waalwijkse en UnqstRAAtse coupant
ST. NICOLAAS
VERRICHT
EEN WONDER
SCHOOL VOOR
ZWARTE PIETEN
4 klas M.M.S. in «Margriet»
UW MEUK
EEN LEGENDE VOOR DE JEUGD
KINDERVERHAAL
De man wist niet wat te doen en
hij bleef het antwoord schuldig. Bij
de tweede ton lichtte de bisschop we
der het deksel op en weer zei hij „U
had wel 'n goede vangst, vriend". De
jager dacht dat hij sterven zou van
angst. Wat wilde de bisschop en wat
dacht-hij? Bij de derde ton ging het
evenzo.
Si. Nicolaas en STASSAR, één begrip!
III
Vlijmen
VRIJDAG 3 DECEMBER 1965
86e JAARGANG No. 93
Uitgever
Waal wij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur: JAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2x per week
Opgericht 1878
"uv •""'ivunnvi 11U. Vd
rcho van het Zuióen
Bureaux: Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160-2621 -Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8. tel. IMÏbtT
2002
De wind gierde door de bomen van
het grote woud en zwiepte vlagen
natte sneeuw voor zich uit. Het be
gon donker te worden.
Tussen de bomen liepen drie kin
deren. Het waren drie jongetjes, de
oudste hield zijn broertes bij de
hand. De jongste huilde en dat was
niet te verwonderen, want ze waren
koud en doornat. Hun gescheurde en
besmeurde kleren boden weinig be
scherming tegen de gure wind en de
kille natte sneeuw. De gezichtjes van
de jongens waren smal en wit van
honger en doorstane ellende.
Zij waren verdwaald, maar de oud
ste gaf de moed niet op. Misschien
vonden ze wel een huis in de buurt,
waar vriendelijke mensen woonden,
waar een haardvuur brandde en waar
men hun iets te eten zou willen geven.
De twee anderen hadden geen moed
meer. Zij waren moe en zouden het
liefst op de grond gaan liggen en sla
pen. Maar de grootste zette door.
Vriendelijk, maar beslist trok hij de
anderen met zich mee.
Een licht
Lang kon de verschrikkelijke tocht
door het woud niet duren, want het
werd steeds donkerder en het duurde
niet lang of ze konden de bomen bijna
niet meer zien.
Op dat moment gaf de oudste jon
gen een luide schreeuw.
„Een lichtje", riep hij. „Daar moet
een huisje zijn!"
Dadelijk ging hij verder en nu kon
den de anderen wel lopen. Tussen hun
tranen door lachten ze.
Bij het huisje gekomen, zagen ze
dat het eigenlijk niet meer was dan
vrije boer en leefden heel gelukkig.
Maar op een verschrikkelijke dag
kwamen er ridders met hun lans
knechten en die trokken over vaders
akker. Het rijpe koren vertrappend
onder de hoeven van de paarden en
de laarzen van de soldaten. Vol van
machteloze woede had hun vader dit
alles moeten aanzien.
Van de andere zijde van het land
naderde een ander leger en dicht bij
de hoeve werd een geweldige slag ge
leverd. Zij hoorden duidelijk het
schreeuwen en razen van de strijden
den en het gekerm van de gewonden.
Toen de slag ten einde was, trokken
tierende benden naar de hoeve. Moe
der verborg hen achter de oven en
angstig bevend wachtte zij op de din
gen die komen zouden. De woeste
krijgers sloegen de deur in en storm
den naar binnen. Hun vader en moe
der zagen zij niet weer en de hoeve
werd in brand gestoken. Gelukkig
wisten de jongens de vlammen te ont
komen. Verborgen in de rook vlucht
ten zij weg en sindsdien zwierven zij
nu reeds enige weken door het land,
levend van dat, wat goede lieden hun
gaven.
In de val
Zwijgend had de man geluisterd.
„Jullie kunnen vannacht hier sla
pen op de zolder", bromde hij. „Ga
nu maar vlug naar boven, want de
slaap zal jullie goed doen".
De jongens waren blij. Zij bedank
ten de man voor zijn gastvrijheid en
klommen langs het laddertje naar bo
ven. Daar in wat hooi maakten ze het
zich gemakkelijk en dadelijk vielen ze
in een diepe slaap.
„Een vreemdeling, die verdwaald
is", luidde het antwoord. De man
stond op en met zijn lantaarn in de
hand opende hij de deur. Stomver
baasd bleef hij staan, want daar stond
niemand minder dan een oude bis
schop.
„Komt u binnen", noodde hij. De
bisschop stapte over de drempel.
„Gaat u zitten en warm u bij het
vuur", verzocht de man.
„Dat doet goed", bromde de bis
schop, terwijl hij zijn handen uitstrek
te naar de vlammen. „Wilt u mis
schien iets eten?" vroeg de man nu.
„Wat kunt u mij bieden?" wilde de
bisschop weten. „Ik heb heerlijk vlees
in het zout", prees de man aan.
„Neen, laat ik u niet van uw vlees
beroven. U zult het in deze strenge
winter zelf wel nodig hebben", wees
de bisschop af.
„Och, neemt u het gerust heer, ik
heb meer dan genoeg. Drie volle kui
pen staan op mijn zolder", drong de
man aan.
De bisschop begrijpt
De bisschop keek hem ernstig aan.
„Hebt gij deze zomer zo'n goede
jacht gehad, jager?" vroeg hij.
De jager schrok. Zijn wangen
kleurden. Wat keek de bisschop hem
ernstig aan. Zou hij het weten? Neen,
dat kon niet.
„Nu jager", sprak de oude heer
streng. „Krijg ik nog antwoord! Of
is er soms iets niet in de haak met
uw vlees?" Het laatste bracht de ja
ger geheel in verwarring. De bisschop
had argwaan. „Neen, neen... heer",
hakkelde hij. „de d...e jacht was erg
g... goed." Zo'n grote buit in één zo-
ger, het is verwonderlijk", mompelde
de bisschop. „Goed, ik wil graag uk
vlees, maar ik wens mijn bout zelf te
kiezen.
De jager durfde niet weigeren. En
hij begeleidde de kerkvorst naar de
zolder, waar de drie tonnen netjes op
n rij stonden. De bisschop lichtte de
deksel van het eerst vat, zag het vlees
en keek de van angst trillende jager
strak aan. „U had wel een goede
vangst, vriend", sprak h ijernstig.
Het wonder.
Nu keek de grijsaard hem recht in
de ogen en sprak „Gij zijt een zeer
slecht mens. ïk weet wat gij misdeed."
„Maar wie bent u dan, dat u dit
alles weet?" stamelde de man. „Ik
ben Sint Nicolaas, bisschop van My-
ra, vriend en beschermer van alle kin
deren. Mij is niets onbekend" zei de
oude heilige streng.
Jammerend viel de jager voor hem
op de knieën. Doch de bisschop wend
de zich om naar de tonnen. Hij legde
Abonnement
p. week (0.24 1 ct. inc.k.) 0.28
p. mnd. (100+ 5ct.inc.k.) 1.08
p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10
p. kwrt. p. post 3.35 bjj girobetaling
(bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra)
Advertentieprijs11 cent per mm.
Contractadvertenties: speciaal tarief
Telegram-adres „ECHO"
drie vingers van zijn rechterhand op
de eerste kuip en ziet, daar rees de
oudste jongen springlevend en gezond
op uit het pekelwater.
Toen legde hij de vingers op het
tweede vat en daar verrees de middel
ste knaap. Nadat hij ook de derde ton
beroerde dook de jongste uit het zou
te water op.
„Kom met mij, kinderen. Ik zal
verder voor u zorgen", zei hij, terwijl
hij hen bij de handen vatte en midden
in de winternacht vertrok de goede
Sint met de drie knapen uit het hutje
van de jager. Hij zette ze voor zich op
zijn schimmel en voort ging het in ge
strekte draf naar veiliger oorden.
Natuurlijk wil je weten hoe het
verder ging. De jager had veel spijt
van zijn slechte daad. Hij kon nergens
rust vinden en nu, na zoveel honder
den jaren, zwerft hij nog steeds door
de wouden en vooral als het slecht
weer is en de wind door de bomen
raast, kun je hem horen jammeren.
De mensen noemen hem de wilde
jager.
St. Nicolaas heeft verder voor de
drie jongens gezorgd. De oudste werd
later boer en heeft de hoeve van zijn
ouders weer opgebouwd.
De tweede werd een machtig heer
en stichtte een slot en de derde schonk
zijn leven aan de kerk en werd net
als hun redder een geliefd bisschop.
een hutje met één venster, maar daar
achter was licht en toen ze door het
venster keken, zagen ze een grote
forse man met een donkere baard bij
het haardvuur zitten.
De oudste jongens klopte op de
deur. „Wie is daar?" vroeg een zwa
re stem.
„Drie kinderen, die verdwaald
zijn!" riepen de jongens terug. Ze
hoorden de man naar de deur komen.
In angstige spanning wachtten ze af.
Daar ging de deur open. De man hief
een lantaarn op om beter te kunnen
zien. „Zo, drie kleine jongens",
bromde hij. „Komen jullie maar bin
nen."
Verlegen stapten de knapen over
de drempel. De man grendelde de
deur. „Ga maar bij het vuur zitten,
dan drogen jullie kleren wel", sprak
hij. Zonder een woord te zeggen scho
ven de jongens onder de schouw,
dicht bij de lekkende vlammen. De
gloed van 't vuur deed hun goed en
langzamerhand voelden ze zich op
knappen. De man met de baard gaf
hun ieder een homp brood en een be
ker warme geitemelk. Toen ging hij
ook bij het vuur zitten.
Hun verhaal
Terwijl de jongens aten werd er
geen woord gesproken. Met zijn
scherpe, donkere ogen onder zware
wenkbrauwen, nam de man de kinde
ren op. Toen het laatste brood ver
dwenen was en de bekers leeg waren,
vroeg hij
Zijn jullie verdwaald?" De oudste
jongen antwoordde „Ja heer, wij
zwierven door 't woud en raakten de
weg kwijt." „Maar hoe kwamen jullie
in het woud? Er komen hier nooit
kinderen" wilde de man weten. Toen
vertelde de oudste hun droeve ge
schiedenis.
Ze waren de drie kinderen van een
De man was weer bij het vuur gaan
zitten en dacht na. Een lachje speelde
om zijn lippen. Dit was wel een prach
tig buitenkansje. Drie van die jonge
knaapjes in zijn huis. Dat zouden
malse boutjes zijn. Nu en dan liep hij
naar het laddertje en luisterde.
Toen hij bemerkte dat ze rustig
sliepen, greep hij een groot jachtmes
en sloop het trapje op. Zachtjes, zon
der het hooi te doen ritselen, kroop hij
naar de slapende jogens en... toen de
eerste stralen van de morgenzon door
het venster van de hut speelden, ston
den op het zoldertje drie tonnen. In
elke ton zat het vlees van een van de
jongens, keurig gezouten, een hartig
hapje voor de komende winter.
In het bekende damesweekblad
„Margriet" van 4 december, wordt
4 M van het Dr. Mollercollege met
de volgende tekst in het zonnetje
gezet
Onverwacht bezoek.
Het werd winter en op 5 december
lag het woud bedekt onder een dikke
laag sneeuw. De man met de baard
zat weer bij het vuur.
Plotseling werd er geklopt. Ver
wonderd keek hij op. „Wie is daar?"
vroeg hij.
Op een donkere novemberavond
stopte in striemende regenbuien en
stormvlagen een bus voor het Ois-
terwijkse kindertehuis „Rustoord".
De deur van de bus werd openge
gooid en twintig opgewonden zwar
te Pieten sprongen naar buiten;
waardig en bedaard volgde Sinter
klaas met wapperende mantel. Zus
ter Augusta, de directrice van het
tehuis, en de negentig aan haar toe
vertrouwde kinderen wachtten bin
nen vol ongeduld
Margriet was gast bij deze bijzon
dere pakjesavond van de 4de klas
M.M.S. van het Dr. Mollercollege in
Waalwijk.
Het is een woelige klas, vol le
venslustige en actieve meisjes.
Twee van hen, Lisette Hendriks en
Dimphy Hens, stuurden kort ge
leden Margriet een brief, waarin zij
vertelden toe zij vorig jaar met de
klas het Sinterklaasfeest hadden
gevierd. „Het is", zo schreven zij,
„bij ons op school de gewoonte op
vijf december met de klas een sur
prise-middag te houden. We halen
dan wat geld op, maken wat pre
sentjes en hebben zo een paar ge
zellige uurtjes. Maar verleden jaar
kwam onze klasselerares, juffrouw
Verwiel, op het idee het nu eens
anders te doen. Ze stelde voor, van
het geld dat we ophaalden, kleine
cadeaus te kopen en die naar een of
ander kindertehuis te brengen.
Wij waren er meteen enthousiast
over en zo bezocht dat jaar Sinter
klaas met twintig zwarte Pieten,
bepakt en beladen met geschenken,
een kindertehuis".
Margriet vond dit plan zo leuk
en origineel, dat zij besloot dit jaar
zo'n Sinterklaasfeest van dichtbij
mee te maken.
November was nog maar een paar
dagen oud, toen de voorbereidingen
al begonnen.
Onder leiding van juffrouw Ver-
wiel (handwerklerares), werden de
I
Zie ginds komt de stoomboot,
uit Spanje weer aan,
Hij brengt ons Sint Nicolaas,
ik zie hem al staan
Maar 't huppelend paardje,
dat is er niet meer
Dat is nu vervangen,
door 't jakkerend verkeer.
II
En niet alle kinderen in Nederland zijn zoet
Kijk maar Sint wat men in de Kamer
hier doet
Men eist aan belastingen, steeds nog
maar meer
En speelt daarvan zelf, de Grote Mijnheer.
Men houdt niet van de kleintjes,
zo is him besluit,
De kleine boer is er al helemaal uit.
Nu komt de sanering van de Middenstand,
O Sint, 't is zo erg, in ons Nederland.
IV
Maar mocht Gij toch rijden, als is 't niet veel
Zijn wij blij, want 'n beetje is altijd ons deel
Want ook met een beetje, zijn wij wel tevree
Maar neem alstublief dan,
Die Vondeling mee.
J. v. L.
kostuums voor Sint en Piet ver
vaardigd. Tekenleraar Suermondt
zorgde inmiddels voor verf en te
kenpapier, waarmee de meisjes in
zijn les Sinterklaastekeningen maak
ten, die in het kindertehuis zouden
worden opgehangen.
Het vinden van zo'n tehuis was
geen enkel probleem: het kinder
tehuis „Rustoord" in Oisterwijk,
waar ongeveer negentig kinderen
zijn ondergebracht, werd uitgeko
zen.
In een van de zalen van dit tehuis
hield de Sint die donkere novem
beravond audiëntie, terwijl de ne
gentig kinderen, sommigen met blij
de, anderen met wat angstige ge
zichtjes, naar hem opkeken.
De twintig zwarte Pieten deden
spelletjes, dansten op Spaanse mu
ziek en deelden met milde hand ge
schenken uit.
En toen de Sint en zijn gevolg
daarna afscheid hadden genomen,
joeg de wind hen nog flarden van
het „Dag Sinterklaas" achterna, de
duisternis in.
En een van de zwarte Pieten zei:
„Volgend jaar doen we het beslist
weer, alleen al om die glunderende
gezichtjes te zien! Voor ons was het
ook een feest!"
VOLLEYBALCLUB EVER READY
De Vlijmense Vollybalclub Ever Ready
speelde thuis tegen. Sarto uit Tilburg voor
voor de Hoofdkasse. De eerste set was
hoopvol voor Vlijmen en met de stand 11-7
nam het Ever Ready wat kalm op, hiervan
profiteerde Sarto, en behaalde) met 14-16
een 0-1 voorsprong. Toen nam Vlijmen het
ernstiger op, en de tweede set werd met
15-8 overtuigend gewonnen. Vlijmen ging
door, en met liefst 15-1 in de derde set
kwam Vlijmen op 2-1. Toen kwam voor
Vlijmen na een mooie voorsprong op het
beslissende moment een inzinking, Sarto
sloeg toe en maakte met 10-15 de stand
weer gelijk 2-2. Dus de 5e set moest de
beslising brengen en toen kwam Vlijmen
sterk terug en won met 15-9 en maakte de
overwinning, het zij op het nippertje, een
feit 3-2, en heeft nu een goede kans op de
derde plaats.
EVER READY 2 - ATAK WASPIK
Het Vlijmense Ever Ready 2 wil
de niet onder doen voor haar gro
tere broers, maar had met Atak-
Waspik veel moeite om tot winst
te komen. De eerste set was voor
Waspik 0-1. Vlijmen kwam terug
en maakte gelijk 1-1. Toen Waspik
in grote vorm terugkwam werd de
stand 2-1. In een zeer goede vierde
set kwam Ever Ready tot winst 2-2,
gelijk. De vijfde set die onder grote
spanning verliep werd gewonnen
door Ever Ready met 3-2, en zich
daardoor op de derde plaats werk
te
DAMKAMPIOENSCHAPPEN
GROOT VLIJMEN
De Vlijmense Dam-vereniging
D.V.S. is reeds zo ver gevorderd
niet deze wedstrijden om het kam-
nioenschap, dat de helft van de
domwedstrijden achter de rug zijn.
Do grote kampioen van vorig jaar
J. v. d. Lee heeft weer de leiding
genomen met de 7 gespeelde par
tijen en dit heeft hem 12 punten
opgeleverd. Hij wordt op de voet
gevolgd door H. van Overdijk met
10 winstpunten, en J. v. d. Griendt
met 10 punten. J. v. d. Griendt leg
de de 7 wedstrijden zo, dat er in de
tv;eede helft nog van alles kan ge
beuren. Er zijn nog meer kansheb
bers, want allen komen nog tegen
elkander uit.
JAARVERGADERING
DE ZWALUW
Zaterdag 4 dec. zal de jaarverga
dering van de postduivenvereni
ging „De Zwaluw" plaatsvinden in
café Ant. Klerks, aanvang half 8.
Agenda:
1. opening; 2. notulen van vorige
vergadering en jaaroverzicht van
de secretaris; 3. jaarverslag pen
ningmeester; 4. verslag kascontrole;
5. ingekomen stukken; 6. ringen op
geven; 7. benoeming hokcontroleur
1966; 8. vaststellen contributie; 9.
mededeling verzending seizoen '66,
er zal verzonden worden met con
tainers, waardoor de vrachtprijzen
aanzienlijk kunnen worden ver
laagd; 10. onderlinge tentoonstel
ling; 11. bekendmaking programma
feestdag 18 dec. in verband met 't
50-jarig bestaan, welke datum ei
genlijk 15 oktober was, maar we
gens de verbouwing is uitgesteld
tot genoemde datum; 12. zondvraag;
13. sluiting.
Door de grote agenda worden al
le leden verwacht.
INITIATIEFNEMERS VOOR
TAFELTENNISCLUB
In café „Het Centrum" zal vrij
dag 3 dec. een vergadering worden
gehouden, op tot oprichting te ko
men van een tafeltennisclub. Het
initiatief wordt genomen door de
heren E. Kuypers, G. van Mook en
Ant. Peijnenburg. Daar deze sport
zo hard uitgroeit in verschillende
plaatsen veel kleiner dan Vlijmen,
moet men toch met ongeveer 12.000
inwoners een tweede vereniging bij
kunnen oprichten, daar Haarsteeg
al een tafeltennisclub rijk is.
De bedoeling van de initiatiefne
mers is, om de gemengde vereni
ging op te richten, zo dat ook de
dames aanwezig kunnen zijn. De
bedoeling is, na een jaar onderling
inspelen aan de competitie deel te
nemen. Het clublokaal zal zijn in
café „Het Centrum" te Vlijmen.
KONINGS-SCHIETEN JULIANA
In café de Witte waar Juliana
vorige zondag een geslaagd binnen-
concours organiseerde, hield na een
onderling concours, om te komen
als andere jaren werd dit n°g go-
houden op de schutsboom, maar
door uitbreidingsplannen op de
meeste plaatsen gaan de schutsbo-
men verdwijnen. Nu wil Juliana
onder haar ijverig bestuur zich
ook op de binnenbanen toeleggen.
Vlijmen kan zich in de zomer nog
op de schutsboom toeleggen, en
heeft dus twee mogelijkheden.
Uitslagen concours:
1 Koning: J. Serraris 114 pnt.; 2.
Frans Luyben 113 pnt.; 3. Jhr. Ser-
saris 111 pnt.; 4. J. v. d. Hagen 110
pnt.; 5. J. van Beijnen 109 pnt.;
De hoogste serie van de onder
linge wedstrijd werd behaald door
J. v. d. Hagen met 58 pnt.
