103
Hij streek met de hand over 't voorhoofd eri lachte.
»En dat is ook geen te verachten betrekking, ze geeft broodzei hij zoo bitter,
als W an da nog nooit een mensch had hooren spreken, »en in onzen snellevenden
tijd moet men maar zorgen, dat men dat krijgt, anders snapt een ander ons dat
voor den mond weg. En dat zou toch jammer zijn voor zoo'n veel beloovend mensch.
»En moet dat zoo blijven vroeg Wanda bewogen en legde haar hand op zijn
arm, want zijn manier van spreken bad haar diep getroffen. Wilt ge nog niet eens
met alle liefde en geestkracht tot uw kunst terugkeeren, en wachten wachten
ze stotterde, 't viel haar in wat zij zelf zoo even gehoord had.
Hij zag haar aan met een hulpeloozen, vertwijfelenden blik.
»Neen,« antwoordde hij schor en hij rilde daarbij; waf dood is, ontwaakt niet
weer! En dan zeide ik 't u daar straks niet? De vleugels van mijn genius zijn
gebroken en hij is in de goot gevallen al beproefde ik hem te verplegen, hij blijft toch
kreupel. Neen, 't is beter vrijwillig afstand te doen en al zijn eergierigheid hierin
te zoeken, de menschen aan 't lachen te maken. Alleen voor u,« ging hij stotterend
voort, »voor u zou 't me een vernedering geweest zijn als men mijn grappen toejuichte;
daarom was 't me altijd aangenaam, dat ge mijn optreden niet bij woon (let.
Ze draaide een ruikertje violen, dat ze in de hand had, tusschen de vingers
rond. Haar goed hart drong haar om eenige vriendelijke woorden tot Landry te
zeggen, en toch meende ze ook weer, dat ze hem daarmee zeer zou doen. Eindelijk
gaf ze beiu zwijgend de bloemen, en toen zij een hoogeu blos over zijn gelaat zag
vliegen, voegde zij er haastig bij»Niemand op deze schoone aarde is zonder kom
mer of smart. Hoe dwaas het klinkt, mij is deze gedachte dikwijls tot troost geweest.«
^Mademoiselle Guiilau.ie!« klonk Coriolo's stem; Landry had geen tijd om te
antwoorden. Ze gaf hem snel en vriendelijk de handen toen ze was weggegaan,
drukte hij de viooltjes zoo eerbiedig aan zijn lippen, alsof hij iets heiligs vereerde-
't Was op den avond van denzelfden dag, dat den clown kort voor ?t begin der
voorstelling een briefje werd overhandigd met verzoek het aan de schoolrijderes te
willen reveil. De knaap, die 't hem bracht, was armoedig gekleed en wist van niets-
Op de dringende vraag van wien 't briefje kwam, kreeg hij geen verklarend antwoord»
Maar 't papier was open en Landry kon zich niet weerhouden er een blik in te werpen;
misschien bespaarde hij daardoor haar, aan wie 't gericht was, een onaangenaam
oogenblik. Het bevatte slechts weinig woorden: »Neeui u in acht; men heeft van
avond iets tegen u in den zin.«
Landry geraakte in vreeslijke opgewondenheidop zijn zwijgende manier ver
goodde hij Wanda, zag hij in Iniar het toonbeeld van die reinheid en kuischheid van
een trotsch hart, dat zich zelfs in den damkring van 't circus, te midden van alle
verzoekingen ongerept had gehouden, en hem het geloof in de vrouwen, voor wie hij
sinds jaren niets dan een honenden lach had over gehad, terug had gegeven. Wak
de vrouwen zelf bij hem hadden verwoest, had eene van haar weer in 't leven her
roepen roet al de onbed wiugbaie macht, die den man geheel aan zich onderwerpt»
Hy twijfelde of hij haar iets zeggen, eenigszins voorbereiden zou, of dat misschien.
