113
»Dat is moeielijk te gelooven. Mademoiselle Guillaume, die elks gemeenzaamheid
zoo streng afwees, zal haar gevoel niet zoo laag geplaatst hebben.
Donato lachte. »Wat wilt ge, cher prince; de gelegenheid! Naar mijn ondervinding
denkt men daarover niet genoeg na.«
Prins Egon wierp boos een vouwbeen, waarmee hij tot nu toe gespeeld had, op
de tafel, en toch kon hij niet besluiten 't gesprek zoo schielijk af te breken.
»De schoolrijderes treedt niet meer op, zooals ik vernam«, zei hij eindelijk met
overdreven onverschilligheid.
»Neen, Coriolo moest haar op last der politie ontslaan. Voor 't overige vertelt
Lulu daarvan een heel romantische geschiedenis, die zij bij de familie van Guillaume
moet hebben bijgewoond.En Donato gaf op zijn trage, spottende manier een vluchtig
verslag van 't geen gehoord had.
Egon deed veel moeite zijn belangstelling te verbergen, zonder evenwel daax-door
zijn bezoeker te kunnen misleidenlachend beschouwde deze hemeindelijk zei Egon
»'t Was toch eigenlijk een gemeene streek tegen 't meisje, en die haar bedacht,
verdiende wel wat daarvoor. Wie kan daarbij belang gehad hebben
»Hoe, weet ge dat niet prins? Werkelijk niet?« De Marchese hield zich met
zijn sigaar bezig, die uitgegaan was.
»Neen, zeker niet. Wilt ge mij hem of haar noemen
»Onder geheimhouding natuurlijk; 't is niet noodig, dat ieder 't weet, niet waar?
Vorstin Tornya verlangde de schoolrijderes te zien, en haar neef, den jongen graaf
Feri, was de wensch zijner nicht een bevel.
»Ha, onmogelijk! Die groene jongenWeet ge Marchese, dat ik dit gemeen vind!«
»De vrouwen hebben nu eenmaal sinds Eva's tijd het voorrecht van nieuws-
gierig te mogen zijn.«
Prins Egon was eensklaps zeer ter neer geslagen. Hij boog het vouwbeen zoo
lang en hevig dat het brak.
»0 pas op, ge zult u bezeeren.«
»'t Is gemeen«, sprak hij, »terwille van een luim!«
»Wat wilt ge«, zei Donato schouderophalend; »onze dames zijn niet gewoon
logisch te denken of gevolgtrekkingen te makenWat bekommert het haar of iemand
ongelukkig wordt, zoo maar haar verlangen wordt bevredigd. De vorstin wilde de
kunstrijderes zien, en 't geschiedde.*
Maar Egon kon dat niet zoo spoedig van zich zetten, 't Lag hem zwaar op de
ziel, en hij was boos op Varuna, en had diep medelijden met Wanda. Hoe zou.
't haar gaan Hij haakte er naar, uit te mogen gaan, haar weer te zienhij dacht
er zelfs ernstig aan haar te bezoeken en zijn hulp aan te biedenhij had toch de
harde terugwijzing, die hij laatst van haar had ondervonden, geheel vergeten.
Door Coriolo had Wanda tijding ontvangen aangaande Landry's lot; door zijn
hulp was 't haar gelukt 't verlof te krijgen hem in zijn gevangenis te mogen bezoeken.
>Ik ben 't hem schuldig«, zei 't jonge meisje met de haar eigen vriendelijke
beslistheid, toen de directeur haar met veel overtuiging daarvan wilde terughouden.
A
