No. 15. WOENSDAG 16 NOVEMBER 1881. Een Zonnestraal FEUILLETON. Uitgever: L. J. YEEB-MAN, Heusden. II e h 1 a u w e P a p a g a a i. VOOR Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG Abonnementsprijs per 3 maanden f verhooging. en ZATERDAG. Eranco per post zonder prijs- Advertentiën 16 regels 60 et. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden tukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur. Binnenlandsche ADVERTENTIES waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven worden slechts tweemaal in rekening gebracht. Bij toezending gelieve men vooral duidelijk den naam van den Uitgever op het adres te stellen. We kennen een eenvoudige geschiedenis, waarin donkere lucht zoo'n geheimzinnigen, onverklaarbaren kamp schijnt te voeren met het zonnelicht, dat een pessimistischdoeschou- wer allicht geneigd zou zijn de weinige zonne stralen niet te tellen, die tusschen en door 't vele duister toch zoo verwarmend en zege nend neerschieten. Ze begint enkele jaren geleden. In 't huisgezin heerschte een onge wone drukte. Vader, moeder en grootouders zaten treurig bijeen, omdat de oudste der lievelingen, een jongentje van ruim drie jaren, grafwaarts zou gedragen worden. Een jam merlijk verlies was't! 't Was zulk een lief ventje! Volgens sommigen wel wat te ont wikkeld voor zijn jarenmaar hij kon door zijn vragen en babbelen de gelukkige ouders zoo bezig houden hij was het zonnetje, dat het huisgezin met hellen glans verlichtte. En nu was hij dood. Nimmermeer zou zijn gelach en gepraat de lange, sombere winteravonden helpen doorbrengen nimmer zou hij op de wandelingen in den zomer door vragen en opmerken stof tot prettigen kout verschaffen, 't Lieve, vroolijke zonnetje was ondergegaan en een duistere nacht daalde op 'thuis. We zijn drie jaren verder. De kleinste der lievelingen, die overgebleven was toen broertje dit leven had verlaten, was voordeelig opge groeid. De ouders vonden in haar den ver loren lieveling terug. Een nieuwe zon was voor hen opgegaan en dewijl hun in dien tusschentijd een zoon geboren Avas, scheen het, alsof de ZAvaarte van den ondervonden slag minder gevoeld werd. Met stil, Aveemoedig genoegen konden de ouders over den te vroeg verlorene spreken en stemden van harte in met der vrienden wensch, dat hen nimmer meer zulk een slag treffen mocht. En toch 'tjaar Avas nog niet eens twee maanden oud, toen Avederom de oudste lieveling graf waarts Averd gedragen. Slechts enkele dagen had ze geleden en toen werd ze bij haar broertje ter ruste gelegd. De dood onder schepte Avederom 't lieve licht en zijn scha duw viel zwart neer op 't huis der rouwe. Had de eerste slag zwaar getroffen, nog gevoeliger kwam deze neer en menigen keer ontsteeg aan 't ouderhart het waarom" naar de lippen, het hopelooze //waarom", waarop hier beneden geen antwoord volgt. Hetzelfde jaar vermeerderde het kinderen- tal weder tot twee. Weer bezaten ze een zoon en een dochter, 't Was of ze weer alles terug hadden! Maar neen; de laatste wonde Avas nog bloedende en had ook de eerste weer opengereten, zoodat de nieuwe huisgenoote niet met onvermengde vreugde Averd ont vangen. Voor hoe lang zullen we dat kind bezitten? zoo dachten de ouders maar geen van beiden durfde die gedachte uiten, uit vrees elkander 't zoete van 't leven te benemen. De tijd ging voort, immer voort, en moge hij de geslagen Avonden al niet geheeld heb ben, verzachten deed hij ze toch Avel. Het jaar liep teneinde en'tnieüwe werd ingetreden, voor het ouderenpaar met de beste Avenschen voor anderen ja, maar toch ook voor zich. De twee kleinen waren gezond, het ontbrak den ouders niet aan middelen om hun kinderen te geven wat hun lichaam en geest vroeg. Er heerschte steeds vreugde en vroolijkheid. Ondervonden ze al de eene of andere geAvone teleurstelling Avelk mensch ondervindt die niet steeds troostten zij elkander met een blik op hun kroost, dat er toch Avezenlijk zoo goed uitzag en niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk zoo flink ontwikkelde. En zoo Avas 't zonnetje Aveer opgegaan en had alle duistere wolken verdreven. •Maar een jaar duurt lang en in een jaar kan zooveel gebeuren. Dat vreesden ze nog maals met smart te moeten ondervinden. Toen 't bijna ten einde Avas, begon de gezond heid van de jongste der kinderen, een meisje, te Avankelen. 't Waren de hoektanden, was het oordeel, maar wat het Avas of niet, de ouders zagen 't met vreeze en beving aan en hun verbeelding teekende hun alweer een kistje, waarin het lieve kind het ouder lijk huis zou moeten verlaten. En toen de geneesheer geen moed kon inspreken, toen hij een ander middel voorschreef en het gebod gaf: //vooral goed ingeven/ ontzonk hun bijna alle hoop. Elke beweging van hunne lieveling Averd met angstvallige zorg nagegaan, bestudeerd. De geringste zaken werden hoog opgevat, meestal verkeerd uit gelegd en aan verontrustende oorzaken toegeschreven. //Is zus nog ziek, moe?" vroeg de oudste babbelaar van drie jaar, //als het fleschje leeg is, is ze dan Aveer beter?" //Zeker lieveling," Avas het antwoord dat moeder gaf, doch waaraan ze zelf niet dorst gelooven. En vaders eerste vraag wanneer hij van 't werk kwam, klonk zoo bang, alsof hij een ongunstig antwoord verwachtte. Gelukkig zegepraalde hier de natuur, dooi de kunst gesteund. De* kleine kreeg 't ge bruik van oogen en handen Aveder en als moeder haar vroeger dan gewoonlijk ter ruste moest leggen, Avas 't alleen omdat de z\ATakke toestand der kleine herstellende veel rust vereischte. Doch ook die ZAvarigheid was spoedig te overwinnen. Goed voedsel en zorgvuldige verpleging voltooiden het werk der genezing betrekkelijk spoedig. Die nu 't prettige zonnelicht Avil zien dansen en flikkeren, brenge een dag in dit huisgezin door. Blijft de zon buiten schuil achter najaarsAVolken en mistige lucht, daar binnen is ze te vinden. Zie, er valt een bundel venvarmende stralen in 't moederoog en 't gezin juicht en jubelt van dankbaar heid, nu 't dreigende onheil afgewend en de dierbare schat behouden is. Lezer hebt ge ooit zulke dagen beleefd, dagen waarop 's levens zoet voor u ten grave scheen te dalen met het gemis van Avat u op aarde 't liefste Avas, dagen Avaarop ge de dreigende hand des doods zaagt uitgestrekt naar een uwer lievelingen? Dan kunt ge gevoelen hoe 't herstel van een ziek kind een zonnestraal zijn moet in een huisgezin. Dan zult ge bij Avijlen reden hebben de handen van verbazing in een te slaan bij het zien hoe sommige ouders de zorg voor hunne kinderen lichtvaardig aan anderen toevertrouwen en 't onbegrijpelijk vinden en misdadig bovendien dat der kinderen wel- zijn soms zoo jammerlijk opgeofferd wordt aan eigen genoegen en vermaak buitens huis. Wat Ave hopen is dit, dat ge nooit door treurige ondervinding gebracht zult moeten Avorden tot Avaardeering van den schat in 't bezit van gezonde kinderen gelegen. Gelukkig zij, die zonder zulk een verleden, het heil hunner kinderen boven alles stellen. Hun leven is één zonnestraal. Novelle van robert byr. 9) Haar blik rustte in angstige spanning op mijn gelaat en zweefde toen haastig en aarzelend over het par terre. Over het algemeen scheen zij mij toe, lijdende en aangedaan te zijn, hetgeen ten deele wel gewe ten kon Avorden aan de omstandigheid dat zij geen rood opgelegd had. Ik zag haar voor het eerst zoo; zij was schier onrustbarend bleek, doch daarbij had haar tint een wonderbare doorzichtigheid en zuiver heid, die alle blanketsel onnoodig maakte. Duidelijk geloofde ik een paar malen den wensch waar te nemen, dat ik over iets spreken zou wat zij verlangde te weten en toen de heer Von Rehling eene uitvor- schende opmerking ten beste gaf, kon ik wel eenigs- zins begrijpen Avat dit te beteekenen had. Ik deed evenwel alsof ik er niets van bespeurde. »Wanda wil naar huis rijden,sprak de graaf eenige oogenblikken later, terwijl hij mij stoorde in een gesprek met den overste MeraniMatuschka is hier niet bij ons en Rehling wil mij nog wat gezelschap houden. Zij laat u vragen, markies, of gij haar ge leiden wilt. Ik hoop, dat gij mij geen reden tot jaloe zie zult geven Ik lachte om de flauwe geestigheid, wees naar mijn kalen schedel en keerde mij om, ten einde haar mijn arm aan te bieden. Wij waren ter nauwernood in het rijtuig gezeten, toen ik hare vingers mijn pols voelde omklemmen. «Spreek, is hij gewond riep zij mij sidderend toe. «Is hij Neen, leeft hij Leeft hij 0, verzwijg mij niets, ik bezweer het u Wie dan toch Ik wist eigenlijk niet, Avien van beiden zij bedoelde, schoon ik wel vermoedde dat zij met onze aangelegenheidbekend Avas. «Om Godswil, speel nu niet den geheimzinnige sprak zij dringend. «Ik heb alles vernomen. Hij, die Rehling, heeft mij dezen middag vóór het diner alles verteld wat er voorgevallen is, hij meende mij tot concessiën te kunnen dAvingen als loon voor zijn zwijgen, die dAvaas Hoe is het duel afgeloopcn?« het heeft nog geen voortgang «Stel u gerust, gehad. Gij misleidt mij, gij Avilt mij tot kalmte brengen. Ik heb te vergeefs in het theater naar hem uitgezien, hij Avas er niet. Voorzeker hij kon niet komenBaron Rehling zou het niet gewaagd hebben, zoo stout te liegen. Toen gaf ik er haar dan mijn Avoord op, dat er niets gebeurd Avas, waarover zij zich ongerust be hoefde te maken doch waarlijk, toen zij mij drong en bezwoer dat ik niets voor haar zou verbergen, kon ik het niet geheel verhinderen dat ik mijne be lofte van geheimhouding ontrouw Averd ik liet haar gissen dat de zaak volstrekt nog niet afgedaan Avas en dat er inderdaad nog een ontmoetingop han den Avas. «Het mag geen plaats vinden riep zij onstuimig uit. O, begrijpt gij dan niet, dat het er niet toe ko men mag Gij moet het verhinderen tot eiken prijs Gij hebt invloed op Mr. Neales. spreek hem toe vraag het hem uit mijn naam. Zeg hem al Avat ge wilt, maar houd hem er van terugErbarm u over mij Zij Avas geheel buiten zich zelve toen ik antAvoordde, dat ik reeds alles had beproefd en zoo iets zeer moei lijk te doen Avas, klemde zij zich allengs meer aan u1ij vastzij beefde alsof zij de koorts had, de stem begaf haarplotseling brak zij in een stuipachtig ge snik uit en toen zij Aveder het vermogen tot spreken herkregen had, moest ik haar beloven Austin den volgenden dag bij haar te zenden. Toen het rijtuig voor het hotel stil hield, greep zij haastig mijne hand en ik kon niet beletten dat zij er een kus op drukte. Ik voelde nog hare tranen op die hand toen het rijtuig, dat ik niet had mogen verlaten, mij reeds huiswaarts voerde. Wel besehouAvd, kon ik eigenlijk uit het gansche tooneel niet wijs worden. Vreesde deze vrouw slechts het schandaal dat door een ongelukkigen afloop van het duel zou Avorden teAveeggebrachthad zij inder daad onthullingen te duchten, misschien zelfs tegen over den graaf, of speelden werkelijk vrees en angst voor een der beide tegenstanders mede en Avie an ders Avas het dan, voor Avien zich hare bedenkelijk toegenomen belangstelling verried, als de chevalier, voor Avien zij zelfs van Austin eene omzichtige be handeling Avilde verzoeken Ik beloofde mij eigenlijk niet veel succes van dien stap, want als Austin zoo duidelijk de begunstiging bemerkte van hem, die over de dame van zijn hart zoo lichtvaardig in een publiek gezelschap spreken kon, zou zijne verbittering slechts kunnen toenemen. Doch tevens hoopte ik hem hierdoor tot de erkente nis te brengen, dat het in den grond der zaak be spottelijk is, om als een echte Don Quichotte onge vraagde ridderdiensten te beAvijzen. Toch Avas het te beproeven. Het gelukte mij echter niet Austin te ontmoeten blijbaar hield hij zich bui ten het bereik van mij en mijne argumenten der halve gaf ik schriftelijk kennis van de Avenschen dei- dame. Ook den derden dag Avas ik niet bij machte hem in het oog te krijgen, doch den volgenden och tend Avas hij reeds lang vóór het afgesproken -uur ten mijnentik had mij zelfs nog niet gekleed. «Zijt gij bij de gravin geAveest« vroeg ik hem. Ja. «Wilt gij de pistolen onderzoeken, die Avij mede brengen «Neen. «Het zou toch Avel goed zijn «Wij zullen ze niet noodig hebben. Hebt ge u bedacht, Austin «Vraag mij niets, gij zult het zelf zien. Zijn stem Avas dof en klankloos hij zag er zoo afgemat uit alsof hij geen van die drie nachten ge slapen had. Het ordelooze haar hing laag over zijn voorhoofd en zijn somber starende oogen heen als hij een enkel Avoord sprak beefden zijne lippen, zoo zaten Avij in het rijtuig, ieder in een hoek ge leund. Er had een groote verandering bij hem plaats gehaddoch als zij slechts tot het vermijden van bloedvergieten leiden mocht, Avas ik reeds tevreden. Wij Averden bereids verAvacht. De begroeting had op tamelijk koele wijze plaats en ik merkte op dat Austin aan een inwendigen strijd ten prooi Avas. Toen Bruchner der gebruikelijke vraag deed, of eene ver- zoening nog steeds onmogelijk Avas en ik twijfelend en hoopvol mijn vriend aanzag, scheen hij tot een vast besluit te komen. Zonder evenwel zijn blik van den grond op te slaan, sprak hij op gedempten toon, tei-Avijl hij herhaaldelijk bleef steken «Ik ben tot elk excuus bereid Deze met moeite uitgebrachte Avoorden hadden een verrassende uitAverking op zijn tegenpait j en evenzeer op diens secondanten; ik van mijnen kant was er reeds eenigermate op voorbereid geweest, al had ik de oplossing der kwi stie ook niet in zulk een demoe- digen vorm verwacht. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1881 | | pagina 1