No.
Zaterdag 17 April.
FEUILLETON.
DE DWEEPERS.
Uitgever: L. J. VEERMAN. Heusden.
Brieven uit Amsterdam.
VOOR
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs-
verhooging.
Binnenlandsche ADVERTENTIEN
waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven
worden slechts tweemaal in rekening gebracht. Rij
toezending gelieve men vooral duidelijk den naam
van den Uitgever op het adres te stellen.
Wij scheppen adem. Op 't laatst van
't seizoen is de drukte zoo overstelpend,
dat men bijwijlen twee lichamen extra zou
kunnen inschikken en de verslaggevers der
dagbladen zich per tram of vigelante van
de eene naar de andere uit- of opvoering
laten transporteeren. Ge bemerkt dat ik dit
niet zeg als handelsman, doch slechts als
beminnaar der kunst. Toch heeft ook de
handel zijn vergaderingen, maar't zijn
in den regel geen opwekkende. Deze week
bijv. is een plechtige uitvaart gehouden bij
gelegenheid van den dood der maatschappij
ii[nsulinde," die de concurrentie moet op
geven en niet in staat is hare schepen op
te leggen tot afwachting van betere tijden,
waartoe het bestuur aangespoord werd door
den heer Vroege, diende dagbladen abusie
velijk in Sliedrecht een thuis gaven. Ze
heeft drie ton vervaren *en verlegen en men
mag, de tegenwoordige omstandigheden in
aanmerking genomen, den moed bewonderen
van den hoer Vroege van Alblasserdam en
een dertigtal gelijkgezinden, die 't met de
c/Insulinde" toch nog eens wagen wilden.
Zij ruste in vrede!
Indien ze slechts twee dagen vroeger ter
aarde besteld was, had het bestuur den
obligatiehouders tot een zeer geschikte plech
tigheid kunnen uitnoodigen, tot bijwoning nl.
in de kerk der Remonstranten van het
Requiem van Cherubini, uitgevoerd door
het kerkelijk koor onder Daniël de Lange.
Een requiem is een mis voor afgestor
venen en de R. C. kerk telt in zijn bibli
otheek vele dier missen van verschillende
componisten. Dat van den Italiaan Cheru
bini echter munt uit door verheven ernst
en keurige bewerking en deze eigenschap
pen maken het tot een toonwerk, waarmee
een geoefend zangkoor eer behalen kan,
niet van de gewone concertbezoekers en
de wufte schare, maar van degelijke be
oefenaren en liefhebbers der schoone toon
kunst. Dit werk, vervaardigd op den dood
van den ongelukkigen Lodewijk XVI van
Frankrijk, is onder De Lange's leiding met
groote zorg ingestudeerd en uitgevoerd en
geeft den hoorders een rijk muzikaal genot.
Zooals ge weet is Dan. de Lange een
zoon van den verleden jaar te Rotterdam
overleden musicus Sam. de Lange Sr. Hij
is een leerling en vurig bewonderaar van
Verhulst, aan wiens verdiensten ge laatst
hulde hebt gedaan. De Lange houdt de
liefde voor de z.g. gewijde muziek in de
hoofdstad levendig en wat daarvan ten ge-
hoore gebracht wordt, geschiedt onder zijne
leiding. Hij is een man, die als aanvoer
der van koren zeldzame gaven heeft en in
dit opzicht niet behoeft te wijken voor
Verhulst, en hij heeft op dezen zijn inne
mende manieren en steeds netten toon voor.
Hij is een gentleman, ook wanneer hij ern
stig verstoord is bijv. op heeren die b zin
gen waar bes staat, of dames die zingen,
«Gij vergist u.«
«Ik meen gerechtigd te zijn, om die vraag aan u te
doen, gij, die dagen lang bij Soltyk logeert en elk
oogenblik van den dag met hem samen zijt.»
«Gij vergeet dut mijne moeder er ook is.»
«Hoe het ook zij, ik verkies uw speelpop niet lan
ger te zijn.»
«Gij hebt geen recht, mij zulke verwijten te doen,
antwoordde zij kalm, «ik heb nooit met u gespeeld
en u nooit misleid. Eerlijk en openhartig heb ik u
te kennen gegeven dat ik met Soltyk mijne plannen
heb. Nog slechts kort geleden heb ik u gezegd dat
ik mijn doel nabij was en dat dan iedere hinderpaal
voor onze vcreeniging zou zijn opgeheven. Leer meer
vertrouwen in mij stellen, vertrouw mij ook thans,
nu ik een' stap gedaan heb die u onverklaarbaar
moet voorkomen, maar die ik doen moest, om ons
huwelijk mogelijk te maken.»
«Welken slap bedoelt gij?»
«Ik heb mij gisteren met Soltyk verloofd.
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
waar ze zwijgen moeten, al welke fouten
een directeur zoovele doornen, niet in 't
oog maar in 't gehoorvlies zijn. Ook hij
is een man van beteekenis en ofschoon zijn
haten reeds bijna wit zijn, ligt nog een groot
leven voor hem, daar hij eerst 46 jaren telt.
Zijne lessen zijn gezocht en moeten naar
ik hoor met 5 per uur betaald worden.
Nu ik toch over kunst en kunstenaars 't
woord voer, maak ik met een enkel woord
melding van de aanwinst door de gewijde
muziek gemaakt met het geheel nieuwe or
gel in de oude Luthersche Kerk, een kost
baar stuk werk van schoonen, vollen toon
en met de nieuwste vindingen verrijkt. Wel
hebben we een schoon instrument in het
Paleis, doch dit gebouw leent zich minder
tot gewone zanguitvoeringen van wege zijn
onmetelijkheid en slechte accoustiek. Wel
bezitten enkele hervormde kerken schoone
orgels, de N. K. o. a., maar wanneer de
predikanten zelfs een orgel een zondig in
strument noemen, is er geen hoop dat ooit
een fuga van Bach of een psalm van Swee-
linck genade in hun oogen zal vinden. De
Luth. gemeente is in dat opzicht vrijgeviger.
Allereerst heeft zo omgezien naar een man
van talent. Organisten zijn er bij de vleet,
want het orgel heeft in de laatste jaren zijn
intrede gedaan in duizende huisgezinnen en
velen verdienen een centje aan onderwijs op
dit instrument en vangen elkaar vliegen af
door b.v. te annonceeren/,muziekkennis
geen vereischte," of //men leert koralen spe
len uit het gewone gezangboek.Nu, dat
is er dan ook naarDoch laat ik deze knoei
ers niet in eenen adem noemen met musici
als b.v. wijlen Bastiaans en andere meesters
«Wat!»
«Val mij niet in de rede, maar hoor mij tot het
einde toe aan. Ik heb eene verhevene, heilige taak
op mij genomen en moet die vervullen. Mijne ver
loving is natuurlijk niets dan eene komedie, maar
eene komedie die gespeeld moet worden, wil ik mijn
en ons doel bereiken. Ik moest den graaf volkomen
in mijne hand hebben cn thans is mij dat gelukt. Gij
begrijpt dat er op deze verloving geen huwelijk volgt,
dan het onze. Binnen een paar dagen vertrek ik met
mijne moeder en Soltyk naar Bojary, daar moet de
onlknooping plaats hebben. Als ik van daar terugkeer,
ben ik de uwe en zal u naar het altaar volgen.»
«Maar denkt gij nu inderdaad dat ik dit sprookje
voor goede munt zal aannemen?» riep Zesin, terwijl
hij toornig opsprong. «Gij wilt mij paaien om zeker
te zijn dut ik uw huwelijk met Soltyk geen hinder
palen in den weg zal stellen. Zijt gij eenmaal gravin
Soltyk, dan lacht gij om den onnoozele, die u liefhad,
tl aanbad.
«Als gij mij wantrouwt,» sprak Dragomira, «dan
hebben wij afgehandeld.» Zij stond op en plaatste
zich aan het venster. «Ga heen! Ik weet nu wat
ik van uwe liefde denken moet. Liefde zonder ver
trouwen is eene onmogelijkheid, een damp, een waan
en verdient den heiligen en verhevenen naam van
liefde niet.
«Ik zou dwaas zijn als ik u nog langer vertrouwde,
riep Zesin haar toe.
Dragomira had op zulk een' krachtigen tegenstand
niet gerekend. Zij was een oogenblik ten einde raad.
Doch opeens kwam er een nieuw plan in haar op.
Wilde zij hein niet voor altijd verliezen, dan moest
hij tijdelijk onschadelijk gemaakt worden. Zoodra
over Soltyk's lot de teerling geworpen was, kon hij
zijne vrijheid dan weder herkrijgen.
«En als ik u nu de kliukendste bewijzen van mijne
liefde geef?» voegde zij hem toe, terwijl zij zich
plotseling omwendde, «als ik mij geheel in uwe han
den geef?»
op dit koninklijk instrument. De L.-Gem.
heeft tot haar organist verkozen den heer
Samuel de Lange, van 's Gravenhage, broe
der van bovengenoemden. En thans geeft ze
Zondagsmiddags orgelbespeling, die meer
volk trekt dan de gewone godsdienstoefening,
daar de toegang gratis is en duizenden reeds
deze gelegenheid aangegrepen hebben kennis
te maken met een virtuoos als De Lange
en met de meesterwerken van Handel, Bach
e. a. voorgedragen op een instrument, dat
niets te wenschen overlaat.
Gewoonlijk geeft men aan ons klimaat de
schuld wanneer de meer of mindere onge
schiktheid van Nederlanders voor den zang
ter sprake komt en wijst men naar het zui
den als 't land van belofte voor keel en
stem. Maar nu hebben we deze week in ons
midden gehad een gezelschap Russen, man
nen, vrouwen en kinderen, die hun volks
liederen zóó keurig voordroegen, dat we
onze klimaattheorie noodig moeten herzien.
Daar is b.v. een baszanger bij die de lage
//bes" zingt en sopranen, die de onze in de
schaduw zetten. Ieder die bij 't hooren van
't woord Russen denkt aan ruwheid en hard
heid ga deze kunstenaars hooren en hij zal
bekeerd worden.
En zoo hebben we nog veel genoten de
zen winter tusschen de Socialistische buien
door. Thans is 't een zoowel als 't ander
op de vlucht gejaagd voor de lentezon, die
nog wel niet van harte schijnt, maar toch
reeds zooveel te verstaan geeft dat onze huis
moeders aan 't inslaan van stoffers en leeren-
lappen beginnen, een zekerder bewijs dat de
zomer nadert dan de komst van eenige ver
dwaalde ooievaars.
(Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
Het Land van fasden en Alten,
DE LANGSTRAAT EN DE BOMMELERWAARD
m
DOOR
50) LEOPOLD VON SACHER MASOCH.
De Zielenvangster.
Voor ied'ren raensch komt eens het oogeublik, dat hem
de genius, die zijn lot bestuurt, de teugels zelf in han
den geeft. Fe. Hïbel.
Mevrouw Mulatin had eindelijk hare toestemming
gegeven voor het huwelijk van hare dochter met
Soltyk. Zoo zag de graaf zich dan zijn doel nabij,
stond hij op den drempel van het hoogste aardsche
geluk dat hij zich denken kon.
Den volgenden morgen zou Dragomira de noodige
beschikkingen treffen, om de zaak zoo spoedig moge
lijk tot een gewenscht einde te brengen. Zij speelde
reeds geheel de meesteres en allen gehoorzaamden
haar, alsof het zoo behoorde.
Terwijl zij aan de ontbijttafel zaten en Soltyk ter
nauwernood genoeg zelfbeheersching bezat otn zijne
oogen voor een enkel oogenblik van haar af te wen
den, beval zij eene slede voor te brengen en verzocht
Glinsky, haar naar Kiew te willen begeleiden. Zij
wenschte hem de taak op te dragen om de familie
Oginski op de hoogte te brengen van den stand der j
zaken, eene opdracht, die voor den ervaren diplomaat
geknipt was. Het doel van hare reis was, met Zesin
te onderhandelen. Blijf gij liever tehuis,zeide zij
daarom tot Soltyk, »ik kom heden avond ol op zijn
laatst morgen terug. Mama en Henryka zullen u ge
zelschap houden.»
Met een diepen zucht verklaarde de graaf dat eene
scheiding van enkele uren hem reeds eene eeuwig
heid scheen en verzocht haar daarom, op haar besluit
terug te komen. Als een kind bad en smeekte hij
en beloofde zelfs, haar in Kiew geheel aan haar zelve
te zullen overlaten; doch zij bleef bij haar plan en
Soltyk schikte zich in zijn lot.
De slede kwam voor; Dragomira kuste hare moe
der ten afscheid en daalde aan Soltyks arm het bor
des af. Toen zij aan Glinsky's zijde, in warm en
kostbaar pelswerk gehuld, in de slede zat, bood zij
den graaf hare lippen ten kustoen knalde de zweep
en het lichte voertuig vloog voort.
In Kiew aangekomen, liet Dragomira Glinsky
zijns weegs gaan en zond Barichar met eene bood
schap naar Zesin.
Deze kwam dadelijk.
«Wat hebt gij mij te zeggenzoo begon hij,
ik verbaas mij er over dat gij er nog notitie van
neemt, of ik nog leef of niet.»
«Hebt gij weder verwijten?» antwoordde zij en
sloeg hare armen om zijn' hals, «het baat u toch
niet, gij zijt de mijne en raakt mij niet weder kwijt.
«Hebt gij mij dan niet meer lief?»
Zesin keek haar onthutst aan; hij begreep niet
wat zij bedoelde.
«Hier kan dat niet,» vervolgde zij, «wij zijn hier
door spionnen omringd. Maar ik heb eene vriendin,
die alleen een huis in een der voorsteden bewoont,
daar zal ik u heden avond opwachten. Is dat u ge
noeg?»
Zesin was volkomen overwonnen. Hij wierp zich
aan hare voeten en bedekte hare handen met kussen.
«Dus, heden avond om tien uur zijt gij present,
niet waar?» Zij noemde, hem de straat en beschreef
hem het huis.
«Vergeef het mij,» smeekte Zesin, terwijl hij op
stond en haar in zijne armen sloot. Een zalig lachje
omspeelde hare lippen, zij bloosde als eene gelukkige
bruid.
Toen Zesin vertrokken was, zond zij Barichar naar
de «Roode Kroeg.Weldra verscheen Bassi; Drago
mira sloot zich met haar in hare kamer op.
«Van nacht moet Jadewski, de jonge officier
gij kent hem wel voor eenigen tijd onschadelijk
worden gemaakt;» zoo begon zij.
«Als er geen bloed behoeft te vloeien, kunt gij op
mij rekenen,» gaf de jodin ten antwoord.
«Ik heb hem op heden avond rendez-vous gegeven.
Zorg gij, in de straat te zijnspreek hem aan en zeg
hem dat gij door mij gezonden zijt om hem tot mij
te voeren. Uwe handlangers moeten een uur van te
voren binnen komen en zich in het huis verbergen.
Ais hij bij mij is, zal hij zijn' degen afleggen; ik
zelf zal hem den strik om den hals slaan en dan
moeten uwe helpers bij de hand zijn, om hem te
knevelen en te vervoeren. Hij moet naar Myschkow
gebracht worden en in het gewelf worden opgesloten,
totdat ik zelf kom, om hem uit zijne gevangenschap
te verlossen. Maar druk uw' lieden op het hart dat
hem geen haar gekrenkt mag worden.»
«Ik zal uwe bevelen volvoeren.»
