FEUILLETON.
f/\o 1)98.
WOENSDAG 3 JUNI.
Uitgever: L. J. YEERMAK, Heusden.
1891.
VOOR
'ff j Lkfeli*
#2 jSHH
w 1-r <3?
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.00. Franco per post zonder prjjs-
verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent.
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte,
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
Buitenland.
leger heeft 13.983 officieren, waarvan 296
generaals, 294 kolonels, 341 oversten, 1335
Te Coudekerque, nabu Duinkerken, is nnn. .x
majoors, 2984 kapiteins en ritmeesters, 2852
eene petroleumraftneerdern in brand geraakt --.r, r. n-. n
,1e en 5548 2e luitenants. Bij de reserve
m f'De, jS*» vindt men 7227, bij de l.ndweer 8371
negen personenals van twee kinderen en
omcieren.
zeven werklieden, zijn onder de puinhoopen
gevonden. Bovendien werd een brandweer- Volgens berichten uit volkomen stellige
man, die op het dak ter blussching stond, bron< is hefc zeker dat .het nieuwe tractaat
door de vlammen aangegrepen. Men zag ^usscken Italië eenerzjjds, Oostenrijk en
hoe hij er zich aan trachtte te ontworstelen, Duitsehland anderzijds, reeds geteekend is.
maar het was te vergeefs. Een aantal per-1 Naar van verschillende zijden verzekerd
sonen zjjn voorts meer of minder gekwetst, wordt, zal de Duitsche Rjjksdag vermoedelijk
In het bassin van Charleroi wordt de reeds sP°edig in huibengewön6 zitting w°rden
arbeid slechts zeer langzaam hervat. De ^geroepen, om te beraadslagen over
werkstakers die door den honger gedwon^11* t«del«ke verlaging der graanrechten,
gen worden, melden zich weêr aan, maar 'welke door deD minister von Bötticher in
de groote massa bigA volharden; er zgn'den P'^isehen Landdag vooruit-
nog ongeveer 20,000 werkstakers. In het z*cbt werd geste*d
etablissement La Providence.
Uit Belgrado wordt gemeld
De beweging, ontstaan door de verbanning
De Fransche reiziger Ihouar is van plan v
r ier Koningin, schijnt toe te nemen. Er
een wetenschappelijke reis van 2y8 jaar te1
paard en te voet te ondernemen, van Buenos-
Ayres naar Parijshij zal de Republieken
ran Zuid-Amerika, California, Siberië Rus
land enz. bereizen.
worden protest-meetings belegd.
Nu de ongeregeldheden op Corfu zijn
beteugeld is een begin gemaakt met de
van het Parlement, presideerde en verklaarde
voor de ongelukkige Joden, die uit Rusland
verjaagd werden, als de beste bestemming
gevonden te hebben een land, waar ruimte
in overvloed is en waar vooral vooruitzicht
bestaat, dat de kolonisten het land met
voordeel kunnen bebouwen. Engeland was
het minst geschikt voor de Russische Joden
om er zich te vestigen. Dat land is te dicht
bevolkt, ook door Joden, en de nieuwen
zouden er de reeds gevestigden maar in den
weg staan. Hij had er steeds de voorkeur
aan gegeven, dat de Russiche Joden naar
het Westen zouden trekken; zij zouden
daar meer verdraagzaamheid vinden dan in
het Oosten. In 1884 bezocht bjj de Joodsche
landbouwkolonie in het far west van Amerika
en zag daar een welvarende gemeenschap
van welgezeten boeren. Sprekers ondervinding
van Palestina, nu 16 jaar geleden, was niet
zoo gunstig, maar in latere jaren was de
toestand aldaar veel verbeterd. Na debat
grieft, de meening is toegedaan, dat een
dergelijke tusschenkomst weiuig of niet»
zou uitwerken, daar er geen enkel element
in Rusland te vinden is, waarop met
goed gevolg eenige invloed zou kunnen
werden geoefend. Hjj voegde daar nog bij,
dat hij wel is waar in vroegere tijden
eenig gewicht in de schaal legde bij Rus-
lands regeering, doch dat de gebeurtenissen
van 1885 hem een ander inzicht in de
zaken hebben doen krijgen.
Op last van den gouverneur-generaal
van Siberië bevat de Russische Staats
courant de mededeeling dat eene karavaan,
onder aanvoering van kapitein Ozersky,
die in 1890 met eene waarde van eenige
millioenen roebels aan den staat behoorend
stofgoud uit Iskoutsk naar Peteriburg ver
trokken, spoorloos is verdwenen.
Des ondanks werd er eene dynamietmjjn
ontdekt op de spoorwegljjn nabjj Twer. De
Moskousche politie nam mede extra maat
regelen en noodzaakte de bewoner» het
bovengedeelte van den ter eere van het
keizerljjk paar opgerichten triomfboog weg
te nemen.
Er wordt verzekerd, dat de Czaar voor
nemens is zjjn residentie van Petersburg
naar Moskou over te brengen. De Czaar
zou hierdoor blijk geven, dat hjj 't geheel
en alleen bjj de oud-Russen wil zoeken en
van Europa meer en meer afkeerig wordt,
Een 150-tal uit Rusland uitgeweken
Israëlieten die mep te Bremen niet had
willen inschepen en die nu naar de Russi
sche grens teruggevoerd werden, gaven dezer
dagen te Charlottenburg aanleiding tot on
geregeldheid. De arme lieden, die daar
moesten overstappen, weigerden in den saar
Volgens de »Standard« was de werkeljjke
grond der verdaging van de reis des Czaars j ^us^ftnd bestemden trein te gaan en zjj
werd besloten tot het Gouvernement een|riaar Moskou, dat de politie drie dagen vóór Terweerden zich krachtdadig, toen de politie
Naar de Saaie Zeitg.* verzekert heeft
graaf Moltke enkele dagen vóór zijn dood
joodsche medeburgers vaststaat, worden ter
aan een zuner vrienden geschreven dat n„ i
dood veroordeeld en 37 anderen tot lang-
Frankrijk gereed is tot den oorlog, dat
Rusland dat eveneens binnenkort zal zjjn
en dat het jaar 1892 verschrikkeljjk zal zjjn.
De woorden, door keizer Wilhelm in een
zjjner jongste redevoeringen uitgesproken,
moeten hierop gedoeld hebben.
Het Pruisische leger telt thans 34.000
officieren, daaronder wel medegerekend on
geveer 4000 officieren van gezondheid en
artsen bij reserve en landweer, maar niet
de officieren der intendance enz. Het actieve
verzoekschrift te richten, waarin gevraagd
wordt, dat het met de Regeeringen van
vervolging der voornaamste onruststokers. J andere Staten zal medewerken in de be-
Vermoedelijk zullen vjjf der hoofdschuldigen, Tordering van het groote werk der kolonisatie
wier medeplichtigheid aan moord op hunne van Palestina.
Verscheidene Engelsche bladen bespreken
c n j de briefwisseling van den heer Samuel
dunge gevangenisstraf; Reeds zijn een
vi. vi v ei Montague met den heer Gladstone, be-
aantal politie-beambten, die door plichtver-
v 'tredende de Joden-vervolging in Rusland
zaking de schandelijkste tooneelen hebben
t Eerstgenoemde heeft Gladstone s hulp ïn-
mogeujk gemaakt, tot zes maanden ge-. r
geroepen ten gunste van de zwaar be-
vangenisstraf veroordeeld. 1 1
j proefde Joden en hem verzocht zjju invloed
Te Londen is een druk bezochte open- j aan te wenden, om hun lot te verbeteren,
bare meeting gehouden, belegd door de De heer Gladstone antwoordt echter dat
Vereeniging voor de landbouwkolonisatie hjj, ofschoon de deerniswaardige toestand
in Palestina. De heer Samuel Montagu, lid jer Joden in het rijk des Czaren hem
4)
Bij zjjn aanzoek sloeg het meisje blozend
de oogen neer en vraagde tijd tot bedenken
Toen sloot zij zich op in haar kamertje en
bad God dat de heerljjke dagen, die zjj zich
aan de zjjde van dezen man droomde, ver
vuld mochten worden.
Wanneer zjj echter door het dorp ging
boog zjj het hoofd en durfde ternauwernooi
zjjn groet beantwoorden, en langs het land
goed komende met hare vriendinnen, keek
zij slechts naar de steenen en scheen geene
oogen te hebben voor het prachtige huis
dat tusschen vier linden vriendelijk te voor-
scbjjn kwam.
Deze schjjnbare koelheid van Kunigonde
benam den jongeling veel hoop, maar
prikkelde zjjn ongeduld. Vóór den tjjd van
beraad nog om was, sprong hjj over de
schutting in Kunigonde's tuin, liep over de
bloembedden en wierp zich aan de voeten
van het meisje. Hjj herhaalde zjjn vraag
met vuur.
Kunigonde gaf hem blozende ten ant
woord: Ambros. nu hebt gij de schoonste
bloemen in mjjn tuin vertrapt.*
Zoo zacht had nog nooit een woord in
den tuin geklonken, en nooit was een kus
inniger, dan die nu in verrukking van de
lippen der jonkvrouw kwam.
Toen Ambros weder huiswaarts keerde,
dacht hjj na over het onderscheid tusschen
het vurige, wilde visschersmeisje en dit
zachte kind, dat zich vol vertrouwen aan
hem overgaf en veel op een engel des hemels
geleek.
HEEFT HIJ MIJ VAN HARTE LIEF?
'1
Toen het nieuws van Ambros en Kuni
gonde's verloving tot de visschershut door
drong, lachte de oude Afra spottend.
Oda liep naar de steilste plek van den
oever. Daar stond zjj stil en sprak bjj zich
zelve: Hoezeer spjjt het mij dat ik zwem
men heb geleerd! Wanneer ik mij nu in
het water werp, tracht ik in den doodsangs
mjj weer te redden
>Hi ho!« riep de oude haar toe, »spring
er maar in en zwem in het meer tot den
jongsten dag, het is te vergeefs alles te
vergeefs de herinnering aan het vrooljjke
visschersfeest kuntgjj niet meer afwasschen.
Hierop kroop zij weer in hare hut en
mompelde vloekend tegen den ouden bede
laar, die boven op den berg nog door he
uitroepen van haren naam de aanleiding
was geweest dat de verleider tot hare
dochter kwam, alsof het niet genoeg ware
hetgeen hjj haar, oude, eenmaal had aan
gedaan.
Zou het dan waar zjjn dat de zonde der
ouders aan de kinderen wordt vergolden?
Welk een vervloekte wereld!
Kon het dan inogeljjk zjjn, dat de woorden
van den stervende, berouwvol, misschien
met liefde uitgesproken, de oorzaak van
verdere jammer en ellende zouden worden?
Driemaal vervloekt was dan de wereld
Het was zoo, door den stervenden bede
aar was Edelreif naar de visschershut
gekomen tegeljjkertjjd bad hij zjjne bruid
en de andere gevonden. De menschen
denken dat zjj de spelers zjjn.neen, zij
zjjn de kaarten van het dikwerf grillige lot.
Oda gleed in een bootje over het meer
en liet het net weder in het water.
Kunigonde zag vol hoop in de toekomst,
loe hoog verhieven zich de golvenMaar
;och was de lucht niet geheel onbewolkt.
Slechte voorgevoelens pjjnigden haar; het
gemoed der bruid was niet geheel onbezorgd.
De kaarsen van het altaar waren de vuur
toren, het landgoed Edelreif was het strand.
Het was nog zoo ver. Door vrees en hoop
geslingerd, wist Kunigonde geen raad en
ging op zekeren morgen heimeljjk naar de
visschershut der oude Afra.
De oude heks lachte, toen het meisje
binnenkwam.
Liefelijke bruid,zeide zjj, »neem plaats
op dit kussen van zandde arme vis-
schersvrouw kan u geen betere plaats aan
bieden. Gij zult echter aan fluweel en zjjde
gewend zijn.*
»Ik geef niets om fluweel en zjjde,* ant
woordde het meisje haastig»naar aardsche
weelde verlang ik niet.Gij zjjt de vrouw,
die van God de gave hebt ontvangen, dat
gene te zeggen, wat anderen niet weten.
Tot u komen de gelukkigen en de onge-
lukkigen in vertrouwen wil ik het u
bekennen: Ambros, de eigenaar van den
Edelreif, is mjjn leven en mjjn sterven!*
De oude Afra had dit meisje, dat de oor
zaak van het verdriet harer dochter was
reeds dikwijls in woedenden haat vervloekt.
Nu stond zjj voor haar en zocht bij haar
ïulp en raad.
Wil ik u waarzeggen uit de kaarten
vraagde de oude, haar bespiedend.
»Ik wensch niets anders te weten,* riep
de argelooze Kunigonde, »dan dit: of bjj
mjj van harte liefheeft.*
»Hi ho! dat is gemakkelijk uit te vor-
schen,* grijnsde Afra, en snuflelde in een
zwarten pot, waaruit een spel kaarten te
voorschjjn kwam. De kaarten waren vuil
en verscheurd; het meisje rilde toen zjj die
geheimzinnige bladen zag.
Ik smeek u, vrouw, houd op«, fluisterde
zjj, »ik kan het niet verdragen. Er ligt mjj
een pak op het hart.*
»Zoo heeft injjn kind ook geklaagd,
gisteren in het schemeruur,* lispelde het
oude wjjf, terwjjl zjj de kaarten schudde.
Na een poos sprak Afra tot zich zelve:
God heeft u tot mjj gezonden, opdat gjj
van mjj de waarheid zoudt hooren, Maar
zjjn bezoek vier kisten dynamiet ontdekte,
welke vermoedeljjk door nihilisten als
machinerie op de Fransche tentoonstelling
te Moskou waren ingesmokkeld. Terstond draT®11-
onderzocht de overheid het terrein der
keizerljjke tribune, om zich te vergewissen
of er ook uitgravingen plaats gevonden
hadden. De overheid strooit uit, dat de be
doelde kisten nog waren blijven liggen sedert
de vorige expositie in 1882; doch dit is
slechts om de gevoeligheid te ontzien der
Franschen, wien de ontdekking zeer onaan
genaam is. De regeering had voor de reis
des Keizers allerlei buitengewone maatregelen
genomen. Aan de spoorstations tusschen
Petersburg en Moskou werd zelfs de plaatse-
ljjke politie niet zonder onderzoek toegelaten.
hen met geweld daartoe dwingen wilde.
Men moest eindeljjk soldaten te hulp roepen,
die hen met gevelde bajonet naar den trein
Hoe zeer Algerië door de sprinkhanen
wordt geplaagd, bljjkt uit het bericht, dat
de stoomboot »Maróchal Bugeaud* op twee
mjjlen van de kust door een zwerm dezer
dieren werd overvallen. De sprinkhanen
lagen vier duim dik op het dek en men had
verscheidene uren weik, om deze ongenoode
gasten te verwjjderen.
Bjj het af breken van een oud kasteel te
Rio-Janeiro zjjn, in oude Spaansche munten,
70 millioen frs. in den grond gevonden.
Men denkt dat de Jezuïten die daar in
mjjne woorden komen uit een tandeloozen arbeid teruggekeerd was, lachte de oude
mond; zjj zal ze niet gelooven, want zjjne valsch en zeide: »Gjj, mjjne dochter, vischt
leugen» komen van frissche lippen. in het water, en ik op het land. Als de
Welnu, indien zjj mjjn mond niet vertrouwt, netten maar goed zjjn, kan men zelfs haaien
zal zjj zelve met de oogen bet aanschouwen.* vangen. Heden is niet de schoone bruid,
Met den wjjsvinger wees zjj op een kaart maar de gelukkige bruidegom bjj mjj ge
en riep: Harten aas in het midden door- weest. Het visschersfeest is reeds twee
boord!* maanden geleden; daaraan denkt hjj dus
Jezus Maria!* riep Kunigonde uit, en niet meer. De menschen hebben geen goed
sprong op. geheugen voor hunne slechte handelingen.
»Neen, dat is een andere,* mompelde de Over negen dagen wil hjj bruiloft vieren,
oude en legde er een tweede kaart naastDaarop heb ik gezegd dat hjj geljjk had.
Harten boer!* Edelreif heeft toen gemeend dat ik niet
Het meisje luisterde met angst. meer aan het gebeurde dacht en is ver-
Beduidt het wat kwaads?* vraagde zjj, trouweljjk geworden. Ik heb hem moeten
en haar adem slokte. waarzeggen. Wat denkt gjj, Oda, dat ik
De oude wierp nog meer kaarten neder, hem voorspeld heb?*
maar schudde het hoofd: >Hi ho, wat is Datgene, waarom hjj tot u gekomen is,
dat voor een spel Men kan vandaag niets antwoordde het visschersmeisje.
te weten komen! Jonkvrouw, kom mor- »Wat denkt gjj dat ik hem gezegd heb?<
gen, kom overmorgen, dan zal ik het u vraagde de oude weder. >Kjjk schoppen-
zeggen. Wacht! beloof mjj één dingheer is gevallen op harten zeven; toen heb
verraad het aan niemand dat gjj bjj mjj ik tot hem gezegdVeel geluk, Edelreif
geweest zjjt dat zou uw verderf zjjn.* een genotrijke nacht buiten uw huis.
Opgewonden verliet Kunigonde de hut. Eerst heeft hjj zich gehouden alsof hjj het
Haar lot was niet zoo gemakkeljjk uit de niet begreep. Na eenige oogenblikken heeft
kaarten te lezen als dat van andere men- hjj mjj gevraagd of ik tegen morgen eene
schen. Het hare lag dieperhet was dus gelegenheid voor hem wist om hem over
niet te verwonderen, dat het haar zoo akelig het meer te zettenhjj moest zjjne familie
geheimzinnig scheenDe oude durfde en aan de overzjjde bezoeken,
kon het niet onthullen. Ik kan u gemakkeljjk helpen, zeide ik;
Toch geloofde zjj nu nog vaster aan de mjjne dochter wil Edelreif voor een goede
waarzegster, die zoo eerljjk was en niets fooi gaarne overvaren. Tegen den avond
wilde beweren vóórdat zjj volkomen zeker- wenschte hjj het; hjj had het den geheelen
heid had. dag te druk met toebereidselen voor de
O, ware het onervaren meisje slechts een bruiloft Gjj vos, dacht ik, en zeidenu,
zienersblik gegund, ten minste die zieners- rujjne dochter is een goed matrooszjj kan
blik, dien men instinct noemt, zjj zou de ook des avonds roeien.*
hut der oude niet weer bezocht hebben. Moeder!* riep Oda, in het duister nut
De ster harer liefde fonkelde zoo gloeiend, hem op het meer?*
dat zij de oogen van het meisje geheel >0 gjj huichelaarster!* voegde de oudt
verblindde. haar toe.
»Alleen met hem in den nacht!* jammerde
DE OUDE WERPT HET NET UIT. Pda; >God sfcraffe u daarTOor-'«
Den volgenden dag, toen Oda van haren
(Wordt vervolgd./
H Land fan
en Alteiia
1 Ar «t-
De Langstraat en ile
/Lit het Duitsch.J