Jeugdbeweging Drunen sluit
seizoen met orientatierit
Jan Janssen in gele trui
na zware Alpen-etappe
Meisjes uit Drunen en omgeving
8
DRUKKERSVAK
Abonneert U
op dit blad
CONFECTIE-ATEUER „ZWIMA"
Smidje Verholen en de strijd tegen Mars
19
DE
ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 8 JULI 1966
19
Als
schrandere
knaap
kun je
overal
terecht,
maar
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Mijnheer Robert
is teruggekomen
Geen fusie tussen
Wit Zwart en HNC
Dinsdag uitreiking
VAS-diploma's in
Efteling
TEAM-LEIDSTERS
MODINETTES
OVERLOCKSTERS
BLINDZOOMSTERS
STRIJKSTERS
HANDWERKSTERS
CONTROLEUSES
GEHUWDE DAMES
Wie zich op zondag 3 juli om
kwart over een in het centrum
van Drunen bevond, kon met een
regelmatige tussenpauze van 3 mi
nuten een groepje van vier jonge
lui van omstreeks 15 jaar per fiets
de Torenstraat in zien draaien in
de richting Drunense duinen. Deze
jongens en meisjes begonnen toen
aan een 25 km lange oriëntatierit
die de leiding van het Vrije Jeugd
werk voor hun pupillen in elkaar
had gezet als afsluiting van het
eerste seizoen.
Onder een stralende hemel zoch
ten de 14. en 15 jarigen aan de hand
van net niet te duistere aanwijzin
gen, hun weg langs verscheidene
posten met opdrachten tussen Dru
nen, Udenhout, Loon op Zand en
Waalwijk. Dat het bekende gezegde
van de aanhouder wint, op waar
heid berust werd omstreeks hal 5
bewezen toen, doodmoe, maar stra
lend van trots het eerste groepje
zijn controlekaart bij voorzitter
Keetels op tafel legde.
De leiding van de vrije jeugdbe
weging opende om half 8 de Voor
ste Vennen weer, om voor het laatst
met hun jeugd een feestavond te
organiseren. De avond, die geleid
werd door de heer P. Koks, had
naast het plezierige en uitbundige
tintje, ook een enigszins officieel
karakter. Allereerst werden tussen
de verschillende dansen de welver
diende prijzen uitgereikt. De eerste
trofee ging naar Kees Brok, Kees
Bruurmijn, Huub v. d. Krabben en
Willy Leijtens. De tweede trofee
ontvingen Frans Vesters, Henk
Schroover, Jos van Iersel en Ted
Frodyma, terwijl Maria Snoeren,
Anny Pijnenborg, Annemies Swin-
kesl en Jan v. d. Hoven de derde
prijs kregen.
Omdat de heer Pennings (voor
zitter) zijn taak in de Voorste Ven
nen om studieredenen geheel moest
op geven, mej. A. Brok (vice-secre-
taresse) door de drukke bezigheden
die haar beroep met zich meebrach-
en de heer Melis (vice-voorzitter)
omwille van het feit dat hij in mi
litaire dienst moest hun functie als
bestuurslid neer moesten leggen,
was een totale reorganisatie nodig.
Het bestuur ziet er nu als volgt
uit:
De heer K. Keetels, voorzitter; De
heer A. v. Weert, vice-voorzitter;
Mej. R. Brok, secretaresse; Mej. C.
Willemse, vice-secretaresse en de
heer P. v. Huiten, penninmeester.
De heer Pennings ontving van de
jeugd het boek over Mgr. Bekkers,
„Liefde als wapen". De prettige
avond mag 'n waardig slot heten van
plezierig jaar
Het vrije Jeugdwerk, bestemd voor
14- en 15-jarigen, draait sinds no
vember '65 in de „voorste vennen"
op zaterdagavond van 7 tot half 10.
De jongens en meisjes kunnen hier
onder leiding, schaken, dammen,
kaarten, gezelschapsspelletjes doen,
lezen, biljarten, tafeltennissen,
volksdansen etc. Er worden compe
tities op touwgezet en dansavonden
georganiseerd. Er is gebleken dat op
deze leeftijd aan deze vorm van ont
spanning grote behoefte bestaat en
de leiding is van plan in september
wéér te starten met deze avonden.
De Nederlander Jan Janssen ver
overde vandaag (donderdag) in de
Tour de France in een zware berg
etappe de gele trui.
De Spanjaard Jimenez won de etap
pe, Anquetil en Poulidor volgde op
anderhalve minuut. De Belg Huys.
mans werd 4e op bijna 2 min. In
een groepje van 7 man kwam Jans
sen binnen op ruim 2 min. De gele
truidrager Kunde kwam op plm 5
min. van de winnaar samen met
Altig binnen.
Kees Haast was oorspronkelijk ook
bi; de groep van Janssen, maar bij
de afdaling van de Galibier maak
te hij een val waardoor hij jammer
genoeg tijd verspeelde. Toch kwam
hij nog tamelijk voorin binnen.
maar juist omdat je schrander bent, kijk
je verder dan je neus lang is, want wat
je ouders en jezelf nu kiezen, bepaalt
wat je later bent
En daarvoor geeft het
je de gelegenheid om thans en later iets
te betekenen.
Het geeft je werk dat je boeit, een om
geving waar je je thuis voelt, een ge
reglementeerde opleiding, een volle dag
naar school, toezicht van een inspecteur,
twee-jaarlijks onderzoek en een zeer
goed loon direct en in de toekomst, met
vele mogelijkheden.
Iedere jongen van 14 16 jaar komt voor opleiding in aanmer
king, die de lagere school geheel heeft doorlopen, u.l.o. of lagere
technische school. Tot zestien jaar kun je nog vóór militaire
dienst uw diploma behalen als zetter, drukker, binder enz.
Geeft U spoedig op, of kom even praten met je vader of moeder
bü
Grotestraat 205, WAALWIJK
Een bedrijf in de Langstraat sinds 1872
FEUILLETON
door: Joseph Hocking
10.
„Zeker, maar wat viel er tegen
te doen? Het enige wat er voor
hem op zat, was er tussenuit te
trekken".
„Zei je niet, dat hij dood was?"
„Zoiets heb ik gehoord. Eigen
lijk zou dat gelukkig voor hem zijn
geweest".
- „Maar hij was toch altijd als een
fatsoenlijk kerel beschouwd, niet?"
„Jawel, maar met zo'n vader en
zo'n naam als hij had.
Enige ogenblikken zaten ze zwij
gend te roken.
„Stel je eens voor", zei Bricht
auer na een tijdje, „dat hij hier
toevallig op de boot stapte.hoe
zouden we ons dan tegenover hem
moeten houden?'
„Dat weet ik niet", antwoordde
Recht. „Ik geloof dat ik nogal ro
yaal van opvatting ben, maar ik
weet niet if ik of ik Neen, ik
geloof, dat ik hem liever niet zou
herkennen. Ik zou heus niet vriend
schappelijk tegen 'm kunnen doen".
„En toch heeft hijzelf niets ver
keerds gedaan".
„Neen., maar ja., natuurlijk.,
ja, hoe moet je dat nu onder woor
den brengen? Stel je voor, dat je
met hem op het dek liep te praten
en dat iemand vroeg: „Wie loopt
daar met Recht?" Nu, dan zouden
ze zeggen: dat is de zoon van die
Brichtauer, je weet wel.Enfin,
je begrijpt toch zelf wel., hè?"
„Ja, ik begrijp het wel", ant
woordde de ander bedaard.
Het was een heel strenge proef
voor hem geweest, maar hij was
er toch mee in zijn schik. Hij was
er in geslaagd, over zichzelf als
over een ander te spreken. Hij was
er achter gekomen hoe anderen over
hem dachten en het gaf hem, on
danks zichzelf, een grimmige vol
doening om de buitenwereld voor
de gek te houden.
„Zeg, wil jij ook een whisky?"
vroeg Recht na een poosjé.
„Neen, dank je".
„Dan ben je wel veranderd- Als
je weer thuis bent, wordt je zeker
voorzitter van een geheelonthou
dersvereniging".
„Alles is mogelijk!" antwoordde
Brichtauer glimlachtend.
„Ik kan het me werkelijk niet
voorstellen".
„Wat?"
„Dat je zo veranderd bent!"
SPRANG-CAPELLE De fusie
tussen de Capelse voetbalvereni
gingen Wit-Zwart en HNC gaat
voorlopig niet door. Niets scheen
een samengaan van beide clubs nog
in de weg te staan. Maar dinsdag
avond besloten noch Wit-Zwart
noch HNC hun vereniging te ont
binden om in een gezamenlijke ver
gadering in het clubhuis van Wit-
Zwart dezelfde avond te komen tot
de oprichting van een nieuwe ver
eniging. Bij Wit-Zwart had men
om tot ontbinding te kunnen over
gaan viervijfde van het aantal le
den nodig en bij HNC tweederde.
HNC stelde als voorwaarde dat
beide verenigingen moesten worden
ontbonden alvorens een nieuwe
vereniging kon worden opgericht.
Wit-Zwart stelde die voorwaarde
niet. Wit-Zwart was, evenals HNC,
bereid onder een nieuwe naam te
gaan spelen.
Op de vergadering van Wit-Zwart
waren 36 leden. Hiervan stemden
24 leden voor ontbinding. Toen ir.
H. Hopster, de voorzitter van de
afdeling Brabant van de K-N.V.B.,
op de vergadering van HNC kwam
met de uitslag van Wit-Zwart ging
men daar niet verder met stem
men. Op dat moment hadden 21
van de 36 leden van HNC gestemd.
Hiervan bleken er 19 voor ontbin
ding te zijn en 2 tegen.
Het niet doorgaan van de fusie is
voor heel veel voetballiefhebbers
in Capelle een teleurstelling. Tal
van keren reeds zijn door beide
clubs pogingen gedaan om tot een
eenheid te komen.
Door de heer C. Beerens, loco-
burgemeester van Loon op Zand, zul
len op dinsdag 12 juli a.s. te 20.00
uur in de Efteling" te Kaatsheuvel
de vakdiploma's worden uitgereikt
aan de leerlingen uit Drunen, Kaats
heuvel, Loon op Zand en Waalwijk,
die dit jaar zijn geslaagd voor het ex
amen van het, Onder auspiciën van
de V.A.S. staande leerlingenstelsel.
De leerlingen aan wie het diploma
zal worden uitgereikt, hebben hun
opleiding onderscheidenlijk ontvan
gen bij de navolgende ondernemin
gen
ji 1
N.V. Schoenfabriek A. H. Aussems;
Schoenfabriek Jac. Bergmans NV;
Ned. Schoenenunie Bloch Stibbe-
Hollandia N.V.; Schoenfabriek J.
Blok-van Heijst N.V.; Schoenfabriek
A. en J. de Kort N.V.; Schoenfabriek
Piatty N.V.; Schoenfabriek Timtur
N.V., allen te Waalwijk.
Schoenfabriek „Lydia", Gebrs. de
Munnik N.V.; Firma J. v. d. Putten
en Zn.; Gebrs. Vesters N.V., allen te
Drunen. Martino Schoenfabrieken
NV; Schoenfabriek „Napolina". M.
Soeterboek N.V.; Schoenmakers
Schoenfabrieken N.V.; M. J. Vesters
Schoenfabrieken N.V., Kaatsheuvel.
Stoomschoenfabriek „Neerlandia" te
Loon op Zand.
Per 1 augustus a.s. gaan wij ons nieuwe moderne
atelier aan de Chrysantenstraat betrekken. In verband
met de daaraan verbonden uitbreiding
VRAGEN WIJ
(voor halve dagen)
■ii(
Voor JONGE MEISJES die. nu de scholen gaan verlaten, wordt na de
vakanties een opleidingsklas gevormd, waar zij naast een volledige
vakopleiding, in samenwerking met de Mater Amabilisscholen, nog
algemeen vormend onderwijs krij gen.
-Li. A".
Dicht; bij huis word je nu een prettige werkkring geboden met een
hoog loon, aantrekkelijke premieregeling, aparte spaarregeling, 3 weken
vakantie per jaar en, vergoeding van reiskosten.
Een ruime kantine maakt het gezellig tijdens de pauzes. Met eventuele
vakantie-afspraken wordt rekening gehouden.
Wil je meer weten over loon en verdere arbeidsvoorwaarden, kom eens
praten bij
WOLFSHOEK 1 (nabij overweg) DRUNEN TELEFOON 04163 - 630
COPYRIGHT STUDIO AVAN
107.
Toen de officier een poosje had
geluisterd, viel hij smidje Verho
len op buitengewoon vriendschap
pelijke wijze om de hals. Dat be
wees hij onder andere door een
grote fles wodka ergens vandaan
te toveren. Voor wie niet weet wat
wodka is, zij hier eventjes vermeld
wat het is. Wodka is een soort Rus
sische limonade, die een tikkeltje
scherp van smaak is. Dat is trou
wens duidelijk aan het gezicht van
smidje Verholen te zien. De Rus
sische officier nam n.l. eerst zelf
een flinke slok van de wodka,waar
na hij de hals van de fles guitig in
de mond van smidje Verholen duw
de om er een flinke scheut wodka
in te gieten. De smid kreunde, maar
dat hoorde de officier niet, want
zelf brulde hij op zijn Russisch:
„Dargaje! Santjesk! Prositski!" In
tussen zongen de vogelen des vre-
des maar rustig door en dat trok
natuurlijk de aandacht van de sol
daten in het kamp. Ze kwamen
van alle kanten toegestroomd en
hoorden dat mooie gezang eens
aan. Aanvankelijk keken ze natuur
lijk verbaasd, doch daarna begon
nen ze te lachen. Je kon aan hup
gezichten zien, dat ze het leven
toch wel héél erg mooi vonden.
Het vreemdste van alles was echter
het feit, dat dit vredesgezang niet
alleen de mensen ontroerde. Er
kwamen zelfs grote en kleine vier
voeters uit de bossen naderbij ge
lopen. Zo kon men het zien gebeu
ren, dat een grote beer zijn natuur
lijke schuwheid geheel aflegde en
rustig naast een soldaat ging staan
luisteren naar dat wonderlijke ge
zang. Nou.., jullie begrijpen wel,
dat er over doodschieten niet meer
gesproken werd. Integendeel. Er
werd alleen nog maar gesproken
over banden van eeuwige vriend
schap En hoe smidje Verholen
ook zijn best deed om die Russeh.
te vertellen, dat hij maar een dood
eenvoudige dorpssmid was uit een
klein landje aan de Noordzee, ze
wilden hem niet geloven. Dat kwam
natuurlijk omdat ze hem niet ver
stonden. Ze hielden maar vol, dat
hij een „Friendsk Amerikanski"
was. 's Avonds richtten zé zelfs 'n
groot feest aan voor de smid. Ze
speelden op de balalaika, zongen
hun schone liederen en dansten hun
merkwaardig dansen. En xiu kun
nen jullie het geloven of niet.,
maar als brandstof voor hun kamp
vuur gebruikten ze de houten kol
ven van hun geweren.
„Och als je rekening houdt met
wat er in de laatste tijd gebeurd is,
wordt dat toch niet zo onbegrijpe
lijk. Als je van huis gegaan bent.
zoals ik en dan op zo'n manier
thuis moet komen.
„Ja.dat begrijp ik.Maar toch
hoop ik, dat je het thuis naar je
zin zult hebben".
„Het zal alles in het begin wel
een beetje vreemd zijn".
„Ja. maar dat went wel", zei
Recht opstaand. Kom, ik moest
maar naar kooi gaan!"
Brichtauer bleef nog een poosje
zitten nadenken. Wat liep hem toch
alles mee! Wat viel het toch ge
makkelijk de wereld te misleiden!
Als hij zijn ware naam vertelde,
zou men hem niet eens geloven
en als men hem geloofde, zou ieder
een hem misschien, ook nu nog,
de rug toekeren. NeenBricht
auer was volgens Recht dood, en
het was dus het beste, dat hij maar
dood bleef. Het was nu te laat om
nog terug te krabbelen en waar
zou dat goed voor zijn.
De reis verliep zonder enig on
geval en toen het schip de haven
binnenliep, was Reichmann goe
de vrienden met ongeveer alle pas
sagiers geworden.
Eenmaal aan land, stond hij weer
voor de vraag, wat hij nu zou gaan
doen. Tot nu toe had hij nog ge
heel van zijn eigen geld geleefd
en geen enkel recht op het grond
bezit laten gelden. Hij kon nog
terug. Maar de verzoeking was ge
weldig. En hij had tot nu toe, bui
ten zijn schuld, nog niets dan el
lende ondervonden. En de houding
van Recht bad de verleiding nog
sterker gemaakt.
„Ik kom je binnenkort eens op
zoeken", had deze, die regelrecht
met de boot verder ging, gezegd.
„En je bent hartelijk welkom!"
was het antwoord geweest.
Alleen in zijn hotel, waar hij
wilde overnachten, haalde hij de
papieren van Reichmann nogmaals
te voorschijn en las ze voor de
zoveelste maal door. Hij kende ze
bijna uit het hoofd. Hij was er niet
bang meer voor, dat hij zijn rol niet
met succes zou kunnen spelen. De
gesprekken met Recht, die goed
op het landgoed bekend was, had
den daartoe het hunne bijgedragen.
Daarna legde hij zich ter ruste, zon
der nog een bepaald besluit ge
nomen te hebben.
De volgende morgen ging hij naar
het station en nam een kaartje
naar de halte die het dichtst bij
het landgoed lag. Hij had er niet
toe kunnen komen, een bericht van
zijn komst te sturen, omdat hij nog
steeds weifelde over wat hij doen
zou. Hij wilde liever niets doen,
waardoor hij van zijn kant zich
zelf positief uitgaf voor de erfge
naam van het landgoed. Met bon
zend hart stapte hij uit, tpen de
trein voor het kleine perron stil
hield. Hij bleef wachten, tot zijn
bagage uitgeladen was. „Ik zal als
een vreemde naar het huis toe gaan
en daar zeggen, dat ik tot het laat
ste toe bij Reichmann ben geweest.
Dat is afdoende reden voor mijn
komst", dacht hij nog bij zichzelf,
toen hij naar de uitgang liep.
„Kijk eens.. daar hebben we
mijnheer Robert!"
Brichtauer keerde zich om en
zag de stationschef voor zich staan.
„Welkom, mijnheer. Ik ben blij,
u te zien! Heezö. U kent me toch
nog wel, mijnheer. Heinrich Braf,
die hier al twintig jaar op het sta
tion is. Maar ja, dat is zo.U kijkt
naar mijn pet. ik ben nog pas een
jaar chef hier, ziet U".
„Zo, herkent U me? vroeg Bricht
auer verbluft.
„U niet herkennen, mijnheer.'t
eerste ogenblik dat ik U zag, her
kende ik U al. U bent wat robuus
ter en dikker geworden, maar uw
gezicht is toch precies het zelfde
gebleven. Zeven jaar is nu niet zo
heel lang, mijnheer!"
Die woorden van de stationschef
gaven de doorslag voor Brichtau-
er's verder gedrag. „Als ze het er
dan allemaal op aanleggen, om mij
Reichmann te laten zijn, dan zal
ik mijn rol maar moeten volhou
den". dacht hij.
„Ik ben blij, dat ik tr terugzie,
mijnheer Braf!" zei hij toen, hem
joviaal de hand toereikend. „Zulk
een hartelijk welkom doet echter
goed".
„Ik ben veel te blij, dat ik het
doen kan- Hé daar! Jongens.kom
eens. hier hebben we mijnheer
Reichmann!
„Weten ze bij U thuis, dat U
komt, mijnheer?"
„Neen, Braf. Ik was van plan,
ze te verrassen".
„Dat is net iets voor U! Uw oom
en uw neef zullen wel de benen
nemen als ze U zien! Het zal een
heel ding voor hen zijn!"
„Denkt U dat?"
„Dat zal waar zijn! Maar zo is
het beter- Het zal nu wel wat le
vendiger worden in dat oude huis,
nu U alweer terug bent, mijnheer!"
„Ik ben van plan, mijn vroegere
levenswijze er aan te geven, Braf,
en ik zal proberen, een goed land
heer te zijn. Zeg, kun je me soms
aan een auto helpen om naar huis
te rijden?" (Wordt vervolgd)
