Brieven uit Amsterdam.
FEUILLETON.
WOENSDAG 11 NOVEMBER.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
'"44.
1 O i 1
I J
VOOR
Dit blad ranchjut WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjs-
verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent.
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
Sequah is heengegaan en naar Alkmaar
vertrokken. Hg kon hier niet op dreef
komen, ofschoon hg de krachtigste toeren
uithaalde. Tot de meest krachtige behooren
wel een hardlooperg tusschen z.g. genezen
rheumatiekleiders en een danspartg van
dezelfden. De Amsterdammers wilden even
wel geen vuur vatten. Een betrekkelijk
klein troepje, dat altjjd vooraan is waar
wat te krggen valt, vergoodde den won
derdoener, ik denk minder om de wonderen,
die hg heette te verrichten, dan om de
weldadigheid, waarvan men zei dat zgn
gemoed vol was. De massa echter heeft hg
niet rijp gevonden voor zijn betoogingen.
Nieuwsgierigen genoeg, maar geloovigen
zeer weinig. Men heeft den draak met hem
gestoken en dat begint ten slotte zelfs een
Sequah te verdrieten. Hg heeft onverwacht
aan zgn vertooniDgen een einde gemaakt
en me de mogelijkheid benomen nogmaals
zgn wijsheid te genieten. Van bekenden
weet ik dat die geregeld uit ééne bron ge
put werd en die bron was Sequah zelf.
Hg schijnt zich als wijlen Titus, de Romein-
sche Keizer, te beschouwen als de lieveling
van 't menschelgke geslacht, als een der
grooten, wier lot het is door de ontwik
kelde menigte uitgejouwd te worden. Dit
althans was steeds het thema, de tekst zjjner
toespraken, gelijk ik er ook een ten deele
genoten heb.
Men spreekt nu van een Sequah-vereeni-
ging, die trachtten zou de beroemde olie
aan den man te brengen. Of Vestdjjk, een
bekend masseur te dezer stede, daarin zit-
Een angstvolle nacht.
Eene ongelukkige wendt zich tot u, en
smeekt om uwen bijstand. Mogen deze hare
regelen u nog tijdig ter hand komen, en
zijt gij nog onder de levenden.
En moogt gg evenmin aan de dochter
uwe hulp weigeren, als eens den vaderHg
heette John Essingbam en vertelde het zijne
tweede vrouw en mg, zgn eenig kind,
dikwijls, hoe gg hem, door uwe scherp
zinnigheid, uw overleg en energie, zgn
vermogen, waarmede een gewetenlooze com
pagnon was gevlucht, terug hebt gegeven.
Nu rust hg, en mijne lieve moeder reeds
sedert vijf jaren in vreemde aarde; op eene
reis in het buitenland, werden zij door de
cholera aangetast, en ik, toen een dertien
jarige wees, werd daarop in het huis van
een verren bloedverwant opgenomen. Men
liet mg, de rijke erfgename, eene zorgvuldige
opvoeding geven, en behandelde mg, hoewel
mijne pleegmoeder als eene harde, booze
vrouw werd uitgekreten, en ik in het begin
ook zeer voor haar vreesde, al was het dan
ook niet met liefde, toch met voorkomend
heid.
Namelgk tot het vorige jaar, toen de
eenige zoon en erfgenaam van het huis,
Mordannt Halcome, van zgne veeljarige
reizen terugkeerde, en welgevallen in mg
scheen te vindenhg, zoowel als zijne
moeder, gaven mg ten minste dikwijls
genoeg als hun wensch te kennen, dat wg
een paar zouden worden.
Ik hield mg in het begin echter zeer
terughoudend. Mordaunt met zgn woest
uiterlijk en zgne ruwe manieren, kwam
volstrekt niet overeen met het ideaal, dat
ik mg in het geheim van mgn toekomstigen
ting zal nemen, weet ik niet, wel dat hg
per advertentie in de bladen meedeelt, dat
door hem de Sequah-olie bg wrijvingen
wordt aangewend. Al vermoed ik dat deze
bekendmaking hem wel eenige patiënten
toevoeren zal, zou ik toch niet durven be
weren dat men ook hier met een speculatie
te doen heeft.
Deze olie of een andere ik geloof dat
't er zeer weinig toe doet, waarmee men
stramme of rheumatische leden wrgft, daar
de wrg ving hoofdzaak is en de olie slechts
dient om deze gemakkelijk te maken.
Wanneer 't me vergund is hier een per
soneel feit te vermelden dan voeg ik er bg
dat een mgner naaste nabestaanden, die
verleden zomer door rheumatiek in 't linker
been volstrekt niet loopen of staan kon, na
een behandeling van vijf weken met slaolie,
terpentgn en rum totaal genezen is. Voor
den prijs waartoe de Sequah-olie bg een
klein fleschje verkocht wordt, kan men van
genoemd smeersel wel twee wijnflesschen
vol klaar maken. Maar ik voeg er bg:
de wrijving moet door een deskundige ge
schieden, iemand, die kennis heeft van het
samenstel der gewrichten en spieren.
Ge zult u wellicht herinneren, dat ik in
mijn vorigen brief Sequah verdacht van de
kunst des magnetiseurs meester te zijn. Ik
kon daarover toen niet uitweiden, doch kom
er thans op terug.
Aanleiding daartoe vind ik in 't geen ik
van deze kunst verleden week gezien heb
in een besloten vergadering van een zeer
deftig genootschap te dezer stede.
Dit genootschap, zich wgdende aan de
kunst, had ter afwisseling der gewone werk
zaamheden een magnetiseur uitgenoodigd,
echtgenoot had gemaakt.
Toch wees ik hem niet af, omdat ik nog
geen anderen man kende. Een half jaar
geleden echter, leerde ik in een gezelschap
William Woodhill kennen, en nadat hg,
als bekende van Mordaunt een tijd lang bg
ons had vertoefd, ook beminnen, fljj schonk
mg evenzoo zgne liefde, en zou juist aan
Mr. Halcome, hare toestemming voor onze
verbintenis hebben gevraagdtoen een
buitengewoon geval ons voor langen tijd
van elkander Scheidde.
Een rijke kinderlooze oom van hem
namelgk, was te Bombay gestorven en had
hem tot universeelen erfgenaam benoemd.
Om de nalatenschap vlottend te maken,
was hg daar noodig. Op mgn verzoek stelde
hg daarom zgn aanzoek om mijne hand,
tot zgne terugkomst uit, en reisde af. Dit
gebeurde drie maanden geleden.
Vol verlangen wachte ik van dag tot dag
op zgne berichten, zg kwamen niet; in
plaats daarvan, verzochten Mrs. Halcome
en Mordaunt mij steeds dringender, hem
mgn jawoord* te geven.
In mijne vertwijfeling deelde ik hun ein
delijk mijne verbintenis met William mede,
en bracht hen daardoor in eene vreeselgke
woede. Mordaunt zwoer dat hg mg eerder
zou dooden, dan dulden, dat ik mijne hand
in die van een ander lag, en zgne moeder
zag mij met hare diepliggende zwarte oogen
zoo boosaardig aandat eene ijskoude
huivering over mgn geheele lichaam liep.
Ik heb sedert dien tgd verschrikkelijk veel
uitgestaan steeds woester werd hun ver
langen, dat ik van den geliefde zou afzien,
terwijl diens berichten nog steeds uitbleven.
Heden morgen ging mg echter over de
oorzaak, van zgn, voor mg zoo pijnlijk
zwijgen, en nog over meer, een vreeselijk
licht op.
De kamenier van Mrs. Halcome ontmoette
mg schreiend op de trap. Hare meesteres
vermiste een ring van groote waarde, en
had haar beschuldigd, dat zij zich dezen
had toegeëigend.
dien avond, op de meerendeels ongeloovige
leden zgn magnetische kracht te beproeven.
Na een korte inleiding over 't magnetisme
en hypnotisme, die ik maar oversla, noodigde
de manetiseur de dames en heeren op de
estrade. Vervolgens nam hg ze een voor een
onder handen. Dit ging als volgt; hg
plaatste den te onderzoeken persoon voor
zich, liet diens handen open op de zgne
leggen en staarde hem met een doordrin
genden blik een poos aan. Onder dat staren
bewoog de magnetiseur zich langzaam
achteruit en, ofschoon vooruit den patient
gezegd was dat hg zou big ven staan, liepen
verscheiden personen thans mee en volgden
den magnetiseur als een hondje den meester.
Vervolgens plaatste hij zich met den patient
rug aan rug, liet den laatste de oogen sluiten
en zich nu langzaam voorover buigende,
trok hg den patient, zonder hem vast te
houden, achterover.
De meest gevoelige personen werden nu
op een stoel geplaatst en verzocht te tellen.
Dat ging in den aanvang zeer goed, totdat
de magnetiseur ze aanzag waarna ze
niet verder konden, alvorens hg dat wilde.
Eenvoudig door den magnetiseur aan te
zien, vielen ze nu in den hypnotischen slaap.
Een viertal doctoren van naam constateerden
dat hier van geen bedrog sprake was. De
slapenden werden geprikt, een zelfs met een
chirurgische naald door de hand gestoken,
maar geen trek op hun gelaat toonde dat
dit hun pgn deed.
Toen we zoover waren heb ik den mag
netiseur gevraagdzoudt ge nu, ingeval
een dezer menschen pgn had in een arm
of been, ze kunnen doen gelooven dat ze
beter waren?
De dame was razend van drift, en had
haar in weerwil van de betuiging harer
onschuld, aan de haren door de kamer ge
sleurd, haar gestooten en geslagen.
Het viel mg in, dat mgne pleegmoeder
gisteren avond in de tuinkamer, bg haar
laatste onderhoud met mg, in hare zenuw
achtigheid, zooals dat dikwgls gebeurde, ge
durig hare vele ringen van de vingers had
gedraaid. Misschien was een er van, bij deze
gelegenheid door haar vergeten geworden,
en op de tafel blijven liggen.
Ik liep daarom vlug met de kamenier
naar het bewuste vertrek, en vond het ver
miste kleinood ook juist op de plaats, waar
ik het vermoedde.
Uit de tuinkamer voert een trap naar den
corridor, waarop Mrs. Halcome's slaapkamer
zich bevindt. Ik ging die trap op, om de
dame haar eigendom zoo spoedig mogeljjk
weer ter hand te stellen, en zoo de arme
kamenier te ontheffen van de op haar rustende
verdenking.
Maar mgne pleegmoeder was niet meer
in haar slaapvertreken reeds wilde ik haar
elders opzoeken, toen ik plotseling buiten
op den corridor, hare stem en die van haren
zoon hoorde, en Mordaunt, William's naam
noemde. Dit maakte mg nieuwsgierig, en
door een snelle ingeving, verbergde ik mg,
toen zg de kamer betraden, in eene der
diepe, door zware gordijnen gedekte venster
nissen.
>Das in de volgende week komt hg?«
vroeg Mrs. Halcome.
Ja wel,* antwoordde haar zoon met een
woesten vloek, >als de zee het wil, en niet
het stoomschip met man en muis verzwelgt.*
»Zij moet u vooraf echter bepaald haar
woord om uwe vrouw te worden hebben
gegeven,* zeide de oude vrouw driftig.
»Ik ben nieuwsgierig te vernemen, hoe
gg dat in orde denkt te maken,* antwoordde
de zoon.
»Zij moet toegeven, door zachtheid of met
geweldhaar vermogen mag niet in vreemde
handen komen, vooral nu niet, omdat het
Ongetwgfeld, antwoordde hg, wat meer
is, ik kan ze ook kwalen bezorgen. Let
maar eens op.
Toen giDg hij achter een hunner staan,
knoopte zwggend zgn rok dicht, zette zijn
kraag op en gaf zoo den indruk weer dat
hij 't bijzonder koud had. En wat deed de
patiënt? Hg begon te rillen van kou, knoopte
eveneens zgn fantasiejasje toe en wreef zich
de handen.
Daarna plaatste hg, de magnetiseur, zich
achter een ander en, alweer zwijgend, hield
hjj de hand op de wang, trok een pijnlijk
gezicht en deed volmaakt als iemand die
aan kiespijn leed. En de slapende deed het
zelfde. Hg sloeg beide handen voor 't gezicht
en kromp ineen van ingebeelde pgn.
De magnetiseur sloeg een triomfan telg ken
blik op mij en ik dankte hem zeer voor
deze proef.
»Ja« zei hg, >in dezen toestand kan ik
de menschen wijs maken wat ik wil en ze
laten doen, wat me behaagt. Wij noemen
dat suggereeren. Als ik ze nu suggereer
morgen ochtend 5 uur wakker te worden,
dan zal dat ook gebeuren.*
»Ik wil 't gelooven* antwoordde ik »maar
dat kan ik niet controleeren, suggereer ze
eens iets, wat het publiek nagaan kan.*
Toen ging hg achter zgn drie slapenden
en zei tot de een: »als ge wakker wordt,
zjjt ge Napoleondaar staan uw troepen,
gereed den aanval te wagenspreek ze toe
en moedig ze tot den veldslag aan.«
En tot den tweeden zei hg: wanneer
ik u wakker maakt, gaat ge naar het buffet
en bestelt een glas Beiersch.«
En tot den derden»daar op zg zit
iemand die u beleedigd heeft. Wanneer ge
onze door uwe onzinnige verkwisting reeds
bgna geheel versmolten is.«
»Zoo is het maar dwang noch over
reding zullen haar bewegen, om ons ter
wille te zijn.*
Er ontstond eene kleine pauzetoen zeide
Mrs. Halcome
>Het is waar; niets zal haar bewegen,
en toch de tgd dringt. Zg moet dan voor
hare eigenzinnigheid boeten.*
Boeten? Op welke wjjze?*
»Door zich zelf te dooden* luidde het
ruwe antwoord.
Moeder
»Ik geloofde mgne ooren niet te durven
vertrouwen,* en zag half zinneloos van angst
door de reet van de mg aan hun oog ont
trekkende gordijnen, naar de verschrikke
lijke vrouw, die met doodsbleek verwrongen
gelaat, waarin de zwarte oogen boosaardig
schitterden, in de kamer stond.
»Wij zgn de eenige verwanten en erfge
namen,* ging zg koelbloedig voort.
Wg kunnen zeggen, dat hare moeder
ook door een zelfmoord een einde aan haar
leven heeft gemaakt; wie zal het wagen,
om ons de aanzienlijke geachte Halcomes
van leugen te beschuldigen?*
»Het is vreeselgk, die uitweg kwam mij
nog niet in de gedachten.*
»Ik heb die sedert lang overwogen. Als
Woodhill weder in het land is, is het te
laat.*
>Gg hebt gelijk,* siste Mordaunt tusschen
de tanden. »Maar hoe kunnen wg het vol
voeren
»Waar zg nu slaapt, zeker niet. De vrees
achtige zottin sluit zelfs, ik heb er mg van
overtuigd, ook in den nacht de deur.
Naast de bibliotheek ligt evenwel de
kamer met den geheimen ingang; zg moet
daarheen reeds den eerstvolgenden nacht
verhuizen. Wg kunnen haar zeggen, dat
haar tegenwoordig slaapvertrek noodzakelijke
herstellingen moet ondergaan.*
»Ja, zoo zou het kunnen,* antwoordde
Mordaunt. >Nu, ik ben, opdat de andere
wakker wordt, wreekt geu mct dezen degen.*
Hier stopte hg hem een opgerolde courant
in de hand.
Nu maakte hg ze wakker, door hen in
't aangezicht te blazen en toe te wuiven. Ze
wreven zich de oogen en staarden verbaasd
rond. Eindelgk, geheel wakker zijnde, plaatste
de eerste zich voor 't publiek, met de hand
in da jas, precies als vader Napoleon en
begon een korte toespraakde tweede liep
naar 't buffet en bestelde bier zonder te be
talen en toen hg in de pauze gemaand werd
om 15 ct. keek hij daarvan vreemd op. De
derde stond op en stortte zich, een briesende
leeuw geljjk, op zgn gewaanden beleediger,
dien hg met zijn papieren degen doorboorde.
Het was natuurlijk interessant te zien hoe
volkomen deze menschen gehoorzaamden
aan den wil van den magnetiseur en 't geen
ik dien avond gezien heb, bevestigt ten volle
mgn opinie omtrent de behandeling van
Sequah. Ieder, die dus voor een korte poos
wil verlost worden van pgn, vervoege zich
bij een magnetiseur en deze zal hem helpen,
zooals de Engelsche wonderdokter doet.
Ik had in dezen brief ook de entree van
onzen nieuwen burgemeester willen beschrij
ven en de omwenteling in het Volkspaleis
door de keuze van Richard Hol als muzikaal
aanvoerder, Sequah heeft me echter te lang
bezig gehouden en ik maak me van deze on
derwerpen met den Franschen slag af door
te constateeren dat èn Venigh Meinez èn
Richard Hol, de eerste in de raadzaal en de
andere op het podium van een concertgebouw
volkomen op hun plaats zgn, iets waaraan
niemand twijfelde en dat dan ook ieder wel
gelooven zal.
A., primo Nov. '91. J. L.
haar niet tot vrouw krggt, tot alles bereid.*
»Komt hij terug, dan vindt hg ons on
troostbaar.*
»Gg kunt vermoeden, wat ik bg dit
vreeselgk onderhoud ondervond. Eene on
macht dreigde zich van mg meester te
makende hemel stond mij echter bijik
verried mgne tegenwoordigheid niet, en toen
zg de kamer weder verlieten, kreeg ik
na eenigen tgd genoegzaam mijne tegen
woordigheid van geest terug, om in staat
te zgn, het vertrek uit te sluipen en mgne
eigen kamer op te zoeken.
Hier martelde ik mgne hersenen af, in
algeheele vertwijfeling, om een weg tot
redding te vinden, maar langen tgd te ver
geefs. Eerst wilde ik onmiddellijk vluchten;
William was, zooals ik uit het gesprek der
ellendigen had begrepen, reeds nabjjmaar
waarheen zou ik gaan, zonder middelen, en
geheel onbekend? Er waren in de nabuur
schap wel bekende famieljes, maar zouden
zg mg gelooven? De Halcomes stonden,
zooals de nietswaardige oude vrouw juist
had opgemerkt, als aanzienljjk en zeer ge
acht bekend. Bovendien was Mordaunt mijn
voogd. Moeder en zoon konden mij een
voudig waanzinnig noemen en mg zoo,
rechtens, overal waar ik een toevlucht zocht,
weder opeischen.
Toen, als door eene ingeving des hemels,
herinnerde ik mij uwen naam, en besloot
mg dadelgk aan u toe te vertrouwen. Dat
is met deze regelen geschied, welke ik
dadelgk in de brievenbus in het dorp zal
werpen.*
»Geve God, dat het onontdekt gelukt,
en u ze spoedig, misschien morgen vroeg
reeds, ontvangt, om dan in den namiddag
nog tot mijne bescherming hier te kunnen
zgn.
Draal niet, geachte heer, de innigste dank
van twee menschenzal het u eeuwig
beloonen.
Lucy Essingham,
Huize Halcome bg Holefield.*
(Wordt vervolgd./
H Land van
en Altena,
lie Langstraat en de
Bemmelerwaard.
Uit de herinneringen van een Rechter.
Waarde Heer!