FEUILLETON. f/\o 1)98. WOENSDAG 3 JUNI. Uitgever: L. J. YEERMAK, Heusden. 1891. VOOR 'ff j Lkfeli* #2 jSHH w 1-r <3? Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.00. Franco per post zonder prjjs- verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte, Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Buitenland. leger heeft 13.983 officieren, waarvan 296 generaals, 294 kolonels, 341 oversten, 1335 Te Coudekerque, nabu Duinkerken, is nnn. .x majoors, 2984 kapiteins en ritmeesters, 2852 eene petroleumraftneerdern in brand geraakt --.r, r. n-. n ,1e en 5548 2e luitenants. Bij de reserve m f'De, jS*» vindt men 7227, bij de l.ndweer 8371 negen personenals van twee kinderen en omcieren. zeven werklieden, zijn onder de puinhoopen gevonden. Bovendien werd een brandweer- Volgens berichten uit volkomen stellige man, die op het dak ter blussching stond, bron< is hefc zeker dat .het nieuwe tractaat door de vlammen aangegrepen. Men zag ^usscken Italië eenerzjjds, Oostenrijk en hoe hij er zich aan trachtte te ontworstelen, Duitsehland anderzijds, reeds geteekend is. maar het was te vergeefs. Een aantal per-1 Naar van verschillende zijden verzekerd sonen zjjn voorts meer of minder gekwetst, wordt, zal de Duitsche Rjjksdag vermoedelijk In het bassin van Charleroi wordt de reeds sP°edig in huibengewön6 zitting w°rden arbeid slechts zeer langzaam hervat. De ^geroepen, om te beraadslagen over werkstakers die door den honger gedwon^11* t«del«ke verlaging der graanrechten, gen worden, melden zich weêr aan, maar 'welke door deD minister von Bötticher in de groote massa bigA volharden; er zgn'den P'^isehen Landdag vooruit- nog ongeveer 20,000 werkstakers. In het z*cbt werd geste*d etablissement La Providence. Uit Belgrado wordt gemeld De beweging, ontstaan door de verbanning De Fransche reiziger Ihouar is van plan v r ier Koningin, schijnt toe te nemen. Er een wetenschappelijke reis van 2y8 jaar te1 paard en te voet te ondernemen, van Buenos- Ayres naar Parijshij zal de Republieken ran Zuid-Amerika, California, Siberië Rus land enz. bereizen. worden protest-meetings belegd. Nu de ongeregeldheden op Corfu zijn beteugeld is een begin gemaakt met de van het Parlement, presideerde en verklaarde voor de ongelukkige Joden, die uit Rusland verjaagd werden, als de beste bestemming gevonden te hebben een land, waar ruimte in overvloed is en waar vooral vooruitzicht bestaat, dat de kolonisten het land met voordeel kunnen bebouwen. Engeland was het minst geschikt voor de Russische Joden om er zich te vestigen. Dat land is te dicht bevolkt, ook door Joden, en de nieuwen zouden er de reeds gevestigden maar in den weg staan. Hij had er steeds de voorkeur aan gegeven, dat de Russiche Joden naar het Westen zouden trekken; zij zouden daar meer verdraagzaamheid vinden dan in het Oosten. In 1884 bezocht bjj de Joodsche landbouwkolonie in het far west van Amerika en zag daar een welvarende gemeenschap van welgezeten boeren. Sprekers ondervinding van Palestina, nu 16 jaar geleden, was niet zoo gunstig, maar in latere jaren was de toestand aldaar veel verbeterd. Na debat grieft, de meening is toegedaan, dat een dergelijke tusschenkomst weiuig of niet» zou uitwerken, daar er geen enkel element in Rusland te vinden is, waarop met goed gevolg eenige invloed zou kunnen werden geoefend. Hjj voegde daar nog bij, dat hij wel is waar in vroegere tijden eenig gewicht in de schaal legde bij Rus- lands regeering, doch dat de gebeurtenissen van 1885 hem een ander inzicht in de zaken hebben doen krijgen. Op last van den gouverneur-generaal van Siberië bevat de Russische Staats courant de mededeeling dat eene karavaan, onder aanvoering van kapitein Ozersky, die in 1890 met eene waarde van eenige millioenen roebels aan den staat behoorend stofgoud uit Iskoutsk naar Peteriburg ver trokken, spoorloos is verdwenen. Des ondanks werd er eene dynamietmjjn ontdekt op de spoorwegljjn nabjj Twer. De Moskousche politie nam mede extra maat regelen en noodzaakte de bewoner» het bovengedeelte van den ter eere van het keizerljjk paar opgerichten triomfboog weg te nemen. Er wordt verzekerd, dat de Czaar voor nemens is zjjn residentie van Petersburg naar Moskou over te brengen. De Czaar zou hierdoor blijk geven, dat hjj 't geheel en alleen bjj de oud-Russen wil zoeken en van Europa meer en meer afkeerig wordt, Een 150-tal uit Rusland uitgeweken Israëlieten die mep te Bremen niet had willen inschepen en die nu naar de Russi sche grens teruggevoerd werden, gaven dezer dagen te Charlottenburg aanleiding tot on geregeldheid. De arme lieden, die daar moesten overstappen, weigerden in den saar Volgens de »Standard« was de werkeljjke grond der verdaging van de reis des Czaars j ^us^ftnd bestemden trein te gaan en zjj werd besloten tot het Gouvernement een|riaar Moskou, dat de politie drie dagen vóór Terweerden zich krachtdadig, toen de politie Naar de Saaie Zeitg.* verzekert heeft graaf Moltke enkele dagen vóór zijn dood joodsche medeburgers vaststaat, worden ter aan een zuner vrienden geschreven dat n„ i dood veroordeeld en 37 anderen tot lang- Frankrijk gereed is tot den oorlog, dat Rusland dat eveneens binnenkort zal zjjn en dat het jaar 1892 verschrikkeljjk zal zjjn. De woorden, door keizer Wilhelm in een zjjner jongste redevoeringen uitgesproken, moeten hierop gedoeld hebben. Het Pruisische leger telt thans 34.000 officieren, daaronder wel medegerekend on geveer 4000 officieren van gezondheid en artsen bij reserve en landweer, maar niet de officieren der intendance enz. Het actieve verzoekschrift te richten, waarin gevraagd wordt, dat het met de Regeeringen van vervolging der voornaamste onruststokers. J andere Staten zal medewerken in de be- Vermoedelijk zullen vjjf der hoofdschuldigen, Tordering van het groote werk der kolonisatie wier medeplichtigheid aan moord op hunne van Palestina. Verscheidene Engelsche bladen bespreken c n j de briefwisseling van den heer Samuel dunge gevangenisstraf; Reeds zijn een vi. vi v ei Montague met den heer Gladstone, be- aantal politie-beambten, die door plichtver- v 'tredende de Joden-vervolging in Rusland zaking de schandelijkste tooneelen hebben t Eerstgenoemde heeft Gladstone s hulp ïn- mogeujk gemaakt, tot zes maanden ge-. r geroepen ten gunste van de zwaar be- vangenisstraf veroordeeld. 1 1 j proefde Joden en hem verzocht zjju invloed Te Londen is een druk bezochte open- j aan te wenden, om hun lot te verbeteren, bare meeting gehouden, belegd door de De heer Gladstone antwoordt echter dat Vereeniging voor de landbouwkolonisatie hjj, ofschoon de deerniswaardige toestand in Palestina. De heer Samuel Montagu, lid jer Joden in het rijk des Czaren hem 4) Bij zjjn aanzoek sloeg het meisje blozend de oogen neer en vraagde tijd tot bedenken Toen sloot zij zich op in haar kamertje en bad God dat de heerljjke dagen, die zjj zich aan de zjjde van dezen man droomde, ver vuld mochten worden. Wanneer zjj echter door het dorp ging boog zjj het hoofd en durfde ternauwernooi zjjn groet beantwoorden, en langs het land goed komende met hare vriendinnen, keek zij slechts naar de steenen en scheen geene oogen te hebben voor het prachtige huis dat tusschen vier linden vriendelijk te voor- scbjjn kwam. Deze schjjnbare koelheid van Kunigonde benam den jongeling veel hoop, maar prikkelde zjjn ongeduld. Vóór den tjjd van beraad nog om was, sprong hjj over de schutting in Kunigonde's tuin, liep over de bloembedden en wierp zich aan de voeten van het meisje. Hjj herhaalde zjjn vraag met vuur. Kunigonde gaf hem blozende ten ant woord: Ambros. nu hebt gij de schoonste bloemen in mjjn tuin vertrapt.* Zoo zacht had nog nooit een woord in den tuin geklonken, en nooit was een kus inniger, dan die nu in verrukking van de lippen der jonkvrouw kwam. Toen Ambros weder huiswaarts keerde, dacht hjj na over het onderscheid tusschen het vurige, wilde visschersmeisje en dit zachte kind, dat zich vol vertrouwen aan hem overgaf en veel op een engel des hemels geleek. HEEFT HIJ MIJ VAN HARTE LIEF? '1 Toen het nieuws van Ambros en Kuni gonde's verloving tot de visschershut door drong, lachte de oude Afra spottend. Oda liep naar de steilste plek van den oever. Daar stond zjj stil en sprak bjj zich zelve: Hoezeer spjjt het mij dat ik zwem men heb geleerd! Wanneer ik mij nu in het water werp, tracht ik in den doodsangs mjj weer te redden >Hi ho!« riep de oude haar toe, »spring er maar in en zwem in het meer tot den jongsten dag, het is te vergeefs alles te vergeefs de herinnering aan het vrooljjke visschersfeest kuntgjj niet meer afwasschen. Hierop kroop zij weer in hare hut en mompelde vloekend tegen den ouden bede laar, die boven op den berg nog door he uitroepen van haren naam de aanleiding was geweest dat de verleider tot hare dochter kwam, alsof het niet genoeg ware hetgeen hjj haar, oude, eenmaal had aan gedaan. Zou het dan waar zjjn dat de zonde der ouders aan de kinderen wordt vergolden? Welk een vervloekte wereld! Kon het dan inogeljjk zjjn, dat de woorden van den stervende, berouwvol, misschien met liefde uitgesproken, de oorzaak van verdere jammer en ellende zouden worden? Driemaal vervloekt was dan de wereld Het was zoo, door den stervenden bede aar was Edelreif naar de visschershut gekomen tegeljjkertjjd bad hij zjjne bruid en de andere gevonden. De menschen denken dat zjj de spelers zjjn.neen, zij zjjn de kaarten van het dikwerf grillige lot. Oda gleed in een bootje over het meer en liet het net weder in het water. Kunigonde zag vol hoop in de toekomst, loe hoog verhieven zich de golvenMaar ;och was de lucht niet geheel onbewolkt. Slechte voorgevoelens pjjnigden haar; het gemoed der bruid was niet geheel onbezorgd. De kaarsen van het altaar waren de vuur toren, het landgoed Edelreif was het strand. Het was nog zoo ver. Door vrees en hoop geslingerd, wist Kunigonde geen raad en ging op zekeren morgen heimeljjk naar de visschershut der oude Afra. De oude heks lachte, toen het meisje binnenkwam. Liefelijke bruid,zeide zjj, »neem plaats op dit kussen van zandde arme vis- schersvrouw kan u geen betere plaats aan bieden. Gij zult echter aan fluweel en zjjde gewend zijn.* »Ik geef niets om fluweel en zjjde,* ant woordde het meisje haastig»naar aardsche weelde verlang ik niet.Gij zjjt de vrouw, die van God de gave hebt ontvangen, dat gene te zeggen, wat anderen niet weten. Tot u komen de gelukkigen en de onge- lukkigen in vertrouwen wil ik het u bekennen: Ambros, de eigenaar van den Edelreif, is mjjn leven en mjjn sterven!* De oude Afra had dit meisje, dat de oor zaak van het verdriet harer dochter was reeds dikwijls in woedenden haat vervloekt. Nu stond zjj voor haar en zocht bij haar ïulp en raad. Wil ik u waarzeggen uit de kaarten vraagde de oude, haar bespiedend. »Ik wensch niets anders te weten,* riep de argelooze Kunigonde, »dan dit: of bjj mjj van harte liefheeft.* »Hi ho! dat is gemakkelijk uit te vor- schen,* grijnsde Afra, en snuflelde in een zwarten pot, waaruit een spel kaarten te voorschjjn kwam. De kaarten waren vuil en verscheurd; het meisje rilde toen zjj die geheimzinnige bladen zag. Ik smeek u, vrouw, houd op«, fluisterde zjj, »ik kan het niet verdragen. Er ligt mjj een pak op het hart.* »Zoo heeft injjn kind ook geklaagd, gisteren in het schemeruur,* lispelde het oude wjjf, terwjjl zjj de kaarten schudde. Na een poos sprak Afra tot zich zelve: God heeft u tot mjj gezonden, opdat gjj van mjj de waarheid zoudt hooren, Maar zjjn bezoek vier kisten dynamiet ontdekte, welke vermoedeljjk door nihilisten als machinerie op de Fransche tentoonstelling te Moskou waren ingesmokkeld. Terstond draT®11- onderzocht de overheid het terrein der keizerljjke tribune, om zich te vergewissen of er ook uitgravingen plaats gevonden hadden. De overheid strooit uit, dat de be doelde kisten nog waren blijven liggen sedert de vorige expositie in 1882; doch dit is slechts om de gevoeligheid te ontzien der Franschen, wien de ontdekking zeer onaan genaam is. De regeering had voor de reis des Keizers allerlei buitengewone maatregelen genomen. Aan de spoorstations tusschen Petersburg en Moskou werd zelfs de plaatse- ljjke politie niet zonder onderzoek toegelaten. hen met geweld daartoe dwingen wilde. Men moest eindeljjk soldaten te hulp roepen, die hen met gevelde bajonet naar den trein Hoe zeer Algerië door de sprinkhanen wordt geplaagd, bljjkt uit het bericht, dat de stoomboot »Maróchal Bugeaud* op twee mjjlen van de kust door een zwerm dezer dieren werd overvallen. De sprinkhanen lagen vier duim dik op het dek en men had verscheidene uren weik, om deze ongenoode gasten te verwjjderen. Bjj het af breken van een oud kasteel te Rio-Janeiro zjjn, in oude Spaansche munten, 70 millioen frs. in den grond gevonden. Men denkt dat de Jezuïten die daar in mjjne woorden komen uit een tandeloozen arbeid teruggekeerd was, lachte de oude mond; zjj zal ze niet gelooven, want zjjne valsch en zeide: »Gjj, mjjne dochter, vischt leugen» komen van frissche lippen. in het water, en ik op het land. Als de Welnu, indien zjj mjjn mond niet vertrouwt, netten maar goed zjjn, kan men zelfs haaien zal zjj zelve met de oogen bet aanschouwen.* vangen. Heden is niet de schoone bruid, Met den wjjsvinger wees zjj op een kaart maar de gelukkige bruidegom bjj mjj ge en riep: Harten aas in het midden door- weest. Het visschersfeest is reeds twee boord!* maanden geleden; daaraan denkt hjj dus Jezus Maria!* riep Kunigonde uit, en niet meer. De menschen hebben geen goed sprong op. geheugen voor hunne slechte handelingen. »Neen, dat is een andere,* mompelde de Over negen dagen wil hjj bruiloft vieren, oude en legde er een tweede kaart naastDaarop heb ik gezegd dat hjj geljjk had. Harten boer!* Edelreif heeft toen gemeend dat ik niet Het meisje luisterde met angst. meer aan het gebeurde dacht en is ver- Beduidt het wat kwaads?* vraagde zjj, trouweljjk geworden. Ik heb hem moeten en haar adem slokte. waarzeggen. Wat denkt gjj, Oda, dat ik De oude wierp nog meer kaarten neder, hem voorspeld heb?* maar schudde het hoofd: >Hi ho, wat is Datgene, waarom hjj tot u gekomen is, dat voor een spel Men kan vandaag niets antwoordde het visschersmeisje. te weten komen! Jonkvrouw, kom mor- »Wat denkt gjj dat ik hem gezegd heb?< gen, kom overmorgen, dan zal ik het u vraagde de oude weder. >Kjjk schoppen- zeggen. Wacht! beloof mjj één dingheer is gevallen op harten zeven; toen heb verraad het aan niemand dat gjj bjj mjj ik tot hem gezegdVeel geluk, Edelreif geweest zjjt dat zou uw verderf zjjn.* een genotrijke nacht buiten uw huis. Opgewonden verliet Kunigonde de hut. Eerst heeft hjj zich gehouden alsof hjj het Haar lot was niet zoo gemakkeljjk uit de niet begreep. Na eenige oogenblikken heeft kaarten te lezen als dat van andere men- hjj mjj gevraagd of ik tegen morgen eene schen. Het hare lag dieperhet was dus gelegenheid voor hem wist om hem over niet te verwonderen, dat het haar zoo akelig het meer te zettenhjj moest zjjne familie geheimzinnig scheenDe oude durfde en aan de overzjjde bezoeken, kon het niet onthullen. Ik kan u gemakkeljjk helpen, zeide ik; Toch geloofde zjj nu nog vaster aan de mjjne dochter wil Edelreif voor een goede waarzegster, die zoo eerljjk was en niets fooi gaarne overvaren. Tegen den avond wilde beweren vóórdat zjj volkomen zeker- wenschte hjj het; hjj had het den geheelen heid had. dag te druk met toebereidselen voor de O, ware het onervaren meisje slechts een bruiloft Gjj vos, dacht ik, en zeidenu, zienersblik gegund, ten minste die zieners- rujjne dochter is een goed matrooszjj kan blik, dien men instinct noemt, zjj zou de ook des avonds roeien.* hut der oude niet weer bezocht hebben. Moeder!* riep Oda, in het duister nut De ster harer liefde fonkelde zoo gloeiend, hem op het meer?* dat zij de oogen van het meisje geheel >0 gjj huichelaarster!* voegde de oudt verblindde. haar toe. »Alleen met hem in den nacht!* jammerde DE OUDE WERPT HET NET UIT. Pda; >God sfcraffe u daarTOor-'« Den volgenden dag, toen Oda van haren (Wordt vervolgd./ H Land fan en Alteiia 1 Ar «t- De Langstraat en ile /Lit het Duitsch.J

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1891 | | pagina 1