No. 158. Woensdag 4 April FEUILLETON. In Noodweer. VOOR Uitgever: L. J. VKUTU.iAN flensden. Dit blad verschijnt eiken \V O E N S D A G en Z A T E Rb A G. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs- verhooging. Advertentie 1—f.yégels 60 ct. Elke r Advertentiën worden ingewacht tot Ma stukken tot Maandag- en Donderdagavond Binnenlandsche A D V E U T E N T1E N waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven j worden slechts tweemaal in rekening gehracht. Hij toezending gelieve men vooral duidelijk den nan in. van den Uitgever op het adres te stellen. i:. v i t j v. 24) In /waren rouw gekleed, zat mevrouw Nanne Grütes aan de schrijftafel, waarop Meta's onvoltooide brief aan tante Clara dichtgevouwen lag. De blanke vingers der weduwe grepen bijna aarzelend naar de pen en maakten groote, stijve letters op het papier. «Gij hebt mij naar de bijzonderheden er van gevraagd; dat is zeer vleiend, vooral omdat het tcedere, hartelijke kind mij een weinig liefgehad heeft. Maar ik weet niet of ik bet er wel be hoorlijk zal afbrengenik heb sedert vele jaren geen bileven geschreven, ik ben nog uit de oude school en bovendien laat mijn geheugen mij soms ook in den steek. Doch, wat dat lieve, goede kind betreft, och Ileere, wat is het hier akelig eenzaam en pas veertien dagen geleden heeft zij hier nog gezeten en daar ligt haar brief die nooit gereed gekomen is. Maar gij zult hem nu zelf lezen. Neef Hendrik zei«Hoe ongelukkig waart ge, hoe diep ongelukkig en hoe zwaar heb ik mij aan u bezondigd,toen hij hem gelezen had. Dat is nu volkomen onbegrijpelijk voor mij; zij was niet ongelukkigach zij was soms bijzonder uit gelaten, vooral op het eiland. Daar moest men haar hooren lachen en zingenmijn oud hart werd er waarlijk weêr jong van! «Hendrik kon dat eigenlijk ook niet gelooven toen ik het hem verteldehij beet zich zoo sterk op de lippen, dat er een roode druppel bloed te voorschijn kwam. Ja stellig van verdriet! «Hier in huis zonder neef Hendrik echter werd zij al stiller en blocker; zij vroeg eindelijk in het geheel niet meer wanneer hij terugkwam; het langdurige wachten begon haar te walgen. Nu kwam hij. De vreugde maakte haar bewusteloos, maar het was toch een genot, het vereenigde echt paar weder te zien. Ik ben naar mijn kamer gegaan om volop te kunnen uitschreien. En daarna, toen ik terugkwam, zag Hendrik mij verstoord aan. «Waar is Meta?* «Wij zochten nergens een spoor. Op eenmaal slaakte Hendrik een kreet. In zijn kamer lag de trouwring en op een vel papier er naast stonden de woorden". «Ik herinner w aan uw belofte «Dat is een grap,« zei ik; Hendrik telegra- phcerde aan udaar was zij niet. «Het is een grap,zei ik weêr, «zij is op het eiland.Ik iicb dikwijls een voorgevoel, en dat bedriegt mij nooit, het lieve, goede kind dreef er wel eens den spot meê ach, dat heb ik haar nooit kwalijk genomen. «Nu naar de haven; de telegraaflijn naar het eiland was onklaar. Een dame had zich 's mid dags laten overzetten. Neef Hendrik reisde af, maar hij kon niet naar het eiland overpas den "volgenden middag, toen de storm bedaard was. In het eerst wist niemand er iets vanlater kwam het uit, dat men een bootje gezien had. Van Meta hoorde hij nietsde sloeproeiers hadden haal bij de klip aan land gezet en niemand had haar later meer gezien. Daarna miste men den heer von Drink, die daar weder reeds week vertoefd had. Zij waren beiden langer dan een niet te vul den, maar zij moesten eikair toch ontmoet hebben nu kon ik dat wel ophelderen, want ik had liet, ondanks mijne vrees, als mijn plicht beschouwd, neef Hendrik te volgen. Hoe dikwijls had ik Meta den heer von Drink hooren tverzocken, dat hij haar toch een enkel maal eens een tochtje op zee zou laten doen. Zoo kwam het dan Wij moesten eindelijk wel gelooven, dat wij haar nooit meer zien zouden, Het bootje dreef 's anderen daags langs de klippen en daartusschen de hoed van den heer von Drink; van haar heeft de zee nooit weder iets teruggegeven. Als ik van de grap sprak, die-Meta met Hendrik had wil len hebben, door zich in de Villa Anna te gaan verschuilen, dan wilde hij daar nooit van hooren. Ik begrijp er niets van. Hij liep uren lang de kamer top en neêr en sloeg zich tegen het voorhoofd en BMtnmpelde allerlei onverstaanbare verwenschingen tegen zich zeiven. Neen, daar begrijp ik niets van, maar de mannen zijn ook meestal zoo onbe grijpelijk Zij heeft hem toch altijd zoo liefgehad, mijn armen, armen Hendrik. God moge zijn ge broken hart heelen; de menschen kunnen hem niet troosten. Als gij gezien hadt, mijn lieve vriendin want moet ik u niet ter wille van onze ontslapen engel liefhebben? hoe hij naar de zee staarde en haar bij haar naam riep «Broer Daniël heeft eene opmerking gemaakt over de onstandvastigheid van het vrouwenhart. Vaderstoof hij toen op, met een dreigend gebaar«vader het zou er toe kunnen komen dat ge geen zoon meer hadt als ge voor de tweede maaW en broèr Daniël deed er het zwijgen toe. Ik heb hem moeten zeggenBroêr Daniël, hef is een geduchte ramp, die over het huis Dornedden gekomen is, maar dat hebt ge aan mij verdiend.* Hij begreep mij wel en zweeg ook. «Nu is het akelig eenzaam zonder licht of leven; zij weg, Hendrik naar Amerika,of mijn oude oogen hein wel ooit weer zullen zien? Ik voor mij geloof dat hij een afschrik van zijn vadcriand gekregen heeft en nooit meer terugkomt. «De tijding heeft u op het ziekbed geworpen? ik geloof het gaarne ik heb een gevoel alsof mijn hart sedert dien tijd stilstaat. En die mijn heer von Brink was zoo'n knap mensch, en zij waren altijd zoo wel met elkaar, en daar moesten ze nu samen sterven!... Ach God, ik hoor haar nog dikwijls 's nachts om Hendrik roepen en zie haar voor mij, terwijl zij in doodsangst den heer von Brink bezweert, haar te redden. Hij heeft stellig al zijn krachten in het werk gesteld voor zijn vriend, maar die zee! Ik heb altijd een afkeer van de zee gehad en nooit van mijn leven zet ik weer een voet op het eiland. «Al heb ik het maar op mijn eenvoudige manier verteld, ik deed mijn best om het zoo goed mo gelijk te makenvergeef het mij dus. Ontvang een deelnemenden groet in onze wederzijdsche smart van «Uwe toegenegen dienares en vriendin Nanne Grütes, geb. Dornedden.* De brief bleef twee dagen liggen eer hij verzonden werd. Toen was er nog een post-scriptuni aan toegevoegd. «Mijn waarde, ik kan nauwelijks mijn pen meer vasthouden. Broèr Daniël gaat weêr trouwen, met I en All* iLzj, IT^m ^ssxx* wmumrn mm - x.'Z- vPH*- NOVKLLK VAN -00-

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1883 | | pagina 1