No. 5.
WOENSDAG 12 OCTOBER
1881.
Huwelijks-aanzoeken.
VERGAAN.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
VOOR
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. A Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Abonnementsprijs; per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs- Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
verhooging. stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
I
Binnenlandsche AD VERTE NT IE N
waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven
worden slechts tweemaal in relcening gebracht. Rij
toezending gelieve men vooral duidelijk den naam
van den Uitgever op het adres te stellen.
In onze couranten treffen we bij herhaling adver
tentiën aan, die b. v. met het opschrift; Oprecht
gemeend ons dadelijk doen begrijpen dat de een of
andere trouwlustige huwelijks-kandidaat zich langs den
meer en meer gebruikelijken weg eene levensgezellin
wenscht te kiezen. Een aantal schitterende eigenschap
pen worden opgesomd die men bezitten moet, doch
het refrein van allen is; dat de «lieve engeleen
aardig «duitje# mee ten huwelijk brengt. Wederkeerige,
innige, oprechte overeenstemming, het ernstig bewust
zijn van hetgeen men onderneemt, de vaste wil om
elkander zoo gelukkig mogelijk te maken, «trouwe
liefde tot in den dood«, «een hutje met liefde en
vrede» of «rozengeur en maneschijn», dat alles wordt
niet begeerd of niet gewenscht; men is daartoe veel
te bescheiden en te werkelijk, immers het woord
liefde, behoort slechts in romans t'huis en bij zie
kelijke, sentimenteele nufjesde steller der advertentie
die het zoo oprechtmeent, verlangt slechts «klin
kend# metaal en op den koop toe omdat het nu
eenmaal niet anders kan hare hand, want haar
hart mag zij wel voor zich zelve behouden. Wat
zou de man ook met twee harten doen Is 't al
niet wel als hij het z ij n e behoudt Even als de
middeleeuwsche roofridders van de tinnen hunner
burchten naar de onnoozele kramers uitzagen, om zich
meester te maken van hunne armzalige bezittingen,
zoo loeren onze huwelijks-kandidaten op... eene vrouw
met geld, want van «rozengeur en maneschijn
dit weten de lui wel kan de schoorsteen niet
rooken. Al die lastige, ouderwetsche, voorvaderlijke
vormen, aan het zoogenaamde «vrijen# verbonden,
moeten overboord geworpen worden. De wereld gaat
vooruit en de tijd is veel te kostbaar om dien aan laffe
vrijeren en hoffelijkheden te besteden. Men legt thans
dood-eenvoudig een valstrik, plaatst zich om een hoekje
en wacht tot het een of ander fraai vogeltje g e k n i p t
is. Liefde? Wie denkt er tegenwoordig nog aan liefde?
Men volgt slechts «den meer en meer gebruiken weg»
plaatst zijne oprechtgemeende huwelijksadvertentie
in de courant en laat de onder A. of B. ingekomen
brieven met bijgevoegde portretten aan het Bureel
afhalen. Dat is tegenwoordig de mode. Zóó behoort
het te zijn als men met zijn tijd wil meegaan en het
oog niet moedwillig sluit voor de gebiedende eischen
der modeEn daarbij 't is zoo gemakkelijk een paar
regels te schrijven en die naar de drukkerij te zenden.
De letters van den zetter zijn de beste huwelijks-agenten,
waarop men volstrekt niet ijverzuchtig behoeft te zijn
Waarlijk, het getuigt van een schitterende vindings
kracht, om de courant te bezigen tot een nieuwen vorm
van hemel, waarin de huwelijken gesloten worden.
Is het dan wel wonder, dat zoovelen zich in dien p a-
pieren hemel verdringen, met den oprechten wensch
om elkander waarachtig gelukkig te maken? Welk
een vooruitgang toch, vergeleken bij vroeger, toen het
vrij wat moeite koste om in de kringen der lieve schoo-
nen» te worden toegelaten, toen er nog familieraad
moest belegd en informatiön moesten ingewonnen wor
den, niet alleen naar de bekwaamheid, maar ook naar
de positie van den huwelijks-kandidaattoen men nog
permissie moest vragen aan Papa, voordat men het oog
mocht laten vallen op de aangebedeneMen wandelt
thans door de kolommen der dagbladpers, als door een
paradijs van bloemen, of wel door een suikerbakkers-
winkel Wat al schoons en fraais wordt ons daar
aangeboden! Iloe vroom, hoe bescheiden, hoe innig
teeder betoonen zich de menschen in al die «oprecht»
gemeende huwelijks-aanzoeken, 't Is of het louter En
gelen zijn, die boven 't aardse lie stof verheven, slechts
5)
Wat zou ik daarop antwoorden? Ja, natuurlijk.
Het verlof was spoedig verkregen, onder voorwaarde
dat Günther het nieuwe contract voor vijfjaar teekende
wat hij bereidwillig deed. En zoo ondernam de goede
docter, achttien maanden nadat hij voor de eerste maal
den voet op Japanschen bodem gezet had, de terugreis
naar Europa.
«Zoo'n geluksvogel als ik ben, wordt er zelden ge
boren,# sprak hij, toen hij afscheid van mij nam. «Wat
zal Marie blijde zijn! Gij hebt er geen idéé van, hoe
verheugd ze zal wezen, dat goede, lieve meisje
Drie maanden later kreeg ik een brief uit Marseille,
waarin Günther schreef, dat hij na een aangenamen over
tocht behouden in Europa was aangeland, en nu zonder
zich ergens op te houden naar huis reisde.
Met de volgende mail kreeg ik reeds bericht, dat
het huwelijk over veertien dagen zou plaats hebben en
dat het jonge echtpaar terstond na de voltrekking daar
van den terugtocht naar Japan zou aanvaarden.
«Er zijn weinig mannen, die het voorrecht hebben,
hun jonge vrouw een huwelijksreisje naar Japan aan te
bieden,# schreef Günther mij. «Ja, ik ben werkelijk een
gelukkig mensch, en gij ziet dat ik gelijk had met niet
te wanhopen en altijd tot mij zeiven te zeggen en aan
Marie te herhalen, dat ten slotte alles in orde zou
komen. Alles is in orde gekomen. Wij vertrekken
den 16den Juli met een der booten van de Messageries
Imperiales, de «Suwo-Nada,# uit Marseille en denken
omstreeks half September te Yokohama aan te komen.
Gij kunt er u al vast op voorbereiden, twee vergenoegde
gezichten te zien; dat van mijne bruid, die reeds veel
van u begint te houden en u van ganscher harte groeten
laat, en dat van uw dankbaren en toegenegen
lleinrich Günther.
In de club heerschte een buitengewone spanning.
Al de inwoners van Yokohama schenen elkander daar
rendez-vous gegeven te hebben. De eetzaal, het buffet,
de billardkamer waren overstelpt met bezoekers. Met
dat al was het er buitengewoon stil. De lieden voerden
drukke gesprekken, maar op zachten, fluisterenden toon.
Op veler gelaat was ontsteltenis en schrik te lezen. Plot
seling hoorde men Parker heeft tijding van de Suwo-
Nada, hij is in de kegelbaan, hij gaat spreken.
In een paar minuten was het geheele gezelschap in
de groote houten loods verzameld, waar zich de kegel
banen bevonden. Aan het boveneinde van de loods, achter
een tafel, stond P. S. Parker.
Voor de bewoners van Yokohama waren geïmpro
viseerde vergaderingen niets vreemds. Zulke meetings
waren veeleer in de jeugdige kolonie aan de orde van
den dag, en liet ontbrak er evenmin aan redenaars als
aan geschikte voorzitters, om de debatten van deze of
geene vergadering te leiden. Yokohama herbergde des
tijds een niet gering aantal jonge, onbesuisde lieden,
zoogenaamde «pioniers der beschaving,die bij som
mige gelegenheden veel minder geciviliseerd bleken dan
de door hen verachte «Japansche Barbaren.# Maar
zoodra er sprake was van een meetingbleek ieder
Europeaan en Amerikaan er op gesteld te zijn, dat men
daarbij volgens zekere door liet gebruik geheiligde
parlementaire regelen te werk ging. Zelfs de grootste
»rowdie« van Yokohama zou zich geschaamd hebben,
in een vergadering anders dan ernstig en zakelijk het
woord te voeren.
Mijnheer Stearns, gij moet onze voorzitter wezen
bevrediging zoeken voor hunne naar Heme 1-wellust
ik wil zeggen g e 1 d dorstende ziel
Ik overdrijf niet, wanneer ik beweer, dat minstens
y4 van alle oprechtgemeende huwelijks-aanzoeken
in de courant, uitgaat van personen, die niets anders
bedoelen, dan bodrog, of erger nog een ver
foeilijke scherts. Lichtzinninge bedriegers, brooddron
ken schooljongens, graplievende studiozen en uitgemer
gelde kantoorklerken, weten onder 't aanlokkelijk motto
van discretieen de stipste geheimhouding#
briefjes en photographische portretten te verzamelen,
waarmee zij en hunne kornuiten slechts op schandelijke
wijze den draak steken. Schud niet twijfelend het
hoofd, waarde lezer of lezeres. Beweer niet dat geene
fatsoenlijke# dame of eerbaar meisje op zulke hu
welijks-advertenties schrijft. De ondervinding leert
overtuigend dat menig onschuldig meisje, menige ach
tenswaardige weduwe, zich door die oprechtge
meende aanzoeken laat verlokken, om zich ten slotte
bedrogen en in hare eer beleedigd te zien. Waarom
zich dan ook zoo lichtvaardig te wagen op het be-
driegelijk vaarwater der huwelijksaanzoeken Het ranke
huwelijksbootje is te licht gebouwd, om de klippen
en ondiepten, waarop geluk, eer en reputatie
zoo gemakkelijk stranden, te kunnen vermijden. Doch
niettegenstaande wij voor liet dreigend gevaar waar
schuwen, kunnen wij het toch der vrouwelijke wereld
niet wraken, dat zij nog id ealen schept en il 1 usiën
voorspiegelt. Wat toch is het leven zonder idealen,
zonder illusiën? Of is het niet zeer natuurlijk dat
een braaf meisje zich met den bruidkrans getooid
wenscht te zien? Heeft niet reeds de onverbiddelijke
tijd de rozen van hare wangen gevaagd, de rimpels
op haar voorhoofd gegroefd en hare lippen doen ver
welken? Och als men eens wist wat er omgaat in
zulk een hart, 't welk een geheel leven ziet voorbij
snellen zonder genot, zonder de minste bevrediging
der dierste wenschen
Is het dan niet schandelijk wreed, met haar lijden
den spot te drijven? en is het niet vreeselijk grievend,
riep plotseling iemand met luider stem. «Stearns!
Stearnsklonk het dadelijk daarop van alle kanten.
De geroepene, een klein mannetje, met een scherpge-
teekend, schrander gelaat, begaf zich naar de tafel,
waaraan Parker reeds stond, en nam daarachter plaats
op een hoogen stoel, die voor den president gereed
gezet was. Hij hield eenige oogenblikken met Parker
een fluisterend gesprek daarna klopte hij met een sleu
tel op de tafel en beval stilte. Er heerschte eensklaps
een plechtig zwijgen.
«De zitting is geopend,# begon de heer Stearns, en
na een korte pauze ging hij voort«Het is mijn ernstige
en treurige plicht, u allen mede te deelen, dat de be
richten, welke heden sedert den vroegen ochtend over
het lot der »Suwo-Nada« in omloop zijn, zich beves
tigd hebben. Het schip is bij Kaap Idsu vergaan. Slechts
vier personen, waaronder de heer Bourget, de wacht
hebbende officier op het oogenblik der schipbreuk, heb
ben er het leven afgebracht. De hooggeachte secretaris
onzer club, de heer Parker, heeft den heer Bourget
gesproken en is bereid, aan de vergadering mede te
deelen, wat hij van hem vernomen heeft. Mijnheer
Parker, het woord is aan u.«
P. S. Parker stond op. Hij zag er bleek en ontsteld
uitzijne stem, welker vaste, heldere klank ieder be
woner van Yokohama zoo wel bekend was, beefde, en
de woorden, waarmede hij begon, waren nauwelijks
hoorbaar.
«Harder!# riep iemand die achter in de loods stond.
Stilteschreeuwde Stearns, terwijl hij verwoed
naar alle kanten rondzag, wie den spreker in de rede
had durven vallen.
«Stilte! stilte!# klonk het van alle kanten.
Parker hield een stuk krijt in de hand, dat hij van
de tafel genomen had en waarvan de kegelaars zich
bediend hadden om hunne partijen op te teekenen. Hij
haar met den in onze oogen verar telrken naam van
«oude vrijsterte betitelen? Waarlijk men moest de
oude vrijsters meer hoogachten en waardeeren! Ze
zijn toch reeds ongelukkig genoeg, want van de rozen
die eenmaal aan hare voeten bloeiden, hebben zich
alleen de doornen diep in haar hart gedrukt. Mij
dunkt 't is een jong, schoon, levenslustig meisje, zich
badende in het genot van vreugde en geluk niet
kwalijk te nemen, dat zij, droom end e van een met
haren rang en stand overeenkomende;jongeling, den
eersten den besten intrigant afw jst, dien het niet
om hare liefde, maar om haar geld te doen is.
't Kosteen edel, vrouwelijk wezen inderdaadgrooter inspan
ning haar ideaal vaarwel te zegg a, dan den man,
wiens gemoedsleven niet zoo sterk ontwikkeld ;s
En daarenboven zijn vele van haar zoo ze nog ooit
tot een huwelijk komen veroordeelde /oorzieken
oppaster te fungeeren bij een man, die zijne beste levens
jaren letterlijk heeft verspild en vermorst. Maar kan het
ook wel anders? Baardelooze knapen springen met on
vergelijkbare brutaliteit over de jongelingsjaren heen, en
voordat zij nog de kinderschoenen ontwassen zijn, heb
ben zij reeds de begrippen en handelingen dér mannen
tot de hunnen gemaakt. Hun hart gelijkt een appel die
van binnen is verrot. Is het nu wel te verwonderen dat
het menschelijk geslacht op die wijze gedemoraliseerd
wordt? Sedert zoovele verderfelijke instellingen en ge
woonten zich een weg banen in ons maatschappelijk
leven, sedert zoovele jongelieden of trouwlustige mannen
het gemakkelijker achten om een huwelijk volgens han
delssysteem aan te knoopen en zoo kort mogelijk te
rekken, zijn de deuren wijd open gezet voor eene specu
latie, die we in den vorm van «oprecht gemeende» hu-
welijks-advertentiën in de couranten geëxploiteerd zien en
ofschoon het niet geheel te ontkennen is, dat er wel
eens goede huwelijken op die wijze tot stand komen
of gekomen zijn, is het toch ook eene waarheid, dat
in verreweg de meeste gevallen, de geheele huwelijks
annonce uitloopt op een laffe grap of op bedrog en
oplichterij.
trok daarmede eenige streepen op de tafel, waarna hij
ze opmerkzaam beschouwde, alsof hij geroepen was
een wiskundig vraagstuk op te lossen. Vervolgens legde
hij het krijt naast zich neèr, haalde zijn zakdoek uit
en wischte de dikke zweetdroppels af, die op zijn voor
hoofd parelden. Het was intusschen weder volkomen
stil geworden. Aller oogen bleven op Parker gericht.
«Treurige tijdingen,begon deze, waarna hij op
nieuw bleef steken. Stearns reikte hem een glas water
toehij schoof het terug, kuchte een paar maal, richtte
zich in zijn volle lengte op en zette zijn toespraak, dit
maal met vaste stem, als volgt voort;
«De »Suwo-Nada« verliet Marseille den 16den Juli
met vier en twintig man equipage, zes en tachtig passa
giers, waaronder veertig Japanneezen, en een volle
lading van verschillende goederen voor Saigon, Hong
kong en Yokohama. Zij kwam den 20sten Augustus
te Saigon aan, nadat zij tot dusver een voorspoedige
en gelukkige reis had gehad. Zij zette daar een gedeelte
van haar vracht benevens vier en twintig passagiers
aan land, en vervolgde den 22sten hare reis naar Hong
kong, waar zij den 27sten Augustus aankwam. Te
Hongkong bleven zestien passagiers achter daarentegen
namen daar vier andere personen passage naar Yoko
hama. Er bevonden zich derhalve op den dag toen men
van Hongkong vertrok, twee en negentig zielen aan
boord der »Suwo-Nada«, namelijk; twee en veertig
man equipage, veertig Japanneezen en tien blanke passa
giers. De heer Bourget, de tweede officier der Suwo-
Nada#, heeft mij toegestaan, de passagierslijst over te
schrijven, zooals hij die in zijn notitieboekje had opge-
teekend. Ook heeft hij mij de namen van de officieren
der «Suwo-Nada# gegeven.Parker haalde een
blad papier uit zijn zak, dat hij langzaam openvouwde.
Men had een speld kunnen hooren vallen, zoo stil was
het in de vergadering geworden. 'Slot volgt J
NIEUWSBLAD
Hel liiiuil van lensden en Altena,
LANGSTRAAT EN DE BOHHELERWAARD.