een fiets
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
De Vijfde Colonne
Burgemeester Göppner van Unna
was gastheer voor Tachos
TOON AARTS
de kuit:.,.
ttóUhgTifcekeeëfi,
ZONNEBRILLEN
REEDS
f 14.75.
WAALWIJKSE HANDBALLERS IN DUITSLAND
3
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 5 JULI 1968
3
Goed spel op
toernooi
Contakten belang
rijk
-*>
NANTES
ROYAN
ROYAN
BORDEAUX
BORDEAUX
BAYONNE
Sprang-Capelle
■HÈT PROFIELVAN DETOUR
Maak bij ons keus
uit de grote collectie.
B. Bouwman
2*1
-14e etappe 9-
J. VISSERS
CLUBKAMPIOEN
VAN ,,'t ZWAANTJE"
Blijf fit en jong
Het afgelopen weekend is het bestuur van Tachos met een heren junio
renteam naar Unna geweest op uitnodiging van de sportver. Schwarz-
Gelb 07 uit Unna. Het bestuur van Tachos bestaande uit voorzitter A.
Bergmans, vice-voorzitter H. van Mierlo met de leden mej. M. Schil
ders mej. L. Brok en de heer R. Franken ging naar Unna om kennis
te maken met de stad Unna en met de sportverenigingen aldaar. De
heren-junioren van Tachos waren uitgenodigd voor een 7-handbaltour-
nooi op het veld van Schwarz-Gelb 07. Zaterdagmorgen 22 juni j.l. om
half zeven vertrok de Musa-bus en om 11 uur was Tachos in Unna.
Onderweg in een raststatte Koffie gedronken en ontbeten. Om 12 uur
werden ze door de voorzitter van de uitnodigende vereniging, de heer
Schlenkhoff en de secretaris de heer H. Bremmer met de leden van de
vereniging welkom geheten en kregen de jongens de adressen van de
gastheren, waarna iedereen naar de desbetreffende adressen gebracht
werd voor het middageten.
De opening van het tournooi was
om 14.00 uur en de eerste wedstrij
den begonnen om half drie. Tachos
speelde direct al tegen het sterkste
team (wat later bleek) n.l. Unna 07.
Direct was het verschil van spel te
z!en. Het Nederlandse handbal is
veel minder hard en elk contact met
de tegenspeler wordt afgefloten. Het
Duitse spel daarentegen is keihard,
cok bij de jeugd en kost wat het
kost wordt de bal bij de tegenstan
der afgenomen of wordt belemmerd
om te spelen. De scheidsrechter
staat, in vergelijking met Nederland,
onlzagelijk veel toe en voor Tachos
werd dit een moeilijke wedstrijd.
Het wennen aan dit spel, de lange
reis, het middageten en de volu
men andere omgeving waren fakto-
ren die het spel beïnvloedden.
In de tweede wedstrijd kwam al
verbetering en een beter aanpassen
aan het spel, de verdediging werd
constanter en zeker ook directer op
de man en met felle en snelle aan
vallen werd getracht de tegenstan
der, Tura Witten-Rüdinghausen, te
verrassen. Nu verloren ze nog met
42, maar in de derde wedstrijd
werd TV Arnsberg door Tachos
overspeeld. Een overrompelend Ta
chos bracht de stand op 50. Dat
TV Arnsberg met enkele passen te
veel nog mocht tegenscoren was on
belangrijk. In de laatste wedstrijd
tegen TS '98 Dortmund liet Tachos
zien wat in een middag aan aanpas
sen te leren valt en in een werke
lijk snelle en (voor Nederlandse be
grippen) zeer harde wedstrijd was
de spanning merkbaar over het hele
terrein. De overwinning was te wei
nig voor een finaleplaats, maar de
laatste wedstrijd was zo'n plaats ze.
ker waard geweest.
Na de prijsuitreiking door de bur
gemeester, waarbij de gehele Tachos
afvaardiging acte de présence gaf,
gmg iedereen naar zijn pension om
zich te verfrissen en te eten. Om
kwart voor acht 's avonds was er
een gezellig samenzijn in het ver-
enigings "Lokal" van Schwarz-Gelb
07 aan de Hertinger Strasze en de
spelers met de ouders die de Tachos-
leden onderdak verleende waren
uitgenodigd.
De avond werd officieel geopend
door de heer Müller. De coördine-
iende persoon van alle sportvereni
gingen in geheel Unna. De heer Mül.
Ier stelde het zeer op prijs dat het
de handbalsport en met name de
vereniging Tachos was die de eer
ste contacten met sportgebeurtenis
sen had gelegd. Hij hoopte op een
intensieve voortzetting hiervan en
hij vertrouwde dat de bespreking,
die diezelfde avond met de verte
genwoordigers van de 4 handbalver
enigingen van Unna met Tachos
vruchtbaar mocht zijn. Als herinne
ring aan deze avond speldde hij het
bestuur van Tachos en de aanvoer
der van het juniorenteam, Martien
Hamers, een speldje op van de ver
eniging Unna 07. De heer A. Berg
mans, voorzitter van Tachos, be
dankte de heer Müller. de vereni
ging Schwarz-Gelb 07 en iedereen
ven Unna die meegewerkt had aan
do zeer prettige ontvangst van Ta
chos in de stad Unna en hij stelde
dat Tachos blij was dat de eerdere
contacten met de Sportver. Schwarz-
Gelb geleid hadden tot dit resul
taat. Tachos stelt voorop het con-
takt met de spelers onderling en
daarom was Tachos zo blij dat de
heren junioren bij het eerste con
tact van de beide besturen in Duits
land ook deel konden nemen aan 'n
tournooi.
De heer Bergmans hoopte dat de
ze eerste ontmoeting op sportgebied
tussen de beide steden een begin
mocht zijn van vele sportieve ont
moetingen op alle gebied en als her
innering bood hij, namens Tachos,
de heer Schlenkhoff, voorzitter van
de afdeling handbal van de Sport
vereniging Schwarz-Gelb 07, een
verzilverd wandbord aan met als af
beelding twee handballende figuren
met de naam Tachos en de datum
van het eerste bezoeK, tevens werd
er een persoonlijke attentie aange
boden. De heer Bergmans bracht nog
de speciale groeten over van de
heer J. van Heeswijk, die door fa
milie-omstandigheden geen gehoor
had kunnen geven aan de uitnodi
ging van Schwarz-Gelb 07.
Na de kennismaking van de per
sonen en de mogelijkheden van de
verenigingen werd een voorlopig
programma opgesteld met als eerste
programmapunt een bezoek van
Schwarz-Gelb 07 met een heren-
seniorenteam aan Waalwijk en wel
het weekend van 24 en 25 augustus.
Op 5 oktober is Tachos uitgenodigd
om daar met een dames- en een
herenteam deel te nemen aan een
groot zaalhandbaltournooi en dan in
maart 1969 een afvaardiging van on.
geveer 30 personen uit Unna naar
Waalwijk, waarbij dan nog bekeken
wordt hoe de groep samengesteld
gaat worden en van welke vereni
gingen. Tussendoor kunnen dan nog
eendags reizen gemaakt worden
door b.v. junioren.
De zondagmorgen begon met deel
name aan de H. Mis om 9 uur, waar
na een rondrit door de stad op het
programma .stond. Het diner werd
aangeboden door de gemeente Unna
en hierbij was de burgemeester van
Unna, de heer Göppner persoonlijk
gastheer. De heer Göppner wachtte
Tachos op bij het restaurant en in
zijn welkomswoord aan tafel zei de
burgemeester dat hij verheugd was
dat het de jeugd was die naar Unna
kwam en zodoende nieuwe indruk
ken kreeg van Duitsland. Wij, oude
ren,zo zei de burgemeester, hebben
andere herinneringen en wij zijn
verplicht dat wij in vriendschappe
lijk contakt komen met de buurlan
den. Hiervoor is sport zeer geschikt
en wij zijn daarom blij dat dit eer
ste kontakt tot stand is gekomen en
hopelijk zal de jeugd een goede in
druk krijgen van het huidige Duits
land. Als herinnering aan deze dag
bood de burgemeester Tachos een
wandbord aan van de stad Unna.
De heer Bergmans dankte de bur
gemeester namens Tachos voor de
prettige ontvangst, hij vertelde iets
over de toekomstige plannen van de
gemeenschappelijke contacten op
handbalgebied en hij sprak daarbij
de wens uit van verdere sportver-
broedering tussen de beide steden,
waarna hij de heer Göppner namens
Tachos een persoonlijke attentie
aanbood.
8eETAPPE_5 JULI-227 km
JaRoche
65 km
Marars
AHanHsche Roche,fe
Rochefort
Cadeuil
6ju li- rustdag
9eETAPPE_7JULI_137km
izes17km
Lorignac
StCiers42km
Ie Poritet
Blaye
V>St Andre
f 106 km
Carbon
IQeEfAPPE- 8JULI_2Ó1km
Labouheyre
71 km
aharie
M
E CashehS
UI
Dax135km
Pèyrehorade
Bidache160m
Briscous
SPANJE
P.V. „NOOIT GEDACHT"
De postduivenvereniging „Nooit gedacht"
hield zaterdag een wedvlucht vanuit St. De-
nis. De prijzen werden als volgt behaald:
J. de Meter 1, tevens de hoofdprijs; J. van
Zeist 2 4 6 7 8 18; G. Rozcnbrand 3 21
27 32; M. Netten 5; A. Heiblom 9; C.
Verhagen 10 29; N. Treffers 11 15; P.
Blom 12; D. v. Os 13 16; Joh. Sterrenburg
14; W. Nieuwenhuizcn 17 19 24; A. Nieu-
wenhuizen 20; D. v. d. Schans 22 23; A.
Spierings 25; J. ljpelaar 26 33; A. Spui-
broek 28 30; J. Kramer 31; C. Broeks 24.
Eerste duif 11-11-20 uur; laatste prijsduif
11-36 uur.
Dinsdag inmanden voor Augouleme tussen
7.30 en 8.30 uur.
Vrijdag inmanden jonge duiven voor Duffel
tussen 7 uur en half 9.
ROODE KRUIS-AKTIE 1968
De huis-aan-huis collecte voor het Neder
landse Roode Kruis bracht in de gemeente
Sprang-Capelle het respectabe bedrag op
van f. 2822,18.
-PYRENEEEN-
E
CEVTR.MASSIEF-pALPEN—-JURA-.,
Y y Y
BRILLENSPECIAALZAAK
v/h Tausch
Grotestraat 231, Waalwijk
Telefoon 3866
.Polaroid'' is het handelsmerk van
Polaroid Corp..Cambridge.Mass. U.S.A.
r-AUANT. KUST-^
Sfarl rBElult-,
le I7ml0efappe.27juni-8juli
(Van onze verslaggever
WAALWIJK - Tijdens een feeste
lijke bijeenkomst in café-restaurant
Het Galgenwiel heeft de biljartver
eniging 't Zwaantje maandagavond
de clubkampioenen gehuldigd. Voor
zitter P. Gons zei verheugd te zijn,
dat 't Zwaantje op een goed seizoen
kan terug zien. Het eerste team werd
namelijk districtskampioen.
Een woord van lof had hij voor de
deelnemers aan de clubcompetitie die
na de maandenlange strijd in het dis
trict toch nog bereid waren opnieuw
de strijd op het groene laken aan te
binden.
De onderlinge competitie was ver
zorgd door wedstrijdleider André
Hamers, die voor iedere deelnemer
een verrassing had. De clubbeker, de
Marinus van Bracht-trofee, ging naar
de heer Vissers, die het kleinood uit
handen van mevrouw Van Bracht ont
ving. De heer J. Klerks, die zich de
meest constante speler had getoond,
zag zich beloond met de Tom Bur-
manje-trofee, die door de schenker
werd uitgereikt. De Poedelprijs was
voor de heer Wittens.
Mocht 't Zwaantje I dan district
kampioen zijn, het tweede viertal
heeft in een uitdagingswedstrijd het
eerste team tweemaal weten te klop
pen. Voor deze overwinning werden
de overwinnaars door het eerste team
beloond met een vaatje bier.
Koop
bij
Grotestraat 322, Waalwijk
Telefoon 3613
CQKtBiQHT STUOO »VA*
126.
In de opwinding van de afgelopen
gebeurtenissen hebben we helemaal
vergeten, dat er in de keuken nog
zo'n trouwe makker rondliep, die
naar de naam Sambo luisterde. Daar
ging de smid nu heen en Sambo
riep verbaasd: „Ah, dag goeie smid-
baassie! Ik hebben jou veel lang niet
gezien! Was jij mij hebben vergeet?"
„Niks hoor," lachte de smid. „Ik kom
juist hier omdat ik mij herinnerde,
dat jij zo goed huishoudelijk werk
kon doen. Zou jij mij dat lelijke gat
in mijn broek kunnen naaien?"
„Ach, wat jammer van die mooie
zondagse broekkie," klaagde Sambo.
„Lig jij maar op die kleine krukkie
met buik, dan zal Sambo met schaar
en naald en draad en vingertjeshoed
wel even repareer dat goeie broek
kie De smid ging voorover lig
gen en brave Sambo begon met gro
te steken de broek van de smid te
herstellen „Ik kannen héél goed
herstel veel boel kleertjies," schepte
Sambo op, maar de smid luisterde
niet Hij lag met grote ogen te kij
ken naar de koeienhuid die voor
hem op de grond lag. „Mooi hè," zei
Sambo. die dat wel merkte. „Dat is
ouwe kleertjies van koeitje. Koeitje
is opgegeet en nou heeft hij die
kieertjies niks niet meer nodig. En
nou heeft Sambo die gelooid en
mooi leertje van gemaak. „Juist"
riep de smid uit. „En dat is nou pre
cies wat ik nodig heb". „Stilzitten"
riep Sambo nog, maar het was al te
laat. Smidje Verholen sprong als n
kogel omhoog, helemaal vergetend,
dat hij precies in de vuurlijn van een
scherpgepunte naald lag. Het gevolg
laat zich dan ook gemakkelijk ra
den. De naald trof doel en de smid
slaakte een pijnlijke kreet
FEUILLETON
door Evan John
10.
„Maar...", wilde zij tegenwerpen.
„Kom liefste, ga nu maar gauw",
drong hij aan. „Ik weet zeker dat de
dokter en mejuffrouw Grew je dit
niet kwalijk zullen nemen".
Zij wist dat verder protest nutte
loos was en nogal timide wenste ze 't
meisjes en de knappe gast goede dag.
Veel liever was ze knus bij de haard
blijven luisteren naar het gesprek van
die geleerde mensen, al begreep ze
dan ook niet waar het over ging. Het
werd later en later; af en toe hoorde
ze gelach van beneden komen, maar
dat werd zeldzamer, naarmate het uur
vorderde en het gesprek ernstiger
werd.
En inderdaad, ze zou niet veel be
grepen hebben van hetgeen er gezegd
werd. Mara ze was een vrouw en zou
misschien bij intuitie aangevoeld heb
ben, wat Bobbie Grew hoopte dat uit
dit gesprek zou voortvloeien, in het
bijzonder uit bepaalde dingen, waarop
dokter Lamier zonder omwegen ant-
woorddde. Neen, misschien had haar
man toch wel gelijk gehad, en kon ze
hier beter niet bij zijn.
HOOFDSTUK 6
„Papieren, papieren en nog eens
papieren!" zei de dokter. „Er komt
tegenwoordig geen eind aan al die
dingen die een mens ondertekenen
moet!"
Ditmaal was het een dokter in de
medicijnen die sprak, een „dokter"
zoals hij betiteld werd op het formu
lier, dat door hem zo wrevelig beje
gend werd. Hij keek zijn patiënt aan,
een grijsharige man, met een scherpe
blik, een gegroefd gelaat en een op
vallend rechte gestalte.
„Eerlijk, commandant", zei dokter
Malets, „het is me een raadsel hoe
we in deze tijd nog kunnen dokteren.
Als ik al die uren eens ga optellen
die ik verknoeid heb aan het invullen
van formulieren...! Maar gaat u zit
ten".
De commandant nam plaats. „Op
de vloot is het nog erger", zei hij.
„Mijn enige troost voor het feit dat
ik halverwege de oorlog mijn uniform
heb moeten uittrekken, is dat ik mis
schien straks in het burgerleven min
der paperassen in te vullen heb".
„Zeg dat maar niet te hard". Dok
ter Malets grinnikte terug. „U ver
geet de indentiteitskaarten en bon
boekjes... Neem dit ding nou! Igna
tius Grula - wie is dat voor de dui
vel eerlijk en betrouwbaar persoon -
naar mijn beste weten beantwoord,
en al die nonsens meer... Advocaat,
Notaris, Arts, Chirurg... allemaal
mensen die hun hand in het vuur moe
ten steken voor kerels die ze in de
verste verte niet kennen. En doen ze
het niet, dan komt er een dominee op
de proppen en die legt prompt een
eed af, wat misschien nog veel erger
is!... O, wat kan het mij schelen!"
De hand met de pen zweefde in de
lucht, terwijl de dokter de stippellijn
zocht waarop hij moest tekenen.
„Neemt u mij niet kwalijk", zei de
commandant, „maar als ik u was, zou
ik dat papier niet ondertekenen".
„Wat? Waarom niet?" De dokter
keek hem scherp aan.
„Omdat ik zoiets uit ervaring zou
nalaten". De mond van de comman
dant was nu vastberaden. „Wat ik
daarnet zei van de vloot, dat is waar
- stapels en nog eens stapels papier
- negentig procent onzin. Maar de
resterende tien procent is geen onzin.
Neem me niet kwalijk, maar het lijkt
me dat dit voor een dokter ook van
toepassing is, zeker als het om een
paspoortaanvrage gaat van een kerel
die je niet kent. U zei toch dat u die
man met die rare naam nog nooit ge
zien had?"
„Nog nooit van mijp leven!" De
dokter was een tikje gepikeerd door
de ernst waarmede zijn patiënt de
kwestie opnam.
„En mag ik u ook vragen wie u
verzocht heeft dit ding te onderteke
nen?"
„Een van ynijn patiënten. Hij is na
u aan de beurt".
„Nu het gaat mij niet aan, maar
als ik u was, scheurde ik dat ding in
snippers, en ik zei tegen die patiënt
dat ik het kwijt was geraakt".
De besliste toon waarop de com
mandant sprak, ergerde dokter Malets
bepaald. Hij stopte het formulier, on
getekend, maar ook niet verscheurd
in de prullenmand. Daar moest die
oude bemoeial maar genoegen mee
nemen. Per slot van rekening deed hij
het alleen maar voor de vorm. De
dokter keek zijn patiënt aan.
„Dus de diagnose van de marine
dokter bevredigt u niet?"
„Om u de waarheid te zeggen: nee.
Ik mag dan een oude bok zijn, die
misschien invalide is voor hij de Pa
cific gezien heeft, maar zó versleten
ben ik toch ook niet. Kijk eens, de
symptonen.
„Laat me u maar, eens onderzoe
ken. Wilt u even uw bovenlichaam
ontbloten?"
Het onderzoek was kort en zakelijk
en het daarnet gegeven advies klonk
verantwoord. De dokter liet hem uit.
Hij lette ternauwernood op de man
die hem in de gang passeerde en de
spreekkamer binnentrad voor het vol
gende consult - een buitenlands ty
pe met een hoornen bril op.
De tweede patiënt legde nog min
der beslag op de dokter zijn tijd. Wat
hij vertelde klonk heel aannemelijk,
al was het beknopt. Maar hij hield
niet op, voordat de dokter het formu
lier uit de prullemand had opgevist
en er zijn naam had ondergezet, deels
om de man de deur uit te krijgen.
Was de commandant een minuut of
twintig langer in de buurt gebleven
en had hij zich onzichtbaar kunnen
maken om zo de man met de hoornen
bril te volgen, dan had hij getuige
kunnen zijn van de gevolgen van het
feit, dat zijn raad in de wind gesla
gen was.
Mijnheer David Wheeler kuierde op
zijn gemak naar de eerstvolgende
straathoek, sloeg die om, en zette er
dan flink de pas in. Zijn weg voerde
naar Soho. Zonder incidenten bereik
te hij het kantoor van de Strijdkreet,
opende de deur met zijn eigen huis
sleutel en vondde kamers verlaten
en leeg. Hij begon dadelijk met papier
hout en kolen in de haard te gooien
en er vervolgens de vlam in te jagen.
Hij vond een pot koude thee, stoffe
lijk overschot van een avond laat wer
ken, goot het onsmakelijk-uitziende
bruine vocht op een tinnen blad, en
legde het aanvraagformulier er in,
alsof hij een foto ging ontwikkelen.
Terwijl het nog nat^was, veranderde
hij de datum met 8 jaar. Door de te
weeggebrachte lichte verkleuring -
koffie gaf een veel zwaarder kleur -
zou het formulier er niet al te nieuw
uitzien.
Nadat de dubbele operatie verricht
was, legde hij het papier bovenop een
paar mappen met Strijdkreet-exem
plaren, die op een der stoffige plan
ken schuin tegen elkaar leunden. Ver
volgens opende hij het tweedehandse
brandkastje, waarin de nodige kas
middelen voor het blad opgeborgen
waren. Na even tussen een stapel
vreemdsoortige documenten gesnuf
feld te hebben, haalde hij een oud,
verfomfaaid paspoort te voorschijn.
Die pas had heel wat reizen mee
gemaakt en niet in de zak van de
rechtmatige eigenaar. Nadat men hem
de niets vermoedende Ignatius Grula
afhandig had gemaakt, was de pas
van Albacete naar Barcelona gegaan,
zonder ook maar één bomsplintertje
op te lopen. Van Barcelona was het
document eerst noordwaarts en toen
oostwaarts gereisd en later uit de sta
len kast in een groot kantoor terug
naar het gematigder Londense kli
maat.
Wheeler bekeek het bereisde boek
je met een deskundig oog. Aan de
binnenzijde van de omslag las hij dat
een sinds lang afgetreden Secretaris
generaal van het Departement van
Buitenlandse Zaken „in naam des
Konings worden alle betrokkenen
verzocht, den houder dezes vrije toe
gang te verlenen, en hem daarnevens
alle bijstand en bescherming te ver
lenen, die hij mocht behoeven".
(Wordt vervolgd)
