1 1 10 t.m. 50°/0 korting 1 I Seizoen-Opruiming li toq W SIMCAI 1000 Smidje Verholen en de veedieven van Texas Wij maken schoonschip met onze restanten! BUNGALOWTENTEN Ie en 2e MONTEUR SIMCA ■CQ M. VAN WOERDEN Op niet afgeprijsde artikelen 10% korting 12 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 21 JULI 1967 12 en meer bij GROTESTRAAT 178 - WAALWIJK vanaf 195.— L. HOEBEN N.V. 6.95 3.95 2.98 3.49 6.95 9.95 1.25 5.25 6.75 5.25 3.50 4.50 4.98 6.25 2.98 2.98 0.98 1.98 Gevraagd Garage Knaap AFWEZIG kinderwagen Grotestraat 241-243 Waalwijk de Groot's autobedrijf Secretaresse gevraagd r I I I Jos van de Ven I K I TEXTILIA SHOWROOM ma. t.m. vr. van 9-12 en 14-18 uur OPEN zaterdag van 10-12 en 14-17 uur Zuid-Ned. Dekkleden- en Tentenfabriek KORTE SCHIJFSTRAAT 8-10 TILBURG Telefoon 04250 - 34840* DAMES-PULLOVERS, moderne tinten DAMES-JURKEN, spotprijs, tot en met 44 van 9.95 voor van 5.95 voor DAMESBLOUSES maat 38 t/m 50 nieuwe kollektie PRIMA BADLAKENS grote maat MEISJES-DUSTERS Nylon gewatteerd, maat 104 -152 HEREN-SHORTS prima uitvoering, 4 zakken DAMES-STRETCH SLIPS alle kleuren HERENPYAMA'S effen flanel HERENPYAMA'S streepflanel DAMESPYAMA'S gebloemd flanel JONGENSPYAMA'S, vanaf maat 4 20 cent stijging per maat MEISJESP YAMA'S maat 2-4-6-12-14, alle maten NYLON DAMESNACHTHEMD zeer mooie kwaliteit KAKI MEISJES-PANTALONS maat 8 tot en met 16; maat 8 MEISJESBLOUSES JONGENS-BLOUSES MEISJES-BABYDOLLS JONGENS-ZWEMBROEKEN maat 4 t/m 12 vanaf Raadhuisstraat 112, Raamsdonkdorp Telefoon 01621 - 2790 RECTIFICATIE Internist van 21 juli t/m 6 augustus TE KOOP z.g.a.n. kleur donkerrood Besoijensestraat 12, Waalwijk TEXTILIA Maak een proefrit bij: Wijksestraat 25 HEUSDEN Telefoon 04162-165/468 73 Maak een proefrit bif: H. J. M. APPELS Automobiel- en Garagebedrijf N.V- Laageindsestoep 1 Waalwijk Tel. 04160 - 2336 na 18.00 uur 4228 COPYRIGHT STUDIO AVAN 64 De volgende ochtend werd smidje Verholen gewekt door het vrolijk gehinnik van paarden, het gerinkel van emmers en de kwinkslagen van cowboys. Hij stapte uit bed, wierp een blik uit het venster naar beneden en kon precies op de stal len kijken, waar de cowboys bezig waren hun rijdieren te verzorgen. „Nou nou. zei de smid. „Als die cowboys allemaal zo aardig zijn als ze er uitzien, dan zal ik het hier best rooien." - Goed gemutst kleed de hij zich snel aan en snel liep hij naar beneden, waar Andy Malone hem al stond op te wachten. „Goeie morge, slaapkop," plaagde Andy. „Ik zou zeggen, eet eerst het maag je maar eens flink vol, want zonder eten kun je hier op de ranch niet v/erken. Wat zou je zeggen van een stel spiegeleitjes met ham?" - An dy nam de smid mee naar de grote eetkamer en daar pleegden de he ren een enorme aanval op een enorme hoeveelheid gebakken ei eren. „Alle mensen," zuchtte db smid na een tijdje. „Ik kan geen boe of ba meer zeggen!" - Allicht niet na zeven gebakken eieren en vier ons ham," plaagde Andy. „Maar dat geeft niet, hoor. Wie werken wil, moet stevig eten, want anders komt er geen spat van te recht. Ga nu maar eens mee naar de smidse. N'ou, wat zeg je ervan?" „Heel mooi," zei de smid. „Hier, kan een vakman met plezier zijn werk verrichten, dacht ik zo."-„Dat wou ik ook zeggen," grinnikte Andy. „Maar weet je waarom ik je hier mee naartoe heb genomen? Ik wou een grap uithalen. Het is een idéé van Billie de Licker! Jij gaat zo lang hier op die kist zitten en dan halen wij die namaak-Verholen met zijn knecht. En dan moet je maar eens goed opletten wat er gebeurt, als we die boeven opdracht geven een paar hoefijzers te smeden! Hahaha, ik lach me nou al 'n kriek" FEUILLETON door: Han van Hulzen 34. Hij was uit zijn humeur en om lucht te geven aan zijn ergernis voer de hij het tempo van zijn vurige Ca dillac steeds meer op. De snelheids meter liep van zeventig naar tachtig en toen hij een leeg weggedeelte voor zich zag, schroomde hij niet van vijf entachtig naar negentig te gaan, om ten slotte de honderd te overschrij den. Elly naast hem, bemerkte er weinig van, ze zag alleen de hand op het stuur en als ze hem van terzijde aan keek, het ontstemde gelaat. Ze wist niet wat hij had, wat hem überhaupt de laatste tijd mankeerde. Hij was niet meer degene met wie ze er van door was gegaan, niet meer de man, voor wie ze alles wat ze op de wereld bezat in de steek had gelaten. Als hij haar liet vallen, dan had ze niets meer. Want iedereen had zich van haar afgekeerd.Aan haar oren was het suizen van de wagen, die langs de bomen scheerde met hun bladeren kruin van pril groen. „Ron", zei ze. Hij keek recht voor zich uit en gaf geen antwoord. Nu geen gezanik aan zijn hoofd. „Ron!" schreeuwde ze aan zijn oor. „Ja?" reageerde hij onwillig. Toen werd zijn aandacht getrokken door 'n stip op de weg. Een stip, die zich bewoog. „Afremmen", dacht hij. De stip werd groter en bleek tenslotte 'n kind, dat spelend aan de kant van de weg heen en weer liep, soms achter de bomen verdween en dan weer op dook, huppelend en zich van geen gevaar bewust. Terwijl hij de wagen naar het mid den van de weg stuurde gaf hij een korte, driftige claxonstoot en onmid dellijk daarop een langaangehouden signaal. Hij vloekte toen hij van de andere kant een auto zag naderen en daarachter weer een, die de eerste wilde inhalen. Hij draaide het stuur, zodat hij weer iets meer naar rechts kwam te liggen. En toen zag hij het kind levensgroot voor zich: 'n meisje van een jaar of vijf in een zomer jurkje en met blonde krullen. Elly gilde. In een fractie van een seconde zag ze wat er onontkoombaar moest gebeuren. Ze had het kind ge zien, maar ze zag niet dit vreemde kind, maar diens leeftijdgenoot, haar eigen José, die ze met de anderen aan haar lot had overgelaten. Haar ogen werden groot van ontzetting en in 't besef dat er geen ontkomen meer aan was, sloeg ze haar handen voor haar gezicht. Met een ruk gooide Ronald het stuur om, scheerde rakelings langs 't hevig verschrikte kind en ofschoon hij vaart had geminderd, vloog hij met een klap, die ver in de omtrek moest zijn te horen, tegen de boom, die onverzettelijk, heel even schudde met haar bladerenkruin en vervol gens in de ingewanden van de Cadil lac drong. Het kind was gered, maar Ronald zat ingedrongen tussen zijn zitplaats en het stuur, terwijl Elly bloedend en verminkt met het hoofd door de voor ruit stak. Voor haar was er geen te rug meer en ook geen voortzetting van haar avontuur. Ze was aan het einde gekomen van haar levensreis. De vrachtwagen-bestuurder, die ach ter hen had gereden en het ongeluk had zien gebeuren haalde haar leven loos uit het wrak, dat eens een Cadil lac was geweest. Op de dag dat het auto-ongeluk gebeurde, dat aan Elly Viander het leven zou kosten had Marcel Halmar een stormachtig onderhoud met Max Boxel. Hij was er zich van bewust wat hij door het brandmerken van zijn ingenieur als de verleider van het meisje de Waal, op het spel zette, maar hij kon niet anders. Hij zou zijn gezicht verliezen tegenoevr de twee jonge vrouwen, die, samenspannend, het hem niet gemakkelijk hadden ge maakt, die op zijn eergevoel haddén gewerkt en nu stellig van hem ver wachtten dat hij de partij zou kiezen weliswaar niet van de belaagde on schuld, maar dan toch van de gedu peerde in kwestie. Al meer dan een half uur was hij met Boxel bezig, hij had hem het vuur na aan de schenen gelegd door nadrukkelijk te stellen dat de ander vanwege zijn verhouding met 't meis je zich als man van eer niet kon ont trekken aan zijn verplichting. Het ging zo heftig toe, dat ondanks de gesloten deur, brokstukken van de woordenwisseling tot Sandra door drongen. Boxel weigerde toe te geven en hij betwistte Halmar 'het recht zich met zijn privé-aangelegenheden te be moeien. „Ik vind het laf van je", zei Hal mar, „om het meisje in dit geval te laten zitten. Op de een of andere ma nier zul je iets voor haar moeten doen. Het is schandelijk je daaraan te willen onttrekken". „Het is ongehoord, meneer Hal mar, dat u mij dit voor de voeten durft te gooien", weersprak Boxel hem. „Op deze manier zou u mij ver antwoordelijk kunnen stellen voor al les waarvan elk willekeurig meisje mij zou willen betichten. In plaats van mij te geloven, schenkt u geloof aan wat men u wenst te vertellen". „Dus jij ontkent dat je een ver houding hebt gehad met juffrouw de Waal?" „Een verhouding? Belachelijk!" riep Boxel. „Ik ben eens een keer met haar uit geweest, dat is alles en vol komen normaal, zou ik zo zeggen". Halmar schudde het hoofd. Waar om hield de ander toch zo strak en stijf vol dat hij het meisje ternauwer nood kende? Want daar kwam het toch op neer. „Je weet, Boxel, dat ik roomska- tholiek ben, een christen dus, maar niet beter dan welke ongelovige ook. Ik kan mij nergens op laten voor staan en dat wil ik ook niet. Nie mand is zonder fouten. Op de een of andere manier doen we allemaal ver keerd en ik geloof dat wij ervan re kenschap moeten geven en verant woordelijk voor zijn, voorzover ze niet van factoren afhankelijk zijn die we niet in onze macht hebben. Maar het valt niet goed te praten als wij met ontkenning van ons etisch bewustzijn, datgene van ons trachten af te schuiven, wat ik een christen plicht zou willen noemen. Als ik een misstap bega, dien ik die te herstel len, althans voor zover mij dat mo gelijk is. Soms blijft het bij een armzalige poging, maar dan valt toch te waar deren dat de wil om iets goed te ma ken, aanwezig is geweest". Max Boxel glimlachte. Dan sloeg hij met een gebaar van wanhoop de armen in de lucht. „Verdraaid, wat wilt u van me? Het is absurd!" liet hij de vlakke hand op het bureau van Halmar neerkomen. Halmar bewaarde zijn kalmte, maar hij was er meer dan ooit van over tuigd, dat zijn ingenieur schuldig was. Diens verdediging was te zwak en zijn verontwaardiging niet echt. „Voor mij is het wel duidelijk", zei hij, „dat jij in een zeer intieme rela tie hebt gestaan tot juffrouw de Waal al kan ik me anderzijds voorstellen dat het je moeilijk valt om dat tegen over mij toe te geven". „U kunt het opvatten zo u wilt", zei Boxel, „en u kunt met uw beledi gende ondervraging doorgaan, maar ik denk niet dat ik er nog op zal ant woorden. U bemoeit zich met zaken die u niet aangaan. En al zou ik er iets mee te maken hebben - laten we dat een ogenblik aannemen dan gaat gaat 't u geen bliksem aan." (Wordt vervolgd) O

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1967 | | pagina 12