Fan
i»o Langr
Brieven uit Amsterdam.
FEUILLETON.
Uil
ZATERDAG 1 AUGUSTUS.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
Bij dll nummer wordt no. 17 van hel b"r«r,rs 'rommelden, nog
feuilleton als bijvoegsel verzonden een aonvang ho<1 gMomeD
LEEUWERIK
NACHTEGAAL.
o,
1S t> 1 -
VOOR
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent.
Advertentien 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentien worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
I
Er zijn menschen, die meenen dat de
ontevredenheid uit den booze is. Zelfs in
een hoofdartikel van uw blad heb ik dat
voor een poos gelezen. Ik zou dit oordee
niet gaarne onderschrijven en ben van
meening dat, gelijk er een heilige toorn is,
ook een ontevredenheid bestaat, die ten
goede werkt. Wat meer is, indien tevreden
heid zoo'n groote deugd ware, zou al ons
schrijven, spreken en preeken wel ge
staakt worden, want al deze handelingen
zijn geboren uit onvrede met bestaande
toestanden. We mogen geen vrede hebben,
noch met ons zeiven, noch met onze om
geving, noch met maatschappij, kerk en
staat, vóór dit alles beantwoordt aan het
ideaal, dat ieder daarvan voor zich maakt.
Er is een ontevredenheid, die zich warm
maakt over eigen tekortkomingen, over be
staande ellende, over scheeve verhoudingen
en wanverhoudingen, over domheid en bij
geloof, over valsche leuzen en begrippen,
over ja, waar zou "ik eindigen, indien
ik alles wilde opsommen, waarover de mensch
ontevreden moet zijn, zal er eenmaal ver
betering komen.
Ik zal dan ook de laatste zijn om mijn
stadgenooten hun ontevredenheid te ver
wijten. En ontevreden zjjn ze, dat blijkt
uit tal van verschijnselen.
Om maar iets te noemen, kunnen ze geen
vrede hebben met de organisatie der politie,
nu 't gebleken is, dat de hand, die onze
geiiniformde rustbewaarders in beweging
brengt, bestuurd wordt door een hoofd, dat
in hachelijke gevallen den koers kwijt raakt,
nu zou 't een misdaad zijn, zulk een hand
te laten voortgaan. Wat een geluk, dat er
raadsleden gezeten hebben op den Dam,
tjjdens de agenten daar op last van de
heeren Steenkamp en Stork op rustige
voor de taptoe verschillende gegevens, en ook naar deze d e werken der maatschappij
Men ban nu belasting, den huurprijs hunner panden, z o o w e 1 in het geheel als elk
trommelderij niet tot een zoodat een huurder, ofschoon hij niet recht- o p zichzelf, volstrekt onvol-
een
die voorloopige
sprookje verklaren en zeggen
zoo erg niet geweest zijn,
tevreden te stellen.
De verhouding tusschen burgerij en politie
blijkt overal te wenschen over te laten. De
eerste begrijpt niet dat de politie een macht
is, waarmee ze op vriendsehappelijken voet
kan omgaan en de laatste geeft maar al
te veel reden tot de veronderstelling dat de
burgerij in de oogen der politie een vijande
lijke macht is. Ook daarmee mag niemand,
die van orde houdt, vrede hebben. De politie
moet door haar optreden en handelen ver
trouwen inboezemen, en eerst daarna mag
ze vorderen met respect behandeld te wor
den. Toen ik schreef over de benauwdheid,
waaraan ik bij de taptoe ten prooi gestaan
had, wist ik niet dat eenige meters vóór
mjj zoo onbehouwen was geslagen; zóó vol
was het, dat hij, die niet als Saul boven
de duizenden uitstak, de oorzaak niet zien
kon van het ontzettend gedrang, 't welk
op den Dam heerschte tusschen 8 en 9
uur, waaruit volgt dat 't meer dan on
verstandig, dat 't onzinnig was bevel te
geven tot slaan op de voorste rijen rustige
nieuwsgierigen, die met geen mogelijkheid
retireeren konden.
In den raad was een klein deel gezind
den hoofdcommissaris zonder vorm van
proces, terstond af te maken, het grootste
deel deed daaraan niet mee en benoemde
een commissie van onderzoek. Deze is thans
aan 't werk en men mag verwachten, dat
ze zonder aanzien van personen de bewuste
onmanierlijke handeling brandmerken en de
war? schuldigen straffen zal.
Er is nog meer reden van ontevredenheid.
Zooals iedereen weet ontvangt Amsterdam
zijn drinkwater uit de duinen, zuidwestelijk
van Haarlem. Dit duinwater verzamelen,
oppompen en vervoeren is de taak der Duin
watermaatschappij, die daarvoor van de
eigenaars der huizen een jaarlijksche be
lasting ontvangt. De laatsten regelen naar
En dan de uitvoering
»och 't zal streeks door de maatschappij aangesproken jdoende zijn
om de luiwordt, toch wel degelijk zijn drinkwater der werken, die daartoe noodig zijn en
betaalt. welke de commissie opsomt, een kapitaal
En wat is nu 't geval? Zoo spoedig heeftzouden vorderen van zes en een half
de zomer niet zijn intrede gedaan en dreigt millioen gulden!
met warme dagen of de maatschappij schiet' M. a. w. de Duinwatermaatschappij zal
te kort in haar verplichtingen: de boven- nimmer in de mogelijkheid zijn de stad be
woningen zijn 't grootste deel van den dag hoorlijk van drinkwater te voorzienze zal
water verstoken. Dat is in 't oosten geven naar de mate harer krachten en in
de stad erger dan in 't westen, doch droge zoowel als in natte tijden, sterk door
daar doet zich vooral op Zaterdag, de verkregen concessie, haar kwitantiën
Maandag en Dinsdag gebrek gevoelen. Men innen en een ruim percent aan de aandeel-
stelde het voor eenige jaren voor, als zou houders uitkeeren.
na de uitvoering der Vechtwaterleiding ditMaar nu gaat 't toch niet aan, niet waar,
van
van
ook
asphalteering over te gaan van 28 straten
en de kosten daarvan (f 316.000) te be
strijden uit de gewone middelen. In verband
hiermede zullen 43 bruggen verlaagd worden,
't welk een uitgaaf van f 333.000 vordert,
waarvoor we leenen zullen. Goede verkeer-
wegen bevorderen niet weinig den bloei
van den kleinhandel en 't gemak der burgerij
en 't is daarom, dat met dit besiuit iedereen
ingenomen is.
Wie ook redenen van tevredenheid krijgen
zullen, zijn de onderwijzers, 't Is nog niet
officieel, maar B. en W. zullen den raad
voorstellen de salarissen der le onderw. te
brengen van f 1200 op f 1400 en ook de
2e onderw. f 100 meer te geven. Bovendien
zijn ze begrepen in de ontworpen regeling
euvel zijn opgeheven, daar alsdan geen zoo maar lijdelijk op 't droge te zitten en van pensioen voor gemeenteambtenaren, na
duinwater meqr in fabrieken en tot straat- een maatsohappjj de beurs t-s spekken, voor j welks goedkeuring ook hun weduwen van
besproeiing zou gebruikt worden, doch men water, dat ze verplicht is te leveren, dochde grootste zorg ontheven worden en dat
heeft zich misrekend, 't Is nog even erg als onmogelijk leveren kan De ontevredenheid wel tegen een jaarljjksche storting van 3
vroeger en dat 't niet erger is, hebben we is dan ook alleszins gerechtvaardigd en 't percent der jaarwedde, verre beneden het
aan den zomer te danken, die zoo goed is verwondert me nog, dat al de aftredende bedrag eener levensverzekering
de duinen geregeld nat te houden. gemeenteraadsleden herkozen zjjn. Bij ge-
Het slimste van de zaak is echter, dat meentelijke verkiezingen echter staat men
de Duinwatermaatschappij concessie heeft steeds aan verrassingen bloot en zoo hebben 1
A. 27 Juli.
J. L.
1 iiiitenla.net.
i - Indien het ^Handelsblad van Antwerpen*
voor ik meen nog 28 jaar, waarna haar nu Burgerplicht* en »Grondwet« de 11 goed ig ingeiicht, zal koning Leopold
inrichting tegen 225 percent van 't kapitaal aftredenden in 't zadel gehouden, doch despoediger dan zijn voornemen was bij de
2 nieuwe zetels aan de minderheden over- I Belgische Kamers het voorstel indienen dat
maar',
zyn bg verre
gaven te dekken. Reeds is het personeel
der ambtenaren beperkt, terwijl vele jaar-
pCt. zijn verminderd. De
kost meer geld dan men
dacht en zal vooreerst niets opbrengen.
j Het persoonlijk fortuin van koning Leopold
Zoo G ondanks de bijdragen van den Belgi-
Graaf Leopold had zich in een leunstoel
nedergevleid. Toen Anna zweeg, zag bi
haar met een lachje aan en zeide: »En
Angola, de schoone zanger, hoe staat het
daarmede? is hjj reeds bij u geweest?«
Een doodelijke bleekheid overtoog haar
gelaat. Zij zweeg eenige oogenblikken, maar
lippen en handen sidderden. Toen rees zij op.
sliet is waar, Leopold,* zeide zij luid
keels lachende, waaruit slechts een men-
schenkenner hare vertwijfeling kon hooren
»het is waar ik ben immers maar eene
zangeres, een actrice, hoe kunt gij bij zulk
slag van menschen nog trouw verlangen?
Zij zijn immers slechts het speelgoed van
rijke en voorname heeren, zoo lang hare
stem nog zuiver, en haar gelaat nog frisch
en jeugdig is! Het zou immers dwaasheid
zijn, iets te vorderen dat ons niet toekomt.
Daarom ga heen, ga heen, ik zal mij weten
te troosten.*
»Anna« riep hij, hare hand grijpende,
»wat zijt gij heden weder betoo verend schoon,
ik ga eerst morgen been.«
»Wilt gij mij een genoegen doen?« vroeg
zij levendig, hem met hare zachte hand de
wangen streelende.
»Uit al mijn hart« antwoordde hij en
kuste de liefkozende hand.
»Gij dan met mij mede de Vesuvius be
stijgen. Zie eens hoe schijnbaar rustig die
rookwolken ten hemel stijgen, even alsof
geen vuur zijn binnenste doorgloeit. Wilt
gij, Leopold? zie ik zoude zoo gaarne eens
naar beneden in den krater zien?«
»Goed,« zeide de graaf, van hier naar
Resina is niet ver. Wanneer wij des mid
dags van daar kunnen vertrekken, zijn wij
nog vóór zonondergang op den Vesuvius.
In Resina kunnen wij draagstoelen en gidsen
krijgen.*
»Neen, geen draagstoel* riep Anna leven
dig. »Ik kan klimmen, dat weet gij.*
»Maar de docter heeft het u verboden.*
»0 riep zij,* men moge het mij verbie
den, ik volg mijne begeert^, een vurige be
geerte. Maar eerst wil ik nog een lied zin
gen mijn lievelingslied; ik moet zingen,
anders zou mij het. hart in tweeën scheuren
Anna sloeg de portiere op zijde en trad
in een groot smaakvol gemeubileerd ver
trek. Zj zette zich aan de schoone met
goud en parelmoer ingelegde pianino. Hare
prachtige vingers beroerden zachtkens de
toetsen en als op een tooverwoord, stond
iet trouwe beeld van Richard, stond het
ouderlijke huis, de heide voor haar zielsoog.
Krachtig klonk de stem der zangeres
door het groote vertrek. Steeds dieper,
steeds gevoeliger, steeds verlangender werd
laar gezang.
Lass rinnen der Thrane vergeblichen Lauf
Die Klage, sie wecket die Todten nicht auf.«
aan de gemeente komt, terwijl ze niet on
willig, maar onmachtig is de stad van water gelaten, die met elke verkiezing een stapjeBelgische staat den ongo-staatoverneme.
i u n De uitgave nemen steeds toe, en de in-
te voorzien. voorwaarts doen. t Gaat langzaam, maar
komsten znn bu verre niet in staat de uit-
Die onmacht dateert reeds van jaren hert vordert toch.
en kon geconstateerd zijn bij het verleenen j Terwijl in Rotterdam de schouwburg
der jongste concessie, doch dat is niet ge- liquideert en daar zoowel als in den Haag wedden met 25
scbied. Men heeft toen de maatschappij ge-j de opera het veld heeft moeten ruimen, "ongo-spoorweg
loofd en vertrouwd, men was met haar gaat men hier voort plannen te smeden tot
doften tevreden en niettemin nemen haar uitbreiding der ontspanningplaatsen.
kortkomingen met den dag toe. j b. v. krijgen we een Duitsche opera in 't schen Staat op den duur niet tegen dezen
Een commissie, door den raad benoemd, Paleis en komt in de plantage een nieuw uitgaven bestand. Kortom de overneming
doch geheel daarbuiten staande, heeft maan
den besteed de werken der Duin water maat
schappij aan een nauwkeurig onderzoek te
onderwerpen en te toetsen aan de uitgebreid
heid en 't zielental der stad en is tot de
conclusie gekomen dat, om te voldoen aan
hare verplichting en water te leveren voor
huiselijk gebruik onder een drukhoogte,
overeenkomende met 20 M. boven A. P.,
operettentheater, in de onmiddellijke nabij-vaQ. kolonie door België zal eerder ge.
zong zij met klagenden stem, terwijl tranen
over hare bleeke wangen rolden.
Toen haar gezang geëindigd was, barstte
zij in hevig snikken uit. Het was meer
schrijen dan weenen, waarbij het hart
krampachtig sloeg.
Waarom weent gij, Anna? vroeg de
graaf, met hare lokken spelende. Tranen
en weenen maken uw leelijk, mijn kind;
wij mannen beminnen slechts schoone
vrouwen.*
Zij weende nog heviger, kon hij nog
vragen waarom? wist hij dan niet, dat
een vrouw niet zoo gemakkelijk het voor
werp harer liefde op kon geven?
De graaf trachtte haar door liefkozingen
tot bedaren te brengen. Zij echter week
van hem af en terwijl de tranen nog over
haar wangen rolden, lachte zij en riep,
terwijl zij hare lokken schudde: »Lach mij
uit, Leopold, ik ben een kindmaar nu is
het voorbij. Dat lied doet mij altijd weenen,
ik moest het nooit meer zingen. Gij zult
mij niet meer zien schrijen. Laat ik mij
nu gaan kleeden voor ons uitstapje.*
Met deze woorden verdween zij in een
zijvertrek. De Graaf bladerde iutusschen
in een album. Zonderling meisje,* fluis
terde hij, »zij bindt mij steeds meer en meer,
maar ik moet mij aan hare betoovering
ontrekken; Moeder en Bruid wachten mij!*
Een uur later bevonden beiden zich op
weg naar de Vesuvius.
Anna had zich door lang aanhouden
laten overreden om in een draagstoel plaats
te nemen. Eerst toen men het platevorm
bereikt had, steeg zij uit. De maan verwde
heid van het welbekende Prascati. Men wil,
hier met geweld er ook eens een paar over
den kop zien duikelen.
Ik keer tot de gemeentezaken terug en
vermeld de schitterende overwinning, die in
den gemeenteraad het asphalt behaald heeft
op de straatsteenen ea houtblokken. Met
groote meerderheid toch is besloten tot
schieden dan men dacht.
eerst den rand van sneeuw daarboven met
een lichtstreep en verlichtte in het stijgen
spoedig de geheele zijde van den witten
berg en diep onder hen lag hel groote
meer en het schijnbaar kleine Napels.
Men bevond zich aan een uitgebranden
krater, terwijl uit een ander kegelvormigen
heuvel, den tegenwoordigen krater, zich een
rookzuil verhief.
Men liep nu over een tweeden uitgebranden
krater en kwam aan den voet van den
tegenwoordigen vulkaan. Anna zag ver
langend naar boven. Hoe zou het er daar
uitzien. Er was iets in dit dof gerommel
en gebrul dat haar aantrok.
Leopold, gaat gij met mij mede?*
Waarheen?* vroeg de graaf, daar hij
begon te vreezen dat zij het verstand had
verloren.
»Naar boven aan den rand des kraters,*
zeide zij lachend, om naar beueden te zien
in dat onuitblusselijk vuur!*
»Wees verstandig, Anna, daar boven kunt
gij niet gaan.*
»Dat zou een gevaarlijk waagstuk zijn,*
waarschuwde een der gidsen.
»Gevaarlijk?« lachte Anna. Gij lafaards
ik wil u bewijzen dat het niet zoo is!«
En zonder acht te geven op het geroep
der gidsen, begon zij op handen en voeten
den gevaarvollen weg te beklimmen.
Men wilde haar daarin met geweld ver
hinderen.
»Laat af van mijriep zij met vreeselijke
»stem, of ik sterf voor uwe oogen!*
Een kleine dolk blonk in hare hand.
»Daar, riep zij,« naar den rookzuil
De directeur van de Luchtvaartschool te
Parijs, Henri Lecomte, is voornemens in
een luchtballon over Afrika te trekken van
Mozambique uit. De ballon, die een inhoud
zal hebben van 10.000 kub. m. zal voorzien
zijn van een kleine machine tot het fabri-
ceeren van gas gedurende den nacht. Lecomte
zal proviant voor 100 dagen meenemen.
wijzende, »daar verbrandt het hart der aarde,
eeuwig onrustig, eeuwig onbevredigd, even
als het mijne!*
Zij lachte, het klonk als een zilveren klok
en begon weder hare moeielijke wandeling.
De graaf wilde haar naderen trots den
dreigenden dolk. Zij kwam hem, in hare
koenheid door den rooden vuurgloed be
schenen, zoo betooverend schoon voor, dat
hij moeder, bruid, de gansche wereld om
hem heen vergat. Reeds was hij haar
nabij, reeds wilde hij den zoom van haar
kleed grijpenmaar zij zag hem niet ver
nietigenden blik aan en zeide: Terug, gij
verleider! of ik zweer n, gij zult een ljjk
in uwe armen sluiten.*
Zij bereikte den rand des kraters, een
gloeienden asehregen bedekte haar, de ver
stikkende rook en de zwaveldamp deed haar
duizelen, zij drukte nog eenmaal de hand
op het hart en stortte naar beneden in den
gloeienden krater eer iemand het verhin
deren kon. Zonder gerucht verdween zg,
maar brullende als een toornige leeuw ont
ving de Vesuvius haar in zjjn brandenden
schoot.
De Graaf viel onmachtig ter aarde. Men
droeg hem naar een nabijgelegen hut, waar
lij weder tot zich zeiven kwam. Sprakeloos
deed hij den terugtochtnog denzelfden dag
reisde hij af. Of die vreeselgke gebeurtenis
hem tot inkeer gebracht "heeft? dit ligt
buiten het bereik van deze ware geschiedenis.
Franco per post zonder prijs-
EN
(Slot./
