Wilfred de Faria«The wandering troubadour nieuw! SIMGA 1100 Smidje Verholen en de veedieven van Texas LIEFOEIN OESTORM 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 4 MAART 1968 il OP 10-jarige leeftijd voor Surinaamse radio De R/larjando's In Indonesië geen duurzame vrede zon der meer wefivaart Brits vorstin geeft gratie aan drie ver oordeelden in Rhodesië Nannen betuigt spijt ever aanvallen op Lübke Verkeer eist in Zee land 10 levens Ik kan 't niet, Mag ik U voorstellen: Wilfred de Faria. Wilfred, hoe is het allemaal ge komen? Tja, de eerste keer dat ik met de gitaar in mijn hand voor het pu bliek stond te zingen, was toen ik tien.jaar was, er werd toen namelijk een zangwedstrijd georganiseerd door de Surinaamse Omroep. De Surinaamse Omroep? Ja, ik ben geboren in Suriname, in Paramaribo uit Portugese ouders. Op mijn 12e heb ik zangles genomen, (gitaarspelen heb ik mezelf aangeleerd), ja dat zit er bij ons zo vanzelf in hè. Al heel jong (15 jaar) had ik een eigen trio, en met mijn 18e een eigen orkest, ge naamd „Hot Shots", 8 man sterk. We speelden daar voor de radio, in dan cings en in nachtclubs. Ik zal een jaar of 19 zijn geweest, toen ik het initiatief nam om eens buiten Suriname te gaan zingen. Ik kwam terecht in Venezuela, in de hoofdstad van Caracas, daar lachte Vrouwe Fortuna me wel zeer vrien delijk toe, want binnen 2 maanden stond ik in een TV-show, samen met wijlen Nat King Cole. Ik weet het nog heel goed, dat was, even den ken 18 februari 1959. Ja, daar had ik verschrikkelijk veel sukses. Ik heb toen ook nog gezongen in Columbia en Aruba. Al spoedig werd ik „The Wandering Troubadour" ge noemd. Mijn repertoire? Dat was, wat men in het algemeen Country Western noemt en Calypso en Mexicaanse muziek. Toen wilde ik naar Holland. Dat is nu zo'n 8 jaar geleden. De eerste dag in Holland, in Amster dam, was meteen al weer raak. Ik Het afgelopen jaar zijn er 4 singles uitgebracht van het Arnhemse fa milie-orkest De Marjando's. De Mar jando's bestaan uit: de heer J. Schar- renberg, electrisch accordeon, zijn zoontje Jan (9 jaar) die het onbe kende instrument de Tubon be speelt, zijn dochtertje Doortje (13 jaar) orgel en een familie-vriend Hans van Brakel, banjo. Ze spelen eenvoudige muziekjes, die allemaal gecomponeerd worden door de heer Scharrenberg zelf. Dat deze commerciële nummers bij de mensen goed aanslaan, wordt wel bewezen door de geweldige verkoop cijfers en de enorme pakken fanmail Het behaalde verkoopcijfer van 30 duizend Marjando's singles, is dan ook de aanleiding geweest tot het uitbrengen van een verzamel-L.P. Dat deze LP voor de vele muzikale vrienden van de Marjando's 'n zeer verheugend feit is, blijkt wel uit de verkoop: de eerste 14 dagen 800 LP's liep 's avonds op het Rembrandts- plein en zag daar staan Max Woi- sky jr. Daar binnengekomen vroeg ik of ik wat mocht zingen, met het gevolg dat ik meteen een kontrakt van een jaar in mijn zak had. Toen naar Rotterdam. Daar kwam ik te werken met een eigen trio „Roberto Florès". Daar was het ook, dat ik Eddy de Latte ontmoette, een Bel gische dirigent, die hier met zijn orkest was. Hij gaf mij een jaar- kontrakt, dus ging ik mee naar Bel gië. Teruggekeerd in Holland, heb ik mijn trio in ere hersteld. Welk genre zing je nu? Zoals ik reeds zei: Calypso en Coun- „Het jonge Indonesië is in staat gebleken om politieke rampen, soms ternauwernood, te boven te komen. Er is nu van een adempauze sprake op politiek gebied, hetgeen van het grootste belang moet worden geacht voor de nationale opbouw. Wordt de ze adempauze echter niet benut om op snelle, doch planmatige wijze de nationale opbouw ter hand te nemen, dan mag niemand verwachten dat de binnenlandse vrede een duurzaam karakter zal dragen". Dit zei de Indonesische ambassa deur in ons land, generaal-majoor Taswin Almalik Natadiningrat, in 'n toespraak die hij hield ter opening van het tweedaags congres ovei Indo nesië in Delft. „Het is u allen be kend", zo zei de ambassadeur, „dat Indonesië rijk is aan politieke tegen stellingen, die soms uitmonden in 'n gewapende opstand. Een oplossing van de economische problemen, en 'n rechtvaardige verdeling van de ver kregen welvaart, zullen de politieke tegenstellingen tot normale propor ties terugbrengen. Een grote econo mische weerbaarheid zou Indonesië voorts minder ontvankelijk maken voor politieke en gewapende inter ventie van buitenaf". try Western-achtige nummers, maar ik komponeer ook zelf; ja, ik heb zelfs stukken geschreven voor Trea Dobbs, Mieke Bos en Els Ken- tis. De A-kant van de single, die ik nu bij jullie gemaakt heb, is ook 'n eigen kompositie, die schud ik zo uit de spreekwoordelijke „mouw". Of ik nog een onvervulde wens heb? Nou en of, want het geluk heeft me steeds goed mee gezeten, maar één ding zou ik toch wel graag willen. Weet je, in de Zuid-Amerikaanse landen heb ik naast radio, ook veel TV-werk gedaan. Mijn ideaal is nu ook in mijn eigen land, Nederland, voor de TV te komen. Koningin Elisabeth heeft drie ne gers, die in Rhodesië waren ter dood veroordeeld voordat het blanke be wind onder premier Ian Smith zich ruim twee jaar geleden van Engeland losmaakte, begenadigd in hun vonnis sen in levenslange gevangenisstraf gewijzigd. Er was reeds lange tijd een juridische strijd gaande over de vraag of het bewind in Salisbury het recht heeft doodvonnissen ten uitvoer te leggen. Een woordvoerder van het minis terie van Gemenebestzaken zei dat 't „natuurlijk geheel onwettig zou zijn, een doodvonnis te voltrekken als de koningin de betrokkenen gratie heeft verleend". Vrijdag hadden drie rech ters van het hof van beroep in Salis bury geweigerd een voor vier maan den geldend verbod uit te vaardigen om het drietal te executeren teneinde hen in de gelegenheid te stellen ap pèl aan te tekenen bij de „privy coun cil" in Londen. Twee der veroor deelden kregen de doodstraf wegens een aanslag met een benzinebom die een blanke het leven koste. De derde was ter dood veroordeeld wegens een niet-politieke moord. Volgens berichten uit Salisbury zouden de mannen vandaag worden opgehangen. Het ingrijpen van konin gin Elizabeth - op verzoek van de minister voor Gemenebestzaken Thompson - plaatst de regering- Smith in een moeilijk parket. Het spijt de hoofdredakteur van 't geïllustreerde weekblad 'Stern', Hen ry Nonnen, dat men ook maar een ogenblik heeft kunnen denken dat zijn meedogenloze aanvallen op bondspresident dr Heindrich Lübke van de laatste weken, waren gericht tegen de persoon van het staatshoofd. ,,Het ging steeds om het ambt. Ik heb echter niet de mens Lübke willen treffen". Dit verklaarde Nannen gistermid dag voor de West-Duitse televisie in het al bijna 15 jaren lopende zon dagsprogramma, waarin de Keulse iournalist Werner Höfer met buiten landse journalisten over de binnen- en buitenlandse politiek van West- Duitsland spreekt. Het programma heet: „Internationaal Borreluur". Het onderwerp van gistermiddag was de „publicistische omgang" met staatshoofden. Uitgenodigd waren journalisten uit Frankrijk, Engeland, Nederland en West-Duitsland, onder wie Henry Nannen. Een woordvoer der van de regering, Conrad Ahlers, had het tactloos genoemd dat Höfer Nannen voor de microfoons aan het woord liet komen. De omroepraad in Keulen, die het programma voor alle Westduitse televisiezenders verzorgt, had nog geprobeerd de uitnodiging aan Nannen ongedaan te maken, doch Höfer weigerde dit. Tien doden, tien zwaar gewon den, vier licht gewonden is de tries te balans van een dag snelverkeer op de wegen van Zeeland. Zaterdagmiddag botsten op de rijksweg tussen Zierikzee en Goes op de Zeelandbrug twee auto's op elkaar, doordat de auto uit Goes, door onbekende oorzaak begon te slingeren en op de linkerweghelft terechtkwam. De bestuurster, de 22. jarige onderwijzeres, mej. H. Stel uit Goes, haar moeder, de 53-jarige mevrouw H Stel -Versteeg uit Eind hoven, diens 10-jarig dochtertje en een 13-jarig vriendinnetje kwamen om het leven. Een ander dochtertje werd zwaar gewond. De bestuurder van de andere auto en zijn twee zoontjes van 10 en 11 jaar werden zwaar gewond. De echtgenote van de bestuurder, de 31-jarige mevr. Flikweert-Daalebout uit Nieuwer- kerk werd op slag gedood. Later op de middag, niet ver van de plaats van het eerste ongeluk, botsten twee auto's frontaal op el kaar. Hierbij werd het echtpaar Hendriksen uit Goes zwaar gewond. Hun twee kinderen werden licht gewond. De bestuurster van de an dere auto, mevr. Visbeek uit Kats, werd zwaar gewond. Haar twee kinderen werden licht gewond. Zaterdagmiddag om half zes werd op de rijksweg nabij Hulst het echt. paar Willaert uit België en hun zoontje gedood, nadat de heer Wil laert geen voorrang had verleend aan een tankauto. De ouders van mevr. Willaert en haar broer wer den zwaar gewond. De 13-jarige Johan Noussen uit Ierseke werd zaterdagmorgen ge dood toen hij onder de wielen van een melkauto kwam. Een botsing tussen een bromfiets en een auto kostte in St. Annaland een 18-jarige jongenman het leven. is geen reden om niet naar Hollandia te gaan. Als u zelf maar wilt, wordt 't u geleerd door bedreven mensen. Stap óók over op Hollandia. Dealer: H. J. M. APPELS Automobiel, en Garagebedrijf N.V. Laageindsestoep Waalwijk tel. 04160- 2336-4386 Na 18.00 uur 4371 ijJU>Ak -10/ COfiiGMl iluX) avmj 107. Toen Koos de Knokker dicht genoeg in de buurt was gekomen, sprong Sugarface onverwachts te voorschijn en hij brulde: „Halt! Stop! Je geld of je leven! In naam der wet!" „Watte?" gromde Koos de Knokker en hij kromde zijn rug. En dat krommen van die rug had nu voor Sugarface een waarschu wing moeten zijn, want als zulke kerels als Koos de Knokker hun rug krommen, berg je dan maar! Doch Sugarface voelde zich vrese lijk zeker van zijn zaak. Hij lachte vals en zei: „Zo schattubout! Zeg nog maar eens gauw un gebedju op, want je gaat dur an!" „Watte?" gromde Koos de Knokker weer en hij kromde zijn rug nog wat dieper. „Zie je dezu dolluk? grijnsde Su garface. Doch Koos de Knokker scheen helemaal niet te luisteren. Hij keek met grote verbaasde ogen naar het hoofddeksel van Sugarface en zei: „D'r zit een knot van een vetvlek op je zondagse hoed!" „Een vetvlek? Waar?" vroeg Sugar face. „Hier!" grijnsde Koos en bliksemsnel greep hij de rand van de hoed beet. Hij gaf een geweldige ruk, zodat Sugarface bijna omver tuimelde en trok de hoed zover over diens ogen heen, dat hij niet alleen helemaal niets meer kon zien, maar bovendien de hoed niet eens meer van zijn domme kop kon krijgen. Driftig en woest begon Su garface met de ene hand aan zijn hoed te rukken en met de andere in het rond te stompen. Maar in die hand had hij zijn dolk, dus dat zag er allemaal nogal gevaarlijk uit. Koos de Knokker liet toen echter zien, dat hij uit het goede knokkers hout gesneden was. Hij begon pijl snel om de razende Sugarface heen te dansen en begon hem te tracte- ren op zo'n geweldige hoeveelheid slagen en schoppen, dat Sugarface werkelijk het idee kreeg, dat men ijverig bezig was een gehaktbal van hem te maken. Hij kon dan ook de strijd niet volhouden en zakte op een gegeven moment als een mislukte drilpudding in elkaar. FEUILLETON door Eleanor Elliot Canoll 36) Gwynne zei dadelijk met verdach te gretigheid: „Ik ga even mee. Ro bin zal hier wel wachten, tot we haar op de hoogte hebben gebracht" Over haar schouder heen glim lachte ze ridderlijk tegen de grim mige man, die haar stroef aankeek en zijn gevoelens achter een strak masker verborg. Ze stak haar arm door die van Julian Faust heen en terwijl ze door het mulle zand voortploeterden, kwamen de hoof den dicht bij elkaar en het zilveren lachje van Gwynne trilde over het strand en trof de eenzame wachter als een schicht in de borst. „Ze houdt van hem. Ze voelt zich nu pas gelukkig!" dacht Robin, maar Inez Maitland moet zich nu toch niet verbeelden, dat ik nog iets van haar streken verdragen zal. Ik zal eens met haar praten en de zaak voor eens en voor altijd uit maken. En wat er dan verder met me gebeurt, kan me geen snars meer schelen!" Dokter Faust duwde een wankele deur open, die aan een enkel roes tig scharnier hing en wees zwijgend op een donkere hoek van de hut. Gwynne sloop over de lemen vloer heen en keek vol medelijden neer op de vrouw die daar op een hoop dorre bladeren lag uitgestrekt. De vroegere schoonheid was nau welijks meer te herkennen. Inez was een ingevallen en vermagerd wrak geworden. Haar ogen waren dicht en haar verwarde, aaneenge- plakte haren hingen in slierten. Haar lippen waren paars en blauw. „Inez", riep Julian zachtjes en zo vriendelijk mogelijk, „wordt eens wakker en kijk eens wat we gevon den hebben. Ik heb groot nieuws voor je." Langzaam opende ze haar zware oogleden. Ze zag het meisje niet naast haar staan. Züe zag alleen de dokter en wendde zich nukkig van hem af. „Je vindt telkens van die onzin nige nutteloze dingen op dit ver schrikkelijke eiland," mokte ze. „Waarom maak je me nu eigenlijk wakker, Julian? Ga toch weg en laat me slapen. Ik heb geen zin om te praten." Hij boog zich over haar heen en schudde haar zachtjes door elkaar. „Maar ditmaal is het heel iets an ders, Inez. Ik wil je graag een schok besparen. We zijn niet de enigen, die na de schipbreuk van 't jacht gered zijn. Er zijn nog meer overlevenden. Daar ben ik zoeven achter gekomen en nu heb ik een grote verrassing voor je. Hier is Maar voordat hij klaar was, had Gwynne zich reeds tussen hen in geschoven en knielde naast haar nicht neer. „Ik ben het, Gwynne, schat," zei ze zachtjes, „Inez ik kom voor je zorgen, je verplegen, je weer gezond maken. Toe, wil je nu niet even naar me kijken wil je geen woordje tegen me zeggen?" Weer openden zich de zware oog leden, maar ditmaal bleven ze ver schrikt opengesperd. De droge lip pen bewogen zich om iets te zeg gen. En eindelijk zei ze met zwakke stem: „Ben jij het? Waar kom je vandaan, Gwynne Cameron? Waar om ben je hier? Ga weg! Laat me alleen! Ik haat je gezicht" Ze duw de de kleine hand, die over haar voorhoofd streek, weg en Gwynne richtte zich onwillekeurig op, als had ze een slag in haar gezicht ge kregen. „Je bent buiten jezelf, lieve meid, zei ze geduldig, „maar dat komt wel weer spoedig in orde. Ik zal het je in een paar minuten gemak kelijker maken en je iets vertellen, waar je heel blij mee zult zijn. Er wacht nog iemand anders buiten om bij je. „Ga van me vandaan!" viel Inez haar ruw in de rede, „als jij er niet was geweest, dan zou hij nog in le ven zijn. en niet op de bodem van de zee liggen. Ik haat je, moorde nares!" Gwynne wende zich om naar dok ter Faust. Haar gelaat was doods bleek en haar lippen trilden, maar haar stem bleef kalm toen ze zei: „U moest ons maar liever alleen la ten, dokter Faust. Ik speel het wel klaar, als we met ons beiden zijn." De dokter begaf zich naar de deur en trok die zachtjes achter zich dicht. SCHEIDING Gwynne wachtte, tot ze de voet stappen van dokter Faust niet meer hoorde en boog zich daarna over de zieke heen. Ze voelde niets anders dan diep medelijden met Inez, die daar zo hulpbehoevend en zwak neerlag onder de dorre bladeren, die haar van top tot teen bedekten. „Inez", begon ze, „Robin is niet dood? Dit herhaalde ze langzaam en met nadruk. „Hij is niet dood. maar levend en gezond. We zijn allebei gered. Zou je hem niet graag willen spreken? Hij wacht buiten, totdat ik hem roep". Het leek wel of een electrische batterij de spieren der zieken plot seling geladen had. Ze ging met een ruk rechtop zitten. De droge bla deren dwarrelden naar alle kanten. Het was zielig om te zien, hoe de geel satijnen japon, die Inez nog steeds aanhad, vervuild en ge scheurd was. En haar eerste bemer king was ook heel kenmerkend voor haar karakter. „Als Robin werkelijk buiten wacht dan kan hij me toch niet in deze toestand zien!" Ze bekeek haar vui le handen. Ze nam Gwynne aan dachtig op. „Hoe kom jij zo schoon? Waar heb je die kleren vandaan? Van wie zijn die afkomstig?" Het meisje vertelde het haar en verhaalde evens hoe zij en Robin 'n week lang hun toevlucht in de hut op de heuvel gevonden hadden. En daarvan scheen slechts één ding tot Inez door te dringendat Gwynne en Robin een hele week in eikaars gezelschap waren geweest. „Nu weet je zeker ook alles", snik te ze en liet zich achterover op haar legerstede vallen. „Nu hebben jul lie gelegenheid gehad, om alles uit te rafelenHij heeft je zeker alles verteld over ons beidenis 't zo niet?"- Gwynne haastte zich, om haar ge rust te stellen en verklaarde dapper „We hebben alleen maar hoop ge had, dat dit zou gebeuren, dat we jou levend terug zouden vinden. Robin zou je heel graag spreken. Maar als je liever ermee wacht, tot ik je wat heb opgeknaptje ge zicht gewassen en je haren opge kamd heb. „Ja, natuurlijk!" riep Inez uit. „Daar in de hoek in die bak staat water, maar verder heb ik niets., zelfs geen zakdoek meer.." Ze be gon weer te snikken als een kind. „Laat dat nou maar aan mij over, lieve meid", suste Gwynne haar. „Ik heboch, ik heb van alles en nog v/at. Ondergoed en net zo'n wit pak als ik draag en een kam. Zo meteen voel je jezelf weer net als vroeger. Het volgende half uur was ze druk bezig met het wassen van 't koorts achtige gloeiende gezicht en de han den van Inez, het kammen van het verwarde haar en het weer opma ken in de oude vorm. Eenmaal ging ze naar buiten om Robin, die bezig was de dokter in de kleren te ste ken in een andere hut, te roepen en hem om een stel kleren en hand doeken te vragen waarmee ze snel in de hut van Inez verdween. Toen ze weer naar buiten kwam zaten de beide mannen op het strand. De dokter was geschoren en had een schoon wit pak aangetrokken. (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1968 | | pagina 6