Sport in het weekend
Sm id ja Verholen en de strijd tegen Mars
n
met jonge jenever is
10
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 15 OKT. 1965
10
vragen
brillen
van
6 B
H.N.C.
Wit-Zwart
DOKTER JANE
Een verrassende, nieuwe long-drink:
Almdudlér met jonge jenever. Leuk internationaal
en verkwikkend als berglucht, want
Almdudler's basis 's:lj|É|A blondere kruiden
van de bloeiende bergweiden in Oosten
rijk. Ook puur is
Almdudlér heerlijk.
we*®
'f0
Stap óók over op
Hollandia
Landbouw
HERBEMESTING
Er is de laatste jaren een neiging
ontstaan om de meststoffen zoveel
mogelijk in het voorjaar op het land
te brengen.
WAW
NEDERLAND SPEELT
TEGEN ZWITSERLAND
Het Nederlandse elftal dat zon
dag in Amsterdam in de voorronde
van het wereldtournooi tegen Zwit
serland speelt, telt één debutant:
Joop Burgers, de kanthalf van
DWS. Het elftal is als volgt samen
gesteld:
Eddy Pieters Graafland (Feije
noord);
Frits Flinkevleugel (DWS);
Rinus Israël (DWS);
Daan Schrijvers (PSV);
Cor Veldhoen (Feijenoord);
Bennie Muller (Ajax);
Joop Burgers (DWS);
Ko Prins (Ajax);
Piet Kruiver (Feijenoord);
Henk Groot (Ajax);
Piet Keizer (Ajax).
Reserves: Doesburg (Sparta);
Pijlman (DWS),
Swart (Ajax);
Laseroms (Sparta);
Verdonk (PSV).
OPTICIÉN WAALWIJK
Afdeling Brabantse Bond
Programma voor zondag 17 okt.
Ie klas
102
White Boys—Duss. Boys
Be ReadyChaam
103
NieuwkuykSpoord. Boys
3e klas
315
Veerse Boys 5Baardwijk 3
Duss. Boys 2Be Ready 2
Raamsdonk 3RWB 3
Waspik 3Right 'Oh 3
31C
WSC 4—Berkdijk 3
Raamdonk 4Be Ready 3
Duss. Boys 3RKC 5
317
RWB 6—Waspik 4
Herptse BoysHeusden 3
Nieuwkuyk 3—WSC 5
ZATERDAGVOETBAL
Programma voor zaterdag 16 okt.
Ie klas
WHS—VVN
The Gunners 2—Wit-Zwart
HNCSprang 2
KogelvangersThol. Boys
Olympia '60Rust Roest
2e klas
Beatrix '63Dinteloord 2
WHS 2—DEB
TSC—BWR
Chrislandia 2Good Luck
Seolto 2—SSC '55 2
Rust Roest 2HNC 2
Sprang 3—PTT (T)
Wit-Zwart 2JPS
ONI 2—Beatrix '63 2
F
Wit-Zwart 4—ONI 3
JPS 2—HNC 3
HNC 4—Olympia '60 3
Beatrix '63 3Wit-Zwart 3
•"'(33
JUNIORENCOMPETITIE
Programma zaterdag 16 oktober
1 A
WSC 6—RKC 8
Baardwijk 6RWB 6
Uno Animo 6RKDVC 7
Berkdijk 4RKTVV 7
SSC 4—DESK 6
7 C
DESK 15—RKC 17
V/SC 10—SSC 7
RWB 10 Wit Zwart 6
RKC 16Baardwijk 9
RKC 18—DESK 14
RKDVC 12—DESK 16
7 A
RKDVC 8—Sprang 7
Sprang 6DESK 7
DESK 8—RKC 9
Uno Animo 7Sprang 8
RKC 10Baardwijk 7
7 B
DESK 11—RKC 12
Wit-Zwart 5—HNC 5
RKC 13—WSC 8
HWB 9—DESK 10
RKDVC 9—SSC 5
6 C
DESK 13—RKC 15
Sprang 9RKDVC 11
RKDVC 10—Uno Animo 8
RKC 14—WSC 9
SSC 6—DESK 12
Baardwijk 8Berndijk 5
HNC—SPRANG 2
HNC is na het succes tegen Wit-
Zwart er plotseling goed voor ko
men te staan. De Capellenaren zijn
opgeklommen naar de derde plaats.
Gezien het feit dat dit seizoen de
nummers één en twee promoveren
is het nu zaak alles op alles te zet
ten om de positie in de kopgroep
te versterken. De HNC-ers zullen
daarom zaterdag de thuiswedstrijd
tegen Sprang 2 moeten winnen.
Als er flink aangepakt wordt
twijfelen we er niet aan of de pun
ten blijven in Capelle.
HNC 2 speelt uit tegen het Eind-
hovense Rust Roest 2. HNC 3 gaat
op bezoek bij JPS 2 in Tilburg en
HNC 4 treedt om twee uur aan
tegen Olympia 3 uit Dongen.
THE GUNNERS—WIT-ZWART
Wit-Zwart wacht zaterdag de
moeilijke uitwedstrijd tegen The
Gunners 2. Misschien loopt het nu
wat beter dan in de voorgaande
wedstrijden en kan iets van de
schade worden ingehaald.
Wit-Zwart 2 dat het de laatste
wedstrijden uitstekend heeft ge
daan krijgt bezoek van het ster
ke JPS uit Tilburg. De wedstrijd
begint om vier uur.
Wit-Zwart 3 reist naar Beatrix 3
in Den Bosch en Wit-Zwart 4 ont
vangt om 2 uur ONI 3 uit 's-Gra-
venmoer.
BRABANTS ZATERDAGVOETBAL
HNC dat thans een eervolle
derde plaats inneemt is natuur
lijk zeer geïnteresseerd bij de ver
richtingen van WN en Tholense
Boys. Zelf spelen de HNC-ers te
gen Sprang 2, een elftal waarvan
zij vlot kunnen winnen.
Olympia zal het moeilijk hebben
met het sterk spelende Rust Roest,
maar de grotere routine van de
Olympianen stelt hen in staat de
Eindhovenaren te kloppen.
Met Wit-Zwart gaat het allesbe
halve naar wens. Door de lang niet
gemakkelijke uitwedstrijd te win-
nen van The Gunners 2 in Breda
kan de club uit Capelle weer wat
in de rij komen.
FEUILLETON
van
„De Echo van het Zuiden"
door Adeline McElfresh
15)
Jane bleef twee dagen bij haar;
toen bracht Bill een oudere vrouw
mee die hij voorstelde als juffrouw
Burton en die een tijdje bij Oma zou
blijven. Maar Jane ging toch nog
tweemaal per dag naar haar kijken.
Juffrouw Mason was nu haar pa
tiënte, evenals Tommy Peters en, ver
spreid over een vrij groot gebied, nog
een zestal anderen die dagelijks be
zocht moesten worden. De oude dok
ter was z'n vakantie aan het voorbe
reiden wat betekende dat hij iedere
dag wat meer tijd besteedde aan het
in orde brengen van zijn vistuig. In
werkelijkheid wachtte hij tot z'n ern
stigste patiënten aan de beterende
hand waren; Jane wist dat wel en kon
't best begrijpen.
De kleine, goudgele kelkjes van de
forsythia waren uitgebloeid, maar de
bomen stonden volop in blad en de
velden waren groen en wit van het
gras en de klaver toen hij vertrok;
naar de meren of de bergbeken; wel
ke hij 't eerst zou kiezen om in te
vissen wist hij nog steeds niet. Jane
keek hem ontroerd na toen hij weg
reed. Hij was zo uitgelaten als een
kleine jongen... En twee maanden
lang zou zij haar eigen baas zijn -
er zouden mensen zijn die haar nodig
hadden en op haar vertrouwden. Ze
reikte over het volgepropte, ouderwet
se cilinderbureau en pakte de volge
boekte agenda. Ze zat hem nog steeds
te bestuderen - de gebroken arm van
Bobby Donner die eerstdaags uit het
gips moest, de naderende bevalling
van juffrouw Smith en nog allerlei'
andere gevallen toen buiten een
harde claxon klonk.
Nog voor ze zich met de krakende
draaistoel naar het raam had kunnen
keren om naar buiten te kijken begon
het geloei opnieuw.
Een ogenblik hield ze van schrik
haar adem in. Lance! En Leila Ap-
pelby - of zou het al Leila Hart zijn.
Ze was er de laatste tijd niet meer
toe gekomen geregeld de familiebe
richten in de krant te lezen, dus het
kon zijn dat ze dat nog niet wist.
Ze zag Leila iets tegen Lance zeg
gen en beiden kekeen naar het splin
ternieuwe bord dat de oude dokter
met alle geweld in de tuin had willen
laten zetten -
DR. ED. JOHNNSON
DR. JANE LANGFORD
- en ze begonnen te lachen.
Langzaam stond Jane op en ging
naar buiten.
cflêmdudêee
jongt oMm
s®
wyjvjff
COMPETITIEWEDSTRIJDEN
DISTRICT WAALWIJK K.NB.B.
In het dictrict Waalwijk van de
Koninklijke Nederlandse Biljart
bond draait de competitie weder
om op volle toeren.
De aangesloten verenigingen zet
ten allen hun beste beentje voor,
om zo goed mogelijk uit de strijd
te komen. De een doet dit natuur
lijk met meer- de ander met minder
succes.
Tijdens de wedstrijden, die in de
afgelopen week zijn gespeeld, zijn
er echter reeds opvallende goede
individuele prestaties uit de bus ge
komen. Zo was daar Berry van
Cromvoirt van BSV2, die het uit
stekend deed en Ad van Cromvoirt
van BSV 1 versloeg met een gemid
delde van 100 en een hoogste serie
van 330 carambols.
Leo van Cromvoirt van N. Vol
leerd 1, deed in zijn partij tegen
L. van Cromvoirt Sr. van N. Vol
leerd 2 niet veel voor hem onder.
Leo wist deze partij te winnen
eveneens met een gemiddelde van
100 en een hoogste serie van 329
car.
Ook C. v. d. Loo van de B.V. 't
Zwaantje 1 deed het prima, door
A. Pullens van 't Vosje 1 met een
gemiddelde van 41.66 en een hoog
ste serie van 338 carambols te ver
slaan. Voeg daarbij de prestatie van
Jan Passier van Ons Genoegen 1,
die met een gemiddelde van 28,50
en een hoogste serie van 154 ca
rambols G. Roomer van OOG 1
geen schijn van kans gaf, dan heb
ben we de voornaamste individuele
prestatie's hiermede wel gememo
reerd. Dit neemt echter niet weg,
c'at ook door verschillende andere
biljarters goed is gespeeld, doch
om al deze prestatie's te vermelden,
zou te veel plaatsruimte vergen,
zodat we ons bij de voornaamste
We laten hier de uitslagen vol-
hebben moeten bepalen,
gen van de in de afgelopen week
gespeelde ontmoetingen.
Klasse C 1
Nooit Volleerd 1Nooit Volleerd 2
7—2
HBS 1—Keesje 1, 7—2
Ons Genoegen 1OOG 1, 54
BSV BSV 2, 2—7
't Vosje 1't Zwaantje 1, 09
Klasse C 2
BVO 1—BSV 3, 4—5
Centraal 1HMS 1, 54
KNA 1—KOT 1 (Elshout), 2—7
KOT 1 (Waalw.)— Ons Genoegen 2,
5—4
't Zwaantje 2OOG 2, 18
Klasse C 3
BSV 4—BVO 2, 2—7
Keesje 2—HBS 2, 7—2
KOT 2 (Elshout)—KNA 2, 7—2
Ons Gen. 3N. Volleerd 3,90
OOG 3—'t Vosje 2,8—1
Klasse C 4
BVO 4—BSV 5, 2—7
Keesje 3—Keesje 4, 09
KOT 2 (Waalwijk)—KNA 2, 2—7
KOT 3 (Elsh.)—KOT 4 (Elsh.) 2—7
OOG 4Ons Genoegen 4, 45
Niet alleen de grootste schoen
fabriek van Nederland, maar
ook het bedrijf waar het pret
tig werken is.
Vroeger was dit geheel anders en
waren vóór de lente de kalimeststof
fen en het slakkenmeel reeds uitge
strooid.
Is het nu wel erg verstandig om
alles op het laatste aan te laten ko
men? Wij menen van niet.
In de lente heeft men van alles te
doen het land bewerken, het gewas
te zaaien en in te eggen enz. Moet
men dan nog alle meststoffen strooi
en, dan geeft dit vaak een opeenho
ping van werkzaamheden. Wanneer
het bovendien een zeer late winter is,
dan is het praktisch niet goed meer
mogelijk de nodige bemesting tijdig
te geven met alle schadelijke gevolgen
hiervan.
Het is daarom van groot belang,
dat nu reeds die meststoffen wor
den toegediend die kunnen worden
uitgestrooid.
Dit zijn de kalimeststoffen en het
slakkenmeel (fosforzuur, kalk enz.).
Deze beide kunnen met elkaar worden
vermengd, waardoor één arbeidsgang
kan worden uitgespaard.
Een verder voordeel om reeds in
de herfst te bemesten is, dat de win
tergewassen en ook het grasland ster
ker de winter ingaan. Bovendien zijn
de prijzen van slakkenmeel en kali
thans lager dan in het voorjaar.
Door de abnormale grote regenval
in het afgelopen seizoen zijn er grote
hoeveelheden voedingsstoffen naar
diepere lagen van de grond verdwe
nen. Dit geldt speciaal voor kali,
magnesium, kalk. Hiermede zal men
bij de bemesting in het aanstaande
seizoen terdege rekening moeten hou
den. Vermijd dus elk risico en strooi
de basisbemesting naar behoefte.
57.
Ja, dat geloven we graag. Natuur
lijk verlangde smidje Verholen er
naar aan zijn vrienden mede te de
len, dat hij erin geslaagd was in de
burght van Mars door te dringen.
Maar ja, hier in die drukke slaap
zaal kon de smid natuurlijk moei
lijk beginnen met uitzenden. Dat
zou wel een beetje brutaal zijn.
Zo peinzend en piekerend lag hij
op het muffe bed te woelen en
werktuiglijk draade hij de zendring
aan zijn vinger rond. Doch hoe on
fris het bed van soldaat Knekelble-
ker ook mocht zijn, toch ontfermde
de slaap zich tenslotte over smidje
Verholen. En toen hij eindelijk was
ingeslapen, bemerkte hij natuurlijk
niet, dat er in het bed boven hem
een lichte beweging ontstond. Daar
was nog iemand wakker en die ie
mand keek nu voorzichtig over het
randje van zijn eigen bed en wierp
een brutale blik in het bed van de
vermeende soldaat Knekelbleker. 't
Is beslist moeilijk om in deze nau
welijks zichtbare, van slaapmuts
voorziene figuur de ruwe gelaats
trekken te herkennen van de dikke
soldaat, met wie wij kennis hebben
gemaakt, toen hij met een verrekij
ker in de hand ruzie stond te ma
ken met de geweerdrager. Nu was
deze verrekijker-soldaat van nature
een nieuwsgierig mens, hetwelk 'n
eigenschap is, die men typisch kan
noemen voor dikke soldaten. Bo
vendien torste hij nog een andere
last op zijn vette schouders en deze
last was zeker van minder belang.
De man leed namelijk vreselijk on
der de gedachte, dat hij nog nooit
een ring had gehad, zo'n fijne eigen
ring om aan je vinger te doen. Geen
wonder dus, dat 's mans aandacht
onmiddellijk werd getrokken door
de ring aan smidje Verholens vin
ger. „Verdikkeme!" gromde de dik
ke soldaat binnensmonds. „Kneek
draagt een ring! Een échte ring!
Kneek heeft vroeger nooit een ring
gehad, dat weet ik zéker! Dan heeft
hij de ring vast van de gevangen
Marsakker gestolen! Nou...., als
dat zo is, dan zie ik niet in waarom
ik er niet evenveel recht op heb
als Kneek! Ik had toch immers da
delijk door, dat er een Marsakker
naderde! Maar die sufferd met zijn
geweer wou me niet geloven. Nou,
Ja! Ik doe het. Ik neem hem!"
En de dikke soldaat voegde de
de daad bij het woord. Heel voor
zichtig schoof hij de ring van smid
je Verholen's vinger af om deze
ring vervolgens te laten verdwij
nen in zijn eigen zak.
HOOFDSTUK 6
„Hallo, Lance, Leila".
Lance Hart keek keurend om zich
heen. „Dit is dus Utopia, het wonder
land", zei hij.
„Oh Lance!" gierde het blonde
meisje naast hem.
„Dit is Halesville, antwoordde Jane
koel. „En ik heb erin toegestemd de
praktijk van dokter Johnson waar te
nemen terwijl hij met vakantie is; wat
hij trouwens hard nodig had."
„Dat weet ik. Oom Mack heeft me
dat verteld".
„En toen ben je dus meteen in de
auto geklommen om ons te komen be
kijken".
„Vlieg maar niet op, kleintje. Dat
staat je helemaal niet". Lance was
weer direct in zijn oude plaagtoon
vervallen. „Nee, zo zat 't trouwens
niet. Wij zijn eens komen kijken, wat,
waarom, of wie de reden kon zijn dat
je weken achtereen in dit dorp blijft
hangen. Is dat niet zo, Leila?"
„Vooral wie". Een schalks lachje
vormde allerliefste kuiltjes in Leila's
wangen. „Ik wil er wat om verwed
den, heb ik tegen Lance gezegd, dat
er een nieuwe man in je leven geko
men is".
De zenuwachtige spanning waarin
Jane sedert hun komst had verkeerd,
was door de steeds groeiende ergernis
nog toegenomen, en het verbaasde
haar dan ook dat die ergernis zich nu
kon oplossen in een hartelijke lach;
maar het was zo. Ze lachte, warm en
vol overagve. De oprechte klank er
van bracht een vragende uitdrukking
op het gezicht van Lance.
„Niet een nieuwe man", merkte ze
vrolijk op, ,,'n oude Dokter. Ed heeft
mijn vader vroeger zoveel hij kon ge
holpen, en nadat vader gestorven was
heb ik veel aan hem te danken gehad.
Die lange, rustige middagen in zijn
kantoortje zal ik nooit vergeten. Hij
liet me er zondags altijd z'n boekhou
ding in orde brengen, wat eigenlijk
helemaal niet nodig was", herinnerde
ze zich met epn weemoedig lachje.
„De inspiratie van je idealistische
verlangens!"
Jane nam geen notitie van de
lichte spot die in de woorden van
Lance doorklonk. „Daar heb ik nog
nooit aan gedacht; maar dat zou wel
kunnen, ja."
„En dus vergeld je hem nu z'n wel
daden! Nu ja", - schouderophalend
- „dat doén sommige mensen".
„Ga nu geen ruzie maken, schat",
vleide Leila met haar liefste stem.
„Anders vraagt ze niet of we binnen
willen komen en ik wou nu juist zo
dolgraag dat grappige huisje eens
van binnen bekijken."
„Dat grappige huisje" was de
werkgelegenheid die de oude dokter
indertijd had laten bouwen. Er was
een laboratorium in dat zeker even
modern en volledig was ingericht als
dat in het Randall, dacht Jane veront
waardigd;; er was een kantoortje en
twee spreekkamers en nog een kleine
operatiekamer voor dringende geval
len of kleine operaties zoals het knip
pen van amandelen en dergelijke.
„Grappige huisje", nota bene. Ze
dacht er niet over haar binnen te
vragen.
Daarom zei ze: „Ik moet tot m'n
spijt nog naar een patiënt. Als jullie
hier willen wachten of eens wat in 't
dorp rondkijken, zal ik je daarna la
ten zien hoe ik vroeger bananen-
coupes maakte. Meneer Bates heeft
er zeker niets, op tegen als ik weer
eens even achter z'n toonbank
kruip".
„Ah! Is dat het geheim uit je die
pe, duistere verleden?" vroeg Lance
met langzame nadruk.
„Een verrukkelijk geheim. Jane
maakt overheerlijke ice-craems".
Jane had Bill niet zien komen,
maar nu hij naast haar opdook, voel
de ze een plotselinge opluchting bij 't
zien van zijn prettige, opgewekte ge
zicht. Hij was blootshoofd, zoals ge
woonlijk, en het trof haar ineens wat
een opgeruimd karakter hij had. Hij
kon vrolijk zijn alleen maar omdat de
zon scheen, of vriendschappelijk zon
der verdere bijbedoelingen.
Met Bill naast zich zou ze 't hoofd
kunnen bieden aan Lance - en Lei-
la; tot dusver was die trouwens heel
wat aardiger geweest dan Lance,
moest ze spijtig toegeven.
„Bil", Jane legde een hand op zijn
arm, „mag ik je even aan een paar
vrienden uit Central City voorstellen,
Lance Hart en Leila Appelby. Dit is
de heer Latham, Lance, Leila. Mijn
heer Latham is onze dominee", legde
ze nader uit.
Lance stak z'n hand uit. ,We hoorden
van Jane dat dit een heerlijk oord is,
meneer Latham".
„Dat vinden wij tenminste. Als je
een poosje in Halesville gewoond
hebt, raak je eraan gehecht", ant
woordde Bill met een vrolijke blik
naar Jane. „Vind je ook niet, Jane?"
Als zilveren klokjes klonk het pa
relend lachje dat Leila bij deze woor
den liet horen. „Maar het is vast niet
Halesville waar Jane aan gehecht is
geraakt".
(Wordt vervolgd)