Wilfred de Faria«The wandering troubadour
nieuw!
SIMGA
1100
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
LIEFOEIN OESTORM
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 4 MAART 1968
il
OP 10-jarige leeftijd
voor Surinaamse
radio
De R/larjando's
In Indonesië geen
duurzame vrede zon
der meer wefivaart
Brits vorstin geeft
gratie aan drie ver
oordeelden in
Rhodesië
Nannen betuigt spijt
ever aanvallen op
Lübke
Verkeer eist in Zee
land 10 levens
Ik kan 't niet,
Mag ik U voorstellen: Wilfred de Faria. Wilfred, hoe is het allemaal ge
komen? Tja, de eerste keer dat ik met de gitaar in mijn hand voor het pu
bliek stond te zingen, was toen ik tien.jaar was, er werd toen namelijk een
zangwedstrijd georganiseerd door de Surinaamse Omroep.
De Surinaamse Omroep? Ja, ik ben geboren in Suriname, in Paramaribo
uit Portugese ouders. Op mijn 12e heb ik zangles genomen, (gitaarspelen
heb ik mezelf aangeleerd), ja dat zit er bij ons zo vanzelf in hè. Al heel
jong (15 jaar) had ik een eigen trio, en met mijn 18e een eigen orkest, ge
naamd „Hot Shots", 8 man sterk. We speelden daar voor de radio, in dan
cings en in nachtclubs.
Ik zal een jaar of 19 zijn geweest,
toen ik het initiatief nam om eens
buiten Suriname te gaan zingen. Ik
kwam terecht in Venezuela, in de
hoofdstad van Caracas, daar lachte
Vrouwe Fortuna me wel zeer vrien
delijk toe, want binnen 2 maanden
stond ik in een TV-show, samen met
wijlen Nat King Cole. Ik weet het
nog heel goed, dat was, even den
ken 18 februari 1959. Ja, daar
had ik verschrikkelijk veel sukses.
Ik heb toen ook nog gezongen in
Columbia en Aruba. Al spoedig werd
ik „The Wandering Troubadour" ge
noemd.
Mijn repertoire? Dat was, wat men
in het algemeen Country Western
noemt en Calypso en Mexicaanse
muziek. Toen wilde ik naar Holland.
Dat is nu zo'n 8 jaar geleden. De
eerste dag in Holland, in Amster
dam, was meteen al weer raak. Ik
Het afgelopen jaar zijn er 4 singles
uitgebracht van het Arnhemse fa
milie-orkest De Marjando's. De Mar
jando's bestaan uit: de heer J. Schar-
renberg, electrisch accordeon, zijn
zoontje Jan (9 jaar) die het onbe
kende instrument de Tubon be
speelt, zijn dochtertje Doortje (13
jaar) orgel en een familie-vriend
Hans van Brakel, banjo.
Ze spelen eenvoudige muziekjes,
die allemaal gecomponeerd worden
door de heer Scharrenberg zelf. Dat
deze commerciële nummers bij de
mensen goed aanslaan, wordt wel
bewezen door de geweldige verkoop
cijfers en de enorme pakken fanmail
Het behaalde verkoopcijfer van 30
duizend Marjando's singles, is dan
ook de aanleiding geweest tot het
uitbrengen van een verzamel-L.P.
Dat deze LP voor de vele muzikale
vrienden van de Marjando's 'n zeer
verheugend feit is, blijkt wel uit de
verkoop: de eerste 14 dagen 800 LP's
liep 's avonds op het Rembrandts-
plein en zag daar staan Max Woi-
sky jr. Daar binnengekomen vroeg
ik of ik wat mocht zingen, met het
gevolg dat ik meteen een kontrakt
van een jaar in mijn zak had. Toen
naar Rotterdam. Daar kwam ik te
werken met een eigen trio „Roberto
Florès". Daar was het ook, dat ik
Eddy de Latte ontmoette, een Bel
gische dirigent, die hier met zijn
orkest was. Hij gaf mij een jaar-
kontrakt, dus ging ik mee naar Bel
gië. Teruggekeerd in Holland, heb
ik mijn trio in ere hersteld.
Welk genre zing je nu?
Zoals ik reeds zei: Calypso en Coun-
„Het jonge Indonesië is in staat
gebleken om politieke rampen, soms
ternauwernood, te boven te komen.
Er is nu van een adempauze sprake
op politiek gebied, hetgeen van het
grootste belang moet worden geacht
voor de nationale opbouw. Wordt de
ze adempauze echter niet benut om
op snelle, doch planmatige wijze de
nationale opbouw ter hand te nemen,
dan mag niemand verwachten dat de
binnenlandse vrede een duurzaam
karakter zal dragen".
Dit zei de Indonesische ambassa
deur in ons land, generaal-majoor
Taswin Almalik Natadiningrat, in 'n
toespraak die hij hield ter opening
van het tweedaags congres ovei Indo
nesië in Delft. „Het is u allen be
kend", zo zei de ambassadeur, „dat
Indonesië rijk is aan politieke tegen
stellingen, die soms uitmonden in 'n
gewapende opstand. Een oplossing
van de economische problemen, en 'n
rechtvaardige verdeling van de ver
kregen welvaart, zullen de politieke
tegenstellingen tot normale propor
ties terugbrengen. Een grote econo
mische weerbaarheid zou Indonesië
voorts minder ontvankelijk maken
voor politieke en gewapende inter
ventie van buitenaf".
try Western-achtige nummers,
maar ik komponeer ook zelf; ja, ik
heb zelfs stukken geschreven voor
Trea Dobbs, Mieke Bos en Els Ken-
tis. De A-kant van de single, die ik
nu bij jullie gemaakt heb, is ook 'n
eigen kompositie, die schud ik zo
uit de spreekwoordelijke „mouw".
Of ik nog een onvervulde wens heb?
Nou en of, want het geluk heeft me
steeds goed mee gezeten, maar één
ding zou ik toch wel graag willen.
Weet je, in de Zuid-Amerikaanse
landen heb ik naast radio, ook veel
TV-werk gedaan. Mijn ideaal is nu
ook in mijn eigen land, Nederland,
voor de TV te komen.
Koningin Elisabeth heeft drie ne
gers, die in Rhodesië waren ter dood
veroordeeld voordat het blanke be
wind onder premier Ian Smith zich
ruim twee jaar geleden van Engeland
losmaakte, begenadigd in hun vonnis
sen in levenslange gevangenisstraf
gewijzigd. Er was reeds lange tijd een
juridische strijd gaande over de vraag
of het bewind in Salisbury het recht
heeft doodvonnissen ten uitvoer te
leggen.
Een woordvoerder van het minis
terie van Gemenebestzaken zei dat 't
„natuurlijk geheel onwettig zou zijn,
een doodvonnis te voltrekken als de
koningin de betrokkenen gratie heeft
verleend". Vrijdag hadden drie rech
ters van het hof van beroep in Salis
bury geweigerd een voor vier maan
den geldend verbod uit te vaardigen
om het drietal te executeren teneinde
hen in de gelegenheid te stellen ap
pèl aan te tekenen bij de „privy coun
cil" in Londen. Twee der veroor
deelden kregen de doodstraf wegens
een aanslag met een benzinebom die
een blanke het leven koste. De derde
was ter dood veroordeeld wegens een
niet-politieke moord.
Volgens berichten uit Salisbury
zouden de mannen vandaag worden
opgehangen. Het ingrijpen van konin
gin Elizabeth - op verzoek van de
minister voor Gemenebestzaken
Thompson - plaatst de regering-
Smith in een moeilijk parket.
Het spijt de hoofdredakteur van 't
geïllustreerde weekblad 'Stern', Hen
ry Nonnen, dat men ook maar een
ogenblik heeft kunnen denken dat
zijn meedogenloze aanvallen op
bondspresident dr Heindrich Lübke
van de laatste weken, waren gericht
tegen de persoon van het staatshoofd.
,,Het ging steeds om het ambt. Ik
heb echter niet de mens Lübke willen
treffen".
Dit verklaarde Nannen gistermid
dag voor de West-Duitse televisie in
het al bijna 15 jaren lopende zon
dagsprogramma, waarin de Keulse
iournalist Werner Höfer met buiten
landse journalisten over de binnen-
en buitenlandse politiek van West-
Duitsland spreekt. Het programma
heet: „Internationaal Borreluur".
Het onderwerp van gistermiddag
was de „publicistische omgang" met
staatshoofden. Uitgenodigd waren
journalisten uit Frankrijk, Engeland,
Nederland en West-Duitsland, onder
wie Henry Nannen. Een woordvoer
der van de regering, Conrad Ahlers,
had het tactloos genoemd dat Höfer
Nannen voor de microfoons aan het
woord liet komen. De omroepraad in
Keulen, die het programma voor alle
Westduitse televisiezenders verzorgt,
had nog geprobeerd de uitnodiging
aan Nannen ongedaan te maken,
doch Höfer weigerde dit.
Tien doden, tien zwaar gewon
den, vier licht gewonden is de tries
te balans van een dag snelverkeer
op de wegen van Zeeland.
Zaterdagmiddag botsten op de
rijksweg tussen Zierikzee en Goes
op de Zeelandbrug twee auto's op
elkaar, doordat de auto uit Goes,
door onbekende oorzaak begon te
slingeren en op de linkerweghelft
terechtkwam. De bestuurster, de 22.
jarige onderwijzeres, mej. H. Stel
uit Goes, haar moeder, de 53-jarige
mevrouw H Stel -Versteeg uit Eind
hoven, diens 10-jarig dochtertje en
een 13-jarig vriendinnetje kwamen
om het leven. Een ander dochtertje
werd zwaar gewond. De bestuurder
van de andere auto en zijn twee
zoontjes van 10 en 11 jaar werden
zwaar gewond. De echtgenote van
de bestuurder, de 31-jarige mevr.
Flikweert-Daalebout uit Nieuwer-
kerk werd op slag gedood.
Later op de middag, niet ver van
de plaats van het eerste ongeluk,
botsten twee auto's frontaal op el
kaar. Hierbij werd het echtpaar
Hendriksen uit Goes zwaar gewond.
Hun twee kinderen werden licht
gewond. De bestuurster van de an
dere auto, mevr. Visbeek uit Kats,
werd zwaar gewond. Haar twee
kinderen werden licht gewond.
Zaterdagmiddag om half zes werd
op de rijksweg nabij Hulst het echt.
paar Willaert uit België en hun
zoontje gedood, nadat de heer Wil
laert geen voorrang had verleend
aan een tankauto. De ouders van
mevr. Willaert en haar broer wer
den zwaar gewond.
De 13-jarige Johan Noussen uit
Ierseke werd zaterdagmorgen ge
dood toen hij onder de wielen van
een melkauto kwam.
Een botsing tussen een bromfiets
en een auto kostte in St. Annaland
een 18-jarige jongenman het leven.
is geen reden om niet naar
Hollandia te gaan. Als u zelf
maar wilt, wordt 't u geleerd
door bedreven mensen. Stap
óók over op Hollandia.
Dealer:
H. J. M. APPELS
Automobiel, en
Garagebedrijf N.V.
Laageindsestoep
Waalwijk
tel. 04160- 2336-4386
Na 18.00 uur 4371
ijJU>Ak
-10/
COfiiGMl iluX) avmj
107. Toen Koos de Knokker dicht
genoeg in de buurt was gekomen,
sprong Sugarface onverwachts te
voorschijn en hij brulde: „Halt!
Stop! Je geld of je leven! In naam
der wet!" „Watte?" gromde Koos
de Knokker en hij kromde zijn rug.
En dat krommen van die rug had
nu voor Sugarface een waarschu
wing moeten zijn, want als zulke
kerels als Koos de Knokker hun
rug krommen, berg je dan maar!
Doch Sugarface voelde zich vrese
lijk zeker van zijn zaak. Hij lachte
vals en zei: „Zo schattubout! Zeg
nog maar eens gauw un gebedju op,
want je gaat dur an!" „Watte?"
gromde Koos de Knokker weer en
hij kromde zijn rug nog wat dieper.
„Zie je dezu dolluk? grijnsde Su
garface. Doch Koos de Knokker
scheen helemaal niet te luisteren.
Hij keek met grote verbaasde ogen
naar het hoofddeksel van Sugarface
en zei: „D'r zit een knot van een
vetvlek op je zondagse hoed!"
„Een vetvlek? Waar?" vroeg Sugar
face. „Hier!" grijnsde Koos en
bliksemsnel greep hij de rand van
de hoed beet. Hij gaf een geweldige
ruk, zodat Sugarface bijna omver
tuimelde en trok de hoed zover
over diens ogen heen, dat hij niet
alleen helemaal niets meer kon
zien, maar bovendien de hoed niet
eens meer van zijn domme kop kon
krijgen. Driftig en woest begon Su
garface met de ene hand aan zijn
hoed te rukken en met de andere
in het rond te stompen. Maar in die
hand had hij zijn dolk, dus dat zag
er allemaal nogal gevaarlijk uit.
Koos de Knokker liet toen echter
zien, dat hij uit het goede knokkers
hout gesneden was. Hij begon pijl
snel om de razende Sugarface heen
te dansen en begon hem te tracte-
ren op zo'n geweldige hoeveelheid
slagen en schoppen, dat Sugarface
werkelijk het idee kreeg, dat men
ijverig bezig was een gehaktbal
van hem te maken. Hij kon dan ook
de strijd niet volhouden en zakte
op een gegeven moment als een
mislukte drilpudding in elkaar.
FEUILLETON
door Eleanor Elliot Canoll
36)
Gwynne zei dadelijk met verdach
te gretigheid: „Ik ga even mee. Ro
bin zal hier wel wachten, tot we
haar op de hoogte hebben gebracht"
Over haar schouder heen glim
lachte ze ridderlijk tegen de grim
mige man, die haar stroef aankeek
en zijn gevoelens achter een strak
masker verborg. Ze stak haar arm
door die van Julian Faust heen en
terwijl ze door het mulle zand
voortploeterden, kwamen de hoof
den dicht bij elkaar en het zilveren
lachje van Gwynne trilde over het
strand en trof de eenzame wachter
als een schicht in de borst.
„Ze houdt van hem. Ze voelt zich
nu pas gelukkig!" dacht Robin,
maar Inez Maitland moet zich nu
toch niet verbeelden, dat ik nog iets
van haar streken verdragen zal. Ik
zal eens met haar praten en de
zaak voor eens en voor altijd uit
maken. En wat er dan verder met
me gebeurt, kan me geen snars
meer schelen!"
Dokter Faust duwde een wankele
deur open, die aan een enkel roes
tig scharnier hing en wees zwijgend
op een donkere hoek van de hut.
Gwynne sloop over de lemen vloer
heen en keek vol medelijden neer
op de vrouw die daar op een hoop
dorre bladeren lag uitgestrekt.
De vroegere schoonheid was nau
welijks meer te herkennen. Inez
was een ingevallen en vermagerd
wrak geworden. Haar ogen waren
dicht en haar verwarde, aaneenge-
plakte haren hingen in slierten.
Haar lippen waren paars en blauw.
„Inez", riep Julian zachtjes en zo
vriendelijk mogelijk, „wordt eens
wakker en kijk eens wat we gevon
den hebben. Ik heb groot nieuws
voor je."
Langzaam opende ze haar zware
oogleden. Ze zag het meisje niet
naast haar staan. Züe zag alleen de
dokter en wendde zich nukkig van
hem af.
„Je vindt telkens van die onzin
nige nutteloze dingen op dit ver
schrikkelijke eiland," mokte ze.
„Waarom maak je me nu eigenlijk
wakker, Julian? Ga toch weg en
laat me slapen. Ik heb geen zin om
te praten."
Hij boog zich over haar heen en
schudde haar zachtjes door elkaar.
„Maar ditmaal is het heel iets an
ders, Inez. Ik wil je graag een
schok besparen. We zijn niet de
enigen, die na de schipbreuk van 't
jacht gered zijn. Er zijn nog meer
overlevenden. Daar ben ik zoeven
achter gekomen en nu heb ik een
grote verrassing voor je. Hier is
Maar voordat hij klaar was, had
Gwynne zich reeds tussen hen in
geschoven en knielde naast haar
nicht neer. „Ik ben het, Gwynne,
schat," zei ze zachtjes, „Inez ik kom
voor je zorgen, je verplegen, je
weer gezond maken. Toe, wil je nu
niet even naar me kijken wil je
geen woordje tegen me zeggen?"
Weer openden zich de zware oog
leden, maar ditmaal bleven ze ver
schrikt opengesperd. De droge lip
pen bewogen zich om iets te zeg
gen. En eindelijk zei ze met zwakke
stem: „Ben jij het? Waar kom je
vandaan, Gwynne Cameron? Waar
om ben je hier? Ga weg! Laat me
alleen! Ik haat je gezicht" Ze duw
de de kleine hand, die over haar
voorhoofd streek, weg en Gwynne
richtte zich onwillekeurig op, als
had ze een slag in haar gezicht ge
kregen.
„Je bent buiten jezelf, lieve meid,
zei ze geduldig, „maar dat komt
wel weer spoedig in orde. Ik zal
het je in een paar minuten gemak
kelijker maken en je iets vertellen,
waar je heel blij mee zult zijn. Er
wacht nog iemand anders buiten
om bij je.
„Ga van me vandaan!" viel Inez
haar ruw in de rede, „als jij er niet
was geweest, dan zou hij nog in le
ven zijn. en niet op de bodem van
de zee liggen. Ik haat je, moorde
nares!"
Gwynne wende zich om naar dok
ter Faust. Haar gelaat was doods
bleek en haar lippen trilden, maar
haar stem bleef kalm toen ze zei:
„U moest ons maar liever alleen la
ten, dokter Faust. Ik speel het wel
klaar, als we met ons beiden zijn."
De dokter begaf zich naar de deur
en trok die zachtjes achter zich
dicht.
SCHEIDING
Gwynne wachtte, tot ze de voet
stappen van dokter Faust niet meer
hoorde en boog zich daarna over de
zieke heen. Ze voelde niets anders
dan diep medelijden met Inez, die
daar zo hulpbehoevend en zwak
neerlag onder de dorre bladeren,
die haar van top tot teen bedekten.
„Inez", begon ze, „Robin is niet
dood? Dit herhaalde ze langzaam en
met nadruk. „Hij is niet dood. maar
levend en gezond. We zijn allebei
gered. Zou je hem niet graag willen
spreken? Hij wacht buiten, totdat
ik hem roep".
Het leek wel of een electrische
batterij de spieren der zieken plot
seling geladen had. Ze ging met een
ruk rechtop zitten. De droge bla
deren dwarrelden naar alle kanten.
Het was zielig om te zien, hoe de
geel satijnen japon, die Inez nog
steeds aanhad, vervuild en ge
scheurd was. En haar eerste bemer
king was ook heel kenmerkend voor
haar karakter.
„Als Robin werkelijk buiten wacht
dan kan hij me toch niet in deze
toestand zien!" Ze bekeek haar vui
le handen. Ze nam Gwynne aan
dachtig op.
„Hoe kom jij zo schoon? Waar
heb je die kleren vandaan? Van wie
zijn die afkomstig?"
Het meisje vertelde het haar en
verhaalde evens hoe zij en Robin 'n
week lang hun toevlucht in de hut
op de heuvel gevonden hadden. En
daarvan scheen slechts één ding tot
Inez door te dringendat Gwynne
en Robin een hele week in eikaars
gezelschap waren geweest.
„Nu weet je zeker ook alles", snik
te ze en liet zich achterover op haar
legerstede vallen. „Nu hebben jul
lie gelegenheid gehad, om alles uit
te rafelenHij heeft je zeker alles
verteld over ons beidenis 't zo
niet?"-
Gwynne haastte zich, om haar ge
rust te stellen en verklaarde dapper
„We hebben alleen maar hoop ge
had, dat dit zou gebeuren, dat we
jou levend terug zouden vinden.
Robin zou je heel graag spreken.
Maar als je liever ermee wacht, tot
ik je wat heb opgeknaptje ge
zicht gewassen en je haren opge
kamd heb.
„Ja, natuurlijk!" riep Inez uit.
„Daar in de hoek in die bak staat
water, maar verder heb ik niets.,
zelfs geen zakdoek meer.." Ze be
gon weer te snikken als een kind.
„Laat dat nou maar aan mij over,
lieve meid", suste Gwynne haar. „Ik
heboch, ik heb van alles en nog
v/at. Ondergoed en net zo'n wit pak
als ik draag en een kam. Zo meteen
voel je jezelf weer net als vroeger.
Het volgende half uur was ze druk
bezig met het wassen van 't koorts
achtige gloeiende gezicht en de han
den van Inez, het kammen van het
verwarde haar en het weer opma
ken in de oude vorm. Eenmaal ging
ze naar buiten om Robin, die bezig
was de dokter in de kleren te ste
ken in een andere hut, te roepen
en hem om een stel kleren en hand
doeken te vragen waarmee ze snel
in de hut van Inez verdween. Toen
ze weer naar buiten kwam zaten
de beide mannen op het strand. De
dokter was geschoren en had een
schoon wit pak aangetrokken.
(Wordt vervolgd)