10%
KORTING
JAN HENSEN
Te koop te Waalwijk:
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
3
LIEFDEIN OE STORM
STIKSTERS,
PLAKSTERS en SNIJDERS
ervaren LEDERBEWERKER
PERFECT
zéér solide agentschap
administratieve krachten
PERSONEEL
administratieve kracht
stikkers of stiksters
en leerlingen
„C0WA" Confectie-ateliers N.V.
BEKWAME M0DINETTES
MEISJES
JONGENS
ADVERTEERT IN DIT DLAD
s
vrouwelijke
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 26 FEBRUARI 1968
TROKA N.V.
op stoomgoed
bij
In- en verkoop
Luxe- en Bedrijfsauto's
Motoren enz.
J. Oversberg
net dagmeisje
Bureau
Jan Tuerlings
mannelijke en vrouwelijke
Metaalwarenfabriek
Dema N.V.
Schoenfabriek J. Rouwmaat
en
C. H. van de Zande
Elzenweg 17, WAALWIJK
vraagt met de meeste spoed voor de afdeling
KLEDING: i i
Voor de afdeling Luxe DAMESTASSEN
In ons snel groeiend bedrijf bieden wij:
een goede beloning
een prettige sfeer
gratis werkkleding
tweemaal per dag gratis koffie tijdens de koffie
pauze
Aanmelding dagelijks aan de fabriek tot 6 uur n.m.
na 6 uur: bij de heer J. Knuist
Burg. van Heijstlaan 23, Waalwijk
tel. 04160 - 2493 - 2690
dat door U zelf
gebracht en gehaald
wordt
te WAALWIJK
Grotestraat 361
teL 4589
Grotestraat 95
Bloemenoordplein 42
DEKKLEDEN
en
HUURDEKKLEDEN
Zuid Ned. Dekkleden
en Tentenfabriek
L. HOEBEN N.V.
Korte Schijf straat 10
TILBURG
Tel. 04250 - 34840*
Ruim gesorteerd. Wagens in alle prijzen;
garantie, reparatie, service, mruil en
speciale financiering.
AUTOMOBIELBEDRIJF
Stationsstraat 107 - 111, Waalwijk
tel. 04160 - 3448
Een der grootste Verzekeringsconcerns van Neder
land heeft te Waalwijk de beschikking over een be
staand
(Levens- en Varia-verzekering)
Aan de functie is verbonden
een vast salaris
vakopleiding
een maandelijkse onkostentoelage
volledige sociale voorzieningen
premievrij pensioen
provisie
regelmatige assistentie van
h.h. inspecteurs
Mulo-diploma minimum vereist.
Beneden de leeftijd van 25 jaar onnodig te
reflecteren.
Eigenhandig geschreven sollicitatie-brieven kunt^U
richten aan het bureau van dit blad onder nr. 6372.
JONGENSHORLOGES vanaf 35,—
MEISJESHORLOGES vanaf 39,75
(en ook nog zilverzegels)
HORLOGER - JUWELIER
Past. Kuypersstraat 24, Waalwijk tel. 2292
Mevr. Van Engelen-Voets
Kloosterweg 32 te Waalwijk
vraagt voor spoedige
indiensttreding een
Prettige en goedbetaalde
werkkring in gezin van drie
personen.
Tel. 04160 - 2737
Voor advertenties en abon
nementen blijft ons adres te
Kaatsheuvel:
Dr v. Beurdenstr. 8, tel. 2002
Kaatsheuvel
Ook voor alle andere bladen
worden advertenties tegen
de geldende tarieven opge
nomen.
Klachten over bezorging en
aanmelden nieuwe abonné's
aan ons bureau.
Wegens huwelijk van enkele meisjes komen weer
plaatsen vakant voor
Inlichtingen en sollicitaties:
Van Haren Schoenfabrieken N.V.,
Hoogeinde 35, Waalwijk, Tel. 2041
te Kaatsheuvel
vraagt
Aanmelden:
Jan de Rooystraat 36
Voor spoedige indiensttreding gevraagd
voor onze order-administratie
Kennis van de duitse taal en enige
kantoorervaring zijn vereist.
Tevens vragen wij
voor de stikkerij
Sollicitaties aan
Elzenweg 15, Waalwijk, Tel. 04160 - 3150
vraagt voor directe indiensttreding:
vanaf 15 jaar, voor opleiding tot modinette.
vanaf 14 jaar, voor de snij-afdeling en perserij.
Interessant werk, goed loon en premie.
Sollicitaties en inlichtingen dagelijks van 8.30 uur tot
17.30 uur en op maandagavond tot 19.00 uur aan ons
adres: Loeffstraat 93 -101 te Waalwijk
(achter het Gemeenschapshuis Baardwijk).
Tel. 04160 - 4452 (3 lijnen)
ROYALE MIDDENSTANDSWONING met flinke
tuin aan de Thorbeckelaan.
Indeling: hall, gang, keuken, kelderkast, door
zonkamer, berging.
Ie verd.: 3 slaapkamers, badcel met lavet.
2e verd.: 2 slaapkamers en bergkast.
Vrij uitzicht. Leeg in overleg.
Koopprijs: 36.000,k.k.
MIDDENSTANDSWONING met tuin aan de
Groenewoudlaan.
Indeling: gang, toilet, keuken, doorzonkamer,
berging.
Ie verd.: 3 slaapkamers en douchecel.
Prima staat van onderhoud. Vrij uitzicht.
Koopprijs: 25.500,k.k.
MIDDENSTANDSWOONHUIS met tuin aan de
Kamperfoeiliestraat.
Indeling: gang, toilet, keuken, berging, doorzon
kamer.
Ie verd.: 3 slaapkamers en douchecel.
Direct leeg te aanvaarden.
Koopprijs: 24.000,k.k.
Makelaarskantoor
Onr. goed. Lid N.B.M.
Thorbeckelaan 20, Waalwijk tel. 04160 - 3059
COP>eGHT S'UOO AvAN
105.
De oude controleur keek Verho
len droefgeestig aan „Eh ja eh
dat is.ik eh.stamelde hij. „Nou
wat!" snauwde de smid. „Daar klopt
iets niet, hé! Deze soep is nergens
te koop! Vooruit, zeg op! Hoe kom
jij daaraan?" „Ja. ik eh het het
is misschien niet erg mooi wat ik ge
daan heb", vervolgde de controleur,
terwijl het duidelijk was, dat het
huilen hem nader stond dan het
lachen. „Ik heb een p paar van
die pakjes soep gevonden op het
pp. perron!" „Hé!?" zei Verholen
verbaasd. „Op het perron!? Hoe ko
men die pakjes nou in vredesnaam
op een dorpsperronetje terecht!?"
„De w. winkelier van Cowtown
brengt er elke dag een massa
vertelde de controleur verder. „Hij
st stuurt ze met de g goederen
trein naar New York toe. Ze zitten
in vaatjes en zakjes en kistjes en
pakken en kratten. En gisteren viel
er per ongeluk een k kistje bij het
inladen naar beneden en het viel
stuk. Toen heb ik dat kistje zo goed
en zo kwaad als het ging gemaakt.
M maar ik kon al die soepblokken
er niet meer inkr krijgen. Toen
heb ik het restje zelf maar gehou
den. Z zul je het aan niemand ver
tellen. V Verholen? Het is eigen
lijk diefstal, zie je. Dat kan me m'n
b baantje kosten". Verholen dacht
een ogenblik ingespannen na. Vaat
jes. zakjes pakjes.kistjes
dacht hij. Dat waren nou toevalli
gerwijze nét de dingen, die Ezechiël
Bottenbroek op zijn voorwereldrij-
ke vrachtautootje had gehad. En
Ezechiël had hem zelf gezegd, dat
hij die dingen naar het winkeltje in
Cowtown moest brengen! „Daar
steekt wat achter!" gromde hij nors.
..Daar moet ik méér van weten!"
Vervolgens richtte hij zich weer tot
de oude controleur en hij zei: „Zeg,
ouwe bibberaar, ken jij Ezechiël
Bottenbroek soms? En weet jij mis
schien waar die uithangt? Ik moet
hem spreken, zie je". „J ja. die ken
ik. Die z zit iedere avond in de
s saloon", antwoordde de contro
leur. „Daar dr drinkt hij een bor
reltje en s speelt hij een spelletje
biljart. Hij woont tóch alleen, dus
geen wonder, dat hij veel in de sa
loon komt om wat g gezelligheid
te zoeken". „Mooi!" zei de smid ver
heugd. „Ik ga er onmiddellijk heen.
Ajuu en bedankt voor de soep!"
Snel rende hij er vandoor, doch de
oude controleur riep hem nog na:
„Zul je heus aan niemand zeggen,
dat ik eigenlijk gestolen heb?"
„Welnee, man!" riep Verholen uit,
die al een heel eind weg was. „Ik
ben juist blij, dat je het gedaan hebt.
Je bent een reuze kerel!" En waar
om die Verholen dat riep, zal ons
gauw duidelijk worden, want héél
diep in de hersens van onze smid
rijpte een ideetje
FEUILLETON
door Eleanor Elliot Canoll
34.
Hier en daar was de bast van de
boomstam verdwenen en was de op
pervlakte glad en glibberig. Als ze
nu eens viel! Die mogelijkheid was
iets ontzettends voor haar. Die ge
weldige kaken, de vreselijke tan
den ze voelde ze bijna in haar li
chaam! Haar knieën knikten. Ze
voelde zich wegglijden. Ze gilde het
uit van angst.
Robin aarzelde geen seconde. Hij
greep haar beet en tilde haar op.
Ze klemde zich aan hem vast en
verborg haar gelaat tegen z'n schou
der. „Ik zal je er wel overheen dra
gen", zei hij geruststellend. „Ver
roer je niet en probeer niet te gaan
staan, voordat we aan de overkant
zijn. Houd je ogen maar dicht. Je
zenuwen zijn een beetje van streek,
dat is alles. Het gaat wel weer gauw
voorbij".
Met vlugge zekere stappen liep
hij over de boomstam heen. En bij
elke stap wenste hij, dat de afstand
tweemaal zo ver mocht zijn.
Eindelijk stonden ze dan weer op
de vaste grond en naderden het doel
van hun tocht. Voor hen lag een
stuk open bos. De grond was met
varens en mos bedekt. Het lopen
ging gemakkelijk, maar nog steeds
klemde Gwynne zich angstig aan
hem vast, als wist ze nog steeds niet
waar ze zich bevond. En hij zou lie
ver zijn rechterhand gemist hebben,
dan haar loslaten. Misschien zou het
nooit meer gebeuren, dat hij haar
tegen zijn kloppend hart mocht dra
gen. Hij wilde die kostbare ogen
blikken zo lang mogelijk laten du
ren. Doch toen ze bemerkte, hoe ge
makkelijk hij liep, kwam ze tot be
zinning en keek op. Hij keek haar
met zijn blauwe ogen zo vreemd
aan, dat ze haar hoofd afwendde.
„O! Zijn we er overheen?" vroeg
ze verward en trachtte zich uit zijn
armen los te maken, „dan kan ik
nu wel weer zelf lopen. Ik schaam
me dood dat ik me zo bang aange-
steld heb. Bedankt wel bedankt!" j
Maar zijn armen omklemden haar
als een ijzeren band en lieten niet
los. En de gespannend uitdrukking
los. En de gespannen uitdrukking
op zijn gelaat maakte haar nog ang-
dil. Wat mankeerde hem? Hij keek
zo woest.
„Toe laat me los", smeekte ze,
vruchteloos worstelend om vrij te
komen. „Ik waardeer wel heel erg,
wat je voor me gedaan hebt, maar
ik ben nu weer helemaal goed in
orde. Heus. Robin wat scheelt je
toch? Waarom staar je me zo gek
aan?"
Het zweet droop van zijn voor
hoofd. Hij zag akelig bleek, zijn
mond stond strak en zijn lippen
beefden. En het deed haar pijn,
zoals zijn armen haar als 'n schroef
omklemde. Ze snakte naar adem.
Als hij nu maar iets zei.wat dan
ook!
„Ik laat je nooit meer los", zei
hij eindelijk. „Jij hoort bij mij, met
ziel en lichaam Wat stom van me,
dat ik je verteld heb, hier aan deze
kant iema nd gezien te hebben. La
ten we teruggaan naar ons eigen
huisen daar samen het geluk vin
den!"
„Robin toe nou!" smeekte ze
bevend. „Je bent helemaal buiten
jezelf; je hebt weer koorts. Luister
nu toch eens! Toe laat me los!"
Hij begon te lachen, dat het door
het bos weerklonk. Het was een
hees onnatuurlijk geluid, waarvan
devogels schrokken. Hij boog zijn
hoofd over het hare heen. Ze voelde,
hoe de kracht haar ontzonk. Ze kon
toch niet op tegen die krankzinnige
kracht. En plotseling voelde ze zelfs
geen behoefte meer om zich aan die
kracht te ontworstelen. Het verle
den was vergeten: totaalverdoezeld.
Ze waren weer twee jonge geliefden
lang door slagbomen gescheiden,
maar nu eindelijk herenigd. Robin
kwam het eerst tot bezinning. Hij
liet haar onverwachts los. „Het
spijt me", zei hij deemoedig, zonder
haar aan te zien. „Het was een ogen
blik van verdwazing van me. Ver
geef het me. Ik beloof je, dat het
niet weer zal gebeuren. Nee, dat
niet, want daar kan ik niet voor in
staan, Gwynne. Ik heb je nu een
maal lief met heel mijn wezen. Dat
zal ik blijven doenzelfs al haat
je mij
„Dat doe ik toch niet, Robin",
snikte ze verdrietig. „Ik kan je niet
zeggen, hoe me dat in mijn ogen
verlaagt. Ik., ik kan je niet ha
len". „Daar ben ik de hemel dank
baar voor", zei Robin. „Laat me je
dan ook nu vertellen, door welke
ongelukkige omstandigheden ons ge
luk verwoest werd en jij in de ar
men van een anderen man bent ge
dreven. Ik heb al lang door en door
beseft hoe een afschuwelijke laf
aard jij me gevonden moet hebben".
„Hallo hallo daar!"
Plotseling werd hun gesprek door
een menselijke stem gestoord. Ro
bin wendde zich verbluft om.
„Wat was dat?" vroeg hij. „Ik
dacht heus, dat ik een.
„Ja, dat is zo, ik heb het ook ge
hoord", zei Gwynne, volkomen be
duusd, „en het kwam uit dat bosje,
daar! Ik zie iemand door de struiken
gaan, zie je wel? Daar heb je hem
weer. een vreemde man met een
zwarte baard Kijk maar Robin!"
Hij volgde haar aanwijzing. Onge
veer 30 meter van hen verwijderd
bevond zich dicht struikgewas en
was een man bezig een doortocht
te banen. Elk ogenblik kwam hij
naderbij. Nu stond hij achter een
boom en bespiedde hen argwanend.
Nu was hij weer verdwenen.
Robin haalde zijn zakmes te voor
schijn en maakte het open. Het was
zijn enige verdedigingsmiddel, als
er enig gevaar voor het meisje dreig-
de. Het viel immers niet te zeggen,
hoeveel anderen er nog achter die
in de struiken sluipende schooier
'stonden en wat voor soort lui het
waren?
Blijf zo dicht mogelijk achter me",
zei hij, zonder het hoofd om te wen
den. „Ik zal hem daaruit zien te
krijgen en vragen, wat hij van zins
is". „Hallo daar" riep hij vervol
gens luid. „Wie ben je?"
Omzichtig ging hij verder, door
Gwynne gevolgd. Het ogenblik van
verzoening, dat zo nabij scheen te
zijn, was nu wellicht voorgoed voor
bij. Zelfs de atmosfeer om hem
heen scheen geladen met drukken
de zwoele spanning.
BLIJDE HERINNERING
Plotseling hield Robin zijn schre
den in en staarde naar de gedaante,
die uit de struiken te voorschijn ge
treden, naar hem toekwam. Hij be
duidde Gwynne, dat ze moest stil
staan.
„Hoe ziet hij eruit?" vroeg ze, zich
achter zijn rug schuilhoudend. „Is
het een blanke?"
„Onmogelijk te zeggen, maar ik
zal er dadelijk wel achtë komen".
Opeens stiet Robin een luide vreug
dekreet uit.
„Grote genadige goedheid! Dat is
Julian Faust!" En met die woorden
sprong hij over een boomstronk
heen en snelde de man tegemoet.
Gwynne beschermde haar ogen
met de hand en keek toe. Ze voelde
haar hart tot in haar keel bonzen.
Dokter Faust? Dat sjofele, verwaar
loosde individu, dokter Faust? Le
vend en welop dit verlaten
eiland? Ze snelde vooruit, struikelde
in haar opgewondenheid en stamel
de een dankgebed je, toen ze de bei
de mannen naderde, die elkaar de
hand schudde en op luide toon te
gen elkaar spraken.
Het was werkelijk Julian Faust en
zelden had ze zo'n schooierachtig
wezen gezien als die vroeger zo on
berispelijk keurige dokter.
(Wordt vervolgd)
