IB RAIFFEISENBANK SPORT UW MENING Smidje Verholen en de veedieven van Texas Neem óók TWIN Neem óók TWIN lekker roken! prettig rollen goed gemengd. lang gesneden- met meer dan 1300 vestigingen L spaarbank en alle bankzaken 't Mooiste bruin 11 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 19 MEI 1967 11 Fons Janssen opnieuw in Tilburg Secretaresse gevraagd COPYRIGHT STUDIO AVAN HALF ZWARE SHAG Meer dan 1300 vestigingen van de Raiffeisenbank een vertrouwde instelling. fF—n J Ook in uw omgeving p£K is er één. BUHH8 ROD A JCHelmondia LimburgiaSC Gooiland WilhelminaHeerenveen HaarlemEDO ExcelsiorTubantia Hilversum—Baronie ZFCVeendam VVV—HVC Haarlem HVC WV RODA JC Veendam Fortuna VI. Limburgia PEC Wageningen Excelsior NO AD Baronie ZFC Helmondia Gooiland Hermes DVS Wilhelmina Hilversum AGOVV Heerenveen EDO Tubantia Zwolse Boys 41 25 9 41 21 13 41 20 14 41 20 14 41 22 9 42 18 17 41 18 14 41 22 6 41 19 11 41 19 9 41 18 9 40 18 7 42 16 10 41 13 14 41 12 12 41 12 12 40 11 12 42 13 41 13 40 10 41 9 41 9 41 1 59 88—34 55 75—40 54 72—37 54 64—35 10 53 65—45 7 53 62—33 9 50 62—46 13 50 78—63 11 49 62—43 13 47 62—49 14 45 56—56 15 43 68—60 16 42 48—49 14 40 5244 17 36 53—58 17 36 53—58 17 34 60—76 24 31 42—69 24 30 56—72 24 26 40—84 24 26 44—69 27 23 48-102 36 6 26-114 WEDSTRIJDPROGRAMMA BETAALD VOETBAL VOOR ZONDAG 21 MEI ERE-DIVISIE FortunaTelstar ADO—GVAV XerxesAjax Elinkwij kFeij enoord NACGo Ahead FC TwenteDOS DWS—Willem II MVV—PSV SpartaSittardia Ajax 33 25 4 4 54 118 -34 Feij enoord' 33 20 9 4 49 76- -32 Sparta 33 20 7 6 47 50- -25 ADO 33 17 10 6 44 67—40 Go Ahead 33 16 6 11 38 53- -35 PSV 33 12 11 10 35 61- -57 GVAV 33 13 8 12 34 48- -41 Xerxes 33 13 8 12 34 47—44 Sittardia 33 13 8 12 34 34—40 DWS 33 12 8 13 32 53- -50 MVV 33 9 12 12 30 41- -56 NAC 33 10 9 14 27 40- -58 Fc Twente 33 8 11 14 27 40- -58 Fortuna '54 33 8 9 16 25 43- -63 DOS 33 10 5 18 25 46- -76 Telstar 33 7 8 18 22 41- -67 Elinkwij k 33 7 8 18 22 34—79 Willem II 33 2 9 22 13 26—77 Graafschap 38 11 6 21 28 41—61 Sc Drente 38 5 13 20 23 35—73 DIIC 38 7 9 22 23 36—75 2e DIVISIE Her mes DVSAGOVV Zwolse BoysN'OAD W ageningenPEC JUNIORENCOMPETITIE Finale Bisschopbeker: Winnaar WSCUno Animo tegen winnaar Oirschot V.Aud'acia B7 Berkdijk 4RKC 10 C6 RWB 9—RKC 12 Voor de tallozen, die geen kaarten konden krijgen voor de voorstelling van Fons Jansen's 'Hoe meer zielen' in maart j.l. is er een extra voorstel ling van dit kabaret-programma inge last op maandag 22 mei a.s., weder om in de grote zaal van de stads schouwburg in Tilburg. Fons Jansen heeft al geruime tijd een geheel nieuw programma gereed, maar de grote belangstelling voor 'Hoe meer zielen' heeft ertoe geleid dat met de start van een derde pro gramma nog wel een seizoen moet worden gewacht. beschermt tegen zonnebrand Tube 2.95 GEWIJDE AARDE Door de gehele geschiedenis van de mensheid, vanaf de meest primi tieve volken tot de moderne tijd kan men steeds een vaste en onverander lijke lijn ontdekken, nl. de zorg en eerbied voor hun doden. De hune bedden hier ten lande en de pyrami- den der Egyptische koningen met hun kostbaarheden zijn daarvan o.a. een sprekend voorbeeld. Overal ter we reld met de grote wereldsteden voor op treft men met zorg onderhouden begraafplaatsen aan. Zelfs de armste dorpskerk zal haar kerkhof nooit ver waarlozen. Ook de huisdieren worden zelfs niet vergeten en heeft dikwijls in de grote centra goed onderhouden met fraaie stenen versierde honden en kattenhegraafplaatsen. Hoe anders is het hier ter plaatse gesteld met het kerkhof van de St. Antoniusparochie. De toegang is al niet overweldigend. Men moet eerst de oude kerk passe ren; een tot pakhuis gedegradeerd met planken dichtgespijkerd gebouw waar op de voorgevel een verveloze St. Antonius zijn kindje Jezus nog weemoedig in zijn armen houdt. Dit alles is dan het armzalig overschot van wat eens een 'bloeiende devotie- kerk was, door pastoor Kuypers z.g. met zijn eigen boerencentjes in 1902 gesticht en tot bloei gebracht. Maar dit is weer een hoofdstuk aparat. Gaan we het verroeste ijzeren hek binnen dan treffen we op onze lin kerhand eerst het kinderkerkhof aan. Ingestorte muren en stukken prikkel draad omheinen het geheel. Honen vuilnis in de hoeken en een afge dankte kruiwagen voltooien het. Daartussen liggen dan de grafjes van de kleinsten, geheel overwoekerd met onkruid en gras. Geen paadje noch graf kan men herkennen. Alleen de kruisjes wijzen nog de plaats van de zo jong gestorvenen aan. Zelfs voor de graven van de stichter der parochie en gestorven oud-collega's allen pa rochieherders heeft men geen eerbied kunnen opbrengen. De zgn. Calvarie berg, waar deze pastoors begraven liggen, is een door klimop overwoe kerde hoop. Het kruis erop kan men nog ternauwernood herkennen, laat staan de Christusfiguur die eraan ge hecht is. Om het geheel te complete ren bevindt zich achterin een vieze bergplaats voor de lijkbaar met een deur erin, die altijd open staat. Wat het overige deel van het kerkhof be treft is dit niet veel fraaier. Een haag aan de westkant, die in geen jaren is bijgehouden. Met onkruid en gras begroeide paden; niets wordt hieraan gedaan. Het kerkbestuur met de pastoor voorop moesten zich hier voor diep schamen. Nu zal men zeg gen, men moet het graf zelf schoon houden, maar wat helpt dat indien de kerk haar plicht verzaakt. Velen hebben dit lang volgehouden, doch de moed is de meesten ontzonken, want het blijft rondom een wildernis die men met schaamte betreedt. Mo gelijk zal men hierop tegenwerpen, dat dit kerkhof met de tijd toch zal komen vervallen. Doch dit zal zijn tijd neg wel duren. De gemeente heeft haar handen meer dan vol aan plan Oost en aan plan West en er zal wellicht binnen de eerste 10 jaar niet begonnen worden. Daarna kan men, naar ik meen, eerst na 30 jaar tot ruiming overgaan. Intussen moet men hier doorgaan met begraven, zolang de Algemene Begraafplaats er nog niet is en hieraan is men nog niet eens begonnen. Zo goed als de pas toor recht heeft op een comfortabel ingerichte pastorie hebben de paro chianen alleszins recht op een gced onderhouden kerkhof en het is de plicht van het kerkbestuur hiervoor te zorgen. Enkele weken geleden had de pas toor een misschien juist op het kerk hof toe te passen preek. Hij verge leek de kerk van vroeger met een oud gebouw die van een somber donker behang was voorzien, doch na de z.g. vernieuwing thans geheel van een mooi licht fris behang en verfje was voorzien. Zou het kerkhof van deze frisheid misschien ook mee kunnen profiteren? Maar ja Jazz-missen zijn produktiever en aan doden ja wat heeft men eraan. Misschien een in- tentie-misje, maar dat hoeft men niet op het kerkhof op te dragen. Met dank voor de plaatsine. PAROCHIAAN FEUILLETON door: Han van Hulzen 20. „Beste kind", zei hij, „je kunt zo kwaadaardig tegen me uitvaren als je wilt, je zult daarmee niet kunnen be reiken dat ik een hekel aan je krijg. Als het een middel ter verdediging is, kun je het gerust nalaten, want wat je ook van mij mag denken, ik ben geen schoft. Wanneer wij een avondje samen uit zouden zijn, zou je ontdekken dat ik zeer voor beeldig kan zijn". „Het is allemaal zo heel gewoon tjes wat je wil - bovendien is het geen kwestie van vertrouwen... ik... Toe, ga asjeblief weg!" Het laatste riep Sandra zo heftig uit, dat Zitha, die naast haar lag te dommelen, uit haar sluimer werd ge wekt en haar meesteres vragend aan keek. Moest zij ingrijpen of kon zij door gaan met zich doof te houden? Om zich zekerheid te versohaffen en de situatie beter te kunnen onder kennen, besloot ze van plaats te ver anderen. Lui en op haar gemak kwam ze overeind, strekte de poten en gaap te met veel misbaar, de bek wijd open en haar lange tanden bloot. Ze schud de zich en begon een wandeling om 't bureau, waarbij ze langs de broeks pijpen van Boxel schuurde, als om hem er attent op te maken dat hij zich geen grapjes moest veroorloven. Alsof ze het niet voldoende vond keerde ze op haar schreden terug en besnuffelde zijn schoenen. Ze bleek er reuk nog smaak aan te vinden, want verachtend wendde ze zich af en omdat de situatie haar te gespannen leek om hem uit het oog te verliezen, legde ze zich op een meter afstand van hem neer. Ze vlijde haar kop op haar uitgestoken voorpoten en met haar oren gespitst keek ze hem met haar bruine ogen, waarvan 'het wit in de hoeken zichtbaar was, scherp en onheilspellend aan. Ze had de wacht betrokken en ze zou haar strategische positie niet verlaten aleer ze haar ver zorgster veilig wist. „Moet die hond er nooit eens uit?" vroeg Boxel. „Jawel. Gewoonlijk laat Lanstrik haar uit - maar het is gek, zo lang jij hier bent, is ze met geen stok het kantoor af te krijgen", zei Sandra. „Jij bent me er eentje", meende Boxel. „Maar ik ga al, misschien kom ik terug als Lanstrik dat beest van jou uitlaat". Toen Marcel Halmar uit Engeland weerkeerde viel hij midden in de pro blemen en moeilijkheden, die functio narissen en personeel kans hadden ge zien tijdens zijn afwezigheid te schep pen. En dan ging het wel te verstaan om die problemen en moeilijkheden, waarvan men het hem vergunde ken nis te nemen. Van de gespannen ver houding die er was gerezen tussen Sandra en ir. Boxel naar aanleiding van diens avances bleef hij onkundig. Wie zou het hem look vertellen? Boxel in ieder geval niet, hij had er geen behoefte aan om zijn gestran de pogingen aan de grote klok te han gen, terwijl anderzijds Sandra de me ning was toegedaan dat ze haar boon tjes zelf wel kon doppen. Boxel die het spel tot geen prijs had willen verliezen en daarom Sandra nog drie keer had opgezocht, had des alniettemin een nederlaag geleden, die 'hij maar moeilijk kon verkroppen. Min lof meer pijnlijk was het ge worden toen 'hij werd overvallen door de oude heer Halmar, die bij ontsten tenis van zijn zoon eens een kijkje was komen nemen. Natuurlijk zou Boxel desgevraagd wel een verklaring hebben gevonden voor zijn aanwezig heid op 'het kantoor van Sandra, doch haar boze gezicht en vlammen de ogen zouden elk verzinsel hebben gelogenstraft. De oude Halmar, die waarschijnlijk meer begreep dan hij liet blijken, stelde geen indiscrete vragen, wat de situatie voor hem nog erger zou hebben gemaakt. Voor Sandra was het de eerste keer dat ze de oude, of liever oudere heer ontmoette. Volgens haar berekening moest hij minstens zeventig zijn, of schoon hij er met zijn slanke gestalte, ondanks zijn zilverwit haar, uitzag als een zestiger. Nadat Bocxel 'hen aan el kaar had voorgesteld, was Halmar met de ingeneur de fabriek ingegaan, om enige uren later alleen bij haar te rug te keren. Hij was er toen bij gaan zitten, had haar enkele zakelijke vra gen gesteld en daarna het gesprek in een meer persoonlijk vlak getrokken. Op een prettige en innemende ma nier had hij zich met haar onderhou den. Met de wens dat ze nog lang en vruchtdragend met zijn zoon moCht samenwerken en een hartelijke hand druk nam de sympathieke oud-direc teur afscheid van haar. Het zwaarste probleem waarmee Marcel Halmar werd geconfronteerd was het dalende produktiecijfer. Als gevolg van een groeiende ontevreden heid onder de arbeiders was het ar- beidstempo in de fabriek vertraagd. Het ging erom welk middel moest worden aangewent of wat er moest worden gedaan om de mensen tot har der werken aan te zetten. Dat kon niet in een handomdraai worden uit gemaakt, want bepaalde omschreven eisen had men niet. Men had er een voudig geen lust meer in iam als paar den te werken in een tijd, dat overal zwarte lonen werden betaald voor minder werk. Ze voelden zich ge steund door de bazen, die, met Dok stein aan het hoofd, op hun beurt ge kant waren tegen Viander. De zonde bok bleek dus Viander te zijn, die, zoals Boxel al tegen Sandra had gezegd, zijn mensen niet aankon, op hen geen vat meer had vanwege zijn veranderde tactiek, die zoals men aannam uitvloeide uit zijn persoonlij ke omstandigheden. Dokstein was de enige die het arbeidstempo weer zou kunnen opvoeren, maar de man had er de brui aan gegeven en bovendien was hij sedert enige dagen ziek. Het was bevreemdend, de man had een ijzersterk gestel, had voordien nooit een dag gemankeerd en nu was hij plotseling ziek. Dat viel wel heel toe vallig samen met zijn onenigheid met Viander.. Halmar had een langdurig onderhoud, eerst met Boxel daarna met Viander en tenslotte met Graaf land. De conclusie waartoe hij na af loop van de conferenties wel moest komen was dat Dokstein de boel in de soep wilde laten lopen en, naar het zich liet aanzien, daarin al aardig was geslaagd. (Wordt vervolgd) 2e Volendam NEC Holland Sp. SC Cambuur Den Bosch Heracles Eindhoven Vitesse Zaanstreek Blauw Wit DFC Alkmaar RCH RBC SVV Velox Vole wijekers DIVISIE 38 20 12 6 38 20 10 38 21 7 38 17 13 8 38 16 12 10 38 14 16 38 17 38 14 14 10 37 16 9 12 37 14 12 11 38 14 12 12 38 18 2 18 38 11 11 16 8 10 8 13 38 14 38 4 20 38 9 38 10 10 12 16 9 11 18 9 19 52 90—49 50 63—36 49 66—32 47 60—41 44 64—44 44 53—44 42 54—47 42 66—56 41 53—48 40 43—35 40 63—56 38 55—55 33 44—54 32 55—69 32 50—67 29 40—61 29 45—69 50) Stinky Andy nam d'e twee „nieuw komers" mee naar een oud auto'tje en zei: „Stap in, mannen. Laten we eerst naar de ranch gaan. Daar zul len jullie dan de andere boys leren kennen en krijg je een cowboypak." „Motte we dan ook op een knol zitte?" vroeg Plat vink-Jantje. „Dat zullen jullie allemaal moeten, ja," lachte Andy. „Je ziet trou wens wel, dat Cowtown maar een klein plaatsje is. Er is niet veel te beleven, maar dat geeft niet, want je verdient hier veel geld in de vee handel en alle cowboys kunnen dus goed sparen." „Ik wil niet spa ren," antwoordde Jantje. „Ik wil me loon opmake an allerlei lollige dinge, maar wat ken je nou met je cente doen in dit dooje dorp van niks." „Jij moet niet zoveel praatjes maken, Verholen," zei An dy berispend. „En maak je over 't dörp maar niet ongerust. Zaterdag avond kun je met de andere cow boys naar de „saloon" als je er zin in hebt." „Ja, dat weet ik uit de film," zei Jantje. „Daar knokke ze altijd en schiete ze met hun revol vers de boel kort en klein. Krijge wij ook zo'n blaffert?" „Aan een blaffer zullen jullie hier niet veel hebben," antwoordde Andy. „Schieten is hier streng verboden. Bovendien zijn alle geroutineerde cowboys zó verschrikkelijk snel met hhun wapens, dat ze jullie al lang op een blauwe boon getrac- teerd hebben voordat je je revol ver uit je holster hebt gekregen! Maar kijk, daar heb je ranch al. De andere jongens staan al te wach ten." Hij stopte zijn oude auto en ze stapten uit. „Hallo, boys! Houw gaat het with you?" zei Plat vink-Jantje joviaal. - Maar de cow boys antwoordden niet. Ze keken de nieuwkomers even aan, vielen elkaar toen om de hals van louter plezier en barstten uit in een onbe- daarlijk gelach. „Gut, gut, gut, wat hebbe we een lol." sneerd'e Platvink-Jantje. Maar de cowboys waren niet in staat te antwoorden, en leken een bezwijning nabij

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1967 | | pagina 11