ii Eiffeltoren,
FEUILLETON.
COLA.
M 812.
ZATERDAG 17 AUGUSTUS.
1889.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
YOOli
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijsper 8 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjsverhooging.
Agent voor Gorcum en OmstrekenBosch Broes van Dort.
Advertentiè'n 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ot. Groote letters Daar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
Agent voor FrankrjjkWester Sc Co., 20 Rue Hérold, Parijs,
In elk der kolommen naar 't oosten en
westen zijn rechte trappen gemaakt om den
toren te beklimmen, van 1 Meter breedte,
met verscheidene portalen, waardoor de op-
stjjging tot de eerste étage zeer gemakke
lijk is.
Van de eerste tot de tweede verdieping
is in elk der 4 kolommen een schroefvormige
trap van 60 cM. breedtwee van deze
dienen voor de opstjjging, de twee andere
om te dalen. Hierlangs kunnen 2000 men-
schen per uur de tweede verdieping bezoe
ken, zonder elkander te hinderen.
Wie niet tegen een kleine vermoeienis
opziet, kunnen wij 't aanraden, die trappen
te beklimmen; daardoor alleen krijgt men
tot in bijzonderheden een duideljjk inzicht
in den bouw van dit reuzengevaarte. Als
men langzaam loopt, niet praat en niet te
dik gekleed is, kan men de 350 treden, die
naar de eerste verdieping leiden, gemakke
lijk in 8 minuten beklimmen. Boven ge
komen, zal 't goed zjjn zich wat warmer
te dekken.
Van de eerste naar de tweede verdieping
valt het trappenklimmen moeilijker, vooral
ook door het voortdurend draaien van de
trap. De 380 treden leiden ons in 10 mi
nuten naar de tweede étage.
Van de tweede verdieping leidt een andere
trap van denzelfden vorm als de voorgaande
van 1062 treden tot den top, maar deze is
niet voor de bezoekers opengesteld, 't Geheel
geeft dus 1792 treden.
Wie tegen die vermoeienis opziet, kan
in een ascenseur plaats nemen. In die as-
f'r. 1,
0,50
0,50
censeurs is plaats voor 100 personen die in
de westeljjke en oostelijke kolommen tot de
eerste verdieping willen gaanvoor 50 in
de noordeljjke en zuideljjke kolommen om
de tweede étage te bereikenen voor 70
personen die van de tweede étage den top
willen bezoeken. De toren is open eiken dag
van 9 uur voorm. tot 11 uur 's avonds,
maar na zonsondergang zjjn de trappen ge
sloten, terwjjl men van de tweede étage tot
den top altjjd per ascenseur moet gaan.
In de week Zondag
Tot de eerste étage, per trap of
ascenseurfr. 2
Van de eerste tot de tweede id. 1
Van de tweede tot den top, per
ascenseur«2
zoodat de geheele beklimming 5 francs kost.
Men kan op de verschillende étages zoo
lang vertoeven als men wil. 5000 personen
kunnen per uur langs de trappen en door
middel der ascenseurs den toren bezoeken.
't Kan er dan ook verbazend druk zijn.
Als voorbeeld nemen wjj, om voor ons
geldige redenen, Vrjjdag 2 Aug. Toen be
zochten 25447 personen den Eiffeltoren,
waarvan 13525 de eerste, 7697 de tweede
étage en 4225 den top. 't Is hieruit ge
makkelijk te berekenen, hoeveel op dien
dag werd ontvangen.
Deze is 57 Meter hoog, en het plankier
is 4200 vierkante Meters groot. Middenin
staan 4 restaurants, uit België, Rusland,
Engelsch-Amerika en Frankrijk, die 5 a
600 personen kunnen bevatten. De ruimte
om deze restaurants is voor de wandelaars.
De restaurants zelve zjjn verlicht door gas,
in de keukens kookt men door stoom. Op de
groote platte lijst, die deze verdieping om
28)
Cola was heden voor kalmeerende woorden
toegankelijker dan ooit voorheen. Haar ge
dachten droegen haar een andere richting
uit. Zjj verwachtte het bezoek van Waldorf
en wachtte met een kloppend hart op hem.
Tante had haar gezegd, dat ze met Bertha
naar de stad wilde rijden.
Cola begroette dat plan met vreugd. Als
hij dan kwam, vond hjj haar alleen en ze
kon een oogenblik aan zjjn borst liggen,
zjjn lach zien, zjjn woorden van liefde hooren.
Ze ging op 't balkon en blikte door den
tuin.
Daar moest hjj, als hjj kwam, den hoek
omslaan; en daar, waar de twijgen van 't
jonge houtgewas zich over 't pad heenbogen,
moest bukken, het mooie, bruine hoofd
bukken, en dan zag hjj reeds haar venster
en zjj
't Meisje sloot voor een oogenblik de
oogen, opende ze dan eensklaps en boog het
hoofd luisterend vooruit. Als hjj nu kwam
Stappen! Mannenstappen! En de tuin
deur knarste. En daar achter die boomen,
vlak bjj de deur, een in 't grjjs gekleed man,
die nader kwam.
Was hp 't? Was hjj reeds
NeenHjj niethjj was grooter, en voor
namer, en slanker. Die daar kwam Cola's
hurt kromp weg was slechts Carters, die
haastig voortliep, en gelukkig tante nog
aantrof, zoodat haar tegenwoordigheid in
't salon niet zoo dadeljjk noodzakeljjk was.
Dat was goed. Ze had zich met zoo'n luid
kloppend hart niet voor hem kunnen ver-
toonen. Ze wilde nu niet meer zoo gespan
nen op den geliefde wachten. Dat maakte
de uren nog eens zoo lang. En als hij dan
onverwachts voor haar stond, was de vreugd
des te grooter.
Zeiegde de hand op heur borst. Wat klopte
het daar stormachtigHoe kinderachtig on
geduldig was ze tochDe dag was toch nog
langHoe veel beter was 't, als hjj later
kwam, nadat Carters en tante vertrokken
waren. Zeker, dat was beter; en nu wilde ze
ook naar beneden gaanze moest toch ook
Thesi's boodschap aan Carters overbrengen.
De jonge man trad haar in de woonkamer
jjlings tegemoet. Zjjn gesprek met de vrouw
des huizes scheen levendig te zjjn geweest. Ze
zagen er beiden verhit uit.
«Ik vind het ongehoord!* klonk Mevrouw
Harland's stem Cola in 't oor.
«Ziet ge,« riep Carters haar toe, «Mevrouw
uwe tante twist weer met me. Hoe vaart ge,
Mejuffrouw
«Dank u,« zei Cola vriendeljjk, «ik ben
wel, en voor u heb ik een boodschap. Daar,
lees zelf.«
Carters las Thesi's regels, en vermaakte
er zich bljjkbaar mee. Hjj scheen verheugd,
dat hjj 't gesprek met Mevrouw Harland had
kunnen afbreken.
«Ze moet betooverd zjjn,* riep hjj, «ik
heb lust haar op een mooien dag aan haar
woord te houden.*
«Charlotte,* brak tante dit gesprek af,
«heeft Carters 'tje verteld of weet je 't reeds?*
«Wat?* vroeg Cola.
«Dat die schilder met die smachtende
oogen, die vriend van Aldridge, een vrouw
heeft? En dan reist die man zoo ongehuwd
mogeljjk rond, en maakt hier aan nette
meisjes 't hof!*
«Van wien ik begrjjp u niet van
wien spreekt u?«
«Van dien Waldorf.*
Verschrikkelijkriep Mevrouw Harland
nog eens, en verliet toen de kamer.
In latere dagen en uren gedacht Cola dit
oogenblik in haar leven, als een, waarin
zich eensklaps alles om haar in stikdonkeren
kroont, vindt men de namen van de be
roemdste fransche geleerden en ingenieurs
dezer eeuw. Mjjnheer Eiffel heeft aldus zjjn
dankbaarheid willen toonen aan hen, die
't hem mogeljjk gemaakt hebben zulk een
onderneming tot stand te brengen.
Deze is 115 Meter hoog en 1400 vier
kante M. groot. Daar ziet men een drukkerij
van de Figaro* geheel in werking. Gas
is daar de beweegkracht; 12 zetters, eenige
redacteurs, 3 drukkers, een correcteur, en
eenige bedienden zijn er den ganschen dag
bezig om er een dagblad te drukken. Ieder,
die daar rondwandelt, kan er een exemplaar
vragen, waarop gedrukt staat
«Dit nummer is ter hand gesteld aan M
ter herinnering aan zjjn bezoek van 't pa
viljoen der «Figaro* op de tweede verdie
ping van den Eiffeltoren, op 115 Meter
boven den grond.
Een bediende schrijft er den naam van
den bezoeker op en vult den datum in.
Het gezicht van deze tweede verdieping is
verheven. Parijs, met zijn tallooze monu
menten, torens enz. breidt zich als een bjjna
plat vlak aan uw voeten uit, dat doof de
kronkelende Seine als een zilver lint door
sneden is. De honderdduizenden zwarte stip
pen, die zich bijna onmerkbaar voortbewegen
vertegenwoordigen even zooveel menschen
elk met zjjn lief en zjjn leed, zjjn hartstoch
ten, zijn liefde en zijn haat. 't Schouwspel
zal niet op ieder denzelfden indruk maken
mjj was 't een diep aangrjjpende les in
nederigheid.
Deze is 276 Meter hoog en kan 800 per
sonen bevatten. Geheel door glas omringd
kunt gjj er zonder door den wind gehinderd
te worden 't prachtige panorama bewonde
nacht had veranderd; als een, waarin ze een
chaos van duizenden stemmen had gehoord,
zonder te onderscheiden, wat er gezegd werd.
Ook hoorde ze haar eigen stem, maar die
klonk hard en schril.
«Wie zegt dat?«
«Ik sprak daarvan,* had Carters geant
woord.
«En hoe hoe weet ge
«Van Aldridge, diè vrijuit daarover sprak,
't Is een bekende zaak. Waldorf's vrouw
was een beroemde schoonheid, die tot de
beste gezelschappen behoorde. Zjj is een half
dozjjn jaren ouder dan hij. Men vertelt van
een romantische schaking
Cola's stem schreide luid daartusschen.
»'t Is niet waar. Ik geloof u niet; ik zal
'them zelf vragen
«Mejuffrouw
»'t ls niet waar, zeg ik u; 't kan niet
waar zijn!*
En Carters, die niet gedacht had, dat
hjj met zijn toevallig meegedeeld bericht
zulk een storm zou opwekken, zag Cola
verschrikt en verlegen aan en zweeg.
Een meisje, in 't zwart gekleed, ijlde
nauwelijks een uur later in groote gemoeds
beweging de trappen op van 't huis des
Duitschen schilders Waldorf.
Snel trok zij aan de bel. Een bediende in
livrei opende.
Woont hier Mjjnheer Waldorf?*
«Neen, Mejuffrouw!*
«Mjjnheer Otto Waldorf een schilder?*
«Woont niet meer hier.*
«Niet meer? Hij woonde dus hier en is
verhuisd?*
'Hij is heden op reis gegaan.
«Op reis? En waarheen?*
«Zjjn goederen waren geadresseerd naar
Duitschland. De stad is me onbekend.
Wenscht ge misschien de vrouw des huizes
te 8preken?«
«Dank u!«
ren, dat zich daar uitbreidt. Op die onmete-
ljjk uitgebreide platte plaat diep onder u
heeft elke beweging opgehouden. Geen enkel
geraas klimt tot u op. De koortsachtig zich
voortspoedende bevolking is geheel verdwe
nen. De langste straten en boulevards schjj-
nen korte streepjes, 't Is een woestjjn van
doode zwjjgende steenen. Alleen door middel
der vele kijkers, die daar geplaatst zjjn,
kunt ge enkele der grootste gebouwen on
derscheiden. Heel in de verte, op 90 kilo
meters afstand, ziet ge misschien een heuvel
top. Verderop verliest uw oog zich in den
benevelden horizon.
De indruk, dien ge daar krijgt, kan niet
in woorden weergegeven worden. Nu ge u
276 Meter verheven hebt, is reeds elke hoogte
op aard een lage naakte.
Boven die 276 Meter wordt het publiek
niet toegelaten. Op den top bevinden zich
verscheidene zalen voor wetenschappeljjke
proefnemingen en een klein vertrek, dat
alleen voor den heer Eiffel bestemd is. Men
vindt er drie laboratoriumseen voor de
sterrenkunde, een voor natuur- en weerkun
dige waarnemingen, en een is er bestemd
voor de levensleer en de studie der microsco
pische voorwerpen der lucht.
Daarboven is de vuurtoren waar de lieden,
belast met de verlichting, hun verbljjf hou
den, en daarboven nog een terras van 1,40
Meter middellijn omgeven door een jjzeren
leuning.
Een vlag van 8 M. lengte en 6 M. breedte
werd daar den 31n Maart 1889 te 2,40 uur
opgeheschen om der wereld te verkondigen
dat het werk van Mjjnheer Eiffel was vol
tooid.
De academie van wetenschappen heeft
dadelpk na de voltooiing den heer Eiffel
geluk crewenscht en verklaard dat het ge
heel onnoodig zou zjjn een bliksemafleider
op zjjn toren te plaatsen, daar de toren
zelf een onmetelijke bliksemafleider is, die
een zeer groote ruimte om zich heen vol
komen voor elk gevaar beschermt; en dat
dus de personen, die zich op den toren be
vinden geheel gevrijwaard zjjn voor elk
gevaar, van door den bliksem getroffen te
worden.
Elk stuk voor dit reuzeugebouw werd
geheel gereed aangevoerd van zjjn nummer
voorzienelk stuk werd aan 't vorige vast
geklonken en geen enkel gat voor een
klinknagel behoefde gemaakt te worden.
Daardoor was er slechts weinig werkvolk
noodig op 't terrein. Een 200-tul was vol
doende. Tot 31 Oct. '88 verdiende elk 80
centimes per uur, dat den 1 Sept., den 1 Oct.,
den 1 Nov. telkens met 5 centimes per uur
verhoogd werd, zoodat elk ten slotte 95
centimes per uur verdiende. Voor weinig geld
konden ze op den toren hun maaltjjd ge
bruiken door kleeren van schapenwol, die
Mr. Eiffel voor hen had laten maken, wer
den ze in den afgeloopen winter tegen de
kou beschermd.
Om een stuk ijzer tot 220 M. op te
hjjschen had men 3 kwartier noodig.
(Slot volgt).
-LJuitènlïAricJ.
In het begin der vorige maand is in het
zuiden van Frankrjjk, in tegenwoordigheid
van den chef van den generalen staf, de
generaal Haillot, en tal van opper- en hoofd
officieren, eene proef genomen met het slaan
eener verdeelbare stalen spoorwegbrug over
de rivier de Var, uitgevonden door den ko-
Ze wankelde meer dan zjj ging de trappen
af en stond op straat.
Er reden veel rijtuigen; in het heldere
lenteweer wandelden er veel menschenuit
de huizen klonken lachende kinderstemmen,
het geruisch van 't straatleven drong niet
in de ooren van Cola, die doodsbleek en
met versteend gelaat, waaruit het bloed
scheen geweken te zijn, den terugweg insloeg.
Op haar kamer gekomen hief ze haar
hoofd eerst weer op en zag rond.
Was dat nog haar kamer? Dat nog de
zelfde omgeving, waarin ze gisteren leefde.
Ze nam, langzaam in haar bewegingen
en haar gang, den kleinen, ronden hoed
van 't hoofd en legde hem op een stoel
dan streek ze een paar maal met de hand
over 't voorhoofd. Midden in de kamer
staand, deed ze haar handschoenen uit en
deze ontvielen eensklaps haar handen en
vielen naast haar op den grond.
Eenige oogenblikken zag ze op die don
kere, lederen handbekleedingen neer en toen
was 't als week langzaam en weldadig den
geest uit haar binnenste en de kracht uit
haar lichaam. Zonder kreet, ja zonder zucht
bewoog zich haar lichaam eenige keeren
naar voren, en dan als duizelend terug, en
Cola zonk stil, als een door den storm ge
knakte bloem, ter aarde.
Hoe lang ze daar onmachtig had gelegen,
wist niemand der huisgenooten. Verscheidene
uren waren omgegaan, toen aan de deur
van haar kamer eerst zacht, en daar er
geen antwoord kwam, herhaaldeljjk en
krachtig werd geklopt.
Na een pauze werd ze van binnen ge
opend en Mevrouw Harland trad binnen.
«Je laat wel lang wachten,* begon ze,
en opziende bemerkte ze, dat Cola, welke
op den kant van een stoel bjj de deur had
plaats genomen, den hals op eigenaardige w jjze
voorover boog en dat de oogen van 't meisje
staarden. De armen hingen slap neder.
«Wat is er Charlotte, Charlotte?*
De angstkreet der oude dame bracht het
meisje tot zich zelve. Ze hief den blik op
en zag haar tante strak aau. De uitdrukking
van 't jeugdig gezichtje was verschrikkelijk.
Mevrouw Harland greep de afhangende
armen van 't meisje en schudde haar heen
en weer.
«Als je niet dadeljjk wat zegt of doet,
schreeuw ik hard om hulp. Je hebt geen
recht om me zoo'n angst aan te jagen,
Charlotte, wil je je oude tante vermoorden?*
Toen hief Cola de armen op en legde ze
plotseling om den hals der kleine, weenende
vrouw.
't Was de eerste teederheid, die Cola
haar ooit bood, ja de eerste, die de ver
bitterde, oude vrouw ooit had ontvangen.
Een nooit gekende warmte doortrok het
hart der vrouw. Ze hield haar nicht, wier
omhelzing een aandoenljjk bewjjs van hulp-
looze zwakte was, aan zich gedrukt en
weende stil.
»'t Is de liefde,* zei ze met een plotse
ling ontwaakten zienersblik, «'t is de liefde
voor dien vervloekten Duitschen schilder!
Wat zal ik doen?*
En terwjjl ze, 't krachtelooze meisje nog
altjjd aan haar hart gedrukt, nadacht over
't geen ze doen zou, dacht ze plotseling aan
't geen haar eigenljjk hierheen had gedreven.
Er was een telegram gekomen, een tele
gram voor Cola.
Wat de inhoud er van ook was, misschien
zou deze haar afleiden van 't geen haar
thans bezig hieldmisschien was 't een
tijding van den verrader zelf.
En hoewel tante Harland ook besloten
was een toenadering van dien verschrikke-
ljjken man voortaan met alle kracht te ver
hinderen, toch zou in elk geval heden het
telegram een afleidingsmiddel kunnen zjjn,
dat haar nicht opwekte uit de verdooving.
Of 't dus van hem was of van een ander,
het telegram moest helpen. Ze gaf 't aan
't meisje. (Wordt vervolgd.)
NIE
SBL AD
Het Land van
en Altena,
De Langstraat en dc
Boimnelerwaard.
mm*
De trappen.
De ascenseurs. (Ophjjschtoestellen).
Tarief.
De eerste verdieping.
De tweede verdieping.
De derde verdieping.
De top.
De bliksemafleider.
Het werkvolk.