldzegels VLEESWAREN 10% 49 JTOOIO 6-46 200 gratis geldzegels 1 contante gulden 46. Ondanks de spanning van het zojuist beleefde avontuur, moest smidje Verholen lachen of hij wil de of niet. „Goeie hemel, Kneek, je ziet er uit alsof je werkelijk de oudste bewoner van de hele pla neet Mars bent!" gierde hij. Doch soldaat Kneek antwoordde niet. Hij keek angstig uit zijn gebluste ogen en mummelde maar wat voor zich heen. En nu geschiedde er wéér iets onverwachts. De smid was namelijk al heel dicht in de buurt van de kille burght gekomen en de wachters op de muren had den natuurlijk wel gemerkt, dat er iets heel vreemds aan de hand was. Een van hen schoot zijn geweer af in de richting, waar hij beweging meende waar te nemen. De smid schrok natuurlijk geweldig, toen er plotseling een knal weerklonk en er een kogel vlak bij hem in de drassige bodem sloeg. „Wie is daar?" hoorde hij een ruwe stem snauwen. „Eigen volk met een gevangene uit de stad Marsak!" snauwde hij op even ruwe toon terug, want ja, nu moest hij de rol van soldaat weer spelen. „Kijk asjeblieft uit voor je zomaar wat vuurwerk af geeft!" vervolgde hij op spinnijdige toon. Even was het stil. Toen klonk het van de muren: „Waarom geef je dan het wachtwoord niet? Hoe kunnen wij weten, dat jij er een van ons bent? Je kunt wel een spi on zijn. Vooruit, zeg op! Wat is het wachtwoord?" „Grote hemel, ik ken het wacht woord niet!" dacht de smid ge schrokken. Bliksemsnel wendde hij zich tot de nog steeds op de grond liggende Knekelbleker. „Zeg op, Kneek, wat is het wachtwoord!" siste hij. „En denk erom, geen grap jes, hé? Zowaar als mijn naam smidje Verholen is, ik gooi je voor het monster!" De oude Kneek kreunde wat, doch nog steeds verhinderde de prop in zijn mond hem te spreken. Daarom schreef hij met zijn oude, knokige vingers het wachtwoord in dc grond. De smid kon 't gelukkig lezen. Er stond „karwats". Juist op dat ogenblik flitste er een schijnwerper aan, die de om geving in 't volle licht zette. „Nou! Horen we nog wat? Zeg op het wachtwoord!" werd er van de muur gebruld. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" door Adeline McElfresh 3. „Nee, Pete, dat doe je niet. Het is alleen maar 't voortdurend con tact en „Doe niet alsof je 'n diagnose stelt dokter Langford. Ik houd er niet van een reageerbuisje te zoenen". „Doe het dan ook maar liever niet", zei ze nuchter en bevrijdde zich uit zijn verbaasde armen. „Ik mag je reuzegraag Peter. Maar ik houd er niet van om aangehaald te worden ook niet door iemand die ik overigens graag mag". „Nou, vooruit dan maar". Ver ontschuldigend gleed er een glim lach over zijn gezicht. „Luister. Ik ken iemand die vanmiddag een cocktailfuifje geeft. Zullen we de strijdbijl begraven en er samen heengaan? Maar ik waarschuw je het is alleen een andere manier om je te benaderen." Zaterdag haar vrije dag, waar op ze altijd zoveel vrouwelijke kar weitjes op te knappen had. Maar het kon wel leuk zijn. Ze was niet van plan het Peter Farley te ver tellen, maar ze was nog nooit op een cocktailfuif geweest. „Ja, graag, Pete. Bij wie is het en waar?" „Larry Appelby. Bij zijn vader thuis, de rechter. Doe je zondagse jurkje maar aan". Peter knipoog de veelbetekenend. „Je zult er en kele vrij belangrijke mensen ont moeten". Terwijl ze naar de schel rinke lende telefoon reikte, vroeg Jane met licht sarcasme: „Moet ik erg onder de indruk zijn?" Dan zei ze in de hoorn: „Met rokter Langford" „Dokter Langford", kraakte de stem van de baas, koel duidelijk, „er wordt een patiënt binnenge bracht. Dringend geval. Haast u zich. Ik verwacht u over tien minu ten in de oratiekamer. „Ja, dokter Warren". Het was niet nodig te wachten tot er opge hangen werd, hij verbrak de ver binding onmiddellijk, alsof hij een beslissende punt achter zijn naam zette. Jane hing de hoorn op en zei onnodig, „Dat was dokter Warren". „En jij moet assisteren. Tjonge, tjonge, je gaat vooruit in de we reld, dokter Jane". Bij de deur bleef Jane even staan. „Als ik je niet meer zie hoe laat Pete?" „Een uur of vijf". Ze knikte en haastte zich weg. Tien minuten had de baas gezegd. Dankbaar voor het grijswollen mantelpakje dat ze de vorige week gekocht had, bekeek Jane het re sultaat van haar „zondagse" kle ding en was tevreden over wat ze zag: lichtbruine, vrij ver van elkaar staande ogen in een fijn besneden, driehoekig gelaat, een mond die makkelijk lachte, kort, donker haar een een nauwsluitend grijs hoedje met een goudkleurig veertje er op. Het mantelpak en de goudgele bloese die ze er bij droeg, hadden speciaal voor haar gemaakt kunnen zijn, zo volmaakt en zuiver sloten ize om haar slanke figuur. Ze dacht aan de „vrij belangrijke mensen" van Peter Farley en moest er even om lachen. Dr. War ren was de enige „belangrijke mens" waar ze op het ogenblik wat om gaf; hij was die morgen genoeg uit de plooi gekomen om zijn goed keuring over haar werk kenbaar te maken. Zo uitgeput als ze was na twee uur werk in de operatiekamer had ze op de lange ziekenhuisgang van vreugde wel een luchtspronge- tje willen maken. In gedachten had ze dat trouwens gedaan en op weg naar haar kamer had ze zich won derlijk licht om het hart gevoeld. Daar aangekomen had de vermoeid heid het van de vrolijkheid gewon nen; na een douche was ze in bed gekropen en had tot in de middag geslapen. Ze keek op haar horloge. Kwart voor vijf. Peter kon nu elk ogen blik komen. Peter. „Hoe komt het, dat je nog nooit verliefd bent geraakt Janie?" Ze kon zijn woorden nog horen „een man en een paar kinderen, een stuk of zes desnoods De zoemer naast haar begon nu onafgebroken te bommen. Het was de bel van de voordeur en geirri- teerd dacht ze, neemt hij dan nooit z'n vinger van de knop! Een ogen blik speet het haar dat ze beloofd had mee te gaan. Ze kon de tijd eigenlijk zo goed gebruiken. Peter Farley begroette haar met een goedkeurend gefluit. „Dank u zeer, edele heer, sprak ze met een diepe buiging" merkte Jane luchtig op. „Uitstekend. Breek mijn hart maar met je lieftalligheid en lach me maar uit". Hij grinnikte. „Lief je, je zal furore maken!" „Misschien is dat de reden juist wel. Want je bent verbluffend mooi, weet je". Zijn handen bleven even op haar schouders rusten nadat hij haar in haar mantel geholpen had. „Gaan we nog wat eten na afloop?" „Worstebroodje met uien?" „Een worstebroodje met uien met jóu?" Er klonk hevige afschuw in zijn stem. „Dat heb je al eerder gedaan". „Dat weet ik. Maar dat was voor dat ik een aanval op je hart in de zin had". Lachend stak Jane haar arm door de zijne. „Weet je Peter, ik vind je reuze aardig". „Dat weet ik", zei hij somber. „Dat is juist de moeilijkheid". Was dat zo? vroeg ze zich af. Peter kon daar wel eens gelijk in hebben; ze vond hem erg aardig en hield dus niet van hepi. Wat een onzinnige redenering eigenlijk. Ze wist er immers niets van af. Het idee om verliefd te worden was nieuw voor haar. 't Was waar, dat ze in geen jaren tijd voor mannen had gehad. En ze had er nu nog geen tijd voor hield ze zich stevig voor, Peter Farley of geen Peter Farley. HOOFSTUK 2 Het huis van rechter Appelby was 'n pracht stukje architectuur. Gebouwd van een zachtkleurige soort zandsteen stond het juist on der de top van de heuvel in een glooiing van het terrein. Aan de achterzijde rezen hoge bomen op en ook op het uitgestrekte, even oplopende gazon aan de voorkant stonden oude boomgroepen, die daar al geweest waren, toen de hel ling nog een weideveld voor koei- en was en niet het chique villa park van nu. De oprijlaan van wit te natuursteen slingerde zich onop vallend tussen de bomen en scheen onverbrekelijk met het landschap verbonden. „Je vriend de rechter heeft oog voor schoonheid, Pete", merkte Jane op tegen de jongeman naast haar. Prachtig aangelegd hier", gaf Pe ter waarderend toe. „Maar de rech ter is geen vriend van me, al ben ik zeker van plan de connectie aan te houden. Ik heb hem nog nooit ontmoet. Wordt nu maar niet kwaad op mePeter keek even grinni kend opzij. „Een paar weken gele den heb ik Larry Appelby op een fuif ontmoet en hij vroeg mij waar om ik niet eens een keertje kwam aanlopen". „Oh", Jane's stem klonk zacht en ontdaan. Peter had zo gemakkelijk gesproken over „een vriend van mij". Hoe is hij?" (wordt Vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1965 | | pagina 4