wAAlwijkse en LanqstRAAtse couRant
Het Nederlandse paviljoen kan
een succes worden genoemd
GAS
„EK KERS
Uitgaan in het weekend
Theo van Delft overleden
verwarming
Musis Sacrum
■fl
Apollo
Lido
NAAR DE EXPO-'ó? IN MONTREAL (III)
HIJ VERWIERF ZICH EEN GROTE
NAAM IN DE SCHILDERKUNST
VRIJDAG 14 JULI 1967
88e JAARGANG No. 56
Kritiek en lof in
Nederlandse
dagbladen
Exterieur
Vissersdorp
Het water
„Thank you Canada"
Kaatsheuvel Waalwijk Waspik
Tel.2205 Tel.2235 Tel.383
Lieve, lieve John
De Duivelsdans
Katten
Revolver voor het
gevecht
Help
Some like it hot
Het huis
der begeerte
vaii het Zuióen
Uitgever
Waal wij ksche Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
HoofdredacteurJAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2x per week
Losse nummers 20 cent
Abonnement
p. week (0,28+ 2ct.inc.k.) 0,30
p. mnd. (1,20+10 ct. incJc.) 1,S0
p. kwrt. (3,40+10 ct. inc.k.) fï~~
p. kwrt. p. post 4,— bij gjrobetf
(bij incasso p. postkwit. ^sèt. es
Advertentieprijs: 14 cent per mm.
Contractadvertenties: speciaal tarief
Opgericht 1878
Bureaus Grotestraat 205, Waalwijk
Tel. 04160-2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8, tel. 04167-2002
Telegram-adats„BSHO"
Het is bekend dat wij Nederlanders erg kritisch staan tegenover alles
wat van eigen bodem is. Wij mopperen op alles: op de verrichtingen
van onze sportlui, op het werk van onze kunstenaars, op de maatre
gelen van onze regering en dus ookop onze presentatie op de
EXPO '67 in Montreal.
Over smaak valt niet te twisten. Iedereen, ook een krant, mag er een
eigen mening op na houden en die ook aan zijn lezers te kunnen ge
ven. Maar het wordt toch te bar als dezelfde krant in het ene num
mer het in- en exterieur van het Nederlandse paviljoen op de Expo
hemelhoog prijst en in het andere tot de grond afbreekt.
Overtuig U zelf maar: Eerst vol
gen hier de enthousiaste ontboeze
mingen:
„Het Nederlandse paviljoen kan 'n
succes worden genoemd. Het bezoek
aan het Nederlandse paviljoen over
treft alle verwachtingen. Zware
drommen bezoekers moeten soms
langer dan 'n kwartier wachten om
binnengelaten te worden. Naast de
meer conventionele bouw van de
Belgen springt het Nederlandse pa
viljoen duidelijk naar voren. De in
druk van de Canadezen en Ameri
kanen is dat Nederland de zaak
goed heeft aangepakt door op Ame
rikaanse manier Nederland te pre
senteren."
Dat klinkt dus allemaal wel buiten
gewoon lovend en iedere goede va
derlander moet zijn borst wel van
trots voelen zwellen.
Maar dan komt voor hen de ont
goocheling, want even later schrijft
datzelfde dagblad de volgende ver
nietigende kritiek:
„Nederland schiet mis op de Expo".
„Komt niet boven het kneuterige
en burgerlijke uit". „De Belgen
bouwden naast ons stijgerwerk een
paviljoentje om te zoenen; zij zijn
met heel wat meer smaak naar
Montreal gekomen dan wij".
„De aanschouwing van het bij de
ingang gecreëerde vissersdorp doet
ons het schaamrood naar de Neder
landse wangen jagen".
En tenlotte staat de verslaggever
van bedoeld blad ervan versteld
dat ir. Simon Visser en Frederik de
Nerée tot Babberich nog een dag
langer resp, eerste- en adjunct
commissaris-generaal willen zijn.
Ziezo, ze staan er toch maar,
zwart op wit, al die tegenstrijdig
heden, en de lezers moeten zelf
maar weten, of zij die uitbundige
lof of die genadeloze kritiek van
hun blad voor ernst nemen.
Na al het tegenstrijdige dat wij
in het bewuste dagblad over ons
Nederlands paviljoen lazen waren
wij natuurlijk zeer benieuwd de
werkelijkheid met eigen ogen te
zien. En als wij er ook een mening
op na mogen houden dan is het
deze:dat Nederland goed voor de
dag komt. En in die mening staan
wij niet alleen. Vooral Canadezen
en Amerikanen zijn vol lof, welke
lof ook de vele Nederlandse emi
granten hier natuurlijk prettig in
de oren klinkt.
Het steeds stijgend percentage
Expo-bezoekers dat ook het Neder
landse paviljpen komt bezichtigen
bewijst wel dat de bezoeker van 't
eerste uur zoveel goeds over onze
presentatie heeft rondgebazuind dat
steeds grotere drommen zich daar
heen spoeden en de verwachting is
gewettigd dat er vóór de sluiting
op 27 oktober a.s. wel 3 tot 4 mil
joen bezoekers het Nederlandse pa
viljoen zullen hebben bezichtigd.
Het exterieur van het paviljoen
is van een zgn. cocon-constructie,
waarin 57.000 aluminium buizen
van 1 meter lengte via een 3-demen-
sionale verbinding tot één geheel
zijn samengevoegd. Voor deze on
derlinge verbinding is een geheel
nieuw, in Canada gepatenteerd' con
nector'-systeem toegepast, waarbij
nergens gesoldeerd of geklonken
behoeft te worden. Het gehele ge
bouw kan daardoor gemakkelijk ge
demonteerd, vervoerd en weer her
bouwd worden, terwijl deze con
structie in oneindige variaties kan
worden toegepast. Zij maakt het
mogelijk hieraan vloeren en pla
fonds op te hangen en wanden te
gen te plaatsen, waardoor geen en
kele kolom het paviljoen behoeft te
ontsieren.
Naar onze smaak doet deze cocon-
constructie wat onrustig en onafge
werkt aan omdat de vormen van 't
bouwwerk er minder strak door
worden afgelijnd, maar het feit dat
hier een geheel nieuwe en tech
nisch bijzonder knappe constructie
is toegepast wekt al direct de aan
dacht en bewondering van Canade
zen en Amerikanen, die voor bij
zondere technische snufjes al heel
gevoelig zijn. Trouwens, ook voor
het veel geroemde Amerikaanse
paviljoen is deze cocon-constructie
toe gepast, zij het dan met 2-demen-
sionaal verbonden buizen. Maar de
Amerikanen hebben hieraan een
meer traditionele vorm gegeven nl.
die van een enorme wereldbol, ter
wijl het Nederlandse paviljoen
meer modern-zakelijk van stijl is.
De omschreven bijzondere con
structie van het exterieur heeft de
ontwerpers, de Rotterdamse archi
tecten Eykelenboom en Middel-
hoek de gelegenheid geboden een
unieke verlichting tussen de wan
den en het netwerk van buizen aan
te brengen, waardoor het Neder
landse paviljoen bij avond een fan
tastische aanblik biedt en terecht
veel belangstelling en bewondering
geniet.
De door ons aangehaalde kritiek
op hef miniatuur Hollands vissers
dorp, kompleet met windmolen en
dijk. bij de ingang van het pavil
joen is o.i misplaatst. Voor de
meeste Amerikanen, Canadezen en
andere buitenlandse toeristen is 'n
bezoek aan ons land niet kompleet
als zij bijv. Volendam niet hebben
bezocht waar ze zich uitsloven met
hun film- en foto-apparaten. Des te
groter is voor hen daarna het con
trast tussen dit pittoreske vissers
dorp, dit stukje Oud-Holland en
onze moderne stedenbouw, onze in
dustriële vooruitgang en vooral on
ze wereldvermaarde water- en ha
venwerken.
Wat voor ons misschien wat kin
derachtig lijkt is voor de buiten
landse toeristen nog altijd een grote
bezienswaardigheid en wij vinden
het goed gezien dat bij de ingang
van ons paviljoen een heel klein
deel van het omvangrijke gebouw
is ingeruimd voor dit typisch Oud-
Hollands hoekje, omdat daardoor
het contrast met het Nederland -
van-vandaag des te meer tot de be
zoekers spreekt.
Trouwens ook de grootste landen
laten in hun paviljoens op vaak ver
tederende manier iets van hun tra
ditionele kleding, behuizing en leef
gewoonten zien en vooral de Ame
rikanen en Canadezen met hun
jonge geschiedenis bewaren en
koesteren met de grootste liefde de
folklore uit hun korte bestaan.
Maar genoeg nu over exterieur
en vissersdorp die zoveel stof tot
tegenstrijdige beoordeling gaven.
Het meest dominerend in de drie
grote expositieruimten is de uit
beelding van onze eeuwige strijd
tegen de zee. Een grote maquette
van de Deltawerken geeft een dui
delijk overzicht van de vorderingen
die dit enorme project in de afge
lopen 12 jaar heeft gemaakt en wat
onze waterbouwkundige ingenieurs
en -werkploegen rond 1978 hopen
te hebben bereikt nl. een voldoen
de beveiliging tegen de gevaren van
de zee, een belangrijke uitbreiding
van ons agrarisch gebied en van ons
zoetwater-areaal. Voorts worden
in deze maquette de reacties van
stormvloed, hoog- en laagtij op zeer
realistische wijze gedemonstreerd.
Ook de Afsluitdijk en de belang
rijke landwinning in de Zuiderzee
worden hier in beeld gebracht.
Rotterdam-Europoort wordt even
eens in een fraaie, geheel op schaal
geprojecteerde maquette uitgebeeld.
Daarmee toont deze belangrijkste
havenstad van de wereld, die in 't
begin van de 2e wereldoorlog voor
een belangrijk deel werd vernield,
wat het in de na-oorlogse jaren heeft
gepresteerd. Reeds 5 jaar achtereen
overtreft de tonnage meer dan
150 miljoen) in belangrijke mate
het scheepvaartverkeer van New
York.
De (voormalige) burgemeester
van onze hoofdstad, mr. van Hall,
geeft bij de beelden van Amsterdam
telefonisch tal van interessante bij
zonderheden over de historische-
en moderne bezienswaardigheden
van deze stad, over zijn uitgebreide
handel en industrie en natuurlijk
ook over onze nieuwe moderne
luchthaven Schiphol. Voorts wor
den er nog diverse objecten ge
toond over de technische vooruit
gang van Nederland o.a. op het ge
bied van telecommunicatie, geluids-
en kleurentechniek en we mogen
dus over het geheel constateren dat
ons land zich hier goed presenteert.
Wat in het bijzonder de harten
gestolen heeft van de drommen Ca
nadezen die ons paviljoen bezoeken
is het feit dat de Nederlandse orga
nisatoren niet verzuimden in hun
paviljoen tot uiting te brengen de
dankbaarheid van ons land jegens
Canada voor zijn rol bij onze be
vrijding in 1944-'45 en voor de gast
vrijheid verleend aan ons koninklijk
gezin.
Deze dankbaarheid wordt met
reuze-letters in de Engelse taal ver
tolkt in een enorm boek waarvan
de bladen (ongeveer 314 x 414 me
ter) regelmatig mechanisch wor
den omgeslagen zodat de bezoekers
rustig kunnen kennisnemen van
deze betuigingen van verbonden
heid van het Nederlandse volk met
zijn Canadese vrienden.
Van de titels noemen wij er hier
enkele (in het Hollands)Dank voor
Uw gastvrijheid. Dank voor Uw be
strijding van de vijand. Dank voor
het verstrekte voedsel. Dank voor
de vrijheid. Dank voor Uw vriend
schap.
Het Canadese volk, dat zulke zwa
re offers bracht mede voor onze be
vrijding (5.490 Canadese strijders
liggen er alleen al op de Neder
landse kerkhoven begraven) en dat
dus recht heeft op onze grote dank
baarheid, blijkt deze geste bijzonder
op prijs te stellen.
Als wij tenslotte nog vermelden
dat het Nederlands paviljoen prach
tig gesitueerd ligt aan de oever van
de Laurens River, op het nieuw-op-
geworpen gedeelte van het eiland
St. Hélène en men vanuit de grote
salon met heerlijke rustbanken 'n
uniek uitzicht heeft over het wol
kenkrabbers-centrum van Montreal
een uitzicht zoals geen enkel pavil
joen de bezoekers kan presenteren,
dan behoeven we over de verdere
bezienswaardigheden hier niet ver
der uit te wijden om toch met klem
te durven beweren: Nederland komt
hier goed voor de dag.
J. van Mierlo
Regisseur Lindgren heeft een lief
desfilm gemaakt die afwijkt van de
gebruikelijke Zweedse films over dit
onderwerp. Hij vertelt koel en op af
stand maar niet zonder hartstocht, de
liefdesgeschiedenis tussen twee jonge
eenvoudige mensen, John en Anita.
Het tweetal heeft in het leven een bit
tere teleurstelling meegemaakt. Hij
heeft zijn vrouw verlaten omdat zij
hem bedroog. Zij is door de vader
van het kind bedrogen. Als zij samen
een uitstapje naar Kopenhagen ma
ken en John de rol van vader op zich
neemt, begrijpen zij dat hieruit een
grote liefde kan groeien.
Donderdag en vrijdag 8.30 uur,
zondag 6 en 8.30 uur.
2 november, „allerzielen" is de
enige nacht in het jaar waarin de
geesten van het kasteel „De Voorzie
nigheid" tot leven komen.
Lord Blackwood, de eigenaar van het
kasteel probeert als ieder jaar 'n moe
dige jonge man te vinden, die in staat
moet zijn de tragische legende te ont
zenuwen. Allen Foster, een journalist
(Van onze verslaggever)
WAALWIJK - Opnieuw is een
groot Waalivijker heen gegaan. Dins
dagmiddag is op 83-}arige leeftijd in
zijn woning aan de Grotestraat na
een kort ziekbed de alom geachte en
geziene Waalwijkse kunstschilder 'en
beeldhouwer Theo van Delft overle
den. De heer Van Delft heeft zich in
Nederland en ook daar buiten, een
grote naam verworven in de schilder
kunst.
Zijn heengaan is onverwacht geko
men. Enkele maanden geleden nog
maakte hij met zijn dochter een reis
naar zijn geliefd vakantieverblijf in
Spanje. Bij zijn terugkeer nam hij zijn
levenswerk het schilderen weer op
zich. Een ernstige ziekte maakte een
plotseling einde dan het leven van de
ze zo vitale en levenslustige man.
Het is nog maar enkele jaren gele
den dat mgr. Niermann, de bisschop
van Groningen, naar Waalwijk kwam
om Theo v. Delft een portret te laten
maken. Dit is op zich al kenmerkend
genoeg voor de kunstzinnigheid en
vitaliteit waarover Theo van Delft,
ondanks zijn hoge leeftijd, nog be
schikte.
Zijn werken zijn overal in het land
te bewonderen. Tijdens de tweede we
reldoorlog schilderde hij koningin
Wilhelmina. Een portret van konin
gin Juliana, door de Waalwijkse kun
stenaar vervaardigd, prijkt in de Sta
tenkamer van het Provinciehuis in
Den Bosch. Verder schilderde hij por
tretten van wijlen burgemeester Moo-
nen, van oud-ministers Teulings en
Gooseling, van Dr. Bannenberg en tal
van andere vooraanstaande personen.
Zijn activiteiten strekten zich ech
ter niet alleen uit op het terrein van
de schilderkunst. Iedere Waalwijker
kent het beeldhouwwerk van H. M.
de Koningin en Hertog Jan door
Theo van Delft vervaardigd, die een
plaats kregen in het gemeentehuis.
De drie beelden die de gevel van de
firma De Gruyter in de Leidsch-
straat in Amsterdam sieren zijn even
eens van hem, evenals het bronzen
reliëf boven de ingang van de Textiel-
school in Tilburg en de plaquettes van
tal van prominenten uit Nederland.
Verder schilderde Theo van Delft on
telbare landschappen in de omgeving
en in binnen- en buitenland.
Theo van Delft is een geboren en
getogen Waalivijker. Hij werd op 21
Theo van Delft
aug. 1883 geboren. Zijn vader was
direkteur van de Tekenschool in
Waalwijk, zodat zijn aanleg voor de
teken- en schilderkunst niemand
vreemd heeft doen lijken. De liefde
voor alles wat met kunst te maken
heeft, schijnt bij nagenoeg de gehele
familie Van Delft in het bloed te heb
ben gezeten. Zijn broer Jan heeft gro
te bekendheid verworven als docent
aan de kunst academie in Tilburg.
Theo van Delft was oorspronkelijk
fotograaf. In zijn vrije tijd vond hij
zijn ontspanning in het tekenen en
boetseren, waarvan hij bij zijn vader
grote kennis had opgedaan. Nadat hij
zijn lagere akte had behaald kreeg hij
belangstelling voor de dictaten en
boeken van zijn broer Jan, die na zijn
studies op de Rijks Normaalschool in
Amsterdam, de akte MO tekenen be
haalde.
Na een onderhoud met de docen
ten van zijn broer werd Theo in de
gelegenheid gesteld, dikwijls onder
zeer moeilijke omstandigheden, even
eens onderricht te volgen aan de Rijks
Normaalschool, waar hij les kreeg
van dr. Visser en prof. Pluym. Het
bleek al spoedig dat Theo een bijzon
der talentvol iemand was, want na 9
maanden studie slaagde hij voor zijn
examen.
die niet in sprookjes gelooft neemt
de uitnodiging aan. Hij maakt een
vreselijke nacht door. De volgende
morgen vindt men hem aan de poort.
Hij hangt met zijn mantel aan de punt
van het ijzeren hek.
Zaterdag, maandag en dinsdag om
8.30
uur.
Deze film laat een realistisch brok
je vrouwenhei zien, dat explodeert in
een conflict, waarin haat en wraak
gevoelens de hoofdrol spelen.
„Katten" is een verhaal over vrouwen
levend en werkend in een hel. Deze
privéhel is een wasserij, waar zij hun
dagen doorbrengen om het dagelijks
brood te verdienen. Tijdens hun werk
vertellen zij elkaar hun misère, hun
zonden, ongekend openhartig en fel.
Vrijdag nachtfilm 11 uur.
Een spannende avonturenfilm. De
juist afgezwaaide soldaat Hickok
wordt door een groep Indianen ge
vangen genomen. Als hij later zonder
wapens en zonder paard vrijgelaten
wordt dwaalt hij door de vlakte. Hij
beleeft, als hij door rampspoed Jane'
wordt opgepikt, vele spannende mo
menten.
Zondagmiddag 3 uur, matinee.
Na zijn terugkeer in Waalwijk
keerde hij de fotografie de rug toe
en vond hij een baan bij het onderwijs
aan de avondtekenschool, waarvan
hij ruim 30 jaar direkteur is geweest;
later aan de Normaalschool, de Rijks
vakschool, de Handelsschool 'en het
Dr. Molière olie ge. Ook op het ter
rein van de boetseerkunst heeft Theo
van Detft prachtige resultaten bereikt.
Nauwelijks een jaar nadat hij zijn ak
te MO tekenen haalde, slaagde hij
voor de akte MO boetseren
De kunstenaar Theo van Delft, die
een afkeer had van exposeren, is al
tijd een echte Waalivijker geweest die
voor de belangen van zijn geboorte
plaats grote belangstelling had en
daaraan, voorzover dit op zijn terrein
lag, graag medewerking verleende.
Hij heeft Waalwijk op het gebied van
schilder- 'en beeldhouwkunst een gro
te naam in provincie en land bezorgd.
Velen zullen met ons treuren om het
heengaan van deze sympathieke man.
Onze condoleances gaan uit naar
de familie, speciaal naar zijn dochter,
die hem zoveel jaren met zoveel zorg
heeft omringd.
De plechtige uitvaart heeft zater
dagmorgen om 11 uur plaats in de
kerk van St. Jari, waarna begrafenis
op het RK Kerkhof.
Hij ruste in vrede.
De kleurenfilm van The Beatles.
De tweede film van deze zo succes
volle Engelse beatgroup. Vele beken
de platen zijn in deze film te beluis
teren.
Prinses Margaret en Lord Snowdon
woonden de wereldpremière van deze
film bij. In „Help" komen zeven
songs voor, geschreven door John
Lennon en Paul McCartney. De film
zelf is een luchtig geheel, waar jong
en oud plezier aan kunnen beleven.
Donderdag, vrijdag 8.15 uur, zon
dag 3, 6.45 en 9 uur.
De „Roaring Twenties", die woe
lige periode uit de historie van de VS
de tijd van de charleston, de korte
rokken, de pothoeden, de droogleg
ging, de dranksmokkel, de gangsters,
die bizarre wilde na-eerste wereld-
oorlogse druktemakerij, die zo'n tref
fend einde zou vinden in de fatale
beurskrach van 1929, heeft vele tijd
genoten gevonden, die zich er toe ge
zet hebben dit tijdsgewicht in ge
schrift voor ons te doen bewaren.
In „Some like it hot" is dit op het
witte doek gebeurd.
Zaterdag 6.45, 9 uur, maandag,
dinsdag en vrijdag 8.15 uur.
Fred heeft speelschulden, gemaakt,
die hij niet kan betalen. Derhalve valt
hij in handen van de ongure nacht
clubeigenaar Henri, die hem onder
druk zet en eist, dat hij zal meehel
pen bij het uitvoeren van een roof
van een kostbaar diamanten collier.
Om z'n schuldbekentenis terug te krij-
zwicht hij. De overval verloopt vol
gens plan. Dan bedreigt Pascal, de
helper van Henri en Fred plotseling
het tweetal. Fred vlucht en beleeft in
het huis van zijn ex-vrouw een span
nende tijd.
Vrijdag 11 uur, zaterdag 11.45 u.
Na de kermis is het uitgaan wat ge
luwd, hetgeen vanzelfsprekend is.
Hiermee gaat ook de vacantie gelijke
tred, want velen zullen wel Waalwijk
gaan verlaten om elders vertier te
gaan zoeken. Het is alleen het „Lido"
dat zaterdag en zondag zijn poorten
openstelt.
Zaterdagavond treedt het Duke City
Sextet op met zang van Bob Smit.
Zondagmiddag komen The Gobelins.
Het orkest is afkomstig uit Riel, het
heeft een bezetting van 5 personen
met zang van Antoine Bekkers. De
muziek die zij brengen is beat met 'n
zeer beschaafd accent.
Zondagavond spelen de bekende Wa-
vo's uit Kaatsheuvel. Alles bijeen een
leuke combinatie met vele bekenden.