FEUILLETON.
De handschoen van de Prinses.
1)
liet was in liet jaar 1843, dat te Petersburg op
Paasch-Zondag de jaarlijks wederkeerende prachtige
troepen-revue onder de balkons van het marmeren
paleis had. Het schitterende schouwspel begon en ver
volgde zijn .gewonen loopechter trok een eigenaar
dige verschijning, in het gevolg des Keizers de alge-
mecne aandacht. Het. was een grijsaard van een zeld
zame en wonderbare houding, gekleed in een witte
rok met roode opslagen en bruinlederen broek, laarzen
met kappen, benevens een driekantigen hoed met witten
vederbos. Die figuur, in de uniform, zooals die onder
Katharina ,11 gedragen werd, gaf tot allerlei zinspe
lingen en gissingen aanleiding. Spoedig echter vernam
men de gelieele waarheid, en wij willen ook in korte
trekken de geschiedenis van den ouden grijsaard aan
onze lezers mededeelen.
Potemkin was, zooals bekend is, de grootste zon
derling van zijn tijd en de gelukkigste mensch van
zijn eeuw. Toen hij onderofficier bij de Garde was,
had hij liet geluk door de Keizerin opgemerkt te wor
den, die hein in de revolutie, die aan Peter III het
leven kostte, de degenkwast verleende. Schoon van
gelaat, ondernemend en eergierig zijnde, was hij haar
gunsteling en beheerschte hij die machtige vrouw, die
hij nooit lief had, en door wie hij ook slechts korten
tijd bemind werd. Meer waren zij door overeenstem
ming in wetenschap, dan door teedere gevoelens met
elkander vereenigd, maar daardoor ook ontrouw. Ver
wend door de gunst van het geluk, overvloed en ge
nietingen en de lieftallige bejegening der hofdames,
werd Potemkin een skeptikus en gaf zich niet dan
aan het genot over. Aan eene Poölsche dame gelukte
het, hem door liefde aan zich te binden. Overmoedig,
vol luimen en koket, maar ook vol geest en ijdelheid, was
dikwijls de Prinses Zoumowsky, later Gravin BoronzofT
d'Asclikoff, de alleenheerscheres van de mode en de
aangebedene godin der salons. Zij deed den gunsteling
in een vurigen hartstocht tot haar ontvlammen, zonder
zelf daarvoor ook ongevoelig te schijnen.
Maar op het oogenblik, waarop Potemkin aan zijne
nabijzijnde overwinning niet meer twijfelde,ver
anderde de gril van de Prinses; hare houding
werd tegenover hem koud en terugstootend. Men
wilde opgemerkt hebben, dat deze plotselinge ver
andering van gevoelens plaats had gegrepen ten tijde
van den grooten brand van den schouwburg waarbij
zij bijna haaf leven'verloren had. Haar redding had
zij alleen te' danken gehad aan de zelfopoffering van
een jeugdig majoor, die haar, op haar hulpgeschrei,
uit hare, door de vlammen reeds omringde, loge had
weggedragen.
In vertwijfeling over zijn teleurstelling, stelde de
gunsteling alle middelen in liet werk om de oorzaak
daarvan uit te vorschen. Zoo was de prinses dan ook
van dien dag af, met een voor haar onzichtbaar, maar
ondoordringbaar net van bespieding omgeven. Intus-
schen kwam er niets aan het licht, wat het geheim
van haar koelheid kon ontsluieren en reeds was Po
temkin geneigd het aan een of andere gril van de
prinses toe te schrijven, zoo als de dames uit de
groote wereld ze allen bezitten, toen zijn argwaan,
door een toeval opgewekt, een andere richting insloeg.
Den 8 Mei 1774 zag de Keizerin, in Russische
nationale kleederdracht, die haar zoo bijzonder goed
stond en zij met zooveel edele zwier wist te dragen,
met de prinses Zoumowsky en giaaf Potemkin, voor
een open raam uit de Hermitage naar een parade der
Keizerlijke garde te paard en vier Preobajinkischè re
gimenten' infanterie. Toen hc.t tweede bataljon van dat
schoone voetvolk voorbij defileerde, boog de prinses
over de leuning van het balkon heen en liet ge
beurde het met voordacht of uit onachtzaamheid
een van haar handschoenen vallen. Een jong officier,
die zijn oogen naar liet paleis had opgeslagen, zag
de handschoen aan de hand der prinses ontglijden, en
zonder zijn schreden te verkorten of uit het gelid te
treden, ving hij die met den spits van zijn degen op,
drukte hem aan zijn lippen en verborg dien tusschen
de knoopen van zijn uniform.
De prinses bloosde. Potemkin wende zich lothaar.
«Die officier verrijkt zich met een uwer handschoe-
- non,« zeide hij op doffen toon, «voor wien is de andere
bestemd
«Voor u, Graaf, als gij galant genoeg zijt aan
zulke beuzelingen waarde te hechten.
«Geef hem mij,zeide Potemkin en verwijderde er
zich ten spoedigste mede.
Aan den avond van denzelfden dag verscheen een
veldjager vergezeld van twee kozakken, bij den majoor
Tchighelowski. Hij verbleekte toen hij hen zag; een
dergelijk bezoek is steeds verdacht.
«Volg ons,* sprak de veldjager.
«Waarheen?*
«Dat is een geheim.
«Wie heeft daartoe last gegeven?»
«Hier is het bevel.»
«Zal de reis lang zijn?*
«Misschien wel.*
"Laat mij dan den tijd om wat goud en papieren
in te pakken.»
«Geen goud of papieren mogen mede genomen wor
den. In hg.t geheel niets!*
"Welaan, dan zal ik u volgen,* sprak de majoor,
bleek van woede, «maar het zal mij toch wel ver
gund zijn mijn moeder voor de laatste maal te om
helzen zij slaapt in de nabijzijnde kamer. Vergun mij
daar eenige minuten voor.
«Onmogelijk, het bevel luidt onverzettelijk...; wil
dus instappen.
Dit sprekende wees de hardvochtige veldjager met
zijn vinger naar een klein rijtuig, dat slechts van een
houten bank voorzien was en Britschka genoemd wordt.
Alle tegenstand was te vergeefs.
De majoor nam in het rijtuig plaats, snel als de
wind trokken het twee paarden, uit de Ukraine, voort,
en lieten spoedig het helle licht van de stad, de dom
kerk en de groote toren van de citadel achter zich.
De sneeuw viel in dikke vlokken neder en omhulde
de sprakelooze reizigers. Een oogenblik vloog den
majoor het denkbeeld voor den geest, zijn zwijgenden
leidsman te ontvluchten. Maar de stalen oogleden van
den veldjager sloten zich den ganschen nacht niet.
Men kwam te Pochczerskoi, waar de majoor
vraagde, of men het doel der reis bereikt had?*
«Nog niet,* was liet antwoord van den aange
sprokene.
Men verwisselde van paarden en de reis ging verder.
Bystarka, Pounenskoi, noemde men de volgende wis
selplaatsen. Bij ieder nieuw voorspan, herhaalde de
majoor zijn vraag en telkenmale bekwam hij de ver
schrikkelijke woorden ten antwoord:
Nog niet!*
(Slot volgt.)
- ,x
if
t
9
t
