ii Eiffeltoren, FEUILLETON. COLA. M 812. ZATERDAG 17 AUGUSTUS. 1889. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. YOOli Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijsper 8 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjsverhooging. Agent voor Gorcum en OmstrekenBosch Broes van Dort. Advertentiè'n 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ot. Groote letters Daar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Agent voor FrankrjjkWester Sc Co., 20 Rue Hérold, Parijs, In elk der kolommen naar 't oosten en westen zijn rechte trappen gemaakt om den toren te beklimmen, van 1 Meter breedte, met verscheidene portalen, waardoor de op- stjjging tot de eerste étage zeer gemakke lijk is. Van de eerste tot de tweede verdieping is in elk der 4 kolommen een schroefvormige trap van 60 cM. breedtwee van deze dienen voor de opstjjging, de twee andere om te dalen. Hierlangs kunnen 2000 men- schen per uur de tweede verdieping bezoe ken, zonder elkander te hinderen. Wie niet tegen een kleine vermoeienis opziet, kunnen wij 't aanraden, die trappen te beklimmen; daardoor alleen krijgt men tot in bijzonderheden een duideljjk inzicht in den bouw van dit reuzengevaarte. Als men langzaam loopt, niet praat en niet te dik gekleed is, kan men de 350 treden, die naar de eerste verdieping leiden, gemakke lijk in 8 minuten beklimmen. Boven ge komen, zal 't goed zjjn zich wat warmer te dekken. Van de eerste naar de tweede verdieping valt het trappenklimmen moeilijker, vooral ook door het voortdurend draaien van de trap. De 380 treden leiden ons in 10 mi nuten naar de tweede étage. Van de tweede verdieping leidt een andere trap van denzelfden vorm als de voorgaande van 1062 treden tot den top, maar deze is niet voor de bezoekers opengesteld, 't Geheel geeft dus 1792 treden. Wie tegen die vermoeienis opziet, kan in een ascenseur plaats nemen. In die as- f'r. 1, 0,50 0,50 censeurs is plaats voor 100 personen die in de westeljjke en oostelijke kolommen tot de eerste verdieping willen gaanvoor 50 in de noordeljjke en zuideljjke kolommen om de tweede étage te bereikenen voor 70 personen die van de tweede étage den top willen bezoeken. De toren is open eiken dag van 9 uur voorm. tot 11 uur 's avonds, maar na zonsondergang zjjn de trappen ge sloten, terwjjl men van de tweede étage tot den top altjjd per ascenseur moet gaan. In de week Zondag Tot de eerste étage, per trap of ascenseurfr. 2 Van de eerste tot de tweede id. 1 Van de tweede tot den top, per ascenseur«2 zoodat de geheele beklimming 5 francs kost. Men kan op de verschillende étages zoo lang vertoeven als men wil. 5000 personen kunnen per uur langs de trappen en door middel der ascenseurs den toren bezoeken. 't Kan er dan ook verbazend druk zijn. Als voorbeeld nemen wjj, om voor ons geldige redenen, Vrjjdag 2 Aug. Toen be zochten 25447 personen den Eiffeltoren, waarvan 13525 de eerste, 7697 de tweede étage en 4225 den top. 't Is hieruit ge makkelijk te berekenen, hoeveel op dien dag werd ontvangen. Deze is 57 Meter hoog, en het plankier is 4200 vierkante Meters groot. Middenin staan 4 restaurants, uit België, Rusland, Engelsch-Amerika en Frankrijk, die 5 a 600 personen kunnen bevatten. De ruimte om deze restaurants is voor de wandelaars. De restaurants zelve zjjn verlicht door gas, in de keukens kookt men door stoom. Op de groote platte lijst, die deze verdieping om 28) Cola was heden voor kalmeerende woorden toegankelijker dan ooit voorheen. Haar ge dachten droegen haar een andere richting uit. Zjj verwachtte het bezoek van Waldorf en wachtte met een kloppend hart op hem. Tante had haar gezegd, dat ze met Bertha naar de stad wilde rijden. Cola begroette dat plan met vreugd. Als hij dan kwam, vond hjj haar alleen en ze kon een oogenblik aan zjjn borst liggen, zjjn lach zien, zjjn woorden van liefde hooren. Ze ging op 't balkon en blikte door den tuin. Daar moest hjj, als hjj kwam, den hoek omslaan; en daar, waar de twijgen van 't jonge houtgewas zich over 't pad heenbogen, moest bukken, het mooie, bruine hoofd bukken, en dan zag hjj reeds haar venster en zjj 't Meisje sloot voor een oogenblik de oogen, opende ze dan eensklaps en boog het hoofd luisterend vooruit. Als hjj nu kwam Stappen! Mannenstappen! En de tuin deur knarste. En daar achter die boomen, vlak bjj de deur, een in 't grjjs gekleed man, die nader kwam. Was hp 't? Was hjj reeds NeenHjj niethjj was grooter, en voor namer, en slanker. Die daar kwam Cola's hurt kromp weg was slechts Carters, die haastig voortliep, en gelukkig tante nog aantrof, zoodat haar tegenwoordigheid in 't salon niet zoo dadeljjk noodzakeljjk was. Dat was goed. Ze had zich met zoo'n luid kloppend hart niet voor hem kunnen ver- toonen. Ze wilde nu niet meer zoo gespan nen op den geliefde wachten. Dat maakte de uren nog eens zoo lang. En als hij dan onverwachts voor haar stond, was de vreugd des te grooter. Zeiegde de hand op heur borst. Wat klopte het daar stormachtigHoe kinderachtig on geduldig was ze tochDe dag was toch nog langHoe veel beter was 't, als hjj later kwam, nadat Carters en tante vertrokken waren. Zeker, dat was beter; en nu wilde ze ook naar beneden gaanze moest toch ook Thesi's boodschap aan Carters overbrengen. De jonge man trad haar in de woonkamer jjlings tegemoet. Zjjn gesprek met de vrouw des huizes scheen levendig te zjjn geweest. Ze zagen er beiden verhit uit. «Ik vind het ongehoord!* klonk Mevrouw Harland's stem Cola in 't oor. «Ziet ge,« riep Carters haar toe, «Mevrouw uwe tante twist weer met me. Hoe vaart ge, Mejuffrouw «Dank u,« zei Cola vriendeljjk, «ik ben wel, en voor u heb ik een boodschap. Daar, lees zelf.« Carters las Thesi's regels, en vermaakte er zich bljjkbaar mee. Hjj scheen verheugd, dat hjj 't gesprek met Mevrouw Harland had kunnen afbreken. «Ze moet betooverd zjjn,* riep hjj, «ik heb lust haar op een mooien dag aan haar woord te houden.* «Charlotte,* brak tante dit gesprek af, «heeft Carters 'tje verteld of weet je 't reeds?* «Wat?* vroeg Cola. «Dat die schilder met die smachtende oogen, die vriend van Aldridge, een vrouw heeft? En dan reist die man zoo ongehuwd mogeljjk rond, en maakt hier aan nette meisjes 't hof!* «Van wien ik begrjjp u niet van wien spreekt u?« «Van dien Waldorf.* Verschrikkelijkriep Mevrouw Harland nog eens, en verliet toen de kamer. In latere dagen en uren gedacht Cola dit oogenblik in haar leven, als een, waarin zich eensklaps alles om haar in stikdonkeren kroont, vindt men de namen van de be roemdste fransche geleerden en ingenieurs dezer eeuw. Mjjnheer Eiffel heeft aldus zjjn dankbaarheid willen toonen aan hen, die 't hem mogeljjk gemaakt hebben zulk een onderneming tot stand te brengen. Deze is 115 Meter hoog en 1400 vier kante M. groot. Daar ziet men een drukkerij van de Figaro* geheel in werking. Gas is daar de beweegkracht; 12 zetters, eenige redacteurs, 3 drukkers, een correcteur, en eenige bedienden zijn er den ganschen dag bezig om er een dagblad te drukken. Ieder, die daar rondwandelt, kan er een exemplaar vragen, waarop gedrukt staat «Dit nummer is ter hand gesteld aan M ter herinnering aan zjjn bezoek van 't pa viljoen der «Figaro* op de tweede verdie ping van den Eiffeltoren, op 115 Meter boven den grond. Een bediende schrijft er den naam van den bezoeker op en vult den datum in. Het gezicht van deze tweede verdieping is verheven. Parijs, met zijn tallooze monu menten, torens enz. breidt zich als een bjjna plat vlak aan uw voeten uit, dat doof de kronkelende Seine als een zilver lint door sneden is. De honderdduizenden zwarte stip pen, die zich bijna onmerkbaar voortbewegen vertegenwoordigen even zooveel menschen elk met zjjn lief en zjjn leed, zjjn hartstoch ten, zijn liefde en zijn haat. 't Schouwspel zal niet op ieder denzelfden indruk maken mjj was 't een diep aangrjjpende les in nederigheid. Deze is 276 Meter hoog en kan 800 per sonen bevatten. Geheel door glas omringd kunt gjj er zonder door den wind gehinderd te worden 't prachtige panorama bewonde nacht had veranderd; als een, waarin ze een chaos van duizenden stemmen had gehoord, zonder te onderscheiden, wat er gezegd werd. Ook hoorde ze haar eigen stem, maar die klonk hard en schril. «Wie zegt dat?« «Ik sprak daarvan,* had Carters geant woord. «En hoe hoe weet ge «Van Aldridge, diè vrijuit daarover sprak, 't Is een bekende zaak. Waldorf's vrouw was een beroemde schoonheid, die tot de beste gezelschappen behoorde. Zjj is een half dozjjn jaren ouder dan hij. Men vertelt van een romantische schaking Cola's stem schreide luid daartusschen. »'t Is niet waar. Ik geloof u niet; ik zal 'them zelf vragen «Mejuffrouw »'t ls niet waar, zeg ik u; 't kan niet waar zijn!* En Carters, die niet gedacht had, dat hjj met zijn toevallig meegedeeld bericht zulk een storm zou opwekken, zag Cola verschrikt en verlegen aan en zweeg. Een meisje, in 't zwart gekleed, ijlde nauwelijks een uur later in groote gemoeds beweging de trappen op van 't huis des Duitschen schilders Waldorf. Snel trok zij aan de bel. Een bediende in livrei opende. Woont hier Mjjnheer Waldorf?* «Neen, Mejuffrouw!* «Mjjnheer Otto Waldorf een schilder?* «Woont niet meer hier.* «Niet meer? Hij woonde dus hier en is verhuisd?* 'Hij is heden op reis gegaan. «Op reis? En waarheen?* «Zjjn goederen waren geadresseerd naar Duitschland. De stad is me onbekend. Wenscht ge misschien de vrouw des huizes te 8preken?« «Dank u!« ren, dat zich daar uitbreidt. Op die onmete- ljjk uitgebreide platte plaat diep onder u heeft elke beweging opgehouden. Geen enkel geraas klimt tot u op. De koortsachtig zich voortspoedende bevolking is geheel verdwe nen. De langste straten en boulevards schjj- nen korte streepjes, 't Is een woestjjn van doode zwjjgende steenen. Alleen door middel der vele kijkers, die daar geplaatst zjjn, kunt ge enkele der grootste gebouwen on derscheiden. Heel in de verte, op 90 kilo meters afstand, ziet ge misschien een heuvel top. Verderop verliest uw oog zich in den benevelden horizon. De indruk, dien ge daar krijgt, kan niet in woorden weergegeven worden. Nu ge u 276 Meter verheven hebt, is reeds elke hoogte op aard een lage naakte. Boven die 276 Meter wordt het publiek niet toegelaten. Op den top bevinden zich verscheidene zalen voor wetenschappeljjke proefnemingen en een klein vertrek, dat alleen voor den heer Eiffel bestemd is. Men vindt er drie laboratoriumseen voor de sterrenkunde, een voor natuur- en weerkun dige waarnemingen, en een is er bestemd voor de levensleer en de studie der microsco pische voorwerpen der lucht. Daarboven is de vuurtoren waar de lieden, belast met de verlichting, hun verbljjf hou den, en daarboven nog een terras van 1,40 Meter middellijn omgeven door een jjzeren leuning. Een vlag van 8 M. lengte en 6 M. breedte werd daar den 31n Maart 1889 te 2,40 uur opgeheschen om der wereld te verkondigen dat het werk van Mjjnheer Eiffel was vol tooid. De academie van wetenschappen heeft dadelpk na de voltooiing den heer Eiffel geluk crewenscht en verklaard dat het ge heel onnoodig zou zjjn een bliksemafleider op zjjn toren te plaatsen, daar de toren zelf een onmetelijke bliksemafleider is, die een zeer groote ruimte om zich heen vol komen voor elk gevaar beschermt; en dat dus de personen, die zich op den toren be vinden geheel gevrijwaard zjjn voor elk gevaar, van door den bliksem getroffen te worden. Elk stuk voor dit reuzeugebouw werd geheel gereed aangevoerd van zjjn nummer voorzienelk stuk werd aan 't vorige vast geklonken en geen enkel gat voor een klinknagel behoefde gemaakt te worden. Daardoor was er slechts weinig werkvolk noodig op 't terrein. Een 200-tul was vol doende. Tot 31 Oct. '88 verdiende elk 80 centimes per uur, dat den 1 Sept., den 1 Oct., den 1 Nov. telkens met 5 centimes per uur verhoogd werd, zoodat elk ten slotte 95 centimes per uur verdiende. Voor weinig geld konden ze op den toren hun maaltjjd ge bruiken door kleeren van schapenwol, die Mr. Eiffel voor hen had laten maken, wer den ze in den afgeloopen winter tegen de kou beschermd. Om een stuk ijzer tot 220 M. op te hjjschen had men 3 kwartier noodig. (Slot volgt). -LJuitènlïAricJ. In het begin der vorige maand is in het zuiden van Frankrjjk, in tegenwoordigheid van den chef van den generalen staf, de generaal Haillot, en tal van opper- en hoofd officieren, eene proef genomen met het slaan eener verdeelbare stalen spoorwegbrug over de rivier de Var, uitgevonden door den ko- Ze wankelde meer dan zjj ging de trappen af en stond op straat. Er reden veel rijtuigen; in het heldere lenteweer wandelden er veel menschenuit de huizen klonken lachende kinderstemmen, het geruisch van 't straatleven drong niet in de ooren van Cola, die doodsbleek en met versteend gelaat, waaruit het bloed scheen geweken te zijn, den terugweg insloeg. Op haar kamer gekomen hief ze haar hoofd eerst weer op en zag rond. Was dat nog haar kamer? Dat nog de zelfde omgeving, waarin ze gisteren leefde. Ze nam, langzaam in haar bewegingen en haar gang, den kleinen, ronden hoed van 't hoofd en legde hem op een stoel dan streek ze een paar maal met de hand over 't voorhoofd. Midden in de kamer staand, deed ze haar handschoenen uit en deze ontvielen eensklaps haar handen en vielen naast haar op den grond. Eenige oogenblikken zag ze op die don kere, lederen handbekleedingen neer en toen was 't als week langzaam en weldadig den geest uit haar binnenste en de kracht uit haar lichaam. Zonder kreet, ja zonder zucht bewoog zich haar lichaam eenige keeren naar voren, en dan als duizelend terug, en Cola zonk stil, als een door den storm ge knakte bloem, ter aarde. Hoe lang ze daar onmachtig had gelegen, wist niemand der huisgenooten. Verscheidene uren waren omgegaan, toen aan de deur van haar kamer eerst zacht, en daar er geen antwoord kwam, herhaaldeljjk en krachtig werd geklopt. Na een pauze werd ze van binnen ge opend en Mevrouw Harland trad binnen. «Je laat wel lang wachten,* begon ze, en opziende bemerkte ze, dat Cola, welke op den kant van een stoel bjj de deur had plaats genomen, den hals op eigenaardige w jjze voorover boog en dat de oogen van 't meisje staarden. De armen hingen slap neder. «Wat is er Charlotte, Charlotte?* De angstkreet der oude dame bracht het meisje tot zich zelve. Ze hief den blik op en zag haar tante strak aau. De uitdrukking van 't jeugdig gezichtje was verschrikkelijk. Mevrouw Harland greep de afhangende armen van 't meisje en schudde haar heen en weer. «Als je niet dadeljjk wat zegt of doet, schreeuw ik hard om hulp. Je hebt geen recht om me zoo'n angst aan te jagen, Charlotte, wil je je oude tante vermoorden?* Toen hief Cola de armen op en legde ze plotseling om den hals der kleine, weenende vrouw. 't Was de eerste teederheid, die Cola haar ooit bood, ja de eerste, die de ver bitterde, oude vrouw ooit had ontvangen. Een nooit gekende warmte doortrok het hart der vrouw. Ze hield haar nicht, wier omhelzing een aandoenljjk bewjjs van hulp- looze zwakte was, aan zich gedrukt en weende stil. »'t Is de liefde,* zei ze met een plotse ling ontwaakten zienersblik, «'t is de liefde voor dien vervloekten Duitschen schilder! Wat zal ik doen?* En terwjjl ze, 't krachtelooze meisje nog altjjd aan haar hart gedrukt, nadacht over 't geen ze doen zou, dacht ze plotseling aan 't geen haar eigenljjk hierheen had gedreven. Er was een telegram gekomen, een tele gram voor Cola. Wat de inhoud er van ook was, misschien zou deze haar afleiden van 't geen haar thans bezig hieldmisschien was 't een tijding van den verrader zelf. En hoewel tante Harland ook besloten was een toenadering van dien verschrikke- ljjken man voortaan met alle kracht te ver hinderen, toch zou in elk geval heden het telegram een afleidingsmiddel kunnen zjjn, dat haar nicht opwekte uit de verdooving. Of 't dus van hem was of van een ander, het telegram moest helpen. Ze gaf 't aan 't meisje. (Wordt vervolgd.) NIE SBL AD Het Land van en Altena, De Langstraat en dc Boimnelerwaard. mm* De trappen. De ascenseurs. (Ophjjschtoestellen). Tarief. De eerste verdieping. De tweede verdieping. De derde verdieping. De top. De bliksemafleider. Het werkvolk.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1889 | | pagina 1