No.
Woensdag 13 December.
1882.
FEUILLETON.
EEN GEKNAKTE ROOS
VOOR
TTitffcvcr: L. J. VEETÏMAN ITeiisdoii.
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG
A b o n n e in e n t s p r ij s per 3 maanden f 1
verhooging.
en Z A T E R D A G.
Franco per post zonder prijs-
Advertentiën 16 regels 60 et. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
Wij hebben in onze taal zoo enkele woor
den, die aanleiding geven tot verbindingen
met andere woorden en in dat geval dik
wijls iets ongunstigs aanduiden. Misbruik op
de eene of andere wijze is meestentijds de
oorzaak. Daar is bij voorbeeld het woord
koffie. Iedereen zal toegeven dat het woord
zelf eene beteekenis heeft, die volstrekt niet
tot de ongunstigste behoort. Immers, die
vermoeid is en een lekker kop koffie kan
krijgen, zal zich na het gebruik heel wat
gerestaureerd gevoelen, en wij zijn overtuigd,
dat als men zich in herbergen of koffiehuizen
er op toeleide, om die drank goed te zetten,
er heel wat meer gebruikt zou worden en
in dezelfde mate, minder sterken drank.
Maar, de goeden niet te na gesproken, zeer
JAjen-het slechts één keer
een kop koffie te bestellen, de tweede*kè£ï-
bedankt men er feestelijk voor. Daar van
daan komt het dan ook waarschijnlijk, dat
in de meeste zoogenaamde koffiehuizen, van
alle dranken koffie het minst gedronken
wordt, zelfs zóó, dat het woord koffiehuis
voor ons eene beteekenis heeft gekregen,
als eene plaats, waar men bij voorkeur alles
drinkt, behalve koffie.
De woorden koffiepraat en dergelijke,
hebben hun ontstaan te danken aan den
bekenden drank. Toen de koffie in algemeen
gebruik kwam, werd er, zooals dat met meer
nieuwe zaken gebeurt, druk misbruik van
gemaakt. De tijd, onder vrienden en geburen
doorgebracht met het genieten van den geu-
rigen drank, werd gebruikt voor praatjes
over dit en over datals men lang praat
over onbeduidende dingen, raakt men uit
gepraat het gesprek komt op buur of kennis
en de tongen trekken van leer en de laster
krijgt vrij spel. De koffie is er natuurlijk
onschuldig aan, maar haar naam dient
toch om de gesprekken te karakteriseeren,
Wat men onder koffiepraat verstaat, weet
iedereen. Ook denkt menigeen er in het
geheim bij„dat hoort bij de vrouwen thuis,
wij houden ons met die praatjes niet op!"
Wij gelooven het ook. De mannen maken
zich aan koffiepraat niet schuldig, zij praten
altijd verstandige dingen, hooge politiek, enz.
enz. Het mocht watIs het al niet onder
het genot van een kop koffie, dan is het
onder het gebruik van wat andersmaar
het is zeker waar, zij die het meeste praten
over ijdel gebeuzel van vrouwen, moeten
maar niet de hand in eigen boezem steken,
want hetgeen zij dikwijls praten, is wel eens
ruim zoo erg.
Maar dat is het toch eigenlijk niet, waar
wij over wilden spreken. Wij hadden eigen
lijk het plan om over de koffie zelf te spreken,
en het gevaar, dat den handel in dat artikel
in ons land dreigt.-
7)
«Wat op zulk een laat uur nog wakende,
gebiedster?» vroeg hij met een spottend lachje.
»Ik kon niet slapen en ben daarom wat op de
galerijen gaan wandelen,antwoordde Feodora, die
hare tegenwoordigheid van geest niet verloor; «doch
wat gaat dat u aan?«
Hij stond nog altijd als een muur voor haar, als
om haar den weg te versperren.
«Stoutmoedig als een leeuwin, listig als een slang,
gezwind als een antilope,» hernam hij, haar beschou
wend.
«Gij schijnt goed thuis te zijn in de natuur
lijke historie,» merkte Feodora aan, «doch laat mij
nu voorbij
Doch Danilo ging niet van zijn plaats.
«Gij zijt bekoorlijk, gebiedster!» sprak hij, «veel
schooner dan uwe vlasharige zuster, welke mijn
Vorst als onzinnig bemint. Gij zijt ook veel verstan
diger, veel
«Ik heb u niet uitgenoodigd mij complimenten te
maken,» viel Feodora hem in de rede, oogenschijn-
lijk kalm, doch inwendig bitter verontwaardigd over
de driestheid van den knecht.
«Altijd strijdvaardig en altijd schoon,ging Danilo
voort. «Gij zijt een heerlijke vrouw! ja gebiedster,
ik weet wat in uw hootd omgaat, wat u en de
Vorstin 's nachts de rust van den slaap beneemtgij
wilt van hier vluchten, maar ik moet u bewaken,
lleb ik het geraden?»
EN
«Denk al wat wilt; geloof inijnentvvégo'ook
dat wij de maan 'illen stelen het een is even
gegrond als het andrantwoordde Feodora inwen
dig ten hoogste hengst, doch uiterlijk nog steeds
bedaard.
«Ik verwachtte da antwoord van u,« sprak Danilo
koel «natuurlijk, gijïult toch niet zoo onverstandig
zijn om dadelijk te eggen gij hebt gelijk Danilo,
doch spreek er niet van tegen den VorstIk ben
des Vorsten rechterhal.
«Ik weet het c ik wenschte dat gij de mijne
waart,zei Feodora vachtelijk.
«Dat zou wel mogajk zijn,hernam hij koeltjes,
«doch onder zekere verwaarden. Ik ken alle schuil
hoeken van het slot zou u met de Vorstin kunnen
laten vluchten, nog nfcr, ik zou het willen doen, maar
ik verlang een bcloong!»
Hij zag haar lang n sterk aan en zij zweeg
wat zou zij antwooien? Doch haar polsen klopten
onstuimig en het bid dreigde uit haar slapen te
bersten.
«Hebt gij de bedoing mijner woorden begrepen,
gebiedsterging hij -ort«nu, ik geloof liet wel!
ja ik, Dani'o, de trouwe dienaar van Vorst Voinesco,
wil u helpen om de Vstin Vera en u te bevrijden
van deze ecuwigdurendgevangenschap, om een hoogen
prijs om u!«
Een lichte kreet ontsipte aan Feodora's lippen en
zij deinsde een stap aiteruit, ontsteld, verbijsterd,
verpletterd.
«Ik heb u lief, Feoda!» vervolgde Danilo, zonder
zijn stem merkbaar te viiicflen; «ik bemin u, zooals
ik nog nooit een vrouw iinind heb! Als iemand mij
ooit gezegd had, dat ihnijn meester ontrouw zou
worden om den wil een' vrouw, ik had hem
mijn dolk in 't hart gesoten om zijn lastertaal te
is toegenomen
reden zijn voor de daling
De oogst is evenwel niet veel vermeer
derd, hij is hoogstens een millioen pikols
(een pikol 61.5 KG.) per jaar. In de
laatste 10 jaar, dit jaar medegerekend, is hij
vijfmaal boven het millioen geweest, maar
daar staat tegenover dat het verbruik ook
Er moet dus eene andere
der prijzen dan
overproductie op Java.
Was vroeger de eenige ernstige mededin
ger van Java, het eiland Martinique, dat is
in den laatsten tijd veranderd. Eerst is Ceylon
opgetreden met koffie-cultuur en toen Brazi
lië. Op Ceylon is de uiterste grens van
voortbrenging spoedig bereikt, dat eiland toch
heeft eene oppervlakte anderhalf maal zoo
groot als ons land, maar met Brazilië is het
wat anders. Brazilië heeft eene oppervlakte
gelijk aan anderhalf maal Europeesch Rusland,
daar is nog een slavenbevolking van ander
half millioen, die geheel voor de koffie-cul
tuur wordt gebruikt. Wat de verbouw daar
ontzaggelijk wordt, kan men nagaan dat in
1880 drie-en-een-half maal zoo veel koffie werd
geteeld als op Java en in 1881 bijna vier-
en-een-half maal zoo veel. Nu wordt er veel
koffie geteeld, die bij lange na niet vergele
ken kan worden met de Java en Mokka
koffie en zelfs de betere soorten worden nog
als Java koffie in den handel gebracht, geen
bewijs dus van vertrouwen. Ook denkt men
dat de verbouw daar minder moet worden,
tegenover
straffen. En toch is het er toe gekomen gij zijt
die vrouw en om uwent wil zal ik mijn heer verraden
en hem verlaten. Wilt gij mij beloven mijne vrouw
te worden, dan zult gij morgen avond vrij zijn?»
Feodora had zich afgewend, en op de balustrade
der galerij leunende, staarde zij op het schijnsel der
maan. Zij was schier razend over de onbeschaamdheid
van dezen dienstknecht, dezen gemeenen Circassiër,
haar, een gravin Bradnitzky, en toch
In hare oogen begon een zonderlinge glans te spe
len het was alsof er een roode gloed uitstraalde, en
haar stem klonk eigenaardig hard en ruw, toen zij,
zich eensklaps omwendend, tot hein zeide:
«Danilo, is het u ernst met dat alles?»
«Heilige ernst!» betuigde hij plechtig.
«Welnu dan, vervul dan uw belofte, laat mij
met mijne zuster vluchten uit het geweld van den Vorst
en als wij in veiligheid zijn zal ik uw vrouw worden
Danilo stiet een woesten, onderdrukten kreet uit en
viel voor Feodora neder, terwijl hij den zoom van haar
kleed met kussen bedekte.
«Gij zult mijne Koningin zijn,riep hij onstuimig
«ik ben rijk, rijker dan gij denkt en morgen zijt gij
vrijIk laat u naar Warschau vluchten en haal u dan
af als mijn vrouw!»
Feodora's hand, welke in de zijne rustte, was ijs
koud en in haar oogen schitterde voortdurend een zon
derlinge gloed.
«liet zal wezen zooals gij zegt,fluisterde zij, «doch
hoe zullen wij vluchten
«Gij komt morgen, als de nacht aangebroken is, in
de portretzaal aan de beeltenis van Keizerin Katha
rine bevindt zich onder aan de lijst een gouden roos
één vingerdruk daarop en het beeld wijkt terug. In de don
kere ruimte zult gij het benoodigde voor uw ver
kleeding en een lantaarn vinden, daarna g;
ge
onbezorgd verdervijftig treden moet ge afklimmen
en in den smallen gang moet ge een half uur door-
loopen. De deur, dien ge |aan het einde van dezen
gang ziet, moet ge openen met' den sleutel, dien 'gij
in uwe kleederen vinden zult, en daarna zorgvuldig
sluiten. Ge zult u dan terstond in het bosch van
Tereschky bevinden. Van uit het dorp Tereschky kunt
ge gemakkelijk vluchten als ge een rijtuigje huurt.
Den volgenden morgen zal ik mij houden als had ik
dan eerst uwe vlucht ontdekt en zal ik u nareizen,
doch wee u als ge dan uw woord niet houdt!»
«Wees onbezorgd, Daniloluidde het antwoord,
«en ontvang bij voorbaat mijn dank! Zie nu wel toe
dat we morgen avond na elven op geenerlei wijze
gestoord kunnen worden.
«Ik zal er zorg voor dragen, gebiedster, en ik zal
mij voor Warschau bij u voegen uwe zuster kan
dan aan uw ouders zeggen dat gij de prijs haror
redding zijt. Wij reizen dan naar Pruisen en daar
wordt gij mijne vrouw! Vindt ge 't zoo geed?»
«Uitmuntend ik zal u op het kleine bolwerk aan
den oostkant van Warschau blijven wachten,» ant
woordde Feodora, «en nu, daar wij alles besproken
hebben, goede nacht!»
Zij reikte hem hare kleine fijne hand, die hij met
een stroom van kussen bedekte.
«Feodora, beminde meesteres!» stamelde hij.
Zij knikte hem lachend toe het was een rechte
sirenenlach.
«Goede nacht, Danilo!»
En zij ging met luchtigen tred van hem weg.
Danilo staarde haar na hij was vooruit van
zijne overwinning zeker geweest en had alles, wat voor
de vlucht noodig was, in gereedheid gebracht.
(Wordt vervolgd.)
Altena.
RffAARD
O t
