Veel belangstelling voor
in Herman Brneren- en
„open deur"-dag
Don Bosco-school
wAAlwnkse en LanGstRAAtse coupant
TELLEM-EXPEDITIE VOLLEDIG GESLAAGD
Prachtige natuur
van
OPEN OOG
LEERKRACHTEN MAAKTEN KENNIS
MET ONDERWIJSMETHODEN
weer duurder
■ËgpA
Uk**-
Voor
Baby
WAALWIJK; Dr. A. L. de Vetten, de bekende Waal-
Wij kse chirurg, is veertien dagen geleden terugge
keerd uit Mali, een Afrikaanse republiek, waar hij
ais lid van de Tellem-expeditie onderzoekingen heeft
verricht. De expeditie noemde de heer De Vetten
volledig geslaagd. Resultaten kon de expeditiereiziger
nog niet meedelen aangezien het uitwerken van de
gegevens nog wel een jaar kan duren. Enthousiast
vertelde dr. De Vetten echter over zijn belevenissen
tijdens het zeven weken durende verblijf in Mali.
„Het was voor mij een ware belevenis. Steeds weer
wat nieuws en dan de prachtige natuur. Je komt al
door voor verrassingen te staan. Prettige overigens
want moeilijkheden hebben we geen gehad. En dan
te denken dat we alles zelf moesten regelen. Toeris
ten die via een reisbureau gaan, vinden hun bedje
wel gespreid. Wij moesten ter plaatse echter alles
voor elkaar zien te brengen. Wat overigens goed is
gelukt", aldus dr. De Vetten.
Tropenochtend
is geweldig
De taxi
Levendige stad
De wegen
cllerenkleding
WAALWIJK
fjpc
700 kilometer
Ideaal
FRATER PHILIPPUS
HIELD LEZING
13 vormen
publieke opinie
SANA-
TOGEH
Sanatogen
Geeft nieuwe energie
Sterkt lichaam en
geest van jong
en oud.
Neem het elke dag!
genodigden
VRIJDAG 25 MAART 1966
87e JAARGANG No.23
VAn het Zuióen
Uitgever
Waalwij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
Hoofdredacteur JAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2x per week
Abonnement
p. week (0,26 2 ct. inc.k.) 0,28
p. mnd. (1,10 10 ct. inc.k.) 1,20
p. kwrt. (3,25 4- 10 ct. inc.k.) 3,35
p. kwrt. p.post 3,70 bij girobetaling
(bij incasso p. postkwit. 60ct extra)
Losse nummers 20 cent.
Advertentieprijs: 13 cent per mm.
Contractadvertenties: speciaal tarief
Opgericht 1878
Bureaux Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160-2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8, tel. 04167 - 2002
Telegram-adres„ECHO"
Dr.
naar
etten vond expeditie
een ware belevenis
Toen dr. De Vetten vorig jaar de
uitnodiging ontving om aan de ex
peditie deel te nemen, zei hij meteen
ja. Ook toen bleek dat de ex-
pedititeleden zelf een aanzienlijk
bedrag zouden moeten bijpassen.
De Stichting voor Wetenschappelijk
onderzoek in de Tropen, de WOT-
RO, wees het verzoek van de expe
ditieleden om subsidie namelijk af.
De leden van expeditie, dr. J. Hui-
zinga van het Antropobiologisch
Instituut in Utrecht, Herman Haan,
leider van de onderneming, archeo-
POEDER - CREME - OLIE - ZEEP
loog en cineast, dr. De Vetten en
een technicus en fotograaf zorgden
voor het ontbrekende bedrag.
Dit was ook de reden dat de ex
peditie later dan was gepland ver
trok. Maandag 31 januari vertrok
ken „de vijf" vanuit Parijs per
vliegtuig naar Bamoko de hoofd
stad van Mali. Dat een tocht van
twaalf uur in een betrekkelijk klein
vliegtuig (een DC 4) niet in de
kleren gaat zitten is duidelijk. Dr.
De Vetten vond de aankomst,
's ochtends om zeven uur echter 'n
machtige gewaarwording. „Zo'n
tropenochtend is geweldig. Of we
op het vliegveld nog opgewacht
werden? Jazeker de directeur van
de Shell-vestiging in Mali is een
goede vriend van Herman Haan.
Het is wel prettig als je iemand
ontmoet uit je eigen land. Maar 't
betekende niet dat nu alles gere
geld was. We trokken er, ieder op
eigen gelegenheid, in Bamoko op
uit. Je kunt zo maar niet te werk
gaan. Er moeten vergunningen ge
haald worden bij diverse instan
ties. Maar dat ging allemaal nog al
vlot. Ook hadden we snel een land
rover gehuurd. Maar wat we in de
ze stad allemaal niet meegemaakt
hebben. Je kunt het je met je Hol
landse nuchterheid bijna niet voor
stellen.
Neem het vervoer. Met een taxi
ben je overal snel zul je denken.
Maar zet dat maar uit je hoofd, wat
dat betreft zijn wij ook wel wijzer
geworden.
Met zijn vijven werden we in 'n
taxi geperst waaraan slechts hier
en daar een deel vast zat. Een ver
snellingspook was niet te vinden.
De chauffeur hanteerde met vaar
dige hand een stuk gaspijp dat hij
om de afgebroken handle schoof
als hij wilde schakelen. Maar we
reden en dat was het belangrijkste.
Hij zou ons naar de Franse ambas
sade brengen. Maar voordat we
daar waren! De chauffeur reed naar
allerlei ambassades en regeringsge
bouwen maar niet naar de Franse
ambassade. Eindelijk had hij uitge
vonden waar de betrokken ambas
sade te vinden was goed en wel
op weg stopte de goede man. De
benzine was op. Een klein blikje
werd uit de kofferruimte gehaald
en door een papieren trechtertje
goot de chauffeur de benzine in de
tank. De chauffeurs tanken niet als
ze er niet zeker van zijn een vrach
tje te hebben.
Haast hebben de Afrikanen hele
maal niet. O ze werken wel hard
hoor. Maar in hun eigen tempo. Ba
moko is een levendige stad. Er
staan veel moderne gebouwen, er
is een universitair centrum en na
tuurlijk ontbreken ook de lemen
huisjes niet. Winkels zijn er wel,
er wordt meestal op de markt ge
kocht. Het is een genot om de da
mes in hun kleurige kledij te zien
winkelen".
De expeditieleden zijn twee da
gen in de hoofdstad gebleven. Met
het nationale vervoermiddel, een
vrachtauto, heeft dr. De Vetten ook
een ritje gemaakt. Dat het geen
lolletje is om hierin vervoerd te
worden werd ons al snel duidelijk
toen de dokter hierover ging ver
tellen. De banken in de auto vol
gestopt met passagiers. De beperkte
ruimte die er dan overblijft benut
men voor het bergen van de bagage.
Bagage die meestal tot op de rei
zigers wordt gestuwd.
Heel wat gerieflijker was het ei
gen vervoermiddel, de landrover,
waarmee naar Motti, een handels
stad aan de Niger werd getuft. De
wegen in dit Afrikaanse land zijn
een hoofdstuk apart. Er zijn name
lijk goede wegen waarop een snel
heid van negentig kilometer kan
worden bereikt maar er zijn ook
stukken bij, waarop niet harder dan
met een snelheid van een kilome-
Dr. A. L. de Vetten
ter of vijf kan worden gereden. Al
le wegen zijn met een dikke laag
stof bedekt, die als men er over
rijdt stofwolken opwerpen die pas
gezakt zijn als men twee kilometer
verder is.
In Mopti dachten de expeditiele
den logies te vinden in het Goever-
nementshotel. Dit was echter vol
zodat bij de witte paters werd aan
geklopt. Hier werden de Nederlan
ders gastvrij onthaald. Dr. De Vet
ten die het zijn slaapkamer wegens
de hitte niet kon uithouden, sliep
hier op het dak van de kerk. Hij
had daar z'n bed met muskieten
gaas opgezet. „In volle maan lag ik
over de Niger uit te kijken. U be
grijpt dat zoiets een geweldig ge
zicht is", aldus de heer De Vetten.
Op onze vraag hoe het eten was
antwoordde dr. De Vetten „Dat
was werkelijk voortreffelijk. Aard
appelen vormen ook hier de hoofd
schotel. Verder veel schapen en gei
tenvlees en rijst en meel. Onze kok
Anna Dola (de naam doet 'n vrouw
vermoeden) wist alles uitstekend te
bereiden." Deze kok die Frans sprak
was ook een van de tolken die de
expeditieleden steeds vergezelden
op hun tochten. Tochten die dagen
duurden want om een plaats te
bereiken waar onderzoekingen ver
richt moesten worden waren hele
afstanden af te leggen. Ondanks de
minder goede wegen slaagde men
er toch vaak in per dag een kleine
700 kilometer af te leggen. Was de
snelheid soms maar beperkt, van
tegenliggers had men geen last.
Over de temperatuur en het land
vertelde dr. De Vetten ons het vol
gende: „De zon is bijna niet te ont
wijken. Het is dan ook niet moge
lijk om eens lekker te zonnebaden.
Dan kom je wel van een koude ker
mis terug want de zon wil wel.
Daarmee is trouwens voor wat de
temperatuur betreft genoeg gezegd.
Het is een betrekkelijk vlak land
met grote delen verdroogd gras."
Mali dat enorm groot is
heeft 4 miljoen inwoners, die in de
steden en verder in stammen ver
spreid over het land leven. Bij en
kele stammen heeft dr. De Vetten
onderzoekingen verricht en de zie
ken verzorgd. Ieder van de expedi
tieleden had zo zijn eigen werk.
„Het is altijd mijn ideaal geweest
om voeten van inboorlingen te kun
nen bekijken. Daar heb ik ruim
schoots kans voor gehad. Voor zo
ver mogelijk heb ik zieken natuur
lijk geholpen. Ik heb er ernstige
lepra-gevallen gezien. Er is in Mali
op het gebied van de medische ge
zondheid nog heel veel te doen. Er
zijn wel ziekenhuizen, maar veel te
weinig. Hopenlijk komt daar ver
andering in", aldus dr. De Vetten
die graag nog eens een expeditie
mee maakt. Het is en het blijft in
teressant, maar voorlopig heb ik
nog genoeg aan het uitwerken van
de gegevens. De resultaten hoort u
te zijner tijd wel. Het belangrijkste
is dat de expeditie ten volle is ge
slaagd. Daarvan hen ik overtuigd.
"SINTERKLAAS".
Je moet in het leven de dingen altijd van twee kanten bekijken.
Anders heb je geen "open oog".
De werknemer kan zich wel "schuurpapier" voelen in de handen
van zijn directeur. Maar vergeet niet, dat menig directeur zich een
sinterklaas voelt in de ogen van zijn werknemers.
Wat we vorige week zeiden in deze rubriek, blijft een tragisch ge
geven. En wie de schoen past, trekke hem aan
Maar je moet ook de keerzijde van de medaille durven zien. Je kunt
van beneden naar boven kijken. Maar dan moet je ook de moed heb
ben van boven naar beneden te kijken.
Een directeur drukte het een paar weken geleden zo uit:
"We zijn hier geen charitatieve instelling. Er moet hier allereerst
gewerkt worden. Er moet productie komen en we moeten winst ma
ken. Anders gaan we over kop. Dat is een keiharde zaak, waar je
niet langs kunt. En uiteindelijk gebeurt dat in dienst van onze men
sen, want anders staan ze morgen op de straat."
Als je van boven naar beneden kijkt, zie je ook minder leuke din
gen. Voor velen is het bedrijf een melkkoetje; een gebeuren buiten
de werknemers om, zonder enige interesse van hun kant.
Alleen maar een gelegenheid om geld te verdienen, en dan liefst
zoveel mogelijk. De vraag geldt niet hoe stel ik me in dienst van
dit bedrijf. Maar hoe kan ik het bedrijf in mijn dienst nemen, hoe
kan ik er van plukken, profiteren. Alleen maar als ik mijn centen
maar krijg; óf ik ze verdiénd heb, zal mij een zorg zijn. Alsof de
directeur een grote geldberg heeft, en nu en dan bij wijze van sur
prise loonzakjes uitdeelt.
En bij dat alles laat men zich vaak leiden door enkele lefbekken,
herrieschoppers, bij wie nooit iets deugt, die critiek hebben op alles
en nog wat, en die overal wantrouwend tegenover staan. Mensen,
die alsmaar de zaak opstangen en alleen maar negatief kunnen zijn.
En vraagt men ze om dan eens voor de dag te komen, dan staan
ze ineens met een mond vol tanden, en bang voor hun eigen hachie
springen ze meteen in de plooi.
Het groepje mensen, dat positief - open en eerlijk - de gunstige
ontwikkelingen op sociaal en financieel terrein weet te waarderen
en vandaaruit durven praten, is niet groot. En toch zal het onze
maatschappij van hen moeten hebben.
Op 21 maart is in de Herman Broe-
ren- en Don Boscoschool aan de Ta-
xandriaweg een zgn. ,,Open Deur"-
dag gehouden voor leden van de
Kath. Onderwijzersbond, afdeling
Waalwijk - Heusden.
Hoofden van schoten en personeel
van het gewoon lager onderivijs kon
die dag kennis nemen van de opvoe
ding en het onderwijs aan deze scho
len. Men kon in het mooie gebouw
alle klassen aan het werk zien.
In grote getale hebben de leer
krachten deze excursie bijgewoond en
allerwege hoorde men grote waarde
ring voor het werk dat hier wordt
verricht. Veel belangstelling kreeg
ook de lezing van Frater Philippus,
pedagogisoh-didactisch medewerker
van het Kath. Pedagogisch Bureau
voor het Lager Onderwijs te Den
Haag. In zijn betoog wees de Frater
erop, dat het van zeer groot belang
is, dat een gehandicapt kind, dat het
gewoon lager onderwijs niet kan vol
gen, vroegtijdig wordt opgevangen
door een school voor buitengewoon
onderwijs. Het rendement kan dan
beslist hoog zijn.
Momenteel zijn er 13 vormen van
dit onderwijs en de spreker noemde
o.m. scholen voor kinderen met ge
zichtsstoornissen, met geh oorstoor
nissen, met leer- en öpvoedingsmoei-
:n, lichamelijk gebrekkigen,
geestelijk gehandicapten. Deze scho
len hebben een vorm van onderwijs en
opvoeding ontwikkeld en studeren
daar nog steeds op - speciaal aan
gepast aan de mogelijkheden en moei
lijkheden van in aanleg, constitutio
neel of door milieu-factoren gestoor
de kinderen, die met het gewoon la
ger onderwijs niet te helpen zijn of er
nog verder door achterop raken. Een
voortdurende en gedegen contact met
het gewoon lager onderwijs is van
groot belang. De leerkrachten van het
l.o. worden vaak het eerst geconfron
teerd met de moeilijkheden bij be
paalde leerlingen.
Vooral de niet opvallende kinderen
met moeilijkheden verdienen de aan
dacht.
De hoofden en leerkrachten der la
gere scholen zijn vaak belangrijke ad
viseurs van de ouders van zo'n kind,
ook als het betreft het gaan volgen
van aangepast individueel onderwijs.
Ook kunnen zij veel bijdragen aan het
beïnvloeden der publieke opinie ten
gunste van het buitengewoon onder
wijs.
Uitvoerig ging de Frater in op het
nauwkeurig en gewetensvol onder
zoek, dat moet plaats vinden alvorens
een leerling tot zo'n school mag wor
den toegelaten. Dit onderzoek wordt
gedaan door een arts, 'n psycholoog,
het hoofd der school en soms mede
door een psychiater-neuroloog. Soms
wordt 'n schoolpsychologische dienst
of een M.O.B. ingeschakeld.
Zo'n onderzoek op zich betekent
niet, dat het betreffende kind naar
speciaal daarvoor geëigende
een
Het Produktschap voor Zuivel
meegedeeld, dat de officiële notering
voor boter is verhoogd met 5 cent
per kilogram; van f 4.62 tot f 5.17
per kilogram.
De fraaie Herman Broerenschool.
school moet. In het geval niet, kan de
uitslag nog zeker nuttig zijn voor de
lagere school en de ouders.
Steeds moet het belang van het
kind de doorslag geven.
Frater Philippus zag voor het on
derwijzend personeel een belangrijke
taak in het bij de ouders helpen over
winnen van de weerstand hun kind
naar een school voor aangepast indi
vidueel onderwijs te zenden.
Aan het slot van zijn lezing vroeg
de spreker nog aandacht voor het
I.T.O. (Individueel Technisch On
derwijs) en de I.N.O.M.-opleiding
Individueel N ijverheids - onderwijs
voor Meisjes).
Onder de talrijke genodigden wa
ren ook aanwezig deken H. Maessen
van Waalwijk, de bisschoppelijke in
specteur Peter Brekelmans en Mr.
Hage van de Raad voor Kinderbe
scherming te Den Bosch.
De voorzitter van de K.O.B.-af
deling, de heer H. Peters, dankte aan
het einde van de middag namens alle
aanwezigen voor de ontvangst. Hij
sprak de hoop uit, dat nog andere
groeperingen zo'n ,,Open Deur"-dag
zulten kunnen meemaken, met name
- zo zei hij - ook het bedrijfsleven.
Deze intressante middag heeft bij
de vele hoofden en leerkrachten die
de rondgang en de lezing hebben mee
gemaakt, bijzonder goed aangeslagen.
