No. 385. Zaterdag 13 Juni, 1885. Vergif en Dynamiet FEUILLETON Si Uitgever: L. J. VEERMAN Heusden. rr Lil VOOR Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs- verbooging. Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimti. Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur. Binnenlandsche A D V E R T E N T IE N waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven worden slechts tweemaal in rekening gebracht. Hij toezending gelieve men vooral duidelijk den naam van den Uitgever op het adres te stellen. De geschiedenis van de Leidsche gift - mengster heeft heel wat pennen in bewe ging gebracht. Als wij ons niet vergissen, dan was het de //Standaard" die er mede begon en die een gedeelte van de schuld wierp op de apothekers, die zoo zorgeloos vergif verkochten, dat de eerste de beste het in zulke hoeveelheden en zonder ver denking te verwekken kon krijgen, dat eene vergiftiging op groote schaal kon plaats hebben. Het was niet te verwonderen dat een der H.H. apothekers tegen dien blaam opkwam. Weldra bleek dan ook dat het niet eens een apotheker geweest was die het vergif geleverd had, maar een drogist. Vroeger, wij meenen voor 1865, werd er nog een examen afgenomen van hen, die zich als drogist wilden vestigen na dien tijd niet meer. Nu kunnen zich overal personen, onder den naam van dro gist, vestigen. Zij mogen als zoodanig vele geneesmiddelen, die in een apotheek zuiver moeten voorhanden zijn, verkoopen, zonder controle niet alleen, maar ook in onzuiveren toestand. Zeer kort geleden schijnt er weer iets dergelijks gebeurd te zijn. De vergif tigingsgeschiedenis te Deil ten minste heeft er wel wat van. Daar moet ook arsenicum (rattëkruid) gehaald zijn bij een drogist. De apotheker Van r k te Steenwijk, die het voor de eer van zijne vakgenooten opnam, had dus wel gelijk toen hij bewees dat de apothekersstand in het geval te Leiden geheel en al onschuldig was en dat, in slede van eene wet die de menschen tegen de apothekers beschermde, er veeleer eene wet noodig was tot bescherming der apo thekers. Voor vele menschen is het bepaald eene onthulling geweest toen zij vernamen dat men zoo gemakkelijk aan vergif kon komen en er zullen eerlang waarschijnlijk wel stemmen opgaan om bij de Regeering aan te dringen op wetten, die den verkoop van vergif beter regelen, ten minste zóó regelen dat er beter waarborgen bestaan, opdat onbevoegden niet te allen tijde gevaarlijke vergiften in handen kunnen krijgen. Of dan het gevaar voor vergiftigen minder zal worden, staat nog te betwijfelen. De vorderingen, die de wetenschap op elk ge bied gemaakt heeft en nog maakt, vooral op het gebied van scheikunde, maken het den kwaadwilligen te gemakkelijk in het bezit van vergif te komen. Beter waar borg ligt daarin dat bijna geen vergifmeer kan worden toegediend of het is te ont dekken. Alle vergiften, die aan metalen ontleend zijn, zijn onvernietigbaar en worden zelfs na jaren weer in de lijken of de over blijfselen er van terug gevonden. Vroeger was dit niet het geval; die met vergif uit den weg was geruimd, was voor goed weg en tenzij men het Vergif had zien toedienen, bleef de dood een geheim en de dader bleef verborgen. Men mocht hem fluisterend aanwijzen, men mocht gissen dat vergift eene rol had gespeeld, verder kon men niet gaan na den dood kon het bewijs niet meer geleverd worden. Daar van daan kwam het dan ook dat, wanneer de dood iemand onverwacht, van een tegen stander verlostte, men bijna altijd mom pelde van vergif en het getal personen van invloed, van wie de geschiedenis zegt dat Vrij naar RICHARD VOSZ. IV. Dien zelfden dag had de begrafenis plaats. De broe ders van het begrafenisgild deels in roode, deels in zwarte sleepmantels gehuld, voerden twee lange, smalle, schamele doodkisten met zich. De eene kist was netter dan de andere, uit beter hout, en kakelbont geverfdde andere was uit ongeschaafde planken getimmerd. Nadat de mannen het lijk van Don Cesana in de beste kist hadden gelegd, het deksel hadden toege- spijkerd, en een oud, met goud doorstikt rouwkleed er over hadden gespreid eene eer, die anders alleen aan signores bewezen wordt, maakten zij toe bereidselen om ook de vrouw in hare laatste woning te leggen, die alleen met een oud, zwart kleed zou worden overdekt. Maar plotseling werd de deur, die naar het aan den tempel grenzende huis voerden, ge opend, en Sibylle trad binnen. Zij had het rood zijden kleed barer moeder aan getrokken, een prachtgewaad, waarin reeds verschei dene geslachten der familie Cesana hadden geprijkt, en dat de eene Sibylle altijd van de andere geërfd had. In breede vouwen daalde de zware zijden stof tot op hare voeten af en omsloot in bevallige plooien de slanke leest. Om hare schouders had zij eene mantille van purperfluweel geslagen en op haar hoofd droeg zij een zilveren bloemenkrans, vanwaar een lange zwarte sluier, die haar gelaat verborg en hare geheele ge stalte omhulde, tot op den grond nedergolfde. Alsof uit liet meisje in eene enkele nacht de vrouw geboren was, zoo stond zij daar zwijgend, vol hoog heid en als dreigend tusschen de mannen, die haar van uit hunne kappen verbaasd en getroffen aanzagen. «Geen uwer rake mijne moeder aan!« beval zij met kalme, diepe stem. En toen de mannen aarze lend bleven slaan gebood zij«Gaat heen en wacht builen, tot ik u roepen zal!« Zij gehoorzaamden zwijgend de deur werd achter hen gesloten. Na een oogenblik vernamen de wachtenden hamer slagen, maar de moed ontbrak hun, om de deur met geweld te openen en binnen te dringen. Inmiddels liep het volk voor den tempsl tehoop, tot de gansche ruimte voor het heiligdom met eene dichte menschenmassa gevuld was. Eindelijk werd de deur weder geopend. Het ge laat nog altijd achter den sluier verborgen, trad Si bylle op den drempel en wees zwijgend naar binnen. Daarop trok zij zich weder terug. De dragers vonden de doode reeds gekist, de kist reeds gesloten en bedekt met de roodfluweelen man tille, zoodat zij naast de andere er uit zag als de sarkophaag van eene vorstin. De mannen van het begrafenisgild fluisterden een oogenblik onder elkandertoen traden die in de roode pijen naast de kist van den man en droegen die naar buiten. Toen de zwarten met de andere volgen wilden, wenkte Sibylle hun gebiedend te blijven en plaatste zich naast de kist. zij door vergif uit den weg zijn geruimd, is legio- Wij kunnen gerust aannemen dat dit getal veel grooter is dan de wer kelijkheid, hoewel er verscheiden menschen, vooral vrouwen bekend zijn, die als speci aliteiten op het gebied van vergiftiging bekend zijn. Om er een enkele te noemen, wijzen wij slechts op die Siciliaansche vrouw Tofana, wier naam vereeuwigd is in het f/Aqua Tofana" dat onlangs nog de eer had te kwader uur in onze Tweede Kamer geciteerd te worden. Op staatkundig gebied vooral speelde het vergif een groote rol. Het was zoo ge makkelijk, het ging zoo zonder veel gerucht, de lastige tegenstander was in eens weg. In den laatsten tijd is er een nieuw staat kundig argument op den voorgrond getre den, dat sterker en ook geruchtmakender werkt dan vergif. Wil men bijzondere personen af- of onmogelijk maken, dan hanteert men het wapen van laster en ver- dachtmakerijdat is niet zoo gevaarlijk als vergif en de dader blijft achter de schermen, even als vroeger. Maar wil men bewijzen dat een Vorst zijne onderdanen niet goed behandelt, dat een Minister niet goed re geert, dan gebruikt men dynamiet. Dit njaakt elk tegen-argument overbodig en laat gëen antwoord toe. Dit nieuwe overre dingsmiddel, of liever dit nieuwe middel QCi te bewijzen dat men gelijk heeft, wordt tegenwoordig veelvuldig toegepast in Rus land, Frankrijk en Engeland. In Rusland begon men er mede. Hetgeen daar ge- bfeurdehoe men het winterpaleis in de lucht liet springen, hoe men den vorigen Keizer doodde, dat alles licht nog versch in het geheugen. Maar het was toen een gevaarlijker werk dan tegenwoordig. Niet iedereen kon het maken, men kon het niet gemakkelijk vervoeren dat is alles geheel anders geworden. Evenals nu iedereen hier in een winkel rattëkruid kan krijgen, kan iemand nu dynamiet koopen. Bij het ge bruiken loopt men zelf niet eens gevaar. En dat is het ware. Men verzendt het per post. Een week of wat geleden kreeg Pater (/de Radlitz" te //Ditton Hall" in Engeland een postpakket. Het was een houten doos en toen hij het deksel opende, viel eene percussie op den grond. Deze percussie was onderweg door het schudden van het deksel afgevallen en lag op het dynamiet, waarmede de doos gevuld was. Indien dit niet gebeurd was zou het open rukken van het deksel een patroon hebben doen ontploften in het dynamiet en d© Radlitz was een verloren man geweest. Zooals hier de verkoop van vergif heet geregeld te zijn en toch iedereen het kan krijgen, zoo is het in Engeland het geval met dynamiet. De ontplofbare stof kan hier niet vervaardigd worden, tenzij men de stof die men er voor noodig heeft, uit Engeland of Duitschland laat komen. Deze stof is eene soort van sponsvormige klei, kieselguhr genaamd. Deze klei, gekneed met nitro glycerine, verschaft het dynamiet, eene weeke, kneedbare zelfstandigheid, die veel op stopverf gelijkt- Eenmaal in dezen toestand, is de stof volstrekt niet gevaarlijk om te behandelen, lang zoo gevaarlijk niet als kruit; door een schot ontploft het niet, evenmin wanneer men het in het vuur werpthet brandt dan wel, maar zonder schot. Het wordt eerst gevaarlijk wanneer het zoo geplaatst wordt dat het opgesloten is en met eene percussie kan ontbranden. Die percussie goed aan te brengen is de kunst. De Radlitz ontsnapte den dood, om dat de percussie niet goed was aangebracht. Om dynamiet in Engeland te mogen ver koopen moet men vergunning vragen. Ook iemand, die 15 of meer pond wil koopen, moet vergunning hebben maar ieder die Onder het gelui der klokken ordende de stoet zich voor liet front des tempels. De geestelijkheid trad aan de spits en een groot, met floers omwonden kruis, werd voor de optocht uitgedragen. Door half Tivoli begeleid, zette de schaar zich in beweging. Onder plechtige ceremoniën werd de kist met veel staatsie naar het kerkhof gedragen en in de groeve neergelaten. Naast deze was geen andere gedolven. Eerst toen de klokken zwegen, beval Sibylle den dragers de kist harer moeder op te nemen. Zij zelf schreed dicht achter de baar voort, als de eenige rouwdragende. Den sluier had zij voor haar gelaat gehouden, maar trotsch hief zij het hoofd omhoog, zoodat zij eer eene triumfeerende dan een treurende geleek. Zot) ten minste werd hare houding door het verzamelde volk opgevat, dat voor het hek van het kerkhof was saamgerot. In het voorste gelid stonden al de vrienden en verwanten van de familie Sebas- tiano, waaronder de moeder van Sandro in feestge waad, door tal van vrouwen omringd. Niemand groette de lijkstatie, en alleen de angst voor de »strega« was in staat een uitbarsting van hartstochtelijke opwinding te voorkomen. Dat scheen het meisje te begrijpen. Een donkere gloed vlamde in hare oogen zij sloeg den sluier te rug en wierp een vijandigen, uitdagenden blik op de menigte. Toen de dragers, die bang begonnen te worden, weer haast wilden maken, beet zij hun toe langzaam te gaan. Zij gehoorzaamden terstond. Op een afgezonderden hoek van den doodenakker werd de kist in een eenvoudig graf bijgezet, dat door de hiannen haastig werd dicht geworpen. Sibylle bleef op bet graf, totdat de nacht aanbrak. Een bijna dweepende liefde voor hare gestorvene moeder maakte zich van haar meesterhaar' vader, dien zij trots zijne ruwheid en zijne harde manieren had liefgehad, begon zij te haten. Veel dacht zij ook aan haar' broeder. Hoe zou zij het lot, dat dreigend boven zijn hoofd hing, kunnen afwenden En hoe den andere redden Aan zich zelf dacht zij niet. De een sbirre, de ander bandiet! Want daarvan zou de liefde zijner zuster hem niet af kunnen houden. Hij was als 't ware gepredesti neerd tot bandiet, gelijk zij tot zienereszij en hij, beiden waren echte Cesana's. Daaraan te tornen zou dus wel niets baten. Maar beproeven wilde zij het toch. Met dit besluit stond zij van de graszoden op maar hoe zij het zou uitvoeren, dat wist het arme schepsel slechts onbestemd en nevelachtig. Het zou haar wel te rechter tijd invallen, haar ingegeven worden. Zoo onwankelbaar geloofde zij reeds aan hare eigene wonderkracht en aan de geheimzinnige macht, die haar beheerschle. Vermoeid verwijderde zij zich. Eene zware, bran dende drukking lag op haar hoofd had hare moeder daarover ook niet altijd geklaagd Zij ging naar huis, verwisselde van kleederen, wachtte tot de maan opkwam en daalde toen in de kloof afdien nacht nog moest de eerste stap gedaan wordentjj mocht niet dralen. Wordt vervolfd. «gMJIHIIWIMII J i)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1885 | | pagina 1