Huwelijksdag werd in de Langstraat ondanks regen uitbundig gevierd FORD-garage Waalwijk Sm id je Verholen en de strijd tegen Mars Tafelspeeches op bruiioftslunch DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 14 MRT. 1966 2 Waalwijk Drunen Sprang-Capelle Trots Waspik Loon op Zand Sterker en zekerder Ford-onderdelen Loon op Zand Vlijmen DOKTER JANE i Het feest heeft zich hoofdzakelijk bepaald tot een grote fakkeloptocht, die ondanks het bar slechte weer een groot succes is geworden. Hieraan namen deel de jongens en meisjes van de 5e en 6e klassen der lagere scho len en verder de jeugd. Van de sport verenigingen merkten we, waarschijn lijk vanwege het slechte weer, niet veel. De deelnemers(sters) uit Baard wijk werden begeleid door de Har monie St. Jan, die uit het Centrum door het Jachthoorncorps "Cornu Copiae", van Waalwijk-Zuid door de Harmonie St. Crispijn en tenslotte de deelnemers(sters) uit Besoijen door de drumbands "Kracht en Vlugheid" en "Ons Genoegen". Allen kwamen op het Raadhuis plein bijeen, waar burgemeester Teijs- sen een enthousiaste toespraak hield. Naast het Dagelijks Bestuur der gemeente hadden op 't bordes plaats genomen! verschillende leden van de raad, diverse hoofden van dienst en bestuursleden van Waalwijks Belang. Na de toespraak van burgemeester Teijssen werd, begeleid door de har- monien, uit volle borst het "Wilhel mus" gezongen, waama de grote stoet vertrok naar het Vredesplein, waar een vreugdevuur werd ontsto ken, dat vanwege de regen een ge weldige rookontwikkeling teweeg bracht, doch waarvoor de belangstel ling enorm was. De leiding had hier bij de Vrijwillige brandweer en de po litie. Voorts was er in diverse gelegen heden Oranjebal, waarvan een druk gebruik werd gemaakt. De school jeugd had woensdag een uitstekend verzorgde traktatie ontvangen. Het huwelijksfeest van Prinses Beatrix is in Drunen op een mooie wijze gevierd, 's Middags werd in de Hoge Braken een kinderfeest gehou den voor de kleuters en de jeugd van de lagere scholen. Dit kinderfeest be stond uit een voorstelling met een goochelaar en een filmvoorstelling, l evens ontvingen alle kinderen een traktatie. In de namiddag werd in de Hoge Braken een Non-Stop-Show gehouden, waarvoor zeer veel belang stelling bestond. In deze show traden een groot aantal verenigingen op, welke alle enkele nummers ten beste gaven, waarvoor zij een dankbaar en verdiend applaus kregen. Ook werd medewerking gegeven door leerlingen van de huishoudschool en de ULO- school. 's Avonds werd het feest be sloten met een Oranjebal in beide za len van de Hoge Braken. De schooljeugd van Sprang-Capel- lee bracht om 9 uur voor het gemeen tehuis een aubade, die door burge meester van Prooijen werd afgeno men, in tegenwoordigheid van de wet houders en raadsleden met hunne da mes, de vertegenwoordigers van de plaatselijke oranjeverenigingen, hoof den van scholen enz. Een beeld van de donderdagavond op het Raadhuisplein gehouden bij eenkomst t.g.v. het huwelijk van Prinses Beatrix en prins Claus. Cultureel Centrum alhier een bij eenkomst van het Centraal Oranje Comité dat Kaatsheuvel, Loon op Zand en De Moer omvat. De bur gemeester en mevrouw Van Erp- Thomassen waren gastheer en gast vrouw. Na de kennismaking kondigde de heer de Vries aan dat de avond ver der met gezelligheid zou worden doorgebracht. Het bal werd ge opend door de burgemeester en zijn echtgenote. Peter Oran, als gooche laar-illusionist, vermaakte het ge zelschap, en het dansorkest „Jerry Jox" o.l.v. Wim van der Burg ver zorgde de muziek. Donderdag trok al vroeg de Kon. Erk. harmonie Concordia rond, zo dat er al een feeststemming was voordat de T.V. kon beginnen. Op de middag ging het voetballen door ondanks de regen, de RKTVV-Ve- teranen. De uitslag was 2-0. De grootste attractie was de be kerwedstrijd tussen RKTVV en Uno Animo in het district Zuid I. De overwinning was ook aan Uno en wel met 4-3. Een glansrijke dat dus voor Uno. In het clublokaal op het terrein werd de beker door de heer H. Willemsen van het district Zuid I uitgereikt. Vermeldenswaard was, dat het voltallig bestuur van het district aanwezig was. Vele mooie woorden werden wederzijds ge richt, toepasselijk op Uno Animo en haar spelers, maar ook tot het be stuur, dat zo intens heeft meege leefd met Uno Animo, dat tot de finale was doorgedrongen. Voor Uno Animo een mooi sluitstuk op deze Oranjedag. 's Avonds heeft in het cultureel Centrum een concert plaatsgehad dat verzorgd werd door de Kon. harmonie Sophia. Het programma bestond hier uit lichte muziek en men kon met recht van een feest programma spreken op deze mooie dag. Na het concert is een bal ge houden. (vervolg van pag. 1) borgen is, met een oprechte be langstelling voor de problemen van ieder mens die het ontmoet. Ik heb daarom je glimlach gevoeld als uit. drukking van de persoon die ie bent. J Iedereen die het goed met je voor heeft, moet bewondering krijgen voor de grote toewijding waarmee je je hart en ziel aan je taak geeft Je hebt daarbii ook nog een sterke wil. Anders zou je ook niet tegen je positie en je taak nooit als een privilege gezien om anders te zijn en te doen dan anderen, maar als een voorrecht en verplichting om van daaruit anderen dienstbaar te zijn. Lieve Trix, ik ben heel trots op je. Ik ben gelukkig met ons besluit, gelukkig vanaf vandaag een nieuw en gemeenschappelijk leven met jou te beginnen. Ik sta met vreugde en vertrouwen tegenover de mooie en veeleisende taak, die van nu af aan op onze gezamenlijke schouders rust". Onder leiding van de heer L. Pol dervaart en begeleid door muziek van de plaatselijke muziekverenigingen en accordeonmuziek van mevrouw Pol dervaart, zongen de kinderen een 4- ta.l vaderlandse liederen, waarna bur gemeester van Prooijen de school jeugd en de samengekomen gemeente naren toesprak. Met een driefwerf hoera op het Bruidspaar en familie besloot burgemeester van Prooijen. Gezamenlijk werden hierna twee coupletten van het Wilhelmus gezon gen, waarna de schooljeugd, die ter herinnering aan deze feestdag een beker met de beeltenis van 't Bruids paar was aangeboden, weer huis waarts keerde. Het gemeentebestuur met genodig den bleef daama in de raadzaal nog even gezellig bijeen, waarbij Burge meester van Prooijen verzocht een heildronk uit te brengen op 't Bruids paar en het koninklijk huis. De heer van Willigenburg sprak namens de besturen van de oranjeverenigingen dankwoorden tot de burgemeester voor de medewerking bij de organisa tie van deze feestelijkheden en stelde voor een felicitatietelegram te rich ten aan het Bruidspaar, wat met ap plaus werd begroet. Het gemeentehuis was voor deze gelegenheid feestelijk verlicht en zo wel van particuliere gebouwen als van de woningen van schier alle ingeze tenen wapperde de driekleur. De jeugd van Waspik trok ondanks de regen dapper met hun versierde wagens door de straten. Als beloning ontvingen de jongens en meisjes een herinneringsspeldje. Het spel "Eén tegen allen" werd uitgesteld tot 30 april. leerlingen van de lagere scholen en de jongens en meisjes van de eerste klas van de ulo en vglo was er een vijf kamp. In de stromende regen streden de jongelui om de punten. De inzet van dit alles was een fraaie wissel beker, die burgemeester mr. L. Schweitzer uitreikte. Druk bezocht werd het concert dat het Vlijmense Gemengd Koor, het Haarsteegs gemengd koor, de zang karen Semper Animato, Oefening Baart Kunst, de parochiële zangkoren en een instrumentale groep samenge steld uit de plaatselijke harmonieën op de Vliedberg gaf. Woensdag werd het gilde St. Ambrosius afgevaardigd om mee te doen aan de „aanbieding van het Bruidsboeket" in De Rai te Amster dam. De heer Toorians droeg na mens deze gildebroeders het Ko ningszilver. Op dezelfde avond was er in het het hart van Trix hebt weten te vinden en jullie je hebt verbonden je verdere leven te delen; Ik ben ervan overtuigd dat je niets liever wilt dan je vrouw gelukkig maken en ik ben er evenzeer van over tuigd dat je daartoe in staat bent", aldus prins Bernhard. Prins Claus begon zijn rede met een woord van dank aan zijn schoonouders. Bovendien bedankte hij al degenen die hun medewer king verleend hebben aan de fees telijkheden rond het huwelijk in Amsterdam. Hij vervolgde; „Lieve Trix, jou wil ik danken voor je liefde, die mij gelukkig maakt. Zoals je vader al zei: onze verlovingstijd is voor ons niet he lemaal die tijd van bezinning en rustige voorbereiding op het huwe- Voor originele en accessoires lijk geweest, zoals voor vele ande re jonge paren. Niettemin weten wij nu, dat onze liefde, gelouterd in deze moeilijke tijd, ons sterker en zekerder heeft gemaakt. Hoe meer wij in onze liefde naar elkaar toegroeien, des te meer zul len wij ook de kracht vinden, die wij nodig hebben, want de toekomst zal ons, evenmin als het verleden, voor moeilijkheden sparen. De inzegening van ons huwelijk van vandaag, heeft onze liefde on der de bescherming van de Almach tige geplaatst. Laten wij hem vra gen, onze liefde in deze wereld te behouden en, wanneer het nodig mocht zijn, ook tegen deze wereld te beschermen. Mijn liefde voor jou is in de af gelopen maanden van onze verlo vingstijd wezenlijk verrijkt en ver diept, door respect en bewondering voor die eigenschappen, die ook je vader reeds genoemd heeft. Een ieder die je in je dagelijks werk ziet en meemaakt, zal kunnen be grijpen, dat ik bedoel. Het was, ge loof ik, dr. Drees, die voor het eerst tegen mij over je sprak als „prin ses glimlach". Zo wordt je overal genoemd. Niemand wordt natuur lijk meer gecharmeerd door je glim lach dan ik. Zij was aan het begin van onze gezamenlijke weg. Daarna heb je me laten zien, dat achter de ze glimlach een liefdevol hart ver- OPENING BAR In de Kerkstraat no. 24 is thans de nieuwe bar geopend. Het oude pand-benedendeel van de Sparwin- kel is herschapen in een „Chateau Vert". De heer en mevr. A. Snoe- ren-Brands zwaaien hier de scepter. Het metsel en timmerwerk is verzorgd door Fa. Snoeren en Zn. te Tilburg. De fa. Frigometal plaat ste de Bar, terwijl het interieur is ingericht door fa. F. v. Iersel uit Tilburg. Het loodgieterswerk en electriciteit is van Fa. van Leest aldaar. Het hoofdprodukt wordt geleverd door Hengelo's bierbrouwerij. Het interieur is prachtig gemaakt zodat hier een intieme bar is verrezen. Bij de opening werd zij herschapen in een echte bloemsalon. Dit getuig de van de grote belangstelling wel ke de heer Leo Brands, eigenaar van Hotel Brands, heeft in 't dorp, want hij was de ontwerper van de ze bar. Zijn plannen zijn hiermede verwezenlijkt. Wij wensen de heer en mevr. Snoeren-Brands veel suc ces. Mgr. dr. J. A. E. Dodewaard bis schop van Haarlem is 1.1. woensdag avond plotseling overleden, getrof fen door een hartaanval. Hij had 's morgens nog een vergadering bij gewoond en was wat gaan rusten. De huwelijksdag werd ingezet met het luiden van de klokken. In de vier parochiekerken werd vervolgens tot intentie van het bruidspaar een plech tige H. Mis opgedragen. De drie plaatselijke harmonieën maakten des middags een rondwandeling door de gemeente. De schooljeugd was toen in het sportpark te vinden. Voor de 3 COPYRIGHT STUDIO AVAfs 84. Eenmaal daar aangekomen begon de kolonel een stevig touw met be hulp van een zwaar stuk ketting aan een van de benen van de op gezwollen soldaat vast te maken. Deze arme dikzak schreeuwde moord en brand, doch dat maakte de zaak alleen nog maar erger. „Goeie help, wat zet me die vent een keel op," mopperde de kolonel. „Ik neem graag aan, dat het pijn doet, als je zo klem zit tussen een paar stevige stenen wanden, maar daarom hoef je toch niet zó te schreeuwen." Zo stond de kolonel in zichzelf te kletsen en allerlei gewichtige maat regelen te treffen tot het lostrekken van de opgezwollen soldaat. Toen hij daarmee ver genoeg was geko men, klom hij weer in zijn tankje en begon hij met alle kracht, waar over het stalen voertuigje beschik te, te sjorren en te trekken. Het kleine tankje was een prima stuk je techniek, voorzien van twee bui tengewoon sterke frictiemotoren met zij klepjes. Maar al waren die frictiemotoren met hun zij klepjes ook nóg zo sterk, het eenmanstank- je kreeg de opgezwollen soldaat niet los. Het tankje danste driftig op en neer en de dikke soldaat begon al- leem maar nóg harder te gillen, dat was alles. De tank rukte en trok, sleurde en sleepte, doch resultaat bracht al deze inspanning niet op. De kolonel was er evenwel de man niet naar om zich tevreden te stel len met de dappere pogingen van zijn tankje alleen. Hij wilde wel eens resultaten zien en daarom be gon hij over iets anders na te den ken. „Als ik nou 'espeinsde hij. „Ja, natuurlijk! Ik ben toch niet voor niets militair! Als ik nou eens dratische maatregelen nam. Als ik nou eens een kanonschot loste op de muren naast de soldaat. Dan komt de soldaat in elk gevai los te zitten en is de toegang naar de torenkamer meteen vrij. Dan kan ik die valse Knekelbleker be velen naar beneden te komen en zich aan mij over te geven. Ik zit lekker veilig in mijn tankje. Hij kan mij niks doen met zijn rare bommetjes. Hahahaha!" De kolonel was zéér tevreden over het zojuist door hem ontwikkelde aanvalsplan en met zorg begon hij 't kanon van zijn tank te richten. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" door Adeline McElfresh 47. Na een tijdje stond ze op en ging zich aankleden. De witte, Zwitserse jurk met de bijpassende ketting die haar geen geluk had gebracht geen geluk in de liefde tenminste keurde ze af ten gunste van een luchtige jurk van bedrukte zijde. Ze wilde vanavond niet herinnerd worden aan die keer toen Bill haar beide handen in de zijne had ge grepen en haar naar zich toe had getrokken. In zijn warme, grijze ogen hadden toen dingen gestaan die geen enkel verloofd man aan een ander meisje behoort te zeggen. Maar hij had ze dan ook niet ge zegd. Alleen in zijn ogen was het te lezen geweest. De oude dokter was alleen toen ze het grote bakstenen huis binnen kwam. „Ik heb Bill de tuin ingestuurd," legde hij uit. „Eerst wou ik iets met jou bepraten waar hij niet bij nodig is." Hij wees naar een paar stoelen op de veranda. „Laten we daar gaan zitten." Jane ging in een rieten stoel te genover hem zitten. Dr. Johnson zat hevig aan zijn sigaar te trek ken maar omdat hij dat nogal eens vergat, was het vuur ver te zoeken. „Je hebt van de zomer goed werk gedaan, Janie." „Dank u, dokter Ed." De oude man keek haar opmerk zaam aan, en Jane begreep dat hij de spanning, waarin ze verkeerde, voelde. „Ik weet dat het een grote ver andering voor je geweest is, na dat ziekenhuis van Mac Randall, en ik wil wel toegeven dat ik er niet ze ker van was hoe het zou uitpakken. Maar. Hij brak af en keek met een nijdig gezicht naar de lange as kegel aan zijn sigaar. „Dat lamme ding! Ik schijn ze nooit aan te kun nen houden. Janie, ik heb van morgen kamers in Steward gehuurd om daar ook spreekuur te gaan hou den. Het lijkt me dat we samen de mensen daar best een paar midda gen in de week kunnen helpen. We zouden misschien „Dokter Ed!" „Wat is er? Lijkt het je niet?" „Oh ja! Maar ik bedoel „Denk er eerst eens over na." Met zorg stak hij z'n sigaar weer aan. „Ik wil je niet overhaasten. Als een plattelandspraktijk je een maal te pakken krijgt. Hij stond op. „Zullen we Bill 'ns gaan zoeken?" Als in een droom stond Jane op. Dokter Ed wou dat ze bleef! Oh, het zou geweldig zijn ze wist waarachtig niet hoe ze hem moest vertellen dat het niet kon. Dat ze het niet zou kunnen verdragen Bill iedere dag te zien, wetend dat er zo iemand als Suus bestond. Maar, stel nu eens dat ze er na verloop van tijd overheen kon komen. Maar dat zou ze niet; dat wist ze nu al. Ze wist dat ze op deze ma nier van Bill Latham zou blijven houden, altijd. De maaltijd was iets waar je een voudig doorheen moest. De enorme stukken bramenpastei met 'n over vloed van slagroom hadden, voor zover het Jane betrof, even goed uit een smakeloos meelkostje kun nen bestaan. Oh, ze lachte wel, en ze praatte met de oude dokter, en met Bill, en ze maakte juffrouw Dawson, de huishoudster, een com plimentje over het heerlijke eten omdat die anders diepgegriefd zou zijn, maar het ging niet van harte. Toen stonden ze van tafel op en de dokter zei: „Ik heb nog even wat op kantoor na te kijken. Waarom zouden jullie niet vast naar de tuin gaan. Het zal er lekker koel zijn." „Ik -" „Kom, Jane, zullen we?" zei Bill, en nam haar bij de hand. Jane moest met alle macht de op winding bedwingen die haar door stroomde bij de aanraking van zijn hand. Maar ze trok de hare niet te rug. Het was inderdaad koel in de tuin, koel, en met Bill naast zich, heer lijk. Jane hield zich voor dat ze dwaas was, maar ze voelde zich dankbaar voor deze ogenblikken. Deze laatste ogenblikken „Wat is er Jane? Is er iets wat je dwars zit?" Ze schrok op; was het zó duidelijk? Toen ze geen antwoord gaf, zei hij: „Je bent natuurlijk moe. Je hebt veel te hard gewerkt." „Welnee, Bill, dat gaat wel." Hand in hand dwaalden ze ver der, en hij zei: „Oma zegt dat je mager bent". „Oma is veel te kritisch." „Dat heb ik ook gezegd. Ik heb ge zegd dat ik je precies goed vond." Hij grinnikte. „Weet je wat ze toen antwoordde?" Oh, BiU Bill I Maar haar stem klonk rustig toen ze vragend zei: Nee?" „Ze wou weten hoe ik van plan was te weten te komen ze zei dat ik zo blind als een mol moest zijn om niet te merken dat je ook van mij hield." Jane hoorde alleen „ook van mij hield." Oók! „Ook?" Als vanzelf vormden haar lippen dat woord. „Bill, je zei ook?" Zijn armen gleden om haar heen of ze daar hoorden. „Ik ben geen erg romantische kerel, Jane maar wist je dat niet?" „Oh, Bill, Bill!" Ze stond te lachen en te huilen tegelijk. „H-hoe kon ik dat nu weten, j-jou gr-grote, dom me, jongen!" Toen gaf hij haar een kus, warm innig en teder zoals Bill Latham zelf was, en nu wist ze het. „Ik hou zo van je, Jane." De woorden stre ken als een ademtocht langs haar lippen. „Zo heel, heel veel, mijn lieveling „Met veel liefs Even schoot er iets als medelij den door Jane voor het meisje van het portret. Ze zag eruit of ze aar dig was, blond, met hier en daar wat sproeten, en ze deed haar aan iemand denken. „Bill Ze wist niet goed hoe ze het zeggen moest. „Dat meisje Suus Hij begon te lachen. Hij hield haar iets van zich af en stond haar uit te dachen. „Ik heb er oma een standje over gegeven maar het viel niet zo heel streng uit, geloof ik. Hoe kon dat ook toen ze zei dat als er ooit twee mensen voor el kaar geschapen waren, jij en ik dat waren." „Zei oma dat!" Hij knikte in het donker. „Jane, lieveling Met hun armen om elkaar gesla gen, liepen ze toen weer heel lang zaam verder, tot Bill zei: „Maar ik zal je vertellen van Suus Toen hij niet verder ging, drong ze aan: „Ja, Bill?" In het korte ogenblik dat hij nog bleef zwijgen, kon Jane zich de kleine rimpel tussen zijn wenk brauwen zo goed voorstellen, en ook de weerbarstige lok blond haar. „Bill! Jij bent het op wie dat meis je lijkt." Hij barstte in lachen uit. „En dat zou zo'n wonder niet zijn Suus is mijn jongste zusje!" Jane voelde zich eensklaps of ze boven op een rose wolkje zat dat met haar wegdreef. Natuurlijk! Die oprechte ogen en de sproeten. Geen wonder dat oma zo gauw van on derwerp veranderd was toen ze op merkte dat het meisje haar aan iemand deed denken! Met een wat beverig en verlegen lachje zei Jane „Ze heeft niet met zoveel woorden gezegd dat je met dat meisje ging trouwen. Ik geloof eigenlijk dat ik een beetje haastig met m'n conslusie ben geweest." „Oh, maar dat komt goed uit. Want dan ben ik ook geweest op hetzelfde moment dat ik je zag. Direct zei ik tegen mezelf, Latham, daar is ze nu! Mevrouw William Franklin Latham." Jane begon hartelijk te lachen. „En wat zei oma daar dan wel van?" „Dit: je hart heeft je de juiste weg naar je geluk gewezen; on feilbaar als een postduif als een postduif die naar huis vliegt. En als ik je niet gelukkig maak, zal ik Melvina Mason verantwoording schuldig zijn." En zo, met zijn armen om haar heen, wist Jane dat voor haar het zelfde gold. Haar hart had haar de juiste weg gewezen naar Hales- ville en naar het geluk. Ze hief haar hoofd naar hem op. EINDE

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1966 | | pagina 2