IB RAIFFEISENBANK
SPORT
UW MENING
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
Neem óók
TWIN
Neem óók
TWIN
lekker roken!
prettig rollen
goed gemengd.
lang gesneden-
met meer
dan 1300
vestigingen
L spaarbank en alle bankzaken
't Mooiste bruin
11
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 19 MEI 1967
11
Fons Janssen
opnieuw in Tilburg
Secretaresse
gevraagd
COPYRIGHT STUDIO AVAN
HALF ZWARE SHAG
Meer dan 1300
vestigingen van de
Raiffeisenbank
een vertrouwde
instelling. fF—n J
Ook in uw omgeving p£K
is er één.
BUHH8
ROD A JCHelmondia
LimburgiaSC Gooiland
WilhelminaHeerenveen
HaarlemEDO
ExcelsiorTubantia
Hilversum—Baronie
ZFCVeendam
VVV—HVC
Haarlem
HVC
WV
RODA JC
Veendam
Fortuna VI.
Limburgia
PEC
Wageningen
Excelsior
NO AD
Baronie
ZFC
Helmondia
Gooiland
Hermes DVS
Wilhelmina
Hilversum
AGOVV
Heerenveen
EDO
Tubantia
Zwolse Boys
41 25 9
41 21 13
41 20 14
41 20 14
41 22 9
42 18 17
41 18 14
41 22 6
41 19 11
41 19 9
41 18 9
40 18 7
42 16 10
41 13 14
41 12 12
41 12 12
40 11 12
42 13
41 13
40 10
41 9
41 9
41 1
59 88—34
55 75—40
54 72—37
54 64—35
10 53 65—45
7 53 62—33
9 50 62—46
13 50 78—63
11 49 62—43
13 47 62—49
14 45 56—56
15 43 68—60
16 42 48—49
14 40 5244
17 36 53—58
17 36 53—58
17 34 60—76
24 31 42—69
24 30 56—72
24 26 40—84
24 26 44—69
27 23 48-102
36 6 26-114
WEDSTRIJDPROGRAMMA
BETAALD VOETBAL
VOOR ZONDAG 21 MEI
ERE-DIVISIE
FortunaTelstar
ADO—GVAV
XerxesAjax
Elinkwij kFeij enoord
NACGo Ahead
FC TwenteDOS
DWS—Willem II
MVV—PSV
SpartaSittardia
Ajax
33
25
4
4
54
118
-34
Feij enoord'
33
20
9
4
49
76-
-32
Sparta
33
20
7
6
47
50-
-25
ADO
33
17
10
6
44
67—40
Go Ahead
33
16
6
11
38
53-
-35
PSV
33
12
11
10
35
61-
-57
GVAV
33
13
8
12
34
48-
-41
Xerxes
33
13
8
12
34
47—44
Sittardia
33
13
8
12
34
34—40
DWS
33
12
8
13
32
53-
-50
MVV
33
9
12
12
30
41-
-56
NAC
33
10
9
14
27
40-
-58
Fc Twente
33
8
11
14
27
40-
-58
Fortuna '54
33
8
9
16
25
43-
-63
DOS
33
10
5
18
25
46-
-76
Telstar
33
7
8
18
22
41-
-67
Elinkwij k
33
7
8
18
22
34—79
Willem II
33
2
9
22
13
26—77
Graafschap 38 11 6 21 28 41—61
Sc Drente 38 5 13 20 23 35—73
DIIC 38 7 9 22 23 36—75
2e DIVISIE
Her mes DVSAGOVV
Zwolse BoysN'OAD
W ageningenPEC
JUNIORENCOMPETITIE
Finale Bisschopbeker:
Winnaar WSCUno Animo tegen
winnaar Oirschot V.Aud'acia
B7
Berkdijk 4RKC 10
C6
RWB 9—RKC 12
Voor de tallozen, die geen kaarten
konden krijgen voor de voorstelling
van Fons Jansen's 'Hoe meer zielen'
in maart j.l. is er een extra voorstel
ling van dit kabaret-programma inge
last op maandag 22 mei a.s., weder
om in de grote zaal van de stads
schouwburg in Tilburg.
Fons Jansen heeft al geruime tijd
een geheel nieuw programma gereed,
maar de grote belangstelling voor
'Hoe meer zielen' heeft ertoe geleid
dat met de start van een derde pro
gramma nog wel een seizoen moet
worden gewacht.
beschermt
tegen
zonnebrand
Tube
2.95
GEWIJDE AARDE
Door de gehele geschiedenis van
de mensheid, vanaf de meest primi
tieve volken tot de moderne tijd kan
men steeds een vaste en onverander
lijke lijn ontdekken, nl. de zorg en
eerbied voor hun doden. De hune
bedden hier ten lande en de pyrami-
den der Egyptische koningen met hun
kostbaarheden zijn daarvan o.a. een
sprekend voorbeeld. Overal ter we
reld met de grote wereldsteden voor
op treft men met zorg onderhouden
begraafplaatsen aan. Zelfs de armste
dorpskerk zal haar kerkhof nooit ver
waarlozen. Ook de huisdieren worden
zelfs niet vergeten en heeft dikwijls
in de grote centra goed onderhouden
met fraaie stenen versierde honden
en kattenhegraafplaatsen. Hoe anders
is het hier ter plaatse gesteld met het
kerkhof van de St. Antoniusparochie.
De toegang is al niet overweldigend.
Men moet eerst de oude kerk passe
ren; een tot pakhuis gedegradeerd
met planken dichtgespijkerd gebouw
waar op de voorgevel een verveloze
St. Antonius zijn kindje Jezus nog
weemoedig in zijn armen houdt. Dit
alles is dan het armzalig overschot
van wat eens een 'bloeiende devotie-
kerk was, door pastoor Kuypers z.g.
met zijn eigen boerencentjes in 1902
gesticht en tot bloei gebracht. Maar
dit is weer een hoofdstuk aparat.
Gaan we het verroeste ijzeren hek
binnen dan treffen we op onze lin
kerhand eerst het kinderkerkhof aan.
Ingestorte muren en stukken prikkel
draad omheinen het geheel. Honen
vuilnis in de hoeken en een afge
dankte kruiwagen voltooien het.
Daartussen liggen dan de grafjes van
de kleinsten, geheel overwoekerd met
onkruid en gras. Geen paadje noch
graf kan men herkennen. Alleen de
kruisjes wijzen nog de plaats van de
zo jong gestorvenen aan. Zelfs voor
de graven van de stichter der parochie
en gestorven oud-collega's allen pa
rochieherders heeft men geen eerbied
kunnen opbrengen. De zgn. Calvarie
berg, waar deze pastoors begraven
liggen, is een door klimop overwoe
kerde hoop. Het kruis erop kan men
nog ternauwernood herkennen, laat
staan de Christusfiguur die eraan ge
hecht is. Om het geheel te complete
ren bevindt zich achterin een vieze
bergplaats voor de lijkbaar met een
deur erin, die altijd open staat. Wat
het overige deel van het kerkhof be
treft is dit niet veel fraaier. Een
haag aan de westkant, die in geen
jaren is bijgehouden. Met onkruid en
gras begroeide paden; niets wordt
hieraan gedaan. Het kerkbestuur met
de pastoor voorop moesten zich hier
voor diep schamen. Nu zal men zeg
gen, men moet het graf zelf schoon
houden, maar wat helpt dat indien
de kerk haar plicht verzaakt. Velen
hebben dit lang volgehouden, doch
de moed is de meesten ontzonken,
want het blijft rondom een wildernis
die men met schaamte betreedt. Mo
gelijk zal men hierop tegenwerpen,
dat dit kerkhof met de tijd toch zal
komen vervallen. Doch dit zal zijn
tijd neg wel duren. De gemeente
heeft haar handen meer dan vol aan
plan Oost en aan plan West en er zal
wellicht binnen de eerste 10 jaar niet
begonnen worden. Daarna kan men,
naar ik meen, eerst na 30 jaar tot
ruiming overgaan. Intussen moet men
hier doorgaan met begraven, zolang
de Algemene Begraafplaats er nog
niet is en hieraan is men nog niet
eens begonnen. Zo goed als de pas
toor recht heeft op een comfortabel
ingerichte pastorie hebben de paro
chianen alleszins recht op een gced
onderhouden kerkhof en het is de
plicht van het kerkbestuur hiervoor
te zorgen.
Enkele weken geleden had de pas
toor een misschien juist op het kerk
hof toe te passen preek. Hij verge
leek de kerk van vroeger met een oud
gebouw die van een somber donker
behang was voorzien, doch na de z.g.
vernieuwing thans geheel van een
mooi licht fris behang en verfje was
voorzien. Zou het kerkhof van deze
frisheid misschien ook mee kunnen
profiteren? Maar ja Jazz-missen zijn
produktiever en aan doden ja wat
heeft men eraan. Misschien een in-
tentie-misje, maar dat hoeft men
niet op het kerkhof op te dragen.
Met dank voor de plaatsine.
PAROCHIAAN
FEUILLETON
door: Han van Hulzen
20.
„Beste kind", zei hij, „je kunt zo
kwaadaardig tegen me uitvaren als je
wilt, je zult daarmee niet kunnen be
reiken dat ik een hekel aan je krijg.
Als het een middel ter verdediging
is, kun je het gerust nalaten, want
wat je ook van mij mag denken, ik
ben geen schoft. Wanneer wij een
avondje samen uit zouden zijn, zou je
ontdekken dat ik zeer voor beeldig
kan zijn".
„Het is allemaal zo heel gewoon
tjes wat je wil - bovendien is het
geen kwestie van vertrouwen... ik...
Toe, ga asjeblief weg!"
Het laatste riep Sandra zo heftig
uit, dat Zitha, die naast haar lag te
dommelen, uit haar sluimer werd ge
wekt en haar meesteres vragend aan
keek. Moest zij ingrijpen of kon zij
door gaan met zich doof te houden?
Om zich zekerheid te versohaffen
en de situatie beter te kunnen onder
kennen, besloot ze van plaats te ver
anderen. Lui en op haar gemak kwam
ze overeind, strekte de poten en gaap
te met veel misbaar, de bek wijd open
en haar lange tanden bloot. Ze schud
de zich en begon een wandeling om
't bureau, waarbij ze langs de broeks
pijpen van Boxel schuurde, als om
hem er attent op te maken dat hij
zich geen grapjes moest veroorloven.
Alsof ze het niet voldoende vond
keerde ze op haar schreden terug en
besnuffelde zijn schoenen. Ze bleek
er reuk nog smaak aan te vinden,
want verachtend wendde ze zich af en
omdat de situatie haar te gespannen
leek om hem uit het oog te verliezen,
legde ze zich op een meter afstand
van hem neer. Ze vlijde haar kop op
haar uitgestoken voorpoten en met
haar oren gespitst keek ze hem met
haar bruine ogen, waarvan 'het wit in
de hoeken zichtbaar was, scherp en
onheilspellend aan. Ze had de wacht
betrokken en ze zou haar strategische
positie niet verlaten aleer ze haar ver
zorgster veilig wist.
„Moet die hond er nooit eens uit?"
vroeg Boxel.
„Jawel. Gewoonlijk laat Lanstrik
haar uit - maar het is gek, zo lang
jij hier bent, is ze met geen stok het
kantoor af te krijgen", zei Sandra.
„Jij bent me er eentje", meende
Boxel. „Maar ik ga al, misschien kom
ik terug als Lanstrik dat beest van
jou uitlaat".
Toen Marcel Halmar uit Engeland
weerkeerde viel hij midden in de pro
blemen en moeilijkheden, die functio
narissen en personeel kans hadden ge
zien tijdens zijn afwezigheid te schep
pen. En dan ging het wel te verstaan
om die problemen en moeilijkheden,
waarvan men het hem vergunde ken
nis te nemen. Van de gespannen ver
houding die er was gerezen tussen
Sandra en ir. Boxel naar aanleiding
van diens avances bleef hij onkundig.
Wie zou het hem look vertellen?
Boxel in ieder geval niet, hij had
er geen behoefte aan om zijn gestran
de pogingen aan de grote klok te han
gen, terwijl anderzijds Sandra de me
ning was toegedaan dat ze haar boon
tjes zelf wel kon doppen.
Boxel die het spel tot geen prijs had
willen verliezen en daarom Sandra
nog drie keer had opgezocht, had des
alniettemin een nederlaag geleden,
die 'hij maar moeilijk kon verkroppen.
Min lof meer pijnlijk was het ge
worden toen 'hij werd overvallen door
de oude heer Halmar, die bij ontsten
tenis van zijn zoon eens een kijkje
was komen nemen. Natuurlijk zou
Boxel desgevraagd wel een verklaring
hebben gevonden voor zijn aanwezig
heid op 'het kantoor van Sandra,
doch haar boze gezicht en vlammen
de ogen zouden elk verzinsel hebben
gelogenstraft. De oude Halmar, die
waarschijnlijk meer begreep dan hij
liet blijken, stelde geen indiscrete
vragen, wat de situatie voor hem nog
erger zou hebben gemaakt.
Voor Sandra was het de eerste keer
dat ze de oude, of liever oudere heer
ontmoette. Volgens haar berekening
moest hij minstens zeventig zijn, of
schoon hij er met zijn slanke gestalte,
ondanks zijn zilverwit haar, uitzag als
een zestiger. Nadat Bocxel 'hen aan el
kaar had voorgesteld, was Halmar
met de ingeneur de fabriek ingegaan,
om enige uren later alleen bij haar te
rug te keren. Hij was er toen bij gaan
zitten, had haar enkele zakelijke vra
gen gesteld en daarna het gesprek in
een meer persoonlijk vlak getrokken.
Op een prettige en innemende ma
nier had hij zich met haar onderhou
den. Met de wens dat ze nog lang en
vruchtdragend met zijn zoon moCht
samenwerken en een hartelijke hand
druk nam de sympathieke oud-direc
teur afscheid van haar.
Het zwaarste probleem waarmee
Marcel Halmar werd geconfronteerd
was het dalende produktiecijfer. Als
gevolg van een groeiende ontevreden
heid onder de arbeiders was het ar-
beidstempo in de fabriek vertraagd.
Het ging erom welk middel moest
worden aangewent of wat er moest
worden gedaan om de mensen tot har
der werken aan te zetten. Dat kon
niet in een handomdraai worden uit
gemaakt, want bepaalde omschreven
eisen had men niet. Men had er een
voudig geen lust meer in iam als paar
den te werken in een tijd, dat overal
zwarte lonen werden betaald voor
minder werk. Ze voelden zich ge
steund door de bazen, die, met Dok
stein aan het hoofd, op hun beurt ge
kant waren tegen Viander.
De zonde bok bleek dus Viander te
zijn, die, zoals Boxel al tegen Sandra
had gezegd, zijn mensen niet aankon,
op hen geen vat meer had vanwege
zijn veranderde tactiek, die zoals men
aannam uitvloeide uit zijn persoonlij
ke omstandigheden. Dokstein was de
enige die het arbeidstempo weer zou
kunnen opvoeren, maar de man had
er de brui aan gegeven en bovendien
was hij sedert enige dagen ziek. Het
was bevreemdend, de man had een
ijzersterk gestel, had voordien nooit
een dag gemankeerd en nu was hij
plotseling ziek. Dat viel wel heel toe
vallig samen met zijn onenigheid met
Viander.. Halmar had een langdurig
onderhoud, eerst met Boxel daarna
met Viander en tenslotte met Graaf
land. De conclusie waartoe hij na af
loop van de conferenties wel moest
komen was dat Dokstein de boel in de
soep wilde laten lopen en, naar het
zich liet aanzien, daarin al aardig
was geslaagd.
(Wordt vervolgd)
2e
Volendam
NEC
Holland Sp.
SC Cambuur
Den Bosch
Heracles
Eindhoven
Vitesse
Zaanstreek
Blauw Wit
DFC
Alkmaar
RCH
RBC
SVV
Velox
Vole wijekers
DIVISIE
38 20 12 6
38 20 10
38 21 7
38 17 13 8
38 16 12 10
38 14 16
38 17
38 14 14 10
37 16 9 12
37 14 12 11
38 14 12 12
38 18 2 18
38 11 11 16
8
10
8 13
38 14
38
4 20
38 9
38 10
10 12 16
9 11 18
9 19
52 90—49
50 63—36
49 66—32
47 60—41
44 64—44
44 53—44
42 54—47
42 66—56
41 53—48
40 43—35
40 63—56
38 55—55
33 44—54
32 55—69
32 50—67
29 40—61
29 45—69
50)
Stinky Andy nam d'e twee „nieuw
komers" mee naar een oud auto'tje
en zei: „Stap in, mannen. Laten we
eerst naar de ranch gaan. Daar zul
len jullie dan de andere boys leren
kennen en krijg je een cowboypak."
„Motte we dan ook op een knol
zitte?" vroeg Plat vink-Jantje.
„Dat zullen jullie allemaal moeten,
ja," lachte Andy. „Je ziet trou
wens wel, dat Cowtown maar een
klein plaatsje is. Er is niet veel te
beleven, maar dat geeft niet, want
je verdient hier veel geld in de vee
handel en alle cowboys kunnen dus
goed sparen." „Ik wil niet spa
ren," antwoordde Jantje. „Ik wil
me loon opmake an allerlei lollige
dinge, maar wat ken je nou met je
cente doen in dit dooje dorp van
niks." „Jij moet niet zoveel
praatjes maken, Verholen," zei An
dy berispend. „En maak je over 't
dörp maar niet ongerust. Zaterdag
avond kun je met de andere cow
boys naar de „saloon" als je er zin
in hebt." „Ja, dat weet ik uit de
film," zei Jantje. „Daar knokke ze
altijd en schiete ze met hun revol
vers de boel kort en klein. Krijge
wij ook zo'n blaffert?" „Aan een
blaffer zullen jullie hier niet veel
hebben," antwoordde Andy.
„Schieten is hier streng verboden.
Bovendien zijn alle geroutineerde
cowboys zó verschrikkelijk snel
met hhun wapens, dat ze jullie al
lang op een blauwe boon getrac-
teerd hebben voordat je je revol
ver uit je holster hebt gekregen!
Maar kijk, daar heb je ranch al. De
andere jongens staan al te wach
ten." Hij stopte zijn oude auto
en ze stapten uit. „Hallo, boys!
Houw gaat het with you?" zei Plat
vink-Jantje joviaal. - Maar de cow
boys antwoordden niet. Ze keken
de nieuwkomers even aan, vielen
elkaar toen om de hals van louter
plezier en barstten uit in een onbe-
daarlijk gelach. „Gut, gut, gut,
wat hebbe we een lol." sneerd'e
Platvink-Jantje. Maar de cowboys
waren niet in staat te antwoorden,
en leken een bezwijning nabij