KERSTGRATIFICATIE
De Langstraat n.v.
I
KAMERBREEDTAPIJT
s
LIEFDE IN OE STORM
Zoek niet verder naar
GEEFT AAN AL ZIJN KLANTEN EEN
Op Winterjassen - Costuums
Pantalons - Regenjassen
Sportcolberts
Regenmantels
JEjS.
Sïii
HU
SiijSB
11
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 15 DECEMBER 1967
11
Vrijblijvend geven wij U hierover inlichtingen in onze zaak
m
E71
ais
Grotestraat 178, Telefoon 04160-2385, Waalwijk
DE ZAAK VOOR BETERE KLEDING en de GROOTSTE SORTERING
KERSTBOMEN
„De Fruitbazar"
leerling-kapster
Te koop
KALKOENEN
kalkoen
A. v. Dongen
kerstdennen
J. van der Veer
BBBBBBBBBBIBBBBBBBBBBBBBBBBBBB
Nü speciale prijs 111
KOM EVEN BIJ ONS AAN
OF BEL ONS
AUTOMOBIELBEDRIJF
Wie bij van Reeuw ijk niet vindt wat hij zoekt, zoekt meubelen die nog niet gemaakt worden!
AiJk
3000MEUeaC0LLECreS VAN REEUWIJK S
Wij hebben voor U een mooie collectie en uit voorraad leverbaar
Wollen tapijt, 380 breed
prachtige dessin v.a. f. 109,00
gebloemd 366 br. v.a. f. 119,00
Nylon tapijt 380, 390 en 400 breed
va. f. 59,00
Nylon vilttapijt 380 breed f. 39,50
200 breed f. 20,90
Sisal tapijt 380 breed
pracht kwaliteit v.a. f. 21,90
Krommen e vinyl fiësta
van f26,-nu voor slechts f. 19,50
Krommenie vinyl
van f. 18,50 nu voor f. 11,90
Velours gordijnstof
extra zware kwaliteit voor slechts
f. 12,50
Dekens - spreien - Vitrages
BURG. SMEELELAAN 51
TELEFOON 2481
WAALWIJK
n
s
JOS VAN DE VEN
'm
5V3
rf.-V jj
JOS VAN DE VEN
4
elke dag verse aanvoer.
Thuisbezorgen gratis.
H. Vermeer-Bergmans,
St. Antöniusstraat 118,
Waalwijk, tel. 2837
R.K. NET MEISJE
15 jaar zoekt plaats als
in Kaatsheuvel of naaste
omgeving.
Adres: Julianastraat 9,
Kaatsheuvel
1 paar ijshockeyschaatsen
met schoen maat 40
1 jaar oud voor 25.
Adres: Collard,
Pater v. d. Elzenstraat 6,
Waalwijk.
Met de Kerst
Dan naar
Hogevaart 127,
Sprang-Capelle
TE KOOP:
1.50 a 2.50 per stuk bij:
Groenewoud 8 a, Drunen
Liefst zaterdags
De Engelse
Cortina
1200
Off. Ford Dealer, Grolestraat 349, WAALWIJK
Telefoon 04160-2113-2409
Eén van de honderden bankstellen, waarmee
VAN REEUWIJK onbetwist Nederlands groot
ste Woninginrichting is.
Gecapitonneerd bankstel. Geheel rondom ge
stoffeerd met nylon bekledingsstoffen. Leverbaar
in groen en goud. Losse kussens. fl. 1650.-
Ook in Perzen en andere Oosterse
tapijten de grootste collectie.
TILBURG
SPOORLAAN 340
Tel 04250-22326-31760
nr .'i F81 wj
j v
Fa. P. Timmermans
FEUILLETON
door Eleanor Elliot Canoll
21.
Maar op het ondergaande, gelei
delijk nog verder zinkende schip
kwam Gwynne langzaam aan tot
het bewustzijn terug. Ze hief haar
pijnlijke hoofd op en besefte plot
seling het grote gevaar waarin ze
verkeerde. Ze lag in het water, dat
ze langzaam voelde stijgen. Zonder
zelf te weten hoe, krabbelde ze
vast en trachtte haar duistere om
geving mét haar ogen te doorbo
ren. Ze riep zo luid ze maar kon:
„Inez! Mevrouw Maitland! Rachel!
Waar zijn jullie ergens?"
Ze kreeg geen antwoord. Ze was
alleen in de salon. Een ogenblik ver
lamde de angst al haar ledematen.
Waren ze allen verdronken in die
snel onderlopende kajuit? Ze zocht
op de tast naar de deur, slechts ge
leid door de flikkerende bliksem
stralen. Maar in die korte ogenblik
ken, dat het even licht was, ont
dekte ze dat haar gezellinnen ver
dwenen waren. Haar knieën knik
ten, haar hart bonsde met felle sla
gen en ze stikte bijna van benauwd
heid. De dikke buil op haar hoofd,
waar ze tegen de kast was opge
vallen, deed haar ontzettend veel
pijn. Ze werd duizelig. Ze zou er
nooit in slagen naar buiten te ko
men, waar ze tenminste om hulp
kon roepen! Ze moest sterven als
een muis in de val op het zinkende
schip.
Maar de wil om te leven overwon
alle angsten en pijnen. Ze verza
melde al haar krachten en her
nieuwde haar pogingen om uit haar
afschuwelijke gevangenis te komen
en een zekere dood te ontgaan. Het
water stond al boven haar knieën,
toen ze eindelijk de deur bereikt
had.
Intussen hadden beide reddings
boten zich van het jacht verwijderd
en waren nu buiten gevaar meege
zogen te worden met het zinkende
schip. De inzittenden konden el-
kaars gezicht in het donker niet on
derscheiden. Mijnheer en mevrouw
Maitland, Inez, Robin, Julian en Ra
chel bevonden zich in de ene, de
bemanning en de bedienden in de
andere sloep. Alleen de kapitein en
de bootsman waren achtergebleven
en hadden allerijl een vlot samen
gesteld, waarop ze waren gespron
gen en nu ronddobberden op de
wilde golven.
„Goddank dat we nu allen gered
zijn en een kans hebben, behouden
te blijven", zei Ambrose Maitland
met grote dankbaarheid. „Binnen
enkele minuten zinkt het schip. Ik
weet zeker, dat ik ook de kapitein
op het vlot gezien heb juist toen
hij van het jacht afstiet, is het niet
zo Faust?
Beide mannen sloegen nog een
laatste blik in de richting van het
mooie jacht, dat binnen enkele mi
nuten een graf zou vinden in de
ziedende golven, toen 'n felle, lang-
aanhoudende bliksemstraal 'n hart
verscheurend toneel aan hun ogen
openbaarde.
Een tengere, in het wit geklede
gestalte klemde zich aan de ver
schansing van het bijna gezonken
jacht vast. Met wanhopige vastbe
slotenheid was Gwynne er tenslotte
in geslaagd aan het dek te komen
en had toen ontdekt dat iedereen
van het schip verdwenen was.
„Goeine genade!" schreeuwde Mait-
iand. „Is dat Gwynne? Kijk eens,
Waarom is ze niet bij ons? Ik zou
erdop hebben kunnen zweren, dat
ik haar gezien had! Kijk! Ze is ver
loren niemand kan haar meer be
reiken! Ze valt. de verschansing
heeft het begevenZe ligt in het
water., is moet., ik moet iets
Hij begon zijn olie jas uit te trek
ken om zich vrijer in het water te
kunnen bewegen. Maar zijn vrouw
greep hem vast.
„Nee, Ambrose dat kan niet",
gilde ze. „In zulk weer kun je geen
twee slag ver zwemmen".
„Ik laat het je niet doen! Toe, doe
het niet! Toe!" De sloep schommel
de heftig ,toen de beide jongere
mannen tegelijkertijd opstonden en
hun kleren begonnen uit te trek
ken. Maar Robin was vlugger dan
de dokter. Hij dook in het water en
begon met grote slagen naar de
kleine, hulpeloze gedaante te zwem
men. Ze dobberde als een rietje op
het water, werd het ene ogenblik
ondergedompeld, kwam het volgen
de ogenblik weer boven en het ge
vaar was groot dat ze door de zui
ging van het schip zou worden mee
gesleurd in de diepte. Inez begon
angstig te gillen.
„Vader, houd hem toch tegen
Breng hem terug, Julian! Hij kan
haar toch niet bereiken! Ze zullen
allebei verdrinkenToe doen jul
lie dan toch iets.
Inez was in de boot gaan staan
en strekte haar armen wijd uit. Bij
al haar zelfzuchtigheid koesterde ze
toch een grote liefde voor Robin.
Zelfs zijn verachting voor haar was
niet in staat geweest, die liefde in
haar te doden. Had ze integendeel
vergroot en vermeerderd. Maar haar
impulsieve beweging was fataal
voor de sloep. Ze helde heftig naar
een kant over op het ogenblik, dat
Julian, die ook was gaan staan, haar
wilde vastgrijpen. Het volgende
ogenblik sloegen ze overboord en
lagen in zee te spartelen.
Robin zag niets van wat er ach
ter hem gebeurde. Hij zwom voort,
zo snel hij kon, dwars op de golven.
Hij was een uitstekend zwemmer
en hij kon zijn adem onder water
lang inhouden. Maar in zulk een
woeste zee had hij nog nimmer ge
zwommen, Die smeet en gooide hem
omhoog en omlaag, draaide hem
rond en speelde met hem, als was
hij een ronddobberend stuk wrak
hout. Maar geen ogenblik wankelde
hij in zijn voornemen het meisje,
dat hij liefhad, te redden. Met
hardnekkige wanhoop worstelde hij
verder. Trotsering van het gevaar
en van de dood dreef hem vooruit
naar zijn doel en hernieuwde de
krachten van zijn spieren in armen
en benen. Vreemd, dat hij op zo'n
ogenblik zo rustig en helder den
ken kon. Het toneel waarvan hij
vroeger op de avond getuige was
geweest, rees weer voor zijn ogen
op. Julian Faust en Gwynne hiel
den elkaar omhelsd en de heldere
stem van Gwynne zei: „Robin Lee
is nooit iets voor me geweest. We
hebben maar wat met elkaar ge
speeld". Het was duidelijk genoeg,
dat Faust haar geliefde was. Waar
om had hij er dan niet voor gezorgd
dat ze met de anderen veilig in de
reddingsboot terecht kwam?
,,Zo'n ellendige lafaard!" gromde
Robin hijgend., „Denkt alleen om
zijn eigen huid.
Op dat ogenblik wierp een hoge
golf het meinsje toe. Gwynne had
zich vastgeklampt aan een plank
van „De Droom". Ze verdween weer
onder water, toen Robin op nog
slechts een armslengte van haar af
was en voor een ogenblikje, dat hem
een eeuwigheid toescheen was het,
of ze voor altijd voor hem verloren
zou zijn. Doch daarna kwam (ze
weer boven met het lijkbleke ge
laat naar hem toegewend. Hij dacht,
dat zijn hart zou breken van me
delijden. Hij greep haar bij haar
doorweekte kleren beet. Zijn ande
re hand pakte de plank, die ze nog
steeds vastklemde, beet. Wonder
lijk geluk, dat die hen beiden bo
ven water hield!
„Houd je stevig vast, lieveling",
riep Robin. „Laat niet los. Haal diep
adem. als je. boven water komt.
Maar niet als we onder zijn en
(Wordt vervolgd)
