No. 254.
Zaterdag 8 Maart.
1884.
DE LA1JGSTRAAT M BE BOMUWAABD
Op glad ijs.
FEUILLETON.
VOOR
Fitgcvor: L. .1. VEERMAN neusden.
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en UTEÏDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs-
verhooging.
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Adverteutiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
n.
Ja, de
door te
menschheid heeft steeds getracht
•ingen over de kloof, die wij dood
noemen, en den sluier op te lichten van de
volstrekt onbekende toekomst. Van het leven
hiernamaals heeft elke godsdienst zich een
eigen begrip gevormd en de spiritisten heb
ben dat ook gedaan en lokken de menigte
door hunne vermeende wetenschap van het
leven hiernamaals. Ze gelooven dat hun
geloof, het spiritisme, eenmaal alle raad
selen' zal oplossen, gelijk het nu reeds in
staat is zooveel wat raadselachtig ons voor
komt, duidelijk te maken. Wij meenen ech
ter dat 't spiritisme al evenmin de raadselen
des levens, en dat groote raadsel, dat dood
en eeuwigheid heet, kan doorgronden als
eenige andere leer of godsdienst, alleen heeft
het genoeg brutaliteit om zich veel op die
kennis te laten voorstaan, waar de gods
diensten zeer nederig erkennen dat de mensch
in raadselen rondwandelt.
vMaar we hebben dan toch de macht om
de geesten der gestorvenen op te roepen e
tot ons te laten spreken van de dingen, die
niet van deze aarde zijn roept de spiritist
en hij neemt u mee naar zijn woning, waar
hij tégen den avond nog eenige kennissen
bescheiden heeft om getuigen te zijn van de
wondere kracht van zekeren Franschman of
Amerikaan, die séances geeft. Ge laat u over
halen en vindt bij uw nieuwen kennis een
uitgelezen gezelschap vergaderd, ietwat ge
agiteerd, de dames zelfs zenuwachtig en ieder
voortdurend omziende naar de groote man,
ginds achteloos in een stoel samengevouwen,
die schijnbaar op niemand acht geeft, doch
inderdaad zijn volkje scherp opneemt. Bij 't
slaan der klok geven de dames een gilletje
en telkens wanneer iemand binnentreedt,
kunt ge de een of andere zien verbleeken.
Men noodigt u uit in de naastbijzij nde kamer
te gaan. Ge vindt daar in 't midden een
tafel, waaromheen een dozijn stoelen staan.
Op de tafel ligt schrijfgereedschap en een
paar muziek instrumenten er staat ook een
speeldoos op. Wanneer allen gezeten zijn,
wordt de kamer volkomen donker gemaakt
en den aanwezigen verzocht elkaar de hand
te geven. Zoo zit men een poos. Wanneer
't in een verlicht vertrek geschiedde, maar
dat gebeurt nooit, want de geesten der spi
ritisten zijn echte kinderen der duisternis,
dan zouden die menscheu elkaar van schaamte
niet durven aanzien, doch in 't duister dur
ven ze wel kinderachtig zijn. Het medium
zit natuurlijk ook in den kring. Terwijl ieder
zich doodstil houdt om, kan het zijn, tehooren
wat geschiedt, doet zich de nadering van
den geest gevoelen in het medium. Dat heer
steunt en zucht en wringt zich in allerlei
bochten, doch zijn buurlui de hand gevende.
Maar onder dat wringen en zuchten brengt
hij zijn handen al dichter bij elkaar en ziet
van beide een paar vingers los te krijgen
terwijl zijn rechterhand door de beweging
hij maakt, schijnbaar toevallig zijn buur-
ans hand loslaat, steekt hij hem op 't zelfde
oügenblik de vrijgeworden vingers der lin
kerhand toe. Hij kan dat zoo behendig, dat
zijn buren 't niet bemerkt hebben en terwijl
deze wanen het medium nog goed en wel
de hand te geven, manouvreert deze met de
vrije hand over tafel, windt de speeldoos op,
die tot groote verbazing van 't gezelschap
begint te spelen, neemt de guitaar en laat
die geluid geven, grijpt een leegstaande stoel
achter zich en zet dien op tafel, zwaait met
een zakdoek een geestelijk odeur onder de
AL, (iïe
iUM,
GOltUOA BALDWIN.
NOVELLE VAN RUDOLF L I N D A U.
4)
'Sedert dien tijd waren Forbes en Baldwin van den
vroegen morgen tot den laten avond bijna onafgebro
ken bij elkaar geweest, en een eigenaardig vertrouwe
lijke betrekking had zich in dien korten tijd tusschen
deze beide zoozeer van elkaar verschillende menschen
gevormd. Baldwin vond dit natuurlijk en dacht er
niet verder aanmaar Forbes verwonderde er zich in
stilte over. Hij kon zich niet verklaren, hoe het kwam
dat hij, zoodra hij met Baldwin samen was, zich een
ander en beter mensch voelde. Hij kon met dien
wilde van Yesso,* gelijk hij hem gedoopt had onge
dwongen spreken en schertsen, en hij betrapte er zich
daarbij meer dan eens op, dat hij hem ongevraagd,
ja met genoegen, vertrouwelijke mededeelingen deed.
Baldwin verlangde volstrekt niets van Forbes. Dit
was het geheim van den aangenomen indruk, dien hij
op den wantrouwenden, rijken man gemaakt had. Hij
Fad het nog op zijne paarden, noch op zijn loge in
tde opera, noch op zijn geld voorzien. Hij had zich
volkomen en oprecht uit het hoofd gezet dat zijn vriend
u>de rijke Forbes* was. Hij zag in hem niets als een
goed kameraad. Forbes besefte dit. Het was voor
hem een nieuw, weldadig gevoel, met iemand omgang
te hebben, die geen dienst van hem verlangde, ja
dien hij niet eens een dienst bewijzen kon.
»Nu, wat hebt gij besteld vroeg Forbes, nadat
hij tegenover Baldwin aan de tafel in het café plaats
genomen had.
«Een goed diner.*
»lk hoop dat ge het krijgen zult. Waar bestaat
het uit
»Dat weet ik voorloopig nog niet maar ik heb
een uitstekenden eetlust en bereid mij nog op de aan
genaamste verrassingen voor*
«Hebt gij de keus aan den kellner overgelaten?*
«Zooals gij belieft te zeggen.
Forbes glimlachte.
«Kunt gij uil al dien onzin wijs wordenging
Baldwin voort, terwijl hij op zijn beurt de spijskaart
opnam: «Dotage Parmentier, Filet de soles Toinville*
waarom niet Nemoursof «Montpensier?* «épi
grammes d'agneau; chaufroid de Volaille* enz. Dan
versta ik de Ainos van Yesso nog beter dan dit koe-
terwaalsche keukenlatijn.
Forbes antwoordde daarop slechts door een kellner
te roepen en dezen op een voornamer toon en met
aanwijzing van vele bijzonderheden een «uitgezocht*
diner te bestellen. Baldwin luisterde opmerkzaam en
met zichtbaar genoegen toe.
«Wat gij toch al niet weet!« sprak hij lachend.
«Gij moet hier mijn leermeester worden
«Met pleizier. Apropos, zijt gij bij den kleer
maker geweest?*
«Ja zeker.*
«Wanneer zult ge uw nieuw costnum krijgen?»
«Morgen avond.
«Het wordt tijd!*
«Zoo?* antwoordde Baldwin terloops. Daarna be
zag hij opmerkzaam de mouwen van zijn rok en zei
neuzen zijner verstomde aanbidders, deelt
zelfs oorvijgen uit enz. enz.
Of ge nu ééne séance of meer bijwoont,
't is altijd hetzelfde. De zitting begint met
speeldoosmuziekdat is een voorzichtigheids
maatregel, dewijl de spiritist daarbij gemak
kelijker eenige beweging maken kan; de
geest, die verondersteld wordt in 't midden
te zijn, doet steeds dezelfde kunstjes. M.
a. w. de spiritisten hebben tot heden niet
anders kunnen oproepen dan geesten, die
zich in 't duister amuseeren met de lafste
aardigheden, die men verzinnen kan en om
die te hooren heeft men wezenlijk geen
geesten noodig de aardlingen voeren nog
genoeg laffe dingen uit.
Nog erger is 't wanneer de mediums hunne
geesten laten spreken, hetwelk geschiedt
door tikken naar een overgekomen alfabet.
Die heeren gaan natuurlijk met de geesten
van Mozart, Mohamed, Karei den Groote,
Shakespeare enz. om als met hun beste vrien
den, maar opmerkelijk is het dat nog nim
mer een der geesten van voorheen een enkel
zinrijk acoord of een snedig gezegde geuit
heeft. Misschien komt dat later, wanneer
de mannen der wetenschap en de belletristen
zich met het spiritisme gaan inlaten, thans
echter kan men wel den geest van b. v. Na
poleon oproepen, doch dezen een hartig woord
laten zeggen dat gaat boven de bevatting
van de kermisgoochelaars.
Zekere medium, de wijdvermaarde Englin-
ton, gaf in '80 een séance te Munchen en ze
gelukte volkomen. Maar toen de zitting ten
einde was en Englinton doodafgemat op een
stoel in elkaar gedoken zat, wees een der
heeren op des mediums vingers; die heer,
een schilder, had in den aanvang den sleutel
der speeldoos zwart geverfd en deze verf
zat nu aan de vingeren Englintons De we
reldberoemde Home, de spiritist, die ook
hier te lande zijn goochelstukjes vertoond
heeft, is te Petersburg ontmaskerd. Zoo
worden ze een voor een ontmaskerd en zeker
zou 't die lui spoedig afgeleerd zijn hun
niedemenschen bij den neus te nemen, wan
neer die medemenschen niet zoo aartsdom
waren hun neus toe te steken.
Zeer gevaarlijk wordt het voor den spi
ritist wanneer hij zijn auditorium gaat ver
gasten op het gezicht van een geest.
Hij schiet daartoe van de kamer een hoek
af met een zwaar gordijn, laat zich daar
achter vastbinden aan zijn stoel en wanneer
dan een oogenblik daarna een witte gedaante
door de kamer zweeft, zal dat dan toch wel
een heusche geest zijn, temeer daar het
medium, wanneer de geest verdwenen is,
nog aan dezelfde plaats vastgebonden ge
vonden wordt.
Zeker, 't zou ongetwijfeld een geest kun
nen zijn, maar 't is er geen: het geval met
den spiritist, die zelf voor geest speelde en
wien men door terstond zijn hokje met een
schot af te sluiten, op de daad betrapte,
bewijst dat. Voor enkele jaren heeft men
op dezelfde wijze een verwaaide spiritistische
dame beet gehad. Een der heeren gfeep
den geest beet, terwijl een ander zich naar
het zijkamertje spoedde en daar een hoopje
dameskleeren vond en deze in beslag nam.
De geest echter jammerde en smeekte zoo
dringend om zijn kleertjes dat men hem ze
teruggafden volgenden dag was Mad.
Crooker verdwenen.
Zooals reeds gezegd is, de spiritisten ver
loochenen terstond hunne ontmaskerde broe
ders en zusters en wanneer dat moeilijk gaat
hebben ze een uitmuntend redmidd 1 ter
hand. Ze zeggen namelijkwanneer de gas
ten de macht hebben te manifesteeren, dan
hebben ze ook die om te mystificeeren en
wanneer dus een medium er in loopt, is
dat niet zijn schuld, maar die van den geest,
die op hem werkt.
nadenkend: «Dit pak heeft voor een paar maanden
een klein kapitaal te San Francisco gekost. Het is
waar, dat we sedert dien tijd veel slecht weêr in de
prairiën en op de Atlantische zee gehad hehben, maar
ik vind dat het er toch nog heel goed uitziet. En
fin, het maakt niet uit. Van morgen af zal ik nooit
anders als in een feestelijk gewaad in uwe tegen
woordigheid verschijnen.
Omstreeks half acht was een bejaard, deftig heer,
die eene jonge elegante en schoone dame den arm
gaf, de zaal binnengetreden en had met zijne gezellin
aan een tafel tpgenover Baldwin plaats genomen. For
bes had de binnenkomenden, wien hij den rug toe
keerde, niet opgemerkt, daartegen had de dame de
bedaarde, welwillende opmerkzaamheid van Baldwin
tot zich getrokken. Dit was aan de andere zijde niet
onopgemerkt gebleven, en de blikken van den reiziger
en de jonge Parijsclie dame hadden zich reeds her
haalde malen gekruist.
Forbes bespeurde dat er iets achter zijn rug om
ging, en vroeg zonder bepaalde bedoeling
«Waar ziet ge zoo oplettend naar?*
«Naar een lief gezicht.
Forbes draaide zich langzaam om daarna stond hij
licht blozend op en naderde met een beleefde buiging
de tafel, waaraan de oude heer en de jonge dame
zaten. Deze beantwoordden zijn groet met veel
vriendelijkheid.
«Is mevrouw uw echtgenoot nog niet te Parijs
teruggekomen?* vroeg Forbes.
«Neen, wij verwachten haar eerst morgen,ant
woordde de oude heer. «En gij ziet hoe wij van onze
vrijheid misbruik maken. Wij hebben sedert vier dagen
ook niet één keer thuis gegeten. Johanna verlangt dat
ik haar de Parijsclie restaurants eens zal
sv
aten zien
en als een welopgevoed vader haast ik mij haar te
gehoorzamen.
«Is die heer uw vriend, van wien ge gisteren
spraakt?* vroeg het jonge meisje nu fluisterend.
«Inderdaad«, antwoordde Forbes op denzelfden toon
en verlegen lachend voegde hij er bij: «gij ziet, ik
heb niet overdrevenhij komt kersversch uit de wil
dernis; maar hij zal er binnen een paar dagen wat
geciviliseerde!' uitzien en dan zal ik de vrijheid nemen
hem u voor te stellen.
«Uw vriend zal ons ten allen tijde welkom wezen,
verzekerde de oude heer.
Forbes nam daarop weJer tegenover Baldwin plaats
e i verhaalde dezen met de voorgewende openhartig-
h id, waarmede men gewoonlijk over een aanwezige
d ufe persoon spreekt, dat het jonge meisje juffrouw
J Fauna Leiand was, de dochter van den rijken ban
kier Leiand uit New-York.
«Rijk of arm,« was Baldwins antwoord, «zij ziet
er buitengemeen lief uit en bevalt mij wel.
«Gij zult kennis met haar mogen maken,* ging
Forbes voort, «Ik heb u reeds aangediend en zal u
v lorstellen zoodra gij het begeert.
Johanna Leiand wist zeer goed dat de beide jon-
g lieden op dit oogenblik over haar spraken. Maar
zij was er aan gewoon geraakt het voorwerp van
v ortdurende opmerkzaamheid te wezen en zag dan
ook volkomen onbevangen om zich heen. Een poos
later stonden Forbes en Baldwin op, om de restauratie te
verlaten. Forbes ging nog eens naar de tafel van
den heer Leiand, om zijn compliment te maken, ter
wijl de lange Baldwin met een halve, linksche bui
ging, zooals men ten beste geeft aan kennissen wien
mtn nog niet voorgesteld is, de zaal doorging.
("Wordt vervolgd.)
HIEUW
BLAD
