1
SINGER
J. MANDEMAKERS
<~Dióitekaartjeó
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
Ziektekostenverzekering
A. A. DIJKSTRA
PERSONEEL voor
een leerling-Snijder
ADVERTEERT IN DIT ILAD
VERSBERG
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
verkoopster
De Vijfde Colonne
V -• -
M
Type 657
neem 'n echte SINGER voor uw geld
V.w. '56
f 10®B= verdienen
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ
ANT00N TIELEN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 5 AUG. 1968
vraagt
N.V.
m
..-"U
SLAATS' SCHOENFABRIEK
KLOKKENLAAN 35 (TEGENOVER HET STATION)
WAALWIJK
TELEFOON 04160-3950
eventueel
ook in thuiswerk
helpen in de
huishouding?
een net pension
„Léon Pare" Schoenfabrieken
Kaatsheuvel
Snajderij
Stikkerij
Montage
Finish
de heer J. Bruysters
de praktijk weer hervat
Mevr= Ronibouts-Bergmans
bruidsjapon
Wie wil
Heinkel-scooter
JUWELIER
Het laatste nieuws
advertentie-pagina's
bagage
kampeerwagen
1
Wie komt mij alle hele of
halve dagen of een paar
keer per week
Mevrouw Reitsma
Woeringenlaan 7
(zijstraat Kloosterweg)
Waalwijk
NET MEISJE, 19 jaar,
zoekt per 1 september a.s.
Zo mogelijk met huiselijk
verkeer.
Brieven onder nr. 6536 aan
het bureau van dit blad.
ZÉÉR AANTREKKELIJK TARIEF
Ziekenhuis Sanatorium Specialist
Géén eigen risico
(ook niet voor specialist)
Gunstige premie
MAKELAAR IN ASSURANTIËN
Ambrosiusweg 47, Waalwijk
Telefoon 4203
M. J. VESTERS N.V.
vraagt
In de SNIJDERIJ kan nog geplaatst worden
desgewenst op te nemen in het leerlingenstelsel.
Vror nadere informaties kunt U dagelijks onder werktijd terecht aim het
oearijt, bchotsestraat 4, afd. Personeelszaken, tel. 04167 -2092
ot s avonds na 20.00 uur, Willem de Zwijgerlaan 10, tel. 04167 - 3088
SINGER exclusieve schuine naald machine
type 657. 'n Unieke kans voor u. Bedenk wel dat
deze aanbieding tijdelijk is. Haast u!
Hierbij deel ik U mede, dat ik met ingang van
1 augustus 1968, mijn AUTO-RIJSCHOOL
heb overgedragen aan
Wijnruitstraat 35, Waalwijk.
Ik dank U voor het door U in het verleden
getoonde vertrouwen en hoop dat dit ook door
de nieuwe eigenaar zal worden genoten.
Mevr. A. M. Akkermans-Groenendaal
Besoijensestraat 6, Waalwijk
Aansluitend op bovenstaand bericht van
Mevrouw Akkermans-Groenendaal,
deel ik U mede, haar AUTO-RIJSCHOOL
vanaf 1 augustus 1968 te willen voortzetten,
daarbij rekenend op Uw vertrouwen,
zoals ik dit tot nu toe mocht genieten.
Vamor Rijschool J. BRUYSTERS
Wijnruitstraat 35. Waalwijk
Telefoon 4745
Stationsstraat 72, Waalwijk - Tel. 04160-2557
Vanaf heden is door mij
VOET. en SCHOENKUNDIG PEDICURE
Stationsstraat 85, Waalwijk
Telefoon 3131
TE KOOP
in goede staat,
en een complete
maat 38 - 40, niet in Waal
wijk gedragen.
Victoriestraat 25
Waalwijk
door een nieuwe FLORETl
te kopen
Tevens te koop:
Molenstraat 28, Sprang
SPORTARTIKELEN
HORLOGERIE GOUD ZILVER
PAST. KUYPERSSTRAAT 24 - TEL.. 2292 WAALWIJK
Ziet tijdig uw voorraad
na, en bestelt ze spoedig;
dan bent U zeker ze op tijd
in huis te hebben.
Enorme keuze
de nieuwste letter
Grotestraat 205 - Tel. 2621
vindt U óók op de
van
Wegens plaatsgebrek
te koop:
een zeer solide
Te bevragen:
A. J. C. de Brabander
Anaoornstraat 3
Waalwijk - tel. 3369
Voor spoedige indienst
treding gevraagd:
SPORTHUIS
A. C. v. d. VEN
Stationsstraat 122, tel.
Waalwijk
133.
„Nou sta ik hier wel mooi", dacht
de smid. „Maar wat nu? Zal ik hier
ooit levend uitkomen? Goed, ik weet
nu waar de gestolen koeien worden
heengebracht en ik begrijp ook wel,
dat ze soepblokjes maken van die
arme beesten. Maar hoe doen ze
dat en waar doen ze dat? Ik moet
nu wel haast achter de zaak zetten,
want anders verwerken ze mij ook
nog tot zo'n pakje lekkere vlees
soep, oftewel Blikslager's Beender-
opbouwende KrachtsoepToen
hoorde hij iemand aankomen en na
tuurlijk begon hij onmiddellijk te
doen alsof hij ook bezig was 'n hap
je hooi heerlijk te herkauwen tot
een voedzaam hapje. Intussen keek
hij voorzichtig naar de naderbij slof
fende persoon en dat was niemand
minder dan Sugarface. In zijn han
den droeg hij een paar grote, kers
verse biefstukken. „Zo..", mompel
de de slager. „Nou eerst maar eens
een stukkie eetun. Ik heb hongur".
„Ik ook", dacht de smid. toen hij
FEUILLETON
door Evan John
18.
Maar voor de rest bestond het uit
pers-afval dat in stromen de drukke
rijen verliet, sinds de Staat zich tot
voedster en patrones van de letter
kunde had opgeworpen.
Hij drentelde naar de kast en gluur
de in het donkere hoekje, waar zijn
schat bewaard was. Hij stak zijn hand
naar binnen en nam een boekje. Hij
opende het, begon te lezen en ging
weldra geheel op in een wereld die
wel heel erg verschilde van de wereld
van schuilnamen en netten waarin hij
dagelijks leefde. Maar zij verschilde
niet zoveel van de wereld dergenen
die als eersten in Holland Park had
den geleefd. Deze man, deze kolonel,
die zich als een kind in zijn spel tooi
de met de bijnaam Backgammon, was
een afstammeling van artstocraten en
geleerden. En zijn moderne opvoe
ding ten spijt, kende hij soms ogen
blikken dat hij verlangde naar die tijd
van weleer.
Zelfs terwijl hij las, lachte hij zich
zelf daarom uit. Men had hem te
recht onderwezen dat die goede oude
K W TT T T 7
tijd helemaal niet zo goed geweest
was. Het was integendeel een bar
slechte, oude tijd geweest, behalve
voor een paar uitverkorenen der for
tuin. Maar hij wist ook, wat alle eer
lijke mensen in de partij langzamer
hand begonnen in te zien, namelijk
dat de nieuwe tijd nog slechter was.
Minder voedsel en kleding, op elkaar
gepakte huisgezinnen.
De kolonel las een passage, waarin
in het voorbijgaan herinnerd werd
aan een misdaad in het jaar 1880, de
moord op een keizer door middel van
een dynamietbom, die bovendien aan
een straatvol onschuldige mensen het
leven gekost had. Hij wist dat de ge
heime politie van die keizer, voor
gangers van de Buren, daarop vijf
honderd politiek ongewenste elemen
ten verbannen of gevangen gezet had.
Vandaag de dag waren er in zijn land
(afgezien nog van de gevangenissen)
concentratiekampen, waarin 10 a 20
miljoen mannen en vrouwen verhon
gerden of afgebeuld werden, op wens
van een regering die zich daardoor
vaster in het zadel meende te zetten.
Dat was dus de winst dezer tijden.
De roman waarin hij las, gaf een
beschrijving van de vroegste pogingen
tot vooruitgang door mensen die nog
gezond verstand bezaten en christe
lijke liefdadigheid beoefenden. In die
dagen waren fanatisme en onver-
zag dat Sugarface een primus aan
stak. Een biefstuk ging sissend in
de pan en mmmm.., jongens, wat
rook dat verrukkelijk! „O, jongens,
daar moet ik ook een stukje van
hebben", kreunde de smid. die he
lemaal vergat, dat het maar weinig
gescheeld had of hij was zelf ook
een biefstuk geworden. En toen
deed die brutale smid iets heel bru
taals. Voorzichtig wurmde hij zijn
hoofd uit de lege koeiehuid en over
dacht: ,.Ja ja, toen ik die vent wou
hedpen, rende hij angstig weg en
gilde, dat ik niks moest doen om
dat hij al ruimschoots genoeg had
gehad! Hij hield mij dus voor de
man, die hem zo toegetakeld had.
Dat betekent, dat die man dus zo
veel op mij leek, dat hij mijn twee
lingbroer had kunnen zijn. Dat
kunstje kunnen we nog wel eens
proberen, dacht ik zo. En dien
overeenkomstig stak de smid zijn
hoofd rustig om het hoekje van de
stal heen en riep: „Hé! Jij daar.
Moet je soms nóg eens zo'n pak slaag
hebben! Lelijke veedief!"
draagzaamheid nog niet zo angstaan
jagend groot als nu. De geestdriftige
hoop op een betere toekomst was in-
geschrompeld tot de wanhopige wens
dat vandaag of morgen fanatisme en
onverdraagzaamheid door een of an
der wonder de wereld zouden her
scheppen in een paradijs.
Dit zonderlinge, nieuwe geloof had
om zich heen een wildernis gescha
pen, zodat een mens voor niets an
ders meer kon werken. De kolonel
mocht er verdrietig om zijn, maar
Backgammon moest voortgaan zich
zelf voor de gek te houden en ande
ren te bedriegen. Hij moest meehel
pen,' de afgematte wereld in een
doodsstrijd te storten, waaruit al dan
niet het duizendjarig vrederijk gebo
ren zou worden. De partij verordon
neerde dat het doel de middelen hei
ligde.
Er werd op de deur geklopt. De
kolonel klapte haastig zijn boek dicht,
stopte het weg achter de barricade
van papieren bandjes, en nam een za
kelijke houding aan.
„Binnen!" riep hij, met een over
dreven schrille stem.
Het was Kerdel maar, de code
ringsbeambte - naar alle waarschijn
lijkheid een betrouwbaarder functio
naris voor de ambassade, dan mevr.
Syrovar voor het Britse ministerie
van Oorlog was. Stel je voor dat deze
melancholieke jongen ook afspraken
ging maken bij de tandarts op de dag
dat ook de chauffeur ging!
Gelukkig bleek hij wel betrouwbaar
te zijn en het was bijna jammer dat
ze hem op de ambassade kwijtraakten,
zo'n harde werker die zich, naar het
scheen, zo goed als niet met de po
litiek inliet. Als de Buren wat ver
standiger waren, dan beschouwden zij
dat- als een deugd. Partij-enthousias-
me was goed en wel, maar die en
thousiastelingen hadden er een hand
je van zich allerlei last op de hals te
halen, totdat ze tenslotte in het be
lang van de partij geliquideerd moes
ten worden. Bovendien, zo overpeins
de de ironicus, plachten zij eerst an
deren in moeilijkheden te brengen.
Hij voelde zich veiliger met mensen
als Kerdel.
„Ga zitten", zei hij, zo hoffelijk en
vriendelijk dat de jongeman er van
met zijn ogen knipperde. „Ik heb een
lang bericht voor thuis".
Hij begon te dicteren, onderwijl de
papieren op zijn lessenaar rangschik
kend. Hij was nog niet vergevorderd,
toen er opnieuw geklopt werd.
„Binnen!" riep de kolonel onge
duldig, en zette een grote vloeidruk-
ker op de papieren die hij onderhan
den had.
De binnenkomende was een ambte
naar uit de hogere, meer officiële re
gionen van het ambassadegebouw.
Hij bracht een boodschap van Zijne
Excellentie
De kolonel had een uitnodiging
gehad om die middag een inspectie
te Aldershot bij te wonen, samen met
de attaché's bij andere geallieerde
ambassades; als Zijne excellentie het
wel had, dan ging er een subalterne
officier in de plaats van de kolonel.
Wat was de reden voor zo'n onbe
leefdheid bij een dergelijke gewichti
ge gebeurtenis?
De reden bestond in iets, waarom
trent Zijne Excellentie op grond van
de voorschriften niet mocht worden
ingelicht. Het hing er maar van af,
wat men onder „gewichtig" verstond.
De kolonel vloekte binnensmonds.
„Ik zal het zelf gaan uitleggen",
zei hij. „Over een half uur kom ik
boven".
„U zult onmiddellijk moeten gaan.
Zijne Excellentie gaat over tien mi
nuten weg".
De kolonel vloekte opnieuw, nu
iets meer hoorbaar. „Goed", zei hij.
„Ik ga. Zegt u maar dat ik kom".
Zodra hij met Kerdel alleen was,
lichtte hij de vloeidrukker op, en
schoof de eronder liggende papieren
in een lade die hij vervolgens op slot
draaide.
„Wacht maar liever", zei hij. „Ik
blijf niet lang weg, en ik heb niet
graag dat de majoor je intussen voor
een of ander karweitje requireert".
Het duurde inderdaad niet lang,
nauwelijks een kwartier. Hij legde de
ambassadeur uit dat hij die middag
onmogelijk naar Aldershot kon gaan
wegens redenen die hij onder het pra
ten verzon. Hij was nogal gelukkig in
het vinden van zijn uitvluchten, zodat
Zijne Excellentie, die aanvankelijk op
zijn stuk bleef staan, zich tenslotte
liet overtuigen. Maar het onderhoud
vergde dan ook alles van zijn hersens,
zodat hij geen tijd of gelegenheid
overhield om te bedenken dat hij, al
vorens kamer no. 17 te verlaten, een
kleine overtreding begaan had van de
voorschriften der Buren. Hij had de
voor hem liggende papieren zorgvul
dig opgeborgen, de gegevens omtrent
mevrouw Syrovar, en het nieuwe ma
teriaal dat de chauffeur uit het huis
van de tandarts had meegebracht.
Maar hij had vergeten een bepaalde
kast te sluiten.
(wordt vervolgd)
