Huwelijksdag werd in de Langstraat
ondanks regen uitbundig gevierd
FORD-garage Waalwijk
Sm id je Verholen en de strijd tegen Mars
Tafelspeeches op bruiioftslunch
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 14 MRT. 1966
2
Waalwijk
Drunen
Sprang-Capelle
Trots
Waspik
Loon op Zand
Sterker en zekerder
Ford-onderdelen
Loon op Zand
Vlijmen
DOKTER JANE
i
Het feest heeft zich hoofdzakelijk
bepaald tot een grote fakkeloptocht,
die ondanks het bar slechte weer een
groot succes is geworden. Hieraan
namen deel de jongens en meisjes van
de 5e en 6e klassen der lagere scho
len en verder de jeugd. Van de sport
verenigingen merkten we, waarschijn
lijk vanwege het slechte weer, niet
veel. De deelnemers(sters) uit Baard
wijk werden begeleid door de Har
monie St. Jan, die uit het Centrum
door het Jachthoorncorps "Cornu
Copiae", van Waalwijk-Zuid door de
Harmonie St. Crispijn en tenslotte de
deelnemers(sters) uit Besoijen door
de drumbands "Kracht en Vlugheid"
en "Ons Genoegen".
Allen kwamen op het Raadhuis
plein bijeen, waar burgemeester Teijs-
sen een enthousiaste toespraak hield.
Naast het Dagelijks Bestuur der
gemeente hadden op 't bordes plaats
genomen! verschillende leden van de
raad, diverse hoofden van dienst en
bestuursleden van Waalwijks Belang.
Na de toespraak van burgemeester
Teijssen werd, begeleid door de har-
monien, uit volle borst het "Wilhel
mus" gezongen, waama de grote
stoet vertrok naar het Vredesplein,
waar een vreugdevuur werd ontsto
ken, dat vanwege de regen een ge
weldige rookontwikkeling teweeg
bracht, doch waarvoor de belangstel
ling enorm was. De leiding had hier
bij de Vrijwillige brandweer en de po
litie.
Voorts was er in diverse gelegen
heden Oranjebal, waarvan een druk
gebruik werd gemaakt. De school
jeugd had woensdag een uitstekend
verzorgde traktatie ontvangen.
Het huwelijksfeest van Prinses
Beatrix is in Drunen op een mooie
wijze gevierd, 's Middags werd in de
Hoge Braken een kinderfeest gehou
den voor de kleuters en de jeugd van
de lagere scholen. Dit kinderfeest be
stond uit een voorstelling met een
goochelaar en een filmvoorstelling,
l evens ontvingen alle kinderen een
traktatie. In de namiddag werd in de
Hoge Braken een Non-Stop-Show
gehouden, waarvoor zeer veel belang
stelling bestond. In deze show traden
een groot aantal verenigingen op,
welke alle enkele nummers ten beste
gaven, waarvoor zij een dankbaar en
verdiend applaus kregen. Ook werd
medewerking gegeven door leerlingen
van de huishoudschool en de ULO-
school. 's Avonds werd het feest be
sloten met een Oranjebal in beide za
len van de Hoge Braken.
De schooljeugd van Sprang-Capel-
lee bracht om 9 uur voor het gemeen
tehuis een aubade, die door burge
meester van Prooijen werd afgeno
men, in tegenwoordigheid van de wet
houders en raadsleden met hunne da
mes, de vertegenwoordigers van de
plaatselijke oranjeverenigingen, hoof
den van scholen enz.
Een beeld van de donderdagavond op het Raadhuisplein gehouden bij
eenkomst t.g.v. het huwelijk van Prinses Beatrix en prins Claus.
Cultureel Centrum alhier een bij
eenkomst van het Centraal Oranje
Comité dat Kaatsheuvel, Loon op
Zand en De Moer omvat. De bur
gemeester en mevrouw Van Erp-
Thomassen waren gastheer en gast
vrouw.
Na de kennismaking kondigde de
heer de Vries aan dat de avond ver
der met gezelligheid zou worden
doorgebracht. Het bal werd ge
opend door de burgemeester en zijn
echtgenote. Peter Oran, als gooche
laar-illusionist, vermaakte het ge
zelschap, en het dansorkest „Jerry
Jox" o.l.v. Wim van der Burg ver
zorgde de muziek.
Donderdag trok al vroeg de Kon.
Erk. harmonie Concordia rond, zo
dat er al een feeststemming was
voordat de T.V. kon beginnen. Op
de middag ging het voetballen door
ondanks de regen, de RKTVV-Ve-
teranen. De uitslag was 2-0.
De grootste attractie was de be
kerwedstrijd tussen RKTVV en Uno
Animo in het district Zuid I. De
overwinning was ook aan Uno en
wel met 4-3. Een glansrijke dat dus
voor Uno.
In het clublokaal op het terrein
werd de beker door de heer H.
Willemsen van het district Zuid I
uitgereikt. Vermeldenswaard was,
dat het voltallig bestuur van het
district aanwezig was. Vele mooie
woorden werden wederzijds ge
richt, toepasselijk op Uno Animo en
haar spelers, maar ook tot het be
stuur, dat zo intens heeft meege
leefd met Uno Animo, dat tot de
finale was doorgedrongen. Voor
Uno Animo een mooi sluitstuk op
deze Oranjedag.
's Avonds heeft in het cultureel
Centrum een concert plaatsgehad
dat verzorgd werd door de Kon.
harmonie Sophia. Het programma
bestond hier uit lichte muziek en
men kon met recht van een feest
programma spreken op deze mooie
dag. Na het concert is een bal ge
houden.
(vervolg van pag. 1)
borgen is, met een oprechte be
langstelling voor de problemen van
ieder mens die het ontmoet. Ik heb
daarom je glimlach gevoeld als uit.
drukking van de persoon die ie
bent. J
Iedereen die het goed met je voor
heeft, moet bewondering krijgen
voor de grote toewijding waarmee
je je hart en ziel aan je taak geeft
Je hebt daarbii ook nog een sterke
wil. Anders zou je ook niet tegen
je positie en je taak nooit als een
privilege gezien om anders te zijn
en te doen dan anderen, maar als
een voorrecht en verplichting om
van daaruit anderen dienstbaar te
zijn.
Lieve Trix, ik ben heel trots op
je. Ik ben gelukkig met ons besluit,
gelukkig vanaf vandaag een nieuw
en gemeenschappelijk leven met
jou te beginnen. Ik sta met vreugde
en vertrouwen tegenover de mooie
en veeleisende taak, die van nu af
aan op onze gezamenlijke schouders
rust".
Onder leiding van de heer L. Pol
dervaart en begeleid door muziek van
de plaatselijke muziekverenigingen en
accordeonmuziek van mevrouw Pol
dervaart, zongen de kinderen een 4-
ta.l vaderlandse liederen, waarna bur
gemeester van Prooijen de school
jeugd en de samengekomen gemeente
naren toesprak. Met een driefwerf
hoera op het Bruidspaar en familie
besloot burgemeester van Prooijen.
Gezamenlijk werden hierna twee
coupletten van het Wilhelmus gezon
gen, waarna de schooljeugd, die ter
herinnering aan deze feestdag een
beker met de beeltenis van 't Bruids
paar was aangeboden, weer huis
waarts keerde.
Het gemeentebestuur met genodig
den bleef daama in de raadzaal nog
even gezellig bijeen, waarbij Burge
meester van Prooijen verzocht een
heildronk uit te brengen op 't Bruids
paar en het koninklijk huis. De heer
van Willigenburg sprak namens de
besturen van de oranjeverenigingen
dankwoorden tot de burgemeester
voor de medewerking bij de organisa
tie van deze feestelijkheden en stelde
voor een felicitatietelegram te rich
ten aan het Bruidspaar, wat met ap
plaus werd begroet.
Het gemeentehuis was voor deze
gelegenheid feestelijk verlicht en zo
wel van particuliere gebouwen als van
de woningen van schier alle ingeze
tenen wapperde de driekleur.
De jeugd van Waspik trok ondanks
de regen dapper met hun versierde
wagens door de straten. Als beloning
ontvingen de jongens en meisjes een
herinneringsspeldje. Het spel "Eén
tegen allen" werd uitgesteld tot 30
april.
leerlingen van de lagere scholen en de
jongens en meisjes van de eerste klas
van de ulo en vglo was er een vijf
kamp. In de stromende regen streden
de jongelui om de punten. De inzet
van dit alles was een fraaie wissel
beker, die burgemeester mr. L.
Schweitzer uitreikte.
Druk bezocht werd het concert dat
het Vlijmense Gemengd Koor, het
Haarsteegs gemengd koor, de zang
karen Semper Animato, Oefening
Baart Kunst, de parochiële zangkoren
en een instrumentale groep samenge
steld uit de plaatselijke harmonieën
op de Vliedberg gaf.
Woensdag werd het gilde St.
Ambrosius afgevaardigd om mee te
doen aan de „aanbieding van het
Bruidsboeket" in De Rai te Amster
dam. De heer Toorians droeg na
mens deze gildebroeders het Ko
ningszilver.
Op dezelfde avond was er in het
het hart van Trix hebt weten te
vinden en jullie je hebt verbonden
je verdere leven te delen; Ik ben
ervan overtuigd dat je niets liever
wilt dan je vrouw gelukkig maken
en ik ben er evenzeer van over
tuigd dat je daartoe in staat bent",
aldus prins Bernhard.
Prins Claus begon zijn rede met
een woord van dank aan zijn
schoonouders. Bovendien bedankte
hij al degenen die hun medewer
king verleend hebben aan de fees
telijkheden rond het huwelijk in
Amsterdam. Hij vervolgde;
„Lieve Trix, jou wil ik danken
voor je liefde, die mij gelukkig
maakt. Zoals je vader al zei: onze
verlovingstijd is voor ons niet he
lemaal die tijd van bezinning en
rustige voorbereiding op het huwe-
Voor originele
en accessoires
lijk geweest, zoals voor vele ande
re jonge paren. Niettemin weten
wij nu, dat onze liefde, gelouterd
in deze moeilijke tijd, ons sterker
en zekerder heeft gemaakt.
Hoe meer wij in onze liefde naar
elkaar toegroeien, des te meer zul
len wij ook de kracht vinden, die
wij nodig hebben, want de toekomst
zal ons, evenmin als het verleden,
voor moeilijkheden sparen.
De inzegening van ons huwelijk
van vandaag, heeft onze liefde on
der de bescherming van de Almach
tige geplaatst. Laten wij hem vra
gen, onze liefde in deze wereld te
behouden en, wanneer het nodig
mocht zijn, ook tegen deze wereld
te beschermen.
Mijn liefde voor jou is in de af
gelopen maanden van onze verlo
vingstijd wezenlijk verrijkt en ver
diept, door respect en bewondering
voor die eigenschappen, die ook je
vader reeds genoemd heeft. Een
ieder die je in je dagelijks werk
ziet en meemaakt, zal kunnen be
grijpen, dat ik bedoel. Het was, ge
loof ik, dr. Drees, die voor het eerst
tegen mij over je sprak als „prin
ses glimlach". Zo wordt je overal
genoemd. Niemand wordt natuur
lijk meer gecharmeerd door je glim
lach dan ik. Zij was aan het begin
van onze gezamenlijke weg. Daarna
heb je me laten zien, dat achter de
ze glimlach een liefdevol hart ver-
OPENING BAR
In de Kerkstraat no. 24 is thans
de nieuwe bar geopend. Het oude
pand-benedendeel van de Sparwin-
kel is herschapen in een „Chateau
Vert". De heer en mevr. A. Snoe-
ren-Brands zwaaien hier de scepter.
Het metsel en timmerwerk is
verzorgd door Fa. Snoeren en Zn.
te Tilburg. De fa. Frigometal plaat
ste de Bar, terwijl het interieur is
ingericht door fa. F. v. Iersel uit
Tilburg. Het loodgieterswerk en
electriciteit is van Fa. van Leest
aldaar.
Het hoofdprodukt wordt geleverd
door Hengelo's bierbrouwerij. Het
interieur is prachtig gemaakt zodat
hier een intieme bar is verrezen.
Bij de opening werd zij herschapen
in een echte bloemsalon. Dit getuig
de van de grote belangstelling wel
ke de heer Leo Brands, eigenaar
van Hotel Brands, heeft in 't dorp,
want hij was de ontwerper van de
ze bar. Zijn plannen zijn hiermede
verwezenlijkt. Wij wensen de heer
en mevr. Snoeren-Brands veel suc
ces.
Mgr. dr. J. A. E. Dodewaard bis
schop van Haarlem is 1.1. woensdag
avond plotseling overleden, getrof
fen door een hartaanval. Hij had
's morgens nog een vergadering bij
gewoond en was wat gaan rusten.
De huwelijksdag werd ingezet met
het luiden van de klokken. In de vier
parochiekerken werd vervolgens tot
intentie van het bruidspaar een plech
tige H. Mis opgedragen. De drie
plaatselijke harmonieën maakten des
middags een rondwandeling door de
gemeente. De schooljeugd was toen
in het sportpark te vinden. Voor de
3
COPYRIGHT STUDIO AVAfs
84.
Eenmaal daar aangekomen begon
de kolonel een stevig touw met be
hulp van een zwaar stuk ketting
aan een van de benen van de op
gezwollen soldaat vast te maken.
Deze arme dikzak schreeuwde
moord en brand, doch dat maakte
de zaak alleen nog maar erger.
„Goeie help, wat zet me die vent
een keel op," mopperde de kolonel.
„Ik neem graag aan, dat het pijn
doet, als je zo klem zit tussen een
paar stevige stenen wanden, maar
daarom hoef je toch niet zó te
schreeuwen."
Zo stond de kolonel in zichzelf te
kletsen en allerlei gewichtige maat
regelen te treffen tot het lostrekken
van de opgezwollen soldaat. Toen
hij daarmee ver genoeg was geko
men, klom hij weer in zijn tankje
en begon hij met alle kracht, waar
over het stalen voertuigje beschik
te, te sjorren en te trekken. Het
kleine tankje was een prima stuk
je techniek, voorzien van twee bui
tengewoon sterke frictiemotoren
met zij klepjes. Maar al waren die
frictiemotoren met hun zij klepjes
ook nóg zo sterk, het eenmanstank-
je kreeg de opgezwollen soldaat niet
los. Het tankje danste driftig op en
neer en de dikke soldaat begon al-
leem maar nóg harder te gillen, dat
was alles. De tank rukte en trok,
sleurde en sleepte, doch resultaat
bracht al deze inspanning niet op.
De kolonel was er evenwel de man
niet naar om zich tevreden te stel
len met de dappere pogingen van
zijn tankje alleen. Hij wilde wel
eens resultaten zien en daarom be
gon hij over iets anders na te den
ken. „Als ik nou 'espeinsde
hij. „Ja, natuurlijk! Ik ben toch
niet voor niets militair! Als ik nou
eens dratische maatregelen nam.
Als ik nou eens een kanonschot
loste op de muren naast de soldaat.
Dan komt de soldaat in elk gevai
los te zitten en is de toegang naar
de torenkamer meteen vrij. Dan
kan ik die valse Knekelbleker be
velen naar beneden te komen en
zich aan mij over te geven. Ik zit
lekker veilig in mijn tankje. Hij
kan mij niks doen met zijn rare
bommetjes. Hahahaha!" De kolonel
was zéér tevreden over het zojuist
door hem ontwikkelde aanvalsplan
en met zorg begon hij 't kanon van
zijn tank te richten.
FEUILLETON
van
„De Echo van het Zuiden"
door Adeline McElfresh
47.
Na een tijdje stond ze op en ging
zich aankleden. De witte, Zwitserse
jurk met de bijpassende ketting die
haar geen geluk had gebracht
geen geluk in de liefde tenminste
keurde ze af ten gunste van een
luchtige jurk van bedrukte zijde.
Ze wilde vanavond niet herinnerd
worden aan die keer toen Bill haar
beide handen in de zijne had ge
grepen en haar naar zich toe had
getrokken. In zijn warme, grijze
ogen hadden toen dingen gestaan
die geen enkel verloofd man aan
een ander meisje behoort te zeggen.
Maar hij had ze dan ook niet ge
zegd. Alleen in zijn ogen was het
te lezen geweest.
De oude dokter was alleen toen
ze het grote bakstenen huis binnen
kwam.
„Ik heb Bill de tuin ingestuurd,"
legde hij uit. „Eerst wou ik iets met
jou bepraten waar hij niet bij nodig
is." Hij wees naar een paar stoelen
op de veranda. „Laten we daar
gaan zitten."
Jane ging in een rieten stoel te
genover hem zitten. Dr. Johnson
zat hevig aan zijn sigaar te trek
ken maar omdat hij dat nogal eens
vergat, was het vuur ver te zoeken.
„Je hebt van de zomer goed werk
gedaan, Janie."
„Dank u, dokter Ed."
De oude man keek haar opmerk
zaam aan, en Jane begreep dat hij
de spanning, waarin ze verkeerde,
voelde.
„Ik weet dat het een grote ver
andering voor je geweest is, na dat
ziekenhuis van Mac Randall, en ik
wil wel toegeven dat ik er niet ze
ker van was hoe het zou uitpakken.
Maar. Hij brak af en keek met
een nijdig gezicht naar de lange as
kegel aan zijn sigaar. „Dat lamme
ding! Ik schijn ze nooit aan te kun
nen houden. Janie, ik heb van
morgen kamers in Steward gehuurd
om daar ook spreekuur te gaan hou
den. Het lijkt me dat we samen de
mensen daar best een paar midda
gen in de week kunnen helpen. We
zouden misschien
„Dokter Ed!"
„Wat is er? Lijkt het je niet?"
„Oh ja! Maar ik bedoel
„Denk er eerst eens over na."
Met zorg stak hij z'n sigaar weer
aan. „Ik wil je niet overhaasten.
Als een plattelandspraktijk je een
maal te pakken krijgt.
Hij stond op. „Zullen we Bill 'ns
gaan zoeken?"
Als in een droom stond Jane op.
Dokter Ed wou dat ze bleef! Oh,
het zou geweldig zijn ze wist
waarachtig niet hoe ze hem moest
vertellen dat het niet kon. Dat ze
het niet zou kunnen verdragen Bill
iedere dag te zien, wetend dat er
zo iemand als Suus bestond. Maar,
stel nu eens dat ze er na verloop
van tijd overheen kon komen.
Maar dat zou ze niet; dat wist ze
nu al. Ze wist dat ze op deze ma
nier van Bill Latham zou blijven
houden, altijd.
De maaltijd was iets waar je een
voudig doorheen moest. De enorme
stukken bramenpastei met 'n over
vloed van slagroom hadden, voor
zover het Jane betrof, even goed
uit een smakeloos meelkostje kun
nen bestaan. Oh, ze lachte wel, en
ze praatte met de oude dokter, en
met Bill, en ze maakte juffrouw
Dawson, de huishoudster, een com
plimentje over het heerlijke eten
omdat die anders diepgegriefd zou
zijn, maar het ging niet van harte.
Toen stonden ze van tafel op en
de dokter zei: „Ik heb nog even wat
op kantoor na te kijken. Waarom
zouden jullie niet vast naar de tuin
gaan. Het zal er lekker koel zijn."
„Ik -"
„Kom, Jane, zullen we?" zei Bill,
en nam haar bij de hand.
Jane moest met alle macht de op
winding bedwingen die haar door
stroomde bij de aanraking van zijn
hand. Maar ze trok de hare niet te
rug.
Het was inderdaad koel in de tuin,
koel, en met Bill naast zich, heer
lijk. Jane hield zich voor dat ze
dwaas was, maar ze voelde zich
dankbaar voor deze ogenblikken.
Deze laatste ogenblikken
„Wat is er Jane? Is er iets wat
je dwars zit?" Ze schrok op; was
het zó duidelijk?
Toen ze geen antwoord gaf, zei
hij: „Je bent natuurlijk moe. Je
hebt veel te hard gewerkt."
„Welnee, Bill, dat gaat wel."
Hand in hand dwaalden ze ver
der, en hij zei: „Oma zegt dat je
mager bent".
„Oma is veel te kritisch."
„Dat heb ik ook gezegd. Ik heb ge
zegd dat ik je precies goed vond."
Hij grinnikte. „Weet je wat ze toen
antwoordde?"
Oh, BiU Bill I
Maar haar stem klonk rustig toen
ze vragend zei: Nee?"
„Ze wou weten hoe ik van plan
was te weten te komen ze zei dat
ik zo blind als een mol moest zijn
om niet te merken dat je ook van
mij hield."
Jane hoorde alleen „ook van mij
hield." Oók!
„Ook?" Als vanzelf vormden haar
lippen dat woord. „Bill, je zei
ook?"
Zijn armen gleden om haar heen
of ze daar hoorden. „Ik ben geen
erg romantische kerel, Jane
maar wist je dat niet?"
„Oh, Bill, Bill!" Ze stond te lachen
en te huilen tegelijk. „H-hoe kon ik
dat nu weten, j-jou gr-grote, dom
me, jongen!"
Toen gaf hij haar een kus, warm
innig en teder zoals Bill Latham
zelf was, en nu wist ze het. „Ik hou
zo van je, Jane." De woorden stre
ken als een ademtocht langs haar
lippen. „Zo heel, heel veel, mijn
lieveling
„Met veel liefs
Even schoot er iets als medelij
den door Jane voor het meisje van
het portret. Ze zag eruit of ze aar
dig was, blond, met hier en daar
wat sproeten, en ze deed haar aan
iemand denken.
„Bill Ze wist niet goed hoe
ze het zeggen moest. „Dat meisje
Suus
Hij begon te lachen. Hij hield
haar iets van zich af en stond haar
uit te dachen. „Ik heb er oma een
standje over gegeven maar het
viel niet zo heel streng uit, geloof
ik. Hoe kon dat ook toen ze zei dat
als er ooit twee mensen voor el
kaar geschapen waren, jij en ik dat
waren."
„Zei oma dat!"
Hij knikte in het donker. „Jane,
lieveling
Met hun armen om elkaar gesla
gen, liepen ze toen weer heel lang
zaam verder, tot Bill zei: „Maar ik
zal je vertellen van Suus
Toen hij niet verder ging, drong
ze aan: „Ja, Bill?"
In het korte ogenblik dat hij nog
bleef zwijgen, kon Jane zich de
kleine rimpel tussen zijn wenk
brauwen zo goed voorstellen, en
ook de weerbarstige lok blond haar.
„Bill! Jij bent het op wie dat meis
je lijkt."
Hij barstte in lachen uit. „En dat
zou zo'n wonder niet zijn Suus
is mijn jongste zusje!"
Jane voelde zich eensklaps of ze
boven op een rose wolkje zat dat
met haar wegdreef. Natuurlijk! Die
oprechte ogen en de sproeten. Geen
wonder dat oma zo gauw van on
derwerp veranderd was toen ze op
merkte dat het meisje haar aan
iemand deed denken!
Met een wat beverig en verlegen
lachje zei Jane „Ze heeft niet met
zoveel woorden gezegd dat je met
dat meisje ging trouwen. Ik geloof
eigenlijk dat ik een beetje haastig
met m'n conslusie ben geweest."
„Oh, maar dat komt goed uit.
Want dan ben ik ook geweest
op hetzelfde moment dat ik je zag.
Direct zei ik tegen mezelf, Latham,
daar is ze nu! Mevrouw William
Franklin Latham."
Jane begon hartelijk te lachen.
„En wat zei oma daar dan wel
van?"
„Dit: je hart heeft je de juiste
weg naar je geluk gewezen; on
feilbaar als een postduif als een
postduif die naar huis vliegt. En
als ik je niet gelukkig maak, zal ik
Melvina Mason verantwoording
schuldig zijn."
En zo, met zijn armen om haar
heen, wist Jane dat voor haar het
zelfde gold. Haar hart had haar de
juiste weg gewezen naar Hales-
ville en naar het geluk.
Ze hief haar hoofd naar hem op.
EINDE